B-log: 9 t/m 15 maart 2019
–
Vrijdag 15 maart:
Geen wekker. Toch zeven uur op. Half negen heb ik al wat werk voor de Kap en Arnhem gedaan. Ik wandel naar de Kap en maak daar wat mede. Zie tweets hieronder. Op de terugweg loop ik een supermarkt in voor wat kleine dingen. Halverwege de ochtend ben ik weer thuis. Koffie, vinyl en werk. De Vrouw is eind van de ochtend terug; zij is met haar twee Broers bij De Zus op ziekenbezoek geweest. We lunchen. Ik was af en ga verder aan het werk. Meer vinyl. Eind van de middag heb ik gedaan wat ik wilde en moest doen. Ik maak avondeten: een boerenkoolschotel. Tussendoor is er appbericht over Onze Vader: zijn operatie is op 16 april. In de komende weken nog veel ziekenhuisafspraken en de week vooraf de bestralingen. Het is veel en het wordt een zware tijd; de operatie zelf is ook niet zonder risico’s gezien zijn leeftijd, maar de chirurg durft het aan en de kans op genezing is groot. Dat is een goed teken. Ik vind het allemaal doodeng, maar wil me niet banger laten maken door verhalen over anderen; het gaat bij iedereen anders en er spelen veel persoonlijke factoren mee. Dus: we gaan het doen en het komt zoals het komt. (Waar en wanneer heb ik dat eerder gehoord?) De Zoon is er om zeven uur en we eten de boel op, samen met een salade van bosui, komkommer, tomaat en aardbei. Ook bij De Zoon van alles gaande: zijn begeleider stopt binnenkort en er komt weer een nieuwe. Dat is weer wennen, maar het geeft ook de gelegenheid om de ondersteuning wat concreter te maken en duidelijker afspraken te maken over wat wij kunnen doen en hoe we meer naast hem kunnen komen in plaats van tegenover hem, terwijl we toch signaleren wat er wel en niet moet gebeuren. De afwas is niet groot. Even voor acht uur loop ik mijn ronde hard. Het gaat verbazingwekkend goed, gemakkelijk en snel. Ik loop weer een stuk verder dan anders. Wind mee? Zou kunnen. Thuis werk ik de webstek bij en dan ga ik mijn handen ontlasten: lezen en luisteren. Na half elf slapen.
Muziek vandaag: Nocturne – The Piano Album (Vangelis), Yesterdays (Yes), Relayer (Yes), Going For The One (Yes), Tormato (Yes), The Affirmative – The Great Lost Yes Tapes (Yes), Drama (Yes), Yesshows (Yes), Manga (Mayra Andrade), Road Games (Allan Holdsworth), The Silent Corner And The Empty Stage (Peter Hammill), Photos Of Ghosts (PFM)
–
Donderdag 14 maart:
Handen ontzien lukt nauwelijks op de werkplek. Een beetje. Geen pauze. Wel om kwart voor drie weg. Dan heb ik gedaan wat ik vandaag wilde en moest doen. Morgen thuis verder. Vier uur thuis. Lezen. De Vrouw is om vijf uur thuis. Bijpraten. Dan maakt zij avondeten en serveert ze een schotel van ui, spitskool, paprika en kaas, met shoarma ernaast. Afwas is klein. Ik bel Onze Vader. Hij heeft vandaag verschillende gesprekken in het ziekenhuis gehad. Het gaat hem allemaal wel heel snel, hij mist overzicht. Ik herken het van negen jaar geleden: plots stapten wij ook in een wereld waarin we nauwelijks beseften wat er allemaal gebeurde en waarop we weinig regie hadden. Zus appte vanmiddag al dat er eerst urineonderzoek gedaan moet, omdat er bij een scan iets was gezien op de bijnier. Uitslag onderzoek duurt vier weken; voor die tijd kan hij niet geopereerd. Vier weken, da’s lang. Maar het geeft wel even tijd en gelegenheid om overzicht te krijgen/maken. En te bestralen en tot rust te komen. Donderdag aanstaande heeft hij een zoveelste gesprek bij de verpleegkundige en dan rijdt De Zoon en gaat De Vrouw met hem mee. Vader vertelt en vertelt en er is zo veel, dat hij moeite heeft het allemaal bij te benen. Nou ja. Zaterdagmiddag zoek ik hem op. Ik werk de webstek bij en lees en luister. Half elf slapen.
