Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 5 juli:
Vijf uur. Mijn ronde hardlopen gaat door zon en langs Grift en kanaal en gaat fijn soepel. Zeven uur aan het werk. Er is van alles, maar niets urgents en ik kan in alle rust veel achterstalligs wegwerken. Koffie op het balkon. Buiten regent het fors. Meer werk. Meer koffie. Meer werk. Dan lunch. En afwasje. Ik wandel een rondje buiten het centrum. Meer werk. Half vijf is het klaar. Krant. De Zoon is er om half zes. De Vrouw serveert een gerecht met ei en veel verse groente en daarnaast een verse salade van wortel, tuinboon, ananas en kerstomaat. Allemaal zeer smakelijk. Afwas en afval. Lezen op het balkon. Webstek. Meer lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Look At Yourself (Uriah Heep), Demons And Wizards (Uriah Heep), Heaven And Hell (Vangelis), The Magician’s Birthday (Uriah Heep), Katakofti (Amsterdam Klezmer Band & The Galata Gypsy Band), Zappa In New York (Frank Zappa), Sála (Kati Rán)

–

Donderdag 4 juli:
Niet zo heel goed geslapen. Goh. Op tijd op de werkplek. Van alles. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag van alles. Kwart over vijf thuis. De Vrouw is vandaag de deur uit. Kranten. Ik maak avondeten voor mijzelve. Niet moeilijk: eerst pasta koken, dan het restant curry van dinsdag opwarmen, pasta erbij en opeten. Afwasje. Lezen op het balkon. De Vrouw is terug, maar moet gelijk even liggen. Webstek. Lezen op het balkon. Bijpraten met De Vrouw. Zeer vermoeid. Op tijd slapen.
Muziek vandaag: Perilous (Glass Hammer), het derde plaatje uit de set Whisky A Go Go 1968 (Frank Zappa)

–

Woensdag 3 juli:
Half zeven. Ik loop een ronde hard door de zon en die lukt heel aardig. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Als ik thuis kom, gaat het regenen en dat blijft het grootste deel van de dag zo. Koffie op het balkon. Krant van gisteren. Meer koffie met De Vrouw. We lunchen. Afwasje en huishoudelijks. Ik wandel een klein rondje langs het kanaal. Dan pakken we een bus naar het ziekenhuis. Op de MRI-scan is wel wat te zien, een bobbel boven in de hersenen, waarschijnlijk een goedaardig gezwel, niet ernstig, maar vraagt wel regelmatig controle dat het niet groter wordt. Het verklaart de klachten (dubbelzien) echter niet: dat gebied bevindt zich juist achter in de (kleine) hersenen en daar is op de scan niets te zien. En dus is het nodig om het hersenvliesvocht te onderzoeken, of zich daar mogelijk losse kankercellen in bevinden. Pas over twee weken kan ze terecht voor een lumbaalpunctie en dan weer een week later is er de uitslag. Houdt het dan nooit op? Toch is er ook opluchting dat er niets acuuts nodig is. Buiten is het droog. Bijna aan het eind van de middag zijn we thuis en maak ik avondeten. Eenvoudig. Ik bak aardappelpartjes, shiitake, bosui, aubergine, paprika en courgette. Voor De Vrouw bak ik steak bavette en er is nog een restant salade van gisteren. We eten alles op. Afwasje. Lezen op het balkon in de zon. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Last (The Unthanks), Talking With Strangers (Judy Dyble), de eerste twee plaatjes uit de set Whisky A Go Go 1968 (Frank Zappa)

–

Dinsdag 2 juli:
De wekker gaat (niet) op de gebruikelijke tijd. Zes uur ben ik aan het werk. Thuis, vandaag. Er is nogal wat achterstallig werk weg te werken. Koffie met De Vrouw op het balkon. Kwart over negen lopen we door de regen naar het station en daar pakken we een bus. In het ziekenhuis is De Vrouw twintig minuten op de afdeling radiologie en na de MRI zijn we snel weer weg. Even na elf ook weer thuis. Koffie op het balkon. Nog wat werken. Dan lunch. Afwasje. Verder met werk. Vier uur vind ik het klaar. Even uitrusten. Dan maak ik avondeten: een rode curry van ui, een restje bindsla, aubergine en linzen. Daarnaast een ferme salade van spitskool, mandarijn, ananas en rozijnen. Ik vul portabello’s met bosui en feta en schuif die de oven in. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten er fiks van. Natafelen. Afwasje. Webstek. Pas om half acht fiets ik naar Peter-Jan. Gevieren rijden we naar Klein Noordijk voor de toneelrepetitie. Daar spelen we het hele stuk door en op een paar kleine tekstpunten na loopt het redelijk soepel. Mooi om het op locatie te spelen zodat logistiek en ruimte in ons hoofd gaat zitten. Er is nog veel werk te verzetten, maar we hebben er vertrouwen in. Pas om half twaalf thuis. Even napraten en slapen.
Muziek vandaag: Raum (Tangerine Dream), Natural States (David Lanz & Paul Speer), One Night In Europe (Unitopia), Sála (Kati Rán)

–

Maandag 1 juli:
Niet zo heel goed geslapen. Op tijd op de werkplek. Daar van alles, waaronder een groot overleg dat me geheel sloopt. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag ook van alles, maar het lukt me nauwelijks om echt productief te zijn. Kwart over vijf thuis. Krant op het balkon. De Vrouw serveert een stoempje van aardappel en spitskool met ernaast een salade van bosui, paprika en kerstomaat. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Cor Cordium (Glass Hammer), Limonchiki (Amsterdam Klezmer Band), de twee bonusplaatjes die mee kwamen met More Than A Dream – The Dream Complete (Unitopia)

–

Zondag 30 juni:
Half zes. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal en door miezerregen. Het lukt. Thuis nog terug in bed. Pas om negen uur staan we op. Koffie op het balkon. Kleinigheden in huis. Meer koffie in de zon op de galerij. Lunch. Afwas en stofzuigen. Ik wandel een rondje langs kanaal en door park. Ontspannen op het balkon. Dan is het tijd voor de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (Goat). Erna maak ik avondeten. Ik bak shiitake en ui, daar gaat risottorijst en bouillon overheen en na een kwartier kookt ook het restant van de venkel erbij mee. Voor De Vrouw bak ik steak bavette en ook het restant salade van gisteren gaat op tafel. We eten alles op. Er is nog een klein toetje. Afwasje. Krant op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Levitation Sessions (Goat), Green Leaves – Nick Drake Covered (allerlei), het eerste plaatje (het oorspronkelijke album) van More Than Just A Dream – The Dream Complete (Unitopia)

