Bas Langereis leest u voor!

Bas:

Jelui,  

Kijk aan, we hebben onze eigen schrijf- en leesclub ontwikkeld. Bij gelegenheid kunnen we in een ruime huiskamer teksten aan elkander declameren, met inachtneming van de coronamaatregelen. Als de toiletten maar weer open zijn. Misschien is De Walvis een geschikte locatie waar we op ruime afstand van elkander kunnen aanliggen. Ieder beter idee is welkom. (Er zijn er nogal wat.)  

Voor wie hem heeft gemist is hier een van mijn laatste werkjes. Klik op deze link. (Vertrouwt u mij, als u klikt, komt u niet op een pagina waar u uw bankgegevens moet invullen, pincode moet prijsgeven of bevallige dames kunt aanschouwen.) Graag uw correcties en aanvullingen, danwel vernietigende lofuitingen. Of – indien je het weer beter kunt – bewijs daarvan.  

Zelf moet ik nog even verder lezen in het boekwerk dat ik tot mijn grote vreugde gisteren mocht ontvangen. Het is helaas door de auteur niet gesigneerd (de lamstraal!), maar ik krijg hem nog wel.  

Een verder vervolg van deze postwisseling is mooi, maar heeft geen haast. Ben benieuwd wie als eerste op ‘allen beantwoorden’ durft te klikken.
Met groeten en een plezierige nachtrust.     

de b    

P.S. Nog een korte praktische vraag. Weet een van jullie misschien hoe ik een zeer dik boek bij iemand door de brievenbus gepropt krijg? Ik overweeg om het boek in allerlei katernen te verdelