Bas Langereis leest u voor!

Zijn voetstappen waren niet te horen op het zachte asfalt. Om hem heen was het stil. Het was erg vroeg. Nog geen half uur geleden was de zon opgegaan. De straten waren leeg. Geen auto of fietser te zien. De stad ontwaakte traag.
Hij had zijn route zorgvuldig gekozen. Het liefst liep hij door parken en stille straten, maar soms ontkwam hij niet aan een wat drukkere weg. De laatste tijd lukte het hem steeds beter om ’s morgens vroeg zijn ronde te lopen. Verschillende routes had hij en vanmorgen had hij een halflange gekozen, deels langs een spreng, via een buitenwijk naar een park en nu dan op deze doorgaande weg. Hij was nu een half uur onderweg en merkte de eerste vermoeidheidsverschijnselen. Die negeerde hij. Gestaag rende de schrijver door.

‘Hey!’ hoorde hij. Dat moest voor hem zijn. Dat kon niet anders, want er was helemaal niemand op straat. Maar wie riep het?
Aan de overkant van de weg, stond iemand op de stoep. Een man. Aan de hand had hij een oude fiets. Hij zwaaide. ‘Hey!’ riep hij nogmaals.
De schrijver hield zijn pas in en bleef staan. De man was een donkere man. Een heel donkere man. Hij droeg sportschoenen, een spijkerbroek en een zwarte jas. Op zijn hoofd bedekte een honkbalpet zijn ravenzwarte kroeshaar. De man zei iets. De schrijver verstond hem niet goed en zette een stap naar hem toe. Hij stond nu midden op straat. De donkere man gebaarde dat de schrijver naar hem toe moest komen. Dat gebaar leek wat ongeduldig en commanderend.
‘Pardon?’ vroeg de schrijver, terwijl hij nog een paar passen dichterbij kwam. ‘Wat vroeg u precies?’
De donkere man leek te schrikken en zette grote ogen op. ‘Eh? Ben meisje?’ vroeg hij voorzichtig.
‘Meisje?’ De schrijver moest lachen. Hij had weliswaar lange haren, maar zag de donkere man dan niet zijn baard? Die was kort getrimd, maar toch. Daarnaast liep hij niet op naaldhakken en had hij hoegenaamd geen borsten van enkele betekenis. ‘Nee, ik ben een man.’
‘O.’ Hij haalde een papiertje uit zijn jaszak, vouwde het open en liet het hem zien. Er stond een adres op. Een straatnaam en een huisnummer. ‘Waar dit?’ zei de donkere man met zachte stem.
‘Dat is niet moeilijk,’ zei de schrijver. Hij wees de richting in waar hij zojuist vandaan kwam. ‘Die kant op. De eerste weg, daar is het al.’
‘Daar?’
‘Ja, daar.’
‘Dan?’
‘Die straat die je daar ziet, die je tegenkomt.’ Hij gebaarde een kruising met een weg er dwars op. ‘Die straat, die is het.’
‘Die?’
‘Ja. Die.’
‘O.’
De schrijver knikte vriendelijk en draaide zich weer naar zijn route. ‘Dag!’ riep hij nog. Toen maakte hij weer vaart en rende verder. Toen hij na honderd meter al lopende nog een keer achterom keek, zag hij de donkere man met de fiets midden op straat staan en een voorbijkomende fietser aanspreken. Die schudde zijn hoofd, maakte een afwerend gebaar en reed verder.

Au. Een steek in zijn borst. En een vlaag van angst. Hij minderde weer vaart en liep naar de stoep. Daar draaide hij zich weer om en keek terug de straat in. De man met de fiets was verdwenen. Misschien had hij toch de juiste weg gevonden.
De schrijver slaakte een diepe zucht en besloot het laatste stuk wandelend af te leggen. Van achter een herenhuis kwam de felle zon hem tegemoet.

–
Apeldoorn, maart 2020

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 1 mei: zelfisolatie dag 50
Mijn ronde hard loop ik om zes uur. Ik heb niet zo goed geslapen. Het lopen gaat echter prima, ondanks dat ik in het begin veel te hard ga (wind mee). Het is niet heel koud; uitstekend loopweer, dus. Zeven uur heb ik de werklaptob weer open en ben ik aan het werk. Ik weet veel weg te werken. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat naar buiten. Ik lunch. Afwasje en daarna wandel ik ook naar buiten om het groentepakket op te halen. Thuis nog heel iets werken en om vier uur doe ik de werklaptob dicht. Krant. Webstek van Kunst-Zinnig-Brein. Ik maak avondeten. Niet heel moeiljk. Ik vul het restant salade van woensdag aan met komkommer en bosui en kerstomaat. Dan maak ik een minestrone van rode ui, prei, knoflook, peper, paprika, witlof, bonenkiemen en een krop eikenbladsla. Ook bak ik Duitsche biefstukken en warm ik het restant bietenrisotto van woensdag op. Knoflookyoghurtmayo en parmesan op tafel en klaar. We eten alles op en het bevalt uitstekend. Natafelen. Afwas is niet groot. Afval dat ik naar de containers breng niet veel. Ik heb nog veel tijd om de webstek bij te werken en om te lezen en te luisteren. Even na tien uur is het bedtijd.
Muziek vandaag: async (Ryuichi Sakamoto), Fantasia – Live in Tokyo (Asia), Out Of Sinc (Dave Sinclair), Fantasia – Live in Tokyo (Asia), Nu-Med (Balkan Beat Box), Fatou (Fatoumata Diawara), When We Are Death (Hexvessel), Man It Feels Like Space Again (Pond), Metal Fatigue (Allan Holdsworth with i.o.u.), Atavachron (Allan Holdsworth), King Biscuit Flower Hour (Emerson Lake & Palmer)

–

Donderdag 30 april: zelfisolatie dag 49
Zes uur op. Drie kwartier later ben ik aan het werk. Aanvankelijk lijkt het een rustige dag, maar er is allerlei overleg en tussendoor komt er steeds meer binnen. Koffie zonder De Vrouw. Koffie met De Vrouw. Lunch met De Vrouw. Overleg met de financiële man, want er bestaat een mogelijkheid dat we de hypotheek oversluiten en onze maandlasten drastisch terug kunnen brengen (onder de €100). We denken erover na en laten het hem zsm weten. Dan loop ik even naar buiten; ik krijg het idee dat ik een plank word. Vervolgens weer overleg en om kwart voor vijf doe ik de werklaptob dicht. Drie kwartier serveert De Vrouw een schotel van groenterijst met paprika en ui en chorizo, met ananas ernaast. Smaakt voortreffelijk. De afwas is klein. Ik bel Onze Vader. Hij klinkt opgewekt en dat is hij ook. We praten weer bij, gelukkig weinig bijzonderheden en tot de volgende keer. Webstekken, lezen en luisteren tot tien uur.
Muziek vandaag: het vierde en het vijfde plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr), Live at the Town & Country Club (Asia), Capture Light (John Holden), Balkan Beat Box (Balkan Beat Box), het zesde plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr), i.o.u. (Allan Holdsworth), Road Games (Allan Holdsworth), Orchestrion (Pat Metheny)

