Draai hier al je vinyl uit je platenkast – woensdag 6 maart 2019
–
bazbo 0528: Yes – Yes
Een interessante sectie in de platenkast breekt aan. Nogal een grote sectie ook. Debuutplaat van deze band uit 1969. Het zo karakteristieke geluid moet zich nog ontwikkelen, maar toch zijn er al heel wat elementen: de samenzang, de ronkende bas, het ragfijne drumwerk, de kenmerkende zangmelodiën, noem het maar op. Ik vind het ruwe Hammondgeluid van Tony Kaye ook erg aardig. De composities zijn evenzo aardig, maar moeten nog wat groeien. Toch staat er goed spul op. Naast de twee covers (I See You van The Byrds en Every Little Thing van The Beatles) zes eigen composities. Opener Beyond And Before is oorspronkelijk nog ouder, Squire schreef het toen hij nog in Mabel Greer’s Toy Shop zat, Looking Around is een speelse rocker, Harold Land heeft dat leuke Hammondin- en outro, Sweetness was het eerste liedje dat Jon Anderson en Chris Squire samen schreven en waardoor ze besloten samen een band te beginnen en het hoogtepunt van de plaat is het afsluitende Survival. Kortom: zeer aardige plaat die al heel wat laat horen van wat voor groots er later nog staat te gebeuren. Het is niet mijn eerste Yesplaat; ik kocht deze op 29 augustus 1983 en toen had ik na een jaar verzamelen de Yescollectie tot dan toe compleet. Het is een Nederlandse heruitgave uit 1981. Niet erg. De Amerikaanse versie had destijds in 1969 een heel andere hoes met een bandfoto erop in plaats van dit eerste Yeslogo.
–
bazbo 0527: Yellow Magic Orchestra (Y.M.O.) – Naughty Boys
YMO! Die had ik ook. Slechts één elpee op vinyl. Dit is een leuke, maar niet echt een representatieve plaat van Ryuichi Sakamoto en zijn twee medespleetogen. Deze komt uit 1983 en ik heb een Europese versie, die pas een jaar later verscheen. Ik kocht hem op 27 augustus 1990. Heerlijk dansbare faute Japanse elektropop. Toch verbaas ik me iedere keer weer hoe geweldig het eigenlijk in elkaar zit en hoe ver ze hun tijd vooruit waren. Het haalt het allemaal niet bij de klassieker Firecracker en dergelijke, maar toch een leuke plaat dit.
–
bazbo 0526: Erik van der Wurff – Heimwee Naar De Herfst
Geen idee wanneer ik hieraan ben gekomen. Ook deze heb ik afgepakt van iemand die de hele platencollectie weg wilde mieteren. Van der Wurff was jarenlang de vaste componist van Herman van Veen en deze soloplaat verscheen dan ook op Veenlabel Harlekijn. In 1976. Ik zie dat er maar één persing van is. Dat maakt deze plaat bijzonder. Wat is er te horen? Beeldende composities, mooi gearrangeerd en georkestreerd. Filmmuziek van de betere soort, zeg maar. Klein pareltje. Van der Wurff is overigens al meer dan vier jaar overleden, dat wist ik geeneens.
–
bazbo 0525: Steve Winwood – Roll With It
In 1988 verfijnde Winwood het geluid van Back In The High Life. Weg elektronische drums en het Hammond krijgt weer een prominentere rol. Probleem met deze plaat is dat de composities niet zo heel sterk zijn. Tenminste, wat mij betreft springt er niet echt iets uit. Sowieso spettert het niet zo. Het lijkt allemaal wat vlakker, lijkt het wel. Ondanks dat scoort hij twee hits. Het titelnummer is best aanstekelijk en ik koop de elpee op 9 december 1988. Ik heb een Europese versie. Geen spektakel. Hierna (in 1991) kwam Refugees Of The Heart en die is weer heel goed te pruimen. Maar die heb ik op cd. Alle andere Winwood ook.
–
bazbo 0524: Steve Winwood – Freedom Overspill (12″ single)
De Europese versie van deze maxisingle kocht ik op 18 oktober 1989, ergens in de uitverkoopbakken. Dit is een nummer van Back In The High Life en kant één bevat een belachelijke en dus overbodige dansmix. Op kant twee de albumversie plús een geremixte versie van Spanish Dancer, een nummer van Arc Of A Diver zes jaar eerder. Juist dat nummer vond ik op die plaat niet zo veel aan, maar hier klinkt het dieper, met meer laagjes en andere accenten en gaat het een heel ander en interessanter leven leiden. Leuk hebbedingetje, dus.
–
bazbo 0523: Steve Winwood – Back In The High Life
Metamorfose in 1986. Plots klinkt Winwood uitbundig, jong, energiek. Wat is er met hem gebeurd? Hij zit in Amerika. En zo klinkt zijn nieuwe plaat ook. Hij doet ook niet langer alles alleen; nee, in plaats daarvan huurt hij vele grootheden in. Joe Walsh, bijvoorbeeld. En, niet onbelangrijk: Winwood scoort hits. Megahits. Ik koop de plaat op 13 maart 1987, een Europese versie. Nu, bijna tweeëndertig jaar later, vind ik het allemaal wat gladjes, maar gelukkig zijn er de uitstekende composities en is er nog altijd die stem.
