Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0685: Various – Rhapsody In Blue
Tja, waar zet je dit neer? Bij klassiek? Bij jazz? Bij verzamelplaten, maar. Een echte titel heeft deze elpee uit 1981 niet. Kant 1 is gevuld met het oerbekende Rhapsody In Blue (Gershwin) en het mooie en meeslepende Street Music (William Russo). Op plaatkant twee is Arthur Fiedler & The Boston Pops orkest te horen met drie stukken van Scott Joplin, waaronder het uitgemolken The Entertainer maar ook het gave Maple Leaf Rag, ook iets van Eubie Blake en Euday L. Bowman, en ten slotte het Alexander’s Rag Time Band van Irving Berlin. Leuk allegaartje dat toch bij elkaar past. Ik kocht deze elpee op 28 september 1983. Dat moet in mijn donkere Tilburgtijd geweest zijn. Zo donker is deze plaat echter niet. Eerder leuk lichtvoetig.

–

bazbo 0684: Stanvaste Singers – Oh Happy Day
Waarom staat dit bij de verzamelplaten? Het is een plaat van Stanvaste Singers (nooit van gehoord), nota bene een Nederlandsche aangelegenheid. Zal wel komen doordat er allerlei gospels op staan. Van Kumbaya tot He’s Got The Whole World en van Michael Row The Boat Ashore tot aan het titelnummer. Is deze van De Vrouw? En wat zal ik eens zeggen over de prestatie van dit koor en ensemble op het Arcadelabel uit 1981? Laat ik volstaan met een woord: tenenkrommend.

–

bazbo 0683: Various – Woman In Love
Deze is van De Vrouw. Vraag me ook af waarom ik (man) dit zou kopen. Niet dat het slecht is wat er op deze dubbelelpee uit 1980 staat, wel tamelijk zwijmelkwijlerig. Er komt van alles voorbij, niet alleen vrouwelijke zangerts, ook mannen en bandjes. Aardig om te horen, daarna snel de kast weer in.

–

bazbo 0682: Various – 50 Jaar Philips Personeelswinkels – P.W. 1930-1980
Verjaardagscadeautje van mijn vader! Op 17 mei 1980 gaf hij mij deze elpee. Hij heeft hem gekocht in de Philips personeelswinkel, net zoals veel huishoudelijke apparatuur bij ons in het ouderlijk huis. Niet gek, want Onze Vader werkte voor een zeker bedrijf. Op deze elpee een bonte mengelmoes van artiesten en muziekstukken. Van Gheorghe Zamfir tot BZN, van Earth&Fire tot Luv’. Erg, maar ook weer niet heel erg. Er is maar één enkele uitgave van deze elpee (goh) en die heb ik dus. Op het Philips-label. Is er iemand verrast?

–

bazbo 0681: Various – Chalawa meets Chapter XII
Beetje slome jazzdubraggae, dit. Twee verschillende bands – Chalawa en Chapter XII – op deze plaat. De ene mag vier stukken spelen, de ander twee. Geen idee hoe we hieraan komen. Zal ook wel uit een ‘erfenis’ van iemand komen en nooit weggemikt. Er zijn drie uitvoeringen van deze elpee uit 1979: eentje uit Nederland en twee uit België. Ik heb hier de Belgische op rood vinyl. Toch nog iets leuks aan deze plaat.

–

Vrijdag 5 juli:
Zes uur wakker. Een uur later heb ik mijn werk voor de Kap gedaan en start ik aan mijn werkzaamheden voor Arnhem. Ik rond van alles definitief af. Verder vinyl. Koffie met De Vrouw. Even naar buiten voor een boodschap bij een supermarkt in het centrum. Dan verder met werken. Koffie met De Vrouw. Ook vinyl. De Vrouw gaat om half twaalf op stap. Ik werk verder, lunch tussendoor, ook vinyl. Ook kook ik vast het grootste deel van het avondeten: een pastasaus van gehakt, uien, paprika, courgette en tomaten, plus een salade van bosui, koolrabi en komkommer. Dan nog weer verder met werk. Half drie ben ik echt klaar en heb ik vakantie. Drie kwartier later stap ik op de fiets en rijd ik naar de hoorwinkel. Vandaag krijg ik een ‘eenvoudige’ set gehoorondersteuning, een set die de zorgverzekering grotendeels vergoedt. Ik ga ze een week uittesten. Eerst wat algemene uitleg, dan nog wat testen zodat de apparaatjes echt op mijn ‘afwijking’ afgestemd zijn. Als ik ze dan ook echt in heb, schrik ik. Niet zozeer van de geluiden om mij heen, maar van mijn eigen stem. Luid, blikkerig, schel. Bijna alles klinkt blikkerig. Het zal wennen zijn. Er zitten drie programma’s op. Een stand ‘normaal’, waarin ik bij weinig omgevingsgeluiden gesprekken goed kan voeren; een stand ‘rumoer’, waarin ik bij veel omgevingsgeluiden iemand tegenover me toch redelijk kan verstaan; en een stand ‘muziek’, die juist stemmen wegfiltert en de nadruk legt op muziek (deze laatste stand schijnt volgens de medewerker niet zo heel goed te werken, maar hij zit er wel op). Na een uur fiets ik weg. Als ik schakel, schrik ik van het lawaai van het klikje. De wind klinkt zoals hij vroeger klonk als die langs een heel slechte microfoon woei. Ben benieuwd. Stappen op de trap, het gas uit het fornuis, het gepruttel van een kokende saus: lawaai! Ik maak het avondeten af: saus opwarmen, linzenpasta koken, kaas raspen. De Zoon is er om kwart voor zes en ik zet het eten op tafel. Bestek op het servies! Het verkeer dat door de open ramen naar binnen komt! De boel smaakt goed. Ook vinyl. Ik ga afwassen en De Vrouw en De Zoon gaan naar de bioscoop. Ik hoor nog wat vinyl, stuur mail naar onze Ferienwohnung in Bad Doberan (het geklik van de toetsen van het toetsenbord!), werk de webstek bij en luister en lees. De Vrouw is er weer om half tien en een uur later ga ik slapen.
Muziek vandaag: het laatste anderhalve plaatje van The Art In Music Trilogy (Rick Wakeman), Siwan – Nahnou Houm (Jon Balke), I Need You – 28 Romantic Popsongs (allerlei), The Original Honky Tonk Piano (allerlei), Warm Aanbevolen 3 (allerlei), Warm Aanbevolen 1984 (allerlei), Warm Aanbevolen 1985 (allerlei), Pat Metheny – Absolutely Live (allerlei), The Regal Bastard (Nad Sylvan), In Amazonia (Isildur’s Bane & Peter Hammill)