–

Zaterdag 29 juni:
Zes uur. Koffie. Lezen op het balkon. Begin van de ochtend wandel ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Dan lopen we het centrum in en bezoeken de markt. Meer koffie. Twaalf uur is De Zoon er. We wandelen naar een eetcafé en daar lunchen we. Na afloop bezoeken we nog een biologische plantenzaak (voor advies; de larven uit onze kruisbesstruiken gaan waarschijnlijk vanzelf weg en eten de plant nooit helemaal leeg) en een ijssalon. Dan via het Amaliapark terug. Ontspannen en lezen op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik leg aardappel en aubergine in een braadslede en dat gaat de oven in. Ook de oven in (maar wat later): een ovenschaal met venkel. Ondertussen heb ik een salade gemonteerd van bosui, koolrabi, komkommer, zilverui en druif. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten er fiks van. Afwasje. Lezen op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: het bonusplaatje dat mee kwam met Planetary Overload – Part 1: Loss (United Progressive Fraternity), Reflection (Brian Eno), Zoot Allures (Frank Zappa), het derde plaatje (het concert in Madison Square Garden) uit de set Bursting Out – The Inflatable Edition (Jethro Tull), The United States Of America (The United States Of America)

–

Vrijdag 28 juni:
Half zes. Ik loop een ronde hard. Het is afgekoeld en lopen lukt redelijk goed. Koffie en lezen op het balkon. Vanmorgen komt een monteur het modem instellen. Hij is er voor tienen en na een kwartier is hij ook weer weg. We zitten op de glasvezel. Ondertussen heb ik een abonnement op mijn telefoon ingesteld. En De Vrouw was woensdag bij de huisarts, kreeg gisteren het advies naar de neuroloog te gaan en krijgt nu bericht dat ze er vanmiddag al terecht kan. O. Meer koffie op het balkon. Lunch. We fietsen naar het ziekenhuis. Aan de neuroloog legt De Vrouw klachten uit (hoofdpijn, dubbel zien, fysiek uit balans) en die – in combinatie met een verleden van borstkanker – maken dat de neuroloog geen risico neemt: een mri-scan met spoed. Als we thuis zijn, heeft ze al bericht: dinsdag kan ze terecht. Afwasje. Lezen op het balkon: Reikhalzend verlangen (Freek de Jonge) is uit. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst kook ik spliterwtenpasta. Ondertussen monteer ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en zilverui. Dan bak ik ui, aubergine, courgette en bataat. Daar gaat de pasta bij in en uiteindelijk roer ik daar veel knoflookkruidenkaas doorheen. Voor De Vrouw en De Zoon bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Er zijn havertoetjes (frambozen en maracuja). Natafelen. Afwas en afval. Krant op het balkon. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: If (Glass Hammer), het eerste plaatje (het reguliere album) Planetary Overload – Part 1: Loss (United Progressive Fraternity)

–

Donderdag 27 juni:
Slapen lukt goed. Op tijd weer op de werkplek. In de ochtend is het er nog aangenaam qua temperatuur. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. In de middag is het er minder aangenaam qua temperatuur. Eind van de middag bezoek ik kort het afscheid van een collega; iemand met wie ik de afgelopen jaren veel heb mogen samenwerken. Kwart over vijf thuis. Krant. De Vrouw serveert het restant soep van gisteren met crackers en kruidenboter en het restant salade van eergisteren. We eten alles op. Afwasje. Zeven uur wandel ik naar de boekhandel hier schuin tegenover. Daar interviewt de directeur van de boekhandel niemand minder dan Freek de Jonge. Wat we krijgen is een overzicht van De Jonges jeugd in de jaren zestig, die hij heeft beschreven in zijn nieuwe deel (3) van zijn memoires. Na afloop spreek ik hem en ik laat mijn exemplaar van het boek én de elpee De Tragiek signeren. Ik vertel hem erbij dat toen de shop op televisie was, mijn moeder halverwege allerkatholiekst de tv uitzette. Toen ik een jaar later (in 1982) de elpee voor mijn verjaardag vroeg, kocht ze hem wel voor mij. ‘Wist ze dat het dezelfde show was?’ vroeg Freek. Alleraardigste avond. Thuis nog lezen op het balkon.
Muziek vandaag: geen

–

Woensdag 26 juni:
Half zes wakker en op. Koffie. Allerlei. Lezen op het balkon. De Vrouw gaat even de deur uit. Het wachten is op een monteur die een ‘kruising’ uit de glasvezelaansluiting gaat halen. Tegen tien uur is De Vrouw weer terug en wandel ik door brandende zon naar de super. Koffie met De Vrouw. Lezen op het balkon. Meer koffie met De Vrouw. Lunch. De monteur is er om een uur. Hij kan de ‘kruising’ niet verhelpen (daarvoor moet hij ergens onder de grond zijn), maar heeft na een half uur wel een tijdelijke oplossing (die werkt tot de onderdegrondklus is gedaan). Mooi. Nu nog een monteur die het modem instelt. Ik wandel een heel klein rondje door de hete zon en langs het kanaal. Uitrusten op het balkon. Eind van de middag maak avondeten: een soep met ui, wortel, bataat, courgette, biet en linzen. Ernaast rooster ik brood en maak ik kruidenboter. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten er goed van. Afwasje en huishoudelijks. Krant op het balkon. Webstek. Er is bericht van de internetprovider: vrijdagmorgen komt de monteur al om het modem in te stellen. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Tanworth-in-Arden 1967-68 – 18 Rare Home Recordings (Nick Drake), Dream Box (Pat Metheny), Fall In Love With The World (United Progressive Fraternity), Sála (Kati Rán)

