Bas Langereis leest u voor!

Willem:

In antwoord op de antwoorden in jullie niet-aangetekende schrijvens, die ik dan ook niet mocht ontvangen aangezien alles wat komt al bezig is te verdwijnen.

–

Dichter

Iemand vroeg een keer aan Robert Schumann
om een bepaald muziekstuk uit te leggen
dat hij net had gespeeld op de piano

Schumann nam weer plaats achter de piano
en speelde het muziekstuk nog een keer

–

About life

Marriages, I’ve seen too many (Olive Merryman)

–

In woord en
Hamstergebaar

–

De kwestie

Was vaak uw handen
Houd anderhalve meter afstand
Schud geen handen

Als ik geen handen mag schudden
kan ik ze ook niet wassen

–

Journaal WB 23 juni 2020

Dat toontje van Kruidvat Foto, kop boven een mailbericht: ‘Goed nieuws Willem Bierman, je bestelling ligt klaar!’ Ze hadden het zelf vermoedelijk niet verwacht dat het zou lukken, dat printen. Stelletje eikels. Zoek eens een copywriter die mensen zonder kinderlijk gelul weet aan te spreken! [Waar ik me al niet druk over maak. Nou, daarover dus.]

Het was – sinds we mogen spreken van een anderhalvemetersamenleving – een weinig krap tussen de gevel van de winkel en de gestalde fietsen aan de andere kant van het voetpad. Er kwam me iemand tegemoet. Als ik anderhalve meter afstand wilde houden, lukte dat niet. Ik maakte wat ruimte voor de oudere dame met de rollator en stapte tussen een paar geparkeerde fietsen om haar voorbij te laten gaan. De mevrouw glimlachte en kwam in haar eigen tempo enige stappen dichterbij.

Plots werd ik van achter gepasseerd door een grote en brede vent. Die liep vlak langs me heen, niets geen anderhalve meter afstand houdend. Hij duwde het oude mensje nog net niet opzij.
Dit kon ik natuurlijk niet laten gebeuren. Nou ja, het gebeurde al, maar ik kon het natuurlijk niet ongestraft laten gebeuren, bedoel ik. Ik trok een sprintje achter de vent aan. De oude dame schrok van mijn plotse beweging en kukelde tegen een paar fietsen aan. Ik had geen tijd om me om haar te bekommeren. Daar waren vast andere trottoirgangers gaarne toe bereid, zo veel vertrouwen had ik nog wel in de menschheid. Sinds de coronacrisis was uitgebroken, wemelde het van de mooie volksinitiatieven en er zou er heus wel eentje bij zijn waar deze dame aanspraak op zou kunnen maken.

Toen ik de grote en brede vent op anderhalve meter was genaderd, maakte ik een sprong. Hij had nog niets in de gaten. Anderhalve tel later wel. Met een ferme beweging beukte ik mijn elleboog tegen zijn kale achterhoofd. Terwijl hij voorover tegen de grond viel, draaide hij zich om. Veel tijd om verbaasd te zijn of te snappen wat er gaande was, gunde ik hem niet. Ik stampte hem met mijn Teva in het gelaat. Het bloed gutste over de stoeptegels. Boven de vent hurkte ik vervolgens diep en ik liet een luid snerpende wind in zijn bebloede gezicht. Toen sprong ik opnieuw en liet me boven hem vallen. Wederom een elleboog tegen zijn karpatenkop. Naast de bloedvlek zag ik dat er een stoeptegel los lag. Die wrikte ik uit het wegdek, voor zover je bij een voetpad kunt spreken van een wegdek. De stoeptegel hief ik omhoog en liet ik onzacht nederdalen op de vent z’n voeten.

Zo. Die kon voorlopig even niemand passeren.
Ik stond op, klopte wat stof van mijn T-shirt en wreef mijn elleboog. Vervolgens vervolgde ik mijn weg. Wat ging ik ook weer doen? O ja, bosuien kopen.

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, juni 2020

Huiswerkopdrachten:

1. Beschrijf de motieven die je herkent in bovenstaande vertelling. Beargumenteer je keuzes.
2. Herschrijf het verhaal, respectievelijk vanuit het perspectief van de oude dame en dat van de karpatenkop.
3. Beschrijf het moment waarop in deze vertelling de fictie het overneemt van de werkelijkheid. Leg uit waarom jij denkt dat de schrijver voor deze plotwending heeft gekozen en waarom juist op dat moment in het verhaal.

Hier lees je ‘m op FOK!.

Inderdaad. Het was te lang geleden. Sinds een zeker virus de wereld overhoop schopt, was ik niet meer in een bar geweest. Nu waren de strenge maatregelen wat versoepeld en ik was benieuwd naar hoe het eraan toe zou gaan. Daar wilde ik niet al te veel moeite voor hoeven doen, dus koos ik de kroeg die het dichtste bij mijn woonhuis is.

