Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 3 april: zelfisolatie dag 22
Kwart voor zes wakker. Een uur later loop ik mijn ronde hard. Wederom gaat het soepel. Thuis nog een uur terug naar bed. Lezen. Koffie met De Vrouw. We stappen op de fiets en rijden naar een winkelcentrum in een buitenwijk. In een warenhuis kopen we nieuwe elektrische tandenborstels; de accu van onze huidige is aan z’n eind. Via een supermarkt rijden we terug. Thuis koffie en lunch en een afwasje van niks. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket op. In een warenhuis in het centrum koop ik een voorraad ondergoed en sokken. Lezen, luisteren. Dan maak ik avondeten. Even werk, maar niet heel moeilijk. Aardappel en knolselderij schillen, in stukken en twintig minuten koken. Onderwijl salade maken van bosui, komkommer, kerstomaat en appel. Ik was raapstelen. Ook begin ik rundersaucijzen te braden. Ik snijd de schone raapstelen. Dan stamp ik de aardappel en knolselderij, doe er ruim peper en zout bij, plus de raapstelen. Aan tafel. Met dijonmosterd. Zeer goed. Niet heel veel afwas. Op tijd kan ik de webstek bijwerken, lezen en luisteren. Zo om half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: het vierde plaatje uit de doos Music For Installations (Brian Eno), Falling Deeper (Anathema), Past The Evening Sun (Ring Van Möbius), het zesde plaatje uit de doos The Hot Rats Sessions (Frank Zappa), Weather Systems (Anathema), Fate Outsmarts Desire (Kaprekar’s Constant)

–

Donderdag 2 april: zelfisolatie dag 21
De werklaptob heb ik om zeven uur open. Er ligt een en ander en ik kan rustig aan het werk. Dat doe ik dan ook. Wat overleg, wat uitwerken. Koffie met De Vrouw. Verder werken. Meer koffie met De Vrouw. Nog verder werken. Lunch met De Vrouw. Verder werken. Afwas. Verder werken. Rondje lopen langs het kanaal. Verder werken. Vier uur doe ik de werklaptob uit en heb ik weekend. Ik lees de krant. De Vrouw serveert een schotel van rundvleesreepjes, bosui, kastanjechampignons en courgette, met ernaast een ovenschotel met groene asperges, tomaat en kaas. Zeer smakelijk. Klein afwasje. Dan bel ik Onze Vader. Hij is opgewekt, vol verhalen en ik bel hem volgende week weer. Dan werk ik webstekken bij en lees en luister ik. Iets na tien uur rest me niets anders dan te gaan slapen.
Muziek vandaag: de eerste, tweede en derde plaatje uit de doos Music For Installations (Brian Eno), earthmotherearth (Jon Anderson), We’re Here Because We’re Here (Anathema), Works Volume 2 (2017 remaster) (Emerson Lake & Palmer), het vijfde plaatje uit de doos The Hot Rats Sessions (Frank Zappa), Hindsight (Anathema), Sleepwalking (Marjana Semkina)

–

Woensdag 1 april: zelfisolatie dag 20
Nog voor zeven uur loop ik buiten mijn ronde hard. Geen grap. Koud, maar lopen gaat weer soepel. Thuis webstekken. Lezen. Koffie met De Vrouw. Half elf wandel ik naar de biowinkel. Meer koffie met De Vrouw. Ook lunch. Contact met Ank over de webstek van Kunst-Zinnig-Brein en online exposities. Na de afwas stappen De Vrouw en ik op de fiets. We rijden naar het park achter paleis Het Loo. Daar wandelen we rond. Er is niemand, behalve wij dan. Om kwart over vier zijn we weer terug. Ik loop nog even naar de supermarkt voor een kleinigheid. Dan lees ik de krant en vervolgens ga ik avondeten maken. Niet moeilijk. Het restant salade van maandag zet ik op tafel, het restant curry van maandag vul ik aan met bonen en kookroom en warm ik op. Ik bak rundertartaartjes en we kunnen aan tafel. Veel natafelen. Ook is er een nagerecht: griesmeelpudding. Klein afwasje. Dan werk ik de webstek bij, lees en luister ik. Tien uur weer slapen.
Muziek vandaag: _ism (Jansen Barbieri Karn), het eerste plaatje (Judgement) uit de doos Fine Days 1999-2004 (Anathema), The Promise Ring (Jon Anderson), Ma Ya (Habib Koité & Bamada), het eerste plaatje (A Fine Day To Exit) uit de doos Fine Days 1999-2004 (Anathema), het vierde plaatje uit de doos The Hot Rats Sessions (Frank Zappa), het derde plaatje (A Natural Disaster) uit de doos Fine Days 1999-2004 (Anathema)

–

Dinsdag 31 maart: zelfisolatie dag 19
Om zeven uur heb ik de werklaptob aan de praat en ga ik aan de slag. In het begin is het niet heel druk, maar iets later in de ochtend heb ik wat overleggen en dan is er weer volop te doen. Koffie met De Vrouw, later lunch met De Vrouw. En terug naar overleg en uitwerken. Halverwege de middag pas doe ik het afwasje. Dan maak ik de allerlei dingen voor vandaag af en om kwart over vier sluit ik de werklaptob. Krant. De Zoon is er om kwart over zes voor het avondeten. De Vrouw serveert taco’s met gehakt in salsasaus, met ernaast rauwkost, guacamole en kaas. Allemaal prima. Ik was af. Dan zien we de persconferentie waarin de minister-president aankondigt dat de huidige maatregelen (zo veel mogelijk binnen blijven, thuiswerken, anderhalve meter afstand tot elkaar bewaren, horeca en contactberoepen gesloten, enzovoorts) nog zeker vier weken van kracht blijven tot en met 28 april. Het land, de wereld ligt zo goed als plat. Ik ga de webstek bijwerken, lezen en luisteren. Om tien uur weer slapen. Volle werkdag; ik ben er ook echt moe van.
Muziek vandaag: Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet), The Deform Variations (Adam Holzman), Chemsi (Hijaz), Release (Amsterdam Percussion Group), The Ghosts Of Pripyat (Steve Rothery), Magic Machine (An Endless Sporadic), het tweede plaatje uit de set Raindances – The Transatlantic Recordings 1973-1975 (Gryphon), het derde plaatje uit de doos The Hot Rats Sessions (Frank Zappa), Irritant (Schnauser), Ends (Giancarlo Erra)

–

Maandag 30 maart: zelfisolatie dag 18
Het is nog heel donker als ik om zes uur mijn ronde ga hardlopen. Koud is het ook, maar dat is niet erg. Integendeel, ik loop er wat harder door. Het gaat gemakkelijk vanmorgen. Kwart over zeven heb ik de werklaptob open en ga ik aan de slag. Wat afspraken, wat beeldbeloverleggen, wat voorbereiden. Niet heel druk, maar wel een paar dingen om te doen. Ik doe het rustig aan. Tussendoor nog twee keer koffie. Om half een een eenvoudige lunch met De Vrouw. In de middag verder. Tegen vier uur doe ik de boel uit. Krant. Rond vijf uur maak ik avondeten. Niet moeilijk, maar weer eens. Een salade van rode ui, komkommer, radijs, tomaat en appel, een curry van ui, witte kool, knoflook, peper, wortel en linzen, plus kogelbiefstuk. We zijn vroeg klaar met eten. De afwas is niet eens heel groot. Ik werk de webstekken van Kunst-Zinnig-Brein en mijzelf bij, lees en luister. Om tien uur is de dag voorbij…
Muziek vandaag: Changing Hands (Jansen Barbieri & Takemura), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Echo Street (Amplifier), Film Cuts (The Chieftains), Works volume 1 (Emerson Lake & Palmer), Trippin’ With Dr. Faustus (Amplifier), Speaking Of Now (Pat Metheny Group), het tweede plaatje uit de doos The Hot Rats Sessions (Frank Zappa), het eerste plaatje uit de set Raindances – The Transatlantic Recordings 1973-1975 (Gryphon)

–

Zondag 29 maart: zelfisolatie dag 17
Slapen bij vlagen. Half acht nieuwe tijd ben ik wakker en sta ik op. Koffie, mails afhandelen, webstek. Koffie met De Vrouw. Erna maken we een wandeling door het Amalia-, Beek- en Oranjepark. Het is koud, het waait flink en blij vlagen sneeuwt en hagelt het. Welja. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om een uur (de zon schijnt inmiddels) voor lunch. Afwasje. Dan ontspannen. Ik lees en luister. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik leg kipvleugels in een ovenschaal en zet die in de hete oven. Dan vul ik het kleine beetje salade van gisteren aan met radijs, komkommer en kerstomaat. Ten slotte bak ik kastanjechampignons, ui, paprika en courgette met Italiaanse kruiden. Het smaakt voortreffelijk. Afwasje. Afval. Dan werk ik de webstek bij, lees en luister ik. Tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Cenotaph (Bass Communion). Other Worlds In A Small Room (Jansen & Barbieri), Brothers And Sisters (The Allman Brothers Band), If Paradise Is Half As Nice (Amen Corner), Little Earthquakes (Tori Amos), Winter (Tori Amos), Réponse Incongrue à l’Inéluctable (Lazuli), Toltec (Jon Anderson), Proteine For Everyone (Schnauser), The Octopus (Amplifier), Crossroads (David Cross & Peter Banks)

