bazbo – de wereld van Bas Langereis, het middelpunt der aarde

Bas Langereis leest u voor!

10-07-2017

B-log: 15 t/m 21 juli

Filed under: B-log 2017 — bazbo @ 18:43

Vrijdag 21 juli: Kopenhagen – Slotsholmen en Christianshavn
Waar we vanochtend gaan ontbijten, is geen vraag. The Living Room heeft geen grote kaart, maar het is prima om de dag te beginnen. Vandaag is het donker en het regent licht. Gelukkig staat Slotsholmen op het programma voor vandaag. De toegang tot het regeringseiland is helemaal opgebroken, dus dat belooft wat. Het komt goed. Eenmaal in het paleis zien we de prachtige en uitbundige kamers waar de koninklijkheden hebben vertoefd. In de catacomben zien we de ruïnes van de vorige twee paleizen die hier hebben gestaan (en die allebei zijn afgebrand). Als we naar het restaurant gaan om iets te eten (op de zoveelste verdieping van de toren), zien we dat het helemaal vol zit. In plaats daarvan gaan we nog iets verder naar boven. Daar hebben we uitzicht over de stad. Het is jammer van het donkere weer, want heel veel kunnen we niet zien en bovendien waaien we zo ongeveer weg. Weer beneden bekijken we de keukens en de stallen. Dan vinden we het wel mooi geweest. Het is halverwege de middag. Door de plensregen lopen we naar het eiland Christianshavn. We drinken koffie en eten taart in Kafferiet. Buiten is het droog geworden. We wandelen langs de gracht en kijken wat rond. Heel groot en indrukwekkend is het allemaal niet. Dus gaan we weer terug naar het stadscentrum. We drinken iets bij het Studentenhuset en lopen via de winkelstraatjes van het Latijnkwartier naar de Atlasbar. In het propvolle keldertentje eten we salade, garnalen, Pakistani stoof van lam. Zeer goed. Halverwege de avond gaan we de straat weer op. Het is te vroeg om te gaan slapen, dus gaan we nog iets drinken in The Old English Pub aan de Vesterbrogade. Om een uur of tien gaan we toch naar het hotel.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Donderdag 20 juli: Kopenhagen – Botanisk Have, Statens Museum for Kunst en Norrebro
We hebben weer geen wekker gezet. Dat bevalt goed. Toch zijn we redelijk op tijd wakker en op. Ik maak (oplos)koffie en halverwege de ochtend wandelen we naar buiten, op zoek naar een plek voor ontbijt. Vandaag is het wat grijs en bewolkt, maar het blijft droog. In de Studiestrade, nog geen driehonderd meter van het hotel, vinden we The Living Room, een uitstekend koffie- en ontbijtzaakje. Vanaf daar wandelen we naar Kongens Have en het Rosenburg Slot. De rij mensen die het paleis binnen willen is heel erg lang, dus besluiten we de kroonjuwelen over te slaan en naar het volgende park te gaan. Daar ligt het Botanisk Have. Het blijkt een prachtig gelegen botanische tuin te zijn, waar we uitgebreid rondwandelen en kijken. Op een steenworp afstand is het Statens Museum For Kunst. We beginnen er met een koffie met citroentaart. Vervolgens bekijken we er de meest mallotige installaties en enkele klassieken: Rubens, Rembrandt, Picasso en Matisse. Als we buiten komen, is het zwaar bewolkt en dreigend, maar het blijft goed gaan. We lopen naar de Sortendams So, steken die over en komen in de wijk Norrebro uit. We zien kleine winkeltjes en drinken iets in café Gavlen. Uiteindelijk komen we in de prettige Blagardstade en daar vinden we Kate’s Joint. Het is een eenvoudig, maar zeer aangenaam eethuisje, waar we curry en spiezen eten. Echt een huiskamerrestaurant, waar je vaker terug zou willen komen. Helaas. Begin va nde avond wandelen we via het Orstedsparken terug naar het Latijnkwartier en bij de Atlasbar drinken we nog iets voordat we naar het hotel teruggaan.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Woensdag 19 juli: Kopenhagen – Nyhavn, Amelienborg en Kastellet