‘Welkom!’ riep een man van achter de bar.
‘Dank je,’ zei ik. ‘Is er plek of had ik moeten reserveren?’
‘Ben je blind of heb je je bril niet op?’
Ik keek eens rond. De tent was leeg. ‘Had ik desalniettemin moeten reserveren? Vindt onze minister-president het oké als ik zonder reservering plaats neem?’
‘Ben jij nieuw hier of zo?’
‘Of zo? Vanwaar je vraag?’
‘Iedereen die hier doorgaans komt, weet dat wij die regels in dit café aan ons laars lappen.’
‘Ik ben nieuw.’
‘Zie je wel? Dat dacht ik al.’
‘Je kent je vaste klanten goed. Hoe heet het hier eigenlijk?’
‘Café Kaliën.’
‘Je verzint het niet,’ zei ik. ‘Hier moet een heel slechte tekstschrijver aan het werk zijn geweest.’
‘Ik heb deze kroeg een tijdje geleden overgenomen en ik heb niets veranderd omdat hij een goede naam had.’
‘Behalve de naam, dan.’
‘Huh?’
‘Er is niets veranderd in het café sinds het virus de wereld overhoop heeft geschopt. Domme lui te over in de etablissementen.’
‘Ik snap je niet.’
‘Dat bedoel ik.’
‘Het zal. Waar kan ik je mee van dienst zijn?’
‘Water graag,’ zei ik. ‘Liefst uit de kraan.’
‘O?’
‘Zit dat in je assortiment?’
‘Nee, dat hebben we wel.’
‘Da’s fijn.’ Ik ging zitten op een van de vele lege stoelen. ‘Wat sta je daar nog?’
‘Oh, sorry. Het komt niet vaak voor dat er hier…’
‘Volk komt? Dat kan ik me voorstellen.’
‘Maar krijg nou wat…’

Er was nog iemand binnengekomen. Het was een jongedame.
‘Goedemiddag,’ zei de barman. ‘Welkom. Wat mag het zijn?’
‘Kan ik hier even plassen?’ vroeg de schoonheid.
‘Ik vraag er wel twee vijftig voor. Ik moet alles na ieder gebruik schoonmaken en dat kost tijd en middelen.’
‘Vooruit dan maar,’ zuchtte ze. ‘Het is belachelijk, maar ik moet heel nodig.’
‘Vooraf betalen, graag.’
‘Kan ik pinnen?’
‘Liever niet.’
‘Ik betaal,’ zei ik. ‘Ga jij maar plassen, dan handel ik het af. Wil je ook wat drinken?’
‘Mag ik wel bij jou aan een tafel zo dichtbij?’ vroeg ze. ‘We komen niet uit hetzelfde huishouden.’
‘Dat weet hij niet,’ zei ik. ‘Bovendien: hij vertelt me net dat hij de regels aan zijn laars lapt.’
‘O zo. Nou, ik ga nu echt, waar zijn de wc’s?’
‘Volg je neus en ga de strontlucht achterna,’ siste de barman.
‘Ik dacht dat je schoonmaakte na iedere plas- en poepbeurt,’ zei ik. ‘Niet, dus. Die twee vijftig kun je vergeten, makker.’ En naar de ander: ‘Maar nu weet ik nog niet wat je wil drinken?’
‘Doe maar een cognacje!’ riep de schone jongedame, terwijl ze naar een deur achter in het café liep. ‘Een VSOP, graag!’
‘Toe maar,’ zei ik. ‘Welnu, je hoorde het. Een beetje leuke VSOP, graag.’
‘Dan ga ik eerst ’s kijken of ik dat wel heb.’
‘Of wacht: maak er maar twee water van. Uit de kraan.’
‘O? Hoezo dat nu opeens?’
‘Dat gezuip altijd. Heel slecht voor de mens.’
Mopperend verdween de barman achter zijn toog.

Ik keek het café Kaliën eens rond. Het was me al snel duidelijk waarom er niemand was. De strontlucht was niet te harden. Ik stond op en riep: ‘Ik zit op het terras! Daar heb ik sowieso geen reservering voor nodig en er is plek zat!’
Op het terras zat ook niemand en was het bovendien mooi weer. Ik nam plaats op een stoel en zag dat ik zo recht tegen mijn eigen woning aan keek. Zuchtend stond ik op en ging op de plek ertegenover zitten. Nu zag ik het café en kwam me de vieze lucht tegemoet. Net wilde ik weer opstaan en een ander café opzoeken, toen er iemand op de fiets voorbijkwam.
‘Hé Bas!’ riep die.
‘Hé iemand,’ zei ik terug. Ik had zo gauw niet gezien wie het was en de persoon in kwestie was in razende vaart verder gereden. ‘Leuk je niet gesproken te hebben.’

‘Tegen wie heb je het, als ik vragen mag?’ Het was de jongedame, die uit het café was gekomen.
‘Je mag het vragen,’ zei ik.
‘Tegen wie heb je het?’
‘Tegen jou toch?’
‘Zei je tegen mij: leuk je niet gesproken te hebben?’
‘Nee, dat zei ik niet tegen jou.’
‘Ik verstond het toch echt.’
‘Ik zei het tegen de figuur die in razende vaart voorbij kwam gereden en die naar mij riep: Hé Bas!’
‘Heet jij Bas?’
‘Nee. Althans: het is niet mijn volledige naam.’ Ik noemde mijn volledige naam.
‘Bas Langereis? De bekende schrijver?’
‘Kennelijk ben ik wel bekend bij jou,’ zei ik. ‘Maar neem plaats.’
‘Dank je.’ Ze ging wat ongemakkelijk zitten.
‘Gaat het?’ vroeg ik.
‘Ja hoor,’ zei ze. ‘Ik heb alleen een beetje jeuk aan mijn perineum.’
‘O? Hoe dat zo?’
‘Geen papier op de plee te bekennen, dus me even nadeppen na het plassen was niet mogelijk. En daar betaal je dan twee vijftig voor.’
‘Heb je toch betaald?’
‘Nee. Ik bedoelde dat bij wijze van spreken.’
‘O.’

