Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0717: Tschaikowsky – Sinfonie Nr. 6 ‘Pathétique’
Opvallend toch op hoe veel verschillende manieren je de achternaam van Peter kunt schrijven. Zijn zesde vind ik zijn absolute meesterwerk. Van het begin tot het einde meeslepend en boeiend. Van het beroemde ‘love-theme’ in het eerste deel, het gracieuze tweede, het majestueus spetterende derde tot het tranentrekkende afsluitende deel. Waarlijk fenomenaal. Ik kan het niet genoeg horen. Vreemd genoeg heb ik het niet op cd en heb ik het de afgelopen vijfentwintig jaar niet gehoord. Ik leerde het stuk kennen door – daar heb je hem weer – Keith Emerson. Hij bewerkte het complexe derde deel voor rockband (drums, bas, Hammond) en speelde het met The Nice en een orkest tijdens een concert dat later op de plaat Five Bridges terechtkwam. Ik was zó onder de indruk dat ik het origineel ook moest horen. Op 26 januari 1984 was het zover: ik kocht deze elpee, een Duitsche (her)uitgave uit een onbekend jaar. De opname is van 1962, je hoort het Wiener Philharmoniker onder leiding van Rafael Kubelik. Die is ondertussen – net als Peter en Emerson – ook dood. De dood is overigens zeer nadrukkelijk aanwezig in dit stuk, met name in het laatste deel, dat in plaats van een knetterend slot, een soort trieste nachtkaars is dat de luisteraar in verbijstering achterlaat. Tranen.

–

bazbo 0716: Tchaikovsky – Suites
Twee suites, welteverstaan. De Notenkraker en Het Zwanenmeer. De twee bekendste, dus. Blijft gaaf. Van De Notenkraker hadden mijn ouders een singeltje met daarop de meeste delen en dat draaide ik als kind veel, dus dat kende ik van jongs af aan heel goed. (Daarover later meer.) Ik kocht deze elpee op 24 januari 1984, een Nederlansche uitgave op His Master’s Voice uit een onbekend jaar. De opname is copyright 1959, maar de plaat zal wel een heruitgave ergens van zijn. Maakt niet uit.

–

bazbo 0715: Tchaikovsky – Pianoconcert no. 1
Ik ben een hele tijd lang gek geweest met Peter Iljitsj. Niet omdat hij schielijk homo was, maar omdat hij stukken maakte die tot mijn verbeelding spraken. En spreken. Nu ik dit weer terug hoor, vind ik het goed. Ik kocht deze plaat op 9 februari 1984, het is een Duitse uitgave uit een onbekend jaar, maar wel printed in Uden. Een ieder zal de openingsmaten van dit pianoconcert wel kennen. Ik krijg altijd de neiging om op zoek te gaan naar een dirigeerstokkie en mee te zwaaien.

–

bazbo 0714: Stravinsky – Rite Of Spring
Igor’s meesterwerk. Deze elpee kreeg ik ook op mijn vijftigste verjaardagsfeest 10 mei 2015 van Dave & Nicola. Deze heb ik ook nog nooit gedraaid. Nu wel. Mooie, dynamische uitvoering op deze Britse heruitgave (uit een onbekend jaar) van een elpee uit 1960 (!), in stereo nog wel. Hij heeft veel gave stukken gecomponeerd (Petrouchka, L’Oiseau de Feu), maar in mijn ogen (of nee:) oren blijft dit Igor’s meesterwerk.

–

bazbo 0713: Schubert – Symphonie nr. 9 in C-Dur
Deze kreeg ik ooit eens toen ik een jaar of veertien/vijftien was. Ik zou niet meer weten van wie. Hij is dus tweedehands. Schubert maakte mooie dingen. Af en toe nogal zwaar en deze symfonie is een mix van licht en heavy stuff. Deze elpee is een Duitsche uitgave en het is in mono, ontdek ik nu! Een Amerikaanse uitgave met een andere hoes is van 1974, dus ik vermoed dat hij van ongeveer die tijd is.

–

bazbo 0712: Erik Satie – Piano Works vol II
Nóg meer pianosatie. Deze dubbelaar verscheen eveneens in 1982, is eveneens van Nederlandsche origine, kent eveneens het gepingel van France Clidat, kocht ik eveneens op 27 november 1987 en bevat eveneens Gnossiènnes en Nocturnes. Daarnaast ook Sarabandes, Préludes en nog veel meer pianogepiel. Fijn blijft het. Stil ook.

