B-log: 11 t/m 17 mei 2019
–
Vrijdag 17 mei: van Oostende naar Apeldoorn
Opnieuw niet heel goed geslapen. Veel wakker. Als ik onder de douche sta, zegt De Vrouw dat het kwart over tien is. We moeten de kamer om elf uur uit zijn. O. Het lukt prima. We wandelen naar het Sint Petrus en Sint Paulusplein in de hoop er te kunnen ontbijten, maar net zoals drieënhalve week geleden: alles nog gesloten. Wel vinden we een brasserie waar we koffie leuten. Dan stappen we op de trein. In Antwerpen hebben we twintig minuten en kopen we wat broodjes voor verder onderweg (bij zowaar een biobroodjeszaak). De reis verloopt voorspoedig via Schiphol en om kwart voor vijf zijn we terug in Apeldoorn. De tas is snel uitgepakt en ik stap op de fiets om het groentepakket op te halen. Half zeven zitten we in een pastarestaurant en niet veel later is De Zoon er. We eten pasta (goh) en allerlei ander lekkers. De Zoon betaalt. Negen uur zijn we klaar. Thuis nog heel even lezen en luisteren en rond half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Truth Decay (Adam Holzman)
Hotel 
Station Oostende 
Antipasti 
Risotto met doperwten, artisjokken en groene asperges 
Verjaardagstiramisu
–
Donderdag 16 mei: The Bizarre World Of Frank Zappa – Kursaal, Oostende
Niet zo heel goed geslapen. Toch om half zeven op. Koffie, ook met De Vrouw. Kwart voor negen wandelen we naar het station. Daar hebben we een trein naar Schiphol, vervolgens een naar Rotterdam, dan naar Antwerpen en weer een andere naar Gent Sint Pieters. Daar missen we de aansluiting, zodat we om drie uur aankomen in Oostende. We eten garnaalkroketten op het zonneterras van Taverne James. Ons hotel is vlakbij de Kursaal. We droppen de spullen en lopen dan langs de zee over de Albert I-promenade naar de Visserskaai. Op het Mijnplein drinken we iets en vervolgens vinden we een aardig grillrestaurant. Zeven uur zijn we in de Kursaal. Daar zijn ook Peter en Inge, Wolfhard, Dieter en vrouw. We zijn allen benieuwd naar The Bizarre World Of Frank Zappa. Welnu, wat zal ik ervan zeggen? Er is veel te genieten, er is ook veel wat ik minder gaaf vind. De band is geweldig, maar speelt in de meeste stukken mee met een tape uit 1974. Op die tape staan waanzinnige gitaarsolo’s van Zappa zelf. Als de tape speelt, is het geluid hard, vervormd en kan ik niet zien en horen wat de band op het podium precies doet. Er is een enorm visueel spektakel, leuk gedaan, mooi gevonden, maar het gaat me te snel, ik kan het nauwelijks volgen, het leidt me af van de muziek en ik word er doodmoe van. Een hologram van Zappa komt slechts vier keer voorbij en alleen bij de derde keer zie ik iets van diepte, iets driedimensionaal. Het enorme scherm neemt zo veel plaats in, dat de band aan de zijkanten van het podium staat en maar bijzaak lijkt. In een kwart van de stukken speelt de band zonder tape en dan is het werkelijk fenomenaal. Dan pas hoor ik wat een geweldige muzikanten het zijn. Andy, Zomby Woof, City Of Tiny Lites en vooral het lange Farther O’Blivion zijn voor mij de hoogtepunten. Keneally is meesterlijk en speelt een paar grandioze gitaarsolo’s, de monsterbas van Thunes knalt overal heerlijk doorheen en Ray White, ook al is hij vanavond niet goed bij stem, blijft prachtig. Robert Martin zingt nog altijd zeer goed en zijn saxspel is zeer treffend, Ed Mann heb ik dit keer niet op een faut kunnen betrappen en Joe Travers’ drumgeluid galmde de tent uit, iets wat me altijd ergert. De overgang van de dynamiek in het geluid van de band zonder en met tape is raar; ik moet steeds schakelen en ook daarvan word ik zeer moe. Het korte ‘gastoptreden’ van Ahmet waarin hij door de zaal rent is niet mijn favoriete deel van het concert, het is me allemaal wat te Amerikaans en te snel. Kortom: ik ben blij dat we het hebben gedaan, het was goed om te zien, ik heb genoten, er is veel dat ik me met vreugde zal herinneren, er is ook het een en ander dat ik minder geslaagd vind. Half elf zijn we klaar en wandelen we naar het Ierse café. We ontmoeten de jongeman achter de bar weer en na een drankje gaan we naar het hotel.
