Bas Langereis leest u voor!

Er waren twee jongemannen bij de bank komen staan.
‘Shit man, weet je,’ begon de ene.

(more…)

Vrijdag 1 mei:
Hieperdepiep, vanochtend gaat alles leuk en lekker. Het is zonnig, ik ben opgewekt en op de werkplek kan ik zeer veel doen en afhandelen. Niet dat alles af is, maar ik schiet aardig op. Nog maar twee dagen om van alles en nog wat voor de vakantie af te maken of over te dragen. Ik heb geen echte pauze, want om half drie pikken De Zoon en De Vrouw mij van de werkplek op. De tocht gaat naar het Leo Kannerhuis voor een voortgangsgesprek over het behandelingstraject van De Zoon. We hebben het niet alleen over hoe goed het gaat, maar benoemen ook aandachts- en knelpunten. Ook die voor ons, ouders. We zullen allen echt open moeten uitspreken wat we van elkaar verwachten; dat helpt ons allemaal, maar kan vooral voor De Zoon helpend zijn bij het zich ontwikkelen en leren. Bij uur zijn we thuis en ik prepareer een schotel van chorizo, ui, paprika, paksoy, sla en gekookte aardappel, met daarnaast een salade van komkommer, bosui, tomaat en avocado. Tussendoor proeven we witte en rosé wijn zonder alcohol. Even wennen, maar niet vies. Zeker niet. En het zuipt niet door, zoals gewone wijn of limonade. Na het eten gaan De Zoon en ik hardlopen. Vier keer vijf minuten met een minuutje pauze tussendoor. Ja, het gaat nog steeds lekker. Thuis is er nog een filmpje dat ik De Vrouw wilde laten zien. Ik vind het en laat het zien. Dan ga ik aan de keukentafel zitten lezen en luisteren, onder het genot van een glas rode wijn zonder alcohol. Ook lekker. En ik plak wat foto’s van vanavond in deze blog. Dan is het half twaalf en ga ik naar bed. Morgen op tijd op.
Muziek vandaag: Wolflight (Steve Hackett), Mr. Natural (Bee Gees), Utu (Värttinä), het tweede en derde plaatje van Dark Side Of The Mule (Gov’t Mule)

–

Donderdag 30 april:
Afgelopen maandag kwam ik op het idee om volgend jaar op 27 april met een oranje T-shirt rond te gaan lopen met daarop de tekst: ‘Ik mis koninginnedag’. Vanmorgen sta ik goed op. Zowaar, ik ben weer wat opgeruimd en opgewekt. Op de werkplek is verschrikkelijk veel te doen. Ik wil van alles afhandelen voor mijn vakantie (die vandaag over een week begint); dat lukt deels. Nou ja, de rest ga ik gewoon overdragen aan een collega. Het is een lange dag; ik werk van 08.00 tot 19.00 uur. Tussen de middag loop ik een ronde buiten. Op FOK! is om 13.00 uur een stukje van mij verschenen, het eerste sinds januari of zo. In de middag heb ik twee lange overleggen. Geen probleem. Een collega zet me om kwart voor acht vlakbij huis af. Daar is het nog wat bijkletsen en ten slotte nog iets lezen en luisteren.
Muziek vandaag: het eerste plaatje van Dark Side Of The Mule (Gov’t Mule)

–

Woensdag 29 april:
Veel geslapen heb ik niet. Wel op tijd uit bed, maar nu heeft de bus weer vertraging. Stik. Plots merk ik dat de paniek en neerslachtigheid toeslaat. Dit wil ik me niet laten gebeuren, zeker niet ’s morgens vroeg in de morgenvroegtekoude. En raad eens? Uiteindelijk ben ik toch op de normale tijd op de werkplek. Veel kan ik doen, veel kan ik mij aan mijn planning houden. Geen pauze, maar ik schiet enorm op en dat geeft me ook wel rust. Pas om half zeven ben ik thuis en ik kan bijna gelijk aan tafel aanschuiven. Hoewel, eerst mag ik de varkenshazen braden. De Zoon moet overwerken en eet niet mee. We hebben de dis van bloemkoolpuree uit de oven snel op, dus loop ik ook vroeg buiten. In mijn eentje. Ongelooflijk toch dat ik in nog geen vier maanden tijd in staat blijk om zo ver en lang hard te lopen. Als je me dat vier maanden geleden had verteld, dan had ik je recht in je gezicht gespuugd. Thuis ga ik even achter de pc zitten en bestel Gathering The Threads (Fifty Years Of Stuff), de 3cd-doos vol werk van Judy Dyble. Het is een doos in beperkte oplage, dus wil ik er snel bij zijn. Het laatste uur van de dag besteed ik aan lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Teide 2390 (Nosound)

–

Dinsdag 28 april:
Oei, weer eens wat te laat uit bed. Toch haal ik veel tijd in. Echter, de bus laat op zich wachten en uiteindelijk ben ik een dik uur te laat onderweg. De hoeveelheid klussen komt me dan ook fors tegemoet. Ik laat me niet gek maken, sluit me af met muziek in de oordopjes en ga aan de slag met plannen en overzicht maken en houden. In neem geen pauze, maar ga bellen. Met de firma Telefonie en de firma Politie bijvoorbeeld. ’s Middags een overleg en teruggetrokken in een hokje zitten werken. Lekker. Ik kan veel doen en orde op zaken stellen, maar heb nog niet het idee dat ik heel veel af krijg. Nou ja. Ik ga wat langer door en ga iets voor vijf uur richting de bus. Fijn, die mis ik dus. Snel even doorwandelen naar een stuk verder, zodat ik daar een stadsdienst kan halen … niet, dus. Ook net gemist. (Wat wél lekker is: ik trek een paar sprintjes en die gaan me gemakkelijk af; ik ben na honderd meter rennen niet eens uitgeput!) Zo rond zeven uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft de bamisoep klaar en die is zeer goed, maar ik eet niet veel. Ik ben vermoeid, prikkelpaar, paniekerig. Tijdens het opruimen gaat de telefoon en ik roep nog: ‘Als het voor mij is, dan ben ik er niet.’ De Zoon neemt op en komt naar me toe. Ik versta dat de Agis aan de lijn is. Die wil ik dus écht niet te woord staan. De Vrouw neemt de telefoon over en al snel snap ik dat het niet de Agis is, maar de politie die meer wil weten over de aangifte. Ach zo. De Vrouw krijgt een pakketje bezorgd: haar bestelde nieuwe telefoon is gearriveerd. Ze is blij. Dan ben ik ook blij. Ik blader door de vandaag binnengekomen PROG en luister nog iets. Vroeg naar bed toe.
Muziek vandaag: Greasy Truckers Party (Hawkwind), The Deform Variations (Adam Holzman)