–

Dinsdag 25 juni:
Slapen lukt goed, ook al is het kort. Vroeg weer op de werkplek. Daar van alles. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. In de middag wordt het warm in kantoor. Toch van alles. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een mooie salade met onder andere biet, komkommer, aardappel, paprika, wortel, ei en grillkaas. Zeer smakelijk met deze warmte en we eten er fiks van. Afwasje. Kranten. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes (het live-album) van Bursting Out! – Inflatable Edition (Jethro Tull), Sala (Kati Ran)

–

Maandag 24 juni:
Nog aardig geslapen ook. Vandaag weer op tijd op de werkplek. Allerlei en veel. Tussen de middag wandel ik door bos en veld en zon. In de middag allerlei en veel. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een schotel van paprika, ui, peultjes en een heel klein restant van de pastaschotel van vrijdagavond erbij in. Ernaast een salade van komkommer, radijs, kerstomaat. Smakelijk. Afwasje. Dan fiets ik naar Peter-Jan en met Ingrid rijden we naar Caroline voor de toneelrepetitie. We spreken van alles door en maken uiteindelijk ook nog een wandeling door de beeldentuin van Klein Noordijk. Na half elf thuis.
Muziek vandaag: geen

–

Zondag 23 juni:
Zes uur. Ik loop een ronde hard. Moeizaam. Thuis nog terug in bed. Koffie en lezen op het balkon. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Daar is het warm. Lezen. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuigen. We lopen naar Gigant. In de popzaal is het jazzcafé en vanmiddag is de laatste keer dat het Guus Essers Quartet er de huisband is, dus dat wil ik graag een keer meemaken. Bijzonder genoeglijke middag. Kwart over vijf zijn we thuis. Ik maak eten: een risotto met shiitake, prei, bosui en broccoli. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en zilverui. Voor De Vrouw bak ik lamsfilet. We eten alles op. Afwas. Op het balkon lees ik De maat van alle dingen (Johannes Westendorp) uit. Wat een boek. (Boekentip iemand?) Webstek. Krant op het balkon.
Muziek vandaag: Pink Moon (Nick Drake), Three Cheers (For The Broken-Hearted) (Glass Hammer),

–

Zaterdag 22 juni:
Zes uur. Koffie. Begin van de ochtend de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Meer koffie. Dan nogmaals het centrum in voor een andere super, de markt en de Syrische winkel. Koffie met De Vrouw op de galerij. Lunch. Afwas en huishoudelijks. We hebben een trein van kwart voor drie naar Utrecht. We wandelen wat door het centrum en langs de Oude Gracht en tegen vijven zoeken we een Indiaas restaurant op. We eten samosa en pakora, biryani en paneercurry en drinken thee toe. Dan wandelen we langs de Oude Gracht, gaan het spoor onderdoor en op het Jaarbeursplein betreden we het Beatrixtheater. Richard de Leth vertelt in een theaterprogramma zijn visie op gezondheid en hoe we die kunnen vergroten en bewaren. We zijn bekend met zijn theorie. Hij heeft een goed verhaal, maar in twee keer vijftig minuten raast hij daar in sneltreinvaart doorheen en er is zo goed als niets theatraals aan. Toch aardig om een keer gezien en gehoord te hebben. Na afloop hebben we snel een trein en om half twaalf zijn we thuis. Nog geen half uur later ga ik slapen.
Muziek vandaag: 5 Klavierstücke (Irmin Schmidt), Nocturne (Irmin Schmidt)

Beitel snuffelde aan de lantaarnpaal, maar nam niet de moeite om er tegenaan te plassen. Snel kwam hij weer terug onder de paraplu. ‘Is het je te nat, jongen?’ vroeg meneer Vuistsnede. ‘Het gaat nu inderdaad wel heel erg tekeer.’
Toen ze een uurtje geleden van huis waren gegaan, was het nog slechts een miezertje. Dan kon je best even de hond uitlaten, vond meneer Vuistsnede. In de loop van hun wandeling groeide de lichte regen echter uit tot de enorme hoosbui waarin ze nu liepen.
‘We zullen ergens moeten schuilen, jonge vriend,’ zei meneer Vuistsnede tegen zijn mopshond.
Beitel kefte op een manier die leek alsof hij graag op het voorstel van zijn baas in ging.

Meneer Vuistsnede tilde zijn paraplu iets hoger op, zodat hij de straat in kon kijken. Waar waren ze inmiddels beland? Vrijwel gedachteloos was hij de ene straat na de andere in gelopen, zonder acht te slaan op waar ze zich precies bevonden. Waren ze ooit zo ver afgedwaald en in deze buurt geweest? Het was er donker, maar dat kon ook zijn vanwege de zware wolken en de dichte regen.
‘Ginds brandt een uithangbord,’ zei meneer Vuistsnede. Rare zin, dacht hij nog. Hoe kan een uithangbord branden? ‘Maar je weet wat ik bedoel, Beitel. Kom, wie weet kunnen we daar terecht voor een kopje thee.

‘Is er iemand?’ vroeg meneer Vuistsnede. De deur was achter hem en Beitel dicht gevallen en nu stond hij daar met zijn druipende paraplu en evenzo druipende hondje. Er was niemand. In het café was het bijna net zo donker als buiten. Achter de bar brandde geen licht, maar op de paar tafeltjes stonden lantaarns met een kaars erin.
‘De kaarsen branden,’ stelde meneer Vuistsnede opgelucht vast. Hij liep naar een van de tafels, een spoor van regenwater achterlatend. Voorzichtig ging hij zitten op een wankele stoel. De paraplu zette hij tegen een stoel die naast hem stond. ‘Wat is er aan het handje, Beitel?’ Normaal gesproken ging het beestje aan zijn voeten liggen, maar nu bleef hij aan de riem trekken en gromde hij. ‘Volgens mij is het veilig, hoor.’

‘U hebt het goed. We zijn geopend.’
Waar kwam die stem vandaan? Meneer Vuistsnede keek om zich heen. Beitel keek onderzoekend met hem mee; ook de mopshond kon niet ontdekken wie daar had gesproken. Het was een vrouwenstem, een volwassen vrouwenstem.
‘Wat kan ik voor u doen?’
Beitel nam een aanvallende houding aan en gromde diep. Meneer Vuistsnede wierp een blik op de bar. Daar was het nog altijd half donker en leeg. Plots hoorde hij licht getrippel achter zich en hij keek nieuwsgierig achterom. Ook Beitel draaide zich om.

