Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0700: Various – Now – Smash Hits Of 80’s
Verroest, inderdaad! Deze had ik ook ooit eens (20 juli 1988 om precies te zijn) gekocht, al weet ik nu niet meer waarom. Ik denk omdat er een paar stukken op staan die ik graag wilde hebben zonder de gehele elpee ervan te hoeven kopen. Maar welke stukken het waren? Geen idee. The Jam, waarschijnlijk. En The Cure. Maar verder? Nu ik het meeste van deze verzameldubbelaar uit 1987 terug hoor, weet ik weer zeker dat ik het popgeluid van de jaren tachtig echt niet goed vind. Ik weet niet goed waar het hem in zit, het zal de combinatie van overproductie, elektronische drums en geforceerdere nichterigheid zijn (Culture Club, Wham, Adam & The Ants, Pet Shop Boys, Depeche Mode, Bronski Beat, Duran Duran, Spandau Ballet). Ik zei toch dat ik het niet goed weet? Toch een paar aardige hitjes.

–

bazbo 0699: Various – Warm Aanbevolen 1987
Aflevering zoveel in de reeks. Deze kreeg ik op 9 oktober 1987 tijdens de Platen10daagse in Free Record Shop. Geen idee meer wat ik er toen kocht. Op dit exemplaar allerlei namen als Allison Moyet, Engelbert Humperdinck, Julio Iglesias, BZN, Nana Mouskouri, James Last en dergelijke overbodige zooi. Grote verrassing is een stuk van Hans Visser, bekend van Flairck. Is dan ook het enige waarvan ik blij opkijk bij deze plaat. Wat een jaar.

–

bazbo 0698: Various – Hits Of The Sixties
Deze is leuk, een eenmalige uitgave uit 1986. Ik kocht ‘m op 9 september 1987. Allerlei grote namen staan erop met verschillende grote en bekende stukken. The Nice kende en had ik toen natuurlijk al, maar verder had ik niets. Met dit album had ik in een klap veel beroemde liedjes die ik graag eens wilde hebben, ook wat liedjes die ik nog niet kende. Voor mij zijn Waterloo Sunset, Flowers In The Rain, Itchycoo Park, If Paradise Is Half As Nice, Shakin’ All Over en Excerpt From A Teenage Opera de echte klassiekers hier. Nostalgie van hoog niveau uit een tijd die ik zelf niet bewust heb medegemaakt.

–

bazbo 0697: Various – It’s A Live-In World – The Anti-Heroin Project
Beetje vreemde verzamelaar, dit. Het is een Britse goededoeldubbelelpee uit 1986 en alle opbrengsten kwamen destijds ten goede aan een project dat het heroïneprobleem bevocht. Ik kocht ‘m op 5 juni 1987 en ik weet niet meer zo goed waarom. Ik denk dat ik af ging op alle namen die erop staan: Elvis Costello, Dave Stewart and Barbara Gaskin, Paul McCartney, John Cleese met Bill Oddie en Ringo Starr, Eurythmics, Saxon, Howard Jones en vele anderen. Wat ik nu terug hoor is een wat onsamenhangende mengelmoes, maar er staan wel een paar gave dingen op.

–

bazbo 0696: Various – Expressions – The Singers And Their Songs
Deze kocht ik op 27 augustus 1987 bij Free Record Shop. Op deze eenmalig uitgegeven dubbelaar uit 1985 staan allerlei songs die ik ooit nog eens wilde hebben, zonder het hele album ervan hoeven te kopen. Music van John Miles, bijvoorbeeld. Of Escape (The Pina Colada Song) van Rupert Holmes of Fool (If You Think It’s Over) door Chris Rea. Maar er staat spannender spul op. Baker Street (Gerry Rafferty), First Cut Is The Deepest (Cat Stevens) of Lonely Boy (Andrew Gold). Daarnaast nog een paar echte klassiekers: Peter Sarstedt, Paul Anka of Peter Skellern. Leuk om weer eens terug te horen.