‘Kijk eens. Twee water. Uit de kraan. Dat is dan zeven tachtig.’ Het was de barman.
‘Nee, dank je wel,’ zei ik.
‘Water?’ vroeg de jongedame. ‘Ik dacht dat ik cognac had besteld. Een VSOP.’
‘Ik dacht dat je dat ook bij wijze van spreken bedoelde,’ zei ik. ‘Ik ben nogal tegen drank en het is tegen mijn principe om mensen alcohol aan te bieden.’
‘O?’ Ze keek me verbaasd aan. ‘Ben jij geheelonthouder of zo?’
‘Nee,’ zei ik. ‘Ik ben geil. Bloedgeil! Allemensen, wat ben ík geil, zeg!’
‘Allemaal leuk en aardig,’ zei de barman, ‘maar kunnen jullie even betalen voor de drank?’
‘Zet maar op de rekening,’ zei het meisje. ‘Je ziet toch dat wij in gesprek zijn?’
‘Voor deze ene keer, dan.’ De barman draaide zich om en ging naar binnen.

‘Hij moet toch nog eerst de plee schoonmaken,’ zei het meisje. ‘Maar je zei dat je geil was?’
‘Ja,’ antwoordde ik. ‘Was. En wie ben jij?’
‘Ik ben Antoinet.’
‘Antoinet met jeuk aan d’r perineum. Aangenaam.’
‘Dat is beslist niet aangenaam!’ schreeuwde ze.
‘Excuus. Ik wist niet dat het zo ernstig was. Wie verwacht nou dat een beetje jeuk…’
‘Mannen!’ rilde ze. ‘Dit is nou een van de redenen dat wij vrouwen zo graag naar de dildo grijpen.’
‘Begrijp ik je nu goed? Ben je nu heel boos omdat ik niet zo goed de ernst van de jeuk aan je perineum inschatte?’
‘Ja!’
‘O.’
‘Maar dank je voor het water,’ zei ze. ‘Bij nader inzien is het veel te vroeg voor sterke drank.’ Ze pakte het glas, bracht het naar haar mond en goot het in een teug leeg. ‘Ik had dorst.’
‘Kijk maar uit, straks moet je weer plassen.’
‘Dan ga ik wel naar een ander café.’ Ze stond op.
‘Waar ga je naar toe?’ vroeg ik.
‘Naar een ander café.’
‘Je moet nu alweer plassen?’
‘Nee. Ik vind dit geen leuk café. Ga je mee?’
‘Oké.’ Ik stond ook op.

‘Ho ho!’ De barman kwam naar buiten. ‘Jullie moeten de rekening nog betalen!’
‘O pardon. Ik wil graag pinnen,’ zei ik.
‘Loop mee naar binnen.’
Dat deed ik.
‘Maar goed dat ik net klaar was met de plee boenen,’ zei hij. ‘Twee water en een keer plassen. Tien dertig, graag.’
‘Je hebt mazzel dat we weg gaan,’ zei ik terwijl ik mijn bankpas bij het betaalapparaatje hield. Ik had die twee vijftig plassen niet willen betalen, maar wat kon mij het schelen. Het is van belang dat we de lokale ondernemers steunen in deze voor de middenstand zo moeilijke tijden dat het virus de wereld overhoop schopt.
‘Mazzel? Hoezo dan?’
‘Ze dronk haar glas in één teug leeg en volgens mij moet ze straks weer plassen. Dan had je de plee opnieuw moeten boenen.’
‘Nou, dat is inderdaad mazzel,’ zei hij. ‘Die plee boenen nadat dat mens was geweest, was geen lolletje.’
‘O? Hoe dat zo?’ vroeg ik.
‘Godver,’ zei de barman. ‘De zeik liep langs de muren omlaag, zeg. En…’
Ik draaide me om. Terwijl ik wegliep, zei ik: ‘Ik moet gaan, want ik heb weer een boel te schrijven.’

–
Apeldoorn, juni 2020

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 24 juli:
Acht uur loop ik buiten mijn ronde hard. Het is aangenaam, al gaat lopen niet zodanig dat ik het zonder korte wandelpauze kan. Toch goed. Thuis nog even terug in bed. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik doe allerlei huishoudelijks en administratief. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Ik maak lunch voor De Vrouw en mijzelf. Afwasje. Dan wandel ik naar door lichte regen om het groentepakket op te halen. Thuis verder met foto’s. Na zes uur wandelen we door het centrum naar een restaurant om de vakantie af te sluiten. We eten zalm met bieslooksaus, eendenborstfilet en crème brûleetaart met caramelijs en bosbessenschuim. Goede vakantie geweest. Zeer veel rust genomen, toch veel gezien en gedaan en het festival niet eens gemist. Half negen zijn we weer thuis. Krant op het balkon. Dan binnen webstek, vervolgens op het balkon nog lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Too Much Heaven (vinylsingle) (Bee Gees), Somebody Help Me (vinylsingle) (The Spencer Davis Group), Keep On Running (vinylsingle) (The Spencer Davis Group), het tweede plaatje van Understanding America (Frank Zappa)

