Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 4 oktober:
De wekker gaat op de gebruikelijke tijd. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal en door duisternis en koude. Zeven uur ben ik aan het werk. Er is van alles en dat doe ik. Tussendoor koffie met De Vrouw. Tussendoor meer koffie met De Vrouw. Later lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje door de zon en haal het groentepakket op. En verder. Half vijf is het klaar. Ik maak avondeten: een ouderwetse bamisoep. De Zoon is er om half zes. We eten er fiks van. Afwas. En dan is er nieuws. Bericht van het waterbedrijf: in heel Apeldoorn en omgeving is het drinkwater vervuild. De komende tien dagen zullen we kraanwater eerst moeten koken voordat we het gebruiken om te drinken, koffie en thee te zetten en tanden te poetsen. Lekker. Of wacht, juist niet. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Masterpiece Guitars (Steve Howe & Martin Taylor), Into The Wild (Eddie Vedder), Tuttillegal (Antwerp Gipsy-Ska Orkestra), Israeli Jazz (Marbin), A Flare On The Lens (Big Big Train)

–

Donderdag 3 oktober:
En weer op tijd op de werkplek. Veel, waaronder een of andere workshop. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag nog een en ander; half zes thuis. De Vrouw gaat de deur uit. Ik maak avondeten voor mijzelve. Spaghetti koken, dan bosui en paprika bakken, falafel erbij, kerstomaat, rode pesto en de gekookte pasta. Afwasje. Ik bel Onze Vader. Hij vertelt dat hij steeds vergeetachtiger wordt en dat hij dat lastig vindt. Ik hoor hem zorgen maken. Zaterdagmiddag zoek ik hem op. Webstek. Krant. Lezen.
Muziek vandaag: het elfde en twaalfde plaatje uit de doos Love From The Planet Gong – The Virgin Years 1973-75 (Gong)

–

Woensdag 2 oktober:
Kwart voor zes wakker en op. Ik loop een ronde hard, aanvankelijk door regen, maar halverwege wordt het droog. Begin van de ochtend loop ik naar de super. Thuis koffie en dan stappen De Vrouw en ik op de fiets en rijden naar het ziekenhuis voor een gesprek met de neuroloog. Geen echte verrassing: het lijkt er echt op dat het dubbelzien en de duizeligheid veroorzaakt waren door het verschil in oogbeweging en dat is nu opgelost met een prisma in een brilleglas. Niets neurologisch of in de hersenen dus, maar somatisch in de oogspieren. Het goedaardige gezwel in het hoofd is niet veranderd van grootte of structuur; over een half jaar een nieuwe scan ter controle. We bedanken de neurologe hartelijk voor de zorgvuldigheid en zijn blij dat we – ondanks de onzekerheid en angst – dit traject hebben gelopen. Elf uur zijn we thuis. Koffie. Later lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik wandel een rondje langs kanaal. In de middag ontspan ik, lees ik de krant van gisteren en werk ik foto’s bij. Eind van de middag maak ik avondeten. Het restant van het nasi-achtige gerecht van gisteren bak ik op samen met falafel. Voor De Vrouw bak ik kiprollade op en het nagerecht is een fruitsalade van watermeloen en mango. Afwas en afval. Krant van vandaag. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Clearlight Symphony (Cyrille Verdeaux / Clearlight Symphony), Powder Dry (Tim Bowness), het vierde en vijfde plaatje (het tweede concert) uit de doos apostrophe (‘) – 50th Anniversary Edition (Frank Zappa), Aeolus: One Hour Duduk Meditation (Theo Travis)

–

Dinsdag 1 oktober:
Goed geslapen. Regen. Op tijd op de werkplek. Daar start een propvolle dag, maar begin van de ochtend blijken overleggen uit te vallen en ontstaat heel veel rust en ruimte. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag dan nog wat overleg en aan het eind ontmoet ik twee collega’s met wie ik de afgelopen jaren veel heb samengewerkt (en van wie er een met pensioen is gegaan) voor een drankje in een etablissement iets verderop. We kletsen fijn bij, drinken thee en nuttigen een paar vegetarische borrelplanken. Kwart voor zeven uur is het klaar en ik rijd mee tot Beekbergen en om kwart voor acht ben ik thuis. De Vrouw heeft gewacht en serveert een schotel van Chinese kool, paprika, wortel en rijst. Ernaast het restant salade van gisteren. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Late Show – Live 1978 (Andrew Gold)

