B-log: 4-10 januari 2014
Vrijdag 10 januari
Terwijl E naar haar tweede behandeling is, doe ik op de fiets wat boodschapjes. Rond het middaguur komt oma op bezoek. Van het restje tomatensaus van gisteren heb ik een Marokkaanse tomatensoep gemaakt. Ik fruit een kruidenmengsel met saffraan en ui, voeg de tomatensaus bij en dan gaan er alleen nog wat bouillon, linzen, tuinbonen en kikkererwten bij. Het resultaat is overdonderend.
Ik maak een rondje door het Matenpark en over de Eglantier. Als ik terugkom, neemt oma afscheid. E vertelt dat ze graag wat anders wil gaan eten. Minder rijst, pasta, aardappelen en brood. Het zal lastig zijn, zeker op werkdagen voor haar, maar ik zie er de uitdaging en de puzzel ook wel weer in. Lang leve de zoektocht.
‘Maar morgen moet je nog een keer pasta eten,’ vertel ik.
‘En vanavond maak ik een rijst-/groenteschotel,’ is de reactie.
Mis. Zij maakt het niet. Als ik terugkom van mijn wandeling door het Matenpark en over de Eglantier, is ze druk bezig met het opruimen van papierwinkel. Of ik vast wil beginnen met koken. Vooruit. Ik begin niet alleen, ik maak het af ook.
In de avond vorder ik enorm in het boek over het leven van Neil Young. Het is zo positief allemaal, de man heeft heel wat meegemaakt, is soms een echte etter geweest, maar hij leert en ontwikkelt. Ik krijg zin om zijn box Archives vol. 1 weer te draaien.
–
Donderdag 9 januari
De wekker staat op zeven uur. Ik fiets naar Zevenhuizen en drink koffie met wat collega´s. Het is er rustig, de medewerkers zijn ook rustig en werken vol vertrouwen aan de toekomst. Dat doet me deugd. Ik krijg zin om weer te gaan werken, maar weet dat ik nog lang niet zo ver ben. De oud-collega’s zijn ook benieuwd naar hoe het met mij gaat en ik kan mijn verhaal goed vertellen. Ze zijn blij me te zien. Ik ben ook blij om hen te zien.
Na een half uurtje of drie kwartier loop ik naar mijn eigen kantoor. De afwas die er weken geleden al stond, staat er nog steeds. Ik bel mijn leidinggevende. Hij vertelt dat hij me gaat overdragen aan de nieuwe manager van de regio. Dat zal volgende week gebeuren.
Als ik thuiskom, komt even later Luuk ook aan. Met de auto! Het is een geweldig gave wagen. Hij is er trots op en terecht.
’s Middags loop ik nog een rondje en haal ik de laatste boodschapjes.
Bij de post zit een heel mooie brief van Tim! Ik ben er heel blij mee. Word er emotioneel van. Tim is mijn goede vriend. Ik zie hem niet zo veel, maar hij betekent veel voor mij.
Tijdens het koken komt Freek binnen. Het is ‘m gelukt! Alle foto’s van voor juni 2011 zijn gered. Ik vind het echt heel tof wat hij heeft gedaan. Dom dat ik er niet aan heb gedacht iets voor hem te kopen, maar dat ga ik snel doen. Dank je wel, Freek!
Het was mijn bedoeling dat ik kleine wraps (ver over de datum) zou vullen met de restjes van Luuks chili en mijn varkensvleestajine. De wraps blijken nogal keihard en niet op te rollen, dus moet ik iets anders verzinnen. Ik bedek de bodem van een ovenschaal met wraps, kwak de chilivulling aan de ene kant en de tajine aan de andere kant en dek de schotel af met de resterende wraps. Ik maak nog snel een tomatensaus van gefruite uien en gepureerde gepelde tomaten en die giet ik erover. Met een boel geraspte kaas: best te pruimen. Er blijft weer over.
Het boekje over Hans Vandenburg lees ik uit en ik begin in de autobiografie van Neil Young.
–
Woensdag 8 januari
’s Morgens tijdens het lopend boodschappen doen krijg ik zin om de oude 45-toerenplaatjes van mijn moeder te gaan draaien. Het was haar verzameling waarmee ik als kind speelde en die me in contact bracht met allerlei stijlen muziek: klassiek, jazz, volksmuziek, pop, Italiaans, Spaans, noem maar op.
Thuis schep ik eens orde in onze fikse kruidenkast. Allerlei losse zakjes ruim ik op, ik vul potten bij en ontdek dat ik zo goed als alles ruim op voorraad heb.
’s Middags loop ik nog een keer naar het centrum. Deze keer heb ik mijn boekenbonnen in mijn jaszak en ga ik rechtstreeks naar De Slegte. O nee, dat heet tegenwoordig Polare. Gisteren was ik er ook en toen zag ik leuke items die ik nu gewoon koop. Het geheim achter het succes over Hans Vandenburg, Road Work – Rock ’n Roll turned inside out door Tom Wright, en Waging Heavy Peace, de autobiografie van Neil Young.
Als ik thuis ben, wordt er iets bezorgd. Het is een enorme bos bloemen van de vijf dames en heer van de intervisiegroep van het werk. Allemensen, wat gaaf dat ze aan mij denken. Ik heb van veel collega’s en mensen met wie ik mag samenwerken bericht gehad of kaarten. Dat doet me heel erg goed. Van de formele kant van de organisatie heb ik nog niets gehoord, ook nog geen kerstgroet of attentie. Misschien komt die nog.
