Carlo Piemol en het writer’s block
Carlo Piemol zit achter zijn com-pu-ter.
De dead-line van zijn stukje komt eraan.
Carlo Piemol weet niet wat hij moet typen.
Hij heeft gebrek aan in-spi-ra-tie.
Een leerzaam verhaal over een writer’s block.
–
Carlo Piemol zit achter zijn com-pu-ter.
Nee, niet echt er-achter.
Als dat zo was,
dan zat hij klem
tussen de com-pu-ter en de muur.
In wer-ke-lijk-heid zit Carlo Piemol
vóór de com-pu-ter.
Maar toch noem je dat zo,
in al-ge-meen da-ge-lijks taal-ge-bruik:
achter de com-pu-ter.
Neem niet alles zo let-ter-lijk.
Carlo Piemol zucht.
De tijd dringt.
Morgen moet zijn verhaal af zijn.
Dan moet de re-dac-tie het hebben.
Altijd lastig, die dead-line.
Want waar moet Carlo Piemol
in ’s he-mels-naam over schrij-ven?
Carlo Piemol heeft geen idee.
Hoe noem je dat ook weer
als je geen in-spi-ra-tie
hebt om een zin-nig ar-ti-kel te maken?
Carlo Piemol zweet.
De druk wordt hem bijna te veel.
Weet je wat? denkt hij,
soms is een blik
op mijn lijst met mo-ge-lijke ti-tels
al vol-doen-de voor een idee.
In het ar-chief vindt hij de lijst.
Zijn vin-ger gaat van bo-ven naar be-ne-den.
Hardop leest hij de ti-tels voor:
‘Carlo Piemol en de verdronken migrant
Carlo Piemol en het openbaar vervoer
Carlo Piemol en de Europese Commissie
Carlo Piemol en de mis-lei-den-de re-cla-me
Carlo Piemol en de taakstraf
Carlo Piemol en de twitterende president
Carlo Piemol en de Pedopride
Carlo Piemol en het wakkere dier
Carlo Piemol en het boerkaverbod
Carlo Piemol en de one-issue-partij
Carlo Piemol en de klimaatontkenning
Carlo Piemol en het pensioentekort
Stem boreaal, Carlo Piemol!
Carlo Piemol en het rekeningrijden
Carlo Piemol in Amsterdam
Carlo Piemol, de rechter en de hoogte van de opgelegde straf
Carlo Piemol en de zolderkamerautist
Carlo Piemol en de Marokkaanse gemeenschap
Carlo Piemol, de moraalridder
Carlo Piemol en het 2nd Amendment’
‘Nee,’ denkt Carlo Piemol hardop.
‘Dit zijn allemaal geen on-der-wer-pen
om mijn licht eens over te laten schij-nen.
Niet dat ze af-ge-zaagd zijn,
maar de le-zers gaan vast en ze-ker
e-norm uit de recht-se hoek en
on-ge-nu-an-ceerd
en on-barm-har-tig en
in-to-le-rant
en on-be-leefd re-a-ge-ren.
Ik zie het xe-no-fo-be ge-scheld
over gut-mensch, es-jee-wee,
deug-po-li-tiek, sneeuw-vlok-jes en
hy-po-crie-te land-ver-ra-ders
al weer voor me.
Dat wil ik voor-ko-men.
Dat zet maar kwaad bloed en
schept een be-den-ke-lijk pre-ce-dent.’
‘Nee!’ roept Carlo Piemol uit.
‘Dan kan ik maar beter
schrij-ven over wat mij waar-lijk
be-zig houdt in het hier en nu.
Ik weet al waar mijn stuk-je over gaat:
het wri-ter’s block!’
Dag Carlo Piemol!
Tot de vol-gen-de keer.
Veel succes met je ge-brek
aan in-spi-ra-tie.
Die vol-gen-de keer gewoon weer
over de nichtjes Tok en Tak, hoor.
En over hoe je hand te-keer gaat
op hun mooie zach-te bil-le-tjes:
‘Pitsepetsepatse!’
Want dat vindt ie-der-een leuk.
Niet dit soort link-se gut-mensch-ge-lul
als bo-ven-staan-de aids-bagger.
–
A-pel-doorn, au-gus-tus 2019
Dit is deeltje drieëntwintig in de Carlo Piemolserie.
Meer deeltjes zijn in voorbereiding.