Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0680: Bass Communion & Vidnaobmana – The Continuum Recyclings Volume One (2LP+cd)
Meer van dit! En dat vond ik, gisterenmiddag. Dit is de uitgave uit 2006, de dubbelelpee met een cd erbij in. De dubbelelpee duurt vier keer meer dan twintig minuten, het cd’tje is een ‘uittreksel’ van een uur. Eerst het vinyl maar eens draaien. Klinkt nog een tikkeltje abstracter dan de vorige. Wel heel gaaf. Van Vidnaobmana had ik nog nooit gehoord. Het is het alter ego van de Belg Dirk Serries en die ken ik natuurlijk wél. Steven Wilson heeft vaker met hem samengewerkt, er is onder hun beider naam wat materiaal getiteld Continuum verschenen en dat heb ik. Nu kan ik de titel van dit dubbelalbum beter plaatsen. Prachtig kale klanken, veelal in de hoge regionen, ijl, mistig, ijzig en toch vertrouwd. Heel fijn.

–

bazbo 0679: Bass Communion – Ghosts On Magnetic Tape
Dit vond ik gisterenmiddag ook op de platenbeurs. Dikke dubbelaar, splinternieuw, nog in het cellofaan. Het is niet de ‘originele’ uitgave uit 2006 op bruin vinyl, maar de heruitgave van een jaar later op ‘gewoon’ zwart vinyl. Mooie donkere drones en soundscapes met her en der een lichtpuntje. Het brein van Steven Wilson is soms ondoorgrondelijk, maar ik begrijp zijn affectie voor dit soort klanken tamelijk goed. Plaatkantlange toonreeksen en geluidscollages lijken misschien wat saai, maar ik vind het heerlijk. Gaaf werk.

–

bazbo 0678: Esquire – Esquire
Jaja! In 1987 bracht Nikki Squire, de vrouw van Chris Squire, deze plaat uit. Gemixt door Chris en een liedje geproduceerd door de monsterbassist. De plaat heb ik destijds niet gekocht, omdat de muziekpers hem de grond boorde. Haha, en dat begrijp ik wel. Vanuit een bepaald opzicht is het een draak van een plaat. Het klinkt als Yes (ten tijde van 90125 en Big Generator) en toch haalt het dat voor geen meter. Zangeres mevrouw Nikki klinkt als Jon Anderson en toch klinkt het nergens naar. En dan dat gelikte jaren tachtig geluid. Erg, erg, zo erg dat het wel weer geinig is. Hoe meer ik van de plaat hoor, hoe leuker ik het vind. Ach, voor een paar pleuro heb ik veertig minuten plezier van deze Europese versie uit 1987. Liedje Blossomtime heeft wel heel erg die jaren-tachtig-Yesstijl. En er was een hitje met clip. In 1994 was er zelfs een heuse opvolger van deze elpee en in 2016 zelfs nog een. Chris Squire had er niets meer mee van doen, want bij de opvolger in 1994 was hij al van Nikki gescheiden en toen de tweede opvolger verscheen was Squire nogal dood.

–

bazbo 0677: Kevin Ayers, John Cale, Eno & Nico – June 1, 1974
Kijk. Deze wil ik al tijden eens horen en nu vind ik hem voor een paar neuro. In 1974 nodigt Kevin Ayers een paar vrienden uit voor een feestje op een podium. Naast Cale, Eno en Nico zijn Robert Wyatt en Mike Oldfield van de partij, plus een aantal andere muzikanten. Het resultaat is een bijna kaleidoscopisch geheel van nummers. Plaatkant twee bestaat uit liederen van Ayers, op de eerste zijde horen we twee stukken van Eno, John Cale die Heartbreak Hotel zingt en Nico die op harmonium The End van The Doors vertolkt. Klassieker en terecht, zo blijkt. Ik heb een eerste Britse persing! Moohooie plaat! Vooral de Ayersliederen vind ik gaaf. Ga ik vaak draaien.