–

Woensdag 29 april: zelfisolatie dag 48
Half zeven wakker. De Vrouw is al enige tijd op; zij gaat rond half acht naar het werk. Ik loop om kwart over zeven mijn ronde hard. Het is donker, grijs en af en toe is er flinterregen, maar het is niet erg. Lopen lukt niet zo heel goed, geen idee waarom, ik moet op tweederde een wandelpauze houden, maar daarna gaat het stukken beter. Thuis webstek, deel van de bluray kijken die met een cdbox mee kwam, eind van de ochtend wandel ik naar de biowinkel. Dan de bluray verder kijken en lunchen. In de middag wandel ik naar een supermarkt hier in het centrum en het valt me op hoe druk het is op straat. Steeds meer mensen houden zich niet meer aan de maatregel ‘zo veel mogelijk thuis blijven’. Thuis poets ik de plee en kook ik bieten. De Vrouw is er weer om half vijf. Bijpraten. Dan maak ik avondeten: een risotto met ui, kastanjechampignons, rode biet en parmesan, plus een salade van bosui, komkommer, ananas en blauwe bes. Ook bak ik pulledporkburgers en maak ik een knoflookyoghurtmayo. Zo, is me dat even smakelijk. Afwas. Dan even lezen in de zon op het balkon. Als de zon weg is, werk ik de webstek bij, lees en luister ik. Tien uur weer naar bed.
Muziek vandaag: het tweede plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr), de bluray die mee kwam met Script For A Jester’s Tear (2020 Deluxe Edition) (Marillion), Now – Live in Nottingham (Asia), Gentlemen Take Polaroids (Japan), het derde plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr)

–

Dinsdag 28 april: zelfisolatie dag 47
De werklaptob is open om zeven uur. Er is weer van alles. De eerste twee uur kan ik veel op orde brengen. Dan een paar overleggen. Koffie met De Vrouw. Buiten is de zon weg; het regent. Binnen werk ik. Meer koffie met De Vrouw. Dan gaat De Vrouw boodschappen doen. Ik werk verder en lunch. Een uur spreek ik de werkgroep van Wirwar over de voortgang. Opnieuw komen we een stuk verder. Ook overleg voor het werk. Pas om drie uur heb ik even niets en wandel ik een rondje buiten. Het is donker en grijs, niet heel koud, maar het regent heel lichtjes. Na een half uur ben ik weer binnen en terug aan het werk. Er is overleg en ik doe verslaglegging en dat moet vandaag nog af dus pas na half zes doe ik de werklaptob dicht. Goede, maar lange en intensieve dag. De Zoon is er om zes uur en De Vrouw serveert bamisoep. De Zoon is zichtbaar vrolijker; hij kon vandaag naar zijn vrijwilligerswerk. Afwasje. Dan webstekken, lezen en luisteren. Tien uur slapen, want doodmoe.
Muziek vandaag: The Best Of The Private Tapes (Ash Ra Tempel / Ash Ra / Manuel Göttsching), Asia (Asia), Alpha (Asia), Upojenie (Pat Metheny & Anna Marie Jopek), Assemblage (Japan), het eerste plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr)

–

Maandag 27 april: Koningsdag – zelfisolatie dag 46
Zeven uur loop ik buiten mijn ronde hard. Thuis nog even terug in bed. Dan op, lezen en luisteren. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. We wandelen even het centrum in; De Vrouw heeft een boodschapje nodig. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in De Zon. Dan ga ik het hoekje van het plafond op het balkon opnieuw witten; er zijn opnieuw vochtplekken doorheen gekomen, vandaar. Lunch. Afwasje, afval, nog een keer het plafond schilderen. Nu is het weer mooi egaal wit. Opruimen. Dan lees ik op de galerij. Het is warm. Na vieren is de zon weg en verhuizen we naar het balkon. Begin van de avond lopen we naar de Turkse bakkerij en lunchroom in de straat en halen een broodje falafel en een schotel döner. Thuis eten we het op. Toch een beetje koningsdaggevoel. Afwasje. Nog kort lezen op het balkon, dan webstek bijwerken, lezen en luisteren. Tien uur ga ik weer slapen.
Muziek vandaag: Big City Secrets (Joseph Arthur), Come To Where I’m From (Joseph Arthur), From This Place (Pat Metheny)

–

Zondag 26 april: zelfisolatie dag 45
Het is half zeven en ik sta op. Koffie, webstek, lezen. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. We wandelen een rondje, langs de Grift en het spoor en dan via een omweggetje weer terug. Meer koffie op de galerij in de zon. De Zoon is er om een uur voor lunch. Afwasje en stofzuig. Dan verder lezen op de galerij. Tegen vier uur is de zon er weg en verhuis ik naar het balkon. Half zes ga ik avondeten maken. Niet moeilijk: ik vul het kleine beetje overgebleven salade van gisteren aan met komkommer en kerstomaat, bak aardappelpartjes en steaks d’Avignon. Aardbeien toe. Afwas. Nog even in de zon op het balkon. Acht uur naar binnen. Webstek (ik kan weer twitterberichten invoegen, dus moet even anderhalve week bijwerken), lezen en luisteren en om tien uur is de zondag voorbij.
Muziek vandaag: BTTB (Ryuichi Sakamoto), The Book Of The Dead (Ars Nova), Biogenesis Project (Ars Nova), One Shot Deal (Frank Zappa), Boggamasta (Flat Earth Society)

–

Zaterdag 25 april: zelfisolatie dag 44
Zeven loop ik mijn ronde hard. Het gaat niet gemakkelijk, maar ik red het. Erna markt, bioslager, biowinkel. Koffie met De Vrouw. Wat huishoudelijke dingen, dan probeer ik of we op de galerij kunnen zitten. Het is fris, maar als de zon schijnt, lukt het. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om een uur voor lunch. Het nieuws dat hij vanaf dinsdag naar zijn vrijwilligerswerk kan, maakt dat hij gelijk al anders is: minder prikkelbaar, vrolijker. Afwasje en afval. Dan lezen op de galerij in de zon. Eind van de middag verhuis ik naar het balkon. Rond half zes maak ik avondeten: eerst monteer ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en appel, vervolgens warm ik de tomatensaus van gisteren op (aangevuld met wat kikkererwten) en bak ik lamsfilets. Dit eten we op en het smaakt goed. Afwasje. Lezen op het balkon. Half acht naar binnen. Webstek, lezen, luisteren. Iets na tien uur weer slapen.
Muziek vandaag: The Aristocrats (The Aristocrats), The Goddess Of Darkness (Ars Nova), Quiet Life (Japan)

–

Vrijdag 24 april: zelfisolatie dag 43
Kwart over zes op. Een uur later heb ik de werklaptob aan en ben ik aan het werk. Tien uur koffie met De Vrouw op de zonnige galerij. Het is warm! Voor wat betreft de werkzaamheden schiet ik echt enorm op. Meer koffie met De Vrouw op de galerij. En weer verder met werk. Dan lunch, afwasje en rondje wandelen. Ik loop via een supermarkt langs het kanaal. Geen telefoon bij me, dus ook geen foto’s ervan. Thuis weer volop aan de slag; werk heel veel kleine klussen die de afgelopen weken zijn blijven liggen weg. Half vijf vind ik het weekend. Krant op het balkon. Nieuw nieuws van De Zoon: door zijn app niet alleen aan de leidinggevende te sturen maar ook aan de projectleider, en doordat de leidinggevende van het vrijwilligerswerk ook een invloedrijk persoon is, mag De Zoon vanaf dinsdag weer naar het vrijwilligerswerk! Zorgje minder. Dan avondeten maken: een saus van gehakt, ui, peper, paprika, courgette en tomaten. Ook kook ik kikkererwtenpenne. Ik zet het restant salade van gisteren op tafel, rasp een boel kaas en serveer de pasta met de saus. Die smaakt goed. De Vrouw snijdt de laatste stukken cake en die vormen samen met vlierbessenjam en bessensiroop het nagerecht. Afwas. Dan lees ik nog op het zonnige balkon. Half acht naar binnen. Webstek bijwerken en vervolgens lezen en luisteren en dan is het tien uur geweest en tijd om weer te gaan slapen.
Muziek vandaag: When Loud Weather Buffeted Naoshima (David Sylvian), Axiom (Archive), Restriction (Archive), The Unquiet Sky (Arena), het derde en vierde plaatje uit de set Script For A Jester’s Tear (2020 Deluxe Edition) (Marillion), Wudn (Arf), 008 (Arf), White City (Pete Townshend), Terms Of Em-Barr-Ass-Ment (Flat Earth Society), Soyuz (Gazpacho)