–

bazbo 0711: Erik Satie – Piano Works vol I
Meer piano, alstublieft. De koning van het stemmige klavier is Erik Satie. Op deze dubbelaar van Neerlandsch fabrikaat uit 1982 staan Gymnopédies, Nocturnes, Gnossiennes, Pièces Froides en heul veul meer. En dan is dit nog maar deel 1. Ik kocht ‘m op 27 november 1987 en heb hem nog veel gedraaid. Later het volledige piano-oeuvre nog eens op cd gekocht, want ik blijf het mooi vinden. Ene France Clidat speelt piano en doet dat met verve. De betere NCRV-documentairemuziek. Word er stil van. Vandaar.

–

bazbo 0710: Vladimir Ashkenazy / Zubin Mehta – Mussorgsky: Pictures At An Exhibition
Mussorgsky componeerde zijn prachtwerk voor piano in 1874; Maurice Ravel orkestreerde het in 1922 (in totaal hebben zo’n dertig verschillende musici het stuk georkestreerd) en hij liet de vijfde Promenade eruit. Ik wist dat het deze orkestratie was die Emerson gebruikt had voor zijn bewerking van ELP. Dus die moest ik nog een keer hebben. Ik kocht deze plaat op 22 september 1983. Op kant 1 staat een pianoversie van Vladimir Ashkenay uit de jaren zestig; op kant twee de georkestreerde versie (door Ravel), door het Los Angeles Philharmonic en gedirigeerd door Zubin Mehta. De plaat verscheen oorspronkelijk in 1970 in Groot-Brittannië; ik heb een Nederlandsche heruitgave uit een onbekend jaar. Later zou Ashkenazy het werk zelf ook nog maar weer een keer orkestreren. Wat een gedoe, allemaal.

–

bazbo 0709: Sviatoslav Richter – Mussorgsky: Pictures At An Exhibition
Ook deze kocht ik op 13 september 1982 in Praag. Voor drieëndertig kronen, toen drie gulden en dertig cent, zeg nog geen anderhalve euro. Het is een Russische uitgave uit 1980, maar de opname stamt uit 1958 en is ‘gerestaureerd’ in 1974. Ik kende de suite De Schilderijententoonstelling wel, maar voornamelijk van de uitvoering door Emerson Lake & Palmer (uit 1971), die ik anderhalf jaar eerder (januari 1981) kocht. Ik vond het interessant om te weten waar Emerson zijn mosterd vandaan haalde. Nu ik de plaat (na meer dan dertig jaar) weer terug hoor, valt me op dat Richter de Promenade erg snel speelt, waardoor het statige er een beetje af gaat, wat mij betreft. De nog geen half uur durende suite is verdeeld over twee plaatkanten. Lekker kort, dus. Het blijft een machtig mooi werk.

–

bazbo 0708: Mozart – Piano Concerto no. 13 – Piano Sonata in F
Meer Mozart. Meer pianowerk. Ik was altijd vooral in voor pianowerk. Met dank aan Keith Emerson. In de hoes staat de datum van aanschaf/verkrijgen. Juni/juli 1984. Ik weet niet meer hoe ik er precies aan kom. Hij is duidelijk tweedehands. Ik vermoed dat ik hem van iemand kreeg, een oom of tante of buurman of buurvrouw. De plaat is van Duitsche makelij, terwijl de hoestekst in het Frans is. Vreemd. De pianeuse is ene Clara Haskil. Naast het pianoconcert en de pianosonate staat er ook de beroemde Variationen Über »Ah, Vous Dirai-je, Maman« KV 265 op. Precies: Altijd is Kortjakje ziek. Nog leuk ook.

–

bazbo 0707: Mozart – Eine Kleine Nachtmusik – Pianoconcert nr. 21
Ah, Mozart. Ik heb een beetje haat-liefdeverhouding met ‘m. Soms geniaal, vaak te gemakkelijk. Weet niet precies wat het is. De serenade Eine Kleine Nachtmusik was een van de eerste stukken die ik van hem hoorde, hij zit in de singlesverzameling van mijn ouders (waarover later meer). Deze elpee kocht ik op 12 januari 1984. Het is een Nederlandsch fabrikaat uit 1972 en ik herinner me dat hij nogal goedkoop was (bij V&D of zo). Op de eerste plaatkant een van de vele pianoconcerten, ook leuk. We horen ene Moura Lympany aan het klavier en het orkest Virtuosi Of England, gedirigeerd door Arthur Davison. Lang niet gehoord, dit.