–

Donderdag 23 juli:
Wakker en op om kwart over zeven. Koffie. Webstek. Foto’s selecteren en bewerken. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Erna wandel ik door het centrum naar een supermarkt voor sla. Meer koffie met De Vrouw op de galerij. Dan lunchen we. Afwasje. Ik handel wat administratieve zaken af en ga verder met foto’s. Zes uur maak ik avondeten: ik bak runderreepjes, doe er ui, paprika, courgette en linzen bij, vul de salade van gisteren aan met komkommer en warm het restant groentespaghetti van gisteren op. We eten het op. Toe is er fruitsalade van watermeloen, appel en blauwe bes. Afwas. Verder met foto’s. De eerste selectie is gedaan en alles is nu opgepoetst. Ik handel wat mail af. Webstek. Nog wat lezen en luisteren en om half elf ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Nocturne (Irmin Schmidt), Discourses (Jon Balke), Homage à Eberhard Weber (allerlei), The Lionheart (Chris Opperman), het eerste plaatje van Understanding America (Frank Zappa)

–

Woensdag 22 juli:
Zeven uur wakker. Een uurtje later loop ik mijn ronde hard. Het is even fris, maar al snel merk ik daar niets van. Lopen gaat aanvankelijk moeizaam, maar al snel heb ik het ritme te pakken en al is het niet gemakkelijk, ik loop de ronde goed uit. Thuis nog even terug in bed. Dan kranten lezen op de galerij in de zon. Koffie met De Vrouw. Eind van de morgen wandel ik naar de biowinkel voor wat boodschappen. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Dan maak ik een salade voor De Vrouw. Zelf lunch ik met brood en kaas en sla. Afwasje. Ik wandel langs het kanaal naar een supermarkt voor nog wat boodschapjes. Meer kranten, maar nu op het balkon. Pas na zessen maak ik avondeten: een salade van bosui, komkommer, alfalfa en bladsla, en een pompoen- en courgettespaghetti met een saus van kastanjechampignons, ui, paprika, peper, courgette en rode pesto. Daarnaast bak ik rundertartaartjes. Het nagerecht is een fruitsalade van watermeloen, appel en blauwe bes. Afwas. Meer kranten op het balkon. Tegen negen uur naar binnen. Webstek, wat foto’s. Half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: A Little Man And A House And The Whole World Window (Cardiacs), Changing States (Keith Emerson)

–

Dinsdag 21 juli: van Bad Doberan naar Apeldoorn
De wekker staat op acht uur, maar ik heb hem niet nodig. We ruimen op, pakken in en nemen een eenvoudig ontbijt. Kwart voor elf brengen de heer en vrouw des huizes ons naar het station. Dank jullie voor de gastvrijheid, voor de goede service en voor alles. We spreken alvast af voor volgend jaar. Half twaalf hebben we de kleine Regionalbahn naar Rostock. In Rostock hebben we dik drie kwartier overstaptijd en we kopen lunch en koffie. Kwart voor één vertrekt de trein. Het eerste deel tot Hamburg is het erg rustig in de coupé, vanaf Hamburg is het erg druk. Kennelijk is er een trein hiervóór uitgevallen. Om kwart voor vijf stappen we uit in Osnabrück. We hebben opnieuw een uur overstaptijd, dus lopen we naar de grillroom op het stationsplein voor een eenvoudig avondmaal. Om 17.53 uur hebben we – precies volgens dienstregeling – de trein naar Amsterdam. Het is er heel rustig. Even voor acht uur zijn we thuis. We zetten alle ramen en deuren open, pakken de koffers uit en op het balkon begin ik met de stapel kranten van de afgelopen dagen. Half elf ga ik slapen.

–

Maandag 20 juli: Warnemünde
Zeven uur op. Drie kwartier later loop ik een ronde hard door bos en langs veld. Gaat prima. Nog even terug in bed. Eind van de ochtend zitten we in de Stadtbäckerei voor ontbijt. Daar treffen we Sacha en Nona, die ons uitnodigen mee te gaan naar de platenwinkel in Warnemünde. Eén uur zien we ze in het centrum en stappen we bij hen in de auto. De platenwinkel bevindt zich aan de zeer toeristische boulevard en … ist zu. Nou ja. We wandelen door de haven, drinken ergens iets en wandelen weer terug. Het is overal best druk en dat voelt wat ongemakkelijk. Om half zes zijn we terug in onze Ferienwohnung. Drie kwartier later lopen we naar de Klosterküche. Daar eten we entrecote, kabeljauw en pannacotta. Na twee uur zijn we weer bij het Kamp Theater. Het is onze laatste avond met Sacha, Nona, Gerhard, Jochen en Gonnie. Mooie avond. we houden contact. Om kwart over elf zijn we weer terug en gaan we slapen.

