Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0634: Ansamblis Lietuva – Valstybinis Dainu Ir Sokiu Ansamblis Lietuva
Gruwelijke, wat is dit nu weer? Volksmuziek uit Lithuania, uitgevoerd door het Nationale Dans- en Muziekensemble Lietuva. Nog vermakelijk ook. Geen idee hoe we eraan komen. De plaat zelf komt uit 1991 en er is ook maar een enkele uitgave van. Het ensemble bestaat nog steeds en treedt volop op. Dat u het weet.

–

bazbo 0633: Ladysmith Black Mambazo – Shaka Zulu
Vermoedelijk eveneens afgepakt van de malloot die zijn volledige vinylverzameling de container in wilde mieteren. Plaat uit 1987, geproduceerd door ene Paul Simon. Hier de Europese versie. Niet bijzonder. Je zou de hit Homeless verwachten, maar: niet. Wel: veel negerts acapella.

–

bazbo 0632: Sourakata Koite & Diombo Kouyate – Les Griots
Afrikaanse griotmuziek op balafon en kora, met hier en daar gezang. Je moet ervan houden. Ik houd ervan. De elpee komt uit 1987 en heb ik ooit eens afgepakt van de malloot die zijn gehele verzameling bij het oud vuil ging zetten. Er is slechts een versie van (op elpee) en die heb ik dus.

–

bazbo 0631: ’t Kliekske – Vlaamse Volksmuziek
De titel zegt het al. Vlaamse Volksmuziek. Deze band komt uit Pajottenland. Je houdt je hart vast. Toch is het leuk! Dit album komt uit 1976. Draailier, doedelzak, eenhandsfluit, trombom, zang, harmonica, accordeon: het komt allemaal voorbij. Korte stukjes en toch drie kwartier vrolijk vertier. Hoe we hier aan komen weet ik niet meer. We hebben er ooit zeven euro’s voor betaald. De Vrouw kent ze van vroeger en heeft ze in de jaren tachtig hier in de oude Gigant nog zien optreden, toen zijzelf nogal verkeerde in de turbulente folkscene hier in het zo majestueuze Apeldoorn. Slechts twee versies van dit album en wij hebben de originele Belgische uit 1976.

–

bazbo 0630: Kentigern – Kentigern
Alleraardigste plaat uit 1979 van Brits bandje. Heeft maar een elpee gemaakt en van die elpee is maar een persing. Deze dus. Het materiaal op de plaat is op zich niet zo opzienbarend: Veelal traditionele fiedelfolk, met gitaren, fiddle, whistles, pipes, bodhran en zowaar een vrouwenstem. Het is zeker niet slecht, maar het stijgt niet boven iets anders uit. En dat is jammer, want veel van de stukken zitten toch complexer in elkaar dan je in eerste instantie doet vermoeden. Zo staat het openingsstukje Cullen Bay bijvoorbeeld in 5/4 en dat is een lastige maatsoort om op te dansen. Hoogst aangenaam om eens te horen, deze plaat.

–

bazbo 0629: Ferre Grignard – Ring, Ring, I’ve Got To Sing
Ferre Grignard? Nooit van gehoord. Blijkt een Antwerpse skifflezanger te zijn. Geweest, want hij overleed al in 1982. (Dank, wikipedia!) Puntige, bluesy en folkachtige liedjes à la Dylan in zijn begintijd met af en toe een wat country/westernachtige inslag. Dit album verscheen in 1966 onder de titel Ferre Grignard en werd later onder andere titels heruitgebracht. Het titelnummer en My Crucified Jesus maakten hem in bepaalde kringen legendarisch. Hoe De Vrouw erbij kwam om dit ooit (in de jaren tachtig) te kopen, weet ik niet. Ze heeft een heruitgave van de plaat uit een onbekend jaar.

–

bazbo 0628: Michel Fugain – 20 Grands Succes
Meer van de Big Bazar en Le Compagnie, onder leiding van de heer Michel Fugain. Meer van hetzelfde, eigenlijk. Dit is een Nederlandsche verzamelaar uit 1978 en er zijn twee uitgaven van. De ene is op blauw vinyl en het moge duidelijk zijn: De Vrouw heeft de andere. Het bonte gezelschap van Fugain (veel negerts) deed het opmerkelijk goed ook buiten Frankrijk, ook bij Rudi Carell.

–

bazbo 0627: Michel Fugain et le Big Bazar – Numero 4
Waarom heb ik dit bij de folk/volksmuziek gezet? Omdat het hitje Le Printemps een wat folky toets heeft? Het past beter gewoon bij de pop. Wat maakt het uit. Dit album komt uit 1976. Uit de hoesinformatie word ik niet veel wijs. De meeste stukken heeft meneer Fugain aan meegeschreven, wie de muzikanten en zangerts zijn, blijft een raadsel. Wel is er ene meneer Jean Bouchéty van de Direction Musicale en de arrangementen en de dirigeerstok, dus ik vermoed dat deze meneer een tamelijk grote klauw in de BigBazarpap heeft. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat alle informatie op een binnenhoes staat die bij het exemplaar van De Vrouw, een Franse uitgave uit het jaar van verschijnen, ontbreekt. Vrolijk is het allemaal zeker. Fijne jarenzeventigpositivopop. En: ik ontdek dat er naast Le Printemps nóg een hitje op staat.