–

Maandag 27 april: koningsdag met Sven Hammond in Arnhem
Vroeg wakker en op. Koffie en dergelijke. Zo om tien uur fiets ik naar een supermarkt en de Turkse winkel. Het is zonnig maar fiks koud. We lunchen op tijd zodat we om kwart voor een weg kunnen. De Vrouw en ik bezoeken dit jaar Arnhem. De bus zit zo vol dat we de laatsten zijn die erbij in kunnen. Bij park Sonsbeek stappen we uit. In het park is van alles te zien. Langzaam wandelen we via het Willemsplein naar het centrum en dan gaat de route via wat malle winkeltjes en een terrasje naar het Gelerijdersplein, alwaar Sven Hammond al bezig is met zijn spetterende set. Al snel staan we vooraan en het is een lekker feestje. Voor we het weten is het alweer voorbij en hoewel het nog niet zo heel laat is, gaan we op zoek naar een geschikte eettent. Die vinden we in de vorm van een Indiaas restaurant, alwaar we volop curries eten. Het is bijna acht uur als we weer thuis zijn. Ik bewerk mijn foto’s en dan ga ik nog een uurtje lezen en luisteren tot het tien uur en dus bedtijd is.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van The Soul Of Armenia (Djivan Gasparyan), plaatje 1 uit de Archive box (Neil Young), plaatje met demos dat meekwam met de deluxe versie van Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), The Deform Variations (Adam Holzman)

–

Zondag 26 april:
Heb ik geslapen? Ja, dat heb ik. Toch ook wel weer veel wakker geweest. Om kwart voor negen ga ik uit bed. De zondagmorgendingetjes. Halverwege de ochtend loop ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De Zoon is om twee uur thuis; hij heeft vandaag overgewerkt, vandaar. Even is er een moment. Ik wil iets gaan doen, knipper met mijn ogen, ben heel eventjes afgeleid en weet niet meer wat ik wilde doen. Plots grijpt het me aan en ik sta voor een kort moment met tranen in mijn ogen. Het lukt me om me te herpakken. We doen een gebruikelijke zondagbrunch en aansluitend duiken we de tuin in. Onkruid tussen de tegels vandaan peuteren en het terras reinigen. Met de hogedrukspuit. Om zes uur is het leeuwendeel klaar – volgend weekend nog het tuinpad en de boel aan de voorkant – en ben ik volledig bemodderd. Eten maken. Ik braad een beenham,bak aardappelen en maak de ovenschotel van rode bieten, rode ui, witlof, peer, honing en blauwe kaas. Kwart voor acht zitten we aan tafel en niet veel later is alles op. En dan? Dan gaan De Zoon en ik hardlopen. Normaal lopen we door de week, maar voor morgen hebben we koningsdagplannen, dus gaan we vandaag hardlopen en we zijn toe aan de tweede stap. Einddoel van die stap is dat we een half uur onafgebroken kunnen lopen. We starten deze week met vier keer vijf minuten, afgewisseld met steeds een minuut pauze. En het gaat! Eigenlijk nogal gemakkelijk ook. Het laatste stuk van de avond lees en luister ik.
Muziek vandaag: Chemsi (Hijaz), 1996 (Ryuichi Sakamoto), Manassas (Stephen Stills), We Rock Sweet Balls And Can Do No Wrong (Tragedy), 1st Album (Bee Gees), Chunga’s Revenge (Frank Zappa), Fillmore East, June 1971 (Frank Zappa), New Conception Of Jazz – Live (Bugge Wesseltoft), The Grand Experiment (Neal Morse Band)

–

Zaterdag 25 april:
Ik word wakker. Of was ik al wakker? Wel wat geslapen. Enne … vannacht bleek een bijwerking van de medicatie niet langer actueel. Hoe gaan we dit netjes zeggen? Ga ik het überhaupt sowieso ins Blaue hinein es ist kaus bausen wel zeggen? Niet alleen de bloedtoevoer naar een zeker orgaan komt op gang; het blijft daar ook niet meer bij. Is dat een beetje duidelijk? Mij wel. Om kwart voor negen stap ik uit bed. Enkele gebruikelijke zaterdagmorgenactiviteiten volgen. Halverwege de ochtend fiets ik naar het centrum. Ik bezoek de biowinkel voor kaas en brood, de markt voor geld en vis, kleren- en andere winkels voor kleren en zonnebril, en uiteindelijk een supermarkt en Turkse winkel voor de laatste boodschappen. Inmiddels is het al twee uur geweest en nuttigen we een late lunch. Ik was in de stad ook op zoek gegaan naar nieuwe zwarte schoenen, maar niet geslaagd. De Vrouw noemt een schoenenwinkel in het centrum waar hippe modellen worden verkocht. Om vier uur zit ik nogmaals op de fiets. De winkel blijkt helemaal niet (meer) in het centrum te zijn, maar als ik weer terug wandel kom ik langs een andere schoenenwinkel waar ik vanmorgen niet in geweest ben. Nu ga ik er wel in en nu slaag ik wel. Inlopen hoeft niet volgens de verkoper, maar toch draag ik ze de eerste paar uren. Inderdaad, inlopen hoeft niet. Ik maak eten: pruttelpot van runderstoofvlees, ui, knoflook, peper, tomatenbouillon en tijm, met uiteindelijk ook aardappel en sperzieboon erin. Er komt salade bij: romasla, bosui, komkommer en gerasptewortel. De Vrouw haalt post uit de brievenbus. Er is een dwangbevel van een deurwaarder: nu zou ik een betalingsachterstand van 800 ballen hebben bij hetzelfde telefoonbedrijf da t in februari of zo ook al geld van mij vorderde en waarvan ik nog nooit klant ben geweest. Goed, dus wederom maakt iemand misbruik van mijn persoonsgegevens. De zeep zet zich voort. Acht uur zitten we aan tafel en het is zó op! De Vrouw heeft rabarber-frambozen-yoghurtijs gemaakt ten toetje. Ook zó op. Het laatste stukje van de avond zit ik achter de pc om wat mail te maken en af te handelen en aan de keukentafel nog iets te lezen en te luisteren.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Erased Tapes – Collection VI (gratis verzamelplaatje van een of ander label, geloof ik) dat ik van de week kreeg in de platenwinkel in Arnhem), Cuovgga Airras (Mari Boine), Bole 2 Harlem volume 1 (Bole 2 Harlem ), Foxtrot (Genesis), Indigo Falls (Indigo Falls), Crime Of The Century (Supertramp), Second Nature (Flying Colours), publieksopname van Zappanale 2011 (Eddie Jobson Band met Marco Minnemann, Alex Macachek, Marc Bonilla en Ray White), Cheating The Polygraph (Gavin Harrison)

