Draai hier al je vinyl uit je platenkast – woensdag 2 januari 2018
–
bazbo 0357: Annette Peacock – Been In The Streets Too Long
Krijg nou wat. Van deze elpee is maar een versie verschenen. Die heb ik. Ik kocht ‘m op 30 november 1987. Op Discogs gaan ze eruit voor meer dan veertig ballen. Eerlijk gezegd viel hij me tegen toen ik hem voor het eerst draaide. Het zijn gedichten voorzien van geïmproviseerd spul, merendeels opgenomen halverwege de jaren zeventig. De plaat zelf verscheen in 1983. Evan Parker doet op een stuk mee, Stu Cook en Bill Bruford weer, nog een paar anderen. Maar het meeste is mevrouw zelf op piano. Nu ik het zo weer na vijfentwintig jaar terug hoor, kan het werk van mevrouw me weer zeer bekoren. Het blijft bijzonder. Fijne hoesfoto.
–
bazbo 0356: Annette Peacock – The Collection
Verzamelaar uit 1982. Veel stukken van X-Dreams erop. Toch kocht ik ‘m (op 11 december 1987), omdat er ook een aantal nooit verschenen liederen op staan. Het is het wat meer songgerichte materiaal en wat minder het avantgarde of experimenteler spul. Er zijn maar zes versies van deze elpee en ik heb de Italiaanse op het Aura- en Basementlabel. Als ik het me goed herinner, was hij niet zo duur. Op de hoes zie je nog de contouren van de afprijssticker?
–
bazbo 0355: Annette Peacock – X-Dreams
Drie dagen later, op 16 november 1983, kocht ik dan deze plaat, een originele Britse versie op het Auri-label. Hij kwam uit in 1978 en staat vol met jazzrock, avantgarde en croonnummers. Ik vond het hoogst opwindend, zeker voor het achttienjarige jochie dat ik was. De regel ‘My mama never taught me how to cook, but my daddy taught me how to succeed’ hoorde ik natuurlijk heel anders. Nu, na vijfentwintig jaar, hoor ik het allemaal weer terug en vind ik het vooral mooi in elkaar zitten. En die ietwat hese stem is wel geil, ja. Prijsnummer is het almachtige Real & Defined Androgens, maar ook This Feel Within en Too Much In The Skies mogen er zijn. Mooie plaat weer. Met Mick Ronson, Chris Spedding, Stu Cook, Bill Bruford en anderen. Maar bovenal met de stem en de teksten van deze zangeres/dichteres.
–
bazbo 0354: Annette Peacock – I’m The One
Legendarische plaat uit 1972. Ik heb een heruitgave uit 1986 en kocht die op 13 november 1987. Ik kende Annette Peacock van de Bruford-plaat Feels Good To Me, was enorm onder de indruk van haar stem, zeker in combinatie met de flugelhorn van Kenny Wheeler, las dat ze ook soloplaten had gemaakt en was benieuwd. Allerlei lui assisteren haar op dit album, waaronder Stu Woods en Paul Bley, maar over het algemeen is de instrumentatie spaarzaam, met de piano in de hoofdrol. Verder experimenteert ze met de synthesizer; ze stuurt vooral haar stem door het ding heen en geeft die een beangstigend effect mee. Vooral het titelnummer is in die zin opzienbarend, maar er staat meer obscuur spul op dit album. Ook bijzonder is de Elvis-cover Love Me Tender. Intrigerend spul blijft het.
–
bazbo 0353: The Partridge Family – Crossword Puzzle
Goede grutten, wat krijgen we nu? De Vrouw houdt bij hoog en laag vol dat zij deze plaat nooit gekocht heeft en beschuldigt mijn moeder ervan hem ooit aan mij te hebben gegeven. Nou: mooi niet! Ha, hij zal uit een verzameling zijn gekomen van iemand die alle vinyl wilde wegdoen, de malloot. Hoe dan ook: hoogst vermakelijke plaat uit 1973. Het is nog een originele Amerikaanse versie ook. Max Bennett op bas, beste mensen! En natuurlijk Shirley Jones en David Cassidy die zingen. Lekkere jarenzeventigfeelgoodmuziek, zo erg dat het weer leuk is.
–
bazbo 0352: The Alan Parsons Project – Eye In The Sky
Het oog in de skoog is misschien wel de bekendste plaat van APP, niet in het minst om het titelnummer, dan wel het afsluitende Old And Wise. Denk niet dat deze twee liederen het hoogtepunt van de plaat zijn. Dat is het lange Silence And I. Ook vermeldenswaardig zijn de instrumentaaltjes: Mammagamma en het legendarische Sirius. Nog meer te vertellen? Ja. Er staan ook en paar prutliedjes op. Maar dat is niet erg; dan vallen die goeie juist op. Ik kocht deze plaat op 9 januari 1984, nog geen anderhalf jaar nadat hij uitkwam. Het is een Europese versie met de ‘embossed’ albumhoes. Niet heel bijzonder, maar op Discogs is er een Italiaan die hem verkoopt voor honderd pleuro. Moet je de verzendkosten nog bij optellen. Wat een imbecilo.
–
bazbo 0351: The Alan Parsons Project – The Turn Of A Friendly Card
Kijk. De Vrouw had ook smaak. Grapje. Zij kocht deze plaat uit 1980. Niet zo avontuurlijk als Tales Of Mystery And Imagination, maar wel weer veel mooie melodieën op dit album. Vooral plaatkant 2 vind ik in zijn geheel mooi. Het titelnummer (een suite van verschillende korte delen) beslaat het grootste deel van die plaatkant. De stem van Chris Rainbow – God hebbe zijn ziel – is hier prachtig.