–

bazbo 0695: Various – Pat Metheny – Absolutely Live
Dit is een rare. Op de hoes staat Pat Metheny Absolutely Live, maar het is een verzamelaar. Het album begint met een malle aankondiging; een of andere Fransman kondigt in het Engels (mét heerlijk lachwekkend accent) Metheny aan, die vervolgens één nummerke te gast speelt bij The Heath Brothers. Daarna horen we twee livestukken van The Dave Brubeck Quartet, waaronder Blue Rondo. Op plaatkant twee nóg een Brubeckstuk, gevolgd door drie nummers van B.B. King. Thrill Is Gone kent iedereen van hem; ik vind Paying The Cost To Be Boss ook fijn. Deze plaat verscheen oorspronkelijk in 1984 onder de titel Live In Concert onder de naam van de vier acts op de plaat. Er bestaan meerdere versies van (er is er ook eentje die Move To The Groove heet, naar het nummer dat Metheny/HeathBrothers spelen) en ik heb een goedkope Britse uitgave, printed in West-Germany. Volgens Discogs komt hij uit 1988, maar ik kocht ‘m toch echt op 8 augustus 1985.

–

bazbo 0694: Various – Warm Aanbevolen 1985
Nog eentje in de reeks. Dit keer 1985. Jazeker, toen ook een Platen10daagse. Deze keer staat hij vol met andere meuk. Van Toots tot Stenberg&VanZweden en van Dolly Parton tot Tears For Fears. Laat nou die laatste het enige leuke van de plaat brengen. Verder is het allemaal niet erg. Wat een jaar.

–

bazbo 0693: Various – Warm Aanbevolen 1984
Volgende in de reeks. Dit keer was er ook een Platen10daagse in 1984. Deze moet eveneens van De Vrouw zijn. Met dit keer medleys van The Star Sisters en The Deep River Quartet. Daarnaast meuk van Mezzoforte, Fausto Papetti, Lori Spee, Air Supply en weet ik veel wat nog meer allemaal. Het geeft allemaal helemaal niets en het kan me ook volledig geen bal schelen. Wat een jaar.

–

bazbo 0692: Various – Warm Aanbevolen 3
Onze eerste in de Warm Aanbevolen-reeks. Er volgen er nog wat. Was destijds een cadeautje ter gelegenheid van de Nederlandsche Platen10daagse. Dit is de aflevering uit 1983 en deze is van De Vrouw. Er staat verschrikkelijk spul op, met als hoogtepunt mevrouw Stenberg. Maar ook: Knopfler, Fay Lovsky en Paco de Lucia. Het geeft allemaal niets. Wat een jaar.

–

bazbo 0691: Various – The Original Honky Tonk Piano
Oja, deze had ik ook. Geweldige plaat. Opnames uit de periode 1920-1932. Hoe kwam ik er toch bij om dit te kopen op 30 september 1983? Dat zat zo. Ik was in die tijd helemaal verslaafd aan het werk van Keith Emerson. De Grote Toetsenist verwerkte allerlei honkytonkinvloeden in zijn spel en composities, dus moest ik op zoek naar de ‘originelen’. Meade Lux Lewis en Cow-Cow Davenport waren de groten in het genre en op deze elpee uit 1983 staat hun werk, plus dat van enkele andere gasten die honky tonk piano speelden. Er zijn twee versies van dit album op Classic Jazz Masters en ik heb degene die in Nederland is gefabriceerd. Het betreft hier historische opnames, niet altijd hifi, maar altijd amusant. Fijn werk.

–

bazbo 0690: Various – I Need You – 28 Romantic Popsongs
Hm, deze is absoluut niet van mij. Van De Vrouw? Durf het haar niet te vragen. Straks komt ze nog in een romantische bui. Op deze dubbelaar uit 1983 (van Nederlandsche makelijk, jaja) allerlei grote namen met hun grootste kwijlhits. Wat idealistisch anti-oorlogsliedje Surrender van Jon Anderson er dan op moet, of Africa van Toto, is mij een raadsel. Wel de leukste liedjes van de plaat, samen met Donna (10CC). Wacht, De Vrouw komt binnen. Ze zegt: ‘Deze is van mij. Want ik weet precies de volgorde van de liedjes.’ Geeft niet, schat.

–

bazbo 0689: Various – Formula 30
Deze plaat uit 1983 is van mij. Ik kocht deze Britse verzamelaar op 23 oktober 1987, omdat er eigenlijk allemaal nummers op staan die ik ooit eens wilde hebben zonder dat ik de gehele elpee ervan wilde kopen. Want wat een klappers staan erop. De vier stukken van The Stones zijn aardig en voldoende Rolling om in huis te hebben. Roxy Music was voor mij wel een reden om later zo goed als het complete oeuvre aan te schaffen. The Who ook. Verder leuk: Zombies, Free. Bachman Turner Overdrive, Procol Harum, Thunderclap Newman, The Moody Blues. Absoluut het einde: Blondie.

–

bazbo 0688: Various – Break Out
Ik denk dat deze plaat van De Vrouw is, maar zeker weten doe ik dat niet. Nee, de jaren tachtig zijn niet mijn favoriete decennium als het om de muziek gaat. In die tijd zelf kocht ik al voornamelijk platen van de voorliggende twee decennia. Deze Nederlandsche Arcade verzamelelpee uit 1983 staat vol met hits van toen. Ik moet zeggen: ik vind er niet veel aan. En de vrouwen zagen er bespottelijk uit, ook nog ’s een keer.

–

bazbo 0687: Various – Disco On 33 – 28 Superhits Of The Superstars
Je houdt je hart vast voor het moment dat de beschaving uit 1981 ooit eens wordt opgegraven. De oorsprong van de dance moet hier ergens liggen. Disco bestond natuurlijk al, maar op deze langspeelplaat heeft een of andere psychisch gestoorde allerlei hits uit de sixties (Bridge Over Troubled Water! Eleanor Rigby! Cottonfields! I’m A Believer!) op een monotone discodreun gemixt, hetgeen tot een vomitorisch resultaat leidt. De psychisch gestoorde heet Peter Brussée. Vraag is of er ook ooit maar iemand is geweest die dit op zijn feestje heeft gedraaid. Waarom ik het in de kast heb staan is een minstens even groot raadsel. Vermoed dat dit een erfenis is uit de verzameling van een ander. Gelukkig niet te vinden op YouTube.

–

bazbo 0686: Various – Wereldsterren Zingen Wereldhits
Nederlandsche plaat uit 1982, vol meuk van artiesten als Sheena Easton, Shirley Bassey, Cliff Richard, The Beach Boys, Don McClean, Crystal Gale en anderen. Ik vrees dat deze van De Vrouw is. Het allerergste is A Song Of Joy van ene Al Martino: Ludwig draait zich om in zijn graf, doof als hij is.

–

bazbo 0685: Various – Rhapsody In Blue
Tja, waar zet je dit neer? Bij klassiek? Bij jazz? Bij verzamelplaten, maar. Een echte titel heeft deze elpee uit 1981 niet. Kant 1 is gevuld met het oerbekende Rhapsody In Blue (Gershwin) en het mooie en meeslepende Street Music (William Russo). Op plaatkant twee is Arthur Fiedler & The Boston Pops orkest te horen met drie stukken van Scott Joplin, waaronder het uitgemolken The Entertainer maar ook het gave Maple Leaf Rag, ook iets van Eubie Blake en Euday L. Bowman, en ten slotte het Alexander’s Rag Time Band van Irving Berlin. Leuk allegaartje dat toch bij elkaar past. Ik kocht deze elpee op 28 september 1983. Dat moet in mijn donkere Tilburgtijd geweest zijn. Zo donker is deze plaat echter niet. Eerder leuk lichtvoetig.

–

bazbo 0684: Stanvaste Singers – Oh Happy Day
Waarom staat dit bij de verzamelplaten? Het is een plaat van Stanvaste Singers (nooit van gehoord), nota bene een Nederlandsche aangelegenheid. Zal wel komen doordat er allerlei gospels op staan. Van Kumbaya tot He’s Got The Whole World en van Michael Row The Boat Ashore tot aan het titelnummer. Is deze van De Vrouw? En wat zal ik eens zeggen over de prestatie van dit koor en ensemble op het Arcadelabel uit 1981? Laat ik volstaan met een woord: tenenkrommend.