Setlijst
First Regret
3 Years Older
Hand Cannot Erase
Perfect Life
Routine

Index

Home Invasion
Regret #9

Lazarus
Harmony Korine

Ancestral
Happy Returns
Ascendant Here On…

Encore:
The Watchmaker
Sleep Together

Encore:
Sectarian
The Raven That Refused to Sing

(Foto: Diana Ulrich – 19 april 2015)

Zaterdag 18 april:

Setlijst zaterdag
1
Bas: Heel verhaal
Reinier: Armand viert Sinterklaas
Willem: Apeldoornse straatnamen vernoemd naar vrouwen in de literatuur + de Vlielandgedichten
2
Bas: Het grote geheim van meneer Van Veen
Reinier: De naam van mijn vader + Fuck The Government
Willem: de olijfgedichten

–

(Foto: Peter Vroon – 19 april 2015)

Zondag 19 april:

Setlijst zondag
1
Bas: Ik heb géén dwangstoornis!
Reinier: On the bus
Willem:
2
Bas: Slechte vis
Reinier: Carnaval des Animeaux
Willem: Knock-out in het Beekpark
3
Bas: Seks met mijn kind
Reinier: De godsdienstleraar
Willem: Stengels + De olijfgedichten
4 (toegift)
Bas: Ontzettend geile beer
Reinier: Overbodige zooi
Willem: Collecte I + Collecte 2

(Foto: Peter Vroon – 19 april 2015)

Vrijdag 24 april:
De wekker staat op half acht, maar ik ben er al eerder uit. Nauwelijks geslapen. Beneden krantje, koffie, enzovoorts. Niet veel later zijn De Vrouw en Chantal ook om me heen. Nog wat nakletsen en bijkletsen en veel meer. Om half tien is Chantal weer weg. Ik klap de laptob open en werk een uurte of twee. De Vrouw is ondertussen met andere zaken bezig. Poep. We gaan naar Steven Wilson in The Royal Albert Hall in Londen op maandag 27 en dinsdag 28 september. Het moet niet gekker worden. Na een lunch stap ik op de fiets en rijd naar het centrum. Daar koop ik eerst een paar overhemden en vervolgens twee boeken: Er kon niets verkeerd gaan (Bob den Uyl) en Einstein (Walter Isaacson). Nu zijn de boekenbonnen van mijn jubileumfeestje echt op. Hoewel, op eentje staat nog zestien cent. En dan is het nog maar twee minuutjes naar de jater. Het bezoek en advies is kort. Hij wil dat ik vier weken lang clean ben van medicatie. Na die vier weken kunnen we goed beoordelen hoe het gaat. Nu gaat het goed, hij vindt dat ik er goed bij zit; mogelijk gaat het na de nasleep van bijwerkingen nog beter. Mijn probleem met aandacht en concentratie kan ook te maken hebben met het herstel. Blijven hardlopen, want het positieve effect van hardlopen op tussen neerslachtigheid en paniekaanvallen is inmiddels wetenschappelijk aangetoond. Ik ben aan het genezen; reken voor herstel een half jaar tot een heel. Dus: ik ga de komende vier weken op dezelfde voet verder; mocht er iets gebeuren, dan neem ik contact met ‘m op. Na vier weken bekijken we hoe het gaat en wat er verder nodig is. Als dat medicatie is, dan is dat zo. Ach zo. Nou: knopje om en daar gaan we. Op de terugweg doe ik een supermarkt aan. Erna wandel ik naar de schoenmaker hier op de hoek van de straat. Mijn trouwe Ecco’s zijn versleten en ik wil graag dat er nieuwe hakken onder komen, maar de schoenmaker beslist anders. Of ik ze in zijn vuilnisbak wil achterlaten? Nee, want ik ga nog de tuin in vanmiddag. Het gras moet gemaaid, vandaar. Ik doe het ook nog. Dan is het tijd voor kookkunsten. Een raapstelenstamppot van knolselderij, aardappel, rode ui, paprika en (niet schrikken) raapstelen. Erbij verse worst en een salade van romasla, komkommer, bosui en kerstrostomaten. Na het opruimen is het tijd om het positieve effect van hardlopen op neerslachtigheid en paniekaanvallen aan te tonen. Een kwartier lang ononderbroken. Het gaat goed. Ben benieuwd hoe de volgende stappen gaan zijn: vanaf maandag gaan we op naar het half uur onafgebroken. De Vrouw en ik tafelen nog wat na en dan plaats ik mijzelve achter de pc om foto’s van gisterenavond te bewerken en op de webstek plakken. Als dat gedaan is, is het elf uur. Kan ik slapen?
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Arvo Pärt – Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), Mr. Natural (Bee Gees), Main Course (Bee Gees), Children Of The World (Bee Gees), Spirita (Having Flown) (Bee Gees), het bonusplaatje dat meekwam bij de box 1974-1979 (Bee Gees), Karelia Visa (Hedningarna), Super Taranta! (Gogol Bardello), Blackfield IV (Blackfield ), Pale Communion (Opeth), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson)

–

Donderdag 23 april:
Juist. De wekker is gegaan, ik knipper nog een keer met mijn ogen en gelijk zijn we vijftien minuten verder. Oei. Gelukkig lukt het me om zonder al te veel stress op tijd het pand te verlaten en op de werkplek te arriveren. Gelijk in een kamertje apart. Heerlijk. Ik kan veel doen wat ik moet doen. Zo hoort het. Ik kan ook heel veel niet doen wat ik moet doen. Dat is dan weer minder. Gelukkig lukt het me wel om tussen de middag een half uurtje te gaan lopen.

Ik ben eerder thuis dan normaal. Vijf uur. De Vrouw komt op dat moment ook binnen. Een half uur later zitten we aan tafel en eten we spaghetti met een saus van spek, groenten en kruidenkaas. Nog weer een half uur later haalt Reinier mij op. De tocht gaat naar Hedon in Zwolle. Chantal staat al in de rij voor wat iets heel bijzonders en indrukwekkends wordt. Steven Wilson speelt zijn volledige album Hand. Cannot. Erase. en tussen de drie blokken daarvan door de stukken Index, Lazarus, en Harmony Korine. The Watchmaker, Let’s Sleep Together, Sectarian en The Raven That Refused To Sing zijn de toegiften. Allemensen. Het geluid is fenomenaal (quadrofonisch, waarom ook niet?) en de beelden en licht sluiten perfect aan bij alles wat er gebeurt. Schitterend toch weer hoe deze meneer muziek, tekst, concept, geluid en beeld zo perfect weet samen te kneden tot iets zeer indrukwekkends. Ik ben er stil van. Bijna tranen bij Routine, Lazarus en The Raven. Wat een concert. Vooraf heb ik al ‘boodschappen gedaan’, dus ik ga ook met een leuke tas vol spul naar huis: tourboek, stripboek door bassist Nick Beggs, shirtje en het album The Deform Variations door Adam Holzman. Na afloop drinken we met z’n drieën een boel water om de munten op te maken en dan brengt Reinier ons naar huis. De Vrouw is nog wakker. We kletsen bij en dan komt Chantal met het volgende. Zij heeft voor eind september voor twee personen kaarten gekocht voor twee avonden Steven Wilson in The Royal Albert Hall in Londen. Nu weet ze niet zeker of Tim mee kan. Of ik anders mee wil? Maar wacht, dan wil De Vrouw ook mee. Maken we er een lang weekend van? Lijkt wel een gaaf idee. Tijdens delen van de dvd’s van Steve Hackett en Eels in The Royal Albert Hall en van Alice Cooper op Wacken maken we onszelf lekker. Lekker. Het is pas kwart over twee als we naar bed gaan.
Muziek vandaag: een concertje.

