B-log: 30 november t/m 6 december 2019
–
Vrijdag 6 december: The Flower Kings, iamthemorning en Rikard Sjöblom in Burgerweeshuis, Deventer
Kwart voor acht op. Koffie. Eerst wat thuiszaken, dan ga ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. Zij gaat boodschapjes doen; ik werk verder. Meer koffie met De Vrouw. Lunch. Afwas. En weer verder werken. Vier uur stop ik. Veel gedaan. Het is even genoeg. Krant. Half zes sta ik op de parkeerplaats en pikt De Zoon me op. We reizen naar Deventer, vinden een parkeerplaats in de buurt van het Burgerweeshuis. In diezelfde buurt vinden we een grillroom en daar eten we. Broodje falafel. Half acht kunnen we de zaal in en een half uurtje later trapt Rikard Sjöblom af. Hij brengt Beardfish- en Gungfly-stukken, merendeels op een kleine akoestische gitaar, plus eentje (Routine) op piano. Hij is goed bij stem en hij speelt gedreven. Zes stukjes krijgen we maar, met Roulette als afsluiter. Veertig minuten, maar zeer krachtig. De pauze is heel kort. iamthemorning komt met een drummer en een cellist. Gleb Kolyadin speelt piano als een waanzinnige en het is Marjana Semkina die de show steelt. Ze kondigt schuchter en op aandoenlijke wijze de liedjes aan: ‘En dan nu nog een liedje over een dood meisje.’ ‘Een liedje over hoe je van je vervelende buren af kunt komen door hun huis in brand te steken.’ Dat werk. Ze zingt heel mooi en de band zet in veertig minuten tijd iets adembenemends neer. Dan weer een korte pauze en vervolgens komen de helden van The Flower Kings. We krijgen de set die we ook al tijdens het Midsummer Progfestival in juni hoorden, aangevuld met drie stukken van de nieuwe plaat én de klassieker The Flower King. Roine Stolt heeft niet een heel goede avond: ten eerste moet hij zitten omdat hij zijn sleutelbeen heeft gebroken en hij zijn rechterarm met moeite kan bewegen, ten tweede is hij (daardoor?) wat gitaarlicks en teksten kwijt. Toch is het een uitstekend concert. Hoogtepunten zijn de twee lange knallers The Truth Will Set You Free en Stardust We Are. Het geluid is zeer goed, niet te hard en ik kan alles prima horen. Pas om half twaalf is het afgelopen. Zelfs De Zoon heeft het leuk gevonden. Ik doe boodschappen (shirtjes, cd’tje, pins) en dan gaan we naar huis. Buiten regent het enorm. Kwart voor een zijn we thuis. Heel even napraten en dan ga ik slapen.
Muziek vandaag: Munich 2016 (Keith Jarrett), Meu Sambo Torto (Clara Moreno featuring Celso Fonseca & Joyce), Memories Are New (Supersister), From Out Of Nowhere (Jeff Lynne’s ELO), Rated PG (Peter Gabriel), Waiting For Miracles (The Flower Kings), Friendship (Rikard Sjöblom’s Gungfly), The Bell (iamthemorning)
Broodje falafel 
Rikard Sjöblom 
iamthemorning 
The Flower Kings 
finale
–
Donderdag 5 december: Supersister Project in Luxor, Arnhem
Alles wel, wel. Op de werkplek van alles wel. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag ook veel wel. Kwart voor vijf tref ik De Vrouw op het Willemsplein. We lopen naar Luxor om alvast een zitplaats voor De Vrouw te organiseren, maar ontdekken dat het concert vanavond helemaal niet plaats vindt in Luxor zelf, maar in Luxor Musis. Aha. We lopen naar Musis. We kunnen het theater nog niet in, dus gaan we een hapje eten in het aanpalende restaurant. Bietencarpaccio met brokkelkaas en olijven, gevolgd door parelgort met paddenstoelen en aardappel. Reuze smakelijk allemaal. Half acht kunnen we dan wel naar binnen. Al snel hebben we een zitplaats voor De Vrouw op het balkon; ik neem positie dicht voor het podium. Half negen begint Robert-Jan Stips in zijn eentje op een piano, maar al snel krijgt hij gezelschap van een heel arsenaal aan muzikanten: het Supersister Project kan beginnen! We krijgen een prachtige dwarsdoorsnede van het oude oeuvre en bijna de gehele dit jaar verschenen plaat te horen. De inbreng van twee trombones en twee violen geven het geheel een bijzonder geluid. Hoogtepunten niet te benoemen. Alles lijkt heel spontaan, misschien wat ondergerepeteerd. Als Stips zijn verhalen vertelt, is hij wat schuchter en onzeker, maar zo gauw hij speelt, is dat allemaal weg en zit hij er helemaal in. Veel mensen op het podium: drie drummers waaronder Rob Kloet en Ceasar Zuiderwijk, twee bassisten waaronder Rinus Gerritsen, de toetsenist van Gruppo en Joke Geraerts die zingt. Mooi orkest. Kwart over elf hebben we onze jas weer gevonden en snellen we naar de bushalte. Half een thuis en naar bed.