–

Zaterdag 28 maart: zelfisolatie dag 16
Kwart voor zes ben ik toch echt wakker en sta ik op. Een uur later loop ik buiten mijn ronde hard. Het is erg koud en in het begin is de tegenwind fiks, maar lopen gaat goed, ook al ben ik aan het eind doodop. Laat dat nou de bedoeling zijn. Kwart voor negen loop ik naar de markt voor fruit. Erna ga ik naar de bioslager en biowinkel. Het is stil op de straten en in de winkels, maar de zon schijnt mooi. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Na de afwas stappen De Vrouw en ik op de fiets. We rijden een stukje naar een groot park aan de rand van de stad. Daar is zo goed als niemand. We wandelen een rondje om de karpervijver heen (geen karper te zien) en fietsen dan rustig weer terug. Krant. Kwart over vijf ga ik avondeten maken. Eerst een restje aardappeltjes koken. Ondertussen maak ik knoflookyoghurtmayo en een salade van bosui, radijs, komkommer, kerstomaat en peer. Ik warm de wortelpompoensoep van gisteren op. Eén keer raden wat het voorgerecht is. Dan bak ik de aardappeltjes en lamsfiletlappen. Het smaakt goed. Afwas maar weer. Dan werk ik de webstek bij, lees en luister ik. Zo rond half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Angels Embrace (Jon Anderson), En Avant Doute (Lazuli), Santiago (The Chieftains), Eat A Peach (The Allman Brothers Band), Esperanza (Manu Chao), het eerste plaatje uit de doos The Hot Rats Sessions (Frank Zappa), 666 (Aphrodite’s Child), Blurring Into Motion (Charlie Cawood)

–

Vrijdag 27 maart: zelfisolatie dag 15
Om zes uur ben ik echt wakker en sta ik op. Drie kwartier later heb ik de werklaptob open en ga ik aan de slag. Vandaag ligt er niet heel veel urgents, dus ik ruim voornamelijk op en doe allerlei achterstalligs. De Vrouw gaat om half negen naar haar werk. Ik sluit af om kwart over negen. Onze Schoonmaakster komt om half tien en dan wil ik de deur uit zijn om haar maar niet te besmetten. Ik maak een rustige en lange wandeling door de zon. Zo loop ik over de Loolaan naar de Naald en ga dan de wijk Berg & Bos in. Ik kom door een stukje bos, langs het Boschbad en uiteindelijk bij de begraafplaats uit. Dan terug. De Schoonmaakster is weer weg en ik ben tweeënhalf uur onderweg geweest. Lunch en verder werken. De Vrouw is om half vier weer terug. Bijkletsen. Dan gaat ze een pakket ergens ophalen. Ik lees de krant en ga avondeten maken. Ui bakken, knoflook erbij, flespompoen, wortel, liter water. Aan de kook, bouillon erbij, na vijftien minuten pureren. Blokjes flespompoen en witte kool erbij, kaneel en cayennepeper, nogmaals vijftien minuten koken. Ondertussen spekjes bakken en rookworst snijden. Na de vijftien minuten het vlees erin en even doorwarmen. Aan tafel! De Vrouw is ondertussen al lang thuis. De soep smaakt goed. Afwasje. Dan werk ik de webstekken bij, lees en luister ik. Zo iets na tien uur is het bedtijd.
Muziek vandaag: Silhouettes (Klaus Schulze), Vignettes (Rick & Adam Wakeman), Beginnings (The Allman Brothers Band), At Fillmore East (The Allman Brothers Band), Permanent Damage (GTO’s), The Rotters Club (Hatfield And The North), Wasteland (Riverside), de twee plaatjes uit de doos Box (Can), The Divine Abstract (Charlie Cawood)

–

Donderdag 26 maart: zelfisolatie dag 14
De wekker gaat weer op de gebruikelijke tijd. Achterlijk vroeg, dus. Om zes uur loop ik buiten mijn ronde hard. Het is koud, maar lopen gaat prima. Zeven uur heb ik de werklaptob aan en ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. Om half elf wandel ik even naar buiten. Op de biomarkt koop ik kaas en brood. Dan weer verder. Koffie met De Vrouw. Rond half een een lunch. De Vrouw gaat naar buiten voor boodschappen en dergelijke. Afwas. Weer verder. Ik krijg plots een e-learning over vitale functies. Of ik die wil doen, zodat ik vrij snel in locaties in de zorg aan het werk kan, mocht dat nodig zijn. Nu heb ik nooit echt in de zorg gewerkt en dit gaat over voorbehouden risicovolle verpleegkundige handelingen, dus dit is vast een foutje. Maar de e-learning blijkt niet heel moeilijk en ik rond hem af met eenvoldoende. Kwart over vier doe ik de werklaptob uit. Morgen verder. Krant. Dan maak ik avondeten. Uiteindelijk staat op tafel: het restant salade van gisteren, een ovenschaal vol ballen van zoete aardappel, de overgebleven spliterwtenpasta met gehaktballen en tomatensaus, gebraden Duitsche biefstuk, plus witlofbootjes met rode paprika en gorgonzola. Nu maken we alles echt op. Afwas. Afval. Ik bel Onze Vader. Het gaat goed met hem. Hij kwam al niet zo heel veel meer buiten, maar nu nog minder. Hij redt zich goed, gaat eens in de drie dagen zijn boodschappen doen. Vol verbazing vertelt hij over hoe het er nu aan toe gaat in de supermarkt: verplicht met karretje, een beperkt aantal klanten in de winkel, overal afstand bewaren, enzovoorts. Gelukkig is hij zelf nog steeds gezond. Vervolgens werk ik de webstek bij, ga ik lezen en luisteren en iets na tien uur sluit ik de dag af.
Muziek vandaag: Continuum II (Steven Wilson & Dirk Serries), A Map Of The World (Pat Metheny), Change We Must (Jon Anderson), Elevenses (Daevid Allen), Not The Weapon But The Hand (Steve Hogarth & Richard Barbieri), Arc Light (Steve Hogarth & Richard Barbieri), Hatfield And The North (Hatfield And The North), Welcome Back, My Friends, To The Show That Never Ends – Ladies And Gentlemen (Emerson Lake & Palmer), Flash Of The Spirit (Jon Hassell & Farafina)

–

Woensdag 25 maart: zelfisolatie dag 13
Half zeven wakker. Op. Koffie. Webstek van Kunst-Zinnig-Brein. Lezen. Rond een uur of tien loop ik naar de biowinkel voor wat spulletjes. Het is uitgestorven op straat en in de winkel ook. Aansluitend loop ik naar een andere supermarkt in het centrum voor sla en salades. Ook daar zeer rustig en veel voorzorgsmaatregelen om het virus zo min mogelijk te verspreiden. Thuis is De Zoon er ook; hij vult samen met De Vrouw zijn belastingaangifte in. Koffie. Lezen. Om half twee zijn we weer met zijn tweeën en lunchen we. Afwasje. Ik ga naar buiten, de zon in. Na een korte wandeling langs het kanaal kom ik bij een supermarkt en koop daar de laatste dingetjes. Ook hier doodstil en veel voorzorgsmaatregelen. Niet erg. Thuis lees ik De hobbit (J.R.R. Tolkien) uit en doe ik nog meer aan de webstek van Kunst-Zinnig-Brein. Half zes maak ik avondeten. Eerst braad ik gehaktballen. Daaromheen maak ik een saus van ui, knoflook, paprika, courgette en tomaten. Vervolgens prepareer ik een salade van bosui, komkommer, augurk en peer. Ik kook spliterwtenpasta. Ten slotte rasp ik parmesan. Dit alles zet ik op tafel. We eten. Het smaakt voortreffelijk. Er blijft wel wat over. Afwas. Dan krant, webstek, lezen en luisteren. Tien uur weer slapen.
Muziek vandaag: Continuum I (Steven Wilson & Dirk Serries), The Long Black Veil (The Chieftains), Bananamoon Obscura 1&2 (Daevid Allen), QuAUDIOPHILIAc (Frank Zappa), Slope (Steve Jansen), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio)

–

Dinsdag 24 maart: zelfisolatie dag 12
De wekker gaat op de gebruikelijke tijd. Heel vroeg dus. Om zes uur loop ik buiten mijn ronde hard. De zon komt op en het is erg koud. Toch loop ik heel goed. Om tien over zeven heb ik de werklaptob al open en ga ik langzaam aan de slag. Ook telefonisch overleg met beeldbellen lukt me; ik heb de vergadering georganiseerd en het lukt heel aardig. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. Eenvoudige lunch met De Vrouw. Afwasje zonder De Vrouw. In de middag nog wat verder werken. Vier uur sluit ik de laptob af. Krant. Lezen. De Zoon is er om kwart voor zes. De Vrouw serveert een schotel van witte kool, peper en roomkaas, met een salade van komkommer, bosui en tomaat, plus daarnaast gebraden rundersaucijs. Smakelijk. Gesprek aan tafel aangenaam. Dan afwas. Niet veel. Ik werk de webstek bij, lees en luister. Iets na tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Marco Polo (Nicola Alesini & Pier Luigi Andreoni), Jim Hall/Pat Metheny (Jim Hall & Pat Metheny), 73 Days At Sea (Andy Jackson), Wakafrika (Manu Dibango), A Drop Of Light (All Traps On Earth), Bananamoon (Daevid Allen), Stone To Flesh (Jansen & Barbieri), A Scarcity Of Miracles (Jakszyk, Fripp & Collins), Shimmer Into Nature (Ed Wynne), Trance-Fusion (Frank Zappa), Party Animals (Eric Vloeimans’ Gatecrash), Is That So? (John McLaughlin with Shankar Mahadevan & Zakir Hussain)

–

Maandag 23 maart: zelfisolatie dag 11
Zes uur wakker. Een uur later heb ik de werklaptob open en ga ik aan het werk. Het is niet heel druk. Ik doe in alle rust dingen die ik moet doen. Ook wat telefonisch overleg. Koffie met De Vrouw. Lunch ook met De Vrouw. Afwasje. Om twee uur gaat De Vrouw naar het werk. Ik werk ook nog even. Om kwart voor drie loop ik even naar buiten en maak een wandeling door de Parkenbuurt. Het is tenslotte erg mooi weer, zonnig. Op straat is het zeer stil. De afgelopen dagen zagen we veel berichten op het nieuws dat mensen massaal de adviezen om afstand te houden en niet naar drukke plekken te gaan negeerden, maar hier valt het mee. Thuis nog even iets werken. Om half vijf doe ik de werklaptob dicht. Morgen verder. Krant. Avondeten maken is niet moeilijk. Ik heb nog een restant Turkse gehaktschotel met spinazie van gisteren. Die warm ik op in de oven. Er is ook een klein restant salade van gisteren. Die eet ik erbij. Afwasje. Nieuws: veel maatregelen om te voorkomen dat het virus zich verspreidt, dus evenementen en concerten afgeblazen, dat blijft nog tot 1 juni. Oei. Dan webstek, lezen en luisteren en om tien uur ga ik slapen. De Vrouw heeft een late dienst.
Muziek vandaag: het vierde plaatje uit de doos Bass Communion (Bass Communion), Stories Across Borders (Jansen & Barbieri), Beginning To Melt (Jansen, Barbieri & Karn), Dance Party In The Balkans (Alaska In Winter), Deseo (Jon Anderson), Signal To Noise (Andy Jackson), Moonchild – A Deep Journey Into The Poetry And Music Of Greg Lake (Annie Barbazza & Max Repetti), de surround-disc van Brain Salad Surgery (Deluxe Edition) (Emerson Lake & Palmer), Fifth (Soft Machine), Grace For Drowning (Steven Wilson)