–

Woensdag 22 april:
Gaat-ie weer. Ik ben weer zeer moe als ik opsta, maar dan gaat het verder goed. Vanmorgen ben ik ook zeer vroeg op de werkplek en daar kan ik weer veel (voorbijkomende) dingen doen. Halverwege de ochtend sluit ik me op in een kleinere kamer en dan gaat het lekker. Mussen de middag loop ik kort buiten. Het is zonnig, maar in de wind nog best koud. De rest van de middag ben ik in een locatie in Velp. Op de terugweg zet een collega me af in het centrum van Arnhem. Ik loop nog even langs de platenwinkel en koop 1974-1979, een doosje met vier studioalbums van The Bee Gees (Mr. Natural, Main Course, Children Of The World en Spirits (Having Flown)), plus een extra plaatje met spul van Saturday Night Fever en B-kantjes van singles. Ha, nostalgie! Je had de knullen achter de toonbank eens moeten zien kijken. Ik ben om half zes thuis en buig me over het eten. Gehaktballen worden het, met een saus van ui, prei, courgette, zoete aardappel en tomaat. Erbij natuurlijk salade: de beroemde bootjes van witlof, rode paprika en blauwe kaas. Tussendoor doe ik nog wat werkzaamheden op mijn laptob. De Zoon moet overwerken, dus die is laat. De Vrouw is er rond kwart over zeven en een half uur later is De Zoon er ook, hetgeen betekent dat we aan tafel kunnen. Verroest, de saus is ingekookt; ik heb de kookwekker niet gehoord. Toch is de dis best goed. Na die dis gaan De Zoon en ik weer hardlopen. De Zoon doet een kort rondje. Ik niet. Voor mij wordt dat kwartiertje onafgebroken een beetje een makkie. (Nee, hoor.) Later op de avond lees en luister ik. De Plaat nog maar eens.
Muziek vandaag: Greasy Truckers Party (Hawkwind), Cheating The Polygraph (Gavin Harrison), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson)

–

Dinsdag 21 april:
Eigenlijk hetzelfde verhaal als gisterenmorgen, maar nu zonder gevoel dat ik neerslachtig ben. Eenmaal uit bed gaat het prima. Buiten is het koud maar zonnig. Op de werkplek lukt het me vanmorgen niet goed om geconcentreerd te werken en me niet af te laten leiden, maar dat komt omdat het op dinsdag altijd niet lukt om geconcentreerd te werken en me niet af te laten leiden. Er gebeurt weer van alles, er komt veel op me af en ik accepteer maar weer dat de dinsdag een dag is dat het me niet lukt om geconcentreerd te werken en me niet af te laten leiden. Door alle gedoe geen pauze tussen de middag. Dat is niet erg, want het gaat verder wel goed met mij. Om zes uur weer thuis. De Vrouw heeft bamisoep. Zeer fijn, maar ik ben zeer moe dus ik hoef niet zeer veel. Na afloop ga ik de foto’s van afgelopen weekend verder ordenen en plaatsen op de webstek. En ik hoor de plaat waarom het donderdagavond zal gaan. Twee keer, dus. Aansluitend is het tien uur.
Muziek vandaag: Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson)

–

Maandag 20 april:
Zo. De wekker gaat. Ik ben al wakker. Slecht geslapen. Bijna niet. Er is iets in mijn hoofd. Toch geen dip? Ik ga uit bed. In de badkamer gaat het wel weer. Het gaat wel weer goed. Het gaat weer goed. Opgewekt en al. Kijk aan. Buiten schijnt de zon. De bus heeft file; ik ben dus later. Niet erg. Op de werkplek gebeurt er van alles om me heen. Ik wil me concentreren, maar het lukt me niet goed. Dan maar ik een kamertje apart. Lekker. Tussen de middag loop ik een rondje in de zon. Ook lekker.

Van alles wat ik had gepland op het werk, heb ik nog slechts de helft gedaan. Toch ook weer veel ad hocgedoe. Niet erg, maar het helpt niet bij de zaken die ik graag wil doen en waar ik alle aandacht bij nodig heb. Half zeven thuis. Grill aan, kipvleugels eronder en aan de slaslag. Aan de slag met sla. Wortel, komkommer, tomaat, bosui, mosterddillekaas. Toe maar! Om kwart over acht os alles op en opgeruimd. Hardlopen! Deze week doen we nogmaals een kwartier onafgebroken, om te zien of De Zoon het ook lukt. Het lukt hem! En mij ook weer. Het laatste uur van vandaag lees ik de krant en luister ik Arvo Pärt.
Muziek vandaag: Hawkwind (Hawkwind), In Search Of Space (Hawkwind), Arvo Pärt – Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms)

–

Zondag 19 april: Cultuur bij je buur
Al dik twee dagen zonder medicatie, maar slapen lukt nog niet heel goed. Weer veel wakker, dus. Om half tien ben ik beneden. U kent de gebruikelijke zondagklusjes al wel. Halverwege de ochtend loop ik door de zon mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Als ik weer terug ben, gaat De Vrouw haar rondje lopen. Ha, dat krijg je met twee verschillende tempi. Ondertussen bereid ik de brunch voor. Die brunch stoppen we in onze monden. En dan is het weer twee uur. Dit keer gaan De Zoon en ik op de fiets naar het centrum. In het appartement van René Mathon aan de Hofstraat vindt onze zondagmiddag van Cultuur bij je Buur plaats. Tijdens de eerste set is er redelijk veel volk; later is er wat minder, maar aan het eind – tijdens de toegift – is weer wel publiek. In het rustige uur lees ik Slechte vis, mijn eerbetoon aan Simon Jeffes, met de toepasselijke muziek op de achtergrond. Mensen zeggen dat ze ervan onder de indruk zijn. Dat is mooi, want dat is de bedoeling ook. Het evenement Cultuur bij je Buur is wat mij betreft weer een succes. Het brengt ons op het idee om meer huiskamerconcerten te gaan doen, dus dat belooft wat. (Wat, dat weet ik ook niet.) Pas om half zeven gaan De Zoon en ik nog even naar het Bluescafé, alwaar Otis Blues bezig is met de laatste stukken van de laatste set. Die pakken we toch maar mooi mee. We ontmoeten De Vrouw bij de grillzaak op het winkelcentrum bij ons op de hoek van de straat. Daar doen we ons tegoed aan döner en shoarma. Het is half negen als we thuis zijn. Ik bewerk mijn foto’s van vandaag en kan nog iets horen. Om tien uur zak ik definitief in. Het was een geweldig weekend en eigenlijk ben ik wel verbaasd dat ik het zo goed gered heb.
Muziek vandaag: eerste plaatje van The Soul Of Armenia (Djivan Gasparyan), de eerste twee plaatjes van A History (Penguin Cafe Orchestra)