–

bazbo 0626: Folkstow – Danish Folk
Fiedeldiedelfolk uit 1980. Vijfkoppig bandje. Drie koppen uit Nederland, de andere twee uit Denemarken. Er is maar een uitgave van deze elpee, op het Stoof label, door het Munich bedrijf, destijds gevestigd in Bennekom. Drie fiddles, een tweetal mandolines, gitaren en een accordeon en spaarzaam wat zang. Leuk wel, eigenlijk.

–

bazbo 0625: Fairport Convention – The History Of Fairport Convention
Ik kocht deze dubbelelpee een jaar of tien, vijftien geleden, tweedehands, in de nadagen van het bestaan van Tommy, de geweldige platenwinkel in het centrum van Tilburg. Ik heb helaas geen datum in de hoes gezet, zoals ik altijd doe/deed. Ik wist een originele Britse versie te kopen; het zegel is helaas van de hoes af, maar het boek zit er nog mooi in. De platen zitten nog in de originele Islands Records binnenhoezen. Dit is een verzamelalbum uit 1972 van de koningen van de folkrock en erop staan stukken van de eerste zes albums (lees: de hoogtijdagen) van de groep, plus een nummer dat op dat moment nog niet verschenen was. De band speelt een mengelmoes van eigen stukken en traditionals (en een enkele Dylancover), zowel akoestisch als meer elektrisch. We horen Richard Thompson in zijn glorietijd, Sandy Denny toen ze nog leefde, Ashley Hutchings en de andere oerleden. Vooral de stem van Denny blijft me bij de strot grijpen. Jammer dat er geen prehistorisch materiaal van de groep op deze elpee staat, maar dat heeft beginzangeres Judy Dyble een paar jaar geleden goedgemaakt op een latere knoert van een verzamelset, waarop zij schittert. Ik heb en ken niet veel van de Fairports, maar weet dat ze een jaarlijks festival organiseren rondom hun werk en waar veel andere bekende artiesten komen optreden (het Cropredy festival), waar hele families naartoe gaan en waar een zeer vriendelijke sfeer heerst. De muziek leeft nog altijd enorm onder de liefhebbers en als ik deze dubbelaar zo hoor, dan begrijp ik wel waarom.

–

bazbo 0624: The Dubliners – Together Again
Album uit 1979 met meer van hetzelfde: traditionele Keltische muziek op gitaartje, fiddle en whistle en met een boel samenzang. Soms saai, soms opzwepend. Schijnt dat de roodbebaarde zanger en snarenman Luke Kelly het beste de weemoedige stukken kon vertolken. En dan John Sheahan’s jankviool erbij. De Vrouw heeft een Ierse uitgave van deze plaat.

–

bazbo 0623: The Dubliners – Fifteen Years On
Verzamelplaat uit 1977, toen The Dubliners al vijftien jaar bezig waren. Meer Keltische traditionals, veelal live uitgevoerd, ook al is nergens te achterhalen waar en wanneer. Ook niet wie er op welk stuk speelt. Vaag. De Vrouw heeft een Britse uitgave van deze dubbelaar en betaalde er ooit f24,95 voor.

–

bazbo 0622: The Dubliners – On Stage
Deze plaat is uitgebracht in 1974 en De Vrouw heeft een Nederlandsche heruitgave, volgens Discogs van een onbekend jaar, terwijl er toch vrij groot 1978 op staat. Verder horen we wat we van The Dubliners mogen verwachten. Saaie songs, afgewisseld met aardige instrumentaaltjes. Klassiek Keltisch. Ik begrijp nog altijd niet zo goed wat deze band nou zo speciaal en legendarisch maakt. Niet dat het slecht is, zeker niet, maar ik vind het gewoon niet zo bijzonder.

–

bazbo 0621: De Danann – Selected Jigs, Reels & Songs – Established 1975
Een Ierse band, dit. Maken traditionele Keltische folk. Op deze plaat uit 1977 staan jigs, reels en songs. Goh. Fiddle, whistles, mandoline, banjo, bouzouki, bodhran en stampen maar! Of je in een Ierse pub zit. Niet heel bijzonder, dus. Toch aangenaam. De Vrouw heeft een Amerikaanse heruitgave uit 1978. Grappig: de plaat is geproduceerd en opgenomen door Conny Plank, de Duitsche krautrockkunstenaar. In 1987 veranderde de band de bandnaam van De Danann in Dannan. Schiet mij maar lek.

