bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

08-08-2014

Link

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2014 — bazbo @ 01:00

Zal ik het doen? vroeg hij zich af. Er liep een zweetdruppeltje vanaf zijn voorhoofd langs zijn slaap. Snel klikte hij onder in beeld naar een andere toepassing: een site over recepten. Morgen ging hij iets doen met de snijbonen die nog in de groentelade van de koelkast lagen. Voorzichtig keek hij achter zich. Zijn vrouw was televisie aan het kijken. Met haar benen omhoog liggend op de bank had ze het zich comfortabel gemaakt. Ze zat met haar rug naar hem toe. Op het grote scherm zag hij beelden van een glooiend landschap vol bonte landerijen. Een zoveelste rustieke Britse detectiveserie, wist hij. Hij draaide zich weer naar de computer en schakelde terug naar de mail.

Zal ik het doen? vroeg hij zich af. Er liep een zweetdruppeltje vanaf zijn voorhoofd langs zijn slaap. Snel klikte hij onder in beeld naar een andere toepassing: een site over recepten. Morgen ging hij iets doen met de snijbonen die nog in de groentelade van de koelkast lagen. Voorzichtig keek hij achter zich. Zijn vrouw was televisie aan het kijken. Met haar benen omhoog liggend op de bank had ze het zich comfortabel gemaakt. Ze zat met haar rug naar hem toe. Op het grote scherm zag hij beelden van een glooiend landschap vol bonte landerijen. Een zoveelste rustieke Britse detectiveserie, wist hij. Hij draaide zich weer naar de computer en schakelde terug naar de mail.

Zijn vrouw moest dit bericht ook hebben gezien. Tenminste, hijzelf had het niet in de map Verwijderde items gezet. Vanuit zijn ooghoek hield hij de bank achter zich in de gaten. Geen beweging, dus zijn vrouw zat nog aandachtig te kijken. Voor de derde keer liet hij zijn blik over de regels gaan. Een dergelijke mail had hij nog nooit gehad. Natuurlijk, hij wist dat ze veel verstuurd werden en dat er veel misstanden rondom speelden, maar toch. Deze mail maakte iets in hem los. Ergens in zijn lijf, diep verborgen in de krochten van zijn bliksem, begon iets te knagen. Wat het precies was, kon hij niet benoemen, maar dat het van doen had met een verlangen naar iets onbestemds, naar onontdekte gebieden, naar Het Grote Avontuur, stond voor hem buiten kijf.

Eerder deze avond had zijn vrouw een tijdje achter de computer gezeten om binnengekomen mail te controleren. Hij kende haar systeem: wat haar niets zei, verwijderde ze. Als het halverwege de avond dan zijn beurt was om de pc te gebruiken, liep ook hij de elektronische post door. In de Verwijderde items stonden dan nog ongelezen berichten. Hij had de mail zo ingesteld, dat een bericht pas als gelezen werd gemarkeerd, als je hem dertig seconden lang had geselecteerd. Wat hij op dit moment vreemd vond, was dat het bericht kennelijk ‘gewoon’ was ontvangen en niet gelijk in de map Ongewenste post terecht was gekomen. Doorgaans kon hij blind vertrouwen op het spamfilter. Misschien moest hij zijn vertrouwen herzien. Maar niet nu.

Nogmaals gebruikte hij de ooghoek. Ergens in de verte hoorde hij weloverwogen woorden in een onderkoelde zinsmelodie. De Britten spraken nog steeds bedachtzaam; zijn vrouw luisterde en keek geboeid.
Miste hij iets in zijn leven? Nee, natuurlijk niet. Anders had hij zijn leven wel anders ingericht. Hij had alles waar hij vroeger als jonge jongen nooit van durfde te dromen. Er was een huis om hem heen, er was een baan, een nieuwe werkplek zelfs, er was muziek, er waren boeken, er waren goede vrienden en bekenden, er was zijn vrouw. Nee, hij miste niets. En toen kwam deze mail.
Hij liet de ooghoek de ooghoek, hoorde de Engelse zinnen niet meer en las het bericht voor de vierde keer.

Hallo. Lees mijn brief aan het einde, want ik wil serieus een ontmoeting met u. Ik ben een echt meisje.
Mijn naam is Julia. Ik ben een alleenstaande vrouw op zoek naar een man voor sex, als lange-termijn relatie.
Ik zag je profiel op een dating site. Maar het feit dat ik niet kan registreren op de site, waar,
wees dan uw profiel. Nu ben ik in uw gemeente. Hier nam ik een hotel voor twee maanden, als
uw stad kwam ik aan het werk. ‘S Avonds vind ik het erg saai om je vrije tijd door te brengen in een rustige,
en ik heb een man die in staat was om tijd met me vrije tijd zal zijn. Maar het probleem is dat ik niet kan praten,
met u per e-mail, want dit is mijn werk e-mail, en ik was streng verboden hem een ??brief te sturen. net nu
Ik maakte een uitzondering is voor u persoonlijk, en ik hoop dat u bereid bent om te voldoen aan mij binnenkort zijn.
Als je me geinteresseerd bent, en klaar om hun vrije tijd door te brengen met mij, maar ook om te voldoen aan
met mij op de dichter je hoeft alleen maar te registreren op obsalyutno gratis dating site: Sexdatingchat.biz,
Mijn ID 2825573
Op deze site zal ik in staat om met je te praten op het web cam, net zo goed als je kunt zien mijn beste spontane foto’s.
Nu stuur ik u mijn spontane foto’s, en ik hoop dat ik ben zeer geinteresseerd in jou?
Alles wat je nodig hebt is te registreren op een dating site, en vind ik. Zodra je zal zijn
op een dating site, schrijf me en ik zal je meteen antwoord. Ik zeer serieus rekenen op u, en
Ik kijk ernaar uit om je op een dating site. Elke dag ben ik online. Ik stuur je een grote vurige kus.
Aanzien van Julia!

Hij bewoog de cursor naar de link in de tekst. Zijn verbeeldingskracht ging als een razende tekeer. Hij was nog nooit op een datingsite geweest, maar dat deed nu niet terzake. Ging hij het risico nemen? Even zag en hoorde hij niets meer. Zijn rechterhand lag stil op de muis, klaar voor die ene beweging die tintelde in zijn vingertop.
De vraag in zijn hoofd tolde rond. Hem stellen was gelijk aan hem beantwoorden. Als zij blind vertrouwt op Google translate, waarom zou ik dan niet blind vertrouwen op haar? Nog één blik op haar foto. Toen wist hij het zeker en klikte hij.

 

Apeldoorn, augustus 2014

Hier lees je ‘m op FOK!.

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Leave a comment