–

Zaterdag 18 april 2015: Cultuur bij je buur
Kwart voor negen uit bed. Veel wakker geweest, maar toch ook wel bij vlagen veel geslapen. Koffie, klusjes, boodschappen. Ik fiets naar een supermarkt en de Turkse winkel, dus ben ook eind van de morgen weer terug. We brunchen en dan stappen De Vrouw en ik op de fiets. Op naar Reinier en Gea. Die rijden ons met de auto naar Wenum Wiesel. In voormalige koeienstal De Vijf Uilen vinden vanmiddag drie optredens plaats in het kader van het evenement Cultuur bij je Buur. Een daarvan is Bas, Willem en ik. De locatie is echt prachtig, het weer werkt zonnig mee en het vijftien man tellende publiek is aandachtig en enthousiast. We doen twee korte setjes en het is ouderwets leuk en vertrouwd om te doen. Aan het eind van de middag rijden Reinier en Gea ons weer terug naar het centrum van Apeldoorn. We fietsen naar huis en daar zijn we iets na zes uur. Heb ik nog zin om te koken? Ik heb nog zin om te koken. Een pastaschotel wordt het: verse ravioli met tomatensaus vol rundergehakt, paprika, uien en Chinese kool. Ernaast parmesan en salade van komkommer, bosui, aardbeien en Turkse schapenkaas. Na het eten lees en luister ik en tussendoor bewerk ik de foto’s van vanmiddag. Half twaalf heb ik het echt gehad voor vandaag.
Muziek vandaag: Le Voyage De Sahar (Anouar Brahem), Mothermania (Frank Zappa), Not The Weapon But The Hand (Steve Hogarth & Richard Barbieri), Arc Light (Steve Hogarth & Richard Barbieri), King Biscuit Flower Hour (Emerson Lake & Palmer)

Vrijdag 17 april:
Zo. Op gang komen is even een klus. Merk dat ik heel moe ben. Niet vreemd. Op de werkplek ben ik dan ook niet heel productief, maar met een boel goede planning en rust en concentratie lukt er veel, ondanks de vlagen van hoofdpijn. Ik wil niet al te laat naar huis, maar dat lukt me niet. Uiteindelijk is het gewoon zes uur als ik thuis ben. Even zitten. Dan ga ik een eenvoudige hap maken. Salade van komkommer, bosui, tomaat en bladsla en romasla. Currykruiden fruiten, uitje erbij, knoflook, pepertje, de rijst van een paar dagen geleden, wat diepvriestuinbonen en een blikje kikkererwten. Daarnaast bak ik tartaartjes. Hap hap hap. Op. Geen pil meer. En vervolgens hardlopen. Het volle kwartier onafgebroken lijkt steeds makkelijker te gaan. Thuis zit ik aan de keukentafel en lees en luister.
Muziek vandaag: Cheating The Polygraph (Gavin Harrison), Royal Albert Hall (Eels), Storm Corrosion (Storm Corrosion)

–

Donderdag 16 april:
En de gewone tijd weer op. Niet heel goed geslapen, maar het gaat. Buiten is het nog fris, maar dat is niet erg. Op de werkplek doe ik nog van alles en veel. Er ligt ook van alles en veel. Het lijkt of ik niet opschiet, maar ik doe de klussen stap voor stap. Aandacht erbij, dus. Dat wat ik heb gepland krijg ik af ook. Na een pauze met collega’s buiten reist de collegaploeg naar een locatie in Arnhem-Zuid. Het is vandaag secretaressedag en om dat te vieren gaan we een middagje klussen te midden van cliënten met een verstandelijke beperking. In een centrum voor dagbesteding ga ik met drie collega’s en wat cliënten taarten bakken. Mijn aandeel is de Turkse griesmeelcake. (Ha, er is een Turkse schoonmaakmevrouw die verlekkerd naar het eindresultaat kijkt…) Het is een bijzonder leuke, ontspannen en gezellige middag. Ik weet weer dat het directe werk op de werkvloer zeker geen straf voor me is, ook al is VG niet mijn hoekje. Bovendien werp ik ook een blik in enkele woonvoorzieningen voor kinderen en mensen met een ernstige meervoudige beperking: altijd interessant. Voor de dagafsluiting gaan we naar een locatie van de organisatie waar ook participatie en horeca plaatsvindt. We worden er ontvangen door bijna het voltallige management. De hele avond zijn de rollen omgedraaid: zij zorgen voor ons en doen de bediening aan tafel. Als de zes gangen zijn geweest en we toe zijn aan het rondje koffie, merk ik dat mijn energie op is en ik inzak. Ik kan met de leidinggevende mee terugrijden naar Apeldoorn en om kwart voor tien ben ik thuis. Even mijn laatste sertralinepilletje en dan opruimen, bijkletsen en vast foto’s bewerken en sorteren. Pas om kwart voor elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Geen. Of toch: Bassie en Adriaan, K3, Jan Smit.

–

Woensdag 15 april:
De wekker gaat niet. Ik ben om tien over half zes wakker. Oeps. Toch ben ik op tijd bij de bushalte. En opgewekt ook! Lalalala. Op de werkplek lukt het me ook aardig, ook al zit ik niet in een kamertje apart. Slechts een paar momenten heb ik last van drukte om me heen en kan ik me lastig concentreren. Vanaf halverwege de ochtend is het rustiger in de werkruimte. Tussen de middag loop ik buiten in de zon. Lente!