–

Zondag 22 maart: zelfisolatie dag 10
Op om half zeven. Een uur later loop ik mijn ronde hard. Het is koud en er staat veel wind, maar de zon schijnt en ik loop prima. Niemand op straat. Thuis weer terug in bed. Om tien uur koffie en krant. Koffie met De Vrouw. De Zoon is er om kwart voor een voor lunch. Het is even de vraag of het nog wel verstandig is dat hij ons komt opzoeken. De berichten over het virus zijn beangstigend: steeds meer besmettingen en overledenen. Vandaag blijven we binnen. Na de afwas breng ik alleen wat vuilnis weg. Het is prachtig weer en het is verleidelijk, maar we doen het niet. In plaats daarvan lees en luister ik. Rond half zes maak ik avondeten: de Turkse gehaktschotel met spinazie en ei uit de oven. Ernaast een salade van bosui, bladsla, komkommer en appel. Afwasje. Dan webstek en verder met lezen en luisteren. Tien uur weer slapen.
Muziek vandaag: het derde plaatje uit de doos Bass Communion (Bass Communion), The Seven Wonders Of The World (Rick Wakeman), Agusa (Agusa), Clandestino (Manu Chao), Music For Piano And Drums (Moraz & Bruford), Dienda (Coco Malabar), New Frontier (Steve Howe Trio), het tweede plaatje uit Brain Salad Surgery (Deluxe Edition) (Emerson Lake & Palmer), Tender Extinction (Steve Jansen)

–

Zaterdag 21 maart: zelfisolatie dag 9
Half zeven op. Koffie, nieuws, webstek. Even voor negen loop ik naar de markt voor fruit en groente. Daarna ga ik naar de bioslager en de biowinkel. Koffie met De Vrouw. We wassen de inbetweens in de woonkamer. Ik haal brood en börek bij de Turkse bakkerij in de straat. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er iets na een uur voor lunch. Afwasje. Dan lezen en webstek. Half zes ga ik avondeten maken. Eerst de oven voorverwarmen. Dan kook ik stronken witlof en maak ik een salade van bosui, komkommer, tomaat en peer. Vervolgens rol ik de gekookte witlof in ham, leg ze in een ovenschaal en drapeer daar plakken belgen kaas overheen. De ovenschaal zet ik in de oven en ten slotte bak ik steaks Avignon. We eten het op. Natafelen. Afwas. Afval. Was vouwen. Dan werk ik de webstek bij, lees en luister ik. Half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: het eerste en tweede plaatje uit de doos Bass Communion (Bass Communion), In The City Of Angels (Jon Anderson), Nemako (Farafina), Balkan Beats Volume 3 (allerlei), Imaginary Day (Pat Metheny Group), Live – Struggle For Life (After Crying), The Sea Within (The Sea Within), het eerste plaatje (de originele mix) van Brain Salad Surgery (Emerson Lake & Palmer), A Secret Life (D’Agostino/Foxx/Jansen)

In verband met een of ander virus kan ik niet naar de werkplek. Het werk dat ik doe behoort niet tot de vitale beroepen. Gelukkig niet, zeg. Voor je het weet raak je besmet. Godzijdank mag ik thuiswerken. Hoe ging dat ook weer?

Ik heb de wekker voor de zekerheid op de gebruikelijke tijd gezet. Dat betekent dat ik om vijf minuten over vijf hoor: ‘PIEP! PIEP! PIEP! PIEP!’ Het is dat ik wakker ben (iets piepte nogal luid) en de wekker uitzet, anders zou het piepen nog lange tijd doorgaan en zou ik wakker zijn geworden. Ik niet alleen. Nee, De Vrouw ook. Zij ligt namelijk naast mij in hetzelfde bed, zich net als ik te onthouden van sociale contacten. Ze slaapt. Nu hoeft zij helemaal niet om vijf minuten over vijf uit bed, dus zet ik die wekker dus heel snel weer uit. Ik hoef eigenlijk ook helemaal niet om vijf minuten over vijf uit bed, maar ja, de wekker staat nu eenmaal op dit tijdstip en om nu voor die heel enkele keer de wektijd te verzetten, daar had ik gisterenavond onvoldoende zin in.

Ik sta op. Het is veel te vroeg. Laat ik dan maar gaan ontbijten en vervolgens een ronde gaan hardlopen. Dat doe ik. Aansluitend een douche en een aankleedpartij. Om kwart over zeven zit ik aan de eettafel en heb ik mijn werklaptob opengeklapt. Doorgaans ben ik om half acht op mijn werkplek, dus zo heel vroeg ben ik vandaag toch ook weer niet. Maar goed dat ik de wekker had gezet. En weet je wat? Ik klap die werklaptob niet alleen open, ik zet hem nog aan ook. Of het allemaal nog niet gek genoeg is, log ik in en twee minuten later zit ik in de online werkomgeving.
Wacht, eerst even koffie maken. Ik loop naar de keuken en je raadt nooit wat ik daar doe. O, toch. Met een grote mok dampende koffie ga ik terug naar de eettafel. Barst, ik ben weer uitgelogd. Dat komt omdat de werkgever uit veiligheidsoverwegingen de tijd dat je niets doet voordat de beeldschermbeveiliger aan gaat heel kort heeft gehouden. Ik log nogmaals in. Op mijn mobiele telefoon komt een code binnen en die moet ik intypen. Dat was bij de eerste keer inloggen daarnet ook al zo, maar toen heb ik dat jullie niet verteld. Nu wel. Een volgende keer zal ik het niet vergeten jullie te vertellen. Ik typ de code in. Nu moet ik even wachten.
Zo. Ingelogd. Ik open mail. Er is in mijn postvak niets bij gekomen sinds gisterenmiddag, toen ik afsloot. Ik klik nog een postvak open. Er hangen ongeveer tien postvakken onder mijn eigen postvak. Ik beheer nogal wat postvakken. Ik krijg lamme poten van het ‘postvak’ typen.

Het is stil in de woonkamer. Dat is niet vreemd, het is ook vroeg. Buiten is het al wel licht, maar nu ik vanuit de kamer naar buiten kijk, zie ik dat het doodstil op straat is. Ik woon in het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn, in een appartement op de tweede verdieping. Doorgaans is er rond deze tijd al allerlei verkeer op gang. Nu niet. Mensen blijven thuis. Een enkele bus rijdt door de straat. Zelfs de bussen zijn aangepast: je moet achterin instappen en inchecken. De vooringang is niet toegankelijk. Er hangt rood-witgestreept afzetlint in de bus. Je kunt niet naar de bestuurder. Hoe dat dan moet als je je vervoersbewijs bij de chauffeur wilt kopen en pinnen, weet ik ook niet. Ik ben nog niet in de huidige situatie met de bus naar de werkplek geweest.
Het is dus stil. Op zich niet erg, maar nu ik toch thuis ben en thuis werk, kan ik net zo goed wat arbeidsvitaminen opzetten. Niet het klassieke radioprogramma – ik haat radio, want ik hoor nooit dat wat ik op dat moment graag wil horen -, maar mijn eigen arbeidsvitaminen. En dus sta ik weer op en ga ik voor de wand met alle muziek staan om een keuze te maken.
Nu heb ik een nogal grote verzameling. Wat wil je ook? Ik ben opgegroeid met muziek. Mijn mama en papa hadden een aardig stapeltje vijfenveertigtoerenplaatjes én een koffergrammofoon. Op die plaatjes stonden allerlei stijlen muziek: klassiek, jazz en volksmuziek, maar ook de pop uit mijn ouders’ tijd: Pat Boone, Everly Brothers, Harry Belafonte, Trio Los Paraguayos, Caterine Valente en meer van die meuk. Als kind speelde ik uren, dagen, maanden en jaren met die plaatjes. Toen ik dertien en veertien was, in 1978 en 1979, begon ik mijn eigen singles en elpees te kopen. Tien jaar later ging ik over op cd’s. Rond die tijd verliet ik het ouderlijk huis en nam ik niet alleen mijn eigen muziekverzameling, maar ook dat stapeltje vijfenveertigtoerenplaatjes van mijn ouders mee. Vandaag de dag koop ik nog steeds regelmatig muziek, vooral op cd en soms op elpee, en je mag zeggen dat het nogal veel is. Een hele wand vol. Wat zal ik vanmorgen eens draaien? Niet al te luid spul, want De Vrouw slaapt nog. Ik kies pianogewriemel van Jon Balke, stop het schijfje in de speler, druk op de speeltoets en neem weer plaats achter mijn laptop.