–

bazbo 0706: Handel – Water Music
Deze kocht ik op 15 september 1982. In Praag! Ik was er met een schoolreis. Praag lag destijds nog achter het IJzeren Gordijn en het was lastig om er te komen. Gedurende ons zevendaagse verblijf in de hele stad ben ik er één platenwinkel tegengekomen. Er stonden slechts een stuk of honderd platen in de bakken. Ik pikte er twee uit en ging ermee naar de balie. Dat was niet de bedoeling, bleek. Je moest naar de balie gaan, de naam van de componist noemen en vervolgens haalde de meneer achter de balie de plaat uit een magazijn tevoorschijn. Op deze plaat de beroemde Water Music van Handel, de drie volledige suites, welteverstaan. Uitgevoerd door het Praags Kamerorkest en uitgebracht op het Tsjechische Supraphon label. De opname is van 1978 en de hoes vermeldt dat het een uitgave is uit 1979. Volgens Discogs is hij van 1981. Zeg het maar. Op het label staat ook de prijs: 44 toenmalige Tsjechische kronen. Dat was voor mij ongeveer vier gulden en veertig cent, nog geen twee euro vandaag de dag. Een echte Tsjechische productie, dus. Plaat klinkt nog steeds goed, al heb ik hem de afgelopen dertig jaar niet gedraaid. Leuk!

–

bazbo 0705: Beethoven – Wind Music
Deze kreeg ik van Dave & Nicola, ter gelegenheid mijn vijftigste verjaardag, die ik vierde op 10 mei 2015, samen met goede vriend Giles in zijn achtertuin in Gatley, bij Stockport, bij Manchester. Mooi feest. Dave & Nicola kwamen met een stapeltje platen en er zijn er al een paar gepasseerd. Deze plaat heb ik nog nooit gedraaid! Het is blaasmuziek van meneer Beethoven, uitgevoerd door het London Baroque Ensemble en meneer Karl Haas is de dirigent. Op kant 1 het Octet in E flat major en het korte Rondino in E flat major. Kant twee opent met drie lichtere werken: drie marsen. Het eindigt met het sextet in E flat major. Vooral klarinetten, hoorns, hobo’s en fagotten zijn te horen op deze plaat. Hoogst amusant, moet ik zeggen. De plaat is verschenen op het Britse Pye label. Het is echter niet te achterhalen van welk jaar dit album is, maar het label vermeldt wel jaartallen dat de opnames ‘first published’ zijn: 1954, 1958 en 1959. Ik vermoed dan ook dat dit een plaat uit de jaren zestig is. Geen opnames van deze plaat te vinden op YouTube, wel verschillende hedendaagsere uitvoeringen…

–

bazbo 0704: Beethoven – Alfred Brendel – Piano Sonatas & Concert
Aha. Dan komen we nu aan de laatste sectie in de langspeelplatenhoek: het klassieke werk. Dat werk is altijd wat lastig te archiveren, omdat er op platen vaak werken van meerdere/verschillende componisten en uitvoerenden staan. Maar we wagen een poging. In deze mooi vormgegeven doos zit een plaat met twee pianosonates van Beethoven, de Waldstein en Appassionata, plus een plaat met het vijfde pianoconcert met de bijnaam Emeror. Ik kocht de doos op 4 januari 1983. Het is een eenmalige uitgave op een Italiaans label. Niet heel bijzonder, geloof ik. Ik houd wel van Ludwigs grandiositeit, zijn vaak wat zwaar aangezette werken. Zeer onderhoudend, dit. En het is geeneens zondag.

–

bazbo 0703: Various – 20 Songs To Remember
De laatste verzamelplaat in de kast. We weten niet uit welk jaar deze komt. Discogs weet het niet, via googlen kwamen we er niet achter. Ook geen idee meer hoe we eraan komen. Maakt het uit? Nee. Twintig hits uit de jaren zestig. Sommige oubollig, sommige leuk, sommige saai, sommige verrassend. Verder niet.