Oeps. Plots ook wat extra klussen, waardoor ik wat langer blijf en morgenvroeg ook naar de werkplek moet (in plaats van dat ik halverwege de dag zou starten op een medewerkersuitje). Nou ja. Om half zeven ben ik thuis. De Zoon eet niet mee; die is nog aan het werk. Mooi, dan hoef ik alleen maar de vispot van zondag op te warmen en er salade bij te maken. Dat doe ik dan ook. Om acht uur is alles weer klaar en kunnen we de bestelling die vandaag is binnengekomen bekijken. Het gaat nu om de Zondag kleding voor 10 mei. Meer zeg ik niet. Vervolgens ga ik hardlopen. Ook in mijn eentje lukt het vijftien minuten onafgebroken. Thuis nog wat lezen en luisteren en dan is het tien uur en dus einde.
Muziek vandaag: Wolflight (Steve Hackett), Trä (Hedningarna), Man This Feels Like Space Again (Pond)

–

Dinsdag 14 april:
Zo moeilijk als het is om op te staan, zo makkelijk gaat het als ik eenmaal uit bed ben. Zowaar, ik is weer vrolijk. De zon schijnt. Op de werkplek is het ’s morgens wat onrustig, maar halverwege kan ik me terugtrekken in een kleine kamer. Het lukt om zaken stap voor stap op en aan te pakken. Ik ben voornamelijk bezig om mijn eigen puin te ruimen. Er zijn nogal wat mails die beginnen met het woord ‘Excuus’. Tussen de middag ben ik lekker een half uurtje buiten in de zon.

De rest van de middag zit ik rustig in een kamer apart. Ik kan veel doen en het lukt om geordender te werken. Ik ben rond half zes in Apeldoorn en stap bij een Turkse winkel uit. Even wat spullen halen. Dan door het park lopen naar huis. Daar heeft De Vrouw het eten bijna klaar. Het is nasi-achtige boel van varkenslappen en Chinese kool, met rijst ernaast. Aan tafel gaat het gesprek over autisme en aanverwante zaken. Als het eten op is, zit ik aan de keukentafel. Ik zak in, vermoeidheid grijpt me en alle energie is op. Wat wil je ook? Het kostte me karrenvrachten om mijn aandacht te houden bij de weinige dingen die ik tegelijk kon doen. Mijn hoofd voelt zwaar en de piep en de piep en de piep. Nog geen tien uur is het als ik besluit dat de dag voorbij is.
Muziek vandaag: New World (Dave Kerzner)

–

Maandag 13 april:
Nee, ik slaap nog niet goed. Ben veel wakker. Opstaan lukt en ik voel me goed en opgewekt. Op de werkplek moet ik veel moeite doen om me te concentreren. Ik doe maar een ding tegelijk en probeer me niet af te laten leiden. Het gaat. Tussen de middag loop ik een rondje buiten.

Het kost me veel energie de dag door te komen, maar zo lang ik rustig en planmatig te werk ga, gaat het goed. Ik ben om zes uur thuis. Nog beter. Eten maken, wat kiezen we vandaag? Iets met zoete aardappelen en peper en ui en ander lekkers, venkel bijvoorbeeld en spekjes. Met daarnaast rundersaucijzen en sla. Veldsla, komkommer, bosui, tomaat, Turkse schapenkaas. De feestkleding voor 9 mei blijkt gearriveerd. Daar gaan we de blits mee maken. De Vrouw is redelijk op tijd thuis en on acht uur kunnen we van tafel. Dan is het zover: ik loop een kwartier lang onafgebroken hard! Het valt me nog mee ook. ’s Zien of het me de rest van de week ook zo gemakkelijk afgaat. Ben benieuwd. Als we weer terug zijn, heb ik nog heel eventjes om te lezen en te luisteren.
Muziek vandaag: The Diary (cd1: Gentle) (The Gentle Storm), Fall In Love With The World (United Progressive Fraternity), I’m In Your Mind Fuzz (King Gizzard & The Wizard Lizard)

–

Zondag 12 april:
Pas om negen uur uit bed. Buiten is het zonnig. Dat belooft wat? Eerst maar eens koffie en klusjes. Dan ga ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Langs het kanaal kom ik De Vrouw tegen. Samen lopen we het laatste stukje. Thuis is er koffie en plannenmakerij. Aansluitend de zondagbrunch. Ik maak een YouTube-filmpje/diavoorstelling en een mailuitnodiging voor 9 en 10 mei. De Vrouw en ik fietsen naar het centrum en bekijken enkele ruimten vol werk van plaatselijke kunstenaars, waaronder die van Inez en Peter en die van Auke. We zijn ook niet al te laat weer thuis, alwaar ik begin aan het bereiden van de avondmaaltijd. Ui, peper, paksoy en vis uit de tajine in een ras-el-hanout, met salade van komkommer, tomaat, bosui, augurk en zwarte olijf. Best goed gelukt, al zeg ik het zelf. En ik moet het zelf zeggen, want De Vrouw en De Zoon zeggen het niet omdat zij het niet zo best gelukt vinden. Nou ja. Na het eten even wat computerellende oplossen en dan kan ik ontspannen: lezen en luisteren, dus. Is het al kwart voor tien?
Muziek vandaag: Chansons Pour Le Fin Du Jour (Dehuppeldepup), El Gaucho (Müller & Makadoff), Idjagiedas (Mari Boine), Elements (Yoso), Birdy (Peter Gabriel), Protein For Everyone (Schnauser), KIN (Pat Metheny Unity Group)

–

Zaterdag 11 april:
Ik ben weliswaar veel en vaak wakker vannacht, maar slaap toch ook het een en ander. Om half negen ga ik uit bed. Wat zaterdagmorgenklusjes, koffie, krant en dan op de fiets voor een rondje weekendboodschappen. De Vrouw rijdt mee naar het centrum en gaat daar haar knutselspullen zoeken. Ik rijd verder naar de viswinkel. Het regent een klein beetje. Ik koop brood en kaas en chocolade en wortelsap en als ik weer buiten bij de fiets sta, spreekt deze alleraardigste dame me aan. Ze moet nog zes kilometer fietsen en het begint weer te regenen en ze weet dat ik volgend weekend iets doe met Willem en die ander (hoe heet hij ook weer maar ik ben toch Bas?) en gisterenavond was ze bij de verjaardag van die bekende die negentig was geworden en na twee wijntjes was hij niet meer stevig en viel h ook van de trap dus vanmorgen was ze maar even gaan kijken hoe het met hem ging en ze hadden samen zo’n lol net als altijd. Ik kan alleen maar wat knikken en weet dat ik ook lol heb en als ik eindelijk weer op de fiets zit voel ik me voor een moment vrolijk. Op de markt regent het fors. Ik koop cranberry’s en vis. Via de supermarkt ga ik naar huis. Vervolgens bezoek ik nog een supermarkt en de Turkse winkel. Als ik weer op de fiets spring, schiet mijn voet van de trapper en dat doet even gemeen zeer. Inmiddels zitten we al halverwege de middag. De Zoon heeft een vriend over de vloer en die bruncht mee. Door de regen wandel ik naar de supermarkt op de hoek, want de vriend eet vanavond ook mee en ik moet mijn menu wat aanpassen. Thuis bevoel ik mijn scheenbeen en daar blijkt een forse zwelling op te zitten. Au. Ik begin aan de avonddis. Tweeënhalf uur later is de moussaka en salade klaar. Een kwartier later is de moussaka en salade op. Ik neem geen toetje. Rond acht uur zit ik aan de keukentafel. Ik lees in Freak out! – My life with Frank Zappa (Pauline Butcher). Elf uur red ik. In mijn hoofd vlagen van stekende pijn, druk, verwardheid, de genadeloze pieptoon, angst.
Muziek vandaag: Venice (Fennesz), Mambo Sinuendo ( & Ry Cooder), Kaksi! (Hedningarna), Wolflight (Steve Hackett), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson), Burnt Weeny Sandwich (Frank Zappa), Weasels Ripped My Flesh (Frank Zappa), Unity Band (Pat Metheny)