Muziek vandaag: i.o.u. (Allan Holdsworth), Present From Nancy (Supersister), Negative Toe (Camembert), The Killing Fields (Mike Oldfield)
–
Woensdag 13 maart:
Geen wekker. Lekker. Toch om zeven uur op. Koffie. Werk voor de Kap voorbereiden. Half negen wandel ik ernaartoe. Daar koffie en allerlei afstemmen en voorbereiden. Voor tien uur loop ik weg, via de biowinkel naar huis. Nogal regenachtig. Thuis koffie met De Vrouw en vinyl. We lunchen eenvoudig. De Vrouw gaat naar werk. Ik ontspan mijn handen, draai vinyl en werk webstek bij. Eind van de middag ga ik mijn ronde hardlopen. Het is nu droog, maar er staat ferme tegenwind. Dat maakt het zwaar. Toch lukt het. Ik maak avondeten voor mijzelve. Kastanjechampignons bakken, bosui erbij, spitskool. Parmesan eroverheen. Klaar. Klein afwasje. Dan webstek bijwerken en lezen en luisteren. En handen ontlasten. De Vrouw is er om half negen. Ik ga om tien uur slapen.
Muziek vandaag: Silhouettes (Klaus Schulze), Time And A Word (Yes), The Yes Album (Yes), Fragile (Yes), Close To The Edge (Yes), Yessongs (Yes), Tales From Topographic Oceans (Yes), In Tokyo (Patrick Moraz & Bill Bruford), het tweede plaatje van Bowie At The Beeb – The Best Of The BBC Radio Sessions 68-72 (David Bowie), de rest van het plaatje dat met de PROG mee kwam
–
Dinsdag 12 maart:
Dus vandaag op de werkplek mijn handen ontlast. Dat is lastig. Soms met twee wijsvingers typen. Om de tien minuten even opstaan. Niet lezen op het scherm, maar afdrukken (is een eind naar de printer lopen). Gelukkig helpt het systeem: iedere vijf minuten zit de boel een halve minuut lang vast. Dan moet ik wel. En vanaf donderdag stop ik iedere dag een uur eerder. Tussen de middag wandel ik door het bos. In de middag ontzie ik mijn handen nog wat meer. Op tijd weg lukt niet. Half zes thuis. De Vrouw serveert een schotel van courgettespaghetti, met kipvleugels uit de oven en een fikse salade. De Zoon is er om mee te helpen opeten. Dat lukt. Afwas. Webstek, niet te lang. Lezen (de PROG die vrijdag binnen kwam) en luisteren.
Muziek vandaag: het eerste plaatje van Bowie At The Beeb – The Best Of The BBC Radio Sessions 68-72 (David Bowie), The Pros And Cons Of Hitch Hiking (Roger Waters), het grootste gedeelte van het plaatje dat met de PROG mee kwam
–
Maandag 11 maart:
De wekker gaat. Ik word wakker. Sta nog op ook. Buiten regent het. Op de werkplek doe ik van alles. Tussen de middag wandel ik door veld en bos en zon. In de middag krijg ik telefoon van de huisarts. Uitslag bloedonderzoek: alles is helemaal goed, geen ontsteking, geen lyme, geen reuma, geen vitaminetekort, geen cholestorol, geen watalnietwat; ik ben compleet gezond. Fijn. Uitslag röntgenfoto’s van mijn handen: niets bijzonders of afwijkends op te zien. Oké. Wat dan wel. Het zou overbelasting kunnen zijn. Twee weken mijn handen ontzien en dan moet de zwelling minder zijn. Is dat niet zo, dan een afspraak maken en dan krijg ik mogelijk toch een doorverwijzing naar de reumatoloog. O. Vraag is even hoe ik mijn handen moet ontzien als ik een toetsenbordbaan heb en niets anders kan. Zes uur thuis. Eerst een ronde hardlopen. Boven verwachting goed, gaat het. Als ik net thuis ben, stapt De Vrouw ook binnen. Ik maak een eenvoudige avondhap: spek bakken, uien en kastanjechampignons erbij en courgette. Geitenkaas erover: klaar. Een salade van bosui, komkommer en aardbei. Kleine afwas. Dan bel ik Onze Vader. Hij heeft uitslag van de scans gehad. Kanker zit elf centimeter diep in de overgang van dikke darm naar de endeldarm. Er zijn geen uitzaaiingen. Dat is mooi. Donderdag heeft hij een gesprek met de chirurg en dan gaat de behandeling starten: eerst vijf bestralingen en dan een operatie. Het is te genezen, volgens de specialist. Er zijn mogelijke complicaties in verband met ouderdom: longontsteking en dergelijke. Hij is hoopvol en vol vertrouwen en zo klinkt hij ook. ‘Dit gaan we maar doen,’ zegt hij. Ook mooi: woensdag begint de schoonmaakster (de onze) bij hem. En als het nodig is, kunnen wij hem straks ook helpen met van alles. Dat weet hij. Ik leg neer en heb dan nog een uurtje om de webstek bij te werken en te lezen en te luisteren. Dan is het tien uur. Doodmoe.
