Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 4 juli:
De wekker gaat op de gebruikelijke tijd. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal. Het is fijn fris. Lopen gaat moeizaam, maar het lukt goed. Zeven uur ben ik aan het werk. Koffie op het balkon. De Vrouw gaat de deur uit. Ik werk verder. Meer koffie op het balkon. Later lunch. Afwasje. Ik wandel een klein rondje langs het kanaal. En verder. Kwart over vier / half vijf is het klaar. Uitrusten op het balkon.
Muziek vandaag: New Vienna (Keith Jarrett), Who’s Next (The Who), Gamle Mester (Lars Fredrik Froislie), Zombie Apocalypse (Adam Holzman), MAD! (Sparks), Holland Tour 1999 (Bulenga Dancers), Salá (Kati Rán)

–

Donderdag 3 juli:
Plakstnacht. Bij het opstaan blijkt het buiten mooi afgekoeld. Op tijd op de werkplek. Van alles. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag van alles. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert het restant courgettebroccolisoep van gisteren en we eten alles op. Krant op het balkon. Zeven uur gaan we naar de hal. Daar verzamelen enkele bewoners van ons appartementencomplex zich, voor een korte uitleg over mogelijkheden tot verduurzamen in onze woning en ons complex. Half negen weer thuis. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: geen

–

Woensdag 2 juli:
Plakkernacht. Kwart voor zes. Ik loop een ronde hard om het centrum. Het is al flink warm en benauwd en lopen lukt niet heel goed. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie. Lezen op het balkon. Meer koffie met De Vrouw. Eind van de ochtend lopen we naar de audicien. Ik krijg een set hoortoestellen voor twee weken op proef en daarbij een externe microfoon die ik kan uittesten in vergaderingen (ook online) en in ruimtes met veel achtergrondlawaai (restaurant, café). Ik ben benieuwd. Thuis lunch. Afwasje en huishoudelijks. Dan fiets ik door de warmte naar Onze Vader. Hij heeft het gelukkig redelijk koel in huis. We hangen de schone was op en ik neem verse was weer mee. Rust op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik bak ui, aardappel, courgette en de stronk van een broccoli, doe daar bouillon overheen en laat dat twintig minuten koken. Vervolgens pureren en broccoliroosjes toevoegen. Na acht minuten paprikablokjes en bosuiringen erbij en (van de warmtebron af) een mix van ei met parmesan. Ernaast serveer ik notenrozijnenbrood. We eten er fiks van en het restant is voldoende voor morgen. Afwasje. Krant op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon. Eerste indruk: geluid is weer wennen, veel achtergrondgeluidjes die ik eerder niet (meer) hoorde, stemmen nog wat dof, muziek lijkt prima.
Muziek vandaag: Monumentata (Nad Sylvan), New Vienna (Keith Jarrett)

–

Dinsdag 1 juli:
Plaknacht. Onrustig geslapen. Opstaan lukt goed. Op tijd op de werkplek. Daar is het nog koel en goed te doen. Dat wordt anders. Tussen de middag wandel ik door bos. Kwart over vijf thuis. Krant op het balkon. De Vrouw serveert een klein restant risotto van gisteren met ernaast een schotel van ui, peul, tuinboon, aardappel en tomaat, plus het restant salade van gisteren. Smakelijk. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Son Of Glen (Jakko Jakszyk), Live At Leeds (Deluxe Edition) (The Who)

–

Maandag 30 juni:
Redelijk geslapen. Op tijd op en op de werkplek. Daar nogal wat, maar op tijd ook weer weg. Half een heb ik een bus naar het station in Arnhem en een kwartier later tref ik De Vrouw daar. We reizen per trein naar Elst. In het ziekenhuis heeft De Vrouw een gesprek met een chirurg over de maagklachten die haar al een aantal maanden teisteren. Het is puzzelen, het kan te maken hebben met een gat in het middenrif, maar waarschijnlijker heeft het te maken met de medicatie die ze gebruikt. Eerste stap is nu een slikfoto (met contrast), als die niets oplevert is een scan nog een mogelijkheid en dan is de medicatie de meest reële diagnose. Nu al bepaalde medicatie afbouwen. Kwart voor vier zijn we weer thuis. Krant van gisteren. Ik maak avondeten: eerst een salade van bosui, koolrabi en komkommer, vervolgens een risotto met shiitake, ui en spitskool. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten er fiks van. Natafelen. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Tommy (The Who), Bon Voyage – Audimax Hamburg, 1981 (Klaus Schulze)

–

Zondag 29 juni: nog éénmaal Doekertoe, een toneelspel voor wie er nog toe wil doen in de theaterzaal van landgoed Kleine Noordijk in Wilp
Half zes. Ik loop een ronde hard langs het kanaal. Het is al snel warm en benauwd. Thuis nog terug in bed. Kwart over acht staan we op. Koffie. Laatste voorbereidingen voor vanmiddag. Lezen. Kwart voor elf fiets ik naar Peter-Jan. Getweeën rijden we naar Wilp. Daar komen zojuist ook Ingrid en Bertus aan. We zetten spullen klaar en lunchen op het terras van het landgoed. Tegen twee uur trekken we ons terug achter de schermen en om drie uur begint het stuk Doekertoe, een toneelspel voor wie er nog toe wil doen. Het spel gaat soepel en vloeiend, ik ben uiterst geconcentreerd zit er mooi in. We zijn uitverkocht, de zaal zit propvol en na afloop krijgen we veel goede reacties. Op het terras nemen we alle complimenten in ontvangst. Er volgt nog een nazit, dan ruimen we alle spullen op en pakken we de auto’s in en om half acht ben ik thuis. De Vrouw serveert het restant gevulde tomaat van gisterenavond, aangevuld met een tomatensaus met peulen en andere groenten. Ook maken we het laatste beetje salade van vrijdag op. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Zombie Apocalypse (Adam Holzman)

–

Zaterdag 28 juni:
Half zeven pas wakker en op. Koffie. Foto’s bewerken voltooid; definitieve selectie gemaakt. Begin van de ochtend loop ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Dan nogmaals het centrum in voor een bezoek aan de markt. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Later lunch. Afwasje, huishoudelijks. Ik wandel een rondje langs het kanaal. In de middag rust en start met foto’s ordenen en bestandsnamen geven. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik leg aardappel in de oven. Dan maak ik een vulling van ui, bindsla, courgette, paprika, andijvie en het restant quinoa van donderdag, die ik gebruik om twee grote Italiaanse tomaten mee te vullen. Deze gaan ook de oven in. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. Ook het restant salade van gisteren staat op tafel. Twee halve tomaten blijven over voor morgen. De rest eten we op. Afwasje. Mail afhandelen. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Zombie Apocalypse (Adam Holzman), het tweede plaatje (het album Spindle) uit de doos Darkness To Light – The Recordings 2004-2006 (Judy Dyble), Frank Zappa Plays The Music Of Frank Zappa (Frank Zappa), het derde plaatje (het album The Whorl) uit de doos Darkness To Light – The Recordings 2004-2006 (Judy Dyble), The Who Sell Out (The Who)