Barst. Kan ik opnieuw inloggen. Dat doe ik. Is er eigenlijk nieuws rondom de ziekte die over ons land waart? Ik open een nieuwssite en lees wat berichten. Zou dit het laatste nieuws zijn? Het meest recente nieuws, bedoel ik? Even naar Twitter. Ja, ik zit op Twitter. Daar volg ik voornamelijk muziekhelden, soms plaats ik er een foto of hertweet ik een leuk nieuwsfeitje. Maar ook bekijk ik de berichten van Teletekst en de NOS. Of heet de NOS tegenwoordig anders? Geen idee. Ik kijk geen televisie meer. Dat kunnen mijn hersenen niet aan. Sinds 16 november 2013 is dat. Toen kreeg ik plots ernstig psychische klachten. De huisarts riep: ‘Zwaar overspannen! Totale burn-out!’ Een jaar later gebruikte een psychiater het woord ‘depressief’. Daar werd ik niet vrolijk van. Wat de diagnose precies was of is, weet ik nog altijd niet. Het kan me ook niet zo veel schelen, eigenlijk. Belangrijker is dat het mij in de jaren daarna gelukt is om mijn leven weer op te pakken en opnieuw vorm te geven, ondanks de ernstige psychische klachten van hevig wisselende stemmingen. Behalve televisie kijken, dan. Dat lukt me nog steeds niet. Te veel herrie, te veel prikkels, te veel flitsen, te snel, te vluchtig, tenenkrommend. Ik denk niet dat ik aan de televisie veel mis. Zelf mis ik het niet. Tegenwoordig zit ik ’s avonds tot bedtijd te lezen in een boek. Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Boek_(document). Tegelijkertijd luister ik naar muziek. Maar goed, waar zat ik? Het nieuws. Nee, geen urgente nieuwsfeiten over de ziekte of over muziek.

Hé, daar heb je De Vrouw. Goedemorgen, schat. Lekker geslapen? Jij wel. Ik was vroeg wakker. Wil jij koffie? Dan neem ik ook nog een keer.
Ik sta op en ga naar de keuken. Daar zet ik de machine aan en doe ik de gordijnen open. Buiten schijnt de zon. Jammer dat we zo veel mogelijk binnen moeten blijven. Mag je eigenlijk wel je ronde hardlopen, zoals ik vanmorgen deed? Daar heeft de minister-president of een van zijn knechten het nog niet over gehad. Wel doen ze een beroep op mijn gezonde verstand. Hardlopen is gezond, dus mag het vast. En als het niet mag en ik word aangehouden, dan doe ik net of ik van niets weet. Ik kijk geen televisie, dus zie ik de persconferentie en toespraken van de minister-president of zijn knechten niet. De koffie is klaar. Ik neem de twee mokken mee naar de eettafel.

Inloggen maar weer. Eerst mijn wachtwoord en dan de code die ik via de mobiele telefoon krijg. Wacht, dat zou ik de vorige keer ook vertellen, maar toen heb ik het toch niet gedaan! Letten jullie wel op, lezers? Ik krijg ook lamme poten van het wachtwoord intikken. Tegen de tijd dat ik mijn wachtwoord bijna automatisch zonder spieken kan invoeren, krijg ik een melding dat het tijd is een nieuw wachtwoord te kiezen. Gek word ik ervan.
Ja, lekkere koffie. Dank je, schat. Jij nog bijzonderheden, vandaag? Mag je ook thuiswerken? Fijn is dat. Dat het toch allemaal kan. Kom je hier aan de eettafel zitten? O, je wordt een beetje nerveus van die Jon Balke. Ja, pianowriemelen kan hij wel, hè? O. Nou, tot straks dan. Inloggen maar weer. En de nieuwe code die via de mobiele telefoon binnen komt.

Een melding. Dringend verzoek om af te sluiten om nieuwe updates bij te werken. Zucht. Vooruit dan maar. Opnieuw opstarten, dus. Dat duurt even. Dus sta ik op en loop ik naar het raam van de woonkamer. Benieuwd hoe het buiten is. Ik open de inbetweens voor de ramen. Er rijdt geen kip op straat. Aan de overkant is de Arabische lunchroom dicht. Sinds zondagavond. Stipt om zes uur zag ik de laatste bezoekers de gelegenheid verlaten en deden de twee jongens van de bediening de verlichting in de zaak uit. Netjes, hoor. Goed luisteren naar de minister-president en zijn knechten, dan komt alles goed. Hoop ik.
In de vensterbank staan een paar planten. Die hangen slap. Oeps, ze mogen nodig water hebben. Ik pak de planten met pot en al op en breng ze naar de keuken. Daar zet ik ze in de gootsteen. Vervolgens doe ik de stop erin en laat ik een flinke laag koud water in de spoelbak lopen. Zo. Uurtje dompelen, dat moet voldoende zijn. Dan ga ik nu terug naar de laptob.

Inloggen maar weer. Is er nieuws? Ja, honderdtallen nieuwe besmettingen en tientallen doden op deze wereld. Oei. Verder zijn de scholen nog altijd gesloten, de cafés en restaurants, de sportclubs, de sekshuizen en de poppodia. Jon Balke is afgelopen. Al lang. Ik vond al dat het zo stil was in huis. Naar de muziekkast maar weer. Wat zal het deze keer worden? Iets jazzy, iets hardrock, wereldmuziek, prog, klassiek? De Vrouw zit in de studeerslaapkamer te werken, dus ik kan nu uit de boxen laten knallen wat ik wil. Anna von Hausswolff, zegt die naam u iets? Mij wel. Mooie plaat, tijdje niet gedraaid, dus dat gaat ‘m worden. Kerkorgeldrones met gierende stembanden. Zoiets. Ik kan het niet goed uitleggen. Doe ik dan ook niet. Aan het werk. Eerst inloggen.

Hoi, schat. Ja, laten we gaan lunchen. Is het al zo laat? Ik zet de muziek wel even uit. Drie boterhammen voor mij. Wacht, ik maak de eettafel even leeg. Control-alt-delete. Dan klikken op ‘vergrendelen’. Moet van de baas, uit oogpunt van privacy. Wat ben ik toch volgzaam. Toen ik geboren werd, stond ik niet vooraan bij het uitdelen der ruggengraten. Ik kan het me niet herinneren (dat geboren-worden), dus kan men het mij ook niet kwalijk nemen dat ik geen ruggengraat heb.
Oh, is er nog biet? Ik heb gisteren bieten gekookt, voor bietenrisotto. Er is nog één rode biet over. En hebben we nog geitenkaas in huis? Ja! En sla? Lekker. Een broodje geitenkaas met plakjes biet en sla. Wie dat toch uitgevonden heeft. Walnoten er ook nog overheen. En vloeibare honing. Moet je acaciahoning gebruiken, die kristalliseert niet en blijft dus vloeibaar. Is ook nog eens erg lekker. We smullen.

Ik breng de vaat naar de keuken. Hola, de planten staan nog in de spoelbak. Uit laten lekken, terug in de potten en dan de potten weer naar de ventsterbanken in de woonkamer brengen. Een mens kan maar druk zijn. Niet erg. Ik doe het met liefde en aandacht.
In de woonkamer trek ik de laptob weer naar mij toe en log ik opnieuw in. Geen nieuws. Ook geen nieuwe mail. Ja, reclame. Die verwijder ik snel. Zo houd ik mijn inbox mooi leeg en heb je niet dat je soms uren bezig bent om op te schonen. Schonen. Wacht. De vaat staat nog in de keuken.

Dus was ik af. Moet ook gebeuren. Toen we drie jaar geleden in dit appartement kwamen wonen, bleek de keuken te klein voor een vaatwasmachine. Niet erg. We zijn met z’n tweetjes (sinds we De Zoon uit huis hebben gestuurd) en dan is de hoeveelheid afwas niet groot. Zeker niet als je het niet laat opstapelen en na de lunch en na het avondeten doet. Dat doe ik dus. Tijdens het afdrogen kijk ik uit het raam van de keuken op de parkeerplaats achter ons appartementencomplex. Het is er rustig. Doorgaans staat het er vol met auto’s van bezoekers aan de winkels onder onze woningen of aan het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn. Nu blijft iedereen thuis, ook al zijn de winkels open.
De afwas is klaar. In de woonkamer staat de werklaptob op de eettafel. Ik log in. Mijn handen doen zeer. Ik weet al wat het is.

Als ik op de werkplek ben, ga ik altijd een rondje wandelen tussen de middag. Om even los te komen van het werk, om het hoofd leeg te maken en om nieuwe energie op te doen. Naar buiten!
Wacht. Mag ik wel naar buiten? Er is een ziekte en ik ben aan het thuiswerken. Niemand die me ziet, maar ik moet wel een reden hebben om naar buiten te gaan. Een goede reden. Ik loop weer naar de keuken en kijk in de afvalemmer.
Vijf minuten later loop ik met een halfgevuld plastic tasje naar beneden. Niks de lift: altijd met de trap. Zo lang ik het nog kan, loop ik trap. Zo houd ik mezelf fit, vitaal en kwiek. Ik ben pas vierenvijftig en moet en wil nog een tijdje mee op deze aarde. Hoop ik. Je weet het nooit. Straks krijg ik de ziekte. Daar wil ik niet aan denken.
Honderd meter achter het appartementencomplex, op de parkeerplaats, staan de containers. Ik druk mijn halfvolle zakje plastic in de bak die is bedoeld voor PMD. Waar stond dat ook weer voor? Plastic, metaal en drinkpakken, geloof ik. Maar pin me d’r niet op vast. Volgens mij weten meer mensen het niet zeker, want rondom de container is het een grote zooi aan papier, plastic, blik en flessen. Ik vind hier van alles. Ik vind hier van alles van, maar ga er niet over uitweiden. Een andere keer weer.

Terug in de woonkamer log ik in. Op Twitter zie ik dat veel mensen zich proberen te vermaken nu ze moeten voldoen aan hun ophokplicht. Hoe ga ik dat zelf doen? Vandaag en morgen moet ik werken, maar overmorgen is mijn roostervrije dag. En daarna is het weekend. Op zaterdagmorgen doe ik de weekendboodschapjes, maar wat moet ik dan op de andere momenten als ik niet naar buiten kan voor een concert, familiebezoek of ontmoeting met goede vrienden? Gelukkig heb ik een ferme verzameling boeken in de kast. Wat zal ik eens gaan bingelezen?
Ik sta op en loop naar de boekenwand. Onlangs nog heb ik alle werk van Redmond O’Hanlon en Umberto Eco herlezen. Wat staat er nog meer? De complete John Irving, Karl Ove Knausgård, Murakami of A.F.Th. van der Heijden? Of zal ik me wagen aan alle tachtig boeken van Herman Brusselmans die ik hier heb? Nee, hola, hiero. Hier staat het werk van J.R.R. Tolkien. Dat heb ik sinds ik begin twintig was niet meer gelezen. Dat lijkt me leuk. En daarna de rij Marten Toonder. Dat gaat hem worden. Ik kan niet lang genoeg opgehokt zitten, zeg. Morgen ga ik beginnen. Nu eerst weer terug naar het werk.