Muziek vandaag: In Tokyo (Patrick Moraz & Bill Bruford)
–
Zondag 10 maart: van Ammersbek naar huis
De wekker gaat om half acht. Drie kwartier later zijn we klaar. Hm, we hadden pas om half tien afgesproken voor koffie. Even wachten dus nog. Ik lees. Ondertussen ben ik bijna twee dagen niet online en ik mis het niet eens. Half tien drinken we koffie bij Steffen in huis. Drie kwartier later nemen we afscheid van Clint, Claus én Steffen. Marga brengt ons naar het station Ahrensburg. Het was een zeer aangenaam weekend en we bedanken Marga en Steffen enorm voor hun gastvrijheid. De trein is stipt op tijd. Dertien voor elf rijden we. De overstap op Hamburg Hauptbahnhof is ruim, dus kopen we ontbijt en drinken we koffie. Kwart voor twaalf vertrekt een propvolle trein naar Osnabrück en daar stappen we over. Even voor vier uur zijn we op het station en tien minuten later zijn we nogal nat door de regen thuis. Koffer uitpakken en een was aanzetten. Ik stap op de fiets, doe een paar boodschappen en haal het groentepakket (bij Heidi) op. Thuis de kranten van de afgelopen twee dagen doorbladeren en dan ga ik avondeten maken. Biefreepjes bakken, uien, knoflook, peper, broccoli en courgette erbij en afmaken met garam masala. Erbij een salade van bosui, komkommer, tomaat en aardbei. Goed. De groenten heb ik een beetje gemist de afgelopen dagen. Afwas is snel klaar, vervolgens zet ik foto’s over naar de computer en werk ik de webstek deels bij. Dan lees en luister ik nog iets en om tien uur is het weer bedtijd.
Muziek vandaag: Discovery (Mike Oldfield), South Of Reality (The Claypool Lennon Delirium), Flowers At The Scene (Tim Bowness)
Steffen en E 
Station Ahrensburg
–
Zaterdag 9 maart: Schloss Ahrensburg en feest van Steffen in Hamburg
We zijn rond acht uur wakker. Anderhalf uur later kloppen we aan bij het huis van Steffen. Daar drinken we koffie en ontbijten we met alle anderen. Rond een uur vertrekken Steffen en Klaus naar de feestzaal. En wij? Tom brengt ons tweetjes naar Schloss Ahrensburg. Het is geen echt kasteel, meer een landhuis, dat gebouwd is halverwege de zestiende eeuw. Een latere eigenaar heeft het halverwege de achttiende eeuw helemaal gerenoveerd en opnieuw ingericht en gedecoreerd. Wat we zien is hoe het toen was. Het geeft een mooi beeld van hoe een welgestelde familie destijds heeft gewoond en geleefd. Na anderhalf uur staan we weer buiten. We lopen een klein rondje door het omliggende park en gaan dan op zoek naar een geldautomaat. De dorpskern van Ahrensburg is erg dichtbij, dus geld hebben we snel gevonden. We drinken iets in een Bierstube en bellen dan Claus om ons op te halen. Tien minuten later rijden we terug naar Ammersbek. Daar even wat spullen pakken die nog naar het feest moeten en dan rijden we naar de zaal. Die zaal is verder weg dan ik had verwacht. Brakula is een soort cultureel centrum annex buurthuis met een zaaltje. Wat volgt is een weerzien met vele bekenden: Chris, Giles, Rob, Massimo, Chato, Mick en nog anderen. Alle gasten hebben iets te eten meegenomen en zo ontstaat een groot buffet. Wij hebben allerlei soorten kaas en hete olijven aangeleverd. Het zaaltje vult zich en iedereen laat zich de gerechten goed smaken. En er is muziek. De zanglerares van Steffen zingt liederen die ze beiden mooi vinden, begeleid door een akoestisch gitarist. Chris speelt grotendeels akoestisch zijn eigen liedjes (en wat van Zappa), Tante Tofu is in vergelijking daarmee nogal luid (en ietwat rommelig bij vlagen) en Chato mag het livegedeelte afsluiten met zijn eigen werk en dat van Zappa. Ondertussen vermaken we ons prima. Het half twee geweest als we met Klaus en Katrina mee terug rijden naar ons huis.
Slaapkamer van Feriënwohnung 
Slaapkamer van Feriënwohnung 
Ontbijt 
Steffen Katrina Klaus Claus Clint Marga E 
Schloss Ahrensburg 
Schloss Ahrensburg 
Schloss Ahrensburg 
Schloss Ahrensburg 
Brakula – Bramsberg, Hamburg 
Volop eten 
Steffens feestje 
Chris, zanglerares, Steffen 
Chris 
Steffen blaast zestig kaarsjes uit 
Tante Tofu 
Chato