–

Donderdag 23 april: zelfisolatie dag 42
Mijn ronde hard loop ik om zes uur. Een uur later heb ik de werklaptob open en ga ik aan het werk. Kwart voor tien heb ik de bus naar Arnhem. Vanaf het station wandel ik een stuk in westelijke richting, vlak langs de Rijn. Om elf uur ben ik bij de collega die na vandaag met zwangerschapsverlof is. Het hele team is er. We drinken koffie in de tuin (op ruim anderhalve meter afstand), geven cadeaus, praten bij en het is goed. Na twaalf uur gaan we weer. Ik heb rond een uur een bus vanaf het Centraal Station en vijfendertig minuten later ben ik thuis. De Zoon heeft wat administratieve dingen met De Vrouw gedaan en vertrekt net. Ik lunch snel en ga dan weer aan het werk. Half vijf doe ik de werklaptob weer dicht. Ik maak wat appteksten voor De Zoon, die hij kan sturen naar zijn werkgever en naar zijn begeleiders. Krant op het balkon. De Vrouw serveert vooraf pompoenwortelsoep, met daarna lamsshoarma met gepofte aardappel en een salade. Best smakelijk. Afwas is nog redelijk snel gedaan. Ik bel Onze Vader. Hij is vandaag weer naar de oogarts gegaan. Zijn zicht gaat achteruit, maar volgens de arts minder snel dan hij zelf inschat; er is echter niets aan te doen. Verder gaat het redelijk met hem; ik heb het idee dat hij vooral graag zijn verhaal vertelt en dat laat ik hem dan ook doen. Ik lees nog wat op het balkon. Iets voor acht uur is daar de zon weg en ga ik naar binnen. Er is bericht van De Zoon: werkgever moet huidige maatregelen handhaven, dus: geen vrijwilligerswerk. Dat is balen. Webstek, lezen en luisteren. Dan slapen. Lange dag…
Muziek vandaag: Londinium (Archive), With Us Until You’re Dead (Archive), Wazoo (Frank Zappa), de eerste twee plaatjes van de set Script For A Jester’s Tear (2020 Deluxe Edition) (Marillion), Vernal Equinox (Jon Hassell)

–

Woensdag 22 april: zelfisolatie dag 41
Het is kwart voor zeven als ik echt wakker ben. Koffie, webstek. Twitterberichten insluiten lukt nog niet; hoop dat Aar kan ontdekken wat daar mis gaat. Koffie met De Vrouw. Tien uur wandel ik door de zon en wind naar de biowinkel. Ik kijk of het op de galerij is uit te houden. Er is wat wind, maar het is zonnig, het kan net. Koffie. Later een lunch met De Vrouw. Na een klein afwasje loop ik langs het kanaal naar een supermarkt. Op straat lijkt het erg druk en ik vind het beangstigend. Thuis maak ik mail aan het aannemersbedrijf dat onze badkamer en toilet heeft gerenoveerd; er is wat onderhoud dat gedaan moet en vandaag zag ik de bus van het bedrijf in de buurt staan. Inmiddels is de zon van de galerij weg. Op het balkon lees ik Brieven (J.R.R. Tolkien) uit. Half zes ga ik avondeten maken. Ik bak schijfjes runderworst, ui erbij, peper, paksoi, tandoorikruiden en zwarte bonen. Ondertussen heb ik een salade gemaakt van bosui, koolrabi, komkommer en kerstomaat. We eten alles op. Kleine afwas. Lezen op het balkon. Half acht naar binnen. Daar webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno), 666 (Aphrodites Child), In The Hot Seat (2017 2cd remaster) (Emerson Lake & Palmer)

–

Dinsdag 21 april: zelfisolatie dag 40
Ik loop mijn ronde hard en doe om zeven uur de werklaptob weer aan. Buiten is het al zonnig aan het worden. Toch aan de slag. Vanmorgen een paar korte overleggen; de rest van de dag kan ik allerlei achterstallig onderhoud plegen. Twee maal koffie met De Vrouw op de galerij. Daar waait het nogal. Lunch met De Vrouw. Aansluitend was ik het kleine beetje af en wandel ik een ronde. Rest van de middag weer verder met bijwerken. Half vijf doe ik de boel dicht. Krant op het balkon. De Zoon is er iets na zessen. De Vrouw serveert de beroemde schotel van spaghetti met spek en kastanjechampignons en roomkaassaus, dit keer ook met snijbonen erin. Ernaast een salade van komkommer, koolrabi en kikkererwten. Een nagerecht is er ook: De Vrouw heeft vandaag cake met banaan en peer gebakken, eroverheen ligt vlierbessenjam en ernaast staat caramelijs. De Zoon vertelt dat het hem niet zo goed lukt om zijn dagstructuur voort te zetten nu hij al vier weken thuis is, veel zakelijks wat hij moet doen komt hij niet aan toe of heeft hij geen zin in. Hij mist de structuur en wat sturing. We proberen wat met hem mee te denken en de komende dagen gaan we daarmee verder. Op televisie zien we de personferentie van de minister-president en zijn knecht. Voor ons verandert er tot zeker 20 mei niets: zo veel mogelijk thuis blijven, thuis werken, alleen naar de winkel, anderhalve meter afstand houden, zo min mogelijk reizen, enzovoorts. Evenementen kunnen niet doorgaan tot 1 september. Ik handel nog wat mail af, werk de webstek bij, lees en luister. Om iets na tien uur is het weer voorbij met vandaag.
Muziek vandaag: Day Trip (Pat Metheny with Christian McBride & Antonio Sanchez), An Evening Of Yes Music Plus (Anderson Bruford Wakeman & Howe), Obscure Alternatives (Japan), Rejoice! I’m Dead! (Gong)

–

Maandag 20 april: zelfisolatie dag 39
Ik heb de werklaptob om zeven uur open en ga aan het werk. Tien uur koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Verder aan het werk. Er ligt veel en ik schiet niet heel op. Half twaalf koffie. Ook overleg. Tussendoor snel een boterham eten. Dan verder met overleg. Even een rondje buiten door de zon lopen. En weer door met uitwerken. Vijf uur doe ik de werklaptob dicht. Krant. Vervolgens avondeten maken. Niet moeilijk: een puree van wortelpeterselie en aardappel, plus de salade van gisteren aanvullen met komkommer en spitskool. Ook maak ik de pruttelpot van gisteren warm en ik doe daar het restant bonenschotel van vrijdag doorheen. Klaar. Smaakt uitstekend. Ik was af en ga dan lezen op het balkon. Acht uur naar binnen, want de zon is weg. Webstek, lezen en luisteren. Aar belt halverwege de avond. Hij is bezig geweest met de webstek, die is nu helemaal veilig. Er kan af en toe nog iets haperen, dus als u iets vreemd merkt, dan kan dat komeSSDFOSDFSEKR. We praten even ouderwets bij en als deze hele thuiszitcrisis voorbij is, dan zoeken we hem zeker snel op. Tien uur weer.
Muziek vandaag: Metheny / Mehldau (Pet Metheny & Brad Mehldau), Anderson Bruford Wakeman & Howe (2010 2cd remaster) (Anderson Bruford Wakeman & Howe), dot (Karmakanic), Nexus (Virgil & Steve Howe), Something/Anything? (Todd Rundgren), Molok (Gazpacho), I See You (Gong)