–

Donderdag 4 juli:
Redelijk geslapen. Op de werkplek draag ik van alles over en rond ik van alles af, maar er komt net zo hard weer allerlei nieuws bij. Ook dat draag ik over of rond ik af. Tussen de middag wandel ik door veld en bos en zon. In de middag nog meer overdragen en afronden en om half zes ben ik thuis. Eerst de krant lezen op het balkon. De Vrouw serveert tuinbonen in pesto, zoete aardappel gevuld met bonenpuree uit de oven, een varkenspeperlap en een fruitsalade van watermeloen en mandarijn. De afwas is snel klaar en het afval vlug naar de containers gebracht. Webstek, lezen, luisteren, nog voor half elf slapen. Bijna vakantie.
Muziek vandaag: The Regal Bastard (Nad Sylvan), The ReconstruKction Of Light (2019 remaster) (King Crimson)

–

Woensdag 3 juli:
Half zeven op. Twee uur later heb ik al veel werk voor de Kap gedaan en wandel ik ernaartoe. Nog even wat laatste dingen daar. Mijn artikel is klaar, maar de grote bazin moet er nog even naar kijken. Vanmiddag of morgen of overmorgen kan ik het dan bijwerken en wegsturen en dan is het drie weken vakantie voor mij bij de Kap. Op de terugweg loop ik langs de bioslager en -winkel. Half elf thuis. Koffie op het balkon. Vinyl ook. De Vrouw gaat om half twaalf naar het werk. Ik lees nog wat op het balkon, lunch en ga dan een rondje wandelen. Bijvoorbeeld langs een winkel iets buiten het centrum die veel biologische artikelen zou verkopen. Nou, het is niet interessant voor mij. Geen verse groente te bekennen en ik was nu net de zoete aardappelen vergeten. Dus loop ik terug via de vaste biowinkel. Daar koop ik mijn bataten. Net als ik de deur uit wil lopen, zie ik de bananen liggen. Ook vergeten. Opnieuw afrekenen. Thuis werk ik de webstek alvast wat bij. Ook vinyl. Half vijf ga ik avondeten voorbereiden. Een salade van bosui, koolrabi, komkommer en tomaat. Een stoemp van bataat (goh), ui en andijvie. De Vrouw is er rond kwart voor zes. Ik bak lamsshoarma en het is klaar. Prima voeding. De afwas is te overzien. Erna ga ik hardlopen. Ook goed te doen. In de twee uren die me nog resten, werk ik de webstek bij, lees en luister ik en om tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: het eerste anderhalve plaatje van de set The Art In Music Trilogy (Rick Wakeman), Wereldsterren Zingen Wereldhits (allerlei), Disco On 33 – 28 Superhits Of The Superstars (allerlei), Break Out (allerlei), Formula 30 (allerlei), Patrick Moraz (Patrick Moraz), het derde plaatje uit Mythology (Solution)

–

Dinsdag 2 juli:
Frisser vandaag, dus wel jas aan. ’t Is wat. Op de werkplek weet ik heel veel werk te verzetten en ik raak mooi op schema. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag werk ik nog veel meer en ik lig zelfs voor op schema. Kwart voor zes thuis. De Zoon is er een half uurtje later. De Vrouw zet een soep van uien en wortelen op tafel en daarna een schotel van spitskool, spek en roomkaas, plus Duitsche biefstukken. Rauwkost erbij. Allemaal fijn. De afwas is wat groter, maar ook snel weg. Dan webstek, lezen en luisteren. Nog voor half elf ga ik naar bed.
Muziek vandaag: The Power To Believe (2019 40th Anniversary Edition) (King Crimson), het tweede plaatje uit Mythology (Solution)

–

Maandag 1 juli:
Heel fijn. Minder warm. Helpt dat? Waarmee? Een beetje. Wel een mooie maandagmorgen. Op de werkplek fijn aan de slag. Tussen de middag wandel ik door veld en bos en zon. In de middag begin ik met afronden en overdragen voor de vakantie. Het lukt heel aardig. Half zes thuis. Eerst hardlopen. Lukt minder aardig. Het is warm, benauwd, ik heb tegenwind en het valt tegen. Nou ja. Ik warm de vulling van de wraps van gisteren op, vul ze aan met meer kievitsbonen, zodat een schnelle chili ontstaat. Er is nog rauwkost van gisteren. Na de afwas en het afval dat naar de container moet ga ik de webstek bijwerken en lezen en luisteren. De Vrouw is rond negen uur thuis. Ik lees op het balkon en ga om tien uur slapen.
Muziek vandaag: Patrick Moraz (Patrick Moraz), het eerste plaatje uit Mythology (Solution)

–

Zondag 30 juni:
Nog voor half zeven op. Drie kwartier later loop ik mijn ronde hard. Het is goed te doen, maar uiteindelijk is het toch nog erg warm. Thuis nog even in bed. Dan koffie en lezen op het balkon. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om een uur voor een lunch. Erna was ik af, vouw ik was, stofzuig ik en ga ik weer naar het balkon. Het is een rustige zondagmiddag, dat is even nodig. Eind van de middag maak ik avondeten: ik bak lamsgehakt, uien, knoflook en peper erbij, chilipoeder, tomatenpuree, de kievitsbonen die gisteren hebben staan weken en ik vanmorgen heb gekookt, beetje water, peterselie: klaar. Verder rauwkost: eikenbladsla, komkommer, bosui, radijs. En wraps opwarmen. Die wraps vullen we met het voorgaande. Erna eten we een fruitsalade van watermeloen, peer, aardbei en framboos. Dan afwas. Ik lees weer op het balkon. Ook werk ik de webstek bij en luister ik iets. Het laatste half uur van vandaag opnieuw op het balkon en dan is het tien uur en bedtijd.
Muziek vandaag: Siwan – Hahnou Houm (Jon Balke), het tweede plaatje van Raindances – The Transatlantic Recordings 1973-1975 (Gryphon)

–

Zaterdag 29 juni:
Half zeven wakker. Koffie. Webstek. Half tien wandel ik naar de markt voor fruit en daarna naar de bioslager en biowinkel. Iets na elf uur weer terug. Koffie met De Vrouw op het balkon. De Zon is er om een uur voor lunch. Erna snel afwas en dan naar een kleine braderie in een winkelstraat. Veel stelt het niet voor en het is ook nog eens zeer warm, dus om drie uur zijn we weer terug. Krant lezen op het balkon. Eind van de middag avondeten maken: knoflookyoghurtsaus, fruitsalade van watermeloen, peer, aardbei, framboos en braam. Daarnaast een korma van uien, knoflook, peper, paprika en courgette. Plus ik bak lamsfilet. Allemaal heel smakelijk. Afwas. Dan de webstek bijwerken en lezen en luisteren. Half elf naar bed.
Muziek vandaag: het derde plaatje uit The Natural World Trilogy (Rick Wakeman), Continuum Construct III (Bass Communion), You Can’t Do That On Stage Anymore vol. 1 (Frank Zappa), het eerste plaatje van Raindances – The Transatlantic Recordings 1973-1975 (Gryphon)

Warm. Heet. Daarom loopt hij ’s morgens vroeg al zijn rondje in plaats van ‘s avonds. De zon schijnt al fel. Veel verkeer is er nog niet op straat. Slechts een enkele auto en fiets passeert hem. Hij besteedt er geen aandacht aan en rent door.