–

bazbo 0702: Various – Golden Hits Of The 60’s
Deze kon ik niet vinden op Discogs. Beetje googlen en toen vond ik ergens informatie. Waar het me om ging was uit welk jaar dit verzamelaartje komt. 1990, zo blijkt. Dus nog helemaal niet zo heel oud. Hoe komen we hieraan? Want ik heb deze nooit gekocht, De Vrouw ook niet. Dan zal hij dus wel uit een erfenis komen van iemand die z’n platenverzameling bij het oud vuil zette. Weinig verrassingen op deze plaat, overigens. De soulhits die je mag verwachten op een titel als deze.

–

bazbo 0701: Various – 25 Jaar Popmuziek 1969-1970
Dit is er eentje van zo’n serie, waarop je je kon abonneren. Er hoorde ook een reeks boeken bij. We hadden volgens mij ook een paar van die boeken, maar die zijn bij de verhuizing dik twee jaar geleden op de kringloophoop beland. Gelukkig heeft De Vrouw (want van haar is deze Nederlandsche dubbelelpee uit 1988) zich nooit ingeschreven voor de hele serie. Want een heel erg goed beeld van 1969 en 1970 geeft dit album niet. Dat kan ook niet in vijf kwartiertjes. Er staat heel aardig spul op van Simon & Garfunkel, Blood Sweat & Tears, Fleetwood Mac, Santana en Johnny Cash, maar waarom dan ook The Shuffles of Engelbert Humperdinck? Het is allemaal zo braaf en saai. Ik mis het echte avontuur dat wel degelijk te beluisteren was in die jaren. Maar wellicht valt dat dan meer onder rock in plaats van popmuziek.

–

bazbo 0700: Various – Now – Smash Hits Of 80’s
Verroest, inderdaad! Deze had ik ook ooit eens (20 juli 1988 om precies te zijn) gekocht, al weet ik nu niet meer waarom. Ik denk omdat er een paar stukken op staan die ik graag wilde hebben zonder de gehele elpee ervan te hoeven kopen. Maar welke stukken het waren? Geen idee. The Jam, waarschijnlijk. En The Cure. Maar verder? Nu ik het meeste van deze verzameldubbelaar uit 1987 terug hoor, weet ik weer zeker dat ik het popgeluid van de jaren tachtig echt niet goed vind. Ik weet niet goed waar het hem in zit, het zal de combinatie van overproductie, elektronische drums en geforceerdere nichterigheid zijn (Culture Club, Wham, Adam & The Ants, Pet Shop Boys, Depeche Mode, Bronski Beat, Duran Duran, Spandau Ballet). Ik zei toch dat ik het niet goed weet? Toch een paar aardige hitjes.

–

bazbo 0699: Various – Warm Aanbevolen 1987
Aflevering zoveel in de reeks. Deze kreeg ik op 9 oktober 1987 tijdens de Platen10daagse in Free Record Shop. Geen idee meer wat ik er toen kocht. Op dit exemplaar allerlei namen als Allison Moyet, Engelbert Humperdinck, Julio Iglesias, BZN, Nana Mouskouri, James Last en dergelijke overbodige zooi. Grote verrassing is een stuk van Hans Visser, bekend van Flairck. Is dan ook het enige waarvan ik blij opkijk bij deze plaat. Wat een jaar.

–

bazbo 0698: Various – Hits Of The Sixties
Deze is leuk, een eenmalige uitgave uit 1986. Ik kocht ‘m op 9 september 1987. Allerlei grote namen staan erop met verschillende grote en bekende stukken. The Nice kende en had ik toen natuurlijk al, maar verder had ik niets. Met dit album had ik in een klap veel beroemde liedjes die ik graag eens wilde hebben, ook wat liedjes die ik nog niet kende. Voor mij zijn Waterloo Sunset, Flowers In The Rain, Itchycoo Park, If Paradise Is Half As Nice, Shakin’ All Over en Excerpt From A Teenage Opera de echte klassiekers hier. Nostalgie van hoog niveau uit een tijd die ik zelf niet bewust heb medegemaakt.

–

bazbo 0697: Various – It’s A Live-In World – The Anti-Heroin Project
Beetje vreemde verzamelaar, dit. Het is een Britse goededoeldubbelelpee uit 1986 en alle opbrengsten kwamen destijds ten goede aan een project dat het heroïneprobleem bevocht. Ik kocht ‘m op 5 juni 1987 en ik weet niet meer zo goed waarom. Ik denk dat ik af ging op alle namen die erop staan: Elvis Costello, Dave Stewart and Barbara Gaskin, Paul McCartney, John Cleese met Bill Oddie en Ringo Starr, Eurythmics, Saxon, Howard Jones en vele anderen. Wat ik nu terug hoor is een wat onsamenhangende mengelmoes, maar er staan wel een paar gave dingen op.