–

Zondag 19 april: zelfisolatie dag 38
Ik loop om half acht een ronde hard. Het is zonnig en niet heel koud. Lopen gaat prima. Thuis nog even in bed. Dan op en koffie met De Vrouw op de galerij. We lopen een rondje door de zon langs het kanaal. Meer koffie met De Vrouw op de galerij. De Zoon is er om een uur voor lunch. Afwasje, stofzuig. Ik ga op de galerij lezen. De Vrouw hangt de pedicure uit. Halverwege de middag zet ik een runderpruttelpot met ui, courgette en tomaten op. Verder lezen op de galerij. Om vier uur is de zon daar echt weg en wordt het er kil. Ik verhuis naar binnen en even later naar het balkon. De runderstoofpot is rond kwart voor zes klaar. Ik serveer hem met Turks brood en een salade van bosui, koolrabi, komkommer en peer. Afwas. Verder lezen op het balkon in de zon. Half acht ga ik de webstek bijwerken, lezen en luisteren en om tien uur vertrek ik naar bed.
Muziek vandaag: Big Science (Laurie Anderson), Third Degree (Flying Colors)

–

Zaterdag 18 april: zelfisolatie dag 37
Half zeven. Koffie. Half negen ben ik op de markt voor fruit. Het is er zowaar rustig. Erna loop ik naar de bioslager en biowinkel. Buiten is het zonnig, maar nog erg kil. Half elf heb ik mijn weekendboodschappen gedaan. Koffie met De Vrouw. Ik kijk of het op de galerij aangenaam is. Niet echt. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. We praten bij; het gaat goed met hem. Afwasje. Dan lijkt het op de galerij toch aangenaam en ik ga er zitten lezen. Tegen een uur of vier is de zon toch echt weg en wordt het fris. Naar binnen, dus. Iets na vijf uur ga ik avondeten maken. Echt zaterdageten: ik bak aardappelen, maak een salade van bosui, komkommer, koolrabi en appel en bak bavettesteaks. Verse aardbeien vormen het nagerecht. Afwas. Dan werk ik de webstek bij, lees en luister ik.
Muziek vandaag: Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno), La Ballata Du Piedi Volanti (Fulvia), de niet eerder verschenen stukken uit de doos The Return Of The Manticore (Emerson Lake & Palmer), Invention Of Knowledge (Jon Anderson & Roine Stolt), The Ludwigsburg Concert (Lyle Mays Quartet),

‘Dag,’ begon ik. ‘Vorige week kocht ik hier bij jullie in de winkel deze cd.’

Terzijde:
Ja, lieve lotgenoten, ik ben er nog zo een die cd’s koop. Ik zal het je nog sterker vertellen. Soms koop ik ook grammofoonplaten. Vinyl. Google maar eens, als je niet weet wat een grammofoonplaat is. Ik ben er dus zo eentje, die een vinylliefhebber is. Maar het merendeel van de muziek die ik koop is op cd. Geen gestream of bestanden downloaden voor mij. Ik wil het fysieke album in mijn handen hebben. Hebben, ja. Iets bezitterigs is mij niet vreemd. Doorgaans ben ik niet meer zo van de heb. Zeker sinds we zijn verhuisd en heel veel kleiner zijn gaan wonen, verzamelen we een stuk minder spullen. Dat was in ons vorige huis anders. Toen hadden we ruimte zat. Vier slaapkamers, bijvoorbeeld, terwijl we maar met z’n drietjes waren. Al die lege ruimte hadden we in een mum van tijd volgestouwd met spullen. Spullen die we niet (meer) nodig hadden, maar altijd handig waren, ‘voor het geval dat’. ‘Je weet maar nooit.’ Drie jaar geleden verhuisden we en gingen we écht kleiner wonen. Heel veel spullen hebben we toen verkocht, naar de kringloop gebracht of weggegeven. Nergens spijt van, ook niet van de verzameling muziekinstrumenten. Het ging me aan het hart toen ik mijn Philicorda, mijn Yamaha CS-15 en mijn Roland Juno-1 verkocht, maar ik heb ze sindsdien geen seconde echt gemist. Het enige waar ik moeilijk afstand van kon doen waren boeken en platen. Zeker tachtig procent van onze verzameling boeken is meeverhuisd. Van de platen (vinyl, cd, dvd, bluray en videoband (ik heb geen videorecorder (meer (excuses voor al deze haakjes (dank je voor het grapje, Jeff))))) honderd procent. Ik zie geen televisie en luister geen radio. Belangrijkste reden daarvan is dat ik nooit zie of hoor wat ik op dat moment wíl zien en horen. Liever draai ik die platen of speel ik de films in de speler. Ondertussen bestudeer ik de hoes of het doosje. Wat dat aangaat is een elpee ideaal: je hebt echt wat moois in handen en de informatie is goed leesbaar. Bij een cd, dvd of bluray is dat anders. De plastic doosjes hebben de neiging tot barsten en de pukkeltjes waarin het plaatje zit geklemd breken snel af als je ze laat vallen, de digipacks zitten vol beschadigingen en om alle kleine letterjes te kunnen lezen moet ik toch echt mijn microscoop tevoorschijn halen. (Laat ik die nou net niet hebben meeverhuisd.) Niettemin, een album of muziekregistratie, of dat nu op elpee, cd, dvd of bluray is, dat is toch een totaalproduct: muziek, beeld en verpakking vullen elkaar mooi aan. Ja, daar betaal ik dan graag voor, ook al ben ik een van de weinigen op deze planeet die nog betaalt voor het kunstwerk. Ik steun de artiest, zodat die weer nieuwe mooie dingen kan maken. Inmiddels koop ik ruim veertig jaar muziek en ik vind dat ik mag zeggen dat ik een alleraardigste verzameling in de kast heb staan. En al kan ik niet alles bijhouden van wat er uitkomt en wat ik graag zou willen hebben, toch ben ik geregeld te vinden in de winkel. Nu is de platenwinkel in ons zo majestueuze Apeldoorn gevestigd in een herenmodezaak. Je verzint het niet. Er is ook een kappershoek en koffiecorner. Leuke toko en toffe toko-eigenaar, maar doordat er van alles wat is, is het assortiment qua muziek mij net iets te klein: voornamelijk bestsellers en een enkele aanbieding. Gelukkig werk ik drie dagen in de week in een andere provinciestad en daar is nog zo’n heerlijk ouderwetse platenzaak. De bakken met vinyl winnen er steeds meer terrein terug ten koste van de bakken met cd’s. Het nieuwste van het nieuwste in allerlei genres is er te vinden en daarnaast staan die vele bakken vol met klassieke of standaard-werken en ook veel bijzonder ander materiaal. En wat ze er niet hebben, dat bestel ik graag aan de balie. Ik krijg een berichtje in mijn mailbox als het er is en ik het in de winkel kan ophalen. Nu, na een paar jaar trouwe (bijna wekelijkse) klant, roept de bediening bij mijn binnenkomst: ‘Er is weer wat voor je binnen!’ (Dat wist ik zelf ook al wel, want ik had een mailtje gehad en waarom denk je dat ik de winkel binnen kwam?) En niet zelden vraagt men mij bij het afrekenen of ik – omdat ik de platen van Die en Die veel koop – de platen van Dat en Dat niet ook interessant zou vinden. Zó’n zaak, dus. In die winkel bevond ik mij thans, heden en nu. Maar dit terzijde.
Einde van dit terzijde.

