B-log: 16 t/m 22 juli 2022
–
Vrijdag 22 juli:
Kwart voor acht wakker en uit bed. Ik loop een ronde hard. Het is aangenaam fris buiten en een wandelpauze heb ik niet nodig. Thuis nog weer terug in bed. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik ga verder met foto’s bewerken. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. We wandelen naar een terras en lunchen aldaar met pokebowls. Theetje toe. Thuis nog wat verder met foto’s bewerken en zowaar: dat komt af. Eind van de middag maak ik avondeten. Niet ingewikkeld: een chili van kastanjechampignon, ui, knoflook, paprika, courgette, tomaat en bruine boon. Ik vul een klein restant salade van gisteren aan met bosui, koolrabi, komkommer en blauwe bes. We eten alles op. Afwas. Krant op het balkon. Webstek en verder foto’s ordenen.
Muziek vandaag: Schnörgl Attahk (Camembert), Desire (Bob Dylan), Station To Station plus een fiks deel van het bonusconcert Live Nassau Coliseum ’76 (David Bowie)
–
Donderdag 21 juli:
Half zeven op. Allerlei. Plus wat kranten. Koffie met De Vrouw op het balkon. Het is een stuk frisser dan gisteren en eergisteren en we laten het huis lekker doorwaaien. Ik stap op de fiets en rijd naar een elektronicagigant. Daar koop ik mijn hub en thuis kan ik hup alle foto’s supersnel overzetten van mijn sdhc-kaartje naar de pc. Ik maak een eerste selectie (nog 1334 exemplaren) en een beginnetje met bewerken. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De buren vallen even binnen om te vragen hoe de vakantie is geweest en bij te praten en koffie te leuten. Lunch. Afwas. Ik ga verder met foto’s bewerken. Krant op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten: een risotto met ui, kastanjechampignons en broccoli. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en blauwe bes. Voor De Vrouw bak ik een steak d’Avignon. We eten alles op. Afwas. Webstek. Kranten op het balkon. Verder met foto’s bewerken.
Muziek vandaag: de rest van The Best Of (Tomita), Rams (Brian Eno), Music From The Sphinx (Valentina Ciardelli & Allesandro Viale), Hey Girl (Gruppo Sportivo), Desire (Bob Dylan), een restje van het zevende en het hele achtste plaatje (het zesde concert) uit de doos The Mothers 1971 (Frank Zappa)
–
Woensdag 20 juli:
Kwart over zes wakker. Het is warm. Toch ga ik een ronde hardlopen. Aanvankelijk is het nog lekker koel op straat; halverwege toch zeer broeierig en benauwd. Het maakt dat ik een wandelpauze moet nemen. Niet erg. Thuis nog terug in bed. Ik wandel naar de super en slager. Koffie met De Vrouw op het balkon, alwaar het redelijk aangenaam is. Vandaag slechts dertig graden in plaats van de bijna veertig gisteren. We lopen even het centrum in voor nog wat boodschappen. Thuis meer koffie. Ik maak een beginnetje met het overzetten van foto’s van telefoon naar pc; als ik hetzelfde wil doen met de foto’s vanaf de camera, ontdek ik dat de kaartlezer niet (meer) werkt. Hoe krijg ik mijn foto’s van de camera op de pc? Lunch. Afwasje. Huishoudelijks. Ik wandel een rondje om en door het centrum en langs het kanaal, op zoek naar een sd-kaartlezer, maar die vind ik niet. Morgen maar naar zo’n elektronicagigant. Begin van het stapeltje kranten van de afgelopen twee weken, lezend op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik leg een boel groente (aardappel, later ook paprika, courgette en kastanjechampignon) in een braadslede en schuif die in de hete oven. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en blauwe bes. Voor De Vrouw bak ik lamsfilet. We eten de boel op. Afwas. Webstek. Wat kranten lezen of doorbladeren.
