bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

07-09-2007

Bloedrood

Filed under: Publicaties voor FOK! - overig — bazbo @ 01:00

Met dank aan de hormonen…

Als vrouw zijnde heb ik soms van die dagen. Moet ik er meer over vertellen? Laat ik het er maar op houden dat mijn haar voor geen meter zit en dat mijn gemoedstoestand niet zo gelijkmatig is als anders. Hormonen: ze zouden ze moeten afschaffen.
Het vervelendste is als mannen erover beginnen. Laatst ontmoette ik er een die zei dat hijzelf het grootste slachtoffer was van de menstruatie van zijn vrouw: “Want ik moet de hele dag naar dat uitgezakte kapsel kijken!” Of nog erger: “Ik heb drie hele dagen last van dat chagrijnige smoel.” Soms tref je d’r ook wel eens eentje die een betere poging waagt. Ik krijg echte moordneigingen van mannen die laatdunkend doen over menstrueren. Sommige kerels bedoelen het goed, al snappen ze er geen bal van. Ze denken te weten wat het voor ergernis is. Maar uiteindelijk gaan ze toch allemaal onderuit. Neem nou de volgende situatie.

Ik kwam de supermarkt binnen en liep door naar de medewerkersruimte. Daar hing ik mijn jas op en trok ik de uniformjas aan.
“Goedemiddag,” hoorde ik achter mij. Ik draaide me om. Het was die jonge vakkenvuller van de non-food afdeling. Een lekkere knul. Ik had wel eens met hem staan zoenen in het emballagehok.
“Hee, hoi.”
“Je ziet er mooi uit,” zei hij.
“Mijn haar zit vandaag nergens naar.”
“Ach, ik hou wel van een beetje wild.” Hij snoof en gaf me een vettige knipoog.
“En ik van wilde kerels.”
“Zie ik je in de eerste rookpauze even in het magazijn?” fluisterde hij.
Ondanks mijn toestand vond ik het wel spannend, en ik zei: “Is goed. Jij mag er ook altijd best zijn.”

Die middag achter de kassa was het saai. Vrijdag overdag is het bij ons nooit druk. Pas later, tijdens de koopavond, dan komen de klanten. Hordes gezinnen die de weekendboodschappen komen halen. Van die saaie vrouwen, doodgeslagen door hun kinderen. Ze nemen massaal hun kerel mee om het weekend al ruziënd te kunnen beginnen. Die ellende zat er aan te komen. Ik voelde het aan mijn water. Nu had ik niet zoveel te doen. Ik was dan ook blij dat het rookpauze was. Snel ging ik naar het magazijn. Ik wachtte bij de voorraad dranken. Snel bracht ik nog even mijn haren wat in fatsoen, voor zover dat ging.

“Hee, ben je daar al?” zei een stem. Ik keek opzij en zag hem. Hij keek me glimlachend aan.
“Had je iemand verwacht, dan?” vroeg ik. “Had je ook nog met iemand anders afgesproken? Toch niet die tuthola van de kaas, hè?”
“Nee, die nooit meer. Ik heb d’r wel eens geprobeerd te benaderen, maar toen ik een hand op haar knie legde, werd ze al allergisch. Bleek ze ongesteld te zijn.”
“O? Is dat een bezwaar dan?”
“Nee joh,” lachte hij. “Dat is toch de normaalste zaak van de wereld? Vrouwen zijn nou eenmaal regelmatig ongesteld. Dat hoort er gewoon bij. Dus ik zei tegen die tuthola dat ik dat helemaal niet erg vond, dat ze ongesteld was. Begon ze over seks voor het huwelijk en zo.”
“Dat is bij mij geen probleem,” vertelde ik.
“Nee? Vertel daar eens wat meer over.”
“Seks, daar moet je niet over praten. Dat moet je gewoon doen,” was mijn mening. “Niks mis met een stomend hete pot seks. Zo vaak mogelijk.”
“Je hebt gelijk,” zei hij. Hij kwam dichterbij en sloeg zijn armen om mij heen. Ik boog naar voren en zoende hem vol op zijn mond. “En je zoent lekker,” hijgde hij. Zijn tong drong tussen mijn lippen door mijn mond in. Hij wurmde zijn been tussen de mijne. Het was een heerlijk gevoel om zijn gespannen spier tegen mijn warme orgaan te voelen. Zijn opgezwollen orgaan duwde zacht maar dwingend in mijn onderbuik.
“Eh, wacht even,” zei ik.
“Hoezo? Net zeg je dat je zovaak mogelijk … heb je nu dan geen zin in een stomend hete pot seks?”
“Sorry, ik heb mijn dag niet.”
“O, is dat het? Je bent ongesteld. Oftewel: lek. Ik dacht al: wat ruik ik toch?”

Kijk, dan haak ik af. Ineens zag ik hem in een van die mannen die met hun vrouw boodschappen ging doen op vrijdag. Alleen maar om zijn vadzige mokkel tevreden te houden, zodat hij seks kon hebben. Automatisch ging mijn knie omhoog. Ik trof hem vol. Het was een heerlijk gevoel om mijn knie tegen zijn weke delen te voelen. Hij klapte dubbel en belandde met zijn kop in mijn decolleté. Met twee vuisten ramde ik hem van boven op zijn schedel.
Hij zakte door de knieën en viel languit voorover op de grond. Ik keek letterlijk en figuurlijk op hem neer. Kreunend lag hij daar. Naast ons stond een stapel kratten goedkope wijn. Toen ik hem zijn hoofd zag optillen besloot ik wat ik moest doen. Hij was de loser bij de kassa, de klootzak die vanavond aan de kassa stond en probeerde met me te flirten terwijl hun domme, saaie vrouwen bezig waren de boodschappen in te pakken en de kinderen in het gareel te houden.

Ik pakte een fles en sloeg die op zijn hoofd kapot. Het geluid was mooier dan dat van zijn plettende ballen op mijn knie. Het was een kinderkoor op speed. Het glas kletterde alle kanten op. Bloed gutste uit een wond en vermengde zich met de inhoud van de fles. Het was rode wijn. Bloedrood. En goede wijn smaakt naar meer. Ik pakte het bovenste krat van de stapel en hief het hoog boven mijn hoofd. Eén moment zag ik hem lijden. Zijn ogen draaiden mijn kant uit en in zijn blik zag ik dat hij wist wat er ging gebeuren. Toen kraakte alles: de flessen, zijn schedel en mijn wraakzucht.

Besmeurd met rode wijn ging ik terug naar de winkel. De twee veertienjarige vakkenvullers keken me raar aan. Angst stond in hun ogen toen ik lief naar ze glimlachte. Het was dezelfde glimlach die ik achter de kassa had als er weer zo’n veertiger stond te geilen tijdens het pinnen.
Vandaag had ik ze allemaal te pakken. Soms sta ik versteld van mijn eigen kracht. Met dank aan de hormonen.

Hier lees je ‘m op FOK!.

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post. | TrackBack URI

Leave a comment