–

bazbo 0676: OST – Lisztomania
Vandaag gekocht! Tijdens de grote platenbeurs hier in het centrum van ons zo majestueuze #Apeldoorn. ‘De langste platenbeurs van Europa’ viel qua lengte wat tegen, maar er was zat te halen. De komende tijd draai ik dus mijn oogst. Dit was een van de eerste die ik vond. Lang gezocht, nooit in zijn geheel gevonden of gehoord. De soundtrack van de draak van Ken Russel. Althans, zo staat de film bekend; ik heb ‘m nog nooit gezien. Muzikale rollen voor Roger Daltrey, Ringo Starr en Paul Nicholas, maar mij gaat het om het werk van Rick Wakeman. Wakeman speelt zelf een rolletje in de film, namelijk de dronken god Thor. Tekst heeft hij geloof ik niet, wel mag hij bier drinken en luid boeren. Wakeman was zelf nauwelijks te spreken over het eindresultaat van deze soundtrack op plaat en nu ik hem zo voor het eerst beluister, begrijp ik dat maar al te goed. Fragmentarisch, halve composities, een mix die niet deugt, ga zo maar door. Toch is het weinige Wakemangepiel best aardig. Wakeman zelf heeft vorig jaar een nieuwe versie uitgebracht in een grote doos die ik niet ga kopen want nog veel te duur. Ik blijk een Amerikaanse persing te hebben uit het jaar dat de plaat verscheen: 1975. Leuk hebbedingetje voor zeven euro’s.

–

bazbo 0675: Various – 16 Original Top Hits
Nog zo’n niemendalletje uit 1979. De Vrouw kan zich niet herinneren of deze van haar is. Van mij is-ie in ieder geval niet. Er is slechts één uitgave op vinyl van deze Duitsche productie. Boney M is dus van de partij, maar ook Village People, John Paul Young, Dschinghis Khan en Amanda Lear. Nou, dan weet u het wel. Het beter faute lied, dus.

–

bazbo 0674: Various – Beach Party
Een K-Telletje! Wat je zou verwachten, krijg je ook. Beach Boys, Jan & Dean, Beach Boys, Jan & Dean, enzovoorts. Af en toe een andere artiest, die dan een liedje vertolkt van … precies: Beach Boys of Jan & Dean. Wat een feest. Niet, dus. Enige opklaringen: The Zombies, The Lovin’ Spoonful en Trashman. Nederlandsche dubbelaar uit 1978. Van De Vrouw, dat u het even weet.

–

bazbo 0673: Peter van Vollenhoven & Harry van Hoof – Thank You For The Music
‘Ja hoor mevrouw, onze zoon verzamelt echt alles aan grammofoonplaten. Het maakt niet uit wat erop staat. Als het maar zwart en rond is en als je een naald in een groef laat vallen, dat er dan geluid klinkt.’ In de loop van heel wat jaren werd een bepaalde kamer in ons vorige huis voller en voller met vinyl dat allerlei mensen aan mijn ouders gaven. ‘Voor uw zoon, die houdt toch zo van muziek?’ Ja, die houdt van muziek. Maar niet van alles. In de latere jaren heb ik dan ook heel wat krijgertjes naar de kringloop gebracht of doorgegeven. Kennelijk is er eentje tussendoor geglipt. En hij staat nog bij de verzamelplaten ook. Ook faut. Deze had de kliko in gemoeten. Toch draai ik hem nu. Oei. Een plaat uit 1978. Laten we wel wezen: het orkestgeluid van Van Hoof is kwalitatief goed, maar het gebodene vind ik niks. Er staan zelfs composities van Pieter zelf op. En een werkelijk stuitende cover van ABBA’s lied, dat de titel van de plaat opleverde. Er is niets mis met kitsch; dat kan soms zo faut zijn, dat het weer leuk wordt, maar dat is hier niet het geval. Iets met tenenkrommend. Gelukkig heb ik geen dichte schoenen aan en is er niks te vinden op YouTube. Brrr.

–

bazbo 0672: Various – Skittersterre
Deze is van De Vrouw! Deze is van De Vrouw! Deze is van De Vrouw! De ouders van De Vrouw gingen eind jaren zeventig op familiebezoek in Zuid-Afrika en namen deze elpee mee terug. Nu ik de plaat beluister, begrijp ik dat niet zo goed. In eigen land hebben we ook gelijkklinkende ellende als James Last en eigentalige eenheidsworst. Discogs kent de elpee dan ook niet en het was even zoeken om erachter te komen dat de plaat uit 1977 komt. Sonja Herholdt, Jan de Wet, Marie van Zyl, Groep 2 en Carike Keuzankamp zijn namen die voorbijkomen. En Pierre Kartner, als auteur van een lied dat nota bene is getiteld Mooi Griekeland. Niet draaien tijdens de maaltijd, is zonde van je kostelijke voeding.

