bazbo – de wereld van Bas Langereis, het middelpunt der aarde

Bas Langereis leest u voor!

16-03-2019

Draai hier al je vinyl uit je platenkast – zaterdag 16 maart 2019

Filed under: Muziek - Draai al je vinyl — bazbo @ 21:12



bazbo 0545: Yes – 9012Live – The Solos
Na 90125 kwam er natuurlijk een wereldtour. En daarna werd het stil. De band werkte aan een opvolger, maar die deed lang op zich wachten. In 1985 kwam dit tussendoortje, duidelijk een poging om de fans stil te houden. Een mini-album, godbetert. Waarom niet gewoon een compleet liveconcert? In 1984 kwam nog wel de video van een concert uit en deze miniplaat laat slechts een heel klein stukje horen, waaronder de solos die men tijdens concerten speelde en die solos staan dan weer niet op de video 9012Live. Verwarrend, allemaal. De plaat opent met Hold On (mooie versie), daarna drie solostukjes. Een wazig toetsenstukje van Kaye (die duidelijk helemaal niet zo’n goede toetsenist is, al vind ik zijn Hammondspel op de eerste drie Yesplaten prima), het akoestische gitaarfiedelsstuk Solly’s Beard van Rabin en een korte liedversie van Soon door Anderson. De tweede kant start met Changes dat live duidelijk wat iel is, vervolgens horen we de bassolo Amazing Grace en daarna komt een lange bas- en drumjam onder de titel Whitefish, waarin we fragmenten horen van The Fish, Sound Chaser en Tempus Fugit. Leuk om te horen allemaal, maar ik zat er niet op te wachten. Want waar bleef de nieuwe plaat die ons beloofd was? Toch kocht ik ‘m toen hij verscheen: op 9 december 1985, een van de eerste Europese versies.

0545



bazbo 0544: Yes – Leave It (12″ single)
En op 16 augustus 1985 vond ik bij Free Record Shop in de uitverkoop deze maxisingle, een Duitsche uit 1983. Op de voorzijde een vervelende ‘Hello-Goodbye-mix’ van het titelnummer. Op de tweede zijde een singleversie en een acapella versie. Die laatste is dan wel zeer geinig. De clip ook wel. Voor die tijd, dan.

0544



bazbo 0543: Yes – Owner Of A Lonely Heart (12″ single)
Zoals gezegd: dit is de wereldhit. Met superclip. Dit is een maxisingle met daarop een ronduit stuitende ‘Red & Blue mix’. Op de tweede zijde een singleversie van OOALH en het albumnummer Our Song. Ik kocht een Amerikaanse versie van deze maxi pas op 1 maart 1986, toen ik hem vond in de uitverkoopbakken.

0543



bazbo 0542: Yes – 90125
Het is het najaar van 1983. Op de radio hoor ik iets. Een hip nummer, pakkend, met duizelingwekkende gitaar en tetterdetetuitbarstingen. Maar wat me het meest opvalt: de stem! Jon Anderson! Eind van het nummer noemt de discjockey de naam van de band. Yes! In de week dat de elpee uitkomt, koop ik hem: 11 november 1983. Een Europese versie is het. Wat was er met de band gebeurd? Eind 1981 willen Squire en White een band beginnen met Jimmy Page, onder de naam XYZ (eX-Yes-Zeppelin). De drie heren willen graag samenwerken, maar de verschillende managementbedrijven niet. Dan schuift iemand van de platenmaatschappij een cassette onder Squire’s neus. Het zijn demo-opnames van ene meneer Trevor Rabin, een van origine Zuid-Afrikaanse gitarist die in dat land furore maakte met zijn band Rabitt. Op de cassette staat de basis van drie nummers, waaronder Changes en Owner Of A Lonely Heart. Squire vindt het materiaal goed en vraagt zijn oude vriend Tony Kaye (van de eerste drie Yeselpees uit 1969-1971) om toetsen te komen spelen. Geruime tijd speelt de band in de studio onder de naam Cinema, maar de opnames willen maar niet naar ieders tevredenheid worden. Dan komt producer Trevor Horn om de hoek kijken. Hij doet de suggestie eens contact op te nemen met Jon Anderson. Die hoort de stukken en besluit dat hij erop wil zingen. Hij brengt allerlei veranderingen aan en zegt dat deze muziek alleen naar buiten mag onder de naam Yes. Zulks geschiedt en de rest is geschiedenis. OOALH is de hit van formaat, maar er staat meer prachtspul op. De productie van Horn is zoals de wereld van hem gewend gaat zijn. Rabin blijkt de nieuwe impuls die de band nodig heeft en Anderson zorgt voor die zo kenmerkende zangmelodieën. Voor mij zijn It Can Happen, Changes en Hearts de hoogtepunten van de plaat. Ondanks het wat typische jaren tachtiggeluid vind ik het album toch veel tijdloos’ in zich hebben.

0542
• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Leave a comment