–

bazbo 0620: Clannad – Dúlamán
Clannad 1976. De band speelt de Keltische folk waarmee het ooit begon. Pas veel later schakelden ze over naar de synthesizerzwijmelarij en werden ze bekend. Dit is authentiek werk, gearrangeerd door Cíarán Ó Braonáin. Harp, mandoline, whistles, gitaar en meerdere stemmen bepalen het geluid. Niet eens echt opzienbarend, maar wel degelijk werk. Het titelnummer is wat dat betreft wel representatief. De Vrouw heeft een originele Ierse versie uit 1976 met een uitklaphoes van verrekte dun karton. Ze betaalde er ooit f21,50 voor.

–

bazbo 0619: The Chieftains – Live!
Aha, de legendarische Ieren! De Vrouw betaalde ooit f24,90 voor een Canadese herpersing uit 1983. De hoes heeft jarenlang ingelijst op een prominente plaats in de woonkamer gehangen. Paddy Moloney en de zijnen geven hier een staaltje Keltische folk van hoog niveau ten beste, opgenomen in de Massey Hall in Toronto in 1977. We horen jigs en reels en een enkele air, uitgevoerd op fiddles, bodhrans, whistles, harp en pipes. Prachtig, prachtig.

–

bazbo 0618: Chickenfeed and guests – The Best Of What?
Chickenfeed was een Nederlands bandje dat vooral westernmuziek speelde. Je zou het in eerste instantie niet zeggen, want het klinkt zeer origineel. Tot halverwege de eerste plaatkant ’t Boemeltje van Purmerend klinkt. Dit album komt uit 1977 en er staat een bonte verzameling vertolkingen op. Van Honky Tonk Blues (Hank Williams) tot en met de Maple Leaf Rag (Scott Joplin). Allemaal hoogst vermakelijk. Het instrumentarium is breed: banjo, mandoline, blazers, gitaren, viool, enzovoorts. Op youtube niets te vinden. De band heeft ook maar een plaat gemaakt. Jammer, want het is aanstekelijk! De hoes vermeldt: ‘Recorded At Fendal Sound Studios, Loenen (NL), 1977’ en de plaat is uitgebracht op een label dat Stoof heet.

–

bazbo 0617: Bleizi Ruz – Bleizi Ruz
Begin jaren tachtig bestond er in ons zo majestueuze Apeldoorn een heuse folkscene en De Vrouw maakte daar fanatiek deel van uit. Niet dat ze muziek maakte, maar ze bezocht concerten in de folkclub van Gigant en het gebeurde wel eens dat muzikanten overnachtten in het (studenten)huis waarin ze een kamer had. De leden van Bleizi Ruz sliepen op de gang, zo gaat het verhaal. Meer wil ik niet van het verhaal weten. De Vrouw zegt dat dit jarenlang haar favoriete elpee is geweest. Ik begrijp het wel: het is aanstekelijke Keltische volksmuziek uit Normandië op viool, accordeon, fluit, bodhran, gitaar en meer van zulks. Deze elpee komt uit 1980 en De Vrouw heeft de originele Franse uitgave (daarnaast is er slechts nog een Spaanse). Obscuur spul, maar leuk!

–

bazbo 0616: Joan Baez – A Package Of Joan Baez
De Vrouw vraagt waarom dit bij de folk staat. ‘Het repertoire is hetzelfde als op die plaat van Harry Belafonte!’ zegt ze fel. Ja, en die staat bij de pop-rock-jazz. Joan Baez werd vooral bekend als folkie in de jaren zestig. Ik probeer nog een vergelijking met Dylan te maken, maar De Vrouw heeft met Dylan niks te maken. Dit album is een heruitgave van Joan Baez in San Francisco uit mei 1964. De Vrouw heeft een Duitsche versie uit 1978. Tijdens het concert zingt mevrouw allerlei traditionals en covers. Niet bijster origineel, maar daar gaat het in de folk ook niet om. Waar het wel om gaat, weet ik zo even niet. Mooie stem, maar mij grijpt het niet zo. Gelukkig duurt het album net een half uurtje.

–

bazbo 0615: Africa Soli – Bamoulé
We zijn bij de volksmuziek, folk en wereldmuziekskes! Gelijk de eerste weet ik niet meer van hoe ik eraan kom. Ik vrees dat ik hem heb afgepakt van iemand die zijn hele vinylverzameling bij het oud vuil wilde zetten. Ik heb hem nog nooit gedraaid. Tot vandaag, dan. Africa Soli is volgens mij een Nederlandsche aangelegenheid. De band bestaat uit zes muzikanten waaronder een Nederlander, de plaat is opgenomen in de Vuurland Studio in Utrecht in 1988, de producent heet Stefan van Compenhout en de hoes is ontworpen door Jan Willem Baggerman uit Rotterdam. Op de plaat hoor ik voornamelijk negergetrommel. Leuk voor even, maar na een plaatkant ben ik het wel zat. Gelukkig is er wat afwisseling doordat er af en toe wat negergezang is. Er is maar één versie van deze plaat en gezien het aanbod op Discogs is het niet echt een heel bijzonder iets.

