bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

15-01-2021

Bas, Willem, Aad en ik – 14 januari 2021

Filed under: BWi&A BWA&i BAW&i ABW&i — bazbo @ 07:46

Heren,

Bijgeleverd bewijsstuk No.1 doet vermoeden dat ik mijzelf op het terrein van de alcoholinname eerder een liefhebber dan een kenner mag noemen. Ik ben me derhalve bewust van het feit dat ik mij met deze ongevraagde inmenging in uw Whisky- dan wel Whiskey-verhandelingen op glad ijs begeef. Hetzelfde ijs dat volgens sommigen beter in het desbetreffende glas gedeponeerd had kunnen worden (hoewel dat in andere kringen weer als een doodzonde wordt ervaren). Beide groepen kunnen overigens beter niet benaderd worden alvorens men enig inzicht heeft vergaard in de aard van hun nieuwjaarswensen. Dank voor dat inzicht, Bas.
Welnu, met ware doodsverachting meen ik het, gezien de bereidingswijze in kwestie, nogal voordehand liggend te mogen vinden dat er gesproken wordt over een ‘koker’ (nogal wiedes). Het enige verschil dat ik tussen de Schotse en de Ierse variant heb kunnen ontdekken heeft een letterlijk karakter. Of die ‘e’ samenhangt met die derde keer distilleren zou ik niet durven beweren.
Hoewel ik stoken afkeurenswaardig acht zou ik met het oog op de bekentenis van de heer Bierman toch het volgende (in vragende zin) op willen merken:
Truus, wie beheert er bij jullie het huishoudgeld?
Voorts: Weer een gevalletje van # Poetry Too. Een update van mijn Coronalogboek + toegift.
Hoewel er al het een en ander is gemeld rond het formuleren van een gezonde nieuwjaarswens spreek ik bij deze toch de wens uit dat er dit jaar nog een podium te vinden is voor een gezamenlijk optreden. Corona Volente.
Geachte Partners in Rhyme; wees gegroet!

Een kwestie van restverwerking

Het eerste slokje was wel even wennen
‘k verslikte me al in dat vreemde woord
Ik had, voordat ik Jerry leerde kennen
nog nimmer van Bardorolo gehoord

Dat gold voor Chablioja en Bourhône
en Cavalpolicella evenzeer
Lambruscorbiéres, Chardonamarone
Bordouro en nog vele wijntjes meer

Zijn toenmalige chef van ’t restaurantje
verklaarde hoe hij aan die wijntjes kwam
en in zijn jerrycan menig restantje
na sluitingstijd vaak mee naar huis toe nam

En in zijn eigen bistro schenkt hij nu
zijn eigen merk; Château les Résidus

© Aad van der Waal

Lakmoes

Wanneer ik op het scherp sta van de snede
terwijl de stad in diepe rust verkeert
word ik hier bij de grenspost van de rede
door mijn geweten scherp geobserveerd

Dan boort mijn blik zich als een drieste drevel
en tegen beter weten in, confuus
eerst links en daarna rechts in blauwe nevel
wanhopig tastend naar een snel excuus

Wist men mij feilloos te conditioneren?
Blijf ik gekluisterd aan dit ongemak?
Ik tracht de afspraak te herformuleren
verlangend naar wat eerder overstak

Want, minder tot gehoorzaamheid verplicht
kreeg hier de vrije wil frequent groen licht

© Aad van der Waal/ augustus 2020

© Aad van der Waal

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Leave a comment