–

Maandag 30 september:
Half acht wakker en op. Koffie. Vandaag een bijtankdag thuis. Allerlei, waaronder de toneelkleding opruimen en stofzuigen. Koffie met De Vrouw. Allerlei. Lezen. Meer koffie met De Vrouw. Ik loop naar de fotograaf om enkele foto’s van De verjaardag van Anja na te bestellen. Meer koffie met De Vrouw. Lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje door parken en lichte regen. Op de terugweg haal ik foto’s op. Lezen. Eind van de middag maak ik avondeten. Risotto met kastanjechampignon en bimi. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en kerstomaat. Voor De Vrouw braad ik kiprollade. We eten er goed van. Er is nog fruitsalade van gisteren. Afwasje. Kranten. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Tick Tock (The Vaughan Brothers), Into The Wild – Music For The Motion Picture (Eddie Vedder), het negende plaatje uit de doos Love From The Planet Gong – The Virgin Years 1973-75 (Gong), The Velvet Underground & Nico (The Velvet Underground & Nico), Manga (Mayra Andrade)

–

Zondag 29 september: Doekertoe
Zes uur wakker en op. Ik loop een ronde hard langs kanaal en buiten het centrum. Het lukt. Koffie met De Vrouw. Lezen. Meer koffie met De Vrouw. Dan brunch. Afwasje. Half een stap ik op de fiets en rijd ik naar Ingrid. Met haar en Harry rijd ik mee naar Klein Noordijk. We hebben weer een half uur om alles klaar te zetten en dan een uur om ons achter de schermen voor te bereiden. Opnieuw een ramvolle zaal; er moeten stoelen bij. Wat mij betreft is het de beste uitvoering van het weekend; alles verloopt vloeiend en iedereen zit er lekker in. Het publiek lijkt aanvankelijk aanwezig, maar is vervolgens wat stiller. De hoeveelheid complimenten na afloop is groot. De Vrouw is er met een paar buren en ook zij hebben met plezier het stuk aanschouwd. Als het meeste publiek is vertrokken, drinken en eten we gezamenlijk iets en dan rijd ik met Ingrid mee terug naar Apeldoorn. Iets na zeven uur ben ik thuis. De Vrouw serveert een hete knolsoep, het restant groentetorens van gisteren, Turks brood met kruidenboter en toe is er een fruitsalade van meloen, peer en druif. Op de fruitsalade na eten we alles op. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen. Tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: the skies, they shift like chords (Roger Eno), het achtste plaatje uit de doos Love From Planet Gong – The Virgin Recordings 1973-75 (Gong)

–

Zaterdag 28 september: Doekertoe
Half acht op. Koffie. Ik loop de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Dan wandel ik opnieuw het centrum in en bezoek een andere super, de markt en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik wandel een rondje langs kanaal. Op tijd maak ik avondeten: aardappel en groentetorens uit de oven, een salade van bosui, koolrabi, komkommer, zilverui en augurk en voor De Vrouw bak ik steak bavette. Van de groentetorens blijft iets over voor morgen. Afwasje. Half zes fiets ik naar Peter-Jan en gevieren rijden we naar Klein Noordijk. We hebben een half uur de tijd om alles op en achter het podium klaar te zetten en dan is het zeven uur en dus tijd om ons terug te trekken. De zaal zit overvol. Deze voorstelling gaat in veel opzichten veel beter dan gisteren. De zaal is aanvankelijk wat terughoudend, stil zelfs. Ik maak een paar missers tijdens de mimografie, ben net niet geconcentreerd genoeg. Niet erg, niemand die het merkt, maar ter lering voor morgen. Na afloop zijn de reacties ongekend goed. Willem is er, samen met Barbara, plus de broer van De Vrouw en zijn vrouw. Fijn om te merken dat mensen het mooi hebben gevonden en ervan hebben genoten. Iets voor twaalf uur thuis. Heel even bijpraten en dan slapen.
Muziek vandaag: The Turning Year (Roger Eno)

Lotgenoten,

Daar zaten we.
Een gevoel van déjà-vu overviel me. Bijna vijftien jaar geleden zaten we er ook zo bij. Dicht naast elkaar, ieder op een eigen stoel en beiden vol vragen in de ogen. En vol angst. Gaan we dit nog eens meemaken? Opnieuw een heel behandeltraject, opnieuw een periode van onzekerheid?
Ze zag dubbel. Had last van evenwichtsstoornis. Hoofdpijn. De huisarts verwees haar met spoed door naar een neuroloog. Die onderzocht haar, werd op het eerste gezicht niet veel wijzer, maar zette grote ogen op toen ze vertelde dat ze bijna vijftien jaar geleden is behandeld. ‘Er zijn verhalen bekend van vrouwen met een mamatumor die later dubbel zien. We nemen het zekere voor het onzekere. Ik regel met hoge urgentie een MRI van het hoofd.’
Ik raakte haar niet eens aan, maar voelde de paniek tot diep in mijn bliksem.