Zijn vaste route gaat in het begin door rustige straten, langs statige herenhuizen met grote groene tuinen ervoor. Het asfalt van de weg is oud en gehavend. De gemeente is bezig om in deze buurt de straten te renoveren. Het asfalt maakt plaats voor klinkers. Dat is duurzamer, had hij gelezen. Het regenwater kan ook beter weg. Maar die nieuwe klinkers maken de ondergrond keihard en dat loopt niet lekker. Het oude asfalt is zachter en veert beter onder zijn voeten. Op sommige stukken kiest hij er dan voor om op het trottoir te lopen. Maar daar liggen vaak de stoeptegels erg ongelijk en dat is ook weer niet prettig.
De Schrijver heeft daarom zijn vaste route nu al een paar keer moeten verleggen. Dat betekent dat hij ook nieuwe ijkpunten heeft moeten zoeken. De plek waar hij weet dat hij op de helft is, bijvoorbeeld. Of plekken waar hij van zichzelf even een wandelpauze mag houden als het rennen tegenvalt en hij onverwacht heel moe wordt. Zo is hij nu bij dat ene paaltje langs de rand van het trottoir. Moe is hij nog niet. Het gaat fijn vanmorgen.

Na de rustige straten volgt een drukker deel van de route. Hier is lopen op het trottoir echt geen optie, dus kiest hij de rode fietsbaan aan de rand van de doorgaande weg. Het ochtendverkeer komt nu volop op gang. Auto’s razen langs hem heen. De schrijver vertrouwt er maar op dat automobilisten hem goed kunnen zien.
Ondertussen heeft hij de vaart er lekker in. Voor hem rijden twee mensen op de fiets. Ze schieten niet zo op en het is wel duidelijk hoe het komt. De een is een oudere heer die zwoegt om vooruit te komen. De ander is een vrouw die met een hand de man vooruit duwt. De schrijver kijkt achter zich; er komt geen verkeer aan, dus hij kan er langs. Straks moet hij toch linksaf. Hij steekt zijn linkerhand uit en gaat alvast aan de andere kant van de weg lopen. Hoppa, daar gaat hij het zwetende stel voorbij. Als snel laat hij ze achter zich. Dan slaat hij af.

Hier is het fietspad een eindje van de rijbaan. Dat loopt wel zo prettig en veilig. De schrijver draaft door. Hij merkt dat zijn hoofd leeg wordt. Dat is de bedoeling; daarom is hij ooit begonnen met hardlopen, nu alweer vier jaar geleden. Andere gedachten stromen zijn hoofd binnen. Diep, diep. Nauwelijks nog is hij zich bewust van wat er om hem heen gebeurt. Alsof hij loopt op een automatische piloot.

Verkeerslichten. Een grote T-kruising. Zonder dat hij echt gezien heeft of het licht op groen is, steekt hij over. Auto’s en fietsen kunnen links of rechts, maar hij rent rechtdoor het park in. Het pad bestaat uit grote betontegels die langs een een snel stromende spreng voert. Een eend laat zich met de stroom meevoeren en ze gaan bijna even snel dezelfde kant op. Aan de andere kant van het pad is een grasveldje. Een mevrouw laat er een hondje uit. De spreng komt nu uit in een grotere vijver. Het pad blijft er vlak langs lopen.
Er komen hem mensen tegemoet. Een stelletje, arm in arm. En dan is er een fietser die de mensen inhaalt. De schrijver houdt zich niet in en loopt door. Het wandelende stelletje doet een stap opzij om hem door te laten. Daardoor moet de fietser uitwijken. Er is niet genoeg ruimte tussen het stel en de rand van het pad. Het voorwiel van de fiets komt naast het pad terecht en even later klinkt er een luide plons. Water spat op het pad. De vrouw van het stel gilt; de man is met stomheid geslagen. Van onder water klinkt even geen geluid.
Zonder om te kijken loopt hij door. Nog een paar honderd meter en dan is hij uit het park. Nu nog twee blokjes verder en dan is daar het punt dat hij mag pauzeren. Daar, daar.

Plots schrikt hij op uit zijn gedachten. Waar ben ik? denkt hij even. Deze disoriëntatie duurt gelukkig niet lang, want hij is nu bij het verkeerslicht aangekomen. Het staat op rood, maar er zijn geen auto’s. Snel steekt hij over en loopt hij het kleine park in. Niet ver voor hem ligt het pad met de betonnen tegels dat langs de spreng en de vijver loopt.
Huh? Klopt dit wel? De schrijver vraagt zich af wat of er allemaal echt is gebeurd.

–
Apeldoorn, maart 2019

–

Dit is het zevenendertigste deel in de eindeloze serie Schrijver.

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 21 juni 2019: Valkenburg

–

Zaterdag 22 juni 2019: Midsummer Prog Festival – Openluchttheater, Valkenburg

–

Zondag 23 juni 2019: Valkenburg

–

Openluchttheater Valkenburg:

–

The Intersphere:

–

Jolly:

–

Focus:

–
Focus setlist:
1
2 House Of The King
3 Eruption
4 Sylvia
5 Hocus Pocus
6 Encore (power cut)

–

The Flower Kings:

–
The Flower Kings setlist:
1 Last Minute On Earth + What If God Is Alone
2 There Must Be More To This World
3 The Truth Will Set You Free
4 Stardust We Are (parts 1, 2 & 3)

–

Pure Reason Revolution:

–

IQ:

–

Vrijdag 28 juni:
Geen wekker, toch voor half zes op. Nog geen uur later loop ik buiten mijn ronde hard. Het is heerlijk fris en lopen gaat zeer goed. Half acht heb ik de werklaptob aan het werk. Aan het werk. Dus niet. Technisch gedoe. Na wat telefoon en gepiel klap ik om half negen de werklaptob weer dicht. Dan niet. Voor de grap toch even proberen op de desktob. Zowaar. Ik doe drie kwartier werkzaamheden. Dan stap ik op de fiets en rijd naar de hoorwinkel. Daar opnieuw een hoortest, een uitgebreid onderzoeksgesprek en uiteindelijk een advies voor hoorondersteuning. Over een week kan ik mijn testmateriaal ophalen en vervolgens een dikke maand gebruiken. Zo maak ik (op vakantie en in de eerste werkweek erna) allerlei situaties mee en kan ik ervaren hoe het me kan helpen. Thuis weer aan het werk. Plus vinyl. Plus lunch. Plus het onthutsende nieuws dat Adnan is overleden. Barst, we kennen hem bijna dertig jaar en komen hem her en der tegen. We hebben geweldig bij hem gegeten, feesten in zijn restaurants gevierd, kookcursussen bij hem gevolgd. Zijn plotse overlijden raakt me. Na een piepkleine afwas loop ik even de deur uit om het groentepakket op te halen. Het is zonnig en fijn weer. Thuis weer aan het werk en rond vijf uur sluit ik de werkzaamheden af. Even de krant lezen op het balkon. Half zes zijn Auke en Heidi er. We drinken iets en lopen vervolgens naar een restaurant in het centrum. Twee weken geleden vierde Auke zijn zestigste verjaardag; wij konden er niet bij zijn (want Stuttgart) en dus trakteren we op een etentje. We eten een amuse van mango met zeewier en komkommerbouillon, haringcarpaccio met zalm, meloensoep met makreel, kreeftenrisotto met kreeftenbisque, rundersucade met spinazie en kreeft gevuld met truffel, kersenbavarois met yoghurtijs en kersen en vanillecrème, en ten slotte bij de thee en koffie lekkernijen van meloen, appelgebak, nougat en stracciatellamuntijs. Elf uur wandelen we terug naar huis. Daar drinken we nog iets, praten we na en om twaalf uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes van The Natural World Trilogy (Rick Wakeman), Chalawa meets Chapter XII (various), 50 Jaar Philips Personeelswinkels – P.W. 1930-1980 (various), Oh Happy Day (Stanvaste Singers), Woman In Love (various), Rhapsody In Blue (various)

–

Donderdag 27 juni:
Lekker fris buiten. Eigenlijk had ik beter een jas aan kunnen doen. Heb ik niet gedaan. Niet echt erg. Vanmorgen doe ik redelijk veel. Geen pauze, want allerlei overleggen. In de middag weer redelijk veel op de werkplek. Vijf uur thuis. De Vrouw zou iets later zijn, dus ik maak avondeten voor ons. Eerst een mooie salade van bosui, komkommer en wilde tomaatjes, dan het snijwerk voor een fijne curry, ook vlees haal ik uit de vriezer. Dan zie ik een app dat De Vrouw nóg later gaat zijn en elders eet. O. Niet erg. Ik bak een grote wilde bosui, doe er peper en knoflook bij, wat gekookte linzen die over zijn van gisteren. Hoop parmesan eroverheen. Met de salade en wat aardbeien: prima. De afwas is klein. Ik werk de webstek bij, lees de krant en ga dan meer lezen en luisteren. De Vrouw is er om half negen. Bijpraten. Tien uur ga ik weer slapen.
Muziek vandaag: In Amazonia (Isildur’s Bane & Peter Hammill), Paradox Hotel (The Flower Kings), Summer Dancing (Judy Dyble & Andy Lewis)

–

Woensdag 26 juni:
Geen wekker en toch om half zes op. Een uur later loop ik mijn ronde hard. Het is heerlijk koel, maar als ik na een half uur terug kom, heb ik het heel warm. Kwart over acht heb ik ook al wat werk voor de Kap gedaan en ik wandel naar het kantoor. Koffie met het team en een paar werkzaamheden. Nog voor tien uur loop ik via de biowinkel weer terug. Koffie met De Vrouw. Dan ga ik op de fiets een paar boodschappen doen. De Vrouw gaat naar het werk. Thuis wat meer koffie en een lunch. Ondertussen vinyl. Inmiddels is het weer erg warm. Ik doe het rustig aan, doe wat was, ruim op, lees en luister. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst belugalinzen koken (20 minuten), ondertussen bosui, kastanjechampignons en sla snijden. Linzen afgieten. In de pan de groente bakken, opzouten en oppeperen en linzen erbij. Klaar. Nog een setje frisgewassen aardbeien erbij en nog meer klaar. Smakelijk. Afwasje = klein. Nog wat meer lezen en luisteren, webstek bijwerken. De Vrouw is er om half negen. Bijpraten, nog een vinyl en om tien uur ga ik opnieuw slapen. Of wat doorvoor door kan gaan.
Muziek vandaag: Siwan – Nahnou Houm (Jon Balke), Lisztomania (OST), June 1, 1974 (Kevin Ayers, John Cale, Eno & Nico), Esquire (Esquire), Scream (Ozzy Osbourne), het tweede plaatje van Shazam (Deluxe Edition) (The Move), het plaatje dat mee kwam met de PROG, The Continuum Recyclings Volume One (Bass Communion &Vidnaobmana)

–

Dinsdag 25 juni:
Niet zo heel goed geslapen. Het is nog warm. Vandaag wordt het nóg warmer. In de ochtend is het nog goed te doen op de werkplek; ik doe dan ook van alles. Tussen de middag wandel ik door het bos. Daar is het windstil en dus warm. In de middag ben ik minder productief, maar ik red het. Half zes thuis. De Vrouw serveert een courgettesoep met brood en hamburgers en De Zoon helpt mee opeten. De afwas is te overzien, ik breng afval naar containers. Dan de webstek bijwerken en lezen en luisteren en rond tien uur ga ik een poging wagen om te slapen. Nog steeds warm.
Muziek vandaag: In Amazonia (Isildur’s Bane & Peter Hammill), In A Glass House (Gentle Giant), Afterthoughts (Nosound)

–

Maandag 24 juni:
Warm. Nog niet als ik opsta en de reis maak naar de werkplek. Ook niet in de ochtend, als ik er veel doe. Tussen de middag, als ik wandel door bos valt het ook wel mee, maar als ik in het veld kom, voel ik de opkomende hitte. Terug op de werkplek is het het eerste uur nog te doen, daarna wordt het langzaam klef. In de bus terug is het nog te doen; doorgaans is er nooit airco, nu een beetje. Half zes thuis. Eerst langs een supermarkt voor sla en kastanjechampignons, dan thuis eten maken. Kikkererwtenpasta koken, uit laten lekken in een vergiet. In een pan kastanjechampignons bakken, een groot deel van een (oude) krop sla (die nodig op moet) erbij, dan kruidenkaas en een beetje room, goed omscheppen tot een gebonden saus ontstaat, gehalveerde kerstomaatjes erin en de pasta ook, oppeperen en opzouten en goed omscheppen en doorwarmen. Heel lekker. De afwas is zo ook erg klein. Dan de webstek bijwerken, nog wat doen aan de foto’s en lezen en luisteren. De Vrouw is er om negen uur. Bijpraten. Tien uur proberen te slapen.
Muziek vandaag: In Amazonia (Isildur’s Bane & Peter Hammill), In The Glass House (Gentle Giant), Siwan – Nahnou Houm (Jon Balke)