Muziek vandaag: verder geen
–
Woensdag 4 december:
Kwart over zes wakker en op. Koffie, wat werkzaamheden voor de Kap. Kwart over acht wandel ik ernaartoe. Ik doe er een paar kleine dingen en om tien uur loop ik via de biowinkel weer naar huis. Koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat boodschappen doen. Ik lunch. Iets na een uur ben ik opnieuw in de Kap. Nu is Ank er ook en we praten met Greta, die een mooi netwerk heeft en ons wil helpen de toekomst van Kunst-Zinnig-Brein te waarborgen. We hebben een mooi gesprek en gaan in januari met een derde partij om de tafel zitten. Ank en ik praten nog wat op stapel staande zaken door. Half vijf scheiden onze wegen en ga ik naar huis. Daar maak ik avondeten: een stoofschotel van runderreepjes, ui, peper, paprika, boerenkool en pompoen. Erbij een salade van bosui, komkommer, kerstomaat en appel en toe is er kefir. Uiterst smakelijk, allemaal. De afwas is zo klaar. Dan ga ik hardlopen in de mist. Dat lukt goed, ook al heb ik sinds vrijdagmorgen niet gelopen. Thuis werk ik de webstek bij en lees en luister ik.
Muziek vandaag: Last Dance (Keith Jarrett & Charlie Haden), Somnium (Jacco Gardner), Retsis Repus (Supersister Project 2019), Rated PG (Peter Gabriel), Ocean Sounds (iamthemorning), The Bell (iamthemorning), 5 Klavierstücke (Irmin Schmidt)
Werkplek van vanmorgen 
–
Dinsdag 3 december:
Minder koud vanmorgen. Op de werkplek veel. Tussen de middag wandel ik door veld en bos en zon. Ook in de middag veel. Half zes thuis. De Vrouw serveert bamisoep. De Zoon eet mee. Afwas. Webstek. Lezen. Luisteren.
Muziek vandaag: Lighthouse (iamthemorning), ((speak)) (no-man), Silhouettes (Klaus Schulze)
–
Maandag 2 december:
Redelijk geslapen, toch lastig om op te staan, maar het lukt. Oponthoud op de snelweg, daardoor ben ik een half uur later op de werkplek. Tussen de middag wandel ik niet door veld en bos, maar door een woonwijk en langs een veld naar een eetgelegenheid. Daar lunch ik met (oud-)collega’s. Voor mij een salade geitenkaas met biet en pompoenpitten. Ook in de middag werk ik op de werkplek. Half zes thuis. De Vrouw serveert een schotel van ui, paprika en Chinese kool, met varkenslapjes en een salade van ui, wortel en puylinzen. Ik was af. Buiten regent het fiks, dus sla ik helaas een hardloopronde over. Ik werk de webstek bij, sorteer de foto’s en plaats ze op de webstek, lees en luister.
Muziek vandaag: Now We Have Light (Sanguine Hum), Wild Opera (remastered) (no-man)
–
Zondag 1 december: van Heerlen naar Apeldoorn
Ik heb een wekker gezet om half negen, maar we zijn eerder wakker en op. Goede nacht gehad, beter dan de vorige. Ontbijt in het hotel. Afscheid van Len en Sabine en iets voor half elf wandelen we naar het station. We hebben een trein van kwart voor elf. Er zijn werkzaamheden op het spoor in de buurt van Eindhoven, dus reizen we via Roermond, Nijmegen en Zutphen. Twee uur staan we bij de Turkse bakker in de straat verschillende börek te bestellen. We eten het thuis op. De koffer is snel uitgepakt. Ik wandel naar een supermarkt voor wat sla voor morgen. Het is koud buiten. Binnen duurt het even voor het warm is. Ik lees kranten en hoor vinyl. Na half zes maak ik avondeten: ik warm het restant soep en ovenschotel van donderdag op. Dat eten we. Afwas. Ik werk de webstek bij, bewerk de foto’s, lees en luister en ga om tien uur weer naar bed.