–

Vrijdag 27 juni:
Half zeven wakker en op. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal en door regen. De regen is niet erg. Verder met bewerken van foto’s. Tussendoor koffie met De Vrouw op het balkon. De Vrouw gaat de deur uit. Ik haal het groentepakket op en vervolgens lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje en doe nog een boodschap bij een super. Thuis even rust. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik bak kastanjechampignon, ui, paprika, courgette en bataat en doe daar het restantje soep van woensdag bij in. Aan het eind voeg ik rode bonen en gekookte quinoia (over van gisteren) toe. Ernaast een fikse salade van spitskool, mandarijn, rozijn en blauwe bes. Voor De Vrouw en De Zoon prepareer ik kabeljauwpakketjes uit de oven. De Zoon is er om half zes. We eten de schotel op. Natafelen. Afwas. Krant op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon. Tussendoor heb ik vandaag veel foto’s bewerkt.
Muziek vandaag: New Vienna (Keith Jarrett), het eerste plaatje (het album Enchanted Garden) uit de doos Darkness To Light – The Recordings 2004-2006 (Judy Dyble), Monumentata (Nad Sylvan), Bon Voyage – Live Audimax Hamburg 1981 (Klaus Schulze), A Quick One (The Who)

–

Donderdag 26 juni:
De wekker gaat op de gebruikelijke tijd en op tijd ben ik op de werkplek. Er ontstaat ruimte in de agenda dus kan ik kalm allerlei zaken afhandelen. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Ook in de middag zaken afhandelen. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een salade van quinoia, sla, tomaat, feta en gegrilde ui, courgette en paprika. Zeer smakelijk. Afwasje. Dan fiets ik naar Peter-Jan en gevieren rijden we naar Wilp. Vanavond de generale repetitie van Doekertoe. Ons spel gaat soepel en zo goed als foutloos; licht- en geluidsman Hans komt er weer goed in. Kwart voor elf thuis. Even zitten en dan slapen.
Muziek: geen

–

Woensdag 25 juni:
Zes uur. Ik loop een ronde hard om het centrum, beetje moeizaam, maar het lukt. Het is al goed benauwd. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie op het balkon. Wat voorbereidingen voor de zondagmiddag. Kranten. Meer koffie met De Vrouw. Dan lunch. Afwasje en huishoudelijks. Begin van de middag bij ik bij een audicien om mogelijkheden te bespreken. Vervolgafspraak volgende woensdag. Erna fiets ik naar Onze Vader voor waszaken. Thuis héél even rust. Dan maak ik avondeten: een soep van kastanjechampignon, ui, aardappel, courgette, bataat en linzen. Wat brood ernaast en klaar. We eten alles op. Afwasje en afval. Ik fiets naar het gebouw van een welzijnsorganisatie. Daar is een voorlichtingsavond voor vrijwilligers en belangstellenden over hersenletsel en Wirwar mag drie kwartier vullen. Die drie kwartier blijkt in de tweede helft te zijn, dus wachten we van half zeven tot bijna half negen. De voorstelling is bijna identiek aan die van 10 april, dus het loopt mooi soepel. Ik leid het gesprek na afloop en er komen voornamelijk complimenten aan de spelers. Tien uur thuis. Even bijpraten en dan slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Dinsdag 24 juni:
Ondanks een korte nacht redelijk geslapen. Toch gaat opstaan moeizaam. Eenmaal op gang: geen probleem. Op tijd op de werkplek. Daar weer een wervelwind aan werkzaamheden. Tussen de middag wandel ik door bos. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert het restant nasiachtige schotel van gisteren met een ferme salade ernaast. We eten alles op. Afwasje. Zeven uur ben ik weer bij Peter-Jan en gevieren rijden we naar Kleine Noordijk. Vanavond is Hans er niet bij en dat geeft ons goed de gelegenheid om alle scènes nog eens grondig door te nemen en bij te schaven. Het spel wordt natuurlijker en vloeiender. Vruchtbare avond. Elf uur thuis. Even bijpraten, dan slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Maandag 23 juni:
Vijf uur. Wat onrustig geslapen. Op tijd op de werkplek. Daar eerst lange tijd bezig op orde te komen. Het lukt. Tussen de middag wandel ik door bos. Kwart over vijf thuis. Krant. De Vrouw serveert een nasiachtige schotel met paksoi en doperwten erin. Ernaast een fikse salade. We eten er goed van. Geen tijd voor afwas, want ik fiets snel naar Peter-Jan. Daar pikken Bertus en Ingrid ons op en we gaan naar Kleine Noordijk voor de toneelrepetitie. Licht- en geluidsman Hans is er ook. Goede, maar intensieve bijeenkomst. Ik merk dat er nog wel wat te verbeteren valt, ik mis mijn concentratie en ben blij dat we morgen en donderdag nog eens uitgebreid repeteren. Pas om kwart over elf thuis. Gelijk slapen.
Muziek vandaag: geen.

–

Zondag 22 juni:
Zes uur op. Ik loop een ronde hard langs het kanaal en buiten het centrum. Het gaat weer als vanouds. Thuis nog terug in bed. Om negen uur staan we op. Koffie op het balkon. Meer koffie op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuigen. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Het is zeer benauwd en het begint zowaar te regenen. We stellen een wandeling naar een ijswinkel uit. Vier uur is er de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (en ik kies Japan). Eind van de middag maak ik avondeten: een risotto met shiitake en venkel met ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en druif. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. Toe is er ijs. Afwas. Verder met foto’s bewerken, die vanaf de camera zijn klaar. Nu nog de telefoonfoto’s, dan een definitieve selectie en ten slotte krijgen alle foto’s een nummer en naam. Webstek. Kranten op het balkon. Einde vakantie.
Muziek vandaag: My Generation (Deluxe Edition) (The Who), The Old Road (Martin Orford)

–

Zaterdag 21 juni:
Kwart voor zes. Allerlei. Start foto’s ordenen en eerste selectie maken. Koffie met De Vrouw op het balkon. Half tien maak ik een ronde langs Gigant (verloren zonnebril ophalen), een super, de Syrische winkel, de markt en een audicien (afspraak maken). Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Lunch. Afwas en huishoudelijks. Dan fiets ik naar Onze Vader. Hij is opgewekt, vraagt: ‘Ben je nu al terug?’ We ruimen schone was op, verzamelen nieuwe was (van drie weken) en praten wat bij. Ik blijf niet heel lang. Op de terugweg nog langs een super. Thuis even rust. Eind van de middag maak ik avondeten: een stoemp van aardappel, ui, bataat, andijvie en nepspek. Daarnaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en druif. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Natafelen. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Start foto’s bewerken. Meer lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Music For Films (Brian Eno), Ambient I: Music For Airports (Brian Eno), Discreet Music (Brian Eno), Läther (Frank Zappa)

‘Oei Beitel,’ zei meneer Vuistsnede. ‘Ik weet niet wat me nu overkomt.’
Het hondje trok niet langer aan de riem. Beitel stond stil en draaide zich om. Met zijn kop scheef keek hij meneer Vuistsnede aan, alsof hij wilde vragen: ‘Wat is er aan de hand? Hoe kan ik helpen?’
‘Dat is lief van je, Beitel,’ zei meneer Vuistsnede. ‘Maar je kunt niets doen. Ik word plots duizelig en heb stekende hoofdpijn. Hier.’ Meneer Vuistsnede bukte om de brede band rond zijn hoofd aan Beitel te laten zien, maar met dat hij dat deed, werd het hem bijna zwart voor de ogen. ‘Het gaat niet goed. Ik heb dringend iets nodig. En met spoed ook.’

