Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0760: Wim Sonneveld – De Kat Van Ome Willem
Dit was een van onze lievelingsplaatjes. Ik kan me herinneren dat Onze Vader thuis kwam met dit plaatje. Het komt uit 1968. Toen was ik drie, dus in hoeverre die herinnering reëel is, weet ik niet. Officieel is dit een lied door Wim Sonneveld met Hetty Blok, Leen Jongewaard, De Jonkies en Orkest o.l.v. Harry Bannink. Het was een gewaagd lied, vooral door de zin: ‘Hij wil alleen maar op een Franse bak’, waarop Leen Jongewaard uitroept: ‘Kouwe kak!’ Als kind vonden we dat natuurlijk maar wat leuk. Toen we ietsjes ouder werden, werd het nóg leuker. De koffergrammofoon van mama had vier snelheden: 78, 45, 33 en 16. Die 16 toeren was voor vertel- en instructieplaten, maar die hadden we niet. Wel klooiden we met de platen op verschillende snelheden. Als je liedjes van een elpee op 78 toeren draaide, kreeg je van die smurfenstemmetjes, dat was lachen. Het lachen werd echter nog luider toen we ontdekten dat als je het singeltje van De kat van Ome Willem op 16 toeren draaide. Dan hoorde je: ‘Dùùùùh kùùùùùt van Ome Willem.’ Wat het precies was, wisten we niet, maar dat het vies en dus grappig was, was wel duidelijk. Op kant 2 staat Op de step, ook een klassieker. En het is allemaal nog mono ook.

–

bazbo 0759: Wim Sonneveld & solisten uit de TV-show – Katootje
Dit komt uit 1963. De Zoon is hier toevallig op visite en vraagt zich werkelijk af wat hier nou zo leuk aan was. Ik leg geduldig uit dat het hier gaat om de herhaling van gezongen zinnen, die herhaling bouwt steeds verder uit waardoor het steeds langer wordt: een vorm die veel voorkwam in liedjes van vroeger. Toen de mensen nog weinig radio en geen tv hadden, zong men in huiskamers en cafés en dan waren dit soort liedjes waarbij iedereen kon meezingen populair. Dit liedje zat in de televisieshow van Wim Sonneveld en het zal een soort intermezzo tussen zijn conferences zijn geweest. De B-zijde Drie Schuintamboers is iets soortgelijks (met Marco Bakker), maar dan nog met een boodschap ook. Ik vroeg me altijd af wat schuimtamboers waren en pas later ontdekte ik dat die zangers niet duidelijk articuleerden.

–

bazbo 0758: Wim Sonneveld – Verliefd Op Juffrouw Van Dam
Een mono-opname uit 1958. Dit zijn vier liedjes, kinderliedjes volgens mij. Als kind vond ik vooral Marjolijne en De koningin van Lombardije erg leuk. Blik op het label: jawel. Tekst van Annie M.G. Schmidt. Van de andere twee liedjes is het titelliedje wel aardig en het Liedje met bloemen nogal drakerig.

–

bazbo 0757: Wim Sonneveld – Frater Venantius
Aha, een klassieker! Nog controversieel ook, voor die tijd. Dit komt uit een televisieshow van het Grand Gala du Disque uit 1963. Een jaar later verscheen deze single. Ook deze doet het heel aardig op Discogs: €4,00. Achteraf snappen we natuurlijk geen bal van de controverse, het is allemaal eerder flauw en belegen. Toch leuk om weer eens terug te horen.

–

bazbo 0756: Wim Sonneveld – Een Avond Met Wim Sonneveld
Jaa, dit was lachen! Mijn moeder had een enorm zwak voor Wim Sonneveld. Zal wel komen doordat hij uit dezelfde buurt in Amsterdam kwam als zij. Op dit plaatje uit 1966 draaiden we veel. Op de voorkant staat Kroketten, het beroemde verhaal over een restaurateur, geschreven door Simon Carmiggelt. De achterkant vond ik altijd nóg leuker: Dag man, achter het loket. Er is slechts één versie van dit singeltje en volgens Discogs kan ik er wel €4,99 voor vangen.

–

bazbo 0755: Toon Hermans – Vader Gaat Op Stap
Premieplaat 1965. Als je voor ten minste vijf gulden aan grammofoonplaten kocht, dan kon je dit plaatje erbij kopen voor slechts f1,95! Je was gek als je het niet deed. Mijn vader en moeder waren niet gek. Het was een mooi jaar. Ik werd dat jaar geboren, bijvoorbeeld. De A-kant draaiden we veel, want dat vonden we vel geinig, al snapte ik als kind niet veel van de ietwat ondeugende tekst. B-zijde Stilte zei me weinig en ik begreep de eindgrap ook niet. Nu ik het terug hoor, is het helemaal geen eindgrap, maar is er gewoon te weinig ruimte op het plaatje voor een langere conference.

–

bazbo 0754: Toon Hermans – One Man Show (deel 1)
Mijn moeder was nogal gek met Toon Hermans en mijn vader ook. Er stonden ook wat elpees in de kast, weet ik nog. Die elpees staan er nog of zijn ergens anders. Ik heb de singeltjes. Dit is een eerste deel van een onemanshow, opgenomen in 1958. Op kant 1 staat het bekende lied Mediterranee en op de achterkant twee liedjes. De muzeman heb ik nooit wat aan gevonden, maar De wind was er weer eentje in de stijl van ‘spelen met taal’. Daar hield en houd ik van. Later vond ik de meeste teksten (vooral de conferences) van Hermans niet meer zo interessant, maar van sommige pareltjes kan ik nog steeds vrolijk worden. Op de achterkant van het hoesje zit een sticker met een prijs: 6.25. Dat vind ik nogal duur voor die tijd. Ik kocht in 1978 mijn eerste singeltjes en die waren zo rond de vijf of zes gulden. Dat is wel bijna twintig jaar later.

–

bazbo 0753: Jules de Corte – Levensliedjes (Volume 1)
Komen we nu aan het hoekje ‘cabaret/cabaretesque’ in de kleine 45-toerenverzameling van mijn ouders. We beginnen met deze. Hierop staan vijf ‘levensliedjes’, die knap in elkaar zitten. Het plaatje is uitgegeven in 1957, maar wij hebben een versie van een jaar later. De drie liedjes op de A-zijde zijn aardig, maar halen het niet bij wat we op de B-kant vinden. Inderdaad: de klassieker Ik zou wel eens willen weten. Maar voor mij is De vogels nog veel beter. Als kind hoorde ik hoe je kon spelen met taal en tekst in een liedje. Het was een verhaal, nog geestig ook en als ik het allemaal goed begreep, dan ging het ook over actualiteit en politiek en over die domme volwassen mensen.