–

bazbo 0671: Various – 30 Hits Van 1976
Er kwam wat szut uit in de jaren zeventig. Deze dubbelaar van De Vrouw uit 1976 staat er vol mee. Vooral Hollandsch werk erop en niet het allerbeste. Opvallende verrassingen zijn Nazareth (helaas dat belachelijke Hurt) en Bachman-Turner Overdrive. Verder grotendeels te negeren. Niet te negeren vind ik het leuke zo typisch jaren zeventigmeisje op de hoes.

–

bazbo 0670: Various – Hi-Fi Super Stereo Sound vol 2
Er is wat szut uitgebracht in de jaren zestig en zeventig. Mijn vader werkte bij Philips en gaf op 17 mei 1982, de dag dat ik zeventien jaar oud werd, deze elpee voor me mee uit de Philips personeelwinkel. Zal wel een lieve duit hebben gekost. De plaat verscheen in 1977 en er staan twaalf ‘hits’ uit de Philipsstal op. Van afgrijselijke draken tot alleraardigste easy listening.

–

bazbo 0669: various – 25 Super Hits
Een Hollandsche verzamelaar uit 1974, vol met verschillende meuk. Deze is van De Vrouw. Er staat wat spul op dat ook op mijn eerste elpee – Arbeidsvitaminen Op Z’n Best, zie mijn nummer 0666 – staat. Sommig werk is verrassend leuk – opener Part Of The Union van The Strawbs, bijvoorbeeld – ; ander komt dichtbij weerzinwekkend. Er zijn twee versies van deze dubbelaar en De Vrouw heeft de allereerste. Niet dat het wat uitmaakt. Op de voorkant van de hoes staan tien fotootjes van tien zangers/artiesten. Ik herken er behalve Udo geeneen.

–

bazbo 0668: various – SuperStars Live
Vreemde driedubbelelpee uit 1974. Zes bands. Iedere band heeft een plaatkant. Alles live. Van Yes twee stukken van Yessongs, plus Clap van The Yes Album. Van The Doors de aankondiging dat het publiek toch echt moet gaan zitten omdat het concert anders niet door mag gaan van de brandweer, het medley Alabama Song – Back Door Man – Love Hides – Five To One en Soul Kitchen van het album Absolutely Live. Van The Mothers Of Invention (geen Zappa genoemd) de hele tweede plaatkant van Just Another Band From LA. Van Iron Butterfly slechts dat ene nummer. Verder The Beach Boys en The Faces. Grappig is dat iedere plaatkant het ‘originele’ label heeft. Er is slechts één enkele versie van deze driedubbelaar en dat is een Duitsche. Hoe ik hieraan kom, weet ik niet precies meer, maar ik vermoed dat dit ook een krijger van Dave en Nicola was ter ere van mijn vijftigste verjaardag. Of ik heb hem afgepakt van iemand die z’n hele vinylverzameling bij het vuil wilde zetten, dat kan ook.

–

Vrijdag 14 juni: van Apeldoorn naar Stuttgart
Half zes wakker en op. En dat zonder wekker. Koffie, wat lezen. Om negen uur zitten we in de bus naar Arnhem. Op het station hebben we een uurtje. We kopen lunch voor onderweg, drinken koffie en doen het vooral heerlijk kalm aan. De trein staat ruim op tijd klaar. Het blijkt nogal een stoptrein te zijn die ook ruim de tijd neemt. In Duisburg hebben we een mooi kwartier om over te stappen. Dan blijkt dat De Vrouw niet een ICE, maar IC heeft geboekt. Die doet er nogal lang over, maar de rit is geweldig: we rijden vlak langs de Rijn en hebben schitterend uitzicht over de rivier, de plaatsen en de steile heuvels erlangs. Wel vertraging. Even na vijf uur komen we aan op het station in Stuttgart. Eerst het plaatselijke toeristeninformatiebureau in, dat ligt schuin tegenover het station, voor een stadsplattegrond en vervolgens naar het hotel, op de hoek van de straat. Prima kamer. We wandelen door de drukke winkelstraat de Köningstrasse naar het Schlossplatz. Daar kijken we rond en drinken we iets. Vervolgens lopen we een klein stukje verder en komen we uit aan de achterkant van het Altes Schloss. Daar is het terras van de Alte Kanzlei en gaan we zitten. We eten eendenborstfilet en linguine met paddestoelen, kerstomaten en parmesan. Toe is er een kaasplank en pannacotta. De schemer zet in en we wandelen nog een rondje door het centrum. Op een terras aan het Schossplatz drinken we nog iets en rond elf uur gaan we terug naar het hotel.
Muziek vandaag: Continuum – Construct III (Bass Communion), Visions (Of Paradise) (Rick Wakeman), Peixes, Passaros, Pessoas (Mariana Aydar)

