bazbo – de wereld van Bas Langereis, het middelpunt der aarde

Bas Langereis leest u voor!

25-07-2018

B-log: 21 t/m 27 juli 2018

Filed under: B-log 2018 — bazbo @ 08:32

Vrijdag 27 juli: verbouwinkje bij zevendertig graden
Waarom ook niet? Ik ben om kwart voor zeven wakker en uit bed, in de verwachting dat de bouwfuckers vroeg voor mijn neus staan. Dat is niet zo. Pas om half negen zijn ze er. Ik heb dan de gordijnen in de eetkamer, de stoelen van het balkon en de meubelen bij het eetkamerraam verwijderd. Terwijl de heren bezig zijn, heb ik gelegenheid om de foto-ordenklus af te maken. Ramen eruit halen gaat nogal rigoureus, zeg maar met de botte bijl, al komt er geen bijl aan te pas. Tussendoor zet ik een groot deel van de foto’s op de webstek Kwart over twaalf zit het dubbel glas in het eetkamerraam, in het bovenraampje en in de twee balkondeuren en kunnen we schoonmaken, opruimen en weer inrichten. Ik ben dan al eind van de morgen naar de biowinkel geweest voor wat salade, fruit en brood. Met de tropische temperaturen ligt het (werk)tempo niet hoog en dat is niet erg. Tussendoor lunchen we ook nog. Rond twee uur is alles weer op orde en ga ik het groentepakket ophalen. Op de heenweg fiets ik nog langs een supermarkt om de watervoorraad aan te vullen. Er gaat meer dan acht liter per dag doorheen, vandaar. In de namiddag plaats ik de resterende vakantiefoto’s op de webstek en bereid ik avondeten voor. De Zoon is er om zeven uur. De maaltijd is eenvoudig. Kipsaucijzen met misome en daarnaast een fikse Mediterraanse salade, aangevuld met zure haring. Ook erbij een fruitsalade van cantaloupe- en watermeloen en bramen. Heel fijn. Zo fijn dat ik vergeet foto’s van het eten te maken. Ik was af. Tegen negen uur wandel ik naar een café hier niet ver vandaan. Ongelooflijk, maar met deze temperaturen speelt Reinier met zijn Fillmore East. In het café is het nogal heet, maar de band doet het goed. Drie kortere sets in plaats van twee lange. Fijn spel. Half een is de vergunning verlopen en ga ik naar huis. Nog heel even napraten met De Vrouw en dan naar bed. Vakantie.
Muziek vandaag: verder geen.

–

Donderdag 26 juli:
Kwart voor zeven wakker en op. Koffie en wat eten. Om kwart voor acht ga ik een ronde hardlopen. Ja ja. De eerste helft is het nog lekker koel, maar de tweede helft heeft de hitte al aardig ingezet. Pff. Als ik onder de douche vandaan kom, vertelt De Vrouw dat ze naar de dokter gaat om te laten kijken naar de nare rode plekken die we gisteren op haar been ontdekten. Of ik mee wil. Afspraak over een half uur. O. De dokter constateert inderdaad beginnende wondroos. Koelen, antibiotica en rust. Oké. We doen nog een paar boodschappen in de supermarkt en gaan dan terug naar huis. Na koffie wandel ik naar de biowinkel en de biomarkt en de bioslager. Allerlei lekkers. We lunchen met broodjes en kaas en sla. Erna gaat De Vrouw naar de bioscoop met De Zoon. Ik was af, maak het balkon leeg (morgen!), ga naar de antiekmarkt op het Marktplein (lekker rustig boodschappen doen bij 38 graden) en maak de CV en sollicitatiebrief voor De Vrouw af. Die Vrouw is er weer rond half vijf. We kletsen bij. Ik heb ondertussen ook veel foto’s geordend. Half acht zitten we aan tafel met lamsfiletlapjes, een gemengde salade en een fruitsalade van cantaloupe en watermeloen. We eten nog ook. Met die hitte. Ik was af. Dan ga ik verder met foto’s. Eind van de avond hebben ze allemaal een naam, maar er klopt iets niet met de telling, waardoor ik in de problemen kom. Morgen verder met repareren. Kwart over elf ga ik slapen. Vakantie.
Muziek vandaag: Bran Coucou (Piniol), Teddy Boys Don’t Knit (Vivian Stanshall)