–

bazbo 0683: Various – Woman In Love
Deze is van De Vrouw. Vraag me ook af waarom ik (man) dit zou kopen. Niet dat het slecht is wat er op deze dubbelelpee uit 1980 staat, wel tamelijk zwijmelkwijlerig. Er komt van alles voorbij, niet alleen vrouwelijke zangerts, ook mannen en bandjes. Aardig om te horen, daarna snel de kast weer in.

–

bazbo 0682: Various – 50 Jaar Philips Personeelswinkels – P.W. 1930-1980
Verjaardagscadeautje van mijn vader! Op 17 mei 1980 gaf hij mij deze elpee. Hij heeft hem gekocht in de Philips personeelswinkel, net zoals veel huishoudelijke apparatuur bij ons in het ouderlijk huis. Niet gek, want Onze Vader werkte voor een zeker bedrijf. Op deze elpee een bonte mengelmoes van artiesten en muziekstukken. Van Gheorghe Zamfir tot BZN, van Earth&Fire tot Luv’. Erg, maar ook weer niet heel erg. Er is maar één enkele uitgave van deze elpee (goh) en die heb ik dus. Op het Philips-label. Is er iemand verrast?

–

bazbo 0681: Various – Chalawa meets Chapter XII
Beetje slome jazzdubraggae, dit. Twee verschillende bands – Chalawa en Chapter XII – op deze plaat. De ene mag vier stukken spelen, de ander twee. Geen idee hoe we hieraan komen. Zal ook wel uit een ‘erfenis’ van iemand komen en nooit weggemikt. Er zijn drie uitvoeringen van deze elpee uit 1979: eentje uit Nederland en twee uit België. Ik heb hier de Belgische op rood vinyl. Toch nog iets leuks aan deze plaat.

–

bazbo 0680: Bass Communion & Vidnaobmana – The Continuum Recyclings Volume One (2LP+cd)
Meer van dit! En dat vond ik, gisterenmiddag. Dit is de uitgave uit 2006, de dubbelelpee met een cd erbij in. De dubbelelpee duurt vier keer meer dan twintig minuten, het cd’tje is een ‘uittreksel’ van een uur. Eerst het vinyl maar eens draaien. Klinkt nog een tikkeltje abstracter dan de vorige. Wel heel gaaf. Van Vidnaobmana had ik nog nooit gehoord. Het is het alter ego van de Belg Dirk Serries en die ken ik natuurlijk wél. Steven Wilson heeft vaker met hem samengewerkt, er is onder hun beider naam wat materiaal getiteld Continuum verschenen en dat heb ik. Nu kan ik de titel van dit dubbelalbum beter plaatsen. Prachtig kale klanken, veelal in de hoge regionen, ijl, mistig, ijzig en toch vertrouwd. Heel fijn.

–

bazbo 0679: Bass Communion – Ghosts On Magnetic Tape
Dit vond ik gisterenmiddag ook op de platenbeurs. Dikke dubbelaar, splinternieuw, nog in het cellofaan. Het is niet de ‘originele’ uitgave uit 2006 op bruin vinyl, maar de heruitgave van een jaar later op ‘gewoon’ zwart vinyl. Mooie donkere drones en soundscapes met her en der een lichtpuntje. Het brein van Steven Wilson is soms ondoorgrondelijk, maar ik begrijp zijn affectie voor dit soort klanken tamelijk goed. Plaatkantlange toonreeksen en geluidscollages lijken misschien wat saai, maar ik vind het heerlijk. Gaaf werk.