Een wekker hebben we niet gezet. Ik ben om een uur of acht echt wakker. We starten rustig op en drinken koffie op de hotelkamer. Dit keer geen ontbijt bij de kamer inbegrepen. Rond een uur of elf wandelen we naar het Radhusetpladsen. Daar kopen we ontbijt bij een eenvoudige zaak en op de hoek van het plein met de drukke winkelstraat vinden we een leeg tafeltje. Vervolgens wandelen we die drukke Vestergade in, passeren het Gammeltorv en bezoeken de Heiligandskirke. Daarna is het niet ver meer naar Kongens Nytorv. Het plein is helemaal opgebroken en we zien er niets van. Nou ja. De meute sjokt naar Nyhavn en daar is het allemachtig druk. We lopen juist aan de andere kant van de drukke zijde en daar is het goed te doen. Ik weet zowaar foto’s te maken waar niet enorme mensenmassa’s op te zien zijn. Honderd meter verderop is het doodstil. Vandaag schijnt de zon flink. Langs de Oresund komen we bij Amelienborg met de vier paleizen. Erachter zien we de Marmorkirken en daar gaan we naar binnen. We lopen over de Bredgade en in café Oscar eten we een fikse salade. Dan is het niet ver meer naar de St. Albanskirken en Geflonsprinvandet en nog weer een paar honderd meter verder zien we het beeldje van de zeemeermin. Hoewel, de enorme hoeveelheid mensen die uit bussen zijn gestapt staan ervoor. Toch is het leuk om het te zien. Er vlakbij ligt het complex Kastellet en daar brengen we veel meer tijd door. We gaan terug naar de Bredgade en bezoeken uitgebreid het Designmuseum. Dan gaan we via het Kongens Have terug naar het Latijnse kwartier, op zoek naar een eetgelegenheid. We drinken iets in de bar Bankerat (volgens de reisgids zou hier uitgebreid eten zijn, maar dat valt tegen) en na een verdere wandeling in de richting van het centrum komen we pas om een uur of half negen in restaurant Nytorv aan. Daar eten we een uitstekende lamssteak met groenten. Het is al donker als we weer naar buiten komen en we gaan terug naar het hotel.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Dinsdag 18 juli: van Bad Doberan naar Kopenhagen
We zijn rond half acht wakker. Koffie, eenvoudig ontbijtje. De koffers zijn snel gepakt. Als we om kwart voor tien naar beneden gaan, treffen we mevrouw in de hal. Ze is stomverbaasd als ze onze bepakking ziet: ‘Maar jullie gaan morgen toch pas weg?’ Nee, hoor. Ze is echt geweldig in de war. We nemen afscheid en wandelen door de Mollistrasse naar het station. Daar treffen we de heer van het vakantiehuis; hij is er om vrienden van de trein te halen. Ook hij stomverbaasd: ‘Ik dacht toch echt dat jullie morgen pas weggaan.’ Ook van hem nemen we afscheid en om half elf vertrekt de kleine trein naar Rostock. Daar hebben we ruim de tijd voor koffie, verder ontbijt en broodjes inkopen voor onderweg. Onze bus is een half uur later dan verwacht; vraag is dan of we de veerboot nog halen. Uiteindelijk rijden we om drie uur de boot op. De tocht duurt anderhalf uur en we krijgen mooi zicht op Warnemünde. Het is druk op het schip. We zitten boven op het dek, later ook binnen. Rond vijf uur rijden we in Denemarken en om een uur of zeven arriveren we in Kopenhagen. Het is een klein stukje lopen naar het hotel in de Studiestrade. De kamer is prima; we hebben zelfs een keukenblok. We pakken de koffers uit en gaan dan de Studiestrade in, op zoek naar een gelegenheid waar we iets kunnen eten. Heel ver hoeven we niet; de straat blijkt vol met kleine eet- en drinktentjes te zitten en we belanden in een burgerzaak. Als we weer naar buiten komen, is het bijna donker. We wandelen nog iets verder, komen over het Gammeltorvplein, zien Slotsholmen en gaan dan via het standbeeld van Hans Christian Andersen en het Radhusetpladsen weer terug naar het hotel.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Maandag 17 juli: rustdag in Bad Doberan