–

Woensdag 25 juli:
Acht uur op. Was aan. Webstek. Koffie. Eerste begin met de foto’s. Het gaat beter met De Vrouw. Ik wandel naar de biowinkel voor wat boodschappen. Het is bloedheet buiten. Thuis nog een keer koffie en dan nog langs het kanaal naar een supermarkt. Rustig aan. Thuis is de was al bijna droog en klaar. We lunchen met een broodje en veel sla. In de middag blijven we binnen. Deuren tegen elkaar open, zodat het goed kan doorwaaien. Tussendoor maak ik de eerste selectie van de foto’s af en start ik met oppoetsen. Begin van de avond maak ik eten: eenvoudige hap. Een grote gemengde salade, met een biefstuk en knoflookyoghurtmayo. Nagerecht bessen- en stracciatellayoghurt met bramen erin. De afwas is klein. Na het eten ga ik niet hardlopen, want daar is het te gevaarlijk voor. Eind van de avond is de tweede selectie van de foto’s en het oppoetsen klaar, dus begin ik met het ordenen en bestandsnamen geven. Elf uur ga ik slapen. Vakantie.
Muziek vandaag: Corridor (Steve Jansen), Far From Home (Traffic)

–

Dinsdag 24 juli: van Bad Doberan naar Apeldoorn
De wekker gaat om half acht. Dus staan we op. Vandaag reizen we en het dreigt ook nog eens zeer warm te worden, dus doen we vooral rustig aan. Na negenen breng ik allerlei leeggoed weg en dan pak ik de koffers in. Lijkt het nu zo of kan alles er goed in en heb ik nog plek over? Iets voor elf uur brengt de heer Zühr ons naar het station. We zijn hem en mevrouw opnieuw zeer dankbaar voor de gastvrijheid en de uitstekende service. Tot volgend jaar. De trein naar Rostock is er om half twaalf. Daar hebben we een klein uurtje. We kopen lunch en veel drinken voor onderweg. Kwart voor een vertrekt de trein. We zitten mooi aan de schaduwzijde (er is geen zonwering) en de bescheiden airco in de coupé doet z’n werk. Kwart voor vijf zijn we in Osnabrück en daar hebben we een ruime overstap. Op het stationsplein vinden we een Kebaphaus en daar eten we iets en komen we op adem. De trein naar Nederland vertrekt iets voor zessen. Het eerste deel gaat prima; met de locomotiefwissel vlak voor de grens blijkt de airco het niet meer te doen en dan wordt het afzien. Kwart voor acht komen we uitgeput aan in Apeldoorn. Vlak voor de deur begeeft het wieltje van mijn grote koffer het. We zijn thuis. De Vrouw stort zo ongeveer in. Ik pak de koffers uit, sorteer de was, zet alle foto’s op de pc en rust nog wat uit op het balkon. Elf uur probeer ik te gaan slapen. Vakantie.

–

Maandag 23 juli: Bad Doberan
Ik ben kwart voor acht wakker. Aad zou De Zoon om acht uur ophalen, maar het wordt kwart voor negen. Ik ga een rondje hardlopen. Erna doen we rustig aan. Begin van de middag stappen we op de fiets. We rijden door het bos en veld naar Heiligendamm, van daar door langs de kust naar Kühlungsborn. Op de boulevard eten we bij een steakhouse salade met garnalen. Aansluitend bezoeken we de pier en de toeristische winkelstraat. Ergens eten we ijs. Dan fietsen we dezelfde weg terug. Om een uur of zes zitten we bij het Kamp-Theater. We eten Hamburger schnitzel en besluiten op tijd terug te gaan. Acht uur zijn we in het huis. Daar lees ik wat en om tien uur ga ik slapen. Vakantie.