Inloggen maar weer. Hoi schat, ben jij al uitgewerkt? Ga maar lekker tv kijken, hoor. Ik kan dat toch niet. Wil je thee? Wat voor soort? O, maak je het zelf? Mankeer je niets aan je handjes? Nee, maar wel aan je tiet en je oedeemarm. Leer mij die kanker van je kennen, ook al is het meer dan tien jaar geleden. Sommige zaken vergeet ik nooit meer.
Wat was mijn wachtwoord ook weer? Iets met een dag van de week en dan een punt en dan een cijfercombinatie. Oja, deze. Nee, toch niet. Fout. Nog een keer proberen. Wacht, volgens mij moeten die twee cijfers andersom. Dat zal het zijn. Hè? Krijg nou wat. Steeds een foutmelding. Wat een stom ding. TAKKEsysteem ook, met dat steeds inloggen. Nog maar een keer. RHAAAAA! Sorry, schat! IK SCHREEUW NIET! Ja, dat lijkt me wel verstandig. Morgen weer een dag. Het is toch al bijna half vijf.

Met een paar drukken op de toetsen sluit ik de laptob af. De stekker trek ik uit het stopcontact. Ik stop de laptob en de stekker en de muis netjes terug in laptobtas. Haha, laptob. Passende woordgrap. Blijkt nu pas helemaal aan het eind. De tas zet ik onderin een kast in de hal. Morgen verder met thuiswerken.

–
Apeldoorn in tijden van corona, maart 2020

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Benodigdheden:
1 grote aubergine
1 flinke courgette
4 grote tomaten
1 potje of blikje tomatenpuree (140g)
peper en zout
olijfolie

–

Bereidingswijze:
1 Verwarm de oven voor op 200 graden.
2 Snijd de groente in dunne plakken
3 Bestrijk de bodem van een ovenschaal met de tomatenpuree
4 Schik de plakken groente daaroverheen. Dat kan in laagjes, maar ook in ‘rijtjes’ of in een cirkelvormige rij, zoals ik gedaan heb (zie foto)
5 Bestrooi met peper en zout
6 Besprenkel met olijfolie
7 Zet de ovenschaal 45 minuten (afgedekt) in de oven.
8 Is alles nog niet gaar? Dan nog 10 minuten (onafgedekt) in de oven laten staan.

–

Vrijdag 20 maart: zelfisolatie dag 8
Zes uur wakker. Minder dan een uur later loop ik mijn ronde hard. Ik kies een niet al te lange route en loop die fijn uit. Thuis de werklaptob nog even open en de noodzakelijke dingen afronden. Koffie met De Vrouw. Negen uur sluit ik af. Ik ga naar de schuur en trek daar de oude defecte vriezer los en sleep die naar de entree. De Zoon komt mij ophalen. We brengen de vriezer naar de stort. De defecte cd-speler ook. De Zoon heeft ook wat oud papier bij zich. Zo veel, dat we nauwelijks behoorlijk kunnen zitten voorin. (Een enorme doos waar zijn onlangs aangeschafte joekeltelevisie in heeft gezeten, namelijk.) Onderweg zegt De Zoon dat hij komende week maar eens bij zijn vorige werkgever langs gaat om gezellig koffie te drinken. Ik zeg: ‘Dat zou ik nou maar eens niet doen.’ Hij zegt: ‘Wat nou? Ik mag geen vrijwilligerswerk doen! Toch wel op de koffie?’ Nee, dat kan dus niet. Ik leg hem uit dat hij beter contacten in levenden lijve kan mijden, om het virus niet te verspreiden en ter bescherming van hemzelf en de ander. Misschien begrijpt hij het. Ik hoop het. Half twaalf ben ik weer terug. Koffie met De Vrouw. We lunchen. Na de afwas lopen we naar een drogisterij; aansluitend wandel ik verder en ga ik het groentepakket ophalen. Ten slotte nog even naar een supermarkt en dan is het gedaan met boodschappen doen vandaag. Thuis lees ik de krant, doe ik iets aan de webstek en luister ik. Half zes ga ik avondeten maken. Ik warm het laatste beetje venkelsoep van woensdag op. Ook maak ik een salade van bosui, komkommer, tomaat en peer. Vervolgens bak ik rundvleesreepjes, tandoori kruiden erbij, ui, knoflook, pastinaak, paprika en peper. Dit alles zet ik op tafel en eten we op. Natafelen. De situatie in het land en de wereld wordt zorgelijk. In Brabant kunnen de ziekenhuizen de vele IC-patiënten niet aan; in Italië vele doden ten gevolge van het virus. En het dreigt nog erger te worden volgende week en de week erop. Hier zien we nog allerlei mensen vrolijk over straat funshoppen en dicht bij elkaar. We houden ons hart vast. Ik was af. Dan werk ik de webstek verder bij en luister en lees ik. Gisteren ben ik begonnen in Silmarillion (J.R.R. Tolkien); ik ga al zijn boeken die ik hier in de kast heb staan lezen. Iets na tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: async (Ryuichi Sakamoto), Ice Cream Genius (Steve Hogarth), Let There Be Rock (AC/DC), Highway To Hell (AC/DC), Thousand Knives Of (Ryuichi Sakamoto), Ege Bamyasi (Can), Future Days (Can), Sum Of Erda (Guranfoe), Catfood (EP) (King Crimson) Sleepwalking (Mariana Semkina)

–

Donderdag 19 maart: zelfisolatie dag 7
Kwart over zes op. Koffie. Een uur later heb ik de werklaptob open en ga ik aan de slag. Omdat er van alles aan overleg uitvalt, is het wat rustiger. Ik kan veel achterstallige mail wegruimen en probeer een app uit waarmee je met meerdere personen tegelijk kunt beeldbellen. Het werkt. Halverwege de ochtend gaat De Vrouw naar een collega. Iemand op FOK! is begonnen met al zijn cd’s van voor naar achter draaien. Zal ik ook? Ik zal en ik begin met alle pop/rock/jazz van A tot Z. Ondertussen werk ik een beetje verder en lunch dan alleen. Vervolgens weer aan het werk. Twee overleggen en uitwerken. Pas om vijf uur ben ik klaar. Tussendoor is De Vrouw thuisgekomen; zij heeft de brievenbus geleegd en in de brievenbus lag het nieuwe boek Schaduwvogel van Willem. Het is een mooi vormgegeven werkje, veel aandacht aan besteed. De zeefdrukken door Loes Huis in ’t Veld zijn prachtig. Dank, Willem! Eind van de middag nog een beeldbeloverleg en dat betekent dat ik morgen nog kort moet werken. Vijf uur ben ik klaar voor vandaag. Ik ga avondeten maken. Soep die ik gisteren maakte opwarmen, sla van bosui, komkommer, romasla en tomaat maken, aardappels koken, lamsshoarma en aardappels bakken. Zeven uur is het op. Afwasje. Ik bel Onze Vader om even te polsen hoe of het met hem gaat. Hij blijft netjes binnen en gaat alleen naar de supermarkt op een rustig uur. Mooi. Verder is de lekkage aan zijn dakkapel weer opgelost. Ook mooi. De komende tijd hoop ik hem wat vaker te bellen of zien. Ik werk de webstek bij, luister en ga lezen in de rij werken van Tolkien. Meer dan dertig jaar niet her/gelezen, dus ik ben benieuwd. Tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Sylvian/Czukay (David Sylvian & Holger Czukay), Hudson (Hudson), A Meeting Of Spirits (Gary Husband), In The Eye Of The Storm (Roger Hodgson), The Lexicon Of Love (ABC), In Search Of Ancient Gods (Absolute Elsewhere), het vierde en eerste plaatje uit de set The MOFO Project/Object (4cd) (Frank Zappa), Earth (Vangelis), het tweede plaatje (de 2015 remix) uit Trilogy (Deluxe Edition) (Emerson Lake & Palmer), Earth Is Sleeping (Judy Dyble)

–

Woensdag 18 maart: zelfisolatie dag 6
Zes uur wakker en op. Nog geen uur later loop ik mijn ronde hard. Doodstil op straat, maar dat is natuurlijk altijd rond deze tijd. Ik neem de lange route en – omdat ik weet dat er een obstakel in zit – maak ‘m nog langer door een omweg te nemen. Daarom een kleine wandelpauze kort voor het eind. Verder is het vrij zacht en loop ik lekker. Thuis lezen. Koffie met De Vrouw. Rond tien uur wandel ik naar de biowinkel voor wat boodschappen. Het lukt. Thuis maak ik een soep, het avondeten voor De Vrouw. Het is een venkelsoep met ui, venkel (goh), gebakken kastanjechampignons en spekjes. We lunchen. De Vrouw gaat naar het werk. Ik wandel naar een supermarkt in het centrum voor sla. Daarna stap ik op de fiets en rijd ik langs het kanaal naar twee supermarkten, een drogisterij en een reformwinkel voor wat kleinigheden. Thuis krant en dergelijke. Dan maak ik avondeten voor mijzelf: een eenvoudige kikkererwtenpasta met ui, pastinaak, courgette, paprika, een restje romasla en rode pesto erdoorheen. Eróverheen een bult parmesan. Zeer smakelijk. Afwasje en wat oud papier naar de container. Dan werk ik de webstek bij en ga ik lezen en luisteren. De Vrouw is er om half negen. Bijpraten. Om tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Venice (Fennesz), Léro-Léro (Luísa Maita), Animation (Jon Anderson), het surroundgedeelte op het derde plaatje van Trilogy (Deluxe Edition) (Emerson Lake & Palmer), het tweede en derde plaatje uit de set The MOFO Project/Object (4cd) (Frank Zappa), Knot (Nits), Book Of Romance And Dust (Exit North)

