Een ouwejaarsfeest is niet origineel, maar het kan wel heel erg gezellig zijn. Vorig jaar was het de beurt aan Daniëlle. Ze woonde toen nog in een groot studentenhuis. Het concept was eenvoudig: veel muziek, veel hapjes, veel drank en veel mensen.
Ik was pas tegen een uur of half tien binnengekomen. Als laatste, zo’n beetje. Met een baco in de hand keek ik eens rond. Kijk, daar had je Rachid en Jurgen, twee collega’s uit de supermarkt waarin ik werk als ik niet studeer. Joseph was er ook, en even verderop stond Daniëlle zich op de dansvloer uit te sloven met die goeierd die vroeg of laat haar echtgenoot zou worden. En verder zag ik een hoop lui die ik niet ken.
Joseph was me aan het versieren. Ik wist dat, alhoewel ik niet denk dat iemand buiten mij het ooit zou merken als-ie dat deed. Het was namelijk een versierpoging van niks. Hij had me wel eens verteld dat hij een meisje ging versieren, op een avond, en toen heb ik hem in de gaten gehouden. Hij hing wat rond de dame in kwestie heen, zorgde voor haar drankjes en lachte te hard als ze een grap maakte. Ondertussen keek hij op een speciale manier naar haar. Waarschijnlijk dacht hij dat het verleidelijk was, of mysterieus of spannend, maar het was eerder zielig of debiel. En zo stond hij nu ook naar mij te kijken.
“Hee, Priscilla, wil je nog wat drinken?” Joseph glimlachte.
“Ja, haal maar een baco voor me.” Ik gaf hem mijn lege glas en keek hem na. Toen hij de hoek om naar de keuken was , smeerde ik hem naar een van de kamers boven. Zo zat ik een uurtje zonder Joseph te kletsen met wat mensen. Ik was eigenlijk al helemaal vergeten dat hij niet echt spontaan en ondernemend was. Dus toen ik iets voor mezelf te drinken ging halen, trof ik hem aan op exact dezelfde plek waar hij me voor het laatst had gezien. Hij had twee warme baco’s in de hand.
“He, Joseph, daar ben je!” Ik deed alsof ik verrast was.
“Ja, ik dacht ik wacht hier even, want straks kan je me in de drukte niet meer vinden.” Joseph lachte, en niet eens als een boer met kiespijn. Ongelooflijk, had die druif nu werkelijk met twee baco’s een uur staan wachten? Ik wilde het risico niet nemen hem teleur te stellen.
“Joseph, kom eens dichterbij.” Ik probeerde streng te kijken en hem niet het idee te geven dat ik meer voor hem voelde. Hij kwam zeer dicht bij me staan. Waarschijnlijk had ik allang geen invloed meer op wat hij dacht en deed, maar ik schatte hem ongevaarlijk in.
“Wat ik nu ga doen heeft alleen te maken met het feit dat ik je een heel aardige vriend vind. Ik weet dat je een oogje op me hebt, en kan je nu al vertellen dat het nooit iets gaat worden tussen ons. Met de komende vijf minuten moet je het doen.” Daarop sloeg ik mijn armen om zijn nek. Ik begon hem rustig op zijn mond te zoenen. Toen hij de verbazing een beetje te boven was, zoende hij me terug. Ik liet toe dat hij zijn handen op mijn billen legde. Over zijn schouder kon ik de klok in de gaten houden. Na vijf minuten, exact vijf minuten, onderbrak ik ons contact.
“Hmmm … zullen we nu een koude baco gaan halen? Om te vieren dat dit de eerste en laatste keer was dat we lichamelijk erotiserend contact hebben gehad?” Ik lachte en zocht een sigaret.
“Oké, dat lijkt me een goed idee. Erotiserend, joh, dat had ik nooit achter mezelf vermoed.” Hij gaf me een vuurtje en we liepen richting de keuken. Met een stevige borrel proostten we.
Joseph knipoogde naar me en zei: “Pris, dit was het mooiste blauwtje dat ik ooit heb gelopen. Je bent echt een topwijf!”
Ik ging terug naar het feest.