Voor hun neus stond een klein meisje. Ze was gestoken in een witte prinsessenjurk en zag eruit of ze amper tien jaar was. Haar rossige haren hingen over haar schouders en met donkerbruine ogen keek ze meneer Vuistsnede aan. ‘Zegt u het maar.’
De mond van meneer Vuistsnede zakte open. Het meisje leek zo jong en toch had ze die volwassen vrouwenstem. ‘Eh..,’ hakkelde hij. ‘Doet u mij maar een thee.’
‘Heeft voorkeur? Kweepeerbloesem, kalmoes, lupine, absintalsem, engelwortel of dropnetel?’
‘Eh, ze zijn vast allemaal lekker. Welke zou u aanbevelen?’
‘Ik vind de lupine zelf heerlijk.’
‘Doet u mij die dan maar.’
‘En een bakje water voor de hond?’ Ze hoefde niet eens heel ver voorover te buigen om haar handje naar Beitel uit te steken.
Beitel kromp ineen en piepte.
‘Volgens mij hoef je niet bang te zijn, Beitel,’ zei meneer Vuistsnede.
‘Beitel?’ glimlachte het meisje. ‘Goed. Lupinethee en water.’
Even snel als ze was verschenen, was ze ook weer verdwenen. Meneer Vuistsnede had geen idee in welke richting ze was gegaan.

‘Goed volk?’ Achter de bar verscheen nu een oude man met een lange baard en grijze haren. Van achter zijn brilletje keek hij het café in.
‘Wij wel,’ zei meneer Vuistsnede.
‘Vergis je niet,’ zei de grijsaard. Hij kwam naar het tafeltje toe geschuifeld. ‘Je weet het maar nooit.’
‘Wat weet je maar nooit?’
‘Het,’ zei de man. ‘Kan ik iets voor u doen?’
‘Uw collega is al geweest,’ zei meneer Vuistsnede.
‘Collega?’
‘De jongedame.’
‘Och, Emmeline. Ik had nog zo gezegd…’
‘Wat bedoelt u?’
‘Laat u maar zitten. Het komt vast goed. Als u tenminste geen vreemde dingen heeft besteld.’
‘Ik vind lupinethee wel bijzonder.’
‘O ja?’ De grijsaard keek hem verwonderd aan en glimlachte toen. ‘Bij nader inzien verbaast me dat niet. U komt net kijken.’

‘Kijkt u eens.’ Trippelende voetjes. Daar was ze weer. ‘Dag mijn kind,’ zei ze tegen de oude man. Die draaide zich om en verwijderde zich hoofdschuddend naar de donkere hoek van het café waar zich de bar bevond. Het meisje zette een groot theeglas voor de neus van meneer Vuistsnede op tafel. In het dampende vocht dwarrelden blauwachtige blaadjes. Op het schoteltje ernaast lagen een lepeltje en een glazen knikker, met daarin dezelfde blauwe gloed die ook in de thee zat. ‘Zo. En hier is wat honing als het u allemaal te bitter wordt.’ Uit een mouw haalde ze een potje tevoorschijn en met een sierlijke beweging belandde het op tafel.
Meneer Vuistsnede had het tafereeltje met verbazing zitten bekijken. Toen viel hem nog iets anders op. Beitel zat nu braaf naast hem; zijn argwaan en alertheid hadden plaatsgemaakt voor een uitstraling van rust en veiligheid. Emmeline bukte zich en aaide het dier over het kopje. ‘Goed zo,’ zei ze.
‘Dank u wel,’ zei meneer Vuistsnede.
‘Och, voor ik het vergeet,’ zei Emmeline. Ze pakte de knikker van het schoteltje en drukte het meneer Vuistsnede in de hand. Met een wijsvinger aan de lippen fluisterde ze: ‘Sst, niemand vertellen.’
Meneer Vuistsnede keek op van zijn hand, maar ze was alweer weg. Hij stak het kleinood in een jaszak, pakte het glas en bracht het voorzichtig aan zijn lippen.

–

Bitter. Heel bitter. Honing? Honing. Zo zoet. De tafel danst voor mijn ogen. Blijf ik zitten? Kijk daar, een meisje met een prinsessenjurk, lange rosse krullen, sproetjes en blote voetjes. Ze stapt sierlijk om me heen, alsof ze niets weegt. De bewegingen van haar armen bezweren me. Ze wenkt. Zal ik? Ik wil. Ga ik meedansen? Er is geen muziek maar ik hoor het wel. In mijn hoofd, in mijn hart. In mijn hele lijf. Overal. Ze danst om mij heen, geeft me kushandjes en kijkt me verleidelijk aan met haar donkere ogen. Opstaan lukt niet. Het is of ik vastgeplakt zit aan de stoel. Het meisje zwiert met trippelende voetjes om me heen op de maat van de onhoorbare muziek. De klanken zijn warm, hemels, gelukzalig. Ik verlies. Ik verlies mijzelf. Moet het laten gaan. Een klamme waas. Het beeld wordt vaag. Ik zie haar niet meer. Ik hoor haar niet meer. Ik ruik haar niet meer. Ik proef haar niet meer. Alleen de dronk. Alleen de afdronk. Bitter. Heel bitter.

–

‘Smaakt het?’
Meneer Vuistsnede schrok op. Naast de tafel stond de oude grijsaard.
‘Eh…’
‘Ik zie je twijfelen.’ De man leek niet te spreken, maar toch hoorde meneer Vuistsnede hem. ‘Je overweegt te vragen: Moet ik een eerlijk antwoord geven of mag ik ook liegen?’
‘Eh…’
‘Kies maar wat u het beste lijkt.’
‘Het is … heel bijzonder,’ wist meneer Vuistsnede uit te brengen.
De grijsaard glimlachte weer. ‘Ik weet voldoende,’ zei hij en pakte het theeglas en het schoteltje op. ‘Laat u de betaling maar zitten; deze was van het huis.’
Meneer Vuistsnede wilde iets zeggen, maar de oude man was al onderweg naar het donker van de bar.