–

bazbo 0614: OST – De Stratemakeropzeeshow – Originele liedjes uit de gelijknamige VARA TV-serie
Deze kreeg ik een jaar of wat geleden van iemand, maar ik zou niet meer weten van wie. Slordig. Het is een elpee uit 1973 en er is maar één versie van. Erop zingen Aart Staartjes (‘De Straat’), Wieteke van Dort (de Deftige Dame) en Joost Prinsen (Erik Engerd) de liedjes met teksten van Willem Wilmink en Hans Dorrestijn. Over jeugdsentiment gesproken. Als kind zag ik het programma op televisie, al mocht de aflevering over seks niet aan. Die over poep en pies nog net. Vandaag de dag onbegrijpelijk dat dit ooit zo controversieel was… Mooi werk, dit.

–

bazbo 0613: OST – Sesamstraat
Hoe komen we hier nu weer aan? De Vrouw denkt dat hij van haar zus is geweest. Toen die uit de kleine kinderen raakte, zaten wij er net in (eentje). Het zou kunnen. Deze elpee komt uit 1976. Ernie heeft nog een lage en bijna fluisterende stem, Tommie juist een hoge, Pino is onherkenbaar en Bert is Bert. Er staan een zwik liedjes op, afgewisseld met dialoog. Wij hebben overigens een heruitgave uit 1981, zie ik nu. Dat u het even weet.

–

bazbo 0612: OST – De bekendste liedjes uit Ja Zuster, Nee Zuster – De geschiedenis van een rusthuis vol herrie
Deze heb ik meegenomen uit de kleine platenverzameling van mijn ouders toen ik definitief het huis uit ging op 5 mei 1989. Deze elpee komt uit 1968 en ik kan me niet anders herinneren dan dat we hem thuis hadden. Ik ben van 1965, dus mijn ouders – ik vermoed Onze Vader – moeten hem toen hebben gekocht. Moeders had een koffergrammofoon en we draaiden deze plaat veel op onze slaapkamer, luid de liedjes van de Vara-televisieserie meezingend. De teksten zitten nog altijd voor in mijn geheugen. Dit is Hollandsch erfgoed. Stuk voor stuk klassiekers: Hendrik Haan, Wilt u een stekkie?, Bello, Bello, Bello, M’n Opa, Duifies, duifies en Lodewijk, waar zit je?. Van de televisieserie kan ik me niets herinneren en het is eeuwig zonde dat de originele banden gewist zijn. Maar ik heb de elpee, de enige uitgave ervan. Jeugdsentiment, dit.

–

bazbo 0611: OST – James Bond Grootste Hits
Ik wist niet dat James Bond zelf ook hits had gescoord. O wacht, een of andere Hollandsche platenmaatschappij heeft deze verzamelaar een wat misleidende titel meegegeven. Op deze plaat die De Vrouw ooit kocht staat wat je mag verwachten: de bekendste titelsongs uit de Bondfilms. Van het instrumentale thema tot Goldfinger en van Diamonds Are Forever tot For Your Eyes Only. Wat mij opvalt, is dat de twee stukken met Shirley Bassey met kop en schouders boven alle andere uitsteken. Deze verzamelaar uit 1981 is wereldwijd uitgegeven en wij hebben – zoals de titel doet vermoeden – een Nederlandsche versie ervan.

–

bazbo 0610: OST – The Music Of Cosmos
Cosmos: A Personal Voyage was een dertiendelige Amerikaanse televisieserie, uitgezonden van september tot en met december 1980 door de Public Broadcasting Service omroep. In de serie kwamen allerlei wetenschappelijke onderwerpen aan de orde, van de oorsprong van het leven tot en met de positie van de mens in het heelal. Zelf heb ik die serie van Carl Sagan nooit gezien. Voor de muziek in de serie maakte men gebruik van bestaande klassieke en synthesizermuziek. Bach, Stravinsky en andere klassiers gaan fijn samen met Tomita, Synergy en Vangelis. Hoe ik aan dit album kom: geen idee. Ik vrees dat ik hem heb meegepikt uit een collectie van iemand die al zijn vinyl bij het oud vuil ging zetten. Er is zowaar een Nederlandse versie van het album uit 1981 en die heb ik. Leuk!

–

bazbo 0609: OST – Labyrinth
Deze elpee staat verkeerd in de kast. Moet voor de vorige, want hij komt uit 1986. Nou ja. Ik zag deze door Jim Henson geregisseerde rolprent met David Bowie in de hoofdrol in dat jaar in de bioscoop samen met een toenmalige filmvriendin. Op 4 maart 1987 vond ik de soundtrack voor een mooi prijsje. Op deze elpee staan zes stukken die David Bowie (deels) heeft gecomponeerd, de andere muziekskes zijn van filmmuziekmaker Trevor Jones. Nu ik mijn Europese versie uit het jaar van verschijnen zo na dik vijfentwintig jaar weer eens terug hoor, vind ik het alleraardigst. De Bowienummers blijven overeind, maar de instrumentaaltjes ook. Underground was de grote hit voor Bowie. Onder de liefhebbers heerst de opvatting dat de rol van Bowie in de film niet eens zijn allerslechtste is. Van die hele film kan ik me eigenlijk bijna niets herinneren. Hij staat hier al jaren op dvd in de kast en hij zit nog altijd in het plastic. Wie weet …