–

Zondag 22 juli: Zappanale, dag 3
Half negen wakker. Rustig opstarten. Half twaalf zitten we in de Stadtbäckerei een broodje te eten. Dan gaan we op de fiets naar Heiligendamm. We sjouwen langs de boulevard en maken de traditionele foto’s op de pier. Op de pier ontmoeten we Graham. Gevieren gaan we ijs eten op de boulevard. Dan fietsen we terug naar het festivalterrein. We zijn net op tijd om om drie uur Monika Roscher Big Band te zien en te horen. Wauw! Wat een verrassing! Ze speelt geen gewone big band, maar meer prog. Het zijn mooie en complexe composities met zang en met veel tempo- en maatwisselingen, solo’s. Prachtig! Het publiek vindt het ook prachtig en geeft haar en haar band een lange en uitzinnig applaus. Als ik naar de Arftent ga om een album te kopen, komen halverwege de berichten al door: alle cd’s en elpees in een mum uitverkocht. Een half uurtje later spreek ik Monika in diezelfde Arftent en ze adviseert om via de website te bestellen. Ga ik zeker doen. Op het kleine podium speelt Dietmar Bonnen met Alexei Aigu en Lothar Burghaus: piano, viool en sax/klarinet. Heel mooi, zo ongeveer kamermuziek. Alweer een hoogtepunt. Dan is het tijd voor The Grandmothers. Het is niet alleen de afsluiter van het festival, het is ook het laatste concert van The Grandmothers ooit. Don Preston en Bunk Gardner worden toch echt te oud. Dat horen we. Het concert begint rommelig, maar later zijn andere delen weer onverwacht prachtig. Alles bij elkaar een wat onregelmatig/onevenwichtig optreden. Toch bijzonder om mee te maken. Van de finale sessie krijgen we weinig mee, omdat het etenstijd is: maar weer een vegaburger. Echt afgelopen is het festival nog niet. Op het kleine podium mag Gabba Zappa Hey! het festival afsluiten. Nog eenmaal een uur feest! Ha, het publiek is ook redelijk uitzinnig. Om half twaalf zijn we thuis. Vakantie.

–

Zaterdag 21 juli: Zappanale, dag 2
Acht uur ben ik wakker. Ik drink koffie, eet wat en ga om acht uur de deur uit voor een rondje hardlopen door het bos en veld. Om de zoveel tijd moet ik even stoppen om een foto te maken. Eind van de ochtend lunchen we gedrieën bij de Stadtbäckerei. Vervolgens fietsen we naar het festivalterrein. Jim Cohen is dan net begonnen met zijn lezing over het Frank Zappa album Fillmore East, June 1971. Altijd interessant, ook al is anderhalf uur zitten op een houten bankje in de felle zon niet heel aangenaam. Op het grote podium speelt halverwege de middag Lindsay Cooper Songbook. Dit is een ensemble van grootheden als Tim Hodgkinson, Dagmar Krause, Chris Cutler, Yumi Hara, John Greaves en de charmante Chloë Herrington. Ik vind het werk van Lindsay Cooper (veel Henry Cow, maar ook solowerk) heel mooi, bijna fragiel en is daardoor misschien niet zo geschikt op het grote podium. Erna is er op het kleine poidum de Ben Watson quiz, ditmaal over drummers in het werk van Frank Zappa. Het is amusant, maar meer niet. Terug naar het grote podium. Sex Without Nails Bro’sis speelt eindelijk Zappa in de rockversies. Maar ik vind het veel te hard (moet oordoppen in) en bij vlagen is het rommelig, te vol. Sommige dingen vind ik dan weer erg goed. Het is niet mijn hoogtepunt. Begin van de avond speelt Alex’s Hand op het kleine podium: mooi meanderend, jazzy. Wel tijd om iets te eten. Een vegaburger, bijvoorbeeld. Bij Ulli koop ik Permanent Damage (GTO’s), altijd al willen hebben, voor een prikkie. En dan is het tijd voor de headliner van het festival. Ik heb dan ook hoge verwachtingen van Power Trio van Terry Bozzio, Patrick O’Hearn en Warren Cuccurullo. Bij de soundcheck is er nog goed licht en kan ik redelijke foto’s maken. Dan het concert zelf. Bij vlagen briljant, bij andere vlagen een zootje. Bozzio en O’Hearn spelen zeer gedegen. Cuccurullo speelt prima gitaar, maar zijn podiumgedrag vind ik verschrikkelijk. Wat een nare man (beleefd blijven). Pound For A Brown en Filthy Habits staan als een huis, andere stukken zijn ondergerepeteerd. De solospotjes van Bozzio en Cuccurullo voegen voor mij niet zo heel veel toe, al is het altijd vermakelijk om Bozzio achter zijn 12.354-delige drumstel bezig te zien. Denny Walley is ook altijd fijn als hij giert op zijn slide. Hij mag echter maar een paar stukjes meespelen en dan gaat het concert een beetje als een nachtkaars uit. Misschien waren mijn verwachtingen te hoog. Nou ja, toch bijzonder om meegemaakt te hebben. Van Coogan’s Bluff krijgen we niets mee. Het is al half een en we fietsen terug naar het huis. Dat gaat al heel wat zekerder door het donker. We drinken nog iets en om half twee gaan we slapen. Vakantie.

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Leave a comment