Muziek vandaag: Schmörgl Attack (Camembert), Mappa Zappa (allerlei), een stukje van The Best Of (Tomita)
–
Dinsdag 19 juli: van Bad Doberan naar Apeldoorn
Wakker en op om half acht. Koffie. In alle rust pakken we koffers in. Ik loop nog naar een super om lege waterflessen in te leveren. Ook gooi ik Zappanalekleding (mijn lila en rode superstrakke broeken en het met Zappanalepolsbandjes beklede rode jasje) in de kledingcontainer. We ontbijten in de tuin en nemen afscheid van onze buren Ute en Olav. Kwart voor elf trekken we de deur van het Ferienhaus achter ons dicht en tegelijkertijd komt de verhuurder aanlopen. We leveren de sleutels bij hem in, bedanken hem voor de uitstekende faciliteiten en lopen naar het station. Vandaag is het warm in de streek: 30 graden. De Regionalbahn naar Rostock zit stampvol; gelukkig weten we een zitplaats te bemachtigen. In Rostock is ruime overstaptijd, dus kopen we broodjes voor onderweg. Kwart voor een zitten we op onze gereserveerde plekken in de ICE. De rit is tot Hamburg zeer rustig, al is er wat vertraging. In Hamburg stapt de rest van de gehele wereldbevolking in. We lopen veel vertraging op (ook te wijten aan technische problemen met het spoor) en het is de vraag of we onze aansluiting in Osnabrück halen. Nee, die halen we zeker niet. Op aanraden van de conducteur blijven we zitten tot Münster en daar hebben we een aansluitende trein naar Amsterdam. Die wacht ook nog eens op ons. De airco doet het helaas niet goed, maar we hebben onze oude ventilator in onze handbagage en de conducteur deelt water uit. Geweldig. Minder geweldig is dat we extra vertraging oplopen tussen Bad Bentheim en Hengelo omdat daar technische problemen zijn met dertien spoorwegovergangen en dat de trein niet verder rijdt dan Hengelo omdat de disfunctionerende airco het definitief heeft begeven. We moeten dus nog een keer overstappen. De Nederlandse trein heeft een prima werkende airco en uiteindelijk staan we om kwart voor negen op het Stationsplein in Apeldoorn. Het is hier vandaag bijna veertig graden geweest en nog is het broeierig warm. Op datzelfde stationsplein bezoeken we de grillzaak en na het nuttigen van het een en ander zijn we kwart voor tien thuis. De koffers zijn snel uitgepakt. Nog heel even zitten en dan ga ik in de warmte naar bed.
–
Maandag 18 juli: Bad Doberan en Warnemünde
Zeven uur wakker en op. Koffie en eerste ontbijt in de tuin. Dan ga ik een rondje hardlopen door dorp, bos en veld. Dat gaat nog soepel ook. Bij thuiskomst staat De Zoon op het punt van vertrekken. Hij gaat Aad ontmoeten bij de Stadtbäckerei en samen rijden ze dan terug naar Nederland. De Vrouw en ik maken ons klaar voor een dag die heel anders verloopt dan de aanvankelijk geplande rustdag. Half elf staan we bij het station van Bad Doberan. Nona, Sascha en Gerhard komen er ook. We stappen in bus 119 en een half uur later zijn we in Warnemünde. We moeten een stukje lopen naar een havenkade en daar vinden we het schip Baltica. Onze Duitsche vrienden waren een week geleden ook al hier in Warnemünde en bij de aankoop in een drankzaak kregen ze vijf vrijkaarten voor een rondvaart. Wij mogen gebruik maken van twee van die kaarten. De rondvaart duurt twee uur en voert ons door de haven en langs de kust. De industriehaven is niet zo interessant, maar de kust erg mooi. Na afloop drinken en eten we op een terras aan de haven. Vervolgens wandelen we kalm terug naar de bushalte. Half zes zijn we weer in Bad Doberan en samen met Sascha eten we ijs bij de Milcheisbar aan de markt. We sjouwen verder naar het Kamp-Theater en daar treffen we vele vrienden en bekenden. We eten en drinken er en nemen afscheid. Half elf gaan we terug naar het Ferienhaus.
–
Zondag 17 juli: Zappanale
Acht uur op. Koffie in de tuin. Het is bewolkt en fris vanochtend. We brunchen bij de Stadtbäckerei. Daar treffen we Aad, die even met ons terug gaat naar het Ferienhaus. Gevieren nemen we de stoomtrein van half een. We zijn op tijd op het festivalterrein voor de lezing door Co de Kloet, die zijn boek presenteert, geluidsfragmenten laat horen en verhalen vertelt over zijn contacten met en werkzaamheden voor Zappa. Gast is Robert Martin. Interessant en geestig. Op het grote podium speelt Colosseum. Elf jaar geleden waren ze er ook en toen was Chris Farlowe al heel oud; nu is hij echt bijna dood maar wát een stem nog! Hoogtepunt is echter een fenomenale Valentyne Suite. Ook afsluiter Los Angeles is gaaf. Op het kleine podium horen we het interview met Art Tripp. Aardig om de verhalen over Zappa en Beefheart van de man te horen. De grote afsluiter van het festival – en dé reden om er te zijn – is Mike Keneally met zijn Mike Keneally