‘Dag,’ begon ik dus. ‘Vorige week kocht ik hier bij jullie in de winkel deze cd. Toen ik ermee thuis kwam, drukte ik hem gelijk in de speler. Bij het eerste liedje dacht ik: Wat een teringherrie, waarom wilde ik dit kopen? Bij het tweede liedje had ik die gedachte niet meer, maar wel een andere: Dit komt me bekend voor. Het derde liedje kon ik headbangend meebrullen: Soulsucker! Tegelijkertijd liep ik naar de platenkast en wat ik al vermoedde, bleek waarheid: bij de O van Ozzy Osbourne stond Scream. Om een lang verhaal niet nog langer te maken: ik heb deze plaat al. Nog geen half jaar geleden gekocht, hier, bij jullie, in de winkel. Toen eenmaal gedraaid en in de kast gezet. Hij is er niet meer uitgekomen. Hier is het exemplaar dat ik vorige week hier bij jullie in de winkel kocht en hier is het bonnetje. Kan ik ‘m ruilen?’
‘Dat kan.’ Ik kreeg mijn geld terug.
‘Dat is fijn,’ zei ik. ‘Kunnen jullie ook een database aanleggen in jullie kassasysteem van de platen die ik hier bij jullie in de winkel koop? Dat als je de cd – die ik uit de bakken ruk en aan jullie overhandig – scant, dat er dan een melding bij jullie in het scherm opplopt dat ik die plaat al een keer eerder bij jullie heb gekocht? Dat moet technisch toch niet al te ingewikkeld zijn; bovendien scheelt het jullie een boel overbodig werk als ik het kom ruilen en voorkomt het bij mij zeer veel overbodige stress.’
‘Dat kan helaas niet.’
‘Wat een klerewinkel is dit toch ook.’ Woedend verliet ik de zaak.

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, januari 2020

(Met dank aan de lieve jongens van Kroese Arnhem.)

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 17 april: zelfisolatie dag 36
Ik slaap bij vlagen. Zeven uur wakker. Drie kwartier later loop ik een ronde hard. Tegenwind, beetje kramp, toch loop ik de ronde uit. Thuis nog even terug in bed. Koffie met De Vrouw op de galerij. Veel zon. Ik loop naar een supermarkt voor een paar kleinigheden. Meer koffie met De Vrouw op de zonnige galerij. Lunch en afwasje. Dan wandel ik een rondje en haal het groentepakket op. Lezen op de galerij. Tegen vijf uur maak ik avondeten: een Mexicaanse schotel. Ik bak runderreepjes, ui erbij, knoflook, peper, paprika, courgette, tomatenpuree en rode bonen. Erbij komt een salade van bosui, komkommer, koolrabi en appel. De boel smaakt goed. Afwas en afval. Ik handel wat mail af, lees en luister. Tien uur weer slapen.
Muziek vandaag: Survival & Other Stories (Jon Anderson), Adolescent Sex (Japan), Better Late Than Never (Anderson Ponty Band), Lumen (Jansen & Barbieri), Sleepwalking (Marjana Semkina)

–

Donderdag 16 april: zelfisolatie dag 35
Zeven uur heb ik de werklaptob aan de praat. Veel overleg vanmorgen, doodmoe word ik ervan. Tussendoor even koffie op de galerij in de zon. Dan weer verder met telefoon, overleg. Meer koffie, nu met De Vrouw, op de galerij. Dan weer overleg. Pas om half twee lunch met De Vrouw. Klein afwasje. Kort rondje door het Amaliapark. Vervolgens weer een overleg. Tussendoor iets ordenen en dan weer een overleg. Pas om vijf uur doe ik de werklaptob uit. Pfff, lange en intensieve dag. Ben er nog doodvermoeider van. Krant. De Vrouw serveert een prachtige kliekendis: de groenterijstschotel van dinsdag, de zuurkoolschotel van gisteren en de salade van gisteren. De griesmeelpudding is van vandaag. Afwas. Ik bel Onze Vader. Het gaat nog goed met hem, al is hij wat verkouden en heeft hij daarom een afspraak met zijn oogarts afgezegd. Hij komt nu niet buiten en het is allemaal wat saai, maar hij redt het goed. Ik werk de webstekken bij, lees en luister en lig voor tien uur al in bed van vermoeidheid.
Muziek vandaag: Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno), The Living Tree (Jon Anderson & Rick Wakeman), Baile Bucanero (Ondatrópica), The Living Tree – In Concert – Part One (Jon Anderson & Rick Wakeman), The Way Up (Pat Metheny Group), Folkesange (Myrkur)

–

Woensdag 15 april: zelfisolatie dag 34
Wakker om half zes. Een uur later loop ik buiten mijn ronde hard. Het is erg koud en er staat wat wind; lopen gaat lastig, maar het lukt goed. Thuis webstekken. Negen uur hebben we contact met onze financieel adviseur en vullen we onze belastingaangifte 2019 in. Het gaat niet heel soepel online, maar we redden het. Het ziet ernaar uit dat we dit keer een aardig bedrag terugkrijgen en dat komt doordat we wat zorgkosten hebben gemaakt in 2019. Na drie kwartier zijn we klaar en ruimen we alle papieren op. Dan loop ik door de zon en de ochtendkou naar de biowinkel. Op de terugweg is het al veel minder koud en op de galerij is het zelfs zo aangenaam dat De Vrouw en ik daar koffie drinken. Niet veel later lunchen we. Afwasje. Afval. Dan ga ik op de galerij lezen in Brieven (J.R.R. Tolkien). Vijf uur maak ik avondeten: een salade van spitskool, mandarijn, bieslook, appel en rozijn, met de beroemde schotel van spek, zuurkool, karwijzaad en witte bonen. Erbij braad ik rundersaucijzen. Het is zeer lekker en er blijft nog wat voor morgen over. Een nagerecht is er ook: de pompoenhazelnotencake die De Vrouw vorige week maakte, met vruchtenjam en ernaast vruchtenkefir. Afwas. We zien de persconferentie van de minister-president en zijn knecht en de boodschap is dat er nog niet zo veel nieuws is, maar dat we nog twee weken zo door moeten gaan. Daar hadden we al op gerekend. Ik werk de webstek bij (dank Aar voor het overzetten van de ene server in Frankfurt naar de andere in Nürnburg), lees en luister en ga rond tien uur weer slapen.
Muziek vandaag: From Me To You (Jon Anderson), Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno), Live From La La Land (Jon Anderson), Playing In A Room With People (Jansen Barbieri & Karn)

–

Dinsdag 14 april: zelfisolatie dag 33
Zes uur wakker en op. Koffie. Een uurtje later heb ik de werklaptob open en ben ik aan het werk. Wat overleg, wat voorbereiden, wat uitwerken, het kan allemaal rustig aan. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. Lunch met De Vrouw. Ondertussen heb ik een probleem met de verbinding met het werknetwerk. Dan maar een rondje wandelen buiten. Pas om drie uur kan ik weer verder werken. Vijf uur doe ik alles uit. Krant. De Zoon is er even voor half zeven. De Vrouw serveert loempia’s met een schotel van kip, doperwten, snijbonen en rijst in kerrie. Zeer smakelijk. Afwasje. Dan zoeken we de documenten bijeen die we morgenochtend nodig hebben bij de belastingaangifte. Ten slotte werk ik de webstek bij, lees en luister ik en om tien uur ben ik zeer moe.
Muziek vandaag: Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno), Watching The Flags That Fly (Jon Anderson), The Lost Tapes Of Opio (Jon Anderson), Strange Cargo (William Orbit), Strange Cargo 2 (William Orbit), Strange Cargo III (William Orbit), Binaural In Boston (Jon Anderson),