Meneer Vuistsnede en Beitel waren onderweg naar het park, zodat Beitel daar op z’n gemak rond kon snuffelen en zijn blaas en endeldarm kon legen. De zon scheen en het was buitengewoon aangenaam qua temperatuur. Het park was ginds en de frisgroene bosschages lokten. Het mopshondje begon weer aan de riem te trekken.
‘Het spijt me, Beitel.’ Meneer Vuistsnede bleef met moeite overeind. ‘We moeten op zoek naar een drogist of dergelijke.’
Het park lag een eind van het appartement van meneer Vuistsnede vandaan. Dat was doorgaans geen probleem, want een fikse wandeling deed hen beiden goed. Nu was dat andere koek.
‘Ik ben hier niet zo goed bekend,’ zei meneer Vuistsnede. ‘Veelal haal ik mijn zelfmedicatie bij de apotheek vlakbij huis. Waar is hier een verstrekker in de buurt?’

Op de gok liepen ze een winkelstraat in. Veel kappers, kledingwinkels, schoenenzaken en shops waar je tattoos en piercings kon verkrijgen. Echter geen drogist of apotheek. Meneer Vuistsnede wankelde een smalle zijstraat in. En daar, iets verderop, ter linkerzijde, daar zag hij een ouderwetse gaper aan een gevel. Het leek alsof dit een heel oude zaak was; zat deze er altijd al? Meneer Vuistsnede was heus wel eens vaker door deze straat gekomen, maar hij kon zich niet herinneren ‘m hier ooit te hebben gezien. En hij dacht toch echt de binnenstad redelijk goed te kennen. ‘Wie weet, Beitel.’
De kale deur met het vale melkglas klemde. Meneer Vuistsnede zette een schouder tegen de deur en duwde. Piepend ging hij open.

Binnen was het bijna donker. Toen zijn ogen aan het weinige licht waren gewend, zag meneer Vuistsnede een toonbank met daarachter donkerbruine glazen potten in een open kast. In de zaak bevond zich naast meneer Vuistsnede en Beitel niemand.
Meneer Vuistsnede kuchte. Even later hoorde hij gestommel en een deur achter de toonbank ging open. Er verscheen een oude man met een grijze baard en bijna witte halflange haren. De man leek niet door te hebben dat hij klanten had en begon op de toonbank in vergeelde paperassen te bladeren.
Meneer Vuistsnede kuchte nogmaals.
‘Daar heb ik wel iets tegen,’ zei de grijsaard. ‘Momentje.’ Hij draaide zich om, bukte en pakte een trapje. Beverig beklom hij de treden, zo ver dat hij net bij een grote weckfles kon. Die haalde hij uit het schap. Toen daalde hij weer af. Vervolgens opende hij een lade en haalde daar een bijna verroeste lepel uit, waarmee hij in de weckfles roerde en er iets uit schepte. Toen stak hij zijn arm uit en hield meneer Vuistsnede de lepel voor. ‘Belladonna. Dit helpt.’
Meneer Vuistsnede aarzelde.
‘Neem,’ zei de drogist.
Meneer Vuistsnede boog voorover en hapte.

Een raar goedje, vond meneer Vuistnede. Het voelde stroperig en korrelig aan in zijn mond. Hij drukte het opzij met zijn tong. Even liet hij het in zijn wangzakken zitten. Het leek smaakloos, maar na een paar tellen kwam er een bitterheid naar boven, die hem bijna deed kokhalzen. Toen ademde hij diep in door zijn neus en slikte het door. Hij keek de oude grijsaard aan, maar zijn beeld werd troebel. Alles werd wazig en vaag en draaide en meneer Vuistsnede werd nog duizeliger dan hij al was.

Zwart. Witte schimmen doemen op. Vegen. Wrede vegen. Proef de stilte. En laat. Er komt nog meer. Heel veel meer. Kleuren. Draaien. Alles draait. Niets went. Of wel. Of wel? Vult. Een ruis. Schuimende koppen. Schietende schaduw. Licht. Flits. Duisternis. Lang. Kort. Lang. Lang. Kort. De waas. De ware waas. De wortelende waas. Waarheen? Daar. Op de kop. Binnenstebuiten en achterstevoren. Torsende last. Ballast. Scheel. Loens. Zoemen. Horten. Stoten. Gebrom. Stroboscopisch. Staccato. Stuk. Stil. En weer door. Verdwaald. Verloren. Pandemonium. Paniek. Adem te kort. Zwaar. Alles draait nog steeds. En pijn. Pijn. Of. De snijdende toon. Trommelvliezenscheurend. Oogverblindend. Wezenloos. De hel. En zwart. Doodzwart.

Traag opende hij zijn ogen. Het liefst had hij ze weer dicht laten vallen, maar gesnuffel aan zijn been maakte hem alert. Meneer Vuistsnede keek om zich heen. Hij zat op een metalen bank. Aan zijn voeten zat Beitel en die keek hem nu verwachtingsvol met scheve kop aan.
‘Braaf, Beitel,’ zei meneer Vuistsnede en kroelde het hondje in de nek. ‘Met mij gaat het weer. Maar waar zijn we hier?’ Hij keek om zich heen. ‘Nu zie ik het. Het is de straat waar de drogisterij is gevestigd.’ Hij stond op en begon naar het pand toe te lopen. ‘Kom Beitel.’ Met een korte ruk gaf hij zijn huisdier een teken hem te volgen. ‘Het zou hier vlakbij moeten z…’
De winkel was duidelijk gesloten. De ramen en deuren waren dichtgetimmerd met platen geperst hout, waarop graffiti in diverse kleuren was gespoten.
‘Vreemd,’ zei meneer Vuistsnede. Toen haalde hij zijn schouders op. Ze liepen terug in de richting van het park. Na een klein stukje lopen merkte meneer Vuistsnede iets op. ‘Mijn duizeligheid en hoofdpijn zijn verdwenen.’
Beitel kefte.

–
Apeldoorn, mei 2025

Hier lees je ‘m op FOK!.

Een malloot op FOK! begint in juni 2018 met het draaien van al zijn vinyl (van A tot Z) uit zijn platenkast. Het duurt twee maanden, maar dan haak ik aan. Vrijdag 17 augustus 2018 begin ik met het draaien van alle elpees en daarna de singles. Op zaterdag 28 december 2019 draai ik het laatste singletje. Daarna houd ik het bij met nieuw vinyl dat ik koop.
Bij alle platen schrijf ik weetjes, mijn beleving, herinnering en datum van aankoop. Die vind je hieronder.  

(Begin maart 2020 start dezelfde malloot ook met het draaien van al zijn cd’s. Eerst denk ik: Dat ga ik niet doen, dat wordt veel te veel. Maar op donderdag 19 maart 2020 ben ik om. Dat project loopt nog steeds.)

–

Some crazy guy on the online forum of FOK! starts playing all his vinyl records (from A to Z) in June 2018. It takes two months before I join him. On Friday August 17, 2018 I start (re)listening to all albums and on Saturday December 28, 2019 I play the last single from my collection. From that moment on I keep up with the new vinyl I buy.
With all records I write some information, my ideas and memories, plus the date of purchase. You’ll find those stories below.

(Early March 2020 that same crazy guy starts playing all of his cd’s. At first I think: No, I’m not going to do that, it’ll be way too much. But on Thursday March 19, 2020 I’m convinced. The project is still running.)