–

bazbo 0696: Various – Expressions – The Singers And Their Songs
Deze kocht ik op 27 augustus 1987 bij Free Record Shop. Op deze eenmalig uitgegeven dubbelaar uit 1985 staan allerlei songs die ik ooit nog eens wilde hebben, zonder het hele album ervan hoeven te kopen. Music van John Miles, bijvoorbeeld. Of Escape (The Pina Colada Song) van Rupert Holmes of Fool (If You Think It’s Over) door Chris Rea. Maar er staat spannender spul op. Baker Street (Gerry Rafferty), First Cut Is The Deepest (Cat Stevens) of Lonely Boy (Andrew Gold). Daarnaast nog een paar echte klassiekers: Peter Sarstedt, Paul Anka of Peter Skellern. Leuk om weer eens terug te horen.

–

bazbo 0695: Various – Pat Metheny – Absolutely Live
Dit is een rare. Op de hoes staat Pat Metheny Absolutely Live, maar het is een verzamelaar. Het album begint met een malle aankondiging; een of andere Fransman kondigt in het Engels (mét heerlijk lachwekkend accent) Metheny aan, die vervolgens één nummerke te gast speelt bij The Heath Brothers. Daarna horen we twee livestukken van The Dave Brubeck Quartet, waaronder Blue Rondo. Op plaatkant twee nóg een Brubeckstuk, gevolgd door drie nummers van B.B. King. Thrill Is Gone kent iedereen van hem; ik vind Paying The Cost To Be Boss ook fijn. Deze plaat verscheen oorspronkelijk in 1984 onder de titel Live In Concert onder de naam van de vier acts op de plaat. Er bestaan meerdere versies van (er is er ook eentje die Move To The Groove heet, naar het nummer dat Metheny/HeathBrothers spelen) en ik heb een goedkope Britse uitgave, printed in West-Germany. Volgens Discogs komt hij uit 1988, maar ik kocht ‘m toch echt op 8 augustus 1985.

–

bazbo 0694: Various – Warm Aanbevolen 1985
Nog eentje in de reeks. Dit keer 1985. Jazeker, toen ook een Platen10daagse. Deze keer staat hij vol met andere meuk. Van Toots tot Stenberg&VanZweden en van Dolly Parton tot Tears For Fears. Laat nou die laatste het enige leuke van de plaat brengen. Verder is het allemaal niet erg. Wat een jaar.

–

bazbo 0693: Various – Warm Aanbevolen 1984
Volgende in de reeks. Dit keer was er ook een Platen10daagse in 1984. Deze moet eveneens van De Vrouw zijn. Met dit keer medleys van The Star Sisters en The Deep River Quartet. Daarnaast meuk van Mezzoforte, Fausto Papetti, Lori Spee, Air Supply en weet ik veel wat nog meer allemaal. Het geeft allemaal helemaal niets en het kan me ook volledig geen bal schelen. Wat een jaar.

–

bazbo 0692: Various – Warm Aanbevolen 3
Onze eerste in de Warm Aanbevolen-reeks. Er volgen er nog wat. Was destijds een cadeautje ter gelegenheid van de Nederlandsche Platen10daagse. Dit is de aflevering uit 1983 en deze is van De Vrouw. Er staat verschrikkelijk spul op, met als hoogtepunt mevrouw Stenberg. Maar ook: Knopfler, Fay Lovsky en Paco de Lucia. Het geeft allemaal niets. Wat een jaar.

–

bazbo 0691: Various – The Original Honky Tonk Piano
Oja, deze had ik ook. Geweldige plaat. Opnames uit de periode 1920-1932. Hoe kwam ik er toch bij om dit te kopen op 30 september 1983? Dat zat zo. Ik was in die tijd helemaal verslaafd aan het werk van Keith Emerson. De Grote Toetsenist verwerkte allerlei honkytonkinvloeden in zijn spel en composities, dus moest ik op zoek naar de ‘originelen’. Meade Lux Lewis en Cow-Cow Davenport waren de groten in het genre en op deze elpee uit 1983 staat hun werk, plus dat van enkele andere gasten die honky tonk piano speelden. Er zijn twee versies van dit album op Classic Jazz Masters en ik heb degene die in Nederland is gefabriceerd. Het betreft hier historische opnames, niet altijd hifi, maar altijd amusant. Fijn werk.