–

bazbo 0678: Esquire – Esquire
Jaja! In 1987 bracht Nikki Squire, de vrouw van Chris Squire, deze plaat uit. Gemixt door Chris en een liedje geproduceerd door de monsterbassist. De plaat heb ik destijds niet gekocht, omdat de muziekpers hem de grond boorde. Haha, en dat begrijp ik wel. Vanuit een bepaald opzicht is het een draak van een plaat. Het klinkt als Yes (ten tijde van 90125 en Big Generator) en toch haalt het dat voor geen meter. Zangeres mevrouw Nikki klinkt als Jon Anderson en toch klinkt het nergens naar. En dan dat gelikte jaren tachtig geluid. Erg, erg, zo erg dat het wel weer geinig is. Hoe meer ik van de plaat hoor, hoe leuker ik het vind. Ach, voor een paar pleuro heb ik veertig minuten plezier van deze Europese versie uit 1987. Liedje Blossomtime heeft wel heel erg die jaren-tachtig-Yesstijl. En er was een hitje met clip. In 1994 was er zelfs een heuse opvolger van deze elpee en in 2016 zelfs nog een. Chris Squire had er niets meer mee van doen, want bij de opvolger in 1994 was hij al van Nikki gescheiden en toen de tweede opvolger verscheen was Squire nogal dood.

–

bazbo 0677: Kevin Ayers, John Cale, Eno & Nico – June 1, 1974
Kijk. Deze wil ik al tijden eens horen en nu vind ik hem voor een paar neuro. In 1974 nodigt Kevin Ayers een paar vrienden uit voor een feestje op een podium. Naast Cale, Eno en Nico zijn Robert Wyatt en Mike Oldfield van de partij, plus een aantal andere muzikanten. Het resultaat is een bijna kaleidoscopisch geheel van nummers. Plaatkant twee bestaat uit liederen van Ayers, op de eerste zijde horen we twee stukken van Eno, John Cale die Heartbreak Hotel zingt en Nico die op harmonium The End van The Doors vertolkt. Klassieker en terecht, zo blijkt. Ik heb een eerste Britse persing! Moohooie plaat! Vooral de Ayersliederen vind ik gaaf. Ga ik vaak draaien.

–

bazbo 0676: OST – Lisztomania
Vandaag gekocht! Tijdens de grote platenbeurs hier in het centrum van ons zo majestueuze #Apeldoorn. ‘De langste platenbeurs van Europa’ viel qua lengte wat tegen, maar er was zat te halen. De komende tijd draai ik dus mijn oogst. Dit was een van de eerste die ik vond. Lang gezocht, nooit in zijn geheel gevonden of gehoord. De soundtrack van de draak van Ken Russel. Althans, zo staat de film bekend; ik heb ‘m nog nooit gezien. Muzikale rollen voor Roger Daltrey, Ringo Starr en Paul Nicholas, maar mij gaat het om het werk van Rick Wakeman. Wakeman speelt zelf een rolletje in de film, namelijk de dronken god Thor. Tekst heeft hij geloof ik niet, wel mag hij bier drinken en luid boeren. Wakeman was zelf nauwelijks te spreken over het eindresultaat van deze soundtrack op plaat en nu ik hem zo voor het eerst beluister, begrijp ik dat maar al te goed. Fragmentarisch, halve composities, een mix die niet deugt, ga zo maar door. Toch is het weinige Wakemangepiel best aardig. Wakeman zelf heeft vorig jaar een nieuwe versie uitgebracht in een grote doos die ik niet ga kopen want nog veel te duur. Ik blijk een Amerikaanse persing te hebben uit het jaar dat de plaat verscheen: 1975. Leuk hebbedingetje voor zeven euro’s.

–

bazbo 0675: Various – 16 Original Top Hits
Nog zo’n niemendalletje uit 1979. De Vrouw kan zich niet herinneren of deze van haar is. Van mij is-ie in ieder geval niet. Er is slechts één uitgave op vinyl van deze Duitsche productie. Boney M is dus van de partij, maar ook Village People, John Paul Young, Dschinghis Khan en Amanda Lear. Nou, dan weet u het wel. Het beter faute lied, dus.