0933: Emerson Lake & Palmer – Emerson Lake & Palmer
Emerson Lake & Palmer brengen hun debuutplaat uit in 1970. Het trio is dan net een paar maanden bij elkaar. Keith Emerson heeft de jaren ervoor zijn groep The Nice een enorme livereputatie bezorgd, Greg Lake mocht in 1969 bijdragen aan de debuutplaat van King Crimson en succesvolle tournees voordat die groep uiteenviel en Carl Palmer is de jonge wonderdrummer bij Arthur Brown en Atomic Rooster. De drie jongemannen repeteren de eerste helft van 1970 als bezetenen, maken hun officiële debuut op het Isle Of Wight Festival die zomer en gaan dan de studio in om een eerste plaat op te nemen. De eerste plaatkant laat goed horen waartoe het trio in staat is: invloeden uit klassiek, jazz en rock vermengen zij tot een technocratisch en toch levendig geheel. Dat vooral Emerson daarbij letterlijke citaten van klassieke werken gebruikt, draagt alleen maar bij aan het pompeuze karakter van de muziek. The Barbarian (van Bartok!) is een ongenadig heavy stuk met een folkloristisch jazzpiano-intermezzo halverwege, Take A Pebble is Lake’s pianoballad met daarin schitterende jazzy pianosolo’s en een folkwending op akoestische gitaar en Knife-Edge is een onheilspellende rocker met allerlei citaten van klassiekers (Janacek en anderen) erin. Op de tweede plaatkant is aandacht voor het individuele talent van de bandleden. In The Three Fates laat Emerson horen dat hij de meester is op kerkorgel en piano, Tank is een progjazzbeest met een drumsolo van Palmer en Moogtierelantijnen van Emerson en Lucky Man de akoestische hit van Lake met aan het eind de legendarische Moogsolo. Ik koop deze vinylversie op 17 juni 2025. Het is de zoveelste versie die ik aanschaf, want ik heb ‘m natuurlijk al lang, op vinyl en meerdere keren op cd. Ik zal ‘m dan ook slechts één keer afspelen en dan gaat hij de kast in. Wat wil het geval? Ik ben op zaterdag 14 juni 2025 in een platenwinkel aan de Amor de Dios in Sevilla. Niet om iets te kopen, want ik kan weinig meenemen in de kleine koffers die we tijdens de vakantie gebruiken. Gewoon leuk snuffelen. Tot ik op deze elpee stuit. Wat is dit? Ja, een versie van het ELP-debuutalbum, maar deze heb ik nog nooit gezien. Het is een Spaanse uitgave uit 1971 en uit enkele Spaanse regels op de achterkant van de hoes begrijp ik dat deze elpee speciaal ter beschikking stond voor abonnees op een Spaans muziektijdschrift. Ik zet ‘m terug in de bak en we verlaten Records Sevilla. Die avond zoek ik online naar deze versie en ik kom ‘m nergens tegen. Op Discogs is hij niet te vinden. Dat maakt ‘m dan wel uniek, lijkt me. Dinsdagmorgen 17 juni ben ik terug in de winkel en schaf ik ‘m aan. Ik vraag de man achter de toonbank of het klopt wat ik op de achterzijde van de hoes lees en hij bevestigt mijn vermoeden. Aha. Kopen, dus. Leuk hebbeding, deze versie van de legendarische debuutplaat van Emerson Lake & Palmer.

–

Vrijdag 20 juni:
Zes uur. Kramp in kuit. Pijnlijke kramp in kuit. Koffie. Ontbijt. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal. Kramp weg. Begin van de ochtend kijk ik op werkmail of er info is hoe het programma van vanmiddag is. Veel mail in beveiligde quarantaine en niet terug te halen. Ik wil iemand appen, maar de werktelefoon heeft een update en plots is er iets met een wachtwoord en heb ik geen toegang. Nou ja. Ik loop de zaterdagmorgenronde langs slager en super. Het is al zeer aangenaam buiten. Koffie met De Vrouw op het balkon. Dan op de fiets naar de audicien. Kosten voor reparatie hoortoestel zijn hoog; de garantie is al een jaar verlopen. Ik vermoed dat ik iets anders verzin. Wordt vervolgd. Op de terugweg haal ik het groentepakket op. Thuis koffie met De Vrouw op het balkon. Lunch. Afwasje. We lopen naar Gigant. Vanmiddag is de première van de documentaire Een cadeau in zwart papier van Joost Ooijman, over Theater Wirwar. De afgelopen maanden hebben de opnamen plaatsgevonden op de woensdagmorgen tijdens de repetities en op donderdag 20 november tijdens de voorstelling in Raalte. Vanmiddag louter genodigden in het publiek: spelers en hun familie, sponsors, mensen uit het netwerk en de wethouder. Iedereen is diep onder de indruk van de film. Na afloop leid ik het gesprek tussen maker, spelers en de zaal. Daarna weer is er informele afsluiting in de foyer. Half zeven zijn we thuis. Ik maak een snelle schotel van ui, paksoy, courgette, tomaat en zwarte boon, met ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en druif. Voor De Vrouw en De Zoon bak ik runderschnitzel. De Zoon is er iets na zeven uur en we eten alles op. Natafelen. Afwasje. Lezen op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: geen

–

Donderdag 19 juni: van Montpellier naar Apeldoorn
Half zes gaat de wekker. Anderhalf uur later zijn we op weg naar het station. We kopen ontbijt en brunch en drinken koffie. De trein vertrekt volgens dienstregeling om tien voor negen en komt ook volgens dienstregeling aan om half een in Paris Gare de Lyon. De overstap (met de metrotrein) naar Paris Gare du Nord verloopt dit keer zonder problemen en de Eurostar vertrekt volgens dienstregeling iets voor half drie. We hebben ietsie vertraging en tien over zes staan we op station Amsterdam Centraal en hebben we de rechtstreekse intercity van half zeven. Met een klein beetje vertraging komen we even na half acht aan op station Apeldoorn. We eten falafel en shoarma bij de grilltent op het Stationsplein. Half negen thuis en nog weer een half uur later zijn de koffers leeg en opgeruimd. Nog even zitten op het balkon en dan slapen. 28°C.

