Draai al je vinyl uit je platenkast – zaterdag 24 september 2022
–
bazbo 0904: Potenzial – 7×3
Een van de leuke dingen van het grote Zappafestival in Noordoost-Duitschland is dat er nogal eens wat experimentele muziek te beluisteren valt. Zo ook op vrijdagavond 15 juli 2022. Potenzial is een project van Friedemann Dähn en Thomas Maos. Dähn is cellist geweest bij het Ensemble Modern (en te horen op Zappa’s The Yellow Shark uit 1993); de laatste jaren zoekt hij voortdurend naar nieuwe geluiden en vormen en samenwerkingsverbanden waarin hij zijn (elektronische) cello kan inzetten. Thomas Maos is een gitarist met een even avontuurlijke inslag. Tijdens het concert dat ik mag meemaken zien we het tweetal op het podium met tussen hen in een drummer. De stukken die het trio speelt, zijn veelal gebaseerd op (ter plekke gecreëerde) loops, waaroverheen dan laag op laag volgt en dan weer allerlei improvisatie. Bizarre projecties en in enkele stukken spectaculaire bewegingen door een dansduo maken het ook visueel aantrekkelijk. Sommige stukken zijn in de basis gecomponeerd; andere geheel intuïtief op het moment bedacht. Zo krijgen we in ieder geval twee stukken van de net uitgebrachte elpee 7×3 te horen (Fallen en het plaatkantlange titelstuk). Bij vlagen is het swingend, dan weer melancholiek, bij andere vlagen atmosferische en soms ook chaotisch. Ik vind het zo boeiend, dat ik anderhalve dag later, op zondag 17 juli die elpee aanschaf. Thuis blijkt het album bijna net zo lekker als live, zij het dat ik de beelden en dans mis.
–
bazbo 0903: Emerson Lake & Powell – ???????, ???? ? ??????
De gewone Europese versie van dit album staat natuurlijk al sinds 1986 in de kast. (Zie bijna vier jaar geleden.) Keith Emerson en Greg Lake vinden na bijna acht jaar weer de moed en de inspiratie om samen te gaan werken. Het liefst hebben ze Carl Palmer er ook bij, maar die zit contractueel vast aan zijn Asia. En dus gaat het duo op zoek naar een andere drummer. Tijdens de audities is er eentje die eruit springt en dat is krachtpatser Cozy Powell. Pas later ontdekt het trio dat de nieuweling ook een achternaam heeft die met een P begint en ja, dat komt wel heel goed uit. De plaat van de drie heren is een krachtige en ijzersterke. In opener The Score horen we niet alleen de zo typisch jarentachtigtoetsengeluiden en de stadiondrums, maar ook flarden van een oude ELP-tekst. Touch And Go was de single en ik vind het leuk om de clip van toen nog eens te bekijken. Hoogtepunt echter is de afsluiter: de bewerking van Gustav Holsts Mars The Bringer Of War, een stuk dat Lake in 1969 al bij King Crimson op het podium speelde. De ELPo-tour die volgt blijkt minder succesvol, omdat er nauwelijks publiciteit voor is en de kaartverkoop dus achterblijft. Financieel blijkt de reünie van Emerson en Lake een flop; creatief is het uitstekend. Na de tour gaan de drie heren ieder hun weg. Ik draai de plaat nog geregeld en koop in 2010 een remaster op cd ervan (uit 1991). In de zomer van 2021 wandel ik met wat Duitsche vrienden door Warnemünde en in een kleine Schallplattenladen zie ik een Russische persing van de plaat staan. Even twijfel ik of ik ‘m moet aanschaffen en ik besluit het niet te doen. Nachtenlang lig ik ervan wakker. (Nee hoor, maar het zou wel leuk zijn voor de heb.) En dan is het donderdag 7 juli 2022. Dit keer wandelen we door Hamburg door het Karolinenvirtel en aan het einde van de Marktstrasse stuiten we op een Schallplattenladen. Later, als we weer thuis zijn en ik google, blijkt dat Zardoz Records een bijna legendarische winkel is. Inderdaad, als ik er rondloop, weet ik van gekkigheid niet waar ik moet kijken. In dat soort gevallen vind ik het altijd het leukst om te zien wat ze van mijn jeugdhelden in huis hebben en … verhip, hier ook een Russische persing van het album (uit 2017). Nu hoef ik niet meer te twijfelen, want alleen voor de prijs al kan ik ‘m niet laten liggen, al gaat-ie op Discogs voor vier pleuro’s minder weg. Maar goed, het ging voor de heb en het verhaal. Dertig jaar na het verschijnen zijn alle drie de muzikanten overleden en nog eens zes jaar later knal ik mijn Russische persing ervan nog maar eens door de kamer.