Buiten was het droog. De zon deed gewoon pijn aan zijn ogen, maar dat deerde meneer Vuistsnede niet. Het was warm. Niet alleen buiten, maar het werd nu ook warm in zijn hoofd, in zijn hart en in zijn hele lijf. ‘Kom Beitel,’ glunderde hij, ‘we wandelen gewoon nóg een stukje.’ Beitel huppelde bijna naast hem.
Opgewekt liepen ze de straat uit. Ze waren net de hoek om of er schoot meneer Vuistsnede iets te binnen en plots bleef hij staan. Beitel trok aan de riem. ‘Even wachten, jongen. Ik heb de paraplu vergeten. Die staat nog in het café.’ Beitel bleef trekken dat hij verder wilde. ‘Dat is toch zonde, want het was een dure. Weliswaar van de HEMA, maar toch. Kom.’
Ze liepen de hoek weer om en na een paar panden bleef meneer Vuistsnede staan. ‘Hier was het toch? Of toch niet?’ Hij liep een stukje verder. ‘Waar is dat uithangbord nou?’ Weer terug. Hier dan? ‘Ik zou toch zweren dat…’
Beitel snuffelde over de stoeptegels, maar leek zijn spoor ook bijster. Hoe lang ze ook bleven zoeken, ze konden het niet meer terugvinden. ‘Het is vreemd, Beitel,’ zei meneer Vuistsnede. ‘Het café is er niet meer.’
Beitel sprong tegen de benen van meneer Vuistsnede op en kefte.
‘Wat is er? Wat wil je me vertellen? Kom, we gaan naar huis.’ Hij draaide zich weer om en ze begonnen weer te lopen. ‘Vreemd. Heel vreemd,’ zei hij al lopende tegen Beitel. ‘Het café is weg, maar de warme muziek zonder klanken blijft.’ Op de hoek van de straat stak hij een hand in zijn jaszak en zijn vingers speelden met de glazen knikker. Ver weg hoorde hij zacht getrippel.

–
Apeldoorn, juni 2024

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 21 juni:
De wekker gaat. Ik sta op. Eerst een ronde hardlopen en die lukt redelijk. Zeven uur aan het werk. Koffie tussendoor. Verder. Meer koffie tussendoor. Meer verder. Lunch. Afwasje. In de middag is er een monteur van onze internetprovider die de glasvezel komt installeren. Hij legt een nieuwe kabel vanaf het glasvezelkastje in de woonkamer naar het modem. De boel kan nog niet aangesloten, want er blijkt wel een verbinding te zijn, maar geen data door te komen. Dat betekent: andere monteur moet eerst de juiste poort vinden en als de gegevens inderdaad naar ons kastje komen, dan pas kunnen we modem opnieuw instellen en gebruikmaken van de glasvezelverbinding. Och, zo. Ik werk nog een uurtje en dan is het klaar. Dan avondeten maken. Eerst speltspiralen koken. Ondertussen monteer ik een salade van bosui, koolrabi, radijs en komkommer. Vervolgens een saus van bosui, paprika, courgette en aubergine met tomatenblokjes. Die laat ik wat inkoken. Apart bak ik blokjes kippendijfilet. De Zoon is er om half zes. We eten alles op. Toe is er nog cake met fruitsalade. Afwas en afval. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: 3396/Strange Familiar (Undark/Russell Mills), Pearl + Umbra (Undark/Russell Mills), Unifaun (Unifaun), Seguire caMinando (Amparanoia), het tweede en derde plaatje uit de set Whisky a Go Go, 1968 (Frank Zappa)

–

Donderdag 20 juni:
Redelijk geslapen. Op tijd op de werkplek. Daar weer veel. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag veel. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een schotel van sperzieboon, aardappel, paprika en tomaat. Smakelijk. Ernaast een aangevuld restant salade van gisteren. Er is cake met watermeloen, nectarine en abrikoos na. Ook smakelijk. Natafelen. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Culture Of Ascent (Glass Hammer), het eerste plaatje van de set Whiskey a Go Go, 1968 (Frank Zappa)

–

Woensdag 19 juni:
Zes uur. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal en het lukt zowaar. Koffie. Dan wandel ik naar de super. Erna naar de boekhandel in de straat. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Het is een prachtige dag. Later lunch. Afwas en huishoudelijks. Ik loop een rondje langs kanaal. Krant op het balkon. In de namiddag regelen we een telefoonabonnement en binnenkort ben ik van mijn prepaidkaart en wifiafhankelijkheid af. Eind van de middag maak ik avondeten: de groentetorentjes met falafel uit de oven. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, radijs en komkommer. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Afwasje. Op het balkon in de zon lees ik De stad en zijn onvaste muren (Haruki Murakami) uit. Wat een boek. Webstek. Meer lezen.
Muziek vandaag: Bryter Layter (Nick Drake), Ziezo (UK Subs), Tree House Fire (Nits), Riverhead (Ulver)

–

Dinsdag 18 juni:
Redelijk geslapen. Ik sta met nekpijn op. Op tijd op de werkplek. Daar van alles, waaronder een ergotherapeut die kijkt hoe mijn zit- en werkhouding is. Geen gelegenheid om tussen de middag te wandelen. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert opnieuw een nasiachtig gerecht, zij het dit keer een andere. Restant salade van gisteren ernaast. We eten alles op. Afwasje. Ik fiets door lichte regen naar Peter-Jan. We zijn vanavond met z’n drietjes, lezen het script door en noteren bepaalde logistiek. Uiteindelijk spelen we gedrieën nog een tweetal scènes door. Half elf thuis. Even napraten en slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Maandag 17 juni:
Op tijd op de werkplek. Buiten is het aangenaam. De wind is gaan liggen. Veel te doen. Tussen de middag wandel ik door bos. Kwart over vijf thuis. Krant. De Vrouw serveert een nasiachtig gerecht vol verse groenten en ernaast een salade. Zeer smakelijk. Afwasje. Lezen. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Night After Night (UK), La Vida Te Da (Amparanoia),