–

Zondag 23 juni: van Valkenburg naar Apeldoorn
Nog voor de wekker wakker. De Vrouw staat rond kwart over acht op. Ik volg erna. Al snel hebben we alles op orde en gaan we beneden in het hotel ontbijten. Heel veel stelt het niet voor, maar we vinden wel iets. Dan checken we uit en wandelen we naar het station. Niet ver. Het is al wel warm en het belooft de komende dagen steeds heter te worden. Iets na half elf hebben we een trein in Maastricht. Daar is het even puzzelen hoe we verder gaan, want er is van alles gaande aan het spoor. We pakken een intercity naar Roermond, vervolgens een stoptrein via Venlo naar Nijmegen en na een klein half uurtje pauze daar zitten we in de intercity naar Zutphen. Half drie zijn we thuis. Mooi. Tas uitpakken, kranten lezen op het balkon en foto’s overzetten op de computer. Dan ga ik eten maken: ik stoom asperges, maak een salade van rode bosui, komkommer, tomaat, pijnboom- en pompoenpitten en bak runderlapjes. Erbij een schaaltje mooie aardbeien. Goed. Dan is de afwas te overzien. Erna ga ik het doen: een ronde hardlopen. Het eerste stuk heb ik de wind mee, dus lijkt het heel gemakkelijk te gaan, maar al snel weet ik dat ik een weg moet zoeken met veel schaduw. Het is nog erg warm en benauwd buiten. Ook moet ik een paar keer extra mijn korte wandelpauze houden. Thuis nog gelegenheid om wat te lezen en te luisteren en om foto’s te bewerken.
Muziek vandaag: de twee cd’s uit de doos Meet The Flower Kings (The Flower Kings)

–

Zaterdag 22 juni: Midsommer Prog Festival in het Openluchttheater, Valkenburg
De Vrouw heeft de wekker op half negen gezet. Een uur later zijn we in de ontbijtzaal met tassen ingepakt. Ontbijt is eenvoudig, maar oké. Dan melden we ons af in het hotel en lopen we naar een ander hotel, vlakbij het station. Daar kunnen we nog niet inchecken, maar we krijgen al wel de sleutel van de kamer en laten een tas met spullen die we vandaag niet nodig hebben achter. Vervolgens lopen we naar het Openluchttheater. Daar wachten we een half uurtje tot de poort opengaat. Hé, Tim is er ook. We begroeten elkaar en dan moet hij zich melden; hij gaat vandaag de aankondigingen doen. Rond twaalf uur gaat de poort open en we vinden al snel een plekje, mooi centraal met goed uitzicht op het podium dat geen podium is. We hebben het weer mee: het is warm en mooi zonnig, met af en toe een wolk en windje. Het Midsummer Prog Festival mag beginnen. De eerste band vandaag is The Intersphere uit Duitschland; zij brengen een soort powerprog, korte en stevige songs, nogal strak. Best aardig. Daarna Jolly, volgens mij een Amerikaanse band. Ook zij spelen stevige rock met hier en daar een prograndje. Niet echt heel spectaculair, maar leuk om te horen. Minder vind ik hun lange verhalen tussen de stukken door en de trots op hun drankgebruik. Vooral dat laatste moet je mijns inziens niet doen, in ieder geval niet zo lang Shane McGowan nog leeft. De band is verbaasd dat ze hun laatste nummer niet mogen spelen omdat de tijd op is, maar ja dan had je maar niet zo veel moeten lullen tussen de stukken door. En dan is de roep om hulp bij het publiek (‘Jullie willen ons laatste nummer nog horen, hè? Gaan jullie hier de boel kort en klein slaan als we niet verder mogen spelen?’) ronduit stuitend. Nee, geen hoge punten voor deze band. Nee, dan Focus! Geen fratsen, maar gewoon doodkalm verschrikkelijk goed spelen. Thijs van Leer is oud en zijn zang niet altijd stabiel, maar zijn fluit- en orgelspel mogen er nog altijd zijn. Daarnaast heeft hij een geweldige band om zich heen, met een goede gitarist die geen noot te veel speelt en toch virtuoos is, een oerdegelijke bassist en oudgediende drummer Pierre van der Linden. In de korte set krijgen we de vier klassiekers en een enkel nieuwer nummer. En zowaar een toegift. Hoewel, tijdens die toegift begeeft de stroom het. Onder luid applaus verlaat Focus het podium. Dan hebben we even pauze. Het is eind van de middag en het wachten is op de band waarvoor ik ben gekomen. Ook hier technische problemen: een wahwahpedaal dat het niet doet en zangmicrofoons die verkeerd staan afgesteld. Na een kwartier klinken The Flower Kings toch zoals ik ze ken: fenomenaal. Hasse Fröberg is verkouden en niet goed bij stem en het duurt even voordat hij wat overtuigender zingt, maar in de laatste stukken klinkt hij een stuk beter. Slechts vier stukken op de setlijst, maar dan krijgen we wel twee enorme klappers: het halfuur durende The Truth Will Set You Free en het bijna even lange Stardust We Are. Allemensen, wat een band! De twee nieuwelingen, drummer Mirko de Maio en vooral toetsenist Zach Kadich maken een grote indruk. Het baswerk van Jonas Reingold is zeer solide en gitarist Roine Stolt, perfectionist als hij is, speelt een paar geweldige solo’s. Ondanks het technische gedoe, de stem die het niet doet en een enkele tekst vergeten, vind ik het toch een uitstekend festivaloptreden; ik ben blij dat ik ben gegaan. Het is half zeven en we hebben weer pauze, dus maken we van de gelegenheid gebruik om even het festivalterrein af te gaan en in het dorp iets te eten. We vinden dezelfde frituur als vorig jaar en eten frieten en kaassoufflé en drinken veel water. Dan weer terug. We zijn net op tijd voor de start van Pure Reason Revolution. Het publiek gaat uit zijn plaat en verwelkomt de band alsof er verloren kinderen weer terug zijn. Wat blijkt? Na een jaar of wat uit elkaar, zijn ze weer bij elkaar. O. Ik heb kennelijk onder een steen gelegen, want de band en hun muziek zeggen me helemaal niets. Van wat ik zie en hoor ben ik niet onder de indruk. Het meeste wat ik hoor, komt uit een elektronische trukendoos (lees: staat op band) en de band speelt als een soort karaoke mee. Op de plaat zal het waarschijnlijk heel goed zijn, want de songs zitten prima in elkaar, maar ik vind het als optreden niets. Toch krijgen ze staande ovaties van het publiek. Het zal. Na nog weer een pauze komt de grote afsluiter. IQ is een progband van grote naam. Ik heb geen platen van ze en zal ze ook niet kopen, maar ik vind het gaaf om ze hier te zien optreden. We krijgen een gedegen show, met hoofdrollen voor gitarist Mike Holmes en zanger Peter Nicholls. Vooral de laatste is bij vlagen theatraal en onderhoudend. De projecties op de drie (mini-)schermen achter de band vallen wat in het niet bij de bijzondere (bijna sprookjesachtige) omgeving van het openluchttheater. Mooi licht en prima geluid. Dat laatste kan ik zeggen van alle optredens vandaag. Half twaalf is het voorbij. We praten wat na met Tim, nemen afscheid en realiseren ons dat we elkaar over tweeënhalve week in Bad Doberan weer zien. De wandeling naar het hotel is niet eens lang en rond half een liggen we in bed.