In celebration of 50 years of bazbo and Ob’s singing and dancing,
Ob and bazbo would be truly honoured if you would attend the following:

HAWAII – 50

Birthday Party: Saturday, May 9, 2015
Garden Party and BBQ in Obshire
Hawaiian shirts, delightful merriment, song and dance
2.00 pm onwards
Dress code: Hawaii 50
Bring a bottle of Champagne, fizz, bubble wine or sortalike

Birthday Leftover BBQ/Breakfast: Sunday May 10, 2015
See the day before

Birthday Special: Sunday, May 10, 2015
The Live Pub
7.00 pm The Muffin Men will play an enjoyable evening of songs
by Mr F. Zappa, some of which bazbo and Ob will be dancing to.
(You’ll get free entrance to this tremendous event
if you pay a £5.00 donation p.p. at the door to our Bank Managers.)

And now for something completely different:

Om te vieren dat Ob en bazbo al 50 jaar zingend over deez’ aard dansen,
zouden zij vereerd zijn als jullie aanwezig zijn bij:

HAWAII – 50

Verjaardagsfuif: zaterdag 9 mei 2015
Tuinfeest en barbecue in Obshire
Hawaiian overhemden, feestgedruis, zingen en dansen
Vanaf 14.00 uur en tot in de kleine uurtjes
Kledingvoorschrift: Hawaii 50
Breng een fles champagne, sekt, bubbeltjeswijn of dergelijke mee

Restantenontbijt: zondag 10 mei 2015
Zelfde als gisteren

Verjaardagsverrassing: zondag 10 mei 2015
The Live Pub, Stockport
Vanaf 19.00 uur zullen The Muffin Men een prettig avondje
vol versjes van dhr. F. Zappa verzorgen, waarop Giles en Bas zullen dansen.
(U krijgt gratis toegang tot deze grandioze gebeurtenis
als u aan de deur een bijdrage doet van £5.00 p.p. om onkosten te dekken.)

Adress/adres:
The Live Pub
14 Market Place
Stockport, UK

Pictures: Steffan Schindler – Corby, UK – March 21, 2015
Photo editing: E

Vrijdag 10 april:
Hoe ik toch weer iedere dag op weet te staan en mezelf op gang te brengen, het blijft een vreemd fenomeen. Maar ondertussen ben ik wel om half acht al op de werkplek. Een uur eerder ging ik de deur uit zonder winterjas aan (wel met het favoriete rode jasje, een enorm dik vest eronder en een sjaal om de nek) en ik ben zonder rillingen overgekomen. Fijn. Ik kan weer veel oppakken en uitvoeren vandaag. Tussen de middag is het fantastisch in de zon.

Halverwege de middag belt de jater. We spreken af dat ik de komende week 25mg sertraline slik (da’s een kwart van de dosering van afgelopen maanden) en de week erna helemaal niets. Mocht het niet goed gaan, dan mag ik mijn voorraad oxazepam aanspreken, maar ik moet ervoor zorgen dat ik niet verslaafd raak (dus niet langdurig gebruiken; een weekje om de dag is geen probleem). Over twee weken spreken we elkaar in levenden lijve, bekijken we hoe het is gegaan en welk vervangende antidepressiva ik kan opstarten. Oei, dat wordt twee weken afzien, ben ik bang. Vandaag heb ik extra veel moeite om me te concentreren en ik bega ook een paar fikse fauten. Tuurlijk. Ik kan ook een half uur eerder weg en ben dus om half zes thuis. De Vrouw heeft rijst met zelfgefabriceerde ragout. Best goed. Nog voor zeven uur lopen De Zoon en ik door het zonnetje ons rondje hard. De Zoon heeft nog last van zijn spieren, dus die maakt een half rondje; ik loop de volle tien plus vijf minuten uit. Gelukt! Vanaf komende week … een kwartier onafgebroken lopen! Dan heb ik mijn eerste én mijn tweede doel behaald. Eerste doel was drie keer per week hardlopen en het tweede doel was het eerste opbouwschema voltooien. Als ik thuiskom, is De Vrouw weg voor een avondje uit. Ik doe het rustig aan met de krant, wat muziek en dan eindelijk een keer de docu én de surroundversie van het album Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson) vanaf de bluray (wauw!).
Muziek vandaag: The Return Of The Manticore (Emerson Lake & Palmer), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson)

–

Donderdag 9 april:
Op gang komen lukt, maar het lijkt erop dat het steeds moeilijker wordt. Morgen de jater maar eens voorleggen. Eenmaal op gang gaat het best goed. Vanmorgen op de werkplek weer in een aparte kamer, alwaar het me lukt om meer geconcentreerd met een klus aan het werk te gaan. Tussendoor weer even een rondje buiten door het bos en de zon.

De rest van de middag red ik het ook. Gewoon flink bezig blijven. En dan door het zonnetje naar huis, alwaar ik om zes uur ben. De Schoonzus is er met De Nieuwe Neef. Als ze vertrokken zijn, maakt De Vrouw het eten af: een stamppot van pastinaak, boerenkool, courgette en chorizo, met salade ernaast. Ook zijn er hamburgers, maar die sla ik over. Ik ben wat lusteloos en bovenal zeer moe. Na het eten lees ik The show that never ends … encore uit en ik luister iets. Half tien is mijn dag voorbij.
Muziek vandaag: What’s It All About (Pat Metheny)

–

Woensdag 8 april:
Opnieuw niet zo’n goede nacht. Het lukt om uit bed te gaan en op te starten. Als ik naar de bushalte loop, voel ik druk op mijn hoofd, heb ik een angstig gevoel en giert de genadeloze pieptoon door de kop. Op de werkplek ga ik in een rustige kamer zitten in m’n eentje. Ik kan wel veel doen, maar merk dat ik me niet goed kan concentreren en me toch veel laat afleiden door van alles. Warrig ben ik, in handelen én in denken. We gaan door. Begin van de middag loop ik een rondje buiten.