‘Waar zal ik beginnen,’ zuchtte de neuroloog. ‘Er is op de scan iets te zien. Bovenin de hersenen, vlak onder de schedel, zit een knobbeltje. Het lijkt een goedaardig gezwel, dat daar rustig zit, omgeven door het hersenvlies. Er is ruimte voor. Het kan geen kwaad. Maar we moeten het goed in de gaten houden, dat het niet groter wordt. Dat betekent dat je regelmatig een MRI moet laten maken.’
Ze keek ons even aan en gaf ons de tijd om haar woorden tot ons door te laten dringen.
‘Maar,’ ging ze toen verder, ‘het verklaart de klachten helemaal niet. Het gebied in de hersenen waar zicht en evenwicht zijn geregeld, dat bevindt zich in de kleine hersenen en die zitten helemaal achterin en onderin het hoofd. En in dat gebied is op de scan helemaal niets te zien.’
‘Wat betekent dat?’
‘Dat betekent dat we nog niet weten waar de klachten vandaan komen. Nu kan het zo zijn,’ onderzoekend keek ze ons aan en zocht ze naar de passende woorden. We konden het aan. ‘Nu kan het zo zijn dat er losse kankercellen in het hersenvliesvocht zitten. Dat moeten we uitsluiten. Dat doen we met een lumbaalpunctie via een ruggenprik.’
Ach zo.
‘De grootste zorg is weg; op de MRI is niets te zien. Maar ik wil – ook voor jullie gemoedsrust – wel dat we nu blijven doorpakken. Ik loop zo mee naar het secretariaat en dan organiseren we dat we snel een afspraak maken voor de punctie.’
‘Dat gezwel in het hoofd,’ vroeg ik nog. ‘Kan dat echt geen kwaad? Als de boel daarboven in de verdrukking komt, dan kan er toch schade ontstaan?’
‘Precies, daarom houden we het goed in de gaten. Nu zit het daar rustig, het hersenvlies zit eromheen. De hersenen zijn best flexibel; er is ruimte genoeg voor. Wacht,’ ze draaide het beeldscherm naar ons toe. ‘Hier zie je een foto ervan.’
‘Een knobbeltje?’ vroeg ik. Het knobbeltje had minstens de grootte van een pingpongbal.

De dienstdoende neuroloog kreeg het niet voor elkaar met die ruggenprik. Na vier keer prikken (twee in liggende positie, twee zittend) zei hij: ‘Ik houd ermee op. Ik kan een vijfde poging wagen, maar dat wil ik je niet aandoen. Het lukt niet om hersenvliesvocht af te tappen.’
‘Voor we verder op onderzoek uitgaan,’ zei onze eigen neuroloog een paar dagen later, ‘wil ik weten of de klachten minder zijn of hetzelfde.’
‘Ze zijn erger geworden. Ik moet nu van de fiets afstappen als ik wil oversteken of afslaan, omdat ik de verkeerssituatie niet kan overzien en inschatten.’
‘Ik moet meer weten over die mamatumor en kijk even in je dossier,’ zei ze. ‘Ik zie dat er genetisch onderzoek is gedaan?’
‘Klopt,’ zei De Vrouw. ‘Dat was vijftien jaar geleden. Mijn moeder heeft ook borstkanker gehad.’
‘Na de behandeling heeft ze nog vijfendertig jaar over de aarde rondgehuppeld,’ vulde ik aan, ‘en uitslag van het onderzoek toen was: toeval, pech.’
‘Maar vier jaar geleden is mijn zus overleden. Aan door het hele lijf uitgezaaide borstkanker.’
‘Nu begin ik me toch ook serieus zorgen te maken,’ zei de neuroloog.
We schrokken maar weer.
‘Allereerst wil ik een internist-oncoloog mee laten kijken. En voor de zekerheid laten we een CT-scan van de borst en romp maken. De derde stap is alsnog die lumbaalpunctie, maar dan met röntgendoorlichting, zodat we zeker weten dat we op de juiste plek prikken.’

