Draai al je vinyl uit je platenkast – Maandag 14 juni 2021
–
bazbo 0895: Spinvis – Sunan
Het traditionele Record Store Day-cadeautje is dit keer deze alleraardigste single van Spinvis. Ik ben helemaal niet thuis in het werk van deze meneer, maar wat ik zo hoor is alleraardigst. Of had ik dat al gezegd? Alleraardigst, dus. Qua formaat is het een single; wat betreft afspeelsnelheid niet: 33 toeren. Dat betekent dat er op de A-kant twee liedjes geperst kunnen. Op het B-kantje staat dan weer slechts één liedje, maar dat is een vrij lang liedje. Wat valt er nog meer over te vertellen? Nou, geel vinyl. De tekst van Tingeltangel Hersenpan is alleraardigst. En een alleraardigst hoesje. Alleraardigst cadeautje van de platenwinkel, hoor.
–
bazbo 0894: Miles Davis – Sketches
Ook gekocht op Record Store Day 2021, afgelopen zaterdag 12 juni 2021. Dit is op blauw vinyl en het leuke is: de cd zit erbij. Het vinyl laat ik dus onberoerd in de hoes zitten en de cd draai ik. Volstrekt onduidelijk is van wanneer deze opnames zijn en wie erop meespelen. Geen enkele informatie op de hoes te vinden, behalve de auteurs van de acht stukken die erop staan. Vier van Miles zelf, de klassieker Round Midnight staat erop en twee van George Gershwin. Ik ben niet zo heel erg thuis in het werk van Miles, maar dit klinkt overduidelijk van voordat hij de elektriciteit ontdekte en ik gok eind jaren vijftig. Fijn en redelijk gemakkelijk in het gehoor liggend, allemaal.
–
0893: Emerson Lake & Palmer – Tarkus
Record Store Day 2021. Er komt een picture disc uit van dit album. Tarkus heb ik al ik weet niet hoe veel keer (2x op vinyl, 3x op cd, vijf keer dus, bij nader inzien weet ik het wel), maar een picture disc heb ik nog niet, dus die koop ik afgelopen zaterdagmorgen 12 juni in mijn plaatselijke platenwinkel. Weet je wat? Ik laat hem dicht, in het plastic zitten. Vandaag, 14 juni 2021, is het overigens exact vijftig jaar geleden dat Tarkus verscheen. Reden om de plaat toch te draaien. Ik weet nóg een reden: het is gewoon een ijzersterke elpee. Alleen al plaatkant 1 is de moeite waard: één lange songsuite die misschien wel het beste is wat Emerson Lake & Palmer ooit hebben gemaakt. Beetje technocratisch, maar wel beregaaf. Van het Hammond alleen al krijg ik nog altijd kippenvel. De tweede plaatkant is een beetje een allegaartje aan stijlen en niet alles is even sterk, maar ik daag iedereen uit om de plaat toch een keer te beluisteren. Ik knal ondertussen de cd-versie (remaster uit 2013) door de kamer heen. Akkoord?