–

bazbo 0690: Various – I Need You – 28 Romantic Popsongs
Hm, deze is absoluut niet van mij. Van De Vrouw? Durf het haar niet te vragen. Straks komt ze nog in een romantische bui. Op deze dubbelaar uit 1983 (van Nederlandsche makelijk, jaja) allerlei grote namen met hun grootste kwijlhits. Wat idealistisch anti-oorlogsliedje Surrender van Jon Anderson er dan op moet, of Africa van Toto, is mij een raadsel. Wel de leukste liedjes van de plaat, samen met Donna (10CC). Wacht, De Vrouw komt binnen. Ze zegt: ‘Deze is van mij. Want ik weet precies de volgorde van de liedjes.’ Geeft niet, schat.

–

bazbo 0689: Various – Formula 30
Deze plaat uit 1983 is van mij. Ik kocht deze Britse verzamelaar op 23 oktober 1987, omdat er eigenlijk allemaal nummers op staan die ik ooit eens wilde hebben zonder dat ik de gehele elpee ervan wilde kopen. Want wat een klappers staan erop. De vier stukken van The Stones zijn aardig en voldoende Rolling om in huis te hebben. Roxy Music was voor mij wel een reden om later zo goed als het complete oeuvre aan te schaffen. The Who ook. Verder leuk: Zombies, Free. Bachman Turner Overdrive, Procol Harum, Thunderclap Newman, The Moody Blues. Absoluut het einde: Blondie.

–

bazbo 0688: Various – Break Out
Ik denk dat deze plaat van De Vrouw is, maar zeker weten doe ik dat niet. Nee, de jaren tachtig zijn niet mijn favoriete decennium als het om de muziek gaat. In die tijd zelf kocht ik al voornamelijk platen van de voorliggende twee decennia. Deze Nederlandsche Arcade verzamelelpee uit 1983 staat vol met hits van toen. Ik moet zeggen: ik vind er niet veel aan. En de vrouwen zagen er bespottelijk uit, ook nog ’s een keer.

–

bazbo 0687: Various – Disco On 33 – 28 Superhits Of The Superstars
Je houdt je hart vast voor het moment dat de beschaving uit 1981 ooit eens wordt opgegraven. De oorsprong van de dance moet hier ergens liggen. Disco bestond natuurlijk al, maar op deze langspeelplaat heeft een of andere psychisch gestoorde allerlei hits uit de sixties (Bridge Over Troubled Water! Eleanor Rigby! Cottonfields! I’m A Believer!) op een monotone discodreun gemixt, hetgeen tot een vomitorisch resultaat leidt. De psychisch gestoorde heet Peter Brussée. Vraag is of er ook ooit maar iemand is geweest die dit op zijn feestje heeft gedraaid. Waarom ik het in de kast heb staan is een minstens even groot raadsel. Vermoed dat dit een erfenis is uit de verzameling van een ander. Gelukkig niet te vinden op YouTube.

–

bazbo 0686: Various – Wereldsterren Zingen Wereldhits
Nederlandsche plaat uit 1982, vol meuk van artiesten als Sheena Easton, Shirley Bassey, Cliff Richard, The Beach Boys, Don McClean, Crystal Gale en anderen. Ik vrees dat deze van De Vrouw is. Het allerergste is A Song Of Joy van ene Al Martino: Ludwig draait zich om in zijn graf, doof als hij is.

–

bazbo 0685: Various – Rhapsody In Blue
Tja, waar zet je dit neer? Bij klassiek? Bij jazz? Bij verzamelplaten, maar. Een echte titel heeft deze elpee uit 1981 niet. Kant 1 is gevuld met het oerbekende Rhapsody In Blue (Gershwin) en het mooie en meeslepende Street Music (William Russo). Op plaatkant twee is Arthur Fiedler & The Boston Pops orkest te horen met drie stukken van Scott Joplin, waaronder het uitgemolken The Entertainer maar ook het gave Maple Leaf Rag, ook iets van Eubie Blake en Euday L. Bowman, en ten slotte het Alexander’s Rag Time Band van Irving Berlin. Leuk allegaartje dat toch bij elkaar past. Ik kocht deze elpee op 28 september 1983. Dat moet in mijn donkere Tilburgtijd geweest zijn. Zo donker is deze plaat echter niet. Eerder leuk lichtvoetig.