–

bazbo 0608: OST – Cry Freedom
Juli 1988. Ik ben nogal verliefd op een leuk meisje en neem haar mee naar de film. Niet de meest romantische, deze rolprent van Sir David Attenborough met Kevin Kline en Denzel Washington in de hoofdrollen. Gebaseerd op het verhaal van Donald Woods, de journalist die halverwege en eind jaren zeventig de Zuidafrikaanse vrijheidsstrijder Steve Biko volgt. Als Biko in een politiecel sterft, schrijft Woods daar kritisch over en dat moet hij bijna met de dood bekopen, maar na een hachelijk ontsnappingsavontuur komt alles goed. Met het leuke meisje en mij ook. Na afloop van de film gaan we bij haar thuis nog iets drinken en dan gebeurt het. Nog geen maand later, op 15 augustus koop ik dit album, de Britse versie. De stemmige muziek van George Fenton en Jonas Gwangwa heb ik bijna dertig jaar niet gehoord en maakt gelijk weer diepe indruk. Krijg zin om de film weer eens te gaan bekijken. Met het leuke meisje en mij loopt het later nóg beter af. Inmiddels zijn we bijna negenentwintig jaar getrouwd.

–

bazbo 0607: OST – The Last Emperor
Ik zag de film uit 1987 toen hij net uit was in Nederland en niet lang daarna kocht ik de filmmuziek, op 6 juni 1988 om precies te zijn. Ryuichi Sakamoto verzorgt de eerste plaatkant en zijn materiaal vind ik werkelijk schitterend. Orkestraal met de traditionele instrumenten erin en de zo typische Sakamotomelodieën. Op kant twee staan vijf stukken van David Byrne en eentje van Cong Su. Daarnaast twee marcheerstukjes uit de film en een versie van The Emperor’s Waltz vertolkt door The Ball Orchestra Of Vienna. Ik kan me niet veel meer herinneren van de film, behalve dat ik hem destijds zeer indrukwekkend vond. Mijn versie van de filmsoundtrack is een Britse versie. Vreemd dat ik dit later nooit op cd heb gekocht, want ik vind het nog steeds prachtige muziek.

–

bazbo 0606: OST – Als Je Begrijpt Wat Ik Bedoel – De Bommelplaat
Nee, dan dit! Ik kocht deze op 13 juli 1984, tijdens een van mijn laatste vakanties met mijn ouders, broertje en zusje, in Vlissingen. Er is slechts één versie van deze elpee uit 1983. Ik ben lange tijd een aardige Bommelfanaat geweest. De plaat is een korte geluidsversie van de film. Ik had het leuker gevonden als er slechts muziek op zou staan, want die klinkt goed maar zeer op de achtergrond. De stemmen van veel grote Nederlandse namen zijn te horen: Fred Benavente, Luc Lutz, André van den Heuvel, Arnold Gelderman, Joan Remmelts en Harry Geelen. Maar het leukst zijn die van Paul Haenen en van Fred Emmer (die nieuwslezer speelt). De film is een tijdlang (zal jaren negentig zijn geweest) bijna wekelijks op televisie te zien geweest en dus kwam hij me toen redelijk de keel uit. Voor die tijd wel revolutionair, het was de eerste ‘avondvullende’ tekenfilm van Nederlandsche bodem. Een klein uurtje Hollandsch filmglorie dit en leuk om weer eens terug te horen na meer dan dertig jaar.

–

bazbo 0605: OST – The Kids From Fame
Starmaker was de grote hit van de televisieserie uit 1982. Kan me herinneren dat ik begin jaren tachtig een paar afleveringen heb gezien, maar ik haakte ook al snel af vanwege het zeer voorspelbare karakter van de serie. De muziek voldoet ook aan die verwachtingen. Ik vind het niet wat en De Vrouw volgens mij ook niet meer. Wat houd ik van haar. En wat is Starmaker een kwijlnummer, zeg.

–

bazbo 0604: OST – Fame
De Vrouw was destijds nogal gek van deze film uit 1980. En van de televisieserie. Ik niet. Op zich alleraardigste jarentachtigmeuk. Met grote hit voor Irene Cara. In de hoes staat met pen geschreven dat ze deze kreeg van ene Janny en André. Wie zijn dat nou weer?