In de grote kamer klonk keihard ‘Sledgehammer’ van Peter Gabriel. Dat vind ik zo’n mooi nummer! Snel ging ik op de dansvloer staan en begon ik te swingen. Er stond een knul naast mij de tekst keihard mee te brullen. Dat-ie de tekst weet, zeg. Dat nummer is al ik-weet-niet-hoe-oud, en hij kent de tekst uit zijn kop. Ben je dan een ouwe vent of niet? Nou was dit ook best wel een ouwe vent. Hij had nog lang haar, ook. En een baard. Aan zijn lijf hing een t-shirt met daarop de naam van een bandje dat ik niet kende.
Een andere jongen stond ineens voor me. Tjonge. Aan zijn huidskleur te zien kwam hij niet uit de streek. Hij kwam op mij af en riep in mijn oor: “Hee, ben jij ook een vriendin van Daniëlle?”
Ik knikte overdreven. Hij zag er leuk uit. Zijn zwarte haar was kort geknipt en hij was glad geschoren. Hij droeg een brilletje met een dun zwart montuur. Borsthaar kwam boven zijn zwarte tuniek uit. ‘Istanbul’ stond er op zijn shirt. Als hij lachte, kwamen zijn parelwitte tanden bloot. Hij lachte naar me.
“Ja, we zijn hartsvriendinnen,” zei ik, zonder te controleren of hij me wel kon verstaan. Hij was dichtbij mij gekomen. “En hoe ken jij haar?”
“Ik heb een tijdje iets met haar gehad,” bekende hij. “Maar ze knapte af op mijn tongtechniek.”
“Pardon? Ben jij zo slecht dan?”
“Nee, eerder het tegenovergestelde,” zei hij in mijn oor.
“Wat moet ik me daarbij voorstellen?” begon ik een flauwe grap. “Dat je je tong zo ver in haar mond stak, dat ze moest kokhalzen?”
“Nee hoor,” zei hij vriendelijk.
“Hoe heet je?” vroeg ik.
“Yusef.”
“Turk?”
“Bezwaar?”
“Geenszins,” zei ik lachend en moest even denken aan het meisje uit de Turkse winkel bij mij op de hoek.
“Wat lach je?”
“Oh, ik vind jullie Mediterrane types wel mooi. Vooral jullie ogen. Daar val ik wel op.” Ik bloosde een beetje toen ik het zei.
Hij kwam wat dichter naar mij toe en sloeg zijn armen om mij heen. “Dat is lief van je,” fluisterde hij in mijn oor.
“Maar,” zei ik, “hoe zit dat met die tongtechniek van je?”
Hij bracht zijn lippen op die van mij. Binnen twee tellen woelde zijn tong door mijn mond. Ik kwam adem tekort. Lachend duwde ik hem van mij af.
“En?” vroeg Yusef. “Wat vind je ervan?”
“Niks mis mee,” antwoordde ik. “Maar ik loop niet graag te hard van stapel.”
“O? Knap je op me af?”
“Nee, maar daarginds zie ik bekenden. Daar ga ik even heen. Ik zie jou zo wel weer. Dag.”
Ik liet hem met grote ogen achter. Met zijn tongtechniek was echt niets mis. Met zijn knoflookadem wel.
Verderop stond Denise. Wat leuk dat die ook naar dit grote eindejaarsfeest was gekomen! Denise ken ik van een paar jaar geleden. Toen was ze een heel goede vriendin van me. De afgelopen jaren hadden we elkaar bijna niet gezien. Hoog tijd dus om even lekker bij te kletsen. Snel liep ik naar haar toe.
“Hoi Denise,” begon ik.
“Ik moet plassen,” zei ze. “Ga je mee?”
Ik knikte en volgde haar. De toiletruimte was niet al te groot. Ze maakte haar broek open en ging zitten. Ik keek in de spiegel en haalde een hand door mijn haar. De mascara zat nog netjes rond mijn ogen. Ik ben trots op die ogen. Soms kan ik er heel erg arrogant mee kijken, en soms krijg ik er ook heel andere dingen mee voor elkaar. Zoals nu. Denise pakte wat wc-papier en veegde zichzelf af. Toen stond ze op en deed haar broek weer dicht. Ik stond naar haar te kijken.
“Vind je het leuk om te zien hoe een ander plast?” vroeg ze. Ik zei niets en knikte weer.
Denise kwam naast me voor de spiegel staan. Ze haalde lipstick uit haar tasje en begon haar lippen opnieuw te stiften.
“Niet doen,” zei ik en legde een hand op de stiftende arm. “Je hebt zo al goddelijke lippen.”
Ze keek me aan en vroeg: “Echt? Vind je dat werkelijk?”