–

Dinsdag 17 maart: zelfisolatie dag 5
Ook vandaag de wekker op de normale tijd. Ik ga naar de werkplek. Vanmiddag heb ik een overleg; mogelijk gaat het niet door. Wat ik begrijp is dat er op de werkplek bijna niemand is, dus is het betrekkelijk ‘veilig’. Aan de andere kant is het dubbel: thuis heb ik een kwetsbare Vrouw en zou ook ik zo min mogelijk risico moeten lopen. Maar vooruit, ik ga het proberen. In de streekbus ben ik alleen. Op het station in Arnhem ook bijna. Op de werkplek is bijna niemand. Aan de slag. We doen wat overleggen telefonisch en dat gaat goed. Eind van de ochtend blijkt dat het overleg vanmiddag niet doorgaat. O. Dan kan ik net zo goed naar huis, voor de veiligheid. Om een uur heb ik een bus en een uur later ben ik thuis. De Vrouw gaat net de deur uit naar de tandarts. (Dat dan weer wel.) Ik doe de werklaptob open en ga verder. Tussendoor telefoon van Ank. Bij Kunst-Zinnig-Brein ligt ook van alles stil: de lopende exposities zijn stopgezet en het vaste Open Atelier op woensdagmorgen gaat voorlopig ook niet door. Veel kunstenaars zitten wat met hun ziel onder hun arm thuis. We zijn op het idee gekomen om Joep een webstek te laten maken met online exposities en om de overige kunstenaars foto’s te laten maken en insturen van waar ze thuis mee bezig zijn in hun schildershoek. De verhalen en foto’s van de kunstenaars zet ik dan op de reguliere webstek en Instagram. Zo delen ze toch wat hen bezighoudt. Er gebeurt van alles. Vijf uur doe ik de werklaptob weer uit. Donderdag verder. Krant. De Zoon is er om kwart voor zes. Hij mag vanaf deze week en tot en met 6 april niet werken. Erg zuur, omdat hij net aangenomen is voor een jaar. Vandaag kreeg hij van Staatsbosbeheer ook het bericht dat hij om besmetting te voorkomen ook geen vrijwilligerswerk mag doen. Nu doet hij dat juist graag, om dagstructuur te hebben. Onder het eten bedenken we manieren waarmee hij die dagstructuur wat behoudt. Vrijdag gaan we wat afval naar de stort brengen, dat is één. De Vrouw serveert ondertussen een fikse schotel van nasi met groente en kip, zeer smakelijk. Na afloop was ik af. We praten wat bij en dan ga ik de webstek bijwerken, lezen en luisteren. Tien uur ga ik weer slapen.
Muziek vandaag: Crossroads (David Cross & Peter Banks), Lead Us Not Into Temptation – Music From The Film Young Adam (David Byrne), Song Of Seven (Jon Anderson), Future Hopes (White Willow), het eerste plaatje uit de set Trilogy (Deluxe Edition) (Emerson Lake & Palmer), Under The Fragmented Sky (Lunatic Soul)

–

Maandag 16 maart: zelfisolatie dag 4
De wekker gaat op de ‘gewone’ tijd. Iets na vijf uur dus. Nog geen uur later loop ik buiten mijn ronde hard. Het is doodstil op straat (goh), ook windstil en het lopen gaat fijn. Ik kies de lange route en heb geen wandelpauzes nodig. Om kwart over zeven heb ik de werklaptob open en ga ik aan de slag. Vandaag werk ik thuis. Ik heb geen afspraken, kan op afstand veel doen en voorkom zo mogelijke verdere verspreiding van het virus. Koffie met De Vrouw. Aan het werk. Meer koffie met De Vrouw. Aan het werk. Lunch met De Vrouw. Afwasje. Aan het werk. Buiten schijnt de zon, zeg. Half vijf doe ik de laptob weer dicht. Krant. Dan avondeten maken. Ik warm de rundertajine van gisteren op en zet het restantje salade ernaast. In een pan bak ik kastanjechampignons, rode ui en biet. Arborica risottorijst erbij en bouillon. Dat laat ik vijfentwintig minuten koken en uiteindelijk komt er een superbe bietenrisotto tevoorschijn. Waarlijk voortreffelijk. Afwas. Dan zien we de toespraak van de minister-president. Er komen moeilijke tijden aan vanwege het virus dat de wereld teistert. Dringend advies om je te houden ons de richtlijnen; echter, de leidinggevende van De Vrouw wil dat ze bij cliënten op bezoek blijft gaan. En dat terwijl ze nog niet helemaal hersteld is van haar wondroos en dat met haar zwakke conditie. Nou ja, ben benieuwd wat er gebeurt als ze ertegenin gaat. Zelf heb ik vanmiddag besloten om morgen toch naar de werkplek te gaan; ik zit er waarschijnlijk alleen en aan het eind van de dag heb ik er een belangrijk overleg. Webstek, luisteren en lezen. Tien uur slapen.
Muziek vandaag: Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet), Canto (Los Super Seven), Silk Road (Kitaro), The Snow Goose (Camel), het plaatje dat met de PROG mee kwam (allerlei), Capture Light (John Holden), Grand Tour (Big Big Train), The Tascam Tapes (DeWolff), het derde plaatje (In Tokyo) uit de doos Temples Of Joy (Moraz & Bruford), Fractured (Lunatic Soul)

–

Zondag 15 maart: zelfisolatie dag 3
Zeven uur wakker en op. Koffie, webstek en krant. Koffie met De Vrouw. Eind van de morgen wandelen we een rondje langs het kanaal. Het is stil op straat. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om een uur voor zondagslunch. Afwas, stofzuigen. Dan ga ik het avondeten voorbereiden: ik maak een ferme pruttelpot van runderstoofvlees, ui, knoflook, paprika, courgette, tomaat en tijm. Als die staat te pruttelen loop ik naar een supermarkt in het centrum. Op straat is het rustig; in de winkel niet drukker dan anders en geen tekenen van hamsteren, zoals in het nieuws veelal bericht. Thuis lezen en het avondeten afmaken. Vanaf morgen zijn alle scholen, horeca en sportgelegenheden zeker drie weken (tot 6 april) gesloten om het virus niet te verspreiden. Het wordt ernstig. Ik heb een salade gemaakt van bosui, komkommer, romasla, appel en aardbei. Die serveer ik samen met een Turkse bruine pide naast de rundertajine. Alles smaakt uitstekend. Afwas, afval. Dan webstek, lezen en luisteren. Vandaag lees ik het boekenweekgeschenk (uit). Ik ga op tijd (lees: tien uur) naar bed.
Muziek vandaag: The Extinction Suite (Steve Jansen), Corridor (Steve Jansen), Lost And Found (Buena Vista Social Club), Buena Vista Social Club presents Ibrahim Ferrier (Ibrahim Ferrier), The Celtic Harp (The Chieftains), Los Super Seven (Los Super Seven), The MOFO Project/Object (2cd) (Frank Zappa), het tweede plaatje van Pictures At An Exhibition (Deluxe Edition) (Emerson Lake & Palmer), Heaven Above! (Eric Vloeimans’ Gatecrash)

–

Zaterdag 14 maart: zelfisolatie dag 2
Zeven uur op. Drie kwartier later loop ik mijn ronde hard. Het is vrij zacht buiten. Wel heel mistig. Lopen gaat fijn en ik hoef geen extra wandelpauze. Iets over negenen loop ik naar de markt voor vis en fruit. Erna ga ik naar de bioslager en biowinkel. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. Lunch met De Vrouw en De Zoon. Afwasje. Dan stap ik op de fiets en rijd ik naar Onze Vader. Hij krijgt het boek vol foto’s van zijn vijfentachtigjarige verjaardagsfeest, nu dertien maanden geleden. We praten bij. Eigenlijk gaat het erg goed met hem. Zelf vind hij dat er allerlei gedoe is, maar als ik hem zeg dat gedoe zijn geest scherp houdt, knikt hij lachend. Vijf uur ben ik weer thuis. We besluiten dat we buiten de deur eten, ook al moeten en willen we voorzichtig zijn en met weinig mensen in aanraking komen, om het virus niet verder te verspreiden. In het Indiase restaurant is het rustig. We eten spinazie paneer en uien paneer, gemengde groente, curry, uien- en peshawarinaan. Acht uur zijn we ook weer thuis. Webstek, lezen en luisteren en om half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Love You To Bits (no-man), Buena Vista Social Club (Buena Vista Social Club), het elfde en twaalfde plaatje (The Marquee Club Live, 1975) uit de doos Love From The Planet Gong (Gong)

–

bazbo 0881: Jon Anderson and The Warriors – The Lost Demos EP
Yep. Vandaag verschenen: opnames van ruim 52 jaar geleden. Jon Anderson had zich aangesloten bij het bandje van zijn grote broer Tony: The Warriors. Hij mocht er tweede stem zingen. De band maakte een paar demo’s, maar van opnemen in de studio kwam het niet. De band had eerder wel twee singles uitgebracht, maar die waren geflopt. Ook in de band: David Foster (met wie Anderson eind 1969 in Mabel Greer’s Toy Shop zou samen spelen en met wie Anderson twee stukken van de latere Yes-elpee Time And A Word zou schrijven) en ene meneer Ian Wallace (die in 1971 toetrad tot King Crimson). De zeven demo’s op deze EP klinken zoals de meerstemmige pop van toen klonk. We horen covers van The Everly Brothers en The Hollies en één eigen nummer (mede geschreven door Jonnetje Anderson) in zowel de vocale als de instrumentale versie. Nergens is de karakteristieke stem van Anderson vooraan in de mix te horen, dus in die zin valt deze EP wat tegen, maar als tijdsbeeld is hij natuurlijk onbetaalbaar. Dik vinyl op formaat 7″, maar wel op 33 toeren draaien, hoor!

