Bas Langereis leest u voor!

Ja, ik draai al mijn vinylplaten. Iemand op het FOK!forum was op 4 juni 2018 een project begonnen: hij draaide alle grammofoonplaten uit zijn kast van voor naar achter. Dat wilde ik ook! Maar ik had veel bezwaren. Op vrijdag 17 augustus gooide ik alle bezwaren aan de kant. Hieronder zie je welke platen ik draaide en bij iedere plaat vertel ik iets.

Yep, I’m playing all my vinyl records. Someone on the forum of the website FOK! started a project on June 4, 2018: he was playing all the records from his shelves in chronological order. I wanted to do that too! But I could only think of many, many objections. On Friday, August 17 2018, I threw all these objections aside. Below, you can see which records I played and I’m telling something with every record (in Dutch).

–

bazbo 0580: Frank Zappa – Tinsel Town Rebellion
In 1980 kwam er geen Zappaplaat uit. Meneer lag weer eens overhoop met de zoveelste platenmaatschappij. Van 1981 tot en met 1984 maakte hij dat goed door met een ongelofelijke hoeveelheid materiaal te komen, het meeste uitgebracht door zijn eigen bedrijf. Tinsel Town Rebellion is (grotendeels) een liveplaat, met materiaal van de bands uit 1980. In die bands spelen dan onder andere zangers Ike Willis en Ray White, drummer Vinnie Colaiuta, bassisten Arhur Barrow en Patrick O’Hearn, toetsenisten Tommy Mars, Bob Harris en Peter Wolf, én gitaristen Denny Walley, Warren Cuccurullo en Steve Vai. Inderdaad, men wisselde nogal van samenstelling. De plaat start in de studio met een lekker seksistisch lied Fine Girl, dat overloopt van de vocale overdubs. Daarna komt Easy Meat, een mix van studio en live, waarin vooral de ‘orkestsectie’ en de randdebiele studiogitaarsolo opvalt. Daarna volgt een hele serie korte livestukken, waaronder klassiekers als Love Of My Life, I Ain’t Got No Heart en Tell Me You Love Me, in sneltreinvaart gebracht. Er is een gitaarsolo, een danswedstrijd en een uitgebreide oproep aan de dames in het publiek om hun onderbroek het podium op te gooien. Het titelnummer is een aanklacht tegen de muziekindustrie en de maakbaarheid van bandjes. Bamboozled By Love handelt over een man die zijn hem bedriegende vrouw om het leven brengt. Ook leuk. Helemaal aan het eind horen we een knappe en moderne versie van Brown Shoes Don’t Make It en een hippe Peaches En Regalia. Dit is een leuke plaat met een hoog meebrulgehalte. Slechts één exemplaar op vinyl hier: een Europese uit jaar van verschijnen 1981.

–

bazbo 0579: Frank Zappa – Joe’s Garage – Acts II & III
Ook in 1979 verscheen deze dubbelelpee. Ik zei toch dat het van de pot gerukt was? Op Acts II & III gaat de Joesaga verder en het wordt steeds absurder. Een van de absolute hoogtepunten is de moogsolo in Sy Borg, voorstellende een pijpbeurt door een stofzuiger. Die stofzuiger gaat uiteindelijk kapot doordat Joe het ding iets te hard afranselt tijdens een SM-sessie en hierdoor belandt Joe in de bak. U begrijpt het: Zappa op zijn best. Nog beter zijn de gitaarsolo’s. Op deze dubbelaar staan er nogal wat en ze zijn allemaal uitgevoerd volgens de ‘xenochrony’-techniek: het gitaarspoor van een nummer heeft Zappa geplakt over de basistracks van een heel ander nummer, liefst ook nog eens in een heel andere maatsoort. Het resultaat is verbazingwekkend. Enige uitzondering is de solo in Watermelon In Easter Hay, een van de allermooiste solo’s die Zappa ooit heeft gemaakt. Daarnaast andere prachtstukken: Keep It Greasey, Outside Now, Packard Goose; her en der strooit hij met bandfolklore en maatschappijkritiek en er zitten malle fratsen in: zo is Stick It Out een liedje dat Zappa al in 1971 op het podium speelde (tijdens de Sofa-routine). Ik heb ook van deze plaat exemplaren: Die uit de Ankcollectie is een Europese versie uit 1979; daarnaast heb ik zelf ooit ook eens een exemplaar gekocht (op een beurs vermoed ik, gezien het plasticfolie) en dat is exact eenzelfde.

–

bazbo 0578: Frank Zappa – Joe’s Garage – Act I
In 1979 was Zappa nogal van de pot gerukt. Niet alleen bracht hij een karrevracht aan muziek uit, ook verscheen dit album, een vertelling over muzikant en uitvreter Joe die een band begint in een land waar muziek bij wet is verboden. Allerlei bizarre figuren spelen weer een rol: een homoseksuele stofzuiger, een sekteleider, een groupie en The Central Scrutinizer, een soort Big Brother. Ultieme gekte met een boodschap, dus. Veel klassieke Zappanummers hier die veelvuldig live te horen waren: het titelnummer, Catholic Girls, Crew Slut, Wet T-Shirt Nite, Why Does It Hurt When I Pee en Lucille. Inmiddels was zanger Ike Willis aangesloten en hij is jarenlang dé stem voor Zappa’s muziek geweest. Ook rollen voor Warren Cuccurullo, Denny Walley, Tommy Mars, Vinnie Colaiuta, Ed Mann en anderen. Leuke plaat. Ik heb hem twee keer, twee Europese versies uit 1979. De ene zat in de Ankcollectie, de andere heb ik van een vriend gekregen die zijn exemplaar ging opruimen en hem mij voor mijn verjaardag gaf, enige jaren geleden.

–

bazbo 0577: Frank Zappa – Orchestral Favorites
Derde ‘Panter’-album. Deze komt uit 1979 en ik heb een orginele Duitsche versie uit dat jaar in de Ankcollectie, compleet met de spelfauten in de titels op de labels. Op deze plaat staan de orkestrale stukken (goh) die eigenlijk op Läther hadden moeten staan. Opener Strictly Genteel komt uit 200 Motels en is gelijk een binnenkomer van jewelste. Prachtige melodie, het lijkt of hij steeds herhaald wordt, maar het is echt iedere keer weer anders met een hoofdrol ook voor percussie. Pedro’s Dowry is wat abstracter en Naval Aviation In Art? is kort maar hemels. Kant twee begint met Duke Of Prunes, een melodie uit Absolutely Free (1967) en daarna klinkt het magistrale Bogus Pomp, dat een suite is van melodieën uit (alweer) 200 Motels. Naast het orkest horen we her en der wat andere instrumenten: Bozzio op drums, Bruce Fowler op trombone en een enkele gitaarsolo van Zappa zelf (Duke Of Prunes). Beetje vergeten pareltje uit de Zappacollectie, dit.