–

bazbo 0603: OST – Xanadu
7 juli 1980. Ik logeer bij mijn neef Sjoerd in Nijmegen. We fietsen de stad rond en komen uiteindelijk in het centrum bij een platenwinkel. Deze elpee is net uit. Ik ben bezig om alle elpees van Electric Light Orchestra te kopen en de gehele tweede plaatkant is volgespeeld door Jeff Lynne en zijn (nog weinige) bandmaatjes. Dat Olivia Newton-John de eerste plaatkant vult, neem ik voor lief. Op die eerste plaatkant zijn alle liedjes geschreven door ene John Farrar, nogal een begrip in die tijd. Twee liedjes zingt Olijfje in haar eentje; de andere drie zijn duetten. Met Cliff Richard, Gene Kelly en The Tubes (!). Maar het ging om die tweede plaatkant. Van de vijf liedjes zijn er drie singles: I’m Alive, All Over The World en het titelnummer. In dat titelnummer neemt Olijfje de zang voor haar rekening. Onlangs nog zei Jeff Lynne dat Xanadu zijn eigen favoriete lied aller tijden is, vanwege de akkoorden en het arrangement. De plaat die ik heb, is een Nederlandse versie uit het jaar van verschijnen: 1980. Neef Sjoerd heeft nu een hoge functie in de hofhouding bij Koning Willem-Alexander. En de film heb ik nooit gezien.

–

bazbo 0602: OST – Saturday Night Fever
Dit was de tweede elpee die ik ooit kocht. Op 9 juli 1979 was dat. Heb ik de film ooit gezien? Volgens mij wel, ergens halverwege de jaren tachtig op televisie. Veel is me er niet van bijgebleven. Op deze dubbelelpee zes stukken van the Bee Gees, waar ik in 1979 nogal gek van was. Grote klappers Stayin’ Alive en How Deep Is Your Love staan erop, maar ook de wat oudere nummers Jive Talkin’ en You Should Be Dancing. Daarnaast nummers van allerlei andere artiesten, die ik toen helemaal niet kende. Het lange Disco Inferno van The Trammps is een klassieker. Ik vond destijds de bewerkingen van de klassieke stukken het mooist: A Fifth Of Beethoven (Walter Murphy) en Night On Disco Mountain (David Shire); Beethoven en Moussorgski draaien zich om in hun graf nu ik het zo terughoor. De typisch Amerikaanse bigbandstukken Manhattan Skyline, Calypso Breakdown, Salsation en K-Jee blijven verrassend sterk overeind. Ook is er ruimte voor Tavares, Kool & The Gang en K.C. & The Sunshine Band. De Vrouw heeft ook een exemplaar van deze soundtrack. Het is dezelfde versie, een Nederlandsche uit 1977, zij het dat haar exemplaar wél het dikkartonnen inlegvel met informatie heeft en die van mij niet. Meer dan dertig jaar niet gehoord, dit. Leuk!

–

bazbo 0601: Jethro Tull – North Sea Oil (10″ EP)
Deze vond ik ook vandaag. Wist niet eens dat het een RSD-uitgave was. Nu wel. Bij nader inzien is het een voorproefje van de doos met heruitgave van het album Stormwatch uit 1979, hergemixt door meneer Steven Wilson, die deze zomer eraan komt. (Ben benieuwd!) Op deze EP zes liedjes uit 1979, een tweetal in de nieuwe hermix, twee in de oude, een van de EP Home en een nog nooit uitgebracht. Folky prog, dit. Heel fijn.

–

bazbo 0600: Captain Beefheart & His Magic Band – Trout Mask Replica
Deze kocht ik vandaag. Ik was op zoek naar de speciale uitgaven van Zappa en Peter Gabriel, maar die had mijn kleine Plato hier in het zo majestueuze Apeldoorn niet. Wel vond ik deze. Het is een legendarische plaat, geproduceerd door Frank Zappa. Het verhaal gaat dat Beefheart het materiaal voor deze dubbelelpee in een halve dag had geschreven. Zappa wilde de band op de elpee laten klinken zoals hij tijdens het ontstaan van liedjes was en dus zette hij allerlei opnamespullen in het huis waar Beefheart en zijn band toen bivakkeerden. Beefheart hoorde het resultaat, vond dat Zappa er zich te gemakkelijk vanaf maakte en eiste een echte studio. Beefheart zong daar zijn partijen in zonder hoofdtelefoon; hij hoorde slechts de begeleidende muziek door het glas van de opnamecabine heen en brulde daaroverheen in de microfoon. The Blimp is bijzonder: bandlid The Mascara Snake draagt een gedicht van Beefheart (door de telefoon) en op de achtergrond hoor je het stuk Charles Ives van Zappa en The Mothers uit 1968. Heerlijke rammelherrie, die hoog op de lijst van ‘weirdest’ album aller tijden staat. Ik heb dit album natuurlijk al op cd (gotspe), maar deze vinyluitgave voor Record Store Day 2019 is een mooi hebbeding. 180g vinyl, de hoes komt goed uit en hij klinkt zoals Beefheart moet klinken: gruizig, rammelend, rauw, heerlijk. Klassieker.