–

Vrijdag 13 maart: zelfisolatie dag 1
Kwart voor zeven op. Koffie. Half acht heb ik de werklaptob open en ga ik aan de slag. Koffie met De Vrouw. Het werk schiet op. Er is veel. Lunch met De Vrouw. Afwas. De Vrouw gaat naar haar werk voor een vervolggesprek op dat van twee weken geleden. Ik werk gestaag door. Tussendoor loop ik even naar Gigant; ik heb een kaart voor het concert van morgenavond en nu heel Gigant is gesloten vanwege het coronavirus ben ik benieuwd of het concert op een andere dag gaat plaatsvinden of dat ik mijn geld ga terugkrijgen. Gigant zit hermetisch op slot, ook de horeca, dus loop ik weer terug zonder antwoord op mijn vraag. Thuis nog even aan het werk. Om half vijf doe ik de werklaptob dicht. Krant. Dan ga ik avondeten maken. Eenvoudig. Eerst een knoflookyoghurtmayosaus. Dan een salade van bosui, koolrabi, komkommer, tomaat en aardbei. Vervolgens een kerriecurry van ui, pastinaak en aubergine. Ten slotte bak ik kogelbiefstukken. Dit alles eten we op. Afwas. Gaan we nog op vakantie in de week van 20 april? Laten we het proberen; mogelijk kunnen we van alles annuleren als het toch niet door kan gaan. Lezen. Het prachtboek Cliënt E. Busken van Jeroen Brouwers is uit. Prachttaal, prachtzinnen, prachtig, prachtig. Webstek, luisteren. Half elf slapen.
Muziek vandaag: Soil Festivities (Vangelis), Chariots Of Fire (Vangelis), Beyond The Missouri Sky (Pat Metheny & Charlie Haden), Brother Where You Bound (Supertramp), Topographic Drama (Yes), het tweede plaatje (Flags) uit de doos Temples Of Joy (Moraz & Bruford), Hyper (Eric Vloeimans’ Gatecrash), Pictures At An Exhibition (Emerson Lake & Palmer), A Drop Of Light (All Traps On Earth)

–

Donderdag 12 maart:
Heel op tijd op de werkplek. Veel, heel veel te doen, maar ik doe het rustig aan. Tussen de middag wandel ik door bos, veld en zon. In de middag veel overleg. Op de terugweg ren ik de muziekwinkel in en koop The Lost Demos EP (Jon Anderson & The Warriors) en kaarten voor het concert van Nits op 8 mei. Half zes thuis. De Vrouw is ook net thuis en serveert twee pizza’s: een met zalm en courgette en een met tonijn en olijf. Goed. Bijpraten. Klein afwasje. Ik bel Onze Vader. Als ik vraag hoe het met hem gaat, antwoordt hij: ‘Kloterig, allemaal.’ Als ik doorvraag blijkt hij weer lekkage aan de dakkapel te hebben (maar die is gestopt) en omdat de bus naar de kapper te vroeg was, miste hij deze en moest hij lopen (maar was hij toch nog ruim op tijd). Verder alles oké. Daarnaast vraagt hij zich af in hoeverre alle coronamaatregelen ook voor hem gelden. Zaterdagmiddag ga ik naar hem toe. Met zijn conditie en vitaliteit durf ik dat wel aan. Ik werk de webstek bij, lees en luister en ga nog voor half elf weer slapen.
Muziek vandaag: The Lost Demos EP (Jon Anderson & The Warriors), het eerste plaatje (Music For Piano And Drums) uit de doos Temples Of Joy (Moraz & Bruford), Crystal Machine (Tim Blake), Clearlight Symphony (Cyrille Verdeaux)

–

Woensdag 11 maart:
Redelijk geslapen. Om kwart over zeven uit bed. Koffie. De Vrouw gaat voor acht uur de deur uit voor het allerlaatste bezoek aan de radioloog in Deventer. Ze is nu tien jaar onder controle geweest. Ik lees en luister. Iets voor tienen loop ik door de zon naar de biowinkel. Als ik om half elf terug ben, is De Vrouw ook weer thuis. Koffie met De Vrouw. Tegen het middaguur een lunch. De Vrouw gaat half een naar haar werk. Ik werk webstekken bij, maak een document voor het vervolggesprek dat De Vrouw vrijdag met haar leidinggevenden heeft en ga aan het eind van de middag een ronde hardlopen. Het gaat redelijk, ondanks veel tegenwind en een korte wandelpauze bijna aan het eind. Als ik thuis ben, maak ik avondeten. Niet moeilijk: De Vrouw heeft een bak pasta in de diepvries gevonden en heeft de helft ervan meegenomen naar het werk; de andere helft warm ik op. Boel parmesan eroverheen en klaar. Het smaakt nog ook. De afwas is heel klein. Dan werk ik de webstek bij en ga ik lezen en luisteren. De Vrouw is er om half negen. Bijpraten en om tien uur ga ik weer naar bed.
Muziek vandaag: Munich 2016 (Keith Jarrett), Rated PG (Peter Gabriel), Tarkus (Emerson Lake & Palmer), You Make Me Young, Etc (Thumpermonkey), Apricity (Syd Arthur), het tiende plaatje (London, Hyde Park, 1974) uit de doos Love From The Planet Gong (Gong), Imaginary Diseases (Frank Zappa), Quartet (Pat Metheny Group), Sleepwalking (Mariana Semkina)

–

Dinsdag 10 maart:
Weer redelijk geslapen. Rust in het hoofd. Op de werkplek veel. Tussen de middag wandel ik door bos en regen. Ook in de middag veel. Vijf uur al thuis. Krant. De Zoon is er om kwart voor zes voor het avondeten. De Vrouw serveert stroganoffhamburgers met gebakken aardappelen en een salade van bosui, witlof, appel en mandarijn. Afwas. Zeven uur lopen we samen met de buren naar een nabijgelegen gelegenheid. Hier vindt de algemene ledenvergadering van de vereniging van eigenaren van ons appartementencomplex plaats. Interessant. Veel inbreng, zowel van verhuurders als van jonge kopers. De vereniging is gezond en de leden zijn kritisch, dus dat zit wel goed. Half tien zijn we weer thuis. Even napraten. Dan kort de webstek bijwerken en iets luisteren. Half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Ends (Giancarlo Erra)

–

Maandag 9 maart:
De wekker haalt me uit heel diepe slaap. Eerder vannacht ben ik een paar keer wakker geweest. Op gang komen duurt even. Niet erg. Dan is het goed. De bus doet ook even op zich wachten. Later op de werkplek, dus. Op de werkplek doe ik redelijk veel. tussen de middag wandel ik door veld en bos. Af en toe schijnt de zon ook nog. Ook in de middag doe ik redelijk veel. Toch blijft er ook nog veel liggen. Dat is voor morgen. Half zes thuis. In de kop is het aardig kalm. Toch ga ik een ronde hardlopen. Het gaat moeizaam en ik moet mijzelf een wandelpauze gunnen, maar uiteindelijk is de kop nog leger dan leeg en dat is de bedoeling. Het avondeten is eenvoudig: in een ovenschaal zit de ratatouille van gisteren en de madrascurry van vrijdagavond en die gaat de oven in. Erbij een geroosterde halve pide van vrijdagavond. Ferme hap. Kleine afwas. Dan werk ik de webstek bij en lees ik (in Brouwers’ Cliënt E. Busken) en sta ik opnieuw versteld van zijn mooie taal en giftige personage en ik luister. De Vrouw is er om negen uur. Bijpraten. Nog heel iets luisteren en om tien uur slapen. Als het lukt.
Muziek vandaag: Fifth (Soft Machine), Brother Where You Bound (Supertramp), Silhouettes (Klaus Schulze)

–

Zondag 8 maart:
Beter geslapen. Half zeven op. Drie kwartier later loop ik buiten mijn ronde hard. Het is zonnig, maar er staat een fikse (tegen)wind. Ik kies ook nog eens de langere route en moet ergens bijna aan het eind een wandelpauze nemen. Niet erg. Thuis nog even terug in bed. Koffie met De Vrouw. Lezen. Hoofd nog vol lawaai en allerlei gedachten door elkander heen. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er rond een uur voor lunch. Afwas. Stofzuigen. Dan breng ik afval weg en loop ik door de miezerregen naar een supermarkt voor een tweetal kleinigheden. De Vrouw is naar de bioscoop. Ik werk de webstek bij, lees in de PROG die gisteren binnen kwam en luister. De Vrouw is rond vijf uur terug. Ik maak avondeten. Oven verwarmen op 200 graden. Courgette, aubergine en tomaat in dunne plakken snijden, een laagje tomatenpuree in een ovenschaal, de plakken groente erover rangschikken, peper, zout, tijm en olie eroverheen en drie kwartier in de oven: ratatouille. De laatste vijftien minuten gaat er een tweede schaal de oven in; deze is gevuld met gegaarde kipvleugels. Inmiddels is De Vrouw weer terug. We kunnen aan tafel en de boel smaakt uitstekend. Afwas, afval. Dan webstek, lezen (de PROG uit, toe maar) en luisteren en om tien uur weer slapen. Het is rustiger in het hoofd.
Muziek vandaag: 1492 (Vangelis), 3 (The Gloaming), Emigrantski Ragamuffin (Rotfront), Tarkus (Emerson Lake & Palmer), Memories Are New (Supersister), het achtste en negende plaatje (Live Roanne, France) uit de doos Love From The Planet Gong (Gong), Walking On A Flashlight Beam (Lunatic Soul)

–

Zaterdag 7 maart:
Niet zo heel goed geslapen. Om zeven uur ga ik uit bed. Ik doe een deel van de afwas. Dan koffie en webstek. Vervolgens nog een deel van de afwas. Kwart voor negen loop ik naar buiten. De zon schijnt. Op de markt koop ik groente en fruit. Erna wandel ik naar de bioslager en biowinkel. Koffie met De Vrouw. Vervolgens ga ik naar de boekwinkel en ik koop – in het kader van de Boekenweek – Cliënt E. Busken (Jeroen Brouwers) en het boekenweekessay Generaal zonder leger (Özcan Akyol). Ik krijg het boekenweekgeschenk Leon & Juliette (Annejet van de Zijl) erbij. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om kwart voor een voor de lunch. Erna fiets ik met De Zoon naar een elektronicazaak om met hem te kijken naar een baardtrimmer. Die vinden we. Ik neem hem mee naar huis om hem op te laden en uit te testen. Lezen. Half zes is De Zoon er weer. We proberen de trimmer uit. Vervolgens lopen we met z’n drietjes naar een restaurant. De Zoon trakteert De Vrouw op een etentje. In het eetcafé is het erg druk en ook zeer lawaaiig. Het eten is zeer goed (geitenkaas met gebakken peer, een pita met gegrilde groenten en zoeteaardappelfrieten), maar het geluid is voor mij helemaal niet prettig. Als we om negen uur weer thuis zijn, ben ik dan ook zeer moe. Een uur later lig ik in bed.
Muziek vandaag: Blade Runner (Vangelis), Pacific Coast Highway (Christopher Franke), Narcotango 2 (Carlos Libedinsky), Black Sea (XTC), The Tascam Tapes (DeWolff), Flash Of The Spirit (Jon Hassell & Farafina)