–

Zondag 19 juli: Heiligendamm
Half negen wakker en op. Ons plan is om vandaag naar Wismar te gaan, maar het is warm en het lukt niet met online treinkaarten kopen. Dan maken we er een Ruhetag van. We kwamen tenslotte om uit te rusten. We gaan een rondje wandelen en drinken koffie op een terras. Dan stappen we op de stoomtrein Molli en rijden naar Heiligendamm. Daar zien we de Waldkirche en lopen we nog eens over de boulevard en de Seebrücke. Op het terras van de ijstent zit Gerhard en we schuiven aan. IJs eten, dus. Vier uur hebben we de trein terug naar Bad Doberan. Bij het Kamp Theater drinken we iets. Niet veel later sluiten Gerhard, dan Sacha en Nona, ten slotte ook Jochen en Gonnie aan. We eten gezamenlijk. Voor mij nog maar een keer de Gemüserösti. Half elf gaan we terug naar huis en een uurtje later slapen.

–

Zaterdag 18 juli: Ruhetag
Ik ben om kwart over negen pas wakker. Nu hebben we voor vandaag een Ruhetag gepland, dus dat begint goed. Koffie. Rond twaalf uur lopen we naar de Stadtbäckerei voor koffie en een broodje. Aansluitend maken we een wandeling door het dorp, inclusief een bezoek aan de Flohmarkt am Kamp. Er is één interessante kraam: iemand die vinyl verkoopt. Zowaar, ik koop er drie singles. Bij een andere bakkerij bestellen we koffie und Torte. Dan doen we boodschappen in de supermarkt en gaan we terug naar de Ferienwohnung om uit te rusten. Zeven uur zijn we – volgens reservering – bij een restaurant. Niet echt een heel denderende keuken, maar de gebakken geitenkaas en tiramisu vind ik oké. Na afloop gaan we weer naar het Kamp Theater en sluiten ons aan bij de vaste groep. Op de terugweg, om 22.30, gaan we heel even kijken in de Kunsthof am Markt bij de online streaming van Zappanale 30,5 op een groot scherm. Het is er heel vol en lawaaierig en dat voelt niet veilig, dus gaan we naar huis en om half twaalf slapen.

–

Vrijdag 17 juli:
Kwart over zeven wakker en op. Ik ga een ronde hardlopen door bos en veld. Het lukt aardig. Thuis nog even terug in bed. We ontbijten in huis. Eind van de ochtend stappen we op de fiets en rijden we via Heiligendamm naar Kühlungsborn. Onderweg stoppen we bij een strandtent cq beach club voor koffie en sap. Dan door langs de kust naar Kühlungsborn. We lopen over de pier, eten ijs in de Hauptstrasse en bezoeken een paar winkels. Dan weer terug. We willen weer bij de strandtent cq beach club iets drinken, maar het is er erg druk, dus rijden we door. Vier uur zijn we terug in Bad Doberan. We hebben met de groep afgesproken om vijf uur bij het Kamp Theater. Jakob is er nu ook. We eten samen. Er is zowaar wat live muziek op de stoep. We gaan met z’n allen de Kino in voor de film Kosmische Brocken. Die hebben we hier vorig jaar al gezien, maar dat geeft niet. De film vertelt over het festival, het ontstaan, het verloop en de magie ervan. Na afloop blijven we nog wat drinken en om twaalf uur zijn we thuis.

–

Donderdag 16 juli: Nienhagen & Heiligendamm
Half negen op. Koffie. Eerst gaan we naar de Stadtbäckerei voor ontbijt en daarna stappen we op de fiets. We rijden eerst langs de ‘grote’ weg door het veld naar Nienhagen. Daar nuttigen we koffie und Kuchen. We vervolgen onze weg door het Nienhäger Gespennster Wald. Altijd mooi. Dan langs de kust en het veld naar Börgerende. Daar eten we ijs. Iets verderop bezoeken we de sluis. We rijden door en komen uit in Heiligendamm. We parkeren fietsen en lopen over de boulevard en de pier. Bij een tentje drinkenwe Bionade. We fietsen terug naar Bad Doberan en komen langs de Galopprennbahn. Het kampeerterrein is leeg: geen festival dus dit jaar. Rond vier uur zijn we terug bij onze Ferienwohnung. De Vrouw heeft contact gehad met Dirk, een Duitse bekende en we ontmoeten hem in een Gasterei am Kamp. Hij was ook in Heerlen bij het Mosae Zappa festival. We praten wat na en bij en dan gaan wij iets eten. Het wordt de Thai op de Markt en de traditionale Geröstete Ente. Blijft goed. Dan ontmoeten we onze vrienden weer bij het Kamp Theater. Eerst zitten we buiten, maar later op de avond is het wat frisser, dus gaan we naar binnen met de groep. Half twaalf terug.

–

Woensdag 15 juli: Ruhetag
Acht uur op. Een uur later loop ik mijn ronde hard door bos en verre veld. Niet zo goed, maar toch goed. We starten rustig op en eind van de ochtend lopen we naar de Stadtbäckerei voor een ontbijt. Dan maken we een wandeling langs de Münster en het Kloster in het dorp. De Vrouw wil graag wat winkelen en dat doet ze. Halverwege de middag gaan we ijs eten am Markt. Jochen & Gonnie komen daar ook binnen en schuiven aan. Eind van de middag gaan we even terug naar de Ferienwohnung: onze fietsen zijn gearriveerd. Om zeven uur zitten we met tien personen in het Grieks restaurant. Mooie avond. Kwart over elf zijn we terug.