–

bazbo 0599: OST – Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band
Ook deze film nooit gezien! Ik kreeg deze dubbelelpee op mijn vijftiende verjaardag 17 mei 1980. Van MoCo staat met dik potlood in de binnenhoes. Geen idee wie dat was of waren. Ik was in de nadagen van mijn Bee Gees-verzamelwoede. Twee maanden later hoorde ik voor het eerst Emerson Lake & Palmer en betrad ik een geheel nieuwe wereld. Op deze soundtrack staan Beatlesnummers, voornamelijk afkomstig van Sgt. Pepper (goh) en Abbey Road, voornamelijk vertolkt door de gebroeders Gibb, Paul Nicholas en Peter Frampton (jaja). Daanaast gastoptredens van Earth Wind & Fire, Alice Cooper (Because!), Aerosmith, Billy Preston, Steve Martin, Donald Pleasence, George Burns en anderen. Bij het album zit een poster die nog een tijd op mijn zolderkamer aan het plafond heeft gehangen. Wat ik aan de filmstills op de hoes zie, is dat het een kleurrijke muziekfilm moet zijn; de makers/acteurs hebben in ieder geval lol gehad bij het opnemen van de film. Ik geloof dat de film zelf een enorme flop was. Ik heb een Amerikaanse persing uit het jaar van verschijnen 1978. Het haalt het natuurlijk allemaal helemaal niet bij de originelen, maar veel van deze vertolkingen vind ik geinig om weer eens terug te horen na meer dan dertig jaar.

–

bazbo 0598: OST – Bilitis
De Vrouw herkent deze filmmuziek bij de eerste tonen. Niet raar, want het is haar plaat, gekocht ver voordat ik ooit in beeld was. Francis Lai kon er wat van, van herkenbare rolprentklanken maken. Hij is vorig jaar overleden, zo blijkt. Dit is de muziek die hij maakte bij de kraker van beslagenfilmlensregisseur David Hamilton uit 1975. Edelkitsch van het zuiverste bronwater. Niet erg. De plaat is kort. De Vrouw heeft de Nederlandsche uitgave uit 1977. Film nooit gezien. Heb ik iets gemist? Overigens, ik heb jarenlang gedacht dat de titel van de film was: Billetjes.

–

bazbo 0597: OST – Jesus Christ Superstar
Over legendarisch gesproken. Deze plaat kreeg ik van mijn ouders op 17 mei 1981, de dag dat ik zestien jaar jong werd. Waarom weet ik niet meer. Kan me herinneren dat ik ergens had gelezen dat het goede muziek was en dat aan mijn ouders had verteld toen zij vroegen: ‘Wat wil je voor je verjaardag?’ Ik heb een Nederlandse versie uit het jaar van verschijnen 1973. Heb ik de film eigenlijk ooit gezien? Geen idee. Misschien wel. Hij is me in ieder geval niet bij gebleven. Het materiaal van Loyd-Webber blijft nog steeds goed hangen. Goede muziek, jammer dat het niet heel goed uit de verf komt op deze plaat. Fantastische stemmen op deze plaat ook, maar ik moet zeggen dat de veelheid eraan me af en toe de keel uit komt. Vandaag de dag zie ik dagelijks in de krant advertenties dat Ted Neeley (Jesus) nog steeds rondtourt met de musical. Hoef ik niet te zien. Ik ben niet zo van de musicals. Niettemin, het stuk Gethsemane vind ik het sterkste van de hele dubbelelpee. Ook deze heel lang niet gehoord, dus leuk om het weer eens te draaien. En het is nog niet eens Pasen.

–

bazbo 0596: OST – Easy Rider
Filmmuziek. Nou ja, dit is gewoon een verzameling rocksongs van eind jaren zestig. Geen slecht spul erop. Born To Be Wild van Steppenwolf is wel het bekendste. Daarnaast staat er werk op van Jimi Hendrix, Roger McGuinn, The Electric Prunes, The Byrds en meer. Ik kocht deze op 11 juli 1987 bij Free Record Shop in de bak met goedkopies. Legendarische film uit 1969; mijn elpee is een heruitgave uit 1984. Mooi tijdsbeeld, dit album.

–

bazbo 0595: Frank Zappa – Lumpy Gravy Primordial (12″ burgundy 180g vinyl single)
Deze kocht ik op 21 april 2018. Precies: Record Store Day 2018. Ook deze draai ik voor de tweede keer. Op dit minialbum staat de monomix van de instrumentale suite zoals Zappa die in eerste instantie in elkaar had gepuzzeld. Voornamelijk orkest met af en toe begeleiding van elektrische band, zonder de stemfragmenten, de musique concrète en de malle bandinstrumentaaltjes. Wat opvalt, is hoe goed en gedegen het al in elkaar zit, zeker als je bedenkt dat Zappa in 1968 nog pas aan het begin stond van zijn orkestrale carrière. En dan die melodieën… zo zitten er al wat voorbodes in van wat Zappa op latere platen nog verder uitwerkt. ergens horen we het 7/8 loopje van Pound For A Brown, bijvoorbeeld. Werkelijk een prachtwerk, dit. De stereoversie verscheen een paar jaar eerder in de 3cdset Lumpy Money, waarop veel opnames ten tijde van Lumpy Gravy/We’re Only In It For The Money staan. Van deze Primordial verschenen twee varianten: ik heb de bordeaurode 180grams vinylversie uit de Verenigde Staten. Op Discogs zijn er al gasten die deze voor tien- en tientallen euro’s te koop aanbieden.