Donderdag 13 juni:
Rustige dag op de werkplek. Ik kan veel, heel veel doen. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Ook in de middag veel in alle rust. Half zes thuis. Ik ga koken, maar eerst loop ik naar een supermarkt voor wat boodschapjes. Ik bak bacon en runderreepjes, doe er ui, knoflook en paprika bij, rucola, dan tomatenblokjes en Italiaanse kruiden. Ook heb ik een salade gemaakt van bosui, komkommer, rucola en framboos. De boel staat om half zeven op tafel en een half uur later zijn we uitgetafeld. Ik was af, breng afval naar containers (regen) en lees de krant op het balkon (zon). Dan werk ik de webstek bij, lees en luister ik iets en nog ruim voor half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: 666 (Aphrodite’s Child), Listening To Pictures (Jon Hassell)

–

Woensdag 12 juni:
Voor de verandering gaat de wekker om kwart over vijf. Een werkdag vandaag, in plaats van vrijdag. Bus heeft vertraging, dus ben ik wat later op de werkplek. Halverwege de ochtend reis ik naar een andere locatie, alwaar ik met een commissie wat onderzoeksgesprekken voer. Geen pauze buiten. Kwart voor zes thuis. De Vrouw serveert een schotel van kippendijfilet, ui, paprika, bosui, kastanjechampignons en aubergine, met ernaast komkommer en tomaat. Natafelen. Afwas is niet groot en erna loop ik mijn ronde hard. Krant lezen op het balkon. Webstek, lezen en luisteren en tien uur proberen de slaap te vatten.
Muziek vandaag: The Northern Religion Of Things (Nosound), Last Night The Moon Came Dropping Its Clothes In The Street (Jon Hassell)

–

Dinsdag 11 juni:
Maar weer een keer geen wekker. Toch half zeven op. Drie kwartier later heb ik de werklaptob open en ben ik druk doende. Ook (nieuw) vinyl. Half tien stap ik op de fiets en rijd ik naar het ziekenhuis. Ik spreek een reumatologe over de zwellingen op de gewrichten van mijn vingers. Ze noemt het knucklepads en ze komen veel voor bij mensen die intensief met hun handen werken, zoals mechaniciens. Het kan lastig en pijnlijk zijn. Er is een mogelijkheid om dat tijdelijk tegen te gaan en dat kunnen we proberen. Ik krijg ter plekke een of ander gemeen goedje in het gewricht van mijn rechtermiddelvinger gespoten. Dat doet pijn! Over vier weken heb ik telefonisch contact en dan moet het beter zijn. Is het beter, dan doen we de andere vingers ook. Vandaar vooral rustig aandoen ermee. O. De pijn in mijn vinger houdt lang aan. Op de terugweg fiets ik langs de biowinkel. Thuis koffie met De Vrouw en (nieuw) vinyl. Ik werk verder. Dan een lunch met De Vrouw en na de afwas weer verder. Kwart voor vijf is het mooi geweest. Ik lees de krant op het balkon. De Vrouw serveert om zeven uur een doperwtensoep en met ham en kaas gevulde aubergine uit de oven en hamburgers. De Zoon eet mee. Half acht is afwas weggewerkt, werk ik de webstek bij, lees en luister ik en om tien uur lig ik in bed. Pijn in mijn hand is af en toe minder.
Muziek vandaag: Aspirant Sunshadows (Rick Wakeman), Ghosts On Magnetic Tape (Bass Communion), The Continuum Recyclings Volume One (Bass Communion & Vidnaobmana), Lisztomania (OST), June 1, 1974 (Kevin Ayers, John Cale, Eno & Nico), Esquire (Esquire), Circus Brimstone Live – BrimStoned In Europe (The Flower Kings), Continuum – Construct III (Bass Communion Mix) (= het plaatje dat mee kwam met de dubbelelpee The Continuum Recyclings Volume One (Bass Communion & Vidnaobmana))