Muziek vandaag: Rated PG (Peter Gabriel), Now We Have Light (Sanguine Hum), Scenes From The Flood (Bryan Beller)
Ontbijt 
Ontbijt 2 
Hotelkamer 
Hotelkamer 
Bij Zutphen 
Börek
–
Zaterdag 30 november: Mosae Zappa festival, Heerlen
Half negen zijn we wakker, ook al hebben we weinig geslapen. Nog geen uurtje later zitten we aan het ontbijt in het hotel. Niet onaardig. Erna wandelen we een rondje door het centrum en rond half twaalf zitten we in koffietent Coasters. Daar speelt het akoestische duo Miserabeler Huhrensohnen: hoogst vermakelijk, met mooie versies van onverwachte liedjes. Na een uurtje krijgen we buiten nog een herhaling van het carrillonconcert van vorig jaar: het blijft bijzonder om de muziek van Zappa over een marktplein te horen. Twee uur zijn we bij het theater. In een aparte ruimte zijn we getuige van een Vraag-en-Antwoordsessie met Dweezil. Tim doet het uitstekend, vraagt mooie vragen zonder de ondervraagde in verlegenheid te brengen en we horen mooie uitspraken van De Zoon Van. Twintig minuten krijgen we. Dan gaan we terug naar het Bongerdplein. Bij een café speelt Jeff Silvertrust, het eenmansorkest dat we kennen van Zappanalefestivals van tijden geleden. Hij zingt in de kou allerlei foute kerstliederen en her en der wat Zappastukken. Zeer onderhoudend. Tegen vijven gaan we met een ploegje naar een lokaal Indiaas restaurant. We eten verschillende curry’s (voor mij samosa en paneer) en rond half acht zijn we terug in het theater. De Vrouw vindt een zitplaats boven op de tweede ring; ik denk aanvankelijk te gaan staan op de eerste ring, maar het is nog leeg voor het podium, dus ik heb nu nog de gelegenheid me aan te sluiten bij de ploeg bekenden die toch de hele tijd bier gaat halen waardoor er veel ruimte vooraan blijft. Ik vind dan ook een perfecte plek, nog geen anderhalve meter van het podium vandaan. Half negen begint het concert. Tijdens de eerste twee stukken hoor ik geen gitaar, maar dan barst het geweld los in volle glorie. We krijgen de gehele plaat Hot Rats, die dit jaar de vijftigste verjaardag viert, en de gitaargeluiden klinken griezelig dicht bij het origineel. Daarna een mooie dwarsdoorsnede van verder oeuvre, waarbij vooral obscure stukjes uit 200 Motels, heel oud Mothersmateriaal en een fijne suite uit You Are What You Is indruk maken. De lange gitaarsolo in Montana grenst aan het maniakale, Twinkle Tits en Cleetus Awreetus-Awrightus zijn de verrassingen en toegiften I’m The Slime en Tears Began To Fall vormen de prettige uitzwaaiers. (Maar wat is die lick waarmee Dweezil de gitaarsolo in Carolina’s Hard-Core Ecstasy begint en eindigt?) Na afloop drinken we nog iets in de foyer en spreken we kort Len en Sabine. Fijn concert, is de gezamenlijke conclusie. Gaan we nog naar de afterparty? Nee, we houden het gezien voor vandaag. Het is kwart voor twaalf en we kunnen dus wat tekortgekomen slaap inhalen. Door de kou lopen we de paar honderd meter naar het hotel.
Ontbijt 
Ontbijt 2 
Tim in Coasters 
Miserabeler Huhrensohnen 
Hell’s Bells 
@&A met Dweezil Zappa 
Tim & Jeff Silvertrust 
Jeff Silvertrust 
Samosa 
Paneer curry & naan peshwari 
Dweezil Zappa 
Dweezil Zappa 
Dweezil Zappa 
Dweezil Zappa