bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

23-12-2010

Zweten in Zweden (3)

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2010 — bazbo @ 21:12

Alle reden heb ik dan ook. Potverdorie, wat ziet dit meisje er beeldschoon uit! Je verwacht het toch niet? Ik kom een paar dagen op vakantie naar deze stad om op adem te komen van een bijzonder jaar en voor ik het weet kom ik hier lucht te kort bij het gapen naar een mooie meid voor wie ik weer eens veel te oud en te getrouwd ben. Ik sta te zweten in Zweden.

Alle reden heb ik dan ook. Potverdorie, wat ziet dit meisje er beeldschoon uit! Je verwacht het toch niet? Ik kom een paar dagen op vakantie naar deze stad om op adem te komen van een bijzonder jaar en voor ik het weet kom ik hier lucht te kort bij het gapen naar een mooie meid voor wie ik weer eens veel te oud en te getrouwd ben. Ik sta te zweten in Zweden.
“Hej!” zegt ze. Ik kan er niet aan wennen, aan die manier van begroeten. Maar zij zegt het, dus vergeef ik het haar.
“Hello, I’d like to have … do you have any beer?” Ik heb het niet op de kaart of in de vitrine zien staan. Met mijn handen maak ik het gebaar dat ik bier uit een tap pomp.
“Yes, we do have beer, but only in a bottle. No draught beer.”
“Oh, that’s no problem.” Zie je wel? Ik doe niet moeilijk.
“What kind of beer would you like? Czechian or Swedish beer?”
Ze heeft haar lange donkere haren bij elkaar gebonden in een paardenstaart. Haar gezichtje is rond en haar lachje is fenomenaal. Maar het zijn de mascaraogen die het ‘m doen. Meer zie ik niet van haar.
“Oh, the Swedish beer, of course. Make it two, please.”
Ze draait zich om en opent de deur van een koelkast. Ze verdwijnt achter de hoge toonbank. Barst, ik kan niet zien hoe ze bukt en of ze een goede kont heeft. Echt erg vind ik het niet. De aanblik van haar gezicht is al geweldig. Nu ze toch even bezig is, werp ik snel een blik achter mij de koffiekamer in.

Aan een tafeltje bij het raam zit Vrouwlief. Ze is moe en heeft behoefte aan even uitblazen. We zijn hier sinds dinsdagavond. Nu is het vrijdagmiddag en het is alweer pikkedonker buiten. De dagen zijn kort. Dat komt goed uit. Zo kunnen we niet al te lang door de stad lopen. Tijdens andere vakanties sjouwden we heel wat af. Die energie heeft Vrouwlief even niet. Vraag is ook of die ooit weer terug komt. Zoals het nu gaat, gaat het eigenlijk alweer geweldig. Gezien de omstandigheden. Over omstandigheden gesproken: moet je mij hier eens zien staan. Ik kijk weer naar het meisje achter de bar. Ze zet twee glazen en twee flessen bier op de toonbank.
“Do you want nuts?”
Pardon? Wat vraagt ze? Of ik nootjes wil.
“No, thanks,” lach ik onzeker.
“They’re for free, do you want some?”
Eh, wat moet ik hiermee? Als ik nu zeg dat ik ze wél wil, dan doe ik de Nederlandse reputatie flink eer aan. Moet ik volharden in mijn eerdere standpunt? Vrouwlief wil vast nootjes. Die houdt wel van knabbelen bij een biertje.


(Slottsbacken met het Kungliga Slottet, Gamla Stan, Stockholm – 25 november 2010 – foto:
bazbo)