–

Maandag 13 april: zelfisolatie dag 32
We gaan week vijf in. Om half acht loop ik mijn ronde hard. De Vrouw is naar haar werk. Buiten is het vrij koud en er staat een straffe (tegenwind); toch lukt lopen goed. Thuis ruim ik was op, werk ik de webstekken bij en lees en luister ik. Koffie. Van alles ter ontspanning. Meer koffie. Plus lunch. Na een miniafwasje ga ik buiten een rondje lopen. Thuis verder lezen. De Vrouw is er weer om half vijf. We praten bij. Dan leg ik kipvleugels onder de grill en twintig minuten later schuif ik de ovenschaal met regenboogwortelstoemp en die met de gorgonzola-eieren in tomatensaus in de oven. Tegen zes uur zitten we dan aan tafel en eten we alles op. Natafelen. Afwas. Dan werk ik webstekken bij, lees en luister ik. Tien uur weer slapen. Nee, het went niet.
Muziek vandaag: de sampler die mee kwam met de doos The Lost Tapes (Jon Anderson), Interview (Jon Anderson), The Mother’s Day Concert (Jon Anderson), Abolition Of The Royal Familia (The Orb), Searching For The Songs (Jon Anderson), From This Place (Pat Metheny), Live In Sheffield 1980 (Jon Anderson with The New Life Band), Theme Of Secrets (Eddie Jobson)

–

Zondag 12 april: zelfisolatie dag 31
Iets na zeven uur wakker en op. Koffie. Rond half tien ga ik buiten op de galerij in de zon lezen. Koffie met De Vrouw op de galerij. Het is rustig op straat en we gaan een rondje lopen. In het Oranjepark staan tulpen op hun laatste dagen. Thuis meer koffie op de galerij. De Zoon is er om een uur voor paaslunch. Afwasje, stofzuig. Dan lees ik op de galerij. Eind van de middag maak ik het avondeten: de traditionele gorgonzola-eieren in tomatensaus, met een salade van bosui, komkommer, peer en augurk, plus ik bak biefstukken. De Zoon is er om half zeven weer en helpt mee met opeten. De Vrouw heeft nagerecht: caramelijs met haar pompoenrozijnenhazelnootcake. Afwas, afval. Dan is het al bijna acht uur. Webstek, lezen en luisteren en om tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno), Dream Theory In Malaya (Jon Hassell), The More You Know (Jon Anderson), State Of Independence (Jon Anderson), The Dub Room Special (Frank Zappa), Folkesange (Myrkur)

–

Zaterdag 11 april: zelfisolatie dag 30
Zes uur op. Nog geen uur later ga ik een ronde hardlopen. Daarna wandel ik naar de markt voor fruit en groente. Vervolgens ga ik naar de bioslager en biowinkel voor paasboodschappen. Koffie met De Vrouw op de galerij. We zwaaien naar mijn Jongste Broer, die vandaag vijftig jaar wordt. Lezen op de galerij. Meer koffie met De Vrouw op de galerij. De Zoon is er om een uur voor lunch binnen. Afwasje. Dan lezen op de galerij. Pas om kwart voor vijf is het koeler en ga ik binnen avondeten maken. Paar aardappels, halve knolselderij, paar regenboogwortels, ui aan de kook. Ondertussen salade maken van bosui, miniromasla, komkommer, kerstomaat en peer. Ook braad ik een varkenshaas. Na twintig minuten koken stamp ik de groente en hebben we regenboogwortelstoemp. Aan tafel. Het smaakt wonderwel. Kefir met frambozen als nagerecht. Afwas, afval. Dan is het half acht, werk ik de webstek bij en lees en luister ik. Half elf slapen.
Muziek vandaag: Earthmotherearth (Jon Anderson), Abolition Of The Royal Familia (The Orb), Vernal Equinox (Jon Hassell)

–

Vrijdag 10 april: zelfisolatie dag 29
Kwart over zes wakker en op. Koffie. Zeven uur heb ik de werklaptob aan. Er liggen wat taken en die handel ik kalm af. Koffie met De Vrouw op de zonnige galerij. Verder werken. Meer koffie met De Vrouw op de galerij. Verder werken. Lunch met De Vrouw. Ik heb last van mijn maag, voel me niet goed, wat warrig in het hoofd. Nog iets verder werken. Dan sluit ik alles af en loop ik buiten een rondje. Thuis even lezen. Dan maak ik avondeten. Niet heel moeilijk. Spek bakken, ui, wortel, spitskool, bouillon eroverheen en vijftien minuten koken. Dan rookworst en bosui erbij en klaar is de groentesoep. Croutons en brood erbij. De Vrouw heeft vandaag een pompoencake met hazelnoten en rozijnen gebakken. Daar eten we iets van als nagerecht, met een klodder perenjam erbij. De afwas is heel klein. Ik werk de webstek bij, lees en luister. Erg op tijd ga ik slapen. Nog voor tien uur. Ik ben heel moe. De vierde week van isolatie is voorbij.
Muziek vandaag: Angels Embrace (Jon Anderson), Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno), Time (Steve Howe), Hidden (Jungle By Night), Points Of Order (Bill Laswell), Spirit (Caroline Lavelle), Abolition Of The Royal Familia (The Orb), Folkesange (Myrkur), Ends (Giancarlo Erra)

–

Donderdag 9 april: zelfisolatie dag 28
Voor zes uur loop ik buiten mijn ronde hard. Het is vrij zacht en windstil. Tien voor zeven loop ik de deur uit om de bus naar de werkplek te pakken. Wat ik niet goed heb uitgezocht, is of de bus wel de gebruikelijke dienstregeling rijdt. Nee, dus. Pas om half negen ben ik op de werkplek. Daar doe ik wat noodzakelijke dingen, eind van de ochtend wat overleg. Tussen de middag wandel ik door bos en veld en zon. Veel voorzichtig voorjaarsgroen. Halverwege de middag ga ik weer terug naar huis. Vier uur ben ik daar. Bijpraten met De Vrouw. Zij gaat avondeten maken en serveert een ovenschotel van ui, pompoen, spitskool, chorizo en ei, met een salade ernaast. Toe is er griesmeelpudding. De afwas is snel gedaan. Ik bel Onze Vader. Het gaat goed met hem, al vindt hij het allemaal wat saai worden en merkt hij dat het met lopen minder gaat. We spreken elkaar snel weer. Ik werk de webstek bij, lees en luister en ga iets na tien uur naar bed.
Muziek vandaag: Abolition Of The Royal Familia (The Orb), Folkesange (Myrkur), Vernal Equinox (Jon Hassell)