–

Woensdag 18 juni: van Sevilla naar Montpellier
Kwart voor vijf gaat een wekker. Koffie, koffers, ontbijt. We vertrekken om 06.45 en omdat De Vrouw wat langzamer loopt vanwege voetproblemen, doen we een half uurtje over de voettocht naar het station Sevilla Santa Justa. Het is al benauwd. We hebben een reservering voor de trein van 08.36, we gaan door de bagagecontrole en als we op het perron voor de derde keer onze tickets laten controleren, blijken onze reserveringen geannuleerd. Huh? Barst. De beambte raadt ons aan om terug naar de kaartverkoopbalie te gaan en reserveringen te kopen voor een trein later, die van 09.36. We zien onze geplande trein wegrijden. Wat is dit? De medewerker achter de balie is uiterst behulpzaam. Er is nog plek in de trein van een uur later. Die nemen we maar al te graag. In Barcelona zouden we twee uur overstaptijd hebben, maar onze aansluiting is daar nu dus krapper. De trein van 09.36 vertrekt op tijd, maar rijdt in het eerste uur zeer langzaam en we staan een paar keer lang stil. Oei, we krijgen mogelijk een nieuw probleem, maar deze trein rijdt een iets andere route en heeft in Madrid een stop van dik een kwartier, misschien valt er wat in te halen? Helaas. De trein heeft uiteindelijk veertig minuten vertraging en het lijkt erop dat we in Barcelona de laatste trein naar Montpellier missen. Gestrand in Barcelona, dus. Dat zal betekenen dat we een nieuwe route voor morgen moeten plannen, nieuwe stoelreserveringen moeten kopen en een hotel in Barcelona moeten zoeken. En dan hopen dat we morgen geluk hebben met de aansluitingen en ’s avonds thuis komen. Vanaf Madrid maken we een alternatief reisplan. Maar! De trein haalt iets van de achterstand in en we zijn om vier uur in Barcelona. Twintig minuten hebben we om bij de volgende trein te komen. We zijn aangekomen helemaal aan het eind van het perron en het kost ons tien minuten om bij de roltrap te komen. Eenmaal boven in de hal zien we gelijk een overzichtsbord met de vertrekkende treinen en de onze gaat vanaf spoor 6. Het station van Barcelona is zoals we weten nogal onoverzichtelijk en enorm druk, dus we zijn bang. Waar is spoor 6? Wacht, hier twintig meter vandaan. Daar staat een grote meute te wachten op toegang tot het perron 6. Wat een mazzel. We redden het! En die trein vertrekt ook weer wat later dan gepland. De opluchting is groot. We hebben in de afgelopen twee uur een goed alternatief plan gemaakt, maar de huidige situatie scheelt een hoop gedoe, gestress en klauwen met geld. Acht uur ’s avonds komen we aan in Montpellier. Ons hotel ligt nog geen honderd meter van het stationsplein vandaan. Het blijkt een superklein en knullig hotel te zijn: de administratie is op losse vellen half afgescheurd papier, de dienstdoende medewerker schrijft onleesbaar onze namen op een snipper papier en op een ander mijn pasnummer. De hotelkamer is op de eerste verdieping, maar met de lift daar aangekomen moeten we een lange gang door en dan een trap af en dan komen we bij de kamer. Het toilet doet het niet. Vermakelijk allemaal. We installeren ons en gaan naar het (ons bekende) dichtbijgelegen Indiaas restaurant om wat eten: pakora, samosa , paneer palak en kipcurry. Smakelijk, zeer smakelijk. Dan wandelen we nog even naar het Place de la Comédie, daar eten we ijs en vervolgens terug naar het hotel. 30°C, zeer zonnig.

–

Dinsdag 17 juni: Sevilla
Kwart voor acht op. Koffie. Dan naar de bakker. Koffie en ontbijt. Na tien uur op pad. Bus 27 naar de wijk La Macarena . Eerst naar de straat Amor de Dias en meer bepaald platenwinkel Record Sevilla, daar zag ik zaterdag wat bijzonders staan en dat koop ik nu. Koffie en water op het Alameda de Hércules. Dan door smalle straatjes naar de Iglesia San Luís de los Franceses. We zien de expositie, de kapel, de crypte en de kerk. Mooi, indrukwekkend. Als we weer buiten komen, is het heel warm. Gelukkig is het dan nog een klein stukje en onderweg komen we alleraardigst eethuisje La Cacharreria tegen. Daar bestellen we salades en smoothies. De bushalte is vlakbij en we hebben snel bus 27 terug. Drie uur zijn we in het appartement. Rust en alvast wat inpakken voor morgen. Kwart over zeven lopen we naar het Indiaas restaurant waar we zaterdag ook waren. We eten spring rolls en samosa, en curry’s met kip en paneer. Op de terugweg zien we een bord met tijd en temperatuur: 21.10 uur en 41°C. Dus. Dus is er ijs. Terug in het appartement breng ik afval naar containers (dat mag hier alleen ’s avonds na achten). Nog heel even zitten en dan slapen.

–

Maandag 16 juni: Sevilla
Acht uur op. Koffie. Dan loop ik naar een audicien niet ver van het appartementencomplex vandaan. De zaak is net open, twee vriendelijke dames spreken geen Engels, maar ik weet het uit te leggen. Ik mag een kamer apart in en daar beginnen ze te peuteren. Na een minuut of wat merk ik dat het ze niet lukt; er komen twee mannelijke collega’s bij, de een spreekt uitstekend Engels. Ik mag naar een andere kamer, daar is een computer met een camera. Met probeert het nog een paar keer, nu voel ik dat hij steeds dieper gaat zitten en de druk op mijn trommelvlies wordt nu pijnlijk. De speaker blijkt overdwars te zitten. Ik vraag of het kwaad zou kunnen als het nog een dag of wat erin blijft: woensdag ga ik weer naar huis. Niet aan te raden, kans op infectie. Getelefoneer. Ik krijg een verwijzing naar een gespecialiseerd arts, die praktijk houdt bij de Plaza de Jerez. Laat daar nu net de bushalte zijn waar we gisteren zijn uitgestapt en waar we vandaag opnieuw naar toe willen. Ik moet er vóór een uur zijn en de arts weet dat ik kom. En betalen hoef ik nu niets, nada. Ik bedank de medewerkers hartelijk voor hun behulpzaamheid. Op de terugweg haal ik brood bij de bakker en kaas bij de supermercado. Koffie en ontbijt. Dan gaan we op pad. Was het anderhalf uur ervoor nog aangenaam buiten, nu is het al heet. Vandaag wordt het 39-40°C. Het is druk in de bus 5. Bij het Plaza de Perez is het even zoeken, maar we vinden de praktijk van de ottorrinolaringalogía (jaja) snel. Eerst beneden in de hal wachten, later op de eerste verdieping. De arts spreekt nauwelijks Engels, maar gebaart me te gaan liggen. Eerst bekijkt ze mijn rechteroor, vervolgens het linker. Ze kan de speaker goed bereiken, maar niet vastpakken. De druk op mijn trommelvlies wordt nóg pijnlijker. Ik begrijp dat het nog niet lukt en ze grovere instrumenten nodig heeft. Even is het heel pijnlijk, maar de daaropvolgende opluchting is groot. Gelukt. Kosten? ‘Nada.’ Wederom hartelijke dank. Buiten is het schroeiend heet en we proberen een stuk van ons oorspronkelijke plan voor vandaag uit te voeren. We steken de rivier Guadalquivir over en komen zo in de wijk Triana. De Vrouw moet naar een Farmacia, want pijnlijke hiel. De eerste Farmacia heeft geen gelzooltjes, kan ze wel bestellen en dan zijn ze er eind van de middag. No, gracia. We drinken iets op een terras en zoeken een volgende Farmacia. Die zijn er hier volop. Vlakbij. Die heeft ze. Voor de deur neemt De Vrouw ze in gebruik. Het biedt wat verlichting, maar ze heeft er nog meer of dikkere nodig. We wandelen langs de Guadalquivir en door de wijk Triana. Van de keramiekzaakjes zien we er niet veel, want de meesten zijn ’s middags gesloten, we zijn helaas net te laat. Onderweg, onder de kerk Santa Ana, lunchen we licht met salades en water. Dan nog wat verder noordwaarts naar de Ponte de Triana. Daar gaat de Farmacia bijna sluiten, maar we mogen toch nog even naar binnen. Helaas, niet de beoogde inleggelzooltjes. Via de oostzijde van de Guadalquivir wandelen we terug naar het Plaza de Perez. Daar is een volgende Farmacia en daar slagen we. Met bus 5 terug. Bij de super kopen we water en half vijf zijn we terug in het appartement. Rusten. Kwart over acht lopen we naar een klein grillrestaurant en daar eten we rijst met gewokte groenten (en kip). Eenvoudig, maar zeer smakelijk. Op de terugweg ijs, want het is nog 39°C. Half elf thuis.

