Bas Langereis leest u voor!

Zaterdag 29 maart 2008: een nieuwe YesFocus meeting in café ‘Wilhelmina’ aan het Wilhelminaplein in Eindhomoven. Ondanks de lage opkomst, was het toch gezellig en aangenaam. Niet in de laatste plaats door het geweldige optreden van Five Bridges!

Saturday, March 29, 2008: another YesFocus meeting in café ‘Wilhelmina’ at the Wilhelminaplein in Eindhomoven. Despite the less people visiting, it was nice to be there. Mainly because of the fantastic concert by Five Bridges!

Youtube movies:

Yes medley 1: Nous Sommes Du Soleil – Yours Is No Disgrace – South Side Of The Sky
Sollsbury Hill (Peter Gabriel)
Yes medley 2: Heart Of The Sunrise – Würm

Uitgebreid verslag (Olandese only): klik op de link (Meer…)

Het zat allemaal even niet mee, vandaag.
Dat merkten we al bij de rit ernaartoe. Daar waar de trein er normaal nog geen twee uur over doet, daar kregen we nu te maken met seinstoringen en technische problemen, waardoor we pas dik drie uur nadat we waren ingestapt in Eindhoven aankwamen.
Het Wilhelminaplein was gelukkig snel gevonden en café Wilhelmina nog sneller. Bij binnenkomst zagen we gelijk al wat bekenden. Het waren ook bijna de enigen in het café. Snel een biertje.
Niet lang daarna beklom Five Bridges het podium. We hadden ze de vorige keer al gezien tijdens de YesFocus ontmoetingsdag, in september 2006, dus we wisten wat we gingen krijgen. Jawel, hoor: het openingsnummer was Watcher Of The Sky van Genesis. Zanger Piet Roelofs was prima bij stem; de mellotron van Luke d’Araceno leek uit de mottenballen te zijn gehaald (digitale mottenballen, dan), gitarist Enzo Gallo klonk fenomenaal, het geluid van de Rickenbacker van Martin Tholen leek weer griezelig op die van Squire en drummer Rob van der Linden sloeg energiek en subtiel op zijn vellen. Toen het stuk voorbij was, ging het weinige publiek al enigszins uit het dak. ‘Jongens, en dit is dan nog maar een soundcheck!’ riep Piet.
Na een korte aankondiging begon het dan echt. De eerste tonen van de nog te verschijnen cd The Thomas Tracks beloofden al veel. Het is een absurd verhaal over een jongeman, zo vertelde de dame die de introductie deed.
Het zat allemaal even niet mee, vandaag. Middenin het tweede deel stond Rob op van achter zijn drumkit en riep in de microfoon: ‘Dit is de nachtmerrie van iedere drummer. Ik trap door het vel van mijn basdrum heen.’ Piet reageerde adrem: ‘O, dus dít is de nachtmerrie van een drummer. Weten we dat ook weer.’
Het duurde even voordat het vel vervangen was. In de tussentijd trakteerden de overige musici ons op wat flarden muziek. Luke begon met ELP’s Take A Pebble en Piet bleek de tekst niet goed te kennen, haha. Het liep over in het piano loopje van Genesis’ Firth Of Fifth. Inmiddels had Rob een nieuw vel op zijn basdrum. De band zette in en ook deze versie was er een om je vingers bij af te likken. Knap hoor, hoe flexibel de band blijkt te zijn.
Na deze pech begon Five Bridges dan toch echt aan The Thomas Tapes. Mooie stukken zitten erin, die herinneren aan Genesis, Marillion en Rush. Ook veel afwisseling qua dynamiek en emotie. Het zat allemaal even niet mee. Enzo’s steel guitar stond nogal onstabiel op de poten en het bleek lastig om die poten wat steviger te maken. De pauze bracht uitkomst. Helaas hadden we het laatste deel van The Thomas Tapes nog niet gehoord.
In de pauze was er een verloting voor de YesFocus-leden. Verhip zeg, won ik me daar toch iets gaafs: de Jon Anderson cd-single State Of Independance. Ik had, toen Jons DVD uitkwam, veel moeite gedaan om die single te pakken te krijgen, maar ik kon hem vanuit Nederland echt niet bestellen. En nu had ik hem gratis en voor niets gekregen.
Na de pauze kon de band moeilijk kiezen. Het laatste deel van het eigen werk? Of nee, toch maar: ‘Hiervoor zijn jullie gekomen!’ Het begon met Luke die Fire Bird Suite van Stravinsky speelde.
De Yes-medley was nagenoeg hetzelfde als de vorige keer, maar dwong opnieuw veel respect af. De bezoekers in het café verloren zichzelf en dansten dat het een lieve lust was. Wat wil je ook? Delen van Yours Is No Disgrace, Perpetual Change, The Fish, And You And I, Nous Sommes Du Soleil, South Side Of The Sky en het eind van The Gates Of Delirium, inclusief Soon. Piets stem zit toch echt dichter bij het Gabriel werk, maar hij kweet zich behoorlijk van zijn taak. Het steel guitarwerk van Enzo veroorzaakte een traantje.
Toegiften waren er ook. Een eigen stuk (was dat het laatste deel van The Thomas Tapes?) en Peter Gabriel’s Sollsbury Hill!
Het publiek brak de tent af en dus moest Five Bridges nogmaals terugkomen voor een allerlaatste toetje. Het werd een medley van Heart Of The Sunrise en Würm. En toen was het toch echt afgelopen.
Een laatste biertje en wat bijpraten met gasten en bandleden. Vervolgens iets lekkers eten in De Effenaar en dan een trein op tijd terug naar huis.
Het zat allemaal niet mee. De technische storingen waren verholpen, maar: ‘De trein voor ons heeft een everzwijn aangereden. Hierdoor zijn alle overwegen defect geraakt. Vandaar dat we stapvoets rijden.’
Tijd genoeg om herinneringen aan deze fantastische middag op te halen.

YesFocus en Five Bridges: bedankt!