Toch ben ik om half negen wakker. De Zoon zegt dat hij vertrekt. Aad staat voor de deur met de auto. Ik gooi snel een tas vol met wat spullen die ze mee kunnen nemen. Dan zwaai ik ze uit. Vervolgens drink ik koffie, eet ik iets en ga ik een rondje hardlopen. Weer terug ga ik nog wat verder slapen. Eind van de ochtend wandelen we het dorp in om ergens iets te gaan lunchen. We treffen Sabine en Len nog in de Mollistrasse en nemen afscheid. We eten een broodje bij de Stadtbäckerei en wandelen dan een stukje achter het klooster langs en door de Münstergarten. Bij het Kamp-Theater drinken we iets en het is al avond als we bij een Grieks restaurant lamsspiezen eten. De ijswinkel blijkt helaas al gesloten en dus gaan we naar de Ferienwohnung terug. Ik lees nog wat en we gaan op tijd slapen. Half elf.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Zondag 16 juli: Zappanale festivaldag 3
Het lukt me om wat uit te slapen. We doen het echt rustig aan. Begin van de middag lopen we gedrieën naar de Stadtbäckerei voor een broodje. We nemen de trein van half twee naar het festivalterrein. Vandaag is het erg bewolkt en is het terrein wat nat van de regen van vannacht. Bovendien is het programma wat karig. Opener Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp blijkt echter dé verrassing van het gehele festival. Twee drummers, twee contrabassen, twee marimba’s, twee gitaren, twee trombones, drie violen, een cello en een heleboel stemmen. Wat een pret, feest, lawaai, reteswingend allegaartje. Marcel Duchamp was toch een icoon van dada? Wat maakt het uit. De vijf kwartier muziek is een en al plezier. So we all is het lied dat een heleboel dagen in mijn hoofd blijft. Na afloop koop ik de twee platen (The Thing That Everything Else Is About en Rotorotor) van de band, al zie ik al snel dat die niet met de forse bezetting zijn opgenomen. (Pas later zal ik begrijpen dat de megaband die we hebben gezien de XXL-versie is en dat de zeskoppige versie minstens zo aanstekelijk is.) Na dit feest willen we op adem komen. We gaan ergens wat eten. Op het kleine podium speelt Chato zijn ingewikkelde frustratienonsens en dat horen we van een afstandje. Half zes sluit Studio Dan het festival af. Dit redelijk grote orkest hebben we een paar jaar geleden ook al gehoord en ik vind ze echt zeer goed. Nu duurt het even voordat ik erin kom; er is veel geïmproviseer (lees: ‘gepiel’) en eigenlijk is een halfklassiek orkest ook gewoon een heel verkeerde afsluiter van het festival. Het orkest heeft de pech dat ze de enige is die regen heeft tijdens het concert. Aan het eind valt het met de regen mee en dan lijkt ook de muziek wat op te klaren. Van een afsluitende goodbye-session is geen sprake: het is gewoon de Paul Green Rock Academy die de Ike Willis-show ondersteunt. Geen enkele muzikant van een andere band speelt mee op het podium. Niet veel aan, eerlijk gezegd. Nou ja, de mensen om ons heen zijn dan wél weer leuk. Na afloop maken we van Jazzproject Hundehagen nu eens helemaal niets mee en we gaan ook niet eens bij de Zappateerstent langs (zijn we het hele festival ook helemaal niet geweest) om afscheid te nemen. Wel loop ik nog een keer langs de tent die freakmuziek verkoopt en ik doe de laatste boodschappen: Wurda Ïtah en Magma Live (beide van Magma). Met een paar lui nemen we een taxi naar Gunnar’s bar. Daar drinken we nog iets en het is er even redelijk leuk, maar al snel zijn we het ook moe en willen we naar huis. En die geweldige Gunnar staat er weer op dat hij ons naar de Ferienwohnung brengt. Half twee liggen we in bed.
Foto’s van vandaag zie je hier.