–

Zondag 15 juni: Sevilla
Kwart voor acht op. Avonturen. Bij het indoen van mijn linkerhoortoestel knapt de kabel tussen toestel en luidspreker. De luidspreker zit in mijn oor en we krijgen hem er niet uit. Er zijn audiciens in de buurt, ook die het merk toestel dat ik draag in het assortiment hebben. Het is zondag. Morgenochtend negen uur dus proberen. Koffie. De bakker is dicht, dus ontbijten we met brood uit de vriezer en met de kaas die we gisteren hebben gekocht. Wat na tien uur gaan we op pad. Het is warm, maar nu nog te doen. We pakken bus vijf naar de Puerte de Jerez. Daar stappen we uit. We wandelen een stukje langs de Guadalquivir en zien de Torre del Oro en de Plaza de Torro. Vanaf de volgende brug hebben we een mooi uitzicht op de wijk Triana aan de overkant. Dan is het niet ver naar de Iglesia de la Magdalena en die bekijken we snel van binnen, voor de zondagsdienst begint. Het Museo de Bellas Artes ligt iets verderop. Ervóór is een kleine kunstmarkt gaande en die pikken we even mee. Vervolgens het Museo in. Veel werken van oude Spaanse meesters (Murillo!), maar het gebouw zelf is ook fraai; het museum is gevestigd in een voormalig klooster. Kwart over twee hebben we het meeste gezien en wandelen we naar eethuis Filo (zie eergisteren). Daar eten we salade en pita en nuttigen we bietensmoothies. Langzaam (want zeer warm (34°C) lopen we de wijk Santa Cruz uit. We pakken bus 5 weer en rijden een halte mee. Iets na vieren zijn we terug in het appartement om uit te rusten. Half acht weer de straat op. We lopen een klein stukje naar een Italiaans restaurant vlakbij. Alles is gereserveerd, maar als we vóór tien uur weg zijn, is er nog een tafel. Dat lukt. We eten pizza en cheesecake en dan hebben we nog tijd over ook. Om tien uur zijn we terug in het appartement en is het buiten nog steeds erg warm (33°C).

–

Zaterdag 14 juni: Sevilla
Acht uur op. Koffie. Dan loop ik naar de bakker. Ontbijt. Half elf gaan we op pad. Vandaag houden we beter rekening met de hitte (36°C). We pakken bus C4 naar de oude stadsmuren (Murallas) en gaan de wijk La Macarena bekijken. Eerst de Basílico de Macarena. Er heeft zojuist een huwelijksinzegening plaatsgevonden, dus kunnen we het beroemde beeld niet van heel dichtbij bekijken. Maar van achter uit de kerk zien we veel. Dan slenteren we door smalle straatjes naar het plein Aladenda de Hércules. Er is (toevallig) een biologische markt gaande. We kopen queso en op een terras drinken we thee. Dan wandelen we verder de Calle Amor de Dios in. Platenwinkels. We lunchen vlakbij de Metropol Parasol: yoghurt met fruit, crêpe met geitenkaas, groenten, guacamole en hummus en smoothies ananas met mango. Vervolgens willen we bovenop de Metropol Parasol kijken, maar de toegangsprijs is te hoog: we verwachten dat we in de hitte niet langer dan een kwartier bovenop blijven. Dus bekijken we het markante bouwwerk van onderaf en daarna pakken we bus 27 terug. Iets voor vier uur zijn we weer in het appartement. Rusten. Half acht lopen we een klein eindje naar een Indiaas restaurant in de wijk. We eten onion bajii, groentesamosa, kip en paneer in currysaus met arroz pilau en peshwari naan. Thee toe. Zeer smakelijk allemaal. Op de terugweg wandelen we langs een ijszaak. Tien uur zijn we terug in het appartement. 36°C, zeer zonnig.

–

Vrijdag 13 juni: Sevilla
Acht uur op. Koffie. Dan naar een ambachtelijke bakker een paar blokken verderop. Ontbijt en meer koffie. Half elf gaan we op pad. Op de hoek van de straat komen we een Brit tegen: ‘Nice shirt!’ We raken kort aan de praat. Hij waarschuwt ons om tussen twee en vijf voorzichtig te zijn vanwege de hitte. Vandaag 35°C. We wandelen de wijk Santa Cruz in en bezoeken de imbeciel grote Catedral en La Giralda. Hier kijken we een paar uur rond. Het is zeer indrukwekkend. We lunchen in een klein eettentje in een smalle straat iets verderop: salades en smoothies. Veel verse groenten, fijn. Dan kopen we toegangskaarten voor het Real Alcázar, het koninklijk paleis. We kunnen er pas om half vier in; de drie kwartier besteden we aan ijs eten in de schaduw. Het paleis en de tuinen zijn schitterend; we kijken onze ogen uit. Na afloop is er nog energie voor een wandeling door winkelstraatjes en plots staan we voor de Metropol Parasol. We gaan naar het centrale plateau en rusten wat uit. Een andere dag beklimmen we hem misschien, nu is de energie even op. Op de terugweg kijken we naar eettentjes en zowaar, we vinden een aardige tapasbar onder het kerkje Iglesia del Señor San José. Iberico, spinaziekroketten, gefrituurde aubergine en patatas bravas. Dan is het niet ver meer naar het appartement. Daar een was aan, wat lezen en dan slapen. 35° zeer zonnig en heet.

–

Donderdag 12 juni: van Málaga naar Sevilla
Half acht gaat een wekker. Koffie, koffertjes inpakken, ontbijt met de restanten brood uit de vriezer, laatste spullen bij elkaar. Tien uur gaan we de deur uit en laten we een van de allerprettigste appartementen achter ons. We lopen naar het Plaza de Merced en stappen op bus 1. Tien minuten later staan we bij het station. Na de koffercontrole hebben we nog ruim de tijd voor koffie. De trein vertrekt volgens dienstregeling om twaalf uur en nog weer vijftig minuten later zijn we in Córdoba. We hebben ruim veertig minuten overstaptijd, maar de aansluitende trein heeft twintig minuten vertraging. Pas rond twee uur leggen we het laatste stuk af. Het duurt korter dan verwacht; voor we het weten staan we op station Sevilla San Justa. Even zoeken hoe we moeten lopen naar ons appartement. Het is 37°C. We redden het. De verhuurder heeft ons allerlei codes gestuurd en elektronische sleutels die we via een app moeten gebruiken, dus we houden ons hart vast, maar de twee gesloten deuren van het appartementencomplex komen we gemakkelijk binnen. Bij de voordeur is iemand die net naar buiten gaat en als we op de binnenplaats staan, wijst een vriendelijke portier of conciërge ons niet alleen de weg, maar hij opent ook de tweede deur, zodat we snel bij de voordeur van ons appartement staan. Daar even een viercijferige code invoeren en we staan in een comfortabel en luxe appartement. Snel installeren we ons en dan doen we boodschappen doen een super op de hoek. Als we die teruggebracht hebben, stappen we op een bus. Twee haltes verder stappen we uit en dan is het niet ver meer naar het Plaza de España. We wandelen er rond en kijken ogen uit. Dan lopen we kort door het Parque Maria Luisa. Inmiddels is het bijna acht uur. Niet ver er vandaan is een Indiaas restaurant. We eten onion bajii, groentesamosa, bhuna kipcurry en palak paneer. Zeer smakelijk. Als we het restaurant verlaten, stuiten we op een lokale processie. We besluiten dat we het laatste stukje gaan wandelen; ondertussen is de temperatuur buiten een stuk aangenamer. Na tien uur terug in het appartement. Wat lezen en dan slapen. 37°C zeer zonnig.

