Carlo Piemol en het zwerfvuil
Carlo Piemol loopt op straat.
Hij ziet veel rommel liggen.
Carlo Piemol ergert zich eraan.
Maar het ergst zijn de mensen.
Een leerzaam verhaal over zwerfvuil. En daklozen.
Kijk, daar loopt Carlo Piemol!
Van de Apenlaan door de Zweetsokkensteeg.
En dan het Indigestieplein over.
Tot hij bij de Wormkuurweg komt.
Daar gaat hij het Plamuurplantsoen in.
Maar wat is dat?
Carlo Piemol schrikt.
Overal ligt rommel.
Een leeg blikje cola,
snoeppapiertjes, vieze boekjes,
een oude krant, sigarettenpeuken,
een lunchpakketje in een plastic zakje,
een halfvol flesje bier
en zelfs een gebruikt condoom!
“De mens is waarlijk afgezakt,”
bromt Carlo Piemol.
Hij vindt het geen gezicht
en raapt de lege bierfles op.
“Hee daar!” roept een stem.
“Blijf eens lekker van mijn bier af!”
Carlo Piemol schrikt
en kijkt om zich heen.
Van onder de bank in het plantsoen
kruipt een wat oudere man.
Hij heeft een lange jas aan
en vies vet grijs haar.
“Ja jij!” zegt de man nog eens.
“Dat bier is van mij!”
“O, ik dacht dat het afval was.”
Carlo Piemol is verbaasd.
“Ik weet wel hoe de mensen denken,”
begint de man een lange tirade.
“Ze gooien van alles weg.
En als ik het dan vind en meeneem,
dan blijft het afval.
En mag je er mee doen wat je wilt.”
“Maar het is toch zwerfvuil?”
Carlo Piemol is verontwaardigd.
“Noem mij zoals je wilt,” zegt de man.
“Maar ik ben de zwakkere van de samenleving.
Het leven is moeilijk.
Zonder huis, zonder baan.
En zonder familie of gezin.”
“Meneer,” begint Carlo Piemol,
“u heeft het mis.
Er zijn kansen in het leven genoeg!
Er is ook werk zat.
Als u maar wilt.
Als u maar uit uw dal wilt komen .”
“Ik wil wel,” zegt de man,
“maar het leven is uitzichtsloos.”
“Kom op!” roept Carlo Piemol uit.
“U moet vertrouwen in uzelf hebben!”
“Flikker op met je vertrouwen.”
De man lijkt nu boos te worden.
“Waar bemoei jij je trouwens mee?
Ik vind jou een brutaal mannetje.
En een misselijke moraalridder ook.
Je jat ook nog eens mijn halflege fles bier.”
De man komt op Carlo Piemol af.
Driftig graait hij naar de halflege fles,
die Carlo Piemol in zijn hand houdt.
“Nog één keer,” zegt de man,
“en ik ram hem op je debiele kop kapot.
Piskikker!”
Carlo Piemol is bedremmeld.
De man is weggelopen.
Carlo Piemol kijkt hem na.
“Het is wat met sommige mensen,”
denkt Carlo Piemol somber.
“Sommige mensen zien het niet,
dat je uitdagingen en kansen hebt.”
Met dat hij het denkt,
wordt Carlo Piemol een klein beetje misselijk.
“Ach wat,” waait hij zijn twijfel weg.
“Deze man was zélf een piskikker.
Het ware zwerfvuil is de mens zelf!”
Carlo Piemol loopt verder.
Van het Plamuurplantsoen door de Wormkuurweg.
Dan het Indigestieplein weer over.
En via de Zweetsokkensteeg naar de Apenlaan.
Terug naar huis.
Dag Carlo Piemol!
Jammer dat het niet gelukt is vandaag.
Niet depressief worden, hoor!
Volgende keer beter!
Apeldoorn, februari 2009
Dit is deeltje 12 in de Carlo Piemolserie.
Meer deeltjes zijn in voorbereiding.