Draai hier al je vinyl uit je platenkast – vrijdag 4 januari 2014
–
bazbo 0361: Pink Floyd – Ummagumma
Hoppa. Legendarische dubbelelpee uit 1969. Een plaat live en eentje in de studio. De studioplaat is een vreemd allegaartje. Alle vier de bandleden mogen een halve plaatkant vullen met solomuziek. Dat levert bizar spul op. Toetsenist Richard Wright komt met Sysiphus, een suite toetsenstukken vol abstracte geluiden. Bassist Roger Waters heeft een lief liedje (Grantchester Meadows) en het kaleidoscopische bric-à-bracstuk Several Species Of Furry Animals Gathered Together In A Cave And Grooving With A Pict; de betere musique concrète, zeg maar. David Gilmour is veel melodischer bezig op zijn The Narrow Path en drummer Nick Mason sluit af met het weinig zeggende The Grand Vizier’s Garden Party. Kortom: beetje wisselvallig. De liveplaat is geheel andere koek. Opener Astronomy Domine zet al aardig de toon. Een lange versie van Set The Controls For The Heart Of The Sun is tamelijk indrukwekkend en A Saucerful Of Secrets komt niet helemaal uit de verf. De absolute klapper is natuurlijk het dan nog wat onbekende Careful With That Axe, Eugene: een nogal spookachtig muziekje met fiedelend orgeltje bouwt langzaam in volume op totdat een stem de titel van het stuk fluistert. Vervolgens klinkt een ijselijke gil en daarna blijkt het spookachtige muziekje de basis te zijn voor een nachtmerrie van formaat. Meesterlijke kost. Ik kocht mijn plaat op 25 september 1987 en het is een herdruk uit 1972. Niet erg, want de evenzo legendarische hoes zit er gewoon omheen.
–
bazbo 0360: Pink Floyd – A Nice Pair
Deze dubbelaar verscheen in 1972, maar omdat het gewoon de eerste twee Pink Floyd platen zijn, staat deze vooraan in de collectie. The Piper At The Gates Of Dawn is van 1967 en staat vol heerlijk psychadelische muziek, voornamelijk uit het debiele brein van Syd Barrett. Op A Saucerful Of Secrets van een jaar later deed hij al niet meer mee (op een of twee stukjes na, dan) en klinkt de band al meer naar hoe we ze later zijn gaan kennen. Het is opener, ruimtelijker en symfonischer. Of zo. Weet ik ook veel. Ik kocht deze dubbelaar op 4 mei 1983; het is een Nederlandse heruitgave en het jaar van verschijnen is niet bekend. Wel weet ik deze twee mooie platen altijd het herbeluisteren waard zijn.
–
bazbo 0359: Kevin Peek, Jeff Wayne, Rick Wakeman, etc – Beyond The Planets
Om een of andere reden staat deze plaat bij de P van Peek. Vraag me niet waarom. Ook deze heb ik meer dan vijfentwintig jaar niet gehoord. Het is een bewerking van The Planets van Gustav Holst. Nadere bestudering van de hoes levert me op dat Jeff Wayne alleen betrokken is bij het nog geen twee minuten durende intro en Rick Wakeman slechts de twee minuten durende finale The Beyond heeft aangeleverd. Naast de volledige suite heeft Kevin Peek ook een eigen nummer ingespeeld en heeft ene Patrick Allen twee composities bijgedragen. Wie is Peek? Hij was lid van de legendarische band Sky. Dat u het weet. Ik kocht deze plaat op 27 augustus 1990 bij FOX, de muziekwinkel die gevestigd was in Arnhem, Enschede, Hengelo, Zwolle en het majestueuze Apeldoorn. Bestaat al lang niet meer, volgens mij. In Apeldoorn in ieder geval al heel lang niet meer. Het was een dure zaak, herinner ik mij, en ik kocht er alleen maar iets als het ergens anders niet te krijgen was. Volgens mij heb ik deze uit de uitverkoopbak daar gehaald. Er is overigens maar een enkele vinylversie van deze plaat verschenen. Die heb ik dus. Deze is op Discogs te koop voor slechts enkele pleuro’s. En de muziek? O, niet onaardig symfonisch synthesizerwerk. Het origineel van Holst is natuurlijk fenomenaal. Mars, The Bringer Of War is door vele muzikanten vertolkt en ook deze versie is weer eens leuk om te horen.
–
bazbo 0358: Annette Peacock – Abstract-Contact
JAAAA! Deze plaat is geweldig. Na het maar liefst twaalf seconden durende titelnummer gaat het meteen fijn los met het melodieuze Lost In Your Speed en daarna volgt gelijk het lange, overweldigende en swingende Elect Yourself, waarin ze bijna rappend ingaat op allerlei politieke en sociale onderwerpen. Op plaatkant twee gaat het politiek verder met We Are Adnate en wat later horen we de heimelijke geneugten van Happy With My Hand. Goor, geil, geweldig! Ik kocht de enige elpeeversie die ervan bestaat op 2 september 1988 en op Discogs verkopen lui hem voor tientallen neuro’s. Heden ten dage is er nauwelijks nog aan het werk van mevrouw Peacock te komen en dat is jammer, want wat een fantastisch spul maakte ze. ‘Living is a series of habits.’