–

Zondag 16 juni:
Half zes. Ik loop een ronde hard langs kanaal en die gaat aardig. Thuis nog terug in bed. Pas om half tien staan we op. Koffie. Krant. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor vaderdaglunch. Afwas en stofzuigen. We gaan even het souterrain in om heel weinig water te hozen. Ik wandel een rondje door park. De zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden gaat niet door om dat we met z’n tweeën zijn. Restje krant. Ik maak avondeten: risotto met shiitake en broccoli, met ernaast een salade van bosui, radijs, komkommer en kerstomaat. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Mixing Colours (Brian Eno & Roger Eno), Five Leaves Left (Nick Drake), The Inconsolable Secret (Glass Hammer), Under An Endless Sky (Dorothy Moskowitz & The United States Of Alchemy)

–

Zaterdag 15 juni:
Kwart over zes. Koffie. Allerlei. Begin van de ochtend wandel ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Dan loop ik opnieuw het centrum in en bezoek de markt en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw. Lunch. Afwasje en huishoudelijks. We fietsen naar Onze Vader. Het gaat goed met hem; we wisselen veel verhalen uit. Eind van de middag maak ik avondeten. Aardappelen in de oven, later oesterzwam, courgette en paprika erbij. Ondertussen monteer ik een salade van bosui, radijs, komkommer en kerstomaat. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op, met uitzondering van de salade. Natafelen. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Amazonia (Jean-Michel Jarre), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Danger Money (UK), Live On Tour In Europe (Billy Cobham & George Duke Band), 90124 (Trevor Rabin), Raum (Tangerine Dream)