–

Dag 1: vrijdag 14 juni – van Apeldoorn naar Stuttgart

–

Dag 2: zaterdag 15 juni – Stuttgart Mitte & King Crimson in Beethovensaal, Liederhalle

–

Dag 3: zondag 16 juni – van Stuttgart naar Apeldoorn

–

Setlist:

Set 1:
Drumsons
Neurotica
Elektrik
Suitable Grounds For The Blues
Indiscipline
Epitaph
Drumzilla
Dawn Song
Radical Action II
Larks’ Tongues In Aspic V
Cirkus

Set 2:
Drumsons
Cat Food
Red
One More Red Nightmare
Moonchild + cadenza
The Court of the Crimson King + coda
Easy Money
Larks Tongues in Aspic 2

Encore:
Starless

Encore 2:
21st Century Schizoid Man

–

Vrijdag 21 juni: van Apeldoorn naar Valkenburg
Nee, opnieuw niet zo goed geslapen. Bij vlagen iets. Kwart over zes op, zonder wekker. Koffie. Webstek bijwerken, dan werkzaamheden voor Arnhem en de Kap. Om half negen wandel ik naar de Kap. Daar wat afspraken maken en via de biowinkel weer terug. Koffie met De Vrouw en nog wat werkzaamheden voor Arnhem. Elf uur klaar. Snel is de tas voor het weekend ingepakt en wandelen we naar het station. We hebben de trein van kwart voor twaalf naar Utrecht. Rond vier uur zijn we in Valkenburg. Eerst een kop koffie tegenover het station en dan gaan we op zoek naar ons hotel. Via de VVV vinden we die snel. Midden in het centrum. We lopen een rondje langs de ruïne en door de drukke eetstraatjes en gaan dan langs de Geul op een terras iets drinken. Daarna eten we in een van die drukke eetstraatjes: rundercarpaccio, gamba’s, gebakken zalm en grillgerechten. Toe is er ijs met caramel en noten. Dan weer terug naar hetzelfde terras. Daar blijven we tot de zon onder gaat en het fris wordt. Op tijd zijn we in het hotel om te gaan slapen.
Muziek vandaag: Ghosts On Magnetic Tape (Bass Communion), The Things We See (Allan Holdsworth & Gordon Beck)

–

Donderdag 20 juni:
Niet goed geslapen. Toch goed opstaan om kwart over vijf. Keelpijn, beginnende verkoudheid. Gisteren al. Op tijd op de werkplek. Daar in alle rust veel doen. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. Ook in de middag veel doen. Vandaag een lange dag. In de avond weer een ontmoetingsmoment voor cliënten. Kwart over negen de bus terug en een uurtje later thuis. Even bijpraten en iets na half elf ga ik slapen. Niet dat het lukt.
Muziek vandaag: geen

–

Woensdag 19 juni:
Kwart over zes wakker, zonder wekker. Toch op. Half negen heb ik al wat werkzaamheden voor de Kap gedaan en wandel ik naar kantoor. Daar doe ik ook een en ander en nog voor tien uur loop ik naar de biowinkel. Buiten is het mooi weer, maar de zon is verdwenen. Als ik thuis kom, barst een onweersbui los. Koffie met De Vrouw. Zij gaat vervolgens naar het werk. Ik maak mijn werk voor de Kap voor vandaag af en lunch. Na een miniafwas stap ik op de fiets. Ik rijd naar de hoorwinkel en maak een afspraak om gehoorapparaatjes uit te gaan proberen. Ik wil weten hoe het mij kan helpen en wat mogelijkheden zijn. Met een beetje mazzel kan ik de testexemplaren meenemen op vakantie en pak ik ook de eerste werkweek na de vakantie mee. Half vier weer thuis. Ik wacht heel even, want er komt veel bewolking aan. Rond vieren ziet het er beter uit, het lijkt minder heet en ik ga mijn ronde hardlopen. Na een kwartiertje blijkt het toch erg benauwd en broeierig. Gelukkig hoef ik maar één korte extra wandelpauze te nemen. Thuis vouw ik was, begin ik met de webstek bijwerken en ga ik avondeten maken. Kikker- en spliterwtenpasta koken, vervolgens een drietal bosuitjes fruiten, halve krop andijvie erbij, blik gepureerde gepelde tomaten erbij in, hoop Italiaanse kruiden en paprikapoeder, even in laten koken, pasta erbij, doorroeren, op een bord en parmesen eroverheen. Goed. De afwas is heel klein weer. Ik werk de webstek verder bij, lees en luister. De Vrouw is er om negen uur. Bijpraten en om tien uur ga ik proberen te slapen.
Muziek vandaag: Continuum Construct III (Bass Communion), The Things You See (Allan Holdsworth & Gordon Beck), Scream (Ozzy Osbourne), het derde, vierde en vijfde plaatje uit de doos Audio Diary 2014-2018 (King Crimson), Retsis Repus (Supersister Project), The Ghosts Of Pripyat (Steve Rothery)

–

Dinsdag 18 juni:
Heel mooi weer vandaag. Jas thuis. Op de werkplek in alle rust veel werkzaamheden verrichten. Tussen de middag wandel ik naar een gelegenheid voor een lunch met wat collega’s. In de middag weer rustig verder. Half zes thuis. Ik lees de krant op het balkon. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert een schotel van kip, ui, peultjes en paprika. Naar bericht over De Schoonzus: de infectie in de botten van haar been is ernstig en mogelijk gaat ze beide verliezen; bovendien maakt het verdere behandeling tegen kanker onmogelijk en komt het levenseinde dichter in beeld. We zijn nogal uit het veld geslagen. De afwas is te overzien. Ik bewerk de foto’s van afgelopen weekend, werk de webstek grotendeels bij en lees en luister. Nog voor half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit de doos Audio Diary 2014-2018 (King Crimson), South Of Reality (The Claypool Lennon Delirium), At The Pier (Nosound)

–

Maandag 17 juni:
Niet zo heel goed geslapen, maar het gaat. Mooi weer vandaag. Op de heenweg naar de werkplek heb ik mijn jasje nog aan. Op de werkplek zelf ben ik snel weer op orde. Niet dat er heel veel is. Tussen de middag wandel ik door veld, bos en zon. Ook in de middag niet veel, dus ik kan het kalm aan doen. Half zes thuis. Hardlopen is nauwelijks te doen, zo warm en benauwd is het. Aan een stuk rennen lukt niet; ik moet af en toe een korte wandelpauze nemen. Niet erg. Thuis eten voor mijzelf maken: kastanjechampignons bakken, bosui erbij, halve krop andijvie, dan drie geklopte eieren eroverheen en uiteindelijk parmesan. Goed. Afwas is zeer klein. Webstek bijwerken, lezen en luisteren. De Vrouw is er tegen negen uur. Bijpraten en om tien uur ga ik wederom een poging doen te slapen.
Muziek vandaag: Scream (Ozzy Osbourne), The Things You See (Allan Holdsworth & Gordon Beck), de rest van het tweede plaatje uit de doos The Elements – Tour Box 2019 (King Crimson), At The Pier (Nosound)