–

bazbo 0674: Various – Beach Party
Een K-Telletje! Wat je zou verwachten, krijg je ook. Beach Boys, Jan & Dean, Beach Boys, Jan & Dean, enzovoorts. Af en toe een andere artiest, die dan een liedje vertolkt van … precies: Beach Boys of Jan & Dean. Wat een feest. Niet, dus. Enige opklaringen: The Zombies, The Lovin’ Spoonful en Trashman. Nederlandsche dubbelaar uit 1978. Van De Vrouw, dat u het even weet.

–

bazbo 0673: Peter van Vollenhoven & Harry van Hoof – Thank You For The Music
‘Ja hoor mevrouw, onze zoon verzamelt echt alles aan grammofoonplaten. Het maakt niet uit wat erop staat. Als het maar zwart en rond is en als je een naald in een groef laat vallen, dat er dan geluid klinkt.’ In de loop van heel wat jaren werd een bepaalde kamer in ons vorige huis voller en voller met vinyl dat allerlei mensen aan mijn ouders gaven. ‘Voor uw zoon, die houdt toch zo van muziek?’ Ja, die houdt van muziek. Maar niet van alles. In de latere jaren heb ik dan ook heel wat krijgertjes naar de kringloop gebracht of doorgegeven. Kennelijk is er eentje tussendoor geglipt. En hij staat nog bij de verzamelplaten ook. Ook faut. Deze had de kliko in gemoeten. Toch draai ik hem nu. Oei. Een plaat uit 1978. Laten we wel wezen: het orkestgeluid van Van Hoof is kwalitatief goed, maar het gebodene vind ik niks. Er staan zelfs composities van Pieter zelf op. En een werkelijk stuitende cover van ABBA’s lied, dat de titel van de plaat opleverde. Er is niets mis met kitsch; dat kan soms zo faut zijn, dat het weer leuk wordt, maar dat is hier niet het geval. Iets met tenenkrommend. Gelukkig heb ik geen dichte schoenen aan en is er niks te vinden op YouTube. Brrr.

–

bazbo 0672: Various – Skittersterre
Deze is van De Vrouw! Deze is van De Vrouw! Deze is van De Vrouw! De ouders van De Vrouw gingen eind jaren zeventig op familiebezoek in Zuid-Afrika en namen deze elpee mee terug. Nu ik de plaat beluister, begrijp ik dat niet zo goed. In eigen land hebben we ook gelijkklinkende ellende als James Last en eigentalige eenheidsworst. Discogs kent de elpee dan ook niet en het was even zoeken om erachter te komen dat de plaat uit 1977 komt. Sonja Herholdt, Jan de Wet, Marie van Zyl, Groep 2 en Carike Keuzankamp zijn namen die voorbijkomen. En Pierre Kartner, als auteur van een lied dat nota bene is getiteld Mooi Griekeland. Niet draaien tijdens de maaltijd, is zonde van je kostelijke voeding.

–

bazbo 0671: Various – 30 Hits Van 1976
Er kwam wat szut uit in de jaren zeventig. Deze dubbelaar van De Vrouw uit 1976 staat er vol mee. Vooral Hollandsch werk erop en niet het allerbeste. Opvallende verrassingen zijn Nazareth (helaas dat belachelijke Hurt) en Bachman-Turner Overdrive. Verder grotendeels te negeren. Niet te negeren vind ik het leuke zo typisch jaren zeventigmeisje op de hoes.

–

bazbo 0670: Various – Hi-Fi Super Stereo Sound vol 2
Er is wat szut uitgebracht in de jaren zestig en zeventig. Mijn vader werkte bij Philips en gaf op 17 mei 1982, de dag dat ik zeventien jaar oud werd, deze elpee voor me mee uit de Philips personeelwinkel. Zal wel een lieve duit hebben gekost. De plaat verscheen in 1977 en er staan twaalf ‘hits’ uit de Philipsstal op. Van afgrijselijke draken tot alleraardigste easy listening.

