bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

01-03-2009

Carlo Piemol en de jeuk

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2009 — bazbo @ 00:11

Soms heb je van die dagen.
Je kent dat wel.
Dan zit alles tegen.
Je koffiefilter scheurt.
Als je net bent opgestaan.
Of je drolletje tandpasta
valt in de wasbak.
Terwijl de kraan loopt.
Of je laat je boterham vallen.
Met de pindakaas naar de vloer.
Zó’n dag.
Je kent dat wel.
Carlo Piemol heeft ook zo’n dag.
Vandaag.

Carlo Piemol staat op.
Hij loopt naar beneden.
Carlo Piemol heeft zin in koffie.
Maar wat gebeurt er?
Het koffiefilter scheurt.
Carlo Piemol baalt.
Hij gaat weer naar boven.
In de badkamer pakt hij zijn tandenborstel.
Ook pakt hij de tube tandpasta.
Maar wat gebeurt er?
Het drolletje tandpasta valt.
In de wasbak.
Terwijl de kraan loopt.
Carlo Piemol baalt.
Hij gaat weer naar beneden.
Carlo Piemol heeft honger.
“Een boterham met pindakaas,
die gaat er altijd in.”
Je zult het altijd zien.
Carlo Piemol laat zijn boterham vallen.
Met de pindakaas naar de vloer.
Carlo Piemol baalt.

Maar het kan nog erger.
Dat had je niet gedacht, hè?
Maar het is wel zo!
Of niet soms?
Willen de lezertjes niet lollig doen?
Daar houdt de schrijver niet zo van.
Het was wel een vraag.
Maar die was rethorisch.

Carlo Piemol is op een feest.
Het is een familiefeest.
Van tante Huppeldepup en ome Nogwat.
Die vieren nog gauw een feest.
Dat ze zoveel jaar getrouwd zijn.
Voordat ome Nogwat besluit
om tante Huppeldepup weg te brengen.
Naar een verpleegtehuis.
Omdat ze haar plas niet op kan houden.
Maar daar gaat het nu niet om.

De hele familie is er.
Carlo Piemol is er.
De neefjes Mik en Mak.
Opa Poepchinees.
De nichtjes Tok en Tak.
Zelfs buurman Barman.
En nog veel meer mensen.
Het is een gezellige boel.
“We willen geen stukjes, hoor,”
had ome Nogwat gezegd.
En dat moet je niet zeggen.
Want dan doet de familie het tóch!

Carlo Piemol staat op het podium.
Samen met de neefjes Mik en Mak.
En Opa Poepchinees.
En de nichtjes Tok en Tak.
Zelfs buurman Barman.
En nog veel meer mensen.
Ze doen een stukje.
Voor tante Huppeldepup en ome Nogwat.
Het is een grappig stukje.
Maar wij begrijpen er niets van.
Want wij zijn niet van de familie, hè?

En dan gebeurt het.
Carlo Piemol krijgt jeuk.
Vreselijke jeuk.
Niet naast zijn neus.
Niet in zijn neus.
Niet in zijn kruis.
Niet in zijn poepgleuf.
Nee, tussen zijn tenen.
In het begin denkt Carlo Piemol:
“Laat maar even gaan.
Het gaat vanzelf over.”
Maar het gaat niet vanzelf over.
Het wordt juist steeds erger.

Carlo Piemol staat vóór op het podium.
Hij heeft de hoofdrol.
(Wie anders?)
Hij móét krabben!
Onopvallend gaat hij op één been staan.
Het jeukbeen klapt hij tegen zijn bil.
Zo kan Carlo Piemol bij zijn tenen.
Maar hij kan niet krabben.
Hij heeft een dikke schoen aan.

Carlo Piemol zwiept zijn been weer vooruit.
Zijn schoen vliegt uit.
Het publiek in.
Carlo Piemol schrikt er zelf van.
Daar vliegt zijn schoen!
Pats!
Recht in iemands gezicht!
“Ai,” denkt Carlo Piemol,
“dat was dat mooie meisje.
Daar gaat mijn kans!”

Het meisje schrikt.
Ze krijgt een schoen in haar gezicht.
Wat denkt die knakker wel?
Dat je op een podium staat,
betekent niet dat je alles kunt maken!
Driftig stapt ze naar voren.
“Wat had jij nou?” vraagt ze.
“Sorry,” zegt Carlo Piemol,
“maar ik had jeuk.”
“Waar?” vraagt het meisje.
“Hier,” zegt Carlo Piemol,
“tussen mijn tenen.”
“Tenen? Van welk been?”
Het meisje is echt boos.
“Hier, deze,” legt Carlo Piemol gauw uit.
Hij wijst op een been.

“Ik weet wel wat,” zegt het meisje.
Ze lijkt opeens best kalm.
“Dan heb je er nooit meer last van.
Nooit meer jeuk tussen je tenen.”
TJAK!
Het meisje heeft een enorm mes gepakt.
En heeft er ook al mee gesneden.
Carlo Piemols voet ligt op de grond.
Aan die voet heeft hij nooit meer jeuk.

“Haha!” roept Carlo Piemol.
“Ik heb je gefopt!”
“Hoezo?” vraagt het meisje.
“Nou,” zegt Carlo Piemol,
“het was de andere voet!”

Plotseling is Carlo Piemol wakker.
Hij ligt in bed.
Badend in het zweet.
“Het was een droom,”
denkt Carlo Piemol opgelucht.

Dag Carlo Piemol!
Soms heb je van die dagen.
Je kent dat wel.
Dan zit alles tegen.
Dit wordt er vast ook weer één!
We volgen je op de voet!
Tot ooit!

Apeldoorn, februari 2009

Dit is deeltje 15 in de Carlo Piemol-serie.
Meer deeltjes zijn in voorbereiding.

Hier lees je ‘m op FOK!.

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post. | TrackBack URI

Leave a comment