Als ik terugga, schijnt de zon volop. Het is zelfs warm. Zes uur weer thuis. Heel even zitten en dan eten maken: een pruttelpot van kip, ui, knoflook, peper, prei en een witlofschotel met ham en kaas uit de oven. Ernaast natuurlijk sla, deze keer van rucola, komkommer, bosui en aardbeien. Plots is De Vrouw wel vroeg thuis, dus gaan we eerder aan tafel. De kost is goed gelukt en op voordat we het weten. Het is acht uur als De Zoon en ik buiten de eerste stappen van onze ronde hardlopen zetten. De Zoon heeft wat moeite met de eerste tien minuten, omdat hij op het werk al lichamelijk belastend bezig is geweest; mij lijkt het erg makkelijk af te gaan. En die grietjes van een jaar of zeventien maar spottend kijken vanaf de bank langs de kant van de weg. Thuis ligt de krant en nog meer te lezen en te luisteren. Ik haal kwart voor tien net.
Muziek vandaag: The Diary (cd2 The Storm) (The Gentle Storm), Hot Rats (Frank Zappa), Orchestrion (Pat Metheny)

–

Dinsdag 7 april:

En we gaan weer, ook al heb ik nauwelijks geslapen. Ik ben vroeg op de werkplek. Aanvankelijk gaat het heel goed, maar halverwege de ochtend raak ik toch warrig doordat meerdere mensen om me heen allerlei praktische vragen stellen, luid zitten te overleggen of te bellen, enzovoorts. Gelukkig heb ik een overleg in de naastgelegen locatie. Dit gaat goed. Pas voor in de middag heb ik tijd en gelegenheid om een rondje te lopen. Ik moet er echt even uit, merk ik.

In de middag is het wat rustiger, zo lijkt het. Fijn. Ik kan weer veel doen en afhandelen. Bijkomende mazzel: zowel de centrale telefoon doet het niet als mijn mobiel (ik heb drie keer de faute pincode ingevoerd en de noodcode ligt thuis). Over thuis gesproken: zes uur ben ik daar. De Vrouw is afwezig; die heeft kennelijk geschoven met werktijden. Dan is het mijn beurt dus om te koken. Niet erg. Ben ik weer even bezig. Het wordt een fikse chili met erbij een salade van rucola, komkommer, bosui en radijs. De Vrouw is pas tegen acht uur thuis, dus eten we wat later. Ik ben moe. Niet erg, want ik red het goed, maar ik merk dat ik warrig ben, met moeite twee dingen tegelijk kan en bovenal geen drukte wil en alleen wil zijn. Het komt goed. Ik lees en luister weer wat en ga op tijd naar bed.
Muziek vandaag: The Diary (cd1 The Gentle) (The Gentle Storm), Wolflight (Steve Hackett), Upojenie (Pat Metheny & Anna Maria Jopek)

–

Maandag 6 april: Tweede Paasdag
Om negen uur ga ik uit bed. De Zoon is al weg; die werkt op Tweede Paasdag gewoon! Zo halverwege de ochtend wandel ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. En dat terwijl het maandag is.

De Zoon is op tijd thuis voor de tweede paasbrunch. Ik maak bacon ’n eggs en erbij komt paasbrood en allerlei andere lekkere meuk. In de middag lopen De Vrouw en ik een rondje door het park naar een supermarkt on postzegels te kopen. Het is wat druilerig, maar prettig om een uurtje buiten te zijn. Thuis gooi ik de uitnodigingen voor 9 en 10 mei op de post. Over een dag of drie de digitale versie. Eind van de middag braad ik een fricandeaurollade en maak ik salade van komkommer, bosui, radijs en tomaten. De Vrouw snijdt fruit voor bij het toetje en ik zet crème brûlée in de grill. Na de dis gaan De Zoon en ik hardlopen: tien minuten en dan nog eens vijf. Goh. Het lukt me nog ook! Een ijstoetje hoef ik niet meer en na wat lezen en luisteren lig ik opvallend vroeg in bed. Het gaat, maar ik moet/wil niet te veel aan de kop. Vanmorgen onder het wandelen schoot me heel even de gedachte te binnen: Wat heeft het allemaal voor zin; is dit alles?Maar daar wil ik me niet meer aan overgeven. Het gaat en daarmee uit.
Muziek vandaag: Beacons Of Ancestorship (Tortoise), Classical Variations (Rick Wakeman), Refugees Of The Heart (Steve Winwood), Cover Version (Steven Wilson), Sacrament (White Willow), Nursery Cryme (Genesis), A Life Within A Day (Squackett), The Long Road (Martin Orford), Metheny/Mehldau (Pat Metheny & Brad Mehldau)

–

Zondag 5 april: Eerste Paasdag
Half tien gewassen en gestreken beneden. De was, de vaatwas, de plee, noem maar op. Buiten is het mooi weer, maar ik besluit het gebruikelijke zondagmorgenrondje morgen te maken. Als De Vrouw beneden is, maken we de kaarten af. We brunchen met paasstol, warme broodjes, kaas en eieren. Vanaf twee uur komen mijn Vader, Broer en Zus (de laatste met aanhang) binnen voor een paashapje en -drankje. Het is rustig en aangenaam. Om zes uur is het nog aangenamer: dan is iedereen ook weer weg. Veel eten hoeven we niet meer; we vullen de hapjes af en toe bij. In de keuken luister ik en lees ik in The show that never ends… encore (Forrester, Hanson & Askew).
Muziek vandaag: Cenotaph (Bass Communion), The New Gospels (Rick Wakeman), The Ghosts Of Prypiat (Steve Rothery), New World (Dave Kerzner), The Way Up (Pat Metheny Group)

–

Zaterdag 4 april:
Na veel niet maar soms ook wel slapen, ga ik om kwart voor negen uit bed. Koffie, de was, een krant, enzovoorts. Dan op de fiets voor twee rondjes boodschappen. We lunchen laat. Daarna gaan De Zoon en ik nog wat meer boodschappen doen en aansluitend begin ik aan het eten. Tussendoor maken we de officiële uitnodigingskaart voor 9 en 10 mei. Het wordt mooi. De bamisoep is als vanouds. Het is laat als alles opgeruimd is en ik kan lezen en luisteren.
Muziek vandaag: A Lazarus Taxon (Tortoise), Live in Stollwerck – Let’s Move To Cologne The City Of Tiny Lights (Pierre-Jean Gaucher), Symphonic (Yes), Tresspass (Genesis), The Best Of The Worst (The Magnificent Seven), Wolflight (Steve Hackett)