–

Woensdag 11 juni: Málaga
Half acht op. Koffie. Dan broodjes halen bij de bakker. Ontbijt, koffie en was. Rond elf uur lopen we naar het Museo Picasso. Het is een niet al te groot maar wel zeer overzichtelijk museum, dat goed de ontwikkeling van de kunstenaar laat zien. Onder de tentoongestelde waar ontwaar ik wat bekende werken. Zeer verrassend is de tijdelijke tentoonstelling met werk van Farah Atassi. Haar werk is duidelijk geïnspireerd door Picasso, maar heeft veel heel eigenzinnigs. We doen even boodschappen en brengen die naar het appartement. Dan gaan snel weer op pad. We lopen naar het strand Málagueta. Daar wandelen we over de boulevard en kijken we langs de kustlijn. Het is zeer warm in de zon. Via de jachthaven gaan we terug naar het appartement. We rusten wat uit en pakken vast wat in. Dan is het acht uur en wandelen we naar Shokudo, een Japans eethuis iets verderop. We eten er ramen met teriyaki en tofu. Werkelijk zeer goed. Erna lopen we nog een klein rondje en is er ijs. Tegen tienen zijn we terug in het appartement. Nog wat inpakken en lezen en slapen. 29°C zonnig.

–

Dinsdag 10 juni: Málaga
Pas kwart over acht wakker. Koffie. Ik haal weer brood bij de bakker boven. We ontbijten. Half elf lopen we westwaarts naar bushalte Fátima langs de drooggevallen rivier Guadalmedina. Lijn 2 gaat een stuk naar het noorden en we reizen mee tot eindpunt San Juan. Dan is het nog een kwartiertje lopen tot we bij de Jardin Botánico zijn. We slenteren langs de vijvers, klimmen naar het paviljoen, lopen door het oerwoud, passeren de vele palmbomen en zijn erg onder de indruk van alles. Het is een van de mooiste botanische tuinen die we hebben gezien. We kunnen er een hele dag zijn, maar dat doen we niet. We drinken thee en eten appel- en worteltaart en iets voor half vier verlaten we de tuinen. Met lijn 2 weer terug. We wandelen een andere route naar het appartement. Daar rusten we uit. Half acht weer de straat op. We lopen opnieuw naar de westzijde van het centrum, slenteren door winkelstraatjes en nemen uiteindelijk plaats op het terras van een Indiaas-Mexicaans restaurant. We eten pakora, butter chicken en groentecurry met eierrijst en peshwari naan. Zeer goed. Drupje regen? Drupje regen. Drupje. Dan wandelen we rustig weer terug en onderweg is er ijs als nagerecht. Tegen tien uur terug in het appartement. 25°C bewolkt en zonnig.

–

Maandag 9 juni: Málaga
Pas kwart voor acht wakker. Koffie. Dan haal ik brood bij een panaderia, op een paar honderd meter lopen, wel een paar trappen op. We ontbijten met brood, queso, chorizo en koffie. Halverwege de ochtend wandelen we naar het Alcazaba, een bijna duizend jaar oud fort op een berghelling aan de rand van het centrum. Ervoor ligt een Romeins amfitheater. We kopen kaarten voor een bezoek aan het Alcazaba en aan het daarachter en nog heel veel hoger gelegen Castillo de Gibralfaro. Het fort is gaaf, wel heel veel klimmen en afdalen. Voortdurend poorten, hofjes, torens en fraaie uitzichten. Niet goed voor mijn hoogtevrees. Als we bovenin het fort zijn, realiseren we ons dat we niet verder omhoog kunnen; willen we het Castillo de Gibralfaro bezoeken, dan moeten we helemaal naar beneden en vervolgens via een kronkelweg de heuvel weer op en nog heel veel hoger. Dat laten we even zitten. In plaats daarvan lopen we naar het nabijgelegen museum voor moderne kunst Centre Pompidou. Het ligt aan de jachthaven, waar we gisteren ook waren. Het museo blijkt gesloten vanwege een wisseling van de collectie. Dus wandelen we langs de haven terug naar het centro en onder de Catedral drinken we iets bij een pub en eten we ijs bij een tentje ernaast. Dan de Catedral in. Indrukwekkend. Na vijven zijn we terug in het appartement en rusten we uit. Acht uur naar het Plaza de Merced. Daar zagen we vanmiddag een aardig tapasrestaurant Picasso. We krijgen een plekje op het terras aan het plein. Croquettes, patatas, geitenkaas en gefrituurde aubergine, met verschillende dips. Smakelijk. Al snel blijkt het restaurant gewild: er staan veel mensen te wachten en dan is de bediening en afhandeling zeer vlot. Voor we het weten moeten we plaats maken. We maken een wandeling naar de westkant van het centrum tot aan de rivier en zien de Mercado en een paar plekken waar we nog eens terug kunnen. Op de terugweg ergens ijs. Na tien uur terug in het appartement. 25°C bewolkt en zonnig.

–

Zondag 8 juni: van Granada naar Malaga
Iets voor half acht op. Koffie, vervolgens ontbijt klaarmaken. Ik doe brood van gisteren in de rooster en zet hem aan. Vervolgens slaan de stoppen door. Oeps. Gelukkig weet ik de stroom weer in te schakelen, maar de rooster doet helemaal niets meer. De bakker op de hoek is open, dus koop ik vers brood. Ontbijt. Dan koffertjes inpakken en iets na tien uur pakken we bus 33 naar het Estacion de Autobuses. Daar zijn we zo op tijd dat we ruim de gelegenheid hebben voor koffie. Twaalf uur zitten we in de bus naar Málaga. Het eerste stuk gaat door vlak land en dat is wat saai, maar als halverwege de bergen in zicht komen, wordt het landschap zeer mooi. Half twee zijn we in Málaga. We pakken een metro die ons naar de rand van het centrum brengt. Vanaf daar lopen we het drukke centrum in. We vinden de weg gemakkelijk. Op een plein vlakbij ons appartement drinken we thee. Om vier uur ontmoeten we senora Jennifer, die ons het appartement laat zien en een en ander uitlegt. Het appartement ligt in een rustige en smalle straat, nét buiten het drukke centrum. Het is veel aangenamer en ruimer dan dat in Granada: twee slaapkamers en een woonkeuken met ruimere zitgelegenheid. We richten ons wat in en doen vervolgens boodschappen bij een nabijgelegen supermercado. Even uitrusten. Begin van de avond wandelen we via het Plaza de Merced, het Picassomuseum en de Catedral naar de jachthaven. Daar slenteren we over de boulevard en weer terug langs de Catedral. Aan de Plaza de Merced vinden we La Barre Inca, een bijzonder restaurant waar ze tamelijk bizar de Peruviaanse keuken combineren met de Japanse. We eten deegpakketjes gevuld met kaas en met groenten, een soort kipcurry en rijst met ei en groenten. Zeer smakelijk. Het is bijna donker als we terug gaan naar het appartement. Daar nog wat zitten en uiteindelijk slapen. 25°C en zonnig.