“Ja,” zei ik wat verlegen. “Jij hebt die hele lippenstift niet nodig.”
“Dat is lief van je om te zeggen,” zei ze. Ze legde een arm op mijn schouder.
Ik pakte haar bij haar middel beet en wilde haar op haar wang zoenen. Vóór ik het wist had ze met haar andere hand mijn hoofd van achteren beetgepakt en duwde ze me naar zich toe. Onmiddellijk voelde ik haar lippen op die van mij. Even leek het er hard aan toe te gaan. Toen verslapten onze handen en kusten we lang en lekker. Ik liet haar tong haar gang gaan. Ondertussen streelden we elkaars bovenlijf. Tjonge, ik zou d’r nog geil van worden. Ineens was het voorbij.
“Dat was fijn, Denise,” zei ik. “Waarom hebben we dat nooit eerder gedaan?”
“Omdat jij en ik eigenlijk op stoere mannen vallen.” We lachten allebei. Samen gingen we weer terug naar het feest.
Jongens vragen zich altijd af waarom meisjes toch iedere keer met z’n tweeën naar het toilet gaan.
In de grote kamer werd de muziek steeds leuker. ‘Saturday Night’ van Herman Brood is wel een lekker nummer om op te headbangen. En Prince z’n ‘1999’ is perfect voor op een feestje. Denise en ik stonden al snel samen te dansen. We maakten hitsige bewegingen naar elkaar. We trokken nogal wat aandacht, want langzamerhand danste niemand meer, maar stond iedereen aan de kant naar ons te kijken. Ineens kwam er iemand op ons af.
Het was een grote jongeman die al zijn haar had afgeschoren. Hij droeg een wit hemdje zonder mouwen en een strakke spijkerbroek. Gossie, wat was hij gespierd, zeg. Die had heel wat uurtjes getraind bij de sportschool. Toen hij dichterbij kwam, rook ik even of hij naar zweet stonk, maar ik kon zo gauw niets vinden.
“Dames,” riep hij naar ons. “Vermaken wij ons een beetje?”
“Wij wel,” zei Denise. “Jij dan?”
“Nu ik jullie tegen ben gekomen wel,” was zijn antwoord.
Denise bracht haar mond bij mijn oor en zei: “Wat een slijmbal! Maar wel knap.”
“Eens kijken wie hij kiest,” proestte ik terug.
“Wat zeggen jullie?” vroeg hij.
“Dat je er zo goed uitziet!” riep Denise. “We stonden net te bediscussiëren wie met jou mag zoenen.”
“Huh? O. Eh…” Haha, meneer wist niet wat hij moest zeggen.
“Hoe heet je?” vroeg Denise.
“Sander.”
“Je hebt de keus uit twee, Sander,” dreef ik het op de spits. “Zeg het maar.”
“Mag allebei ook?” Ah, hij hield wel van een triootje.
“Niet tegelijkertijd,” zei Denise streng.
“Dan neem ik haar eerst,” wees hij op mij. Ik kreeg een rood hoofd, terwijl ik Denise aankeek.
“Nou, vooruit!” riep die. “Dit is je kans!”
Vooruit dan maar. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en kuste hem op zijn mond. Meteen greep hij me bij een tiet en een bil beet.
“Niet zo haastig, zeg!” lachte ik naar hem. Zachtjes duwde ik hem weer van mij af.
“Mensen!” klonk ineens de stem van Daniëlle. De muziek was gestopt. “Het is bijna zover! Hebben jullie allemaal wat te drinken?”
Snel pakte iedereen zijn drankje. Joseph en Yusef waren er ook bij komen staan.
“Tijd om af te tellen!” Daniëlle leek me al wat dronken. Zoiets flauws zou ze in nuchtere toestand nooit doen.
“Tien, negen, acht …”
Ik sloeg mijn arm om Denise heen.
“… zeven, zes, vijf….”
Aan mijn andere kant was Yusef gekomen. Joseph en Sander stonden naast Denise. Iedereen had zijn of haar arm om iemand anders heen.
“… vier, drie, twee,…”
Ik geloof dat ik me voor één moment heel goed voelde.
“… een …. NUL!”
“Gelukkig Nieuwjaar!” riep iedereen.
Ik keek naar de vier lekkere mensen met wie ik gearmd stond en dacht: “Dat komt wel goed.”
December 2007
Hier lees je ‘m op FOK!.
