Bas Langereis leest u voor!

Nooit verandert er iets ooit. Daar was ze. De vrouw die onbedoeld en ongewild een tijdlang een liefde van mijn leven was en mijn woelige wereld nog verder in de war schopte. Hoe oud en getrouwd ik ook was. (En ben. En blijf.) De slapeloze nachten die ze me bezorgde, zijn even ontelbaar als de brieven, verhalen en boeken die ik over haar schreef. Nóg meer brieven, verhalen en boeken over haar schreef ik nooit. Zij liggen opgeslagen op de verre speelzolders van mijn bovenkamer. Daar was Marianne.

(more…)

“De kreet van dit jaar,” zei ik. “Je kunt het niet afdwingen. Die dient zich vanzelf aan.”
“Het lijkt wel een wind.”
De kreet van dit jaar hadden we nog niet, maar het gegniffel was al wel begonnen.

(more…)

En. Toen. Klonk. Er. Een. Toeter!
Geen gewone toeter, maar eentje met een zeer diep, rommelend, bijna didgeridoo-geluid. Een brulbuis. Met het volume van een olifant die in je oren stond te trompetteren. Niet even, maar onophoudelijk. Het lawaai sneed door alle botten die je maar in je lijf hebt.

(more…)

“Potver.” Dit was de ergste Trojaan die je ooit had gezien. Binnen een minuut zat alles vast en kreeg ik foutmelding op foutmelding op foutmelding.
“Vanaf uw pc worden spamberichten verspreid aan anderen,” vertelde de computer.
“Lekker,” zuchtte ik.
Minder lekker was de aangebrande aardpeersoep.

(more…)

“Wat is dit?” vroeg Geertje met een beetje vies gezicht.
“Vind je de wijn niet lekker?” werd ik wat bezorgd. “Zit er kurk in?” Ik had maar één fles.
“Dat is het niet,” zei ze bits. “Maar je kunt wel wat leukere muziek opzetten.”

(more…)

Ouderdom komt met gebreken. Het leven is kut. Daar ging mijn stoere look.
Eerst een nieuwe werkplek waardoor ik dat vieze lange haar in een staart moet dragen en jasjes en overhemden moest aanschaffen, toen James Mayshirts en nu dan ook nog eens een bril.
Dat lange haar draag ik thuis gewoon los, hoor. Lang leve de vrijheid.
Een bril. Ik keek er niet echt naar uit. Zo’n ding dat bij mooi weer van je neus af zweet. Toch was het wel nodig.

(more…)

Ik zou het ook niet weten. Veel lezers vragen het aan mij. Ze zijn vast nieuwsgierig naar de achtergronden van hun favoriete Columnist. Ik kan het ze niet vertellen. Waar ik het vandaan haal. Het is vaak sterker dan ikzelf. Ik kan eenvoudigweg niet tegen een wit beeldscherm. Het móét gewoon vol met woorden en zinnen staan, of ze nou zinvol zijn of niet. (more…)

Allahmachtig, ik ben vandaag vijfenveertig jaar oud geworden.
Ik heet Bas Langereis en werd geboren in Apeldoorn op 17 mei 1965 om tien over drie in de middag. Zo rond theetijd zal het geweest zijn. Mijn vader was op die dag niet aanwezig; hij was druk met het uitvoeren van zijn baan als vertegenwoordiger in plastieken afwasteiltjes. (more…)

Maar moet je hier eens kijken! In deze tuin staat een grote houten ooievaar. Vlak voor het raam hangt een enorm spandoek. Ik hoef mijn leesbril niet op te zetten. In koeienletters en met zwarte verf staat er op het doek geschilderd:

(more…)

Maar wacht eens. Vrouwlief ging dus een avondje weg. Dat komt niet zo heel veel voor. Ja, ze gaat wel vaker een avondje weg, maar dan ga ik mee. Nu ging ik niet mee en was ik dus een avondje alleen thuis. Ik begon mij te verheugen op een avondje mijn eigen dingen doen. Wat zou ik eens gaan uitvreten?
Ik zou natuurlijk een hoer aan huis kunnen laten komen…

(more…)