Gisteren was het nauwelijks donker geworden of we zaten al aan het bier. Aan het begin van de middag ontmoetten we Annemarieke, een vriendin van ons die sinds de zomer hokt met Sven, hier in de stad. We kennen ze van de grote Frank Zappa community waarbij ik ben aangesloten. Annemarieke liet ons mooie plekjes in het oude stadsdeel Gamla Stan zien. Via de smalle steegjes liepen we naar het plein Stortorget. Hier staat het fraaie Beursgebouw en zagen we de beroemde kerstmarkt. Potjandosie, het begon weer te sneeuwen en fors ook. Iets verderop, aan het plein Slottsbacken bekeken we het Kungliga Slottet (Koninklijk Paleis) en de Storkyrkan. Een paar maanden geleden was de Zweedse prinses Victoria hier getrouwd. Wat kan mij het schelen. Het uitzicht vanaf Slottsbacken op de Norrström en de eilandjes Skeppsholmen en Kastellholmen was mooi, ook al zagen we niet zo goed met al die sneeuw die in onze ogen woei.
We kluunden ons verder een weg via de Kungsträdgarden met de Kungliga Operan naar het modernere centrum van de stad. Op het plein van Hötorget vonden we de Kungshallen. Daar dronken we bier en keken we uit op het Konserthuset. De tocht ging voort door de Holländergatan en uiteindelijk belandden we in café-restaurant ‘Vasa’ (alles in het land is vernoemd naar knåckebröt). Terwijl ons tweede bier geserveerd werd, kwamen onze drie vrienden binnen. Sven is de partner van Annemarieke, Bengt is ook een goede bekende en au3 is onze Nederlandse vriendin die tijdelijk in Stockholm werkt en ons een slaapkamer in haar appartement aanbood. Meer bier. En plankstek. Dat is een biefstuk met saus en groenten, geserveerd op een houten plank uit de oven en omgeven door aardappelpuree. Nog een hele kunst om die puree te eten zonder dat alle saus van de plank op je schoot loopt. Råre jöngens, die Zweden.

(Kungliga Operan, Kungsträdgarden, Stockholm – 25 november 2010 – foto: bazbo)

Vanmorgen om twaalf uur troffen we Sven opnieuw. Hij had middagpauze van zijn werk en liet ons de Östermalmshallen zien, waar de beste Zweedse delicatessen worden verkocht. Daarna nam hij ons mee naar een lunchrestaurant. In Zweden eet men tussen de middag warm. Vandaar die drukte tussen twaalf en twee in de restaurants! We moesten in een rij wachten tot ergens een plekje aan een tafel vrij kwam. Vervolgens konden we ons tegoed doen aan een buffet. Sushi is erg populair in Stockholm. Ik kreeg drie happen door mijn keel en verlangde naar een broodje met ost.
We namen afscheid van Sven en liepen naar het schiereilandje Blasieholmen. In Stockholm is het water nooit ver weg en het uitzicht op de schepen en de aan de overkant gelegen eilandjes is prachtig. De zon was zelfs gaan schijnen. Via een smeedijzeren brug kwamen we op het eiland Skeppsholmen. Vroeger was dit eiland een basis van de marine; nu is het vooral een rustige plek met vele musea.
Verhip, ginds zakte de zon al achter de gebouwen van het hooggelegen zuidereiland Södermalm. Even een foto maken. Klik. Ik keek op het schermpje of het wat geworden was. In het display stond de tijd. 13.45 uur. “Volgens mij heeft het hier helemaal geen zin om je nest uit te komen,” zei ik. “Het is alweer nacht voor je het weet.”
In het Modern Museet zagen we werken van Matisse, Dali en Picasso. En een heleboel meer geklodder. Toen we na twee uren weer naar buiten kwamen, was het echt al stikdonker.
We wandelden langs het water naar Gamla Stan, de oude stad. Niet ver, maar een hele opgave voor Vrouwlief. Die conditie van haar, die is – ondanks dat ze herstellende is van die slopende ziekte – nog steeds goed naar z’n vaantjes.
“Een klein stukje nog,” moedigde ik haar aan. “In de oude stad vinden we vast wel een tent waar we kunnen uitblazen.”

(13.45 uur – Södermalm, Stockholm – 25 november 2010 – foto: bazbo)

“Well, have you decided yet?” vraagt iemand.
Ik schrik op uit mijn herinneringen. Achter de toonbank zie ik het schitterende gezichtje van de jonge vrouw. Ze lacht naar me. Wat een ogen.
“Excuse me, what did you say?” hakkel ik. Ik sta te zweten in Zweden.
“Do you want nuts?”
No thanks, I already am.

Apeldoorn, december 2010

Hier lees je ‘m op FOK!.

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post. | TrackBack URI

Leave a comment