‘Op de CT is niets te zien,’ zei de neuroloog. ‘Behalve dat je scoliose hebt.’
‘Die kromming in de rug, daar weet ik van, maar niet dat het nu is gediagnosticeerd.’
‘Voor de punctie hebben we nu bijna alles gereed: een röntgenkamer, een apparaat, een laborant en de radioloog komt er zo aan. Laten we vast naar de kamer gaan.’
Een half uur later kwam ze aan lopen. Ik wist genoeg.
‘Weer niet gelukt,’ was haar overbodige mededeling.
De neuroloog nam ons mee naar de onderzoekskamer van haar spreekkamer. ‘Hier is een brancard. Niet zo comfortabel als een bed, maar je kunt even gaan liggen om bij te komen. Zo’n ruggenprik is uiterst vervelend en je kunt er duizelig van worden. Ik laat je even alleen en vraag iemand van het secretariaat om je koffie te komen brengen.’
‘Door de scoliose kon ik niet tussen de wervels door komen,’ legde de neuroloog een half uur later uit. ‘Ik heb een tweede keer geprobeerd een wervel hoger, maar daar stuitte ik op het bot. Normaal moet ik in bindweefsel terecht komen. Door veel ervaring voel je dat als je daar bent en dan begint het vocht vanzelf te stromen. Nu ging dat niet. En nóg hoger kan niet, want dan raak ik het ruggenmerg. We moeten accepteren dat het gewoon niet lukt.’
We waren even stil.
‘Dus nu?’ vroeg ik.
‘Dus nu treedt plan B in werking: je afspraak met de internist-oncoloog is komende week. We moeten afwachten wat daaruit komt.’

Daar zaten we. Nog altijd vol onzekerheid en angst. En toch. Beide scans hadden iets opgeleverd aan bijvangst: scoliose in de rug en een goedaardig gezwel ter grootte van een pingpongbal in het hoofd. Hadden we toch wat.

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, augustus 2024

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 26 september: Doekertoe
Zes uur op. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal en door sterke wind. Koffie. Lezen. Nog wat oefenen op mijn mimografie. Lezen. Meer koffie. We lunchen. Afwasje. Tegen een uur of een fiets ik naar Peter-Jan en vanaf daar gaat het naar het koetshuis van landgoed Klein Noordijk. Het Doekertoe-weekend kan beginnen! We hebben ruim de tijd om nog een laatste doorloop te doen. Die blijkt nogal onnodig, zó goed zit de tekst en het spel erin. Er komen pizza’s ter overbrugging. We zetten alles goed klaar en vanaf 19.00 uur trekken we ons terug achter de schermen. De voorstelling begint een uur later. De zaal zit vol. Het spel verloopt vloeiend en ook al gaan er wat dingen bij de anderen niet helemaal goed: zelf ben ik zeer tevreden over wat ik neerzet. Het publiek reageert tijdens de voorstelling uitbundig en ook na afloop zijn de reacties buitengewoon goed, louter complimenteus. Ik rijd met Peter-Jan mee terug en dan fiets ik naar huis. Om half twaalf ben ik thuis. Heel even napraten en dan slapen.
Muziek vandaag: Venice (Fennesz), True (Jon Anderson & The Band Geeks)

–

Donderdag 26 september:
Zes uur wakker. Een uur later ben ik aan het werk. Koffie. En verder. Meer koffie. En verder. Lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik wandel een rondje door het Oranjepark. En verder. Half vijf is het klaar. Ik wil avondeten maken, maar De Vrouw is al bezig. Het is vroeg klaar: een schotel van palmkool, wortel en rijst met ernaast restanten salade. We eten alles op. Afwasje. Krant. Webstek. Foto’s. Lezen.
Muziek vandaag: Nocturne – The Piano Album (Vangelis), Juno To Jupiter (Vangelis), Lovely Difficult (Mayra Andrade), de drie plaatjes uit Shut Up And Play Yer Guitar (Frank Zappa), het derde plaatje van de set Andrew Gold + What’s Wrong With This Picture + All This And Heaven Too + Whirlwind…Plus (Andrew Gold), het tweede en derde plaatje (het eerste concert) uit de doos apostrophe (‘) (50th Anniversary Edition) (Frank Zappa)