Report. Allemensen. Mooie setlijst vol oud en recenter materiaal. Noemenswaardig zijn Kavanagh, Day Of The Cow. Ook een paar Zappastukken: Time Is Money, The Jazz Discharge Party Hats en Yo Mama. Keneally speelt de sterren van de hemel en is fijn op dreef; Jaan Wessman en Schroeder vormen een puike begeleiding en ondanks dat dit een gelegenheidsband is en er af en toe wat dingen mis gaan, spettert de lol van het podium. Thomas Maos en Fried Dähn leiden dit keer de Goodbye Session en dat doen ze door de vele muzikanten op het podium korte aanwijzingen te geven hoe of wat ze moeten improviseren. Ik vind het een tijdje geinig, maar het duurt wat te lang en er ontstaat niet echt pakkende muziek. Aan het eind nemen Robert Martin en Mike Keneally het even over en een oké-versie van Whipping Post is een leuke afsluiter van het festival. We zeggen enkele mensen gedag en maken plannen voor morgen. Bij het verlaten van het festivalterrein pakken we een klein stukje van het Franse bandje DRH mee (King Crimsonachtige beukerij met drums-bas-gitaar-scheursax). Taxi’s staan al te wachten en om kwart over elf zijn we terug in de Ferienwohnung. Hoe was Zappanale dit jaar? Het belangrijkste is dat het mooi was om de vele bekenden terug te zien. Muzikale hoogtepunten? Aardig waren de Husos en Fido, mooi waren Yasi Hofer, Potenzial, Oiapok en Colosseum, de echte klappers Valentina Ciardelli en Keneally. Dagtickets kostten honderdvijftig pleuro en een festivalkaartje driehonderdtwintig en dat zijn belachelijke prijzen voor zo weinig muziek. De kaarten voor volgend jaar kosten in de voorverkoop tweehonderdtwintig ballen en die hebben we niet gekocht. Het is het gewoon niet (meer) waard. Daar komt bij: het lukt De Vrouw niet meer om zo lang te staan of te lopen en dus zit ze achteraan te luisteren terwijl ik graag rondloop of vooraan sta; dat is voor haar én mij niet fijn. Dit jaar dus echt onze laatste Zappanale; ik ben tweeëntwintig keer met veel plezier hierheen gereisd en ik heb twintig mooie festivals mee mogen maken en het is goed.
–
Zaterdag 16 juli: Zappanale
Acht uur op. Koffie in de zon in de tuin. Ik haal broodjes bij de bakker. We brunchen gedrieën in de zon in de tuin. We hebben de stoomtrein van half een en pakken op het festival de eerste helft van de lezing door Jim Cohen mee. Altijd aardig om zijn voordracht mee te maken, maar dit keer pakt het me wat minder. Om twee uur hebben we met een grote groep bekenden afgesproken; we verzamelen op de camping en herdenken onze muziekvriend Luuk, die een jaar geleden overleed. Uit de grote kist vol met zijn cd’s, dvd’s en t-shirts pik ik nog een klein hebbedingetje: Desire (Bob Dylan). Dan gaan we naar het grote podium alwaar Oiapok speelt. De band is een uitgebreidere bezetting van Camembert (die was aangekondigd voor het festival in 2020). Prachtig vloeiende jazzy melodielijnen. De zang vind ik na een tijdje niet meer zo boeiend, maar gelukkig wisselt de band af met instrumentale stukken. Op het kleine podium gaat dan Run Logan Run spelen. Drums met sax, al dan niet elektronisch. Het lijkt veelbelovend, maar de muziek mist avontuur. Na een stuk of vier gaan we op zoek naar eten (voor mij gebakken aardappel en Crepe). Op het grote podium is het Liberation Orchestra ook een heel grote bezetting. Het orkest speelt bijzondere composities van Ron Oppenheim die er niet bij kan zijn. De zangeres met halve operastem is bijzonder, maar de balans met de instrumentale stukken is niet in verhouding. Het orkest is echt grandioos, er gebeurt heel veel en dat is vaak niet te horen onder de zang. Na afloop gaan we snel naar het kleine podium. Valentina Ciardelli (contrabas) speelt met Alessandro Viale (piano) en Ignazio Alayza (viola). Gisterenmorgen hoorde ik een staartje van het trio bij de Ausstellung en ben benieuwd. Valentina laat heel schitterend horen hoe veel prachtige melodieën Zappa kon schrijven. Anderhalve minuut tranen bij Oh No. Ook is er een gastoptreden van Robert Martin. Indrukwekkend concertje. Als het is afgelopen ga ik snel naar de merchandisetafel voor wat aankopen: Valentina Cirardelli, Liberation Orchestra (cd single) & de Potenzial elpee, plus het dikke fotoboek over Zappanale 2009-2019. De hoofdact van vandaag op het grote podium is de band Raoul Petite en ik ga met De Zoon vooraan staan. De band is al hier op het festival en toen zagen we de groep van een afstand vanuit een tent. Opnieuw is de muziek energiek en zeer strak. Vooraan staan betekent risico op water, taart en ander spul dat rondvliegt. Voor de toegift gaan we, want het is opnieuw winderig en koud en we hoeven weer niet te wachten op een taxi en zijn om kwart voor twaalf terug in het Ferienhaus.