–

Woensdag 8 april: zelfisolatie dag 27
Voor zeven uur wakker en op. Koffie. Lezen. Half tien wandel ik naar de biowinkel. De zon schijnt en het is al heel aangenaam. Ik heb dan ook geen jas aan. Koffie met De Vrouw op de galerij. Verder lezen. Meer koffie met De Vrouw op de galerij. Half een lunchen we. Half twee vertrekt De Vrouw naar haar werk. Ik lees op de galerij, maar ga ook even buiten een rondje wandelen. Half zes maak ik avondeten: een risotto met kastanjechampignons, ui, twee kleuren wortel en parmesan. Dit eet ik op (goh). Afwasje. Webstek, lezen en luisteren. Half tien is De Vrouw thuis van het werk. We praten bij en een half uur later ga ik slapen.
Muziek vandaag: het vijfde plaatje uit de set The Virgin Years 1977-1983 (Tangerine Dream), Deseo (Jon Anderson), Romantic Warrior (Return To Forever), Change We Must (Jon Anderson), Black Moon (2017 remaster met het bonusplaatje Live At The Royal Albert Hall) (Emerson Lake & Palmer), One Quiet Night (Pat Metheny)

–

Dinsdag 7 april: zelfisolatie dag 26
Om zeven uur heb ik mijn ronde al hard gelopen en ben ik aan het werk. Lopen gaat weer zeer goed. Groot oorverdovend concert van vogelgeluiden. Het weer is zacht. Ik ga aan de slag. Er ligt nog van alles en in alle rust kan ik veel afhandelen. Kwart voor acht is het buiten ogenschijnlijk plots heel mistig. Raar. Tussendoor neem ik af en toe pauze, want het getuur naar het laptobscherm en de telefoon en het aandachtig luisteren naar de stemmen doorelkaar tijdens het beeldbellen, maakt me doodmoe. Buiten schijnt de zon weer flink. Rond een uur of een lunchen De Vrouw en ik. Afwasje. Dan nog wat werken. Tussendoor even naar buiten, de zon in. Iets na half vijf doe ik de werklaptob dicht. Donderdag verder. Krant. De Zoon is laat. Om half zeven kunnen we aan tafel. De Vrouw serveert een schotel van gehakt, ui, rozijn, paprika en kikkererwten, met daarnaast een salade van bosui, komkommer, koolrabi, appel en tomaat. Zeer smakelijk weer. Afwas. We zien de persconferentie van de minister-president en een van zijn knechten: we moeten zo door blijven gaan, zeker nog drie weken tot 28 april en hoe het daarna gaat is allerminst zeker. O. Ik werk de webstek bij, lees de aanhangsels bij In de ban van de ring (J.R.R. Tolkien) uit en luister. Iets na tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: het derde en vierde plaatje uit de set The Virgin Years 1977-1983 (Tangerine Dream), Animation (Jon Anderson), San Patricio (The Chieftains), A Portrait Of Jon Larsen (Jon Larsen), In The City Of Angels (Jon Anderson), Sensuál (Trinta), Buffalo (Frank Zappa)

–

Maandag 6 april: zelfisolatie dag 25
Zes uur op. Koffie. Zeven uur heb ik de werklaptob aan en ga ik aan het werk. Half tien koffie met De Vrouw op de zonnige galerij en weer verder. Overleg, afspraken, geregel. Meer koffie met De Vrouw op de galerij. Het is warm. Verder werken. Dan lunch. Begin van de middag gaat De Vrouw naar het werk. Ik heb een eerste overleg met de werkgroep van Theater Wirwar. Ik stel me voor en mag de coördinator gaan zijn. De werkgroep vergadert eens per kwartaal, maar er is al in geen half jaar een overleg geweest en ik merk dat de boel wat stil ligt. We merken ook dat de spelers graag iets doen nu elkaar lijfelijk ontmoeten niet mogelijk is. Maar online kan er misschien wel wat? Over twee weken hebben we een korte tussensessie. Ik wandel even naar buiten. Warm daar. Thuis weer verder. Om half vijf doe ik de werklaptob uit. Ik lees de krant. Rond zes uur ga ik avondeten maken: ik bak kastanjechampignons, paprika en courgette, roer daar wat spliterwtenpasta van gisteren doorheen, plus een restant rode pesto, wat peper en zout en klaar. Zeer smakelijk. Ik was het weinige af en ga dan de webstek bijwerken. Ook lees ik De terugkeer van de koning (J.R.R. Tolkien) uit en luister ik. Tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit de doos The Virgin Years 1977-1983 (Tangerine Dream), Homo Erraticus (Ian Anderson), Olias Of Sunhillow (Jon Anderson), M. (Jansen Barbieri & Karn), Dead Magic (Anna von Hausswolff), Song Of Seven (Jon Anderson), Live In The US (Karmakanic), Fourth World Vol. 1: Possible Musics (Jon Hassell)

–

Zondag 5 april: zelfisolatie dag 24
Kwart voor zeven op. Nog geen uur later loop ik mijn ronde hard. Koud, maar lopen gaat weer prima. Thuis nog even terug in bed. Koffie met De Vrouw. Lezen op de galerij. Meer koffie met De Vrouw op de galerij. De Zoon is er om een uur voor lunch. Afwasje. Stofzuig. Ik wandel langs het kanaal naar een supermarkt. Het is heel zonnig en zacht (twintig graden) en ik heb mijn jas niet aan. Ik koop eieren, komkommer en sap. Thuis verder lezen. Om half zes ga ik avondeten maken. Oven voorverwarmen op 180 graden. Een tomatensaus maken van ui, restje romasla, tomaten en Italiaanse kruiden. Dan leg ik stukken victoriabaars in een ingevette ovenschaal en giet de saus eroverheen. Afgedekt een half uur in de oven. In de tussentijd maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en mango. Ook kook ik spliterwtenpasta. Rond half zeven zet ik alles op tafel. Er blijft voldoende over wat De Vrouw morgen kan meenemen naar haar werk. Ik was af. Dan werk ik de webstek bij en ga ik lezen en luisteren. Tien uur slapen.
Muziek vandaag: Tapestries (Rick Wakeman & Adam Wakeman), A Sort Of Homecoming (Anathema), After The Exhibition (The Wrong Object), The Optimist (Anathema), Flash Of The Spirit (Jon Hassell & Farafina)

–

Zaterdag 4 april: zelfisolatie dag 23
Kwart voor zeven op. Half negen loop ik naar de markt. De kramen staan ver uit elkaar, op het Raadhuisplein is de bloemenmarkt, het is er nog niet druk. Behalve bij mijn biogroentekraam, dan. Enig geduld is vereist. Geen probleem. Als ik mijn groente en fruit thuis heb gebracht, loop ik naar de bioslager en biowinkel. Ook daar heel rustig. Kwart over tien heb ik mijn weekendboodschappen gedaan. Koffie met De Vrouw. Dan haal ik de terrasstoelen uit de schuur en ik zet ze op de galerij. De zon schijnt en het is zowaar heel aangenaam. Het liefst zouden we nu naar buiten, het park of het bos in gaan, maar de omstandigheden zijn er niet naar; we willen anderen en onszelf niet besmetten met het virus, dus houden we ons aan de maatregelen en dringende adviezen: we blijven thuis. Koffie en lezen op de galerij. De Zoon is er om kwart voor een voor lunch. Klein afwasje. Dan verder lezen op de galerij. Het tweede deel van In de ban van de ring (J.R.R. Tolkien) is ook al uit. Verder. Iets voor half zes ga ik avondeten maken. Ik kook witlofstronken, wikkel die in plakken ham, leg ze in een ovenschaal en leg er plakken geitenkaas overheen. Ondertussen heb ik ook de salade van gisteren aangevuld met koolrabi en mango. Ik bak steaks avignon en we kunnen aan tafel. Een eenvoudige doch zeer voedzame maaltijd. Er is kefiryoghurt met blauwe bessen na. En een afwas. Ook breng ik wat afval naar containers. Om zeven uur is alle werk gedaan. Webstek, lezen en luisteren. Nog voor half elf lig ik weer in bed.
Muziek vandaag: het vijfde en zesde plaatje uit de doos Music For Installations (Brian Eno), Romance Of The Victorian Age (Rick Wakeman & Adam Wakeman), Universal (Anathema), Aardvark (Kensington Market), Distant Satellites (Anathema), Depth Of Field (Kaprekar’s Constant)

Het water deed de smaak veel beter tot zijn recht komen. Eerder dronk hij zijn whisky puur, zonder toevoeging van wat dan ook, maar sinds een echte kenner hem had verteld dat het veel beter is om wat water erbij te gieten, deed hij het ook maar. Bovendien was het goedkoper. Hoewel, nu goot hij het spul helemaal snel naar binnen. De alcohol brandde niet zo hevig in zijn keel en traagjes werd hij weer wat warm.
Leo keek om zich heen. Hij zat achterin de donkere hoek en had zo goed zicht op alles wat er in het café gebeurde. Er was niet veel volk. Vanaf de bar kwam iemand naar hem toe.

