Draai hier al je vinyl uit je platenkast – donderdag 20 december 2018
–
bazbo 0307: Pat Metheny Group – Offramp
Pat Metheny Group in 1982. Mark Egan had inmiddels plaats gemaakt voor Steve Rodby, met wie Metheny heel lange tijd zou samenwerken. Gastmuzikant op deze plaat is de legendarische Nana Vasconcelos op allerlei percussie en berimbeau. Voor het eerst maakt Metheny gebruik van zijn gitaarsynthesizer. Wat me altijd intrigeert is dat hij – ondanks dat er 12.354 of meer presets zijn – altijd alleen maar dat trompetachtige geluid gebruikt. Zelf zegt hij altijd dat het hem beperkt en dus veel vrijheid geeft om de juiste noten te zoeken. Veel hoogtepunten op dit album. Eigenlijk is alles beresterk, misschien met uitzondering van het abstracte titelnummer. Ook in dit geval bezit ik een allereerste uitgave uit Duitsland op het ECM-label met de kans dat ik er rijk van kan worden. Ik kocht ‘m op 27 juni 1985.
–
bazbo 0306: Pat Metheny & Lyle Mays – As Falls Wichita, So Falls Wichita Falls
Een plaat die Metheny in 1981 maakte met zijn vaste PMG-toetsenist Lyle Mays. Daarom klinkt dit gewoon als de Pat Metheny Group, zij het dat de ritmesectie minder dominant aanwezig is. Hoewel. Het titelnummer beslaat de volledige kant 1, op de tweede zijde vier kortere stukken. Alles is ruimtelijk, vol dynamiek, melodieus en vaak wat atmosferisch. Ik vind het helemaal geweldig. Het was 5 december 1985 dat ik deze plaat kreeg/kocht. Wederom heb ik een allereerste Duitsche ECM-versie, dus ook in dit geval kan ik geld verdienen. Ook deze: prachtplaat.
–
bazbo 0305: Pat Metheny – 80/81
Jaaaa! Ik heb zo ongeveer het gehele Metheny-oeuvre op cd, maar deze niet. Dat betekent dat ik deze dubbelaar uit 1980 zo’n vijfentwintig jaar niet heb gehoord. Feestje hier in huis. Metheny had voor deze elpee niet de minsten om zich heen verzameld: Charlie Haden, Jack DeJohnette, Michael Brecker en Dewey Redman. Vanaf opener Two Folksongs (jazeker, bekend geworden omdat het de herkenningstune was voor een legendarisch Nederlands televisieprogramma – weet u welk?) tot aan afsluiter Goin’ Ahead komen er allerlei jazzstijlen voorbij. Veel vrije tetterdetet, maar ook verstild spul. Plaatkant 1 en plaatkant 4 vind ik toch het allersterkst. Ik kocht ‘m op 13 juni 1985 en als ik Discogs mag geloven, dan kan ik mijn in mint condition verkerende allereerste versie uit Duitsland voor vele tientjes verkopen. Doe ik niet.