‘Dag,’ zei ze. ‘Mag ik erbij komen zitten?’
‘Maar …!’ riep ik nogal luid: ‘Maar dat is een vrouw!’
Ze grinnikte, pakte een stoel en nam plaats vlak naast me. ‘Geen bal veranderd,’ zei ze. Vervolgens boog ze naar mij toe en kuste me op mijn wang.
Ik deed geen moeite om haar terug te kussen.
‘Je mag wel moeite doen en mij terug kussen, hoor,’ zei ze.
Ik stak mijn tong uit en boog naar haar toe.
‘Nee, gek!’ lachte ze. ‘Zo bedoel ik het niet.’
‘Dat moest er nog bij komen,’ zei ik.
‘Zoals ik al zei: geen bal veranderd.’
‘Sinds wanneer?’
‘Sinds de laatste keer dat we elkaar zagen?’
‘Hebben wij elkaar ooit eerder gezien? Wanneer was dat?’
‘Weet ik het?’
‘Als jij het al niet weet, hoe moet ik het dan weten?’
‘Dat weet ik óók niet.’
‘Daar schieten we mee op, jongedame. Hoe heet je eigenlijk?’
‘Weet je dat niet meer?’
‘Net zomin als dat ik weet wanneer we elkaar voor het laatst zagen.’
‘Ik heet Jacobien.’
‘Nooit van gehoord.’
‘Nooit van gehoord? Wat maak je me nou, Dirk?’
‘Dirk? Ik heet geen Dirk. Ik ben Dirk niet.’
‘Krijg nou wat.’
‘Iets te drinken, hoop ik?’
‘Nou, vooruit. Omdat je me twee vrolijke en verwarrende minuten hebt bezorgd. Wat mag het zijn?’
‘Water graag. Plat. Liefst uit de kraan.’
‘Ik haal het wel even, Dirk.’
‘Fijn, Klara.’
Ze grinnikte alweer, stond op en liep naar de bar.

U begrijpt het. Ik bevond mij in café De rooie rakker. Eigenlijk kom ik niet zo vaak meer in cafés, maar in dit café voelde ik mij aardig thuis, al was het maar vanwege de naam ervan. Maar ik nam niet de tijd om lang over de naam van het café na te denken. Liever keek ik eens naar de jongedame die voor mij water ging halen.
‘Wat zit jij nou verlekkerd naar dat mokkel te kijken?’ klonk een stem.
‘Marcel,’ keek ik op. ‘Over geen bal veranderd gesproken.’
‘Dat begrijp ik niet.’
‘Precies, dat bedoel ik. Geen bal veranderd. Nog altijd niet invoelend en zo dom als de tochtstrip van de badkamerdeur.’
‘Lul maar, Bas. Ondertussen kijk ik met je mee.’ Hij ging tegenover me aan het tafeltje zitten.
‘Meekijken? Waarnaar?’
‘Naar dat mokkel dat je bij je hebt.’
‘Ik heb geen mokkel bij me.’
‘Mooi, dan is ze dus beschikbaar.’
‘Over wie heb je het eigenlijk, Marcel?’
‘Over dat mokkel dat je dus niet bij je hebt en dat nu naar de bar is.’
‘Dat is geen mokkel. Dat is een jongedame met een naam.’
‘Ach zeikerd, doe niet zo politiek correct. Ik zag toch dat je zat te kijken naar dat wijf?’
‘Dus kijken naar een vrouw is politiek correct?’
‘Bas, jij bent heel vermoeiend, wist je dat?’
‘Daarom slaap ik ook zo goed.’
‘Bek dicht. Daar komt ze.’

‘Kijk eens. Je water.’
‘Dank je.’
‘Waar hadden we het over?’ Ze ging weer naast me zitten.
‘Dat ik Dirk niet ben.’
‘Wie ben je dan wel?’
‘Ik ben een man die niet graag naar de kroeg gaat. Mijn naam is Bas.’
‘Bas? De beroemde Bas? De lokale schrijver Bas?’
‘De schrijver van de verhalen over het drinklokaal.’
‘Wat leuk! Dat ik je niet herkend had. Maar nu je het zegt, kom je me heel bekend voor.’ Ze stak haar hand uit. Ik schudde die. Tegelijkertijd gaf ze me een kus op mijn wang. ‘En wie is deze leuke meneer?’ Ze wees naar de andere kant van de tafel.
‘Dat is geen leuke meneer,’ zei ik. ‘Dat is Marcel.’
‘Aangenaam,’ zei Marcel. ‘Heel aangenaam.’
‘Jacobien,’ stelde Jacobien zich voor.
‘Nou Jacobien,’ zei Marcel. ‘Jij hebt een flinke bos hout voor de deur, hoor. Onder dat strakke truitje zitten twee knoerten van tieten.’
‘Ho ho ho, Marcel,’ zei ik. ‘Dat kan ook wat subtieler.’
‘O? Hoe zou jij het dan zeggen, meneer de schrijver?’
‘Ik zou lang willen puzzelen op de juiste formulering. Hoe bejubel ik haar mythische proporties?’
‘Mythische proporties? De firma Joektoeters!’ gilde Marcel. ‘Www.prammen.nl!’
‘Je overvalt me wat,’ zei Jacobien.
‘Dat moet jij zeggen!’ Er droop bijna speeksel uit zijn mondhoek. ‘Met die toffe tieten.’
‘Je directheid bevalt me enerzijds wel,’ glimlachte ze.
‘Ik voel orgastisch genot aankomen,’ zei ik en ik stond op. ‘Even naar Ron en Yilmaz, daar bij de bar.’
‘De stoel naast je is vrij,’ zei Marcel, zonder acht op me te slaan. Ik was nog niet weg of hij had mijn plaats ingenomen.

‘… dus nadat ik mijn zak had leeggespoten,’ ving ik op, toen ik bij de toog kwam.
‘Ron,’ onderbrak ik Ron, ‘jij altijd met je verhalen over eenzaamheid!’
‘Huh? Wat?’
‘Toch knap dat je dat soms weet te doorbreken door naar dit café De rooie rakker te komen.
‘Jezus, Bas. Waar héb je het over?’
‘Toch fijn dat je me als de Verlosser beschouwt.’
‘Waar kom jij trouwens zo plots vandaan?’
‘Ik zat daarnet aan dat tafeltje daarginds, totdat het werd ingepikt door anderen.’ Ik wees achter me.
‘Dat gaat daar lekker,’ zei Yilmaz.
Ik draaide me om. Jacobien en Marcel zaten elkaar ongenadig af te lebberen.
‘Wel een mooie meid,’ zei Ron. ‘Met d’r pronte prammen.’
‘Wat is dat toch met die tieten de hele tijd?’ vroeg ik. ‘Laten we het liever hebben over serieuzere zaken in dit leven.’
‘Nog serieuzer dan jetsers?’
‘Zo’n vraag verwacht je niet van een tweede-generatie-Turk.’
‘Derde,’ zei Yilmaz.
‘Excuus,’ zei ik. ‘Cijfers zijn nooit mijn sterkste kant geweest. Ik ben meer van de woorden, de tekst, de schrijverij.’
‘Ik lees je stukken nooit.’
‘Dat is fijn om te horen, Yilmaz. Hoe staat het verder in je leven?’
‘Als het gaat om tieten, kom ik een boel tekort.’
‘En jij, Ron?’
‘Ik heb laatst loonsverhoging gehad.’
‘Hé, wat gaaf. Gefeliciteerd.’
‘Dank je. Om het te vieren ben ik op de dag dat het salaris binnen kwam naar de hoeren geweest om mijn tietenconsumptie weer op peil te brengen.’
‘Ik moet kakken, geloof ik.’ Zonder verder nog iets te zeggen, draaide ik me om en liep ik door het café in de richting van de toiletten. Toen ik langs de tafel kwam, waar ik zopas nog had gezeten, merkte ik op dat die leeg was.

Kakken ging ik niet. Dat had ik thuis al gedaan. In plaats daarvan nam ik plaats voor een urinoir. Van achter de deur van de zitplee konk geluid.
‘Fijne paal.’ (slorp)
‘Oh geil, ow, ja, ga doooor, jaaa, ooooh, OOOOOOOHHHH JAAAAH! GGEIIILLLLLLLL!’ (sploert)
‘In m’n mond, zei ik, lul! Niet op m’n kleren!’
Gelukkig hoefde ik niet veel te plassen. Snel waste ik mijn handen en ging ik terug naar het café. Ik nam plaats aan het lege tafeltje. Even later verscheen daar Jacobien.
‘Waar is Marcel?’ vroeg ik haar.
‘Een klein ongelukje, vrees ik.’ Ze keek wat weg. Er zat lipstick naast haar mond. ‘Hij ligt naar adem te happen, maar hij komt er wel weer bovenop.’
‘Weet je dat je je truitje achterstevoren aan hebt?’
‘Ja, dat w… eh, nee, oh, excuus.’ Ze kreeg een rood hoofd, maar herstelde zich snel: ‘Denk je dat er vandaag iemand op kantoor was die me daar even opmerkzaam op maakte? Ik ben zo terug.’ Ze draaide zich weer om en verdween opnieuw naar de toiletten. Op haar rug zag ik een natte vlek.
Ik wachtte haar terugkomst niet af en stond op. Thuis had ik een boel schrijfwerk te doen.

–
Apeldoorn, januari 2020

Hier lees je ‘m op FOK!.