‘Leo, alles kits?’ Het was Rudi, die kende hij wel. Ook al kende hij hem liever niet.
‘Z’n gangetje,’ zei Leo. ‘Met jou dan?’
Rudi begon een verhaal. Leo luisterde maar half. Vanuit zijn ooghoek zag hij dat de deur van het café open ging en een man binnen kwam.
‘… je weet hoe het met Martijn is afgelopen.’
‘Huh? Wat zeg je, Rudi?’ Leo draaide zijn hoofd naar Rudi toe, maar bleef kijken naar de man in de lange regenjas die nu aan de bar was gaan zitten. De griet achter de bar zette een glas kraanwater voor zijn neus.
‘Martijn. Wat hem is overkomen.’
‘Dat. Och ja. Dingen gebeuren, Rudi.’
‘Maar hier, zo dicht in de buurt. Hij was een stamgast, Leo. Net als jij en ik.’
‘Maak niet zo’n paniek, vent,’ zei Leo. ‘En laat me even met rust, zeg. Ik kom hier om te ontspannen en kom jij hier een beetje reuring in m’n kop proberen te krijgen.’
‘Wat je wilt, Leo. Maar ik zeg je: voor je het weet, zijn ook gasten zoals jij …’
‘Oplazeren, Rudi.’ Leo keek hem nu giftig in de ogen.
Rudi haalde zijn schouders op, draaide zich om en liep terug naar de bar. Hij ging naast de man zitten die een slokje van zijn glas kraanwater nam. Leo zuchtte en bracht zijn whisky naar zijn mond.

Alsof hij nu al niet genoeg aan zijn hoofd had. Wat een avond was het tot nu toe geweest. Het begon al bij Alania. Die meid had hem een paar maanden geleden gesmeekt om aan werk te helpen. Hij had van alles voor haar gedaan: een kamer vrijgemaakt op een gunstige locatie, haar geld gegeven voor wat sloeriekleren, eenvoudige voorwaarden gesteld – driekwart moest ze afstaan aan hem, noem maar op. En denk je dat ze zich een beetje inzette? Vanavond zat ze op haar bank in plaats van dat ze voor het raam stond, dus klanten ho maar. Hij had haar eens even flink de les gelezen, maar hij had er een hard hoofd in of ze wel helemaal goed tot haar doordrong wat de consequenties konden zijn. Altijd gelazer met die Oostblokteven. Ze bibberde en beefde, dat wel.

‘Nog een whisky, Leo?’
‘Doe maar, Anja. En kom straks even bij me zitten. Ik heb behoefte aan een praatje.’
‘Geen tijd.’
‘Wat ben jij gehaast. Heb je een deadline of zo? Zo druk is het niet. Je moet tijd en aandacht hebben voor je klanten.’
‘Voor jouw soort klanten misschien, Leo. Maar hier in de zaak heb ik wel wat anders te doen.’ Anja liep terug naar achter de bar.
Leo zuchtte. De man die aan de bar zat, gleed van zijn kruk en verliet het café.

En wat een gedoe had hij met die Selina, zeg. Dat mens was normaal gesproken al labiel, maar sinds Martijn in haar kamer was vermoord, was ze compleet van het padje af. Op zich was een moord niet heel bijzonder, het gebeurde wel eens vaker in het wereldje. Maar deze was wel vreemd. Geen spoor van de dader te vinden. De politie tastte volledig in het duister. Selina had ook helemaal niets gezien, zei ze. Maar normaal aan het werk ging ze niet meer. Ze was bang. Voor de verkeerde dingen. Ze moest bang zijn voor hém, niet voor een ander. Hij had het haar daarnet nog eens flink ingepeperd. Ze stribbelde tegen en gilde en krijste alles bij elkaar. Hij had haar een paar fikse meppen tegen haar kanis moeten geven voordat ze eindelijk stil werd. Haar neus bloedde en hij rook haar onrust en haar angst. Toen duwde hij haar ruw voor het raam in het licht, maar van harte ging het niet. Gelukkig dat er net een potentiële klant voorbij kwam. Een vreemde snuiter, met een lange regenjas en een leren tas in zijn hand. Die vent bleef voor het raam staan. Selina gilde dat ze zo’n engerd niet wilde. Hij had haar door elkaar geschud en nog een flinke klap in haar gezicht gegeven, toen bond ze in en liet de vent binnen. Leo had ondertussen via de achterdeur het pand verlaten en was naar dit café gegaan, toe aan een goed glas whisky.

Die whisky was op. Leo stond op en ging naar de bar. ‘Hoeveel krijg je van me?’ vroeg hij.
Anja noemde het bedrag. Hij legde een briefje van twintig op de toonbank en zonder verder nog iets te zeggen liep hij naar de uitgang.
‘Tot later!’ riep Anja nog.
Hij bromde iets onverstaanbaars en ging naar buiten. Er hingen wat flarden mist. Nog één controlebezoek stond op zijn programma. Blonde Neel was een oude werknemer, die trouw haar werk deed. Ze was ervaren en wist hoe ze met lastige klanten moest omgaan. Nooit problemen met haar. Haar raam bevond zich in een straatje even verderop. Toch, voor de zekerheid wilde hij bij Neel langs. Leo koos de korte route en sloeg linksaf de smalle steeg in.
Net was hij de hoek om of hij hoorde achter zich een kort geluid. Hij wilde zich omdraaien, maar daar kreeg hij niet de gelegenheid voor. Plots een knallende pijn op zijn achterhoofd. Hij zag sterretjes en zeeg ineen. Nog net ontwaarde hij een figuur, een doodgewonde man in een lange jas die hem met kracht in zijn gezicht schopte. Toen werd het helemaal donker.

Leo kwam bij. Alles was zwart om hem heen. Hij kon zich nauwelijks bewegen. Er zat iets van een zak over zijn hoofd. Overal pijn. Iets of iemand sleepte hem over de grond. Hij botste met zijn hoofd ergens tegenaan.
‘Weer een deel van de afspraak uitgevoerd,’ hoorde hij iemand sissen. ‘Dringende noodzaak. Niemand die nu langs de vaart komt om je te helpen.’
‘Ik herken je stem!’ probeerde Leo te bluffen, maar hij had de kracht niet. ‘Ik weet je te vinden en laat je kapot maken.’ Vergeefse moeite. Een steek in zijn borst. Nog een en nog een.
Hij hoorde iets kabbelen en ruisen. Toen leek het even of hij gewichtsloos was. Plots was het heel koud, maar daar merkte Leo niets meer van. Boven hem sloot zich het zwarte water.

–
Apeldoorn, maart 2020

Hier lees je ‘m op FOK!.