–

bazbo 0684: Stanvaste Singers – Oh Happy Day
Waarom staat dit bij de verzamelplaten? Het is een plaat van Stanvaste Singers (nooit van gehoord), nota bene een Nederlandsche aangelegenheid. Zal wel komen doordat er allerlei gospels op staan. Van Kumbaya tot He’s Got The Whole World en van Michael Row The Boat Ashore tot aan het titelnummer. Is deze van De Vrouw? En wat zal ik eens zeggen over de prestatie van dit koor en ensemble op het Arcadelabel uit 1981? Laat ik volstaan met een woord: tenenkrommend.

–

bazbo 0683: Various – Woman In Love
Deze is van De Vrouw. Vraag me ook af waarom ik (man) dit zou kopen. Niet dat het slecht is wat er op deze dubbelelpee uit 1980 staat, wel tamelijk zwijmelkwijlerig. Er komt van alles voorbij, niet alleen vrouwelijke zangerts, ook mannen en bandjes. Aardig om te horen, daarna snel de kast weer in.

–

bazbo 0682: Various – 50 Jaar Philips Personeelswinkels – P.W. 1930-1980
Verjaardagscadeautje van mijn vader! Op 17 mei 1980 gaf hij mij deze elpee. Hij heeft hem gekocht in de Philips personeelswinkel, net zoals veel huishoudelijke apparatuur bij ons in het ouderlijk huis. Niet gek, want Onze Vader werkte voor een zeker bedrijf. Op deze elpee een bonte mengelmoes van artiesten en muziekstukken. Van Gheorghe Zamfir tot BZN, van Earth&Fire tot Luv’. Erg, maar ook weer niet heel erg. Er is maar één enkele uitgave van deze elpee (goh) en die heb ik dus. Op het Philips-label. Is er iemand verrast?

–

bazbo 0681: Various – Chalawa meets Chapter XII
Beetje slome jazzdubraggae, dit. Twee verschillende bands – Chalawa en Chapter XII – op deze plaat. De ene mag vier stukken spelen, de ander twee. Geen idee hoe we hieraan komen. Zal ook wel uit een ‘erfenis’ van iemand komen en nooit weggemikt. Er zijn drie uitvoeringen van deze elpee uit 1979: eentje uit Nederland en twee uit België. Ik heb hier de Belgische op rood vinyl. Toch nog iets leuks aan deze plaat.

–

bazbo 0680: Bass Communion & Vidnaobmana – The Continuum Recyclings Volume One (2LP+cd)
Meer van dit! En dat vond ik, gisterenmiddag. Dit is de uitgave uit 2006, de dubbelelpee met een cd erbij in. De dubbelelpee duurt vier keer meer dan twintig minuten, het cd’tje is een ‘uittreksel’ van een uur. Eerst het vinyl maar eens draaien. Klinkt nog een tikkeltje abstracter dan de vorige. Wel heel gaaf. Van Vidnaobmana had ik nog nooit gehoord. Het is het alter ego van de Belg Dirk Serries en die ken ik natuurlijk wél. Steven Wilson heeft vaker met hem samengewerkt, er is onder hun beider naam wat materiaal getiteld Continuum verschenen en dat heb ik. Nu kan ik de titel van dit dubbelalbum beter plaatsen. Prachtig kale klanken, veelal in de hoge regionen, ijl, mistig, ijzig en toch vertrouwd. Heel fijn.

–

bazbo 0679: Bass Communion – Ghosts On Magnetic Tape
Dit vond ik gisterenmiddag ook op de platenbeurs. Dikke dubbelaar, splinternieuw, nog in het cellofaan. Het is niet de ‘originele’ uitgave uit 2006 op bruin vinyl, maar de heruitgave van een jaar later op ‘gewoon’ zwart vinyl. Mooie donkere drones en soundscapes met her en der een lichtpuntje. Het brein van Steven Wilson is soms ondoorgrondelijk, maar ik begrijp zijn affectie voor dit soort klanken tamelijk goed. Plaatkantlange toonreeksen en geluidscollages lijken misschien wat saai, maar ik vind het heerlijk. Gaaf werk.