Lotgenoten,

‘Vuile huichelaar, pak jij je ko…’ Ik zet mijn zonnebril af. De chauffeur begroet me met een luid ‘Hoi!’ Hij heeft de radio aan en een Hollandstalige levenslied komt me tegemoet. De chauffeur zingt opgewekt mee.
Ik knik hem toe en zeg: ‘Goedemiddag.’ Het apparaatje piept. Ik loop naar achteren. Er zitten twee dames voorin, ieder apart op een bank van een vierzitje, met tassen van de Primark en van andere winkels om hen heen op de banken. Met z’n tweeën houden ze acht zitplaatsen bezet. Ze zijn met elkaar in gesprek. De een heeft een schelle stem. Achter ze zit een jongeman verdiept in zijn telefoon. Ik passeer ze en loop verder door naar achteren, zodat ik zo min mogelijk last heb van het luide gepraat van de twee dames. Helemaal op de achterbank zit een man met een kaal hoofd en een bomberjack te bellen. Dan moet ik dus niet ál te ver naar achteren doorlopen. Hier zo. We gaan rijden. Aardig van de chauffeur om even te wachten tot deze oude man eindelijk zit.
”s Nachts na tweeën, dan komt het dak hier altijd…’ Op mijn plek kun je de radio luid en duidelijk horen.
‘Vréselijk!’ roept een van de dames. ‘Wat zéí je?’ ‘Oftie niet een goedkopere had. Nee, die hattie niet. Dus ik zeg: je doet me die voor een tientje minder of ik ga naar een ander. Konnienie doen, zeitie!’ ‘Dus jij naar die ander?’ ‘Nee, dat was me te veel moeite. Gemak dient de mens, toch?’ ‘Het is ook altijd fakking wat met die lui.’ ‘Nooit ’s rekening houden met een ander.’
Ik zit aan de goede kant van de bus. De zon schijnt. Het is heerlijk warm op mijn plekje.
Wat gebeurt er? De man die achter in de bus zat komt al bellende naar voren en gaat op de bank naast mij zitten, aan de andere kant van het gangpad.
‘…ja, zeker zeg maar, dat zei ik ook dat, weet je, ja dus waarom niet zeg maar, kan het, mooi, nee dat zeg ik, dus zeg maar…’
‘Alle duiven op de dam, shalalalie, shalala…’
‘Ja, gillen!’ ‘O en toen heppik die jurk toch maar gekocht.’ ‘Duur?’ ‘Nee, Vinted.’ ‘O, dat vinnik niks, hoop gedoe en als je wat verkoopt krijg je je geld niet in je hand.’ ‘Ach als je eenmaal hebt geïnvesteerd, dan lukt het mij om heel lang kiet te spelen.’ ‘Ja jij wel.’ ‘Kep d’r al veel goedkoop gescoord.’
De knul die wat verderop voor mij zit, haalt zijn neus op en hoest. Hard. ‘Hmmmmmgggggggfffffff! Huuuche uuuuche!’
‘…wat zeg je, van hetzelfde, maar heb je haar nog zeg maar, jaha, ja, zekers te weten, niet dat ik weet zeg maar, dus toen zeg ik zeg maar, alles, ja…’
‘Ik verscheurde je foto, heb je brieven…’
De bus haalt een fietser in. Een jongen van een jaar of zestien die slingert op zijn vette fiets. Raakt hij nu de bus? Of raakt de bus hem? Ik probeer het te zien. De jongen weet het stuur in bedwang te houden. We zijn al voorbij. De chauffeur drukt langdurig op zijn toeter. Ben benieuwd of die jongen nog op zijn fiets kan blijven zitten, als ik hier binnen me al rot schrik van die claxon.
‘Reist u met een OV-chipkaart?!’ De intercom staat nogal hard. ‘Vergeet dan niet uit te checken!’
‘Waar?’ ‘Gewoon bij de Starbuks, waar anders?’ ‘Das de enige goeie koffie, daar. Niet die sterke zooi van de Mek. Die is fakking goor.’ ‘Bij de Mek kom ik nooit meer. Eén keer een grote bek gehad van zo’n snotneus.’ ‘Ja en dan die slappe frieten.’ ‘Patat moet je daar ook niet halen, meid. Hier, moet je ruiken, nieuwe geur. Van de Doeglas.’ ‘Kenner nie bij. Maar ken ‘m hier al horen meuren. Is mijn stijl nie. Hou meer van wat zoeter.’
‘Mexico, Mexiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii…’
Bij de voordeur van de bus hangt een display en er hangt er ook eentje halverwege de bus, zodat ik het ook kan lezen. Alle resterende haltes kan ik erop zien. En de aansluitende bussen en treinen als we straks bij het station zijn. Niet dat je veel tijd krijgt om je aansluiting te controleren; voor je het weet is er reclame voor in de plaats. ‘Houd jij ook van een feestje?’ schreeuwt de reclame. ‘Probeer dan eens de kant-en-klare mixdrankjes van…!’ Het flitsende filmpje doet pijn aan mijn ogen. Het gaat zo snel, dat ik het niet kan volgen.
‘…ja mooi, dat je niet zeg maar, ja, ook lekker, nee, wat zeg je, hoor je mij, ik hoor jou niet, ja nu weer wel zeg maar, fijn, ja je moet ook niet, nee dat zeg ik, zeg dat dan, dat zeg ik, dus zeg maar…’
‘Je loog tegen mij, alsof ik een kind…’
De bus stopt. De voordeur gaat open. Er stapt iemand in en er klinkt een piepje. Iemand loopt door het gangpad naar achteren. Het meisje draagt een lichtblauwe spijkerbroek en een bijpassend lichtblauw spijkerjasje en witte sneakers en haar geblondeerde kroesharen zitten in een staart. Ze heeft een lichtbruine huid en vlezige lippen en donkere bruine ogen. Ik vind het een mooi meisje en ben ietwat vertederd door haar. Oude man. Een bank of twee voor mij gaat ze zitten.
‘…dus zeg maar, je weet wel, mooi de kanker, wat zeg je, dat zeg ik toch, ja maar, zeg maar, voorlopig wel, ben jij daar ook, ik ben er wel, ja ik ga wel, ga jij ook zeg maar, je kunt maar beter nu, dan dat je later zeg maar, ja precies, mooi de kanker…’
‘Daar in dat kleine café aan de…’
‘Hmmmmmgggggggfffffff! Huuuche uuuuche!’
Er stapt een oudere heer in. Een heel veel oudere heer. Met een stok en schuddend hoofd. Hij lijkt al dood, maar is het nog net niet. De twee dames maken geen plaats voor hem. Ik wil al opstaan, maak aanstalten, maar de meneer zegt: ‘Nee nee, doet u geen moeite. Ik kan staan.’ Ik wil zeggen dat er niets aan mijn ogen mankeert, maar de bus rijdt alweer en de meneer kijkt naar buiten, terwijl hij met zijn lege hand een lus aan een stang vast heeft gegrepen.
‘Haal bij het in- en uitchecken uw OV-kaart uit de portemonnee!’ giert de intercom. ‘Uitchecken kan nu ook met de bankpas! Deze bankpas wordt als eerste gekozen als ze beide worden aangeboden aan de in- en uitcheckapparatuur!’
‘…vertel mij wat, ja psies, nee nou dat, ik zou toch zweren, dat dan weer wel, ehmm, ja, datteh, tering zeg, zeg maar, waarom ook niet, ja dus jij dacht, nee zou ik ook, en anders wel zeg maar, daar zou ik nooit, nee daarom, groot gelijk, zou ik ook zeg maar, trouwens, mooi niet, jaja toch wel, maar heb je dan zeg maar, voor mij…’
‘We dansen de samba, je hoort de sambaballensamba overal…’
‘Hmmmmmgggggggfffffff! Huuuche uuuuche!’
‘Dus toen pakt-ie me zo beet en je weet, ik hou best van een beetje ruw.’ ‘Wat? Deettie dat echt? Nou, ik wou dat die gast van mij dat bij eens deed, maar nee die moet altijd van dat zachtzinnige.’ ‘Het kemmenie lomp genoeg weze, hoe rooier de striemen, hoe lekkerder.’ ‘En dattie me dan ruig van achteren pakt en volpompt.’ ‘Een kedoom moet er dan weer wel om, hoor! Ben geen goedkope fakking hoer of zo.’
Op het display verschijnt reclame voor een televisie. ‘Cashback tot wel €100!’ Heel grote letters. Ik wil helemaal geen cashback. Allemaal gedoe dat ik niet begrijp. Als het honderd euro goedkoper kan, waarom is de prijs dan niet gewoon honderd euro lager? We worden hier belazerd.
‘Hmmmmmgggggggfffffff! Huuuche uuuuche!’
‘Meid! Heb je dat gedáán? Ik sou het niet durven. Ech nie. Je lijk wel niet goed wijs!’ ‘Die mongool wist niet waarie kijken moest, dus ik heb me omgedraaid en ben naar buiten gelopen.’ ‘Goed zo, ik zou me ook niet zomaar laten beledigen.’ ‘Die avond wel weer goedgemaakt. Hebtie op een etentje getrakteerd.’ ‘Waaro?’ ‘Bij de Ketukkie Fraai Tsikken. Doe je mij geen plesier mee.’
‘Heb je even voor mij? Maak wat…’
‘…jonge zeg maar, dat zeg ik, dus ja, compleet kachel, maar boeien, zeg maar, alles naar de tering, voor mijn part dan en wat die, ja nee, nee, ja, je kunt het krijgen, zeg ik toch, ja wat mij betreft, ook goed, nee heus, als ik het niet dacht, nee dacht het niet, dus zeg maar…’
‘Hmmmmmgggggggfffffff! Huuuche uuuuche!’
En dan is het zover. Ik ben waar ik moet zijn. De bus stopt. Ik sta op, loop naar de deuren die open gaan, houd mijn kaart voor het apparaat (‘Piep!’) en stap uit. Buiten is de zon heel warm en de rust grandioos.

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, mei 2024

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 14 juni:
Kwart over zes. Ik loop een ronde hard langs kanaal en Grift. Niet heel soepel, maar het lukt. Begin van de ochtend doe ik wat klussen voor De verjaardag van Anja en een enkel werkding. Koffie. Ik wandel naar een super en boekhandel. Meer koffie met De Vrouw. Dan wandel ik een rondje en haal het groentepakket op. Lunch. Afwasje. We hozen water uit het souterrain. Lezen. De Zoon is er om vier uur en gaat met De Vrouw winkelen. Ik maak avondeten: een stoemp van aardappel en krulandijvie met een salade van het restant van gisteren aangevuld met radijs, komkommer en kerstomaat. Voor De Vrouw en De Zoon bak ik kipfilet. We eten alles op. Natafelen. Afwas en afval. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Itself Of Itself (Bass Communion), UK (UK), Enchilao (Amparanoia), Bongo Fury (Frank Zappa), New Dawn – Live 1973 (Pat Smythe Quartet)