–

bazbo 0669: various – 25 Super Hits
Een Hollandsche verzamelaar uit 1974, vol met verschillende meuk. Deze is van De Vrouw. Er staat wat spul op dat ook op mijn eerste elpee – Arbeidsvitaminen Op Z’n Best, zie mijn nummer 0666 – staat. Sommig werk is verrassend leuk – opener Part Of The Union van The Strawbs, bijvoorbeeld – ; ander komt dichtbij weerzinwekkend. Er zijn twee versies van deze dubbelaar en De Vrouw heeft de allereerste. Niet dat het wat uitmaakt. Op de voorkant van de hoes staan tien fotootjes van tien zangers/artiesten. Ik herken er behalve Udo geeneen.

–

bazbo 0668: various – SuperStars Live
Vreemde driedubbelelpee uit 1974. Zes bands. Iedere band heeft een plaatkant. Alles live. Van Yes twee stukken van Yessongs, plus Clap van The Yes Album. Van The Doors de aankondiging dat het publiek toch echt moet gaan zitten omdat het concert anders niet door mag gaan van de brandweer, het medley Alabama Song – Back Door Man – Love Hides – Five To One en Soul Kitchen van het album Absolutely Live. Van The Mothers Of Invention (geen Zappa genoemd) de hele tweede plaatkant van Just Another Band From LA. Van Iron Butterfly slechts dat ene nummer. Verder The Beach Boys en The Faces. Grappig is dat iedere plaatkant het ‘originele’ label heeft. Er is slechts één enkele versie van deze driedubbelaar en dat is een Duitsche. Hoe ik hieraan kom, weet ik niet precies meer, maar ik vermoed dat dit ook een krijger van Dave en Nicola was ter ere van mijn vijftigste verjaardag. Of ik heb hem afgepakt van iemand die z’n hele vinylverzameling bij het vuil wilde zetten, dat kan ook.

–

bazbo 0667: Various – History Of British Rock Vol. 2
Deze dubbelelpee uit 1974 is van De Vrouw. En er staat geweldig leuk spul op! Allemaal Britse hits uit de jaren zestig, maar niet de geijkte. Er komen – naast enkele welbekende – ook wat minder voor de hand liggende stukken voorbij. Call Me Lightning (The Who), bijvoorbeeld. Of Come And Get It (Badfinger). Zelf geil ik natuurlijk bij All Day And All Of The Night (The Kinks), Hush (Deep Purple) en Fire (The Crazy World Of Arthur Brown). Natuurlijk ontbreekt er ook veel. The Move, bijvoorbeeld. Of Jethro Tull en The Moody Blues. Gelukkig staan The Stones er niet op. Maar gezien dit vol. 2 is, zal er ook wel een vol. 1 zijn, hoewel die op Discogs niet te vinden is. Kan het schelen. Het dubbelalbum is van Amerikaanse makelij en de Vrouw heeft de eerste uitgave, compleet met het dubbelgevouwen inlegvel dat eruit ziet als een krantenkatern. Gaaf werk, dit.

–

bazbo 0666: Various – Arbeidsvitaminen Op Z’n Best
Mijn allereerste elpee! Deze kreeg ik (ik denk van Sinterklaas) begin jaren zeventig toen ik een jaar of zeven of acht was. Discogs zegt dat hij uit 1977 komt, maar dat klopt echt niet. Ik weet zeker dat ik ‘m thuis op de koffergrammofoon van mijn moeder draaide en dat is echt toen ik onder de tien jaar was. Leuke plaat! Kostte wel vijf gulden vijfentwintig! Vooral Udo Jurgens maakte diepe indruk, maar ook Herb Alpert en Liza Minelli. Prachtig om dit weer terug te horen.

–

bazbo 0665: Various – Original Oldies Vol. 21
Volgende sectie. Verzamelplaten. Dit album kreeg ik van Dave en Nicola op 10 mei 2015, toen ik samen met Giles mijn vijftigste verjaardag vierde in Gatley, bij Stockport, bij Manchester. Jaar van uitgave is wat lastig te achterhalen, maar als ik zeg halverwege de jaren zestig, dan zitten we wel oké. Er zit een prijssticker op die ‘2.78’ zegt. Er staan hits op van The Beach Boys en The Shangri-La’s, maar ook van wat (mij) onbekendere namen. Slechts negen liedjes, dus een kort plaatje.