–

Maandag 10 juni:
Ik ben pas om zeven uur echt wakker. Goed geslapen, dat wel. De Vrouw is al op. Het is tweede pinksterdag en zij moet (uitzonderlijk) gaan werken. Half negen is ze de deur uit. Eerst doe ik wat huishoudelijke dingen. Dan wandel ik het centrum in. Vandaag is daar ‘de langste platenbeurs van Europa’. Dat lange valt wat tegen, maar er is genoeg te snuffelen en te kopen. Ik maak een eerste rondje en koop Lisztomania (Rick Wakeman) (OST), June 1, 1974 (Kevin Ayers, John Cale, Eno & Nico), Esquire (Esquire) op vinyl en 666 (Aphrodite’s Child) op cd. Thuis rust ik even, eet ik een eenvoudige lunch en draai ik al een plaat. Dan maak ik een tweede rondje. Ik heb even de tijd gehad om te overwegen en ja, ik koop ze toch: de dubbelaars op vinyl Ghosts On Magnetic Tape (Bass Communion) en The Continuum Recyclings Volume One (met cd) (Bass Communion & Vidnaobmane). Op de terugweg vind ik nog een geinig singletje ook: Far Far Cry, van de film The Lost World en de zangert op kant 1 is Jon Anderson. Ik ben niet heel lang thuis of De Vrouw is terug. We kletsen wat bij en dan maak ik avondeten: een fruitsalade van galiameloen, nectarine, peer, aardbei en framboos, een schotel van ui, knoflook, paprika, courgette, wortel en kikkererwtenpasta, en ik bak kalkoentournedos. De boel gaat goed op. Afwassen duurt niet lang en dus kan ik op tijd een ronde hardlopen. Het is de hele dag al aardig warm en nu nog steeds. Benauwd ook. Onafgebroken mijn ronde doen lukt niet, maar het loopt fijn. Thuis werk ik de webstek bij, hoor ik vinyl, lees en luister ik verder. Even na tien uur weer slapen.
Muziek vandaag: Aspirant Sunset (Rick Wakeman), Out In The Sun (Patrick Moraz), Forever Comes To An End (Bjorn Riis), Lisztomania (Rick Wakeman) (OST), June 1, 1974 (Kevin Ayers, John Cale, Eno & Nico), Esquire (Esquire), 666 (Aphrodite’s Child), Dream Theory In Malay (Jon Hassell)

–

Zondag 9 juni:
Half zeven wakker en uit bed. Drie kwartier later loop ik buiten mijn ronde hard. Het gaat niet gemakkelijk, maar het lukt goed zonder wandelpauzes. Thuis nog heel even in bed. Dan definitief opstaan. Koffie en vinyl met De Vrouw. Meer koffie en vinyl met De Vrouw. De Zoon is er voor een uur voor de lunch. Klein afwasje. Ik hang was op en stofzuig, lees op het balkon, hoor vinyl. Dan maak ik ook weer avondeten. Eerst de lunch voor De Vrouw van morgen. Vervolgens stop ik zoete aardappel en wortel in de oven, maak ik een salade van bosui, komkommer, radijs, kerstomaat en ei, en ten slotte bak ik lamsshoarma. Ovengerecht wat te lang of te heet, is nogal zwart en hard. Onze oven gaat wat hard, moet ik onthouden. De rest is uitstekend. Afwas snel gedaan, afval naar de container. Dan de webstek bijwerken, lezen en luisteren. Half elf weer slapen.
Muziek vandaag: Aspirant Sunrise (Rick Wakeman), Kavita 1 (Mariana Aydar), HiFi Super Stereo Sound (various), 30 Hits van 1976 (various), Skittersterre (various), Thank You For The Music (Pieter van Vollenhoven & Harry van Hoof), Beach Party (various), 16 Original Top Hits (various), Not As Good As The Book (The Tangent), het eerste plaatje van Shazam (Deluxe Edition) (The Move), Fourth World vol. 1 – Possible Musics (Jon Hassell & Brian Eno)