–

Woensdag 25 september:
Kwart over zes op. Ik loop een ronde hard en die gaat niet onaardig. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Daar is een filmmaker die zich bezig gaat houden met het maken van de documentaire over de theatergroep. De groep zelf gaat verder met repeteren voor een uitvoering van de voorstelling in november. Na afloop is Peter-Jan er nog even en we bijten ons nogmaals vast in de mimografie die bij het theaterstuk Doekertoe hoort. Ik weet nog niet of het gaat lukken. Thuis snel lunch. Dan op de fiets naar Peter-Jan en vervolgens naar Klein Noordijk voor de voorpremière van Doekertoe. Aanwezig zijn enkele genode gasten. Welnu, wat gaat het goed. Het spel is vloeiend, licht en geluid zijn uitstekend en de reacties na afloop zijn slechts positief. Zes uur thuis. De Vrouw serveert nogmaals een ovenschotel van stoemp met broccoli en boterbonen met ernaast een salade, dit keer van Chinese kool en paprika. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: Thank You For Being A Friend: The Best Of Andrew Gold (Andrew Gold), Aeolus: One Hour Duduk Meditation (Theo Travis)

–

Dinsdag 24 september:
De wekker gaat op de gebruikelijke tijd. Kwart over zeven fietsen we naar het ziekenhuis. Gisteren kwam er bericht dat er een plekje vrij was en De Vrouw kan nu terecht voor een MRI. Alles verloop vlotjes en om negen uur zijn we klaar. Uitslag en gesprek met de neuroloog op woensdagmorgen 2 oktober. Ik fiets naar een bushalte en stap op een bus. Door wat vertraging ben ik half elf op de werkplek. Daar van alles. Geen pauze, want in de middag nog meer van alles. Half zes ben ik weer thuis. De Vrouw serveert een ovenschotel van stoemp met broccoli en boterbonen met ernaast een salade van wortel, zilverui en mais. Afwasje. Er zijn foto’s door Ernst van De verjaardag van Anja van eergisteren. Ik fiets naar Peter-Jan en we rijden naar Klein Noordijk voor de generale repetitie. Aad en Ernst zijn er ook bij.
Muziek vandaag: geen

–

Maandag 23 september:
Nog aardig geslapen ook. Niet gek, want zeer vermoeid. Op tijd op de werkplek. Daar veel; nogal een vergaderdag. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. In de middag gaat de vergaderdag verder. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een schotel van linzen, courgette en mais met ernaast een salade van wortel en feta. Zeer smakelijk. Afwasje. Krant van gisteren. Webstek. Krant van vandaag.
Muziek vandaag: het zevende plaatje uit de doos Love From Planet Gong (Gong), Studio 105 (Mayra Andrade), het vijfde plaatje uit de doos Love From Planet Gong (Gong)

–

Zondag 22 september: De verjaardag van Anja
Kwart voor zes. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal en dat gaat bijzonder aardig. Thuis nog terug in bed. Om negen uur staan we op. Koffie, ook op de galerij in de zon. We brunchen iets na elf uur. Stofzuigen. Half een ben ik in Gigant. Al snel is iedereen er en we doen de laatste voorbereidingen voor De verjaardag van Anja. Dit keer zijn we niet uitverkocht, maar we krijgen mooie reacties van het publiek. Het is dan ook opnieuw een mooi en afwisselend programma. De afterparty is niet al te lang; om zes uur ben ik thuis. Ik maak avondeten: een risotto met kastanjechampignon, spitskool en een restje bindsla erin. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en kerstomaat. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Rosetta (Vangelis), Whirlwind (Andrew Gold), het zesde plaatje uit de doos Love From Planet Gong (Gong)

–

Zaterdag 21 september:
Kwart over zes wakker en op. Koffie. Webstek. Krant. Allerlei ter voorbereiding van De verjaardag van Anja van morgen. Begin van de ochtend loop ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie. Dan nogmaals het centrum in voor een bezoek aan een andere super, de markt en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. De Zoon is er om kwart voor een voor lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Thuis ontspannen. Eind van de middag maak ik avondeten. Niet heel moeilijk: aardappel uit de oven en daarnaast schuif ik de restanten kip van donderdag en chili van woensdag. Een restant salade van woensdag vul ik aan met bosui, komkommer en kerstomaat. We eten alles op. Afwas. Half zeven fiets ik naar Peter-Jan en van daaruit gaat het naar Klein Noordijk voor een extra repetitie met technische doorloop. Die verloopt aardig; we zijn er bijna. Na elf uur thuis.
Muziek vandaag: Blade Runner (Vangelis), Portraits (So Long Ago, So Clear) (Vangelis), You Are What You Is (Frank Zappa)