–

Dinsdag 14 juli: van Binz naar Bad Doberan
De wekker staat op acht uur, maar ik ben al iets eerder op. Twee uur later zijn de koffers gepakt en checken we uit in het hotel. Op de hoek van de straat is een Tortenecke en daar is mogelijkheid voor ontbijt. Het is er rustig en we nemen de tijd voor koffie, sap, broodjes, kaas en Stachelbeerentorte. Dan lopen we het laatste stukje naar de Hauptbahnhof. Het perron is nog afgesloten, maar na een minuut of wat kunnen we de trein in. Onze ICE vertrekt om half één. Twee uur stappen we uit in Rostock en iets voor drie zijn we in Bad Doberan. De heer des vakantiehuizes haalt ons op. We zijn zeer hartelijk welkom in de Ferienwohnung. Als we ons hebben geïnstalleerd wandelen we een rondje door het centrum van het dorp en zowaar, we komen Michael tegen. Hij en nog wat anderen zijn hier ook de hele week, ook al is er geen festival. We gaan verder langs de buste van Zappa en een supermarkt. Onze boodschappen brengen we naar ‘huis’ en rond zeven uur zijn we bij het Kamp Theater. Daar treffen we Sacha, Nona, Gerhard, Michael, Jochen en Gonnie. Mooi om mensen te ontmoeten; zelfs de dame van de bediening is blij dat we er weer zijn. We eten Hamburger Schnitzel en gaan rond half elf terug.

–

Maandag 13 juli: Binz
Acht uur zijn we op. Ik maak koffie in het appartement. We lopen de Strandpromenade af naar de Stadtbäckerei in de Hauptstrasse. Daar ontbijten we. Vervolgens lopen we naar het station en stappen daar in bus 27. We stappen weer uit bij het Naturerbemuseum. Er staat een lange rij, maar we hebben geluk: plots mogen we naar een noodkassa en zijn we snel binnen. We lopen het naar Baumwipfelpfad, een houten wandelpad dat door het bos en steeds hoger tot aan de boomtoppen gaat. Op het hoogste punt, bovenop een heuvel, staat een Turm en die beklimmen we door zeshonderd meter te wandelen. Het uitzicht over een groot deel van Rügen is fenomenaal: de Ostsee, de binnenmeren, de bossen en velden, de KDF Koloss, allemaal zeer indrukwekkend. Als we weer beneden zijn drinken we iets (Bionade Holunder). Rond een uur of drie hebben we de bus naar Prora en we stappen uit bij de Jugendherberg. Die is gevestigd in de KDF Koloss, het gebouw dat Hitler in 1936 liet bouwen als enorm vakantieoord voor de Duitsers. Als zodanig is het nooit in gebruik genomen – het is nooit voltooid; onder andere enkele evenementenhallen ontbreken – en jarenlang heeft het leeggestaan. Slechts een deel is in de afgelopen vijftien jaar gerestaureerd; er bevindt zich nu een jeugdherberg en een patserhotel in. Het grootste deel is nog altijd leeg en verpauperd; planning is dat er appartementen in komen. Dit gebouw wilde ik graag zien. Ik heb het gezien. Ook lopen we even naar het Prora Strand. Er is een museum bij, maar dat is ‘vol’; er kunnen niet meer dan zes mensen tegelijk in. Even na vier uur hebben we de bus weer terug naar Hauptbahnhof. We rusten uit en drinken wat op het balkon van ons appartement. Half zeven gaan we op zoek naar een restaurant. Dat vinden we en we eten er fish and chips en aardbeirabarbercrumble met yoghurtijs. Langs de Hauptstrasse en Strandpromenade gaan we terug naar het hotel. Daar drinken we weer wat en half elf gaan we weer naar ons appartement.

–

Zondag 12 juli: van Stralsund naar Binz
De wekker staat op half acht en gaat dan nog af ook. Twee uur later hebben we alles ingepakt. We checken uit en drinken koffie bij receptie. Een uurtje later, om half elf, lopen we naar station Stralsund Rügendamm. Onderweg hebben we een heel lichte regenbui. Het station is erg verpauperd en verlaten en er zijn slechts enkele reizigers. Als we in de trein zijn gestapt, rijden we al snel door het glooiende en mooie landschap van het eiland Rügen. Precies volgens dienstregeling zijn we om twaalf uur in Binz. Het hotel hebben we snel gevonden; het ligt nog geen halve kilometer vanaf het station. We parkeren onze koffers bij de receptie en wandelen over de Strandpromenade naar het Kurhaus. In de lokale Stadtbäckerei nuttigen we een broodje en koffie. Vervolgens lopen we een rondje en komen dan bij de pier. Om vier uur zijn we terug in hotel. We krijgen de sleutel van een appartement in een gebouw achter het hotel. Daar rusten we even uit. Begin van de avond wandelen we de Strandpromenade weer op. We vinden een aardig restaurant en eten gebakken camembert en Fischplatte. Halverwege de avond lopen we langs de pier en het Kurhaus over de Strandpromenade weer terug naar het hotel. Daar drinken we iets en om elf uur gaan we naar het appartement.