–

Zaterdag 8 juni:
Half zeven wakker. Geen wekker, hoor. Koffie, webstek. Negen uur loop ik door de vliegende storm naar de (halflege) markt voor fruit. Dan nog een keer naar de bioslager en biowinkel. Thuis koffie en vinyl met De Vrouw. De Zoon komt om kwart over twaalf lunchen. Ik was af, lees een stukje krant en stap op de fiets. Op bezoek bij Onze Vader. Het gaat heel goed met hem. Lichamelijk is alles weer op orde, twee weken geleden is hij een weekend met vrienden weg geweest en nu komen de dagelijkse beslommeringen van tuin, tandarts en andere zaken weer. Mooi. Na bijna twee uur fiets ik terug. Wind mee. Zo thuis. Nog even een supermarkt in voor de laatste (vergeten) dingen. Ik maak vast avondeten, De Vrouw is met De Zoon naar de bioscoop. Eerst een uientomatensaus. Ik leg twee kabeljauwfilets in een ovenschaal en giet de saus eroverheen. Vervolgens maak ik een salade van bosui, komkommer, radijs en augurk, plus een fruitsalade van galiameloen, aardbei en framboos. De Vrouw is rond half zeven terug. Dan zet ik de ovenschaal in de oven (goh) en kook ik kikkererwtenpasta. Bedenk zelf in welke volgorde het spul op tafel komt. Uitgebreid natafelen. De afwas is snel klaar. Webstek, lezen, luisteren en om half elf slapen.
Muziek vandaag: Sylvian / Czukay (David Sylvian & Holger Czukay), There Is No Love (Rhodri Davies, David Sylvian & Mark Wastell), SuperStars Live (various), Make Me Young, etc (Thumpermonkey), 25 Super Hits (various), Sun Of Goldfinger (David Torn, Tim Berne & Ches Smith), Propeller (Grice)

–

bazbo 0667: Various – History Of British Rock Vol. 2
Deze dubbelelpee uit 1974 is van De Vrouw. En er staat geweldig leuk spul op! Allemaal Britse hits uit de jaren zestig, maar niet de geijkte. Er komen – naast enkele welbekende – ook wat minder voor de hand liggende stukken voorbij. Call Me Lightning (The Who), bijvoorbeeld. Of Come And Get It (Badfinger). Zelf geil ik natuurlijk bij All Day And All Of The Night (The Kinks), Hush (Deep Purple) en Fire (The Crazy World Of Arthur Brown). Natuurlijk ontbreekt er ook veel. The Move, bijvoorbeeld. Of Jethro Tull en The Moody Blues. Gelukkig staan The Stones er niet op. Maar gezien dit vol. 2 is, zal er ook wel een vol. 1 zijn, hoewel die op Discogs niet te vinden is. Kan het schelen. Het dubbelalbum is van Amerikaanse makelij en de Vrouw heeft de eerste uitgave, compleet met het dubbelgevouwen inlegvel dat eruit ziet als een krantenkatern. Gaaf werk, dit.

–

bazbo 0666: Various – Arbeidsvitaminen Op Z’n Best
Mijn allereerste elpee! Deze kreeg ik (ik denk van Sinterklaas) begin jaren zeventig toen ik een jaar of zeven of acht was. Discogs zegt dat hij uit 1977 komt, maar dat klopt echt niet. Ik weet zeker dat ik ‘m thuis op de koffergrammofoon van mijn moeder draaide en dat is echt toen ik onder de tien jaar was. Leuke plaat! Kostte wel vijf gulden vijfentwintig! Vooral Udo Jurgens maakte diepe indruk, maar ook Herb Alpert en Liza Minelli. Prachtig om dit weer terug te horen.

–

bazbo 0665: Various – Original Oldies Vol. 21
Volgende sectie. Verzamelplaten. Dit album kreeg ik van Dave en Nicola op 10 mei 2015, toen ik samen met Giles mijn vijftigste verjaardag vierde in Gatley, bij Stockport, bij Manchester. Jaar van uitgave is wat lastig te achterhalen, maar als ik zeg halverwege de jaren zestig, dan zitten we wel oké. Er zit een prijssticker op die ‘2.78’ zegt. Er staan hits op van The Beach Boys en The Shangri-La’s, maar ook van wat (mij) onbekendere namen. Slechts negen liedjes, dus een kort plaatje.