Muziek vandaag: Classical Variations (Rick Wakeman)
Terug in Oostende 
Garnaalkroketten bij Taverne James 
Hotelkamer 
Uitzicht vanaf de hotelkamer 
Kursaal 
The Bizarre World Of Frank zappa 
–
Woensdag 15 mei:
Zes uur wakker en uit bed. Als ik om half negen naar de Kap wandel, heb ik al twee uur voor de organisatie gewerkt. Er is niet heel veel (meer) te doen in kantoor, dus op tijd wandel ik via de biowinkel naar huis. Daar koffie met De Vrouw en lunch. Vervolgens doe ik toch nog wat werkzaamheden. De Vrouw gaat om half twee naar haar werk. Ik hoor vinyl en ga om half drie de deur uit. Rustig fiets ik naar Teuge. Daar tref ik Ank en een teamleider van mijn organisatie uit Arnhem en we bespreken mogelijkheden om de toekomst van Kunst-Zinnig-Brein zeker te stellen. Mij is al een tijdje duidelijk: we moeten de samenwerking zoeken met enkele organisaties om ons heen die ons een warm hart toedragen. Dat gaan we nu concreter doen. Half zes ben ik weer thuis. Ik ga een ronde hardlopen en dat gaat niet zo goed. Beetje kramp, nogal weinig uithoudingsvermogen, veel wandelpauzes. Nou ja, toch kom ik goed afgepeigerd thuis. Ik maak eten voor mijzelf: kastanjechampignons bakken, bosui erbij, courgette en ten slotte een boel parmesan over het bord. Erbij de salade die gisteren overbleef. Afwasje is klein. Ik werk de webstek bij, lees en luister. De Vrouw is er rond half negen. Bijpraten. Wat spullen voor morgen verzamelen. Tien uur slapen.
Muziek vandaag: Solo Piano (Philip Glass), Philip Glass: Piano Works (Víkingur Ólafsson), Liefde En Blijven Of Weggaan (Herman Brusselmans), The Universe Also Collapses (Gong), Space Revolver (The Flower Kings), het plaatje dat met de PROG mee kwam
Werkplek van vanmorgen 
Onderweg naar Teuge 
Kastanjechampignons bosui courgette parmesan
–
Dinsdag 14 mei:
Om zes uur wakker en uit bed. Een uur later heb ik de werklaptob open en ben ik aan de slag. Vandaag thuis werken. Koffie met De Vrouw. Schoonmaakster is om negen uur in huis. Vinyl. Elf uur stappen we op de fiets en we rijden naar een uitvaartcentrum. Daar maken we het afscheid van Roelof mee. Het is goed om er te zijn. Velen met ons. Mooi dat er zo veel belangstelling is. De plechtigheid is kort, maar passend. Heel lang blijven we niet hangen na afloop, al zijn er veel mensen met wie ik graag (weer) eens zou spreken. Stil fietsen we terug naar huis. Lunch. Na de afwas ga ik weer verder met werken en om kwart voor zes is dat klaar. De Vrouw heeft het avondeten om zes uur op tafel en De Zoon is er ook. Een mooie schotel van zoete aardappel, gevuld met een mengsel van cottage cheese en zwarte bonen. Bijzonder en zeer smakelijk. Erbij een salade van rode ui en sperziebonen, plus hamburgers en nóg een salade. Niet alles komt op. De afwas is flink, maar ook weer zo gedaan. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Philip Glass: Piano Works (Vikingur Olafsson), Northlands (Tony Patterson & Brandon Eyre), Tuna Universitaria De Barcelona (Tuna Universitaria De Barcelona), The Whistlebinkies (The Whistlebinkies), Africa Roots volume 3 (various), Africa Roots volume 4 (various), The Universe Also Collapses (Gong), Üdü Wüdü (Magma)
–
Maandag 13 mei:
Heldere ochtend. Hele koud, dus. Gevroren. Op de werkplek is het warm. Ik doe er veel. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. Ook in de middag van alles. Half zes weer thuis. Rondje hardlopen. Niet gemakkelijk, maar het lukt goed. Dan eten maken: kastanjechampignons bakken, prei erbij, restje sla, restje currypasta, wat bouillon, twee eieren, roeren, klaar. Hoop parmesan erover. Dan werk ik de webstek bij en lees (PROG: uit) en luister ik. De Vrouw is er rond negen uur. Tien uur weer slapen. Hoofd vol. Niet erg. Ik red het.
