Een ziek virus
“Potver.” Dit was de ergste Trojaan die je ooit had gezien. Binnen een minuut zat alles vast en kreeg ik foutmelding op foutmelding op foutmelding.
“Vanaf uw pc worden spamberichten verspreid aan anderen,” vertelde de computer.
“Lekker,” zuchtte ik.
Minder lekker was de aangebrande aardpeersoep.
Vrouwlief is ziek. Uiteindelijk zal ze grotendeels herstellen. Had ik al eens verteld dat ik een sterke vrouw heb? Nee? Nou, ik heb een sterke vrouw. Gelukkig wel. Wat zou een bazbo met een slap wijf aan moeten vangen? Vrouwlief is nu eenmaal de rots in de branding van zijn woelige warwereld.
De neveneffecten van de behandeling maken het zwaar. Ik zal hier geen opsomming geven van al die neveneffecten. Ik heb maar twee A4’tjes de ruimte in lettergrootte 10pt. Tussen de behandelingen door heeft ze nauwelijks tijd om aan te sterken. Ik zorg goed voor haar. Zo kook ik bijna iedere avond. Omdat ze een andere smaakbeleving kent, is dat niet altijd even dankbaar werk. We doen ons best.
Aardpeersoep werd het vandaag. Met dank aan het biologische groentepakket. Vrouwlief lag op de bank bij te komen van uitputtingsverschijnselen; ik stond in de keuken te robertkranenborgen. De boxjes boven het aanrecht braakten Zuid-Amerikaanse bandoneonklanken uit.
Doorgaans krijgt Vrouwlief gedurende de dag niet veel tijd om te rusten. De telefoon loeit onophoudelijk, de opbeurende mailtjes komen als viagraspam het Postvak In binnen, de brievenbus puilt uit van de beterschapskaarten en voortdurend staat er bezoek met bossen bloemen in de hand voor de deur.
Leuk, al die aandacht. Vrouwlief fleurt er steeds weer door op. Het vraagt echter ook enorm veel energie van haar. Energie, die ze hard nodig heeft om te herstellen. Vandaar dat ik de mensen om ons heen heb laten weten dat ze beter niet meer spontaan konden bellen of langskomen. Wat natuurlijk altijd kan, is mailen om een afspraakje te maken. Dan kan Vrouwlief zélf bepalen wanneer ze antwoordt, in welk tempo en wanneer het bezoek kan komen aanwaaien. Zo kan ze haar krachten beter over de dag spreiden.
De staafmixer deed zijn werk. Dat werd een prima soepje. Nu nog wat wortelpeterseliecroutons en warmoesboter maken. Dat vroeg even wat aandacht. Vanuit de half open keuken hoorde ik dat Vrouwlief van de bank opstond en naar de pc slofte. Zo, die wortelpeterseliecroutons en warmoesboter waren bijna klaar. De gepureerde aardpeersoep stond lustig te pruttelen.
“Kijk, ik heb een e-card gekregen,” klonk de stem van Vrouwlief. “Maar hij zit dicht met zo’n zip-dinges. Kun jij hem openmaken?”
Fuck. Moest dat nu? Terwijl de aardpeersoep bijna klaar was? Zo’n kaart kan toch wel wachten? Het zal trouwens wel weer zo’n grappig bedoeld meukfilmpje zijn. Snel liep ik naar de woonkamer.
“Mag ik er dan éven bij?” joeg ik Vrouwlief van de bureaustoel. “Waar is-ie?”
Ah, hier. Gauw aanklikken. Toch lief van al die mensen om ons heen dat ze willen laten weten dat ze meeleven. Shit, mijn demoversie van Winzip is verlopen. Ik ben in de keuken nodig! Waar had ik Winrar gelaten? Daar zo. Mooi, dat ging snel. Hoeveel van dit soort elektronische beterschapsberichten had Vrouwlief ondertussen al niet ontvangen? Even op ‘openen’ klikken en … uitpakken, die handel.
“Kut,” zei ik. Oeps. Op het scherm allemaal toeters en bellen. Voor ik het wist opende de ene na het andere pop-up.
“Lukt het niet?” vroeg Vrouwlief op de achtergrond.
“Het lukt prima,” brabbelde ik onzeker nerveus. “Potver.” Dit was de ergste Trojaan die je ooit had gezien. Binnen een minuut zat alles vast en kreeg ik foutmelding op foutmelding op foutmelding.
“Mag ik hier straks naar kijken?” werd ik nogal pissig. Het zag er niet naar uit dat ik de boel aan de praat kreeg. “Da’s mooi kut,” riep ik uit. “Ik moet mijn stuk voor FOK! nog maken.”
“Vanaf uw pc worden spamberichten verspreid aan anderen,” vertelde de computer.
“Lekker,” zuchtte ik.
Minder lekker was de aangebrande aardpeersoep.
De friet van de patatboer was best te eten.
Met volvette pens deed ik de vaat in de afwasmachine en vervolgens installeerde ik mij eens uitgebreid achter de computer. Dit varkentje zou ik wel even wassen. Ik had tenslotte best een aardige typsnelheid. Hoe kom je daaraan? zul je je afvragen. Dat komt zo.
Mijn Zoon ging op de basisschool een zelfstudiecursus typvaardigheid doen. Plots waren op mijn toetsenbord alle toetsen afgeplakt met kleurige stickers. Verhip! Nu moest ik de cursus óók wel doen. In drie avonden tijd leerde ik mijzelf blind typen.
Nou, als ik mij zó vlot iets eigen maakte, dan mocht ik mijzelf heus wel een computerwizard noemen. En ik kon ook een foto plakken in een mailtje! Kom maar op met die Trojaan!
“Godsgloeiendegezondheidssandalen!” brieste ik. Driftig sloeg ik met mijn vuist op het toetsenbord.
“Gaat het niet?” vroeg Vrouwlief.
“Eerst door die 12.354 popupschermpjes heen zien te komen! Gék word ik ervan. Steeds weer krijg ik links naar sites waar ik beveiligingssoftware moet kopen.”
“We hebben toch beveiliging?”
“Precies! Onze prachtprovider heeft dat allemaal geleverd! Alleen nu hebben we zélf een vervuild bestand geopend en nu zie je maar weer!”
“Wat is het probleem?”
“Het probleem is dat deze pc nu zwaar geïnfecteerd is. Vanaf onze computer wordt allerlei spam het wereldwijde web in geslingerd.”
“Oei, dat klinkt niet goed.”
“Dat is het zeker niet! En het gebeurt waarschijnlijk allemaal vanuit jouw account.”
“Wat kun je eraan doen?”
“Ik kan heel veel,” zuchtte ik. “Blind typen en een foto plakken in een mailtje. Maar ik ben bang dat dit een beetje boven mijn pet gaat.” Ik trok de internetkabel van achter uit de computer en zette het apparaat uit.
De volgende morgen vroeg belde ik een reparateur.
“Dag. Ik heb een computer met een knol van een Trojaan erin. Kunt u die voor mij verwijderen?”
“Tuurlijk, meneer. Dat is ons werk, hè? Tegenwoordig bestaat 80% van onze werkzaamheden uit dit soort klussen. Ik kom uw computer in de loop van de dag ophalen. Binnen een week heeft u hem weer terug.”
Het was vrijdagochtend. Een week zonder pc. Hoe moet dat toch? Hoe moet het met de column op donderdag? Ik kan de Lezers toch niet teleurstellen? Ik hoor je vragen: waarom log je niet in op een andere pc? Het antwoord is te stom voor woorden. Ik had mijn FOK!-wachtwoord bewaard in een document en je mag één keer raden waar ik dat document had opgeslagen. “Dan maar geen bazbo-column aanstaande donderdag,” was de gruwelijke gedachte.
Wie bedenkt dit soort grappen van virussen? Ik verdacht onmiddellijk de reparateur. Die is er wel bij gebaat dat apparaten vervuild raken. Zo houdt hij tenminste werk. Of zo’n bedrijf dat spam wil verspreiden, dat kan ook. Maar dan is zo’n Trojaan niet zo handig, want het maakt dat ik de stekker eruit trek en hem laat schoonmaken.
Wonder boven wonder was de pc op dinsdagavond weer terug. Gelukkig maar, anders had u nu tegen een lege column aan moeten kijken. En de grap van ‘schrijven is schrappen’ had ik al eens gemaakt. Dat ik de lezers niet hoef teleur te stellen, is een prettig idee. Wat een avonturen weer. Met dank aan een ziek virus.
Apeldoorn, mei 2010