–

Zondag 16 juni: van Stuttgart naar Apeldoorn
Om half tien zijn we ingepakt en wel en verlaten we het hotel. Op de hoek van de straat, tegenover het station, vinden we een bakkerij die prima broodjes en salades verkoopt. We ontbijten er, drinken sap en koffie en maken plannen voor de rest van de ochtend. Vervolgens lopen we naar het Schlossplatz en daar drinken we koffie op een terras. We krijgen nog een concert van een muziekkapel in de muziektent ook. Rond kwart voor twaalf gaan we naar het station. Daar nog wat rondkijken, koffie en op naar het perron. Half een is de trein er en we kunnen instappen. Het is een supersnelle ICE en we zijn precies volgens dienstregeling om kwart voor vier in Duisburg. We halen dus prima de aansluiting. Kwart over vijf zijn we in Arnhem. De bus naar Apeldoorn is net weg, dus besluiten we ergens in Arnhem te gaan eten. We vinden een klein Thais eethuisje en eten gebakken garnalen met groente en cheesecake. Kwart over zeven hebben we de bus en acht uur zijn we thuis. De tas is snel uitgepakt, de kranten gauw gelezen en dan zet ik de foto’s op de pc en luister wat. Tien uur is ons prachtweekend voorbij.
Muziek vandaag: het eerste plaatje en een flink deel van het tweede plaatje uit de doos The Elements – Tour Box 2019 (King Crimson)

–

Zaterdag 15 juni: Stuttgart + King Crimson in die Liederhalle
We zijn om half negen wakker. Een uurtje later lopen we buiten. Het is heel mooi weer, dus weinig bij ons. Gisterenavond zagen we ergens vlakbij een aardige koffietent, dus die zoeken we op. We ontbijten er met een broodje en salade. Vervolgens wandelen we naar de Markthalle, een groot overdekt vreetfeest, met allerlei winkeltjes erin. Aardig om te zien. Op het Schlossplatz drinken we koffie. Daarna slenteren we door de Oberer Schlossgarten en Mitteler Schlossgarten, langs vijvers en over grasvelden. Midden in de stad een mooi rustpunt. Uiteindelijk belanden we halverwege de middag weer op het Schlossplatz voor een drankje. Dan gaan we op zoek naar een plek voor avondeten. We vinden het uiteindelijk op het Rotebühlplatz. Op het terras van een steakhouse eten we lamsfilet en rundersteak, plus cheesecake. Als we klaar zijn, is het nog ruim op tijd. We lopen via de Calwerstrasse en de Langestrasse naar de Liederhalle. Daar gaan we buiten op het terras zitten. We bestellen wat te drinken, maar dat komt niet. Wel komt er een Duitscher bij ons zitten, die ons vraagt of we het trieste nieuws hebben gehoord: twee bandleden kunnen er helaas niet bij zijn, vanavond. O? Nee, Greg Lake en John Wetton zijn overleden, weet hij. Ach, so. Gelukkig kunnen we de Liederhalle in. In de foyer doe ik eerst even de gebruikelijke boodschappen: het tourboek, de tourbox 2019 en een 5cd-doos met op ieder plaatje een selectie van opnames tijdens een van de afgelopen vijf tourjaren. We hebben prima zitplaatsen op het balkon, bijna vooraan. Mooi zicht, zij het niet zo dichtbij het podium als andere keren. Stipt acht uur start het concert van King Crimson. Even is het geluid wat diffuus en verzuipt de zang in het instrumentale geweld, maar na een paar nummers is het stukken beter. Helaas krijg ik weer niet de gehele Lizard-suite, maar wel Elektrik en een nieuw drumstuk (door de drie drummers). En Level 5 (aka Larks’ Tongues In Aspic V) blijft een beest van een beukstuk. Na de pauze zijn de hoogtepunten een verrassende versie van Catfood, een ijzersterk Red, het mooie The Court Of The Crimson King (mét de coda!) en de afsluiter Larks’ Tongues In Aspic II. Gelukkig, de toegift is Starless. Wat een schitterende uitvoering. Zoals ‘gebruikelijk’ is het podium gedurende het hele concert voorzien van helder licht, maar in Starless is dat een beetje anders. We zien nu vanaf een afstandje het hele podium langzaam in rood licht veranderen. Indrukwekkend. Dan is het concert afgelopen. Het publiek is uitzinnig en blijft minutenlang roepen om meer. De zaal loopt al grotendeels leeg. Ook wij gaan naar beneden. Daar horen we het publiek nog steeds schreeuwen en we nemen een kijkje in de zaal. Verroest, ze komen terug. We krijgen nog een daverende 21st Century Schizoid Man. Haha, een tweede toegift, dat komt niet vaak voor. Gaaf. Zeer onder de indruk gaan we naar buiten en lopen we terug naar het centrum. Het is donker, maar nog steeds heel aangenaam. Op het terras van een Italiaans restaurant in de Calwerstrasse nemen we plaats en drinken we nog iets. Het begint te regenen. Als we tegen twaalf uur terug gaan naar het hotel, regent het hard.

Au, mijn klauw (4)

Lotgenoten,

‘Meneer Langereis?’
‘Goedemorgen,’ stond ik op. Ik schudde haar de hand. ‘Bas.’
Ze zei haar naam. ‘Komt u verder.’
‘Dank u.’ We verlieten de wachtkamer.
‘Neemt u plaats.’
Ik deed het ook nog. Zij ook. Ik op de stoel aan de ene kant van het bureau, zij op de bureaustoel met het toetsenbord voor haar neus. Achter haar stond een deur open. Ik keek een kamer in. Op het blauwe leer van de behandeltafel lag wit papier. 
‘Uw huisarts heeft mij een briefje gestuurd met de vraag of ik naar uw handen wil kijken.’
Zonder dat ze vroeg of ze ze mocht zien, legde ik ze op tafel. ‘Vertelt u eens,’ glimlachte ze.