–

Zaterdag 11 juli: Stralsund
Negen uur op. Zon! Half elf wandelen we (door het Heilgeistkloster) naar de haven voor ontbijt en we vinden een aardige tent. Erna staan we ernaast drie kwartier in de rij om het Ozeanium binnen te komen. Het Ozeanum zelf is aardig: een expo over oceanen (goh), in het bijzonder de Oostzee, en een paar aquaria. Drie uur later wandelen we de Altstadt weer in en zitten we buiten in de zon op het terras op de Alte Markt rabarberlimonade te drinken. In een eettent op de Markt is zowaar nog een tafel leeg en eten we veggieburger en grill mix. Door de (nu lege) winkelstraat lopen we naar de Neue Markt. De ijstent daar gaat net dicht, maar we kunnen nog iets meenemen. We kuieren door de Altstadt terug en zijn na half negen in het hotel. Bij de receptie vragen we of we voor morgenochtend ontbijt kunnen reserveren? Alleen tussen zeven en acht. Nein, Danke wohl. We drinken iets in de lobby en gaan om elf uur slapen.

_

Vrijdag 10 juli: Stralsund
Pas om negen uur op. Een uur later staan we buiten. We lopen door de regen naar de Altstad, op zoek naar een plek waar we kunnen ontbijten. Zowaar, we vinden een bakkerij. Erna gaan we terug naar het hotel, want ik heb mijn telefoon vergeten. Vervolgens gaan we via het Heilgeistkloster naar de haven. Doel is een bezoek aan het Meeresmuseum: het Ozeanum. Er staat echter een enorme Schlange in de regen. Het ziet er dus naar uit dat we meer dan een uur moeten wachten om naar binnen te kunnen, dus kiezen we ervoor om de Altstad in te gaan. Al snel komen we op de Alte Markt. Daar vinden we een kleine tent voor koffie en Kuchen. Vervolgens zien we de Kniepertor en lopen we door de Ossenreyerstrasse (de drukke winkelstraat) naar de Neue Markt. We bezoeken de (tegenvallende) St. Marienkirche. Als we buiten komen, regent het nog wat harder. We lopen naar het station (om daar wat te drinken) en bezoeken de naastgelegen biowinkel. Als we terugwandelen langs de Frankenteich, is het droog. In het hotel drogen we op en rusten we uit. Half zes gaan we naar het havenrestaurant. Buiten op het terras drinken we iets, vervolgens eten we binnen een Fischplatte en Erdbeer-Rabarber Tarte. Rond negen uur gaan we terug naar het hotel. We drinken iets in de lobby en gaan om half elf naar onze kamer.

–

Donderdag 9 juli: van Apeldoorn naar Stralsund
De wekker gaat om vijf uur. Laatste dingen inpakken, ontbijten en om half acht lopen we door de regen naar het station. Acht uur hebben we de trein in de richting van Berlijn. In Hannover stappen we uit, met een kwartier vertraging. We hebben nog dertig minuten overstaptijd en kijken beneden in de stationshal rond. Tegen elf uur is onze trein er. In de trein is het rustig, vooral na Hamburg. Rond vijf uur zijn we in Stralsund. Het regent er. We lopen langs de Wulflamufer naar het Baltic Hotel en hadden beter langs de andere zijde van de Frankenteich kunnen lopen. We checken in en rusten even uit. Dan weer naar buiten, rondkijken en in de buurt van de haven op zoek naar een restaurant. Een restaurant vinden valt niet mee, maar we hebben een drukke Griek gezien die nog een tafel vrij heeft. We eten gebakken kaas, gamba’s, lamsspiezen en gemixte grillgerechten. Inmiddels is het weer droog. Om half tien zijn we terug in het hotel. In de lobby drinken we iets en dan gaan we naar bed.
Muziek vandaag: Nocturne – The Piano Album (Vangelis), Country Airs (Rick Wakeman)

–

Woensdag 8 juli:
Zes uur op. Nog geen uur later loop ik mijn ronde hard. Het is grijs, bewolkt, dreigend en fris, maar het blijft droog en lopen gaat prima. Thuis nog even terug in bed. Koffie met De Vrouw op het balkon. Eind van de ochtend wandel ik naar de biowinkel. Het regent lichtjes, maar met een plu is het goed te doen. Thuis meer koffie met De Vrouw op het balkon en lunch. Afwasje. Ondertussen hebben we contact gehad met de notaris bij wie eind juni onze nieuwe hypotheek passeert; als het goed is, is alles geregeld en hoeven we (bijna) niets meer te doen. Nog iets lezen op het balkon. Dan loop ik een rondje om het centrum en ergens koop ik een aardige leesbril die me op vakantie gaat helpen als mijn ogen weer eens erg vermoeid zijn. Krant op het balkon. Dan maak ik avondeten. Het is een halve kliekendag. Eerst bak ik kastanjechampignons en uien, vervolgens doe ik daar het restant van de chili van zondag bij in, plus een rookworst. Ernaast maak ik een salade van bosui, koolrabi en komkommer. Kwart over zes aan tafel en anderhalf uur later is alles op en opgeruimd. Lezen op het balkon, binnen webstek, op het balkon verder lezen en luisteren en om tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: History Of The Bonzos (Bonzo Dog Band), Pour L’Amour Du Chiens (Bonzo Dog Doo-Dah Band), La Boutique Fantastique (La Boutique Fantastique), het derde en vierde plaatje uit de doos The Mothers 1970 (Frank Zappa), In A Lifetime (Clannad), Ends (Giancarlo Erra)