Dank ga ik koken. Ik maak mijn eerste tajine: met groenten en varkensvlees (!). Erbij: rood druivensap.
We pakken de laatste kerstcadeaus uit: de hele serie kookwekkertjes voor iedereen. Voor mij liggen er nog twee pakjes die ik Eerste Kerstdag niet wilde uitpakken. Nu ben ik er klaar voor: Mike Keneally’s Sluggo (super deluxe editie) en You Must Be This Tall. Zonder te huilen. Want ik kan het nog altijd niet draaien.
Freek heeft vanavond mijn oude harde schijf opgehaald. Het is de oude harde schijf van de PC die we hebben gebruikt tot juni 2011. Mogelijk kan hij alle data eraf halen en op de nieuwe externe harde schijf zetten. Zo red ik al heel wat foto’s die ik kwijt raakte bij de crash op 12 november jl.
Ik lees ’s avonds Theroux’ De grote spoorwegcaroussel uit en begin aan het boekje over Hans Vandenburg. Leuk!
–
Dinsdag 7 januari
Vanmorgen ga ik naar de dokter. Ze is blij om me in goede conditie en stemming te zien. Ik vertel dat het me zelf zo verbaast niet alleen hoe snel ik zo kon terugvallen, maar ook hoe snel ik ook weer kan opkrabbelen. Vraag is hoe ik nu verder moet. Huisarts vraagt mij daar de komende tijd goed over na te denken: hoe kan ik hulp krijgen en welke hulp is nodig? Ik weet het nog steeds niet. Daarnaast adviseert zij dat ik de oxazepam langzaam ga afbouwen. Nu slik ik nog drie keer daags een heel tablet. Ik moet eerst een paar dagen op één tijdstip een half tablet nemen in plaats van een hele. Dan na die paar dagen op een ander tijdstip ook een halve en dat ook weer een paar dagen volhouden. Ten slotte op het derde tijdstip het tablet halveren. Over twee weken spreken we elkaar weer.
Luuk is in Epe geweest om zijn auto op te halen. Hij mocht hem zelf naar Klarenbeek rijden; donderdag is hij van hem. Nu nog de verzekering en dergelijke regelen!
’s Middags loop ik naar het centrum en ga ik in allerlei boekwinkels op zoek naar boeken over de tajine en de Marokkaanse keuken. In Polare liggen mooie werken over muziek; die moet ik onthouden. Uiteindelijk koop ik bij Nawijn voor een prikkie twee kookboekjes die ik zocht.
Ik kan ze nog niet in de praktijk brengen, want het is de beurt aan Luuk om te koken. Hij maakt een eenvoudige chili. Zonder tomatenpuree smaakt hij wat kaal, maar hij is goed te eten. Er blijft ook wat over.
Lezen: verder in De grote spoorwegcaroussel.
–
Maandag 6 januari
Terwijl ik naar het centrum fiets, krijg ik in mijn hoofd zin in muziek van Sibelius. Toe maar. Eerst ga ik eens bij Xenos kijken en daar koop ik voor weinig geld een Marokkaanse tajine. Dan naar de markt voor fruit en kaas.
Ik lunch met Luuk en ga dan een rondje lopen door Matenhoeve en Matendonk.
Luuk heeft zijn keuze gemaakt: het wordt de rode Fiësta. Morgen kan hij met een medewerker van het autobedrijf mee naar Epe om hem op te halen.
E is de hele dag zo’n beetje aan het werk en komt pas ’s avonds thuis. Ik heb dan de restjes van de afgelopen dagen opgewarmd: de gevulde kool, de risotto en de aardappelpuree.
Na het eten lees ik Palin’s Himalaya uit en begin ik aan het eerste boek in mijn serie van Paul Theroux: De grote spoorwegcaroussel. Amusant.
–
Zondag 5 januari
Als ik ben opgestaan vraagt E of ik eens op de weegschaal wil gaan staan. Vooruit. Ik weeg 70,4 kilo. Meer dan tien kilo afgevallen in de afgelopen weken! De truc is simpel: geen alcohol en minder eten.
Ik loop een rondje en na de brunch fietsen we naar Art café Sam Sam. Gerard, Cees, Peter en Lisa openen hun expositie. We komen binnen om 14.45 uur. Eigenlijk gaat het café pas om 15.00 uur open, maar Peter is er ook al en laat ons wat foto’s zien. Ook Lisa geeft een rondleiding. Na enige tijd komt er meer volk binnen. Meer volk betekent meer gesprekken om me heen en ook dat de muziek harder gaat. Het is voor mij het moment dat ik moet gaan. Het is dan 15.30 uur.
Thuis ga ik uitgebreid koken. Luuk had vlak voor Kerstmis een grote spitskool meegenomen van de Stadsakkers. Ik ga de bladeren vullen met een mengsel van gehakt en paddestoelen. Daarnaast maak ik een risotto (!) en die lukt!
Na het eten kan ik nog enige tijd lezen in Himalaya.
–
Zaterdag 4 januari
Als ik op de fiets zit voor een rondje weekendboodschappen, voel ik dat er weer meer muziek in me komt. Ben ik vrolijk? Ja, ik ben vrolijk! Dan komt er een grote vrachtwagen voorbij. Au, lawaai! Ik zal nog een tijdje moeten wachten met muziek.
’s Middags loop ik een rondje. Als avondeten maken we allerlei deeghapjes op en grillen we de kipkluiven uit Luuks kerstpakket.
In één ruk lees ik O’Hanlon’s Storm uit (blijft een meesterwerk) en aan het eind van de avond begin ik in Michael Palin’s Himalaya.