‘Lang verhaal kort,’ begon ik. ‘Driekwart jaar geleden vroeg mijn vrouw waar die bulten op mijn vingers vandaan kwamen. Ik had nog niets gemerkt. Een week of twee later werden ze pijnlijk. De huisarts dacht eerst aan overbelasting, dus ik heb het twee weken heel rustig aan gedaan. De verdikkingen op mijn vingers werden eerder erger. Toen foto’s laten maken en bloed geprikt. Op de foto’s niets te zien. De uitslag van het bloed was helemaal normaal, op een ernstig tekort aan vitamine D na. Ik heb zes weken lang een shot vitamine D gehad, dus dat moet nu op orde zijn. Nog altijd niet veel beter. Sterker: de verdikking op mijn rechtermiddelvinger is veel ernstiger geworden, die op mijn rechterpink ook. En kijk, hier komen ze ook. En hier. En daar.’
‘Inderdaad, dat zijn forse zwellingen.’ Ze reed met haar stoel rond het bureau en zat nu bijna naast me. Ze pakte mijn rechterhand beet en betastte de vingers en de gewrichten.
‘De huisarts zei toen: Ik weet het ook niet meer,’ ging ik verder. ‘Laten we een reumatoloog meekijken. Vandaar dat ik hier ben.’
‘Pijnlijk?’ Ze was geconcentreerd bezig.
‘Tijdens het bewegen niet. Vaak na intensief bewegen wel.’
‘Hm-hmmm,’ klonk ze. Ze bewoog de vingers en kneep in de gewrichten. ‘Dit hier is wat artrose,’ zei ze, terwijl ze het laatste gewrichtje van mijn rechtermiddelvinger bevoelde.
‘En als ik mijn vingers aanspan of een vuist maak, dan doet het zeer. Die heel dikke zwellingen, dat zijn net kussentjes die bovenop de gewrichten liggen.’

‘Knucklepads noemen we ze.’
‘O?’
‘Komen veel voor bij mensen die zwaar werk verrichten met hun handen.’ Ze zat weer achter haar beeldscherm en begon dingen in te typen. ‘Mechaniciens en zo. Mag ik vragen wat voor werk u doet?’
Ik wees op haar toetsenbord. ‘Dat,’ zei ik. ‘Toetsenbordwerk. Valt dat er ook onder?’ Ik zei niet: ‘Iets anders kan ik niet, dus als ik niet meer met een computer kan werken, dan heeft het leven geen enkele zin meer.’
‘Het zou kunnen,’ glimlachte ze. ‘Komen er meer dergelijke klachten in uw familie voor?’
‘Niet dat ik weet.’ Bij ons spelen weer andere vreselijkheden. Slechthorendheid, Gaucoom, depressiviteit. En dunne kak spettert over onze genen. Ziekte van Crohn, darmkanker. Gezellig.
‘Hebt u wel eens last van andere huidaandoeningen? Psoriasis, schilferige huid?’
‘In het verleden heb ik wel eens psoriasis gehad. Hardnekkige hoofdroos heb ik. En wat eczeem. Knoop van de gulp op de blote huid en zo.’ Waarom werd ik toch zo intiem met haar?

‘Mag ik uw voeten ook even bekijken?’ Ze vroeg het op een manier alsof ze een onbetamelijk voorstel deed. Met een handige beweging kwam ze weer op haar stoel naar me toe.
‘Natuurlijk.’ Gelukkig droeg ik mijn Teva’s en geen sokken.
Zachtjes pakte ze mijn linkervoet beet. Er zit een rode eczeemplek bovenop en twee nagels zijn beschadigd. Ze zei er niets van. Terwijl ze met volle aandacht mijn tenen bewoog, zag ik dat ze wat grijs werd door haar halflange blonde haren heen. Die paar kleine rimpels rond haar vriendelijke blauwgrijze ogen vond ik mooi. O jee, als ze maar niet onder op mijn voetzolen … ze deed het niet.
‘Niets bijzonders aan deze voet.’
Ik stak haar de rechter toe. Ook deze betastte ze zachtjes. Ik bekeek het met een bijna weemoedige glimlach. Op mijn rechtervoet zitten zelfs twee rode eczeemplekken. Ook hier begon ze niet over.
‘Alles goed.’ Ze stond op en liep naar de behandelkamer. Ik trok mijn Teva’s weer aan. Ze kwam weer aan het bureau zitten, terwijl ze haar handen afdroogde aan een papieren handdoek die ze vervolgens in de prullenbak gooide. Met haar ranke handen typte ze van alles in de computer in.

‘Is er iets bijzonders dat die zwellingen veroorzaakt?’ vroeg ik. ‘En wat kan ik doen om het te voorkomen?’
‘Eigenlijk niet zo veel,’ zei ze. Ze schoof het toetsenbord van zich af en keek me aan. ‘Zoals ik al zei: het komt veel voor bij mensen die intensief met hun handen werken.’
‘En wat is er aan te doen?’
‘Soms wil een injectie helpen.’
‘O?’ Kut, ze wil me pijn doen.
‘Dan spuiten we een medicijn in het gewricht.’ Hierna noemde ze de naam van een middel. Ik kon de naam ervan niet verstaan, want slechthorendheid komt dus wel veel voor in onze familie. ‘Dat kan tijdelijk de zwelling doen verminderen. Velen hebben er baat bij.’
‘O.’
‘Maar het is geen genezing. Het komt weer terug.’ Ze keek me aan met een vragende blik, of de waarschuwing goed tot me doordrong.
Ik knikte.
Ze bleef me aankijken.
‘En nu?’ vroeg ik.
‘We kunnen de injectie in één gewricht doen en dan kijken of het aanslaat en helpt. Dan doen we later de andere zwellingen.’
‘Eh … oké.’
Ze stond op en liep weer naar de behandelkamer. Barst, ik ging een spuit krijgen!

Even later zat ze weer naast me. Ik legde mijn rechterhand op tafel.
‘Laten we de ernstigste zwelling nemen en zien hoe het gaat,’ zei ze. Met een vochtig doekje veegde ze over de verdikking op mijn rechtermiddelvinger. In haar andere hand hield ze de injectiespuit met de naald omhoog. Het moment was daar om een andere kant op te kijken. Even hield ik mijn adem in. Au, godsgruwelijkegezondheidssandalen, wat was dat een verschrikkelijke steek in mijn vinger! Gedurende een paar seconden draaide de hele kamer. Ik voelde het vochtige doekje weer op mijn vinger en keek. Naast mijn hand had ze een pleister klaarliggen. Die deed ze om mijn middelvinger.
‘Zo.’ Ze stond op, liep naar de behandelkamer en gooide daar alles in een prullenbak. ‘Vandaag even heel rustig aan doen ermee. Ik bel u over vier weken om te vragen hoe het ermee is. De zwelling zou dan echt heel veel minder moeten zijn.’ 
‘Oké.’
‘Dan spreken we verder af.’
Graag, wilde ik zeggen.
Ze stak me een hand toe.
‘Dank u,’ zei ik en legde mijn hand in de hare.
Ze schudde.
Au! Mijn klauw!

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, juni 2019

–

Naschr ft:
Rust g aan doen en de m ddelv nger van m jn rechterhand ontz en. Geen omma’s en geen letters en . Toch probeer het. L j t wel of het ypen van d t al neaatje uren dagen zo n et we en duurt. Au m jn  lauw!

Hier lees je ‘m op FOK!.