–

Donderdag 13 juni:
Nog goed geslapen ook. Vroeg op de werkplek. Zeer volle dag. Geen gelegenheid om tussen de middag buiten te wandelen. Kwart over vijf thuis. Krant. De Vrouw serveert het restant soep vooraf, dan wraps met groenenvulling, salade ernaast en een fruitsalade van appel en watermeloen. We eten alles op. Natafelen. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: het tweede en derde (bonus)plaatje (het concert) van Gallery Of Dreams – Plus Live! (Gandalf)

–

Woensdag 12 juni:
Kwart voor zes op. Ik loop een ronde hard; die lukt. Koffie met De Vrouw. Foto’s bewerken. Halverwege de ochtend wandel ik naar de super. Meer koffie met De Vrouw. We gaan naar het souterrain en hozen wat water. Lunch. Afwasje en huishoudelijks. We fietsen naar een kringloopwinkel op zoek naar theaterkledij, maar vinden niets. Thuis nog foto’s bewerken en uploaden naar deze webstek. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst is er een restant soep van gisterenavond. Ik leg oesterzwam en groenten in de oven en doe daar uiteindelijk een sesam-honingdressing overheen. Ook is er salade van bosui, koolrabi, radijs en komkommer. Voor De Vrouw heb ik kabeljauw uit de oven. We eten alles op. Afwasje. Kranten. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Garden Of Dreams (Gandalf), Maisha (The Zawose Queens), The Itself Of Itself (Bass Communion),

–

Dinsdag 11 juni:
Het is koud buiten. Op tijd op de werkplek. Veel af te handelen en uit te werken. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag ook veel af te handelen en uit te werken. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert eerst een soep van courgette, prei en aardappel. Daarna volgen het restant van de linzenschotel en het restant salade van gisteren, met witte bonen en een fruitsalade van watermeloen, appel en rozijnen. Afwasje. Krant. Webstek. Foto’s van het weekend.
Muziek vandaag: The Itself Of Itself (Bass Communion), Maisha (The Zawose Queens), Sidelong (Ui)

–

Maandag 10 juni:
Geen wekker, toch om kwart over zes op. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal. Moeizaam, maar het lukt. Acht uur ben ik aan het werk. Veel af te handelen. Elf uur loop ik door regen naar de super. Koffie met De Vrouw. En lunch. En afwasje. Verder met afhandelen en overleg. Half vijf is het klaar. Ik maak avondeten. Een schotel van ui, paprika, aardappel en linzen met ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en kerstomaat. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten er fiks van. Afwasje. Dan zoeken we naar stoelreserveringen voor twee treinreizen in Spanje in september. Het lukt niet op de hogesnelheidslijnen, dus kijken we naar treinen waar geen reserveringen voor nodig zijn. Die zijn er, maar duren veel langer én dan zijn we laat op de plaats van bestemming. Hmm. Dan moeten we overleggen met de accomodaties op die bestemmingen of het akkoord is dat we later op de avond aankomen. Wordt vervolgd, dus. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: the skies, they shift like chords (Roger Eno), More Than Just A Seagull (Gandalf), At First Light (Ralph Towner), Electric Warrior (T. Rex)

–

Zondag 9 juni: van Rouen naar Apeldoorn
Een wekker gaat om half zeven. Niet zo heel veel geslapen, maar het gaat. Om acht uur zijn we klaar en kunnen we uitchecken. We krijgen een handgeschreven nota mee. Er is sowieso niets elektronisch in het ‘kantoor’, met uitzondering van een pinautomaat. Een half uur later zijn we op het station. Daar kopen we ontbijt, koffie en water. We kunnen op ons gemak zitten en uitzoeken hoe en waar de trein vertrekt. Even voor tien zijn we onderweg. Vijf minuten voor de tijd van de dienstregeling zijn we op station St. Lazare. Het is even zoeken naar de verbindende trein en hoe we een kaartje kunnen kopen maar zowaar: het gaat soepel. Nog voor twaalf uur zijn we op Gare du Nord. Daar hebben we bijna een uur, dus koffie. Even voor één uur zijn we met de Eurostar onderweg en half drie arriveren we in Brussel Midi. Daar hebben we een kwartiertje voor de overstap op de trein naar Amsterdam. Die staat klaar en we vinden een zitplaats; al snel loopt de trein helemaal vol. De reis verloopt voorspoedig en half zes zijn we op Schiphol. Daar een soepele overstap op de trein naar Enschede. Kwart voor zeven staan we op het station in Apeldoorn. We eten iets bij de grillzaak. Kwart voor acht thuis. Koffer is snel uitgepakt. Kranten.

–

Zaterdag 8 juni: Rouen
Ik ben pas rond half acht wakker en op; De Vrouw doet er wat langer over. We nemen vanmorgen de tijd, eten iets in onze kamer en na half elf wandelen we naar een terras voor koffie. Dan gaan we naar de metro/tram-halte bij het paleis van justitie en nemen de lijn naar de overzijde van de Seine en stappen uit bij halte Europe. Het is een kwartiertje lopen naar de Jardin des Plantes. Daar is veel te zien, ook al zijn niet alle kassen toegankelijk. Tussendoor vinden we even buiten de tuinen een boulangerie en kopen brunch die we in de botanische tuin nuttigen. We kijken nog verder rond. Halverwege de middag nemen we de tram weer terug naar het oude centrum. Op de Place du Vieux-Marché bezoeken we de Eglise de Sainte Jeanne d’Arc. We struinen nog wat door smalle straatjes, eten ijs en uiteindelijk zijn we terug bij het hotel. Even uitrusten. Vervolgens gaan we op zoek naar een restaurant. Dat vinden we zeer dichtbij. Het is een Pakistaan-Indiaan en deze is nog fijner dan die van eergisteren. We eten pakora en samosa, tandoori chicken en spinaziecurry met aardappel, rijst en kaasnaan. Thee met kaneel en kardemom toe. Het is een alleraardigst tentje, heel klein maar ook heel goed. Na afloop wandelen we nog een klein rondje langs de kathedraal en het Gros-Horloge en eten we ijs op de bekende plek. Half tien zijn we terug in het hotel.