–

Zaterdag 7 juni: Granada
Kwart voor acht op. De bedoeling van vandaag is dat we het rustig aan doen. Ik haal brood bij de bakker en we nuttigen koffie en ontbijt. Half elf gaan we de deur uit. We pakken bus 8 en buiten het centrum stappen we bij het Monasterio de la Cartuja uit. Het klooster is niet heel groot en we hebben een dik uur om het te bekijken. Maar hoe fraai is het! Vooral de kerk en sacristie zijn indrukwekkend. Adembenemend. We zien het met open mond. Buiten is het dan al zeer warm. We nemen bus 8 terug naar het Centro van Granada. Met onze tickets van het Alhambra hebben we ook toegang tot het Monasterio en nog een paar andere musea, waaronder de Capilla Real, die aan de Catedral vast zit. Deze pikken we ook even mee. Na het Monasterio valt het wat tegen, maar toch is het aardig om te zien. Datzelfde geldt ook voor het Casa de los Tiros. Tijd voor smoothies en toast bij Artesanos de Granada. Via verschillende winkelstraten lopen we terug naar appartement. Vandaag hebben we het inderdaad rustig aan gedaan, maar toch hebben we weer heel veel gezien. In het appartement rusten we weer. Na achten gaan we naar buiten. Op het plein achter het appartementencomplex zijn een paar eettentjes, we nemen plaats op het terras van een Italiaan. Langzaam komt er veel lokaal of buurtvolk. We eten pizza met paddestoelen, kerstomaat, gekarameliseerde uien en geitenkaas. Uitstekend. Na tienen zijn we terug in het appartement om even te lezen en dan te slapen. 34°C zonnig.

Donderdag 5 juni 2025. Mij zegt die datum zo even niks. O, het is vandaag? Even kijken of ik iets bijzonders op de planning heb. Nee. Ja, ik mag een stuk tekst publiceren op FOK!. Dat heb ik enige tijd geleden al gedaan. Het is het stuk tekst dat je nu leest. Verder niets bijzonders. Ik sta vanmorgen op tijd op. Als ik werk is dat om vijf uur en als ik niet werk word ik voor zessen wakker en dan sta ik ook voor zessen op. Vandaag werk ik, dus gaat de wekker om vijf uur. ‘PIEP! PIEP! PIEP! PIEP! PIEP! PIEP! PIEP! PIEP!’ Na acht luide pieptonen ben ik wakker, heb ik me omgedraaid en druk ik op een knopje op de wekker. Het gepiep stopt. Ik haal diep adem, sla het dekbed van me af, trek mijn benen op en draai mijn bekken zodanig, dat mijn benen buiten het bed komen. Ik sta op, maar dat had je misschien al begrepen. Verder geen details over dagelijkse dingen. Ook niet dat ik naar het werk ga, daar allerlei werkzaamheden doe en aan het eind van de dag weer thuis kom. Dat en wat ik eet ga ik ook niet uit de doeken doen. Vandaag ook geen bijzondere zaken in de avond. Op tijd lig ik weer in bed. Dat was het voor vandaag. Dat was donderdag 5 juni 2025. Voorbij. Eénzoveelste van een mensenleven. Ik ben net zestig jaar geworden, heb dus al – even rekenen: zestig maal driehonderdvijfenzestig – dik 21.900 dagen erop zitten. Die gingen niet allemaal zoals hiervoor beschreven. Zó saai is mijn leven nou ook weer niet. Maar vandaag dus wel. Een saaie dag is het op donderdag 5 juni 2025.

Zal ik weer eens een depressief stuk schrijven? Ik heb er zin in en mijn hoofd staat ernaar, maar in dit soort toestanden lukt het doorgaans niet. Net als veel andere zaken. Daar ga ik nu niet op in. Sorry. Dat is al het tweede waarover ik niet wil vertellen. Maar ik moet oppassen; verontschuldigen doe ik liever niet. Waarom zou ik? Wat kan mij het schelen dat ik een lezer mogelijk teleurstel? Dat zou ik ook kunnen doen als ik wél een samenhangend stuk tekst had geschreven; als het de lezer niet aanstaat, dan heb ik hem (of haar, heb ik lezeressen onder u?) evenzogoed teleurgesteld. Daarom: het kan me niet schelen. Er kan me sowieso niet zo veel schelen.
Apathie ontlast je volgelopen brein, las ik ergens. Alsof apathie iets oplost. Dat doet het niet. Apathie lost niets op. Maar ja, wat wel? Ik weet het niet. Mijn liefste lief ook niet; ik vroeg het net aan haar en ze haalde haar schouders op. Aan haar heb ik ook niets, behalve dan dat ik bij haar kan schuilen in buien van apathie.
Wordt dit al een beetje een depressief stuk?
De zon schijnt, zul je zeggen. Alsof dat helpt. Ik schrijf dit stuk terwijl ik binnen zit. Ik kan buiten gaan zitten, op het balkon of op de galerij in de zon, maar het vervelende is dat ik dan geen klap zie op mijn beeldscherm. Zo is er altijd wat. En van dát idee word ik ook niet vrolijk.
Er is wel meer waar ik niet vrolijk van word. De toestand in de wereld. De honderden, duizenden, tienduizenden onschuldige slachtoffers van oorlog, honger en geweld, de natuur en de planeet die naar de knoppen gaat, de beestachtige wijze waarop we met dieren omgaan, de dubbele moraal, het oprukkend racisme en fascisme in ons land, in Europa, in de wereld, de krapte in mijn portemonnee.

Maar goed, waar zat ik? Bijna aan het eind van dit stuk tekst, denk ik zo. En hopelijk nog lang niet aan het eind van dit leven, dat niet zo saai is als ik bij aanvang misschien deed vermoeden. Met een beetje mazzel heb ik nog even. Stel dat ik op tweederde ben, dan heb ik dus nog zo’n 10.950 dagen te gaan. Maar zeker weet ik het niet. Het heeft dus niet veel zin om ze te tellen. Laat ik daarom op deze donderdag 5 juni 2025 maar beter gaan tellen hoe veel dagen ik tot nu toe al heb gehad, want van die dagen weet ik zeker dat ze er waren, ook al kan ik ze me niet allemaal tot in detail herinneren. Ik begin. Eén. Twee. Drie. Vier. Vijf. Zes. Zev

–
Apeldoorn, mei 2025

[Excuus. De schrijver is momenteel op vakantie. Hij is niet in de gelegenheid om iets actueels te schrijven. Vandaar dus een stuk uit de verzameling teksten voor het geval dat.]

Hier lees je ‘m op FOK!.

Setlijst:
The Adventures Of Dindoo
Filthy Habits
Echidna’s Arf (Of You)
Lost Zappa Song
Electric Hoedown
Shampoohorn
Truth
RDNZL
Punky’s Whips

Encore:
Funky 15
Uncle Remus