–

bazbo 0594: Frank Zappa – Rollo (10″ clear vinyl single)
Record Store Day 2017 uitgave. Rollo hier gespeeld door The Petit Wazoo band in 1972. Hoop blazers en tetterdetet. Het nummer is eind jaren zeventig onderdeel geworden van The Yellow Snow Suite, compleet met teksten. Hier dus de ‘originele’ instrumentale versie. Op de B-kant de uitgerekte Portland Improvisation door hetzelfde ensemble. Ook leuk. Blijft jammer dat Zappa zelf zo weinig van de Petit Wazoo uitbracht. Postuum zijn de albums Imaginary Diseases en Little Dots door het familiebedrijf op de markt gemikt en blijkt dat het materiaal echt fenomenaal goed was. Ik kocht deze single op 24 april 2017, Record Store Day, dus. Er is maar één Europese versie van en ik heb nummer 007069. Dit is de tweede keer dat ik ‘m draai.

–

bazbo 0593: Frank Zappa – How’s Your Bird? (10″ clear vinyl)
Dit is een redelijk bijzondere. Niet alleen 10″, maar ook nog eens doorkijkbaar vinyl. Blijkt dat die versie nogal een verzamelaarsdingetje is: ik schijn er tientallen euro’s voor te kunnen vangen. Ik kocht dit minialbum van Italiaanse makelijk uit 1998 op 8 november 2003 in mijn plaatselijke Plato, toen die nog bestond. Wat erop staat, is niet nieuw. Veel ervan staat op het eerder gedraaide Rare Meat of op de eerder genoemde 5cd met alle opnamen van Studio Z, die Zappa begin jaren zestig maakte samen met Paul Buff. Het gebodene op dit minialbumpje wordt dan ook formeel vertolkt door meerdere bandjes. Het is echter voornamelijk Zappa die erachter zit. Vermakelijk is het wel. Het titelnummer is al absurd; Dear Jeepers is van die bizarre meligheid die Zappa later op zijn eigen platen zeer uitbouwde. Leuk werk.

–

bazbo 0592: Frank Zappa – Strictly Commercial – The Best Of Frank Zappa
Verzamelelpee uit 1995, bijna drie jaar na het overlijden van Zappa. Er is een cd-versie, maar op deze dubbelelpee staat wat extra materiaal: de 12″ Dance Mix in plaats van de studioversie van Dancin’ Fool, bijvoorbeeld. Compleet overbodig, maar leuk voor de verzamelaar. Die verzamelaar had/heeft alles al lang ergens in de kast staan, maar de hoesfoto(‘s) en de ‘liner notes’ maken ook dit album interessant. En het is natuurlijk heel mooi om zo’n prachtige elpee in je klauwen te houwen in plaats van een plastic pokkedoosje. Ik kocht mijn elpee pas op 3 december 1997 en ik heb een ‘limited’ versie, genummerd en al. Ik heb nummer 13735. Dat u het weet.

–

bazbo 0591: Frank Zappa – You Can’t Do That On Stage Anymore – Sampler
In 1988 kondigt Zappa een alleraardigst projectje aan. De cd-serie You Can’t Do That On Stage Anymore bevat meer dan dertien uur livemateriaal, opgenomen tussen 1967 en 1988. Om zijn publiek alvast een beetje lekker te maken, brengt hij deze sampler uit. Op deze dubbelelpee horen we inderdaad een mengelmoes van materiaal. Kennelijk had Zappa op dat moment slechts de inhoud van de eerste vier dubbelcd’s voor ogen, want op deze verzamelaar staat niets van wat later op YCDTOSA nummers 5 en 6 te horen is. Maar wat er wel op staat, is natuurlijk geweldig: van de vroege Mothers tot de Veaudevilleband en van de Roxy-band tot en met het grandioze ensemble uit 1979 en de luchtige 1984-tour. Het leuke is dat deze sampler interessant is, ook als je alle zes dubbelcd’s al hebt. Afwijkende mixen en inkortingen, bijzondere overgangen van het ene naar het andere nummer. Vermeldenswaardig zijn de monsterversie van The Torture Never Stops (uit 1977 met Adrian Belew), de ietwat ingekorte Dickie’s Such An Asshole (uit de Roxyconcerten 1974, met een hoofdrol voor de piano van George Duke) en de 1984-versie van The Evil Prince (oorspronkelijk van Thing Fish). YCDTOSA volume 1 was overigens de eerste cd van Zappa die ik ooit kocht (in 1992); deze sampler (een allereerste Amerikaanse versie uit 1988) kocht ik op 7 november 2002 en ik zou niet meer weten waar.