Muziek vandaag: The Universe Also Collapses (Gong), het cd’tje uit de doos Continu/ation (Pink Floyd), Solo Piano (Philip Glass)
Willemsplein 07.15 uur 
Schaarsbergen Warnsborn 
Schaarsbergen Warnsborn 
Schaarsbergen Warnsborn 
Schaarsbergen Warnsborn 
Kastanjechampignons prei sla currypasta ei parmesan
–
Zondag 12 mei:
Kwart over acht ben ik weer binnen. Het begint wat te regenen. Ik heb dan al mijn ronde hardgelopen. Koud, maar goed te doen. Ik lees de krant uit en begin in de PROG die gisteren binnen kwam. Later op de ochtend koffie en vinyl met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor een moederdaglunch (ik typte bijna ‘modderdag’, maar corrigeerde het bijna automatisch). Erna is de afwas klein en stofzuig ik het huis. Dan wandelen De Vrouw en ik een rondje door het centrum. De rest van de middag doe ik het rustig aan. Ik draai vinyl en lees. Eind van de middag maak ik avondeten. Uiteindelijk serveer ik lentebiefstuk, de curry van vrijdag, aangevuld met aardappelen, plus een salade van bosui, komkommer, kerstomaat en rode eikenbladsla. Aardbei en peer is het nagerecht. Dan was ik maar weer af, werk de webstek bij en lees en luister tot het tien uur is.
Muziek vandaag: het derde en vierde plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr), Lord Of The Ages (Magna Carta), French Record (Kate & Anna McGarrigle), Caledonia (Alan Roberts & Dougie Maclean), So Many Partings (Silly Wizard), Ten Years!! (Sonerien Du), Live At Last! (Steeleye Span), The Tannahill Weavers (The Tannahill Weavers), Kitty Kitty (7″ vinyl) (De Staat), Scanning The Greenhouse (The Flower Kings), One Thousand Birds (Grice)
Lentebiefstuk met Thaise groene curry van paksoy pastinaak en aardappel
–
Zaterdag 11 mei: Hersenfestival in Laren
Geen wekker, toch om half zeven op. Koffie en zowaar, nog heel even iets voor de Kap doen. Ik wandel naar de markt voor fruit. Dan thuis nog wat koffie met De Vrouw. Om tien uur hebben we de trein en in Hilversum stappen we over op een bus. In Laren stappen we daar weer uit, voor de deur van het Singermuseum. Eerst koffie en een kleine lunch, dan een korte wandeling door de museumtuin. In de theaterzaal vandaag vier sprekers in het kader van het Hersenfestival. Over slapeloosheid, amyloidebloedonderzoek, oriëntatie en navigatie, plus over muziek. Halverwege een lange pauze met markt over allerlei hersenonderzoek. Geen spectaculair nieuwe inzichten gehoord van de sprekers, maar toch een onderhoudende dag. Erik Scherder is altijd amusant om te beluisteren en aan het werk te zien. Half vijf hebben we een bus terug naar Hilversum. Daar zoeken we een eenvoudig restaurant. Na een rondje door het winkelcentrum vinden we een eetcafé vlakbij het station. Daar eten we een hoofd- en nagerecht. Half acht hebben de trein naar Apeldoorn en om iets voor half negen zijn we thuis. Ik lees de krant, werk de webstek bij en luister.
Muziek vandaag: async (Ryuichi Sakamoto), het tweede plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr)
Museum Singer in Laren 
Eus van Someren 
Charlotte Teunissen 
Bloed afstaan voor amyloideonderzoek 
Ineke van der Ham 
Erik Scherder 
Salade gegrilde groente 
Chocoladecheesecake