–

Zaterdag 15 juli: Zappanale festivaldag 2
Ik ben toch om half negen wakker. Opstaan, koffie, ontbijtje en dan ga ik een rondje hardlopen. Het lukt goed. Als ik terugkom, ga ik douchen en dan ben ik ook nog op tijd om om half elf bij de Ausstellung te zijn. De rest van De Familie wil niet per se mee. Ik ben er niet alleen; het is er erg druk. Wat wil je ook? Caballero Reynaldo speelt er een akoestisch uurtje. Leuk. De band heeft Zappa in countrystijl en in het Spaans verwisseld voor een meer bossanovabenadering en Engelstalig. Dan komt er een liedje dat niet van Zappa is, ‘maar wel oud, uit 1969’. De serie akkoorden herken ik meteen, maar wat is het? Juist: Moonchild van King Crimson. Blijkt de Caballero Reynaldo een gehele plaat met KC in bossanovastijl te hebben gemaakt. Later in het uurtje speelt hij ook Catfood en Starless (pardon?). Als ik na afloop het plaatje wil kopen, zie ik ook nog eens een plaatje vol Yes-stukken. Nou ja! Ik koop ze allebei, plus de dubbele plaat waarop hij de gehele Cruisin’ With Ruben And The Jets (in het Spaans) vertolkt. Twaalf uur tref ik De Familie weer in de Stadtbäckerei. We nemen de stoomtrein van half een en als we het festivalterrein op komen lopen, zien we Dweezil op het podium met zijn band de soundcheck doen. Dat geeft mij mooi de gelegenheid om een paar goede foto’s (van dichtbij) te maken. In de publiekstent houdt Jim Cohen zijn gebruikelijke lezing (dit keer over van alles rondom Billy The Mountain) en het is als vanouds onderhoudend. Polka Streng opent de dag op het kleine podium. Normaal spelen deze gasten traditionele Oostenrijkse polka en voor de gelegenheid krijgen we een gehele Zappaset. Bij vlagen erg knap hoe de fragmenten in elkaar overlopen. Bij andere vlagen is de zang en het spel van de gitarist minder op zijn plaats. Als toegift krijgen we een traditionele polka. Het is dan ook het enige stuk dat écht poepstrak klinkt. In de publiekstent ontvangt het publiek Dweezil alsof hij God zelve is. Daar hoeven we geen getuige van te zijn en we gaan alvast festivalkaarten voor volgend jaar kopen en iets eten. Op het grote podium speelt vervolgens Hildegard Lernt Fliegen: leuk, heel knap, maar na een paar nummers heb ik het wel gehoord. Ik doe nog een boodschap: Elastic Rock en We’ll Talk About It Later (beide Nucleus) in één album. Op het kleine podium speelt Studio Dan Project kamerorkeststukken van Zappa, maar ook van Varèse en Fred Frith. Mooi, heel mooi, dat belooft wat voor morgenavond als het voltallige Studio Dan orkest het festival mag afsluiten. En dan is het half tien. We zoeken een goede plaats voor De Vrouw bij de publiekstent op. Zelf wring ik me in het publiek naar voren en het lukt me om een plek te vinden van waaruit ik alles goed kan zien en horen. Als Dweezil slechts één riffje speelt, weet ik dat het vanavond goed zit: prachtig geluid, geweldig gitaargeluid en een perfecte band. We krijgen dan ook een monsterset. Opener Filthy Habits hakt er gelijk fiks in. Allemensen. De setlijst voert ons langs de eerste albums uit de jaren zestig, het beste werk uit de jaren zeventig en de meebrullers uit de jaren tachtig. Fraai, fraai. Ike Willis mag een paar stukjes meedoen en zowaar, hij is aardig bij stem. Het is half één als het echt afgelopen is. Dit was misschien wel het allerbeste concert van Dweezil dat ik heb mogen meemaken. In ieder geval het langste, haha. Na al dit geweld valt Caballero Reynaldo op het kleine podium nogal tegen. Ik vond het akoestische optredentje van vanmorgen intiemer, leuker en beter. Nou ja. Heel lang hoeven we niet op een taxi te wachten en om twee uur liggen we in bed.
Foto’s van vandaag zie je hier.

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Leave a comment