–

Dinsdag 7 juli:
Plots om kwart over zes wakker. Pijn aan mijn ogen. Koffie en webstek. Lezen op het balkon. Koffie met De Vrouw op het balkon. We doen allerlei administratieve zaken. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Ik maak lunch voor De Vrouw. We lunchen. Afwasje. Planten verzorgen. Lezen op het balkon. Halverwege de middag wandel ik een rondje langs het kanaal en door parken. Lezen op het balkon. De Zoon is er iets na zes uur. We lopen naar een Italiaans restaurant dichtbij. Daar eten we. Voor mij buffelmozarella met gegrilde groente, linguini met paddenstoelen en tiramisu. Mooi eten. Negen uur zijn we weer thuis. Ik werk de webstek bij en lees en luister dan op het balkon. Kwart over tien naar bed.
Muziek vandaag: Nocturne (Irmin Schmidt), Gorilla (The Bonzo Dog Doo Dah Band), The Doughnut In Granny’s Greenhouse (Bonzo Dog Band), Tadpoles (Bonzo Dog Band), Keynsham (Bonzo Dog Band), Let’s Make Up And Be Friendly (Bonzo Dog Band), het tweede plaatje uit de doos The Mothers 1970 (Frank Zappa)

–

Maandag 6 juli:
Kwart voor zeven loop ik buiten mijn ronde hard. Het is fris, maar goed loopweer en ik kies de langere route. Prima. Thuis nog even terug in bed. Koffie met De Vrouw op het balkon. De Vrouw gaat naar de fysiotherapeut. Ik doe allerlei administratieve en dingen voor onszelf, KZB en Wirwar. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. We lunchen. Afwasje. Dan lopen we naar een post- en kopieerwinkel voor wat zakelijkheden. Halverwege de middag heb ik een overleg met de werkgroep van Wirwar. De boel loopt nu (weer) en we kunnen gerust een zomerstop houden. Halverwege augustus hebben we weer een bijeenkomst. Ik maak avondeten. Eerst tuinbonen koken. Dan zoete aardappel in de oven zetten. Een salade maken van bosui, koolrabi, radijs en komkommer. Een fruitsalade maken van watermeloen, peer en blauwe bes. Spekjes bakken en dan de tuinbonen en bonenkruid erbij. Stroganoffhamburgers bakken. Aan tafel. Het smaakt allemaal prima. Afwas. Krant op het balkon. Ook werk ik de webstek bij en later ga ik lezen en luisteren op het balkon tot het tien uur is geweest.
Muziek vandaag: Bohuslän Big Band plays Zappa (Bohuslän Big Band), Sheik Yer Zappa (Stefano Bollani), Wait For You (Bonham), Oh No (Bonnen), Watermelon En Regalia (Bonnen), Black Water (Alexei Aigui & Dietmar Bonnen), Beyond The Foggy Highway – Live 2002-2004 (Chris Opperman), Best Revenge (Keith Emerson)

–

Zondag 5 juli:
Kwart over zeven pas wakker en op. Koffie. Webstek. Lezen op het balkon. Koffie met De Vrouw op het balkon. Buien waait het fiks en het regent bij vlagen licht. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Ik serveer bacon and eggs en daarnaast is er de gebruikelijke pide met allerlei beleg. Afwasje. Lezen op het balkon. Half vier is het weer iets beter. De zon begint te schijnen en we maken een wandeling langs het kanaal en door een park. Thuis ga ik avondeten maken. Gehakt rullen, ui erbij, bosui, paprika, courgette, tomatenpuree, rode bonen. De chili is snel klaar. Ernaast het restant salade van gisteren en het nagerecht is het restant fruitsalade van gisteren. Afwas en afval. Lezen op het balkon. Half negen webstek. Dan op het balkon verder lezen en luisteren en nog voor half elf lig ik weer in bed.
Muziek vandaag: Discourses (Jon Balke), Pinup Guru (Tomas Bodin), Sonic Boulevard (Tomas Bodin), I AM (Tomas Bodin), Ends (Giancarlo Erra)

–

Zaterdag 4 juli:
Zes uur op. De Vrouw gaat naar bed. Ook voor haar is het vakantie. Ik loop mijn ronde hard. Af en toe een heel fijn regentje, maar daar merk ik niets van. Kwart over acht ben ik op de markt voor groente en fruit. Erna loop ik naar de bioslager en de biowinkel. Thuis koffie. Meer koffie. De Zoon is er om half een en we lunchen gedrieën. Afwasje. Dan stappen De Vrouw en ik op de fiets en we rijden naar Onze Vader. Het gaat goed met hem; hij is opgelucht dat de uitslag van het onderzoek afgelopen dinsdag vooralsnog goed was. Daarna vertelt hij veel. Half vijf zijn we weer thuis. Even zitten op het balkon. Iets na vijven ga ik avondeten maken. Aardappelen in de oven, venkel in de oven, salade maken van bosui, koolrabi, komkommer en tomaat, plus lamsfiletlapjes bakken. Toe is er fruitsalade van watermeloen, peer en blauwe bes. Zeer prima. Afwas. Krant op het balkon. Negen uur webstek. Ten slotte nog wat lezen en luisteren op het balkon en kwart over tien ga ik weer slapen.
Muziek vandaag: Who’s Afraid Of The Boogiemen? (Blue Grass Boogiemen), Oh No! Just Another Frank Zappa Memorial Barbecue (Le Bocal), Towards Utopia (Bodast), An Ordinary Night In My Ordinary Life (Tomas Bodin)