Witheet om witlof – culi-kul
“Jij begrijpt ook helemaal niks!” riep ik. “Hier! Hier ging het om!” Ik gooide haar een stronkje witlof toe. Dat ging íéts te wild. Ze kreeg het recht in haar gezicht.
“Waar is dát nou weer voor nodig?” gilde ze.
“Jij wilde toch weten waar het over ging? Maak het ook nog visueel inzichtelijk voor de vrouw, is het wéér niet goed! Ondankbaar, die wijven! Eerst moesten ze al een rib van ons hebben en dan krijg je dít!”
“Ik hoef dit niet te pikken,” siste Vrouwlief. Ze pakte het stronkje witlof van de grond en smeet het in mijn richting.
Dat had ze beter niet kunnen doen. Ik had namelijk niet alleen de witlof in mijn handen, maar ook een bos prei, een winterwortel, een knolselderij en zo’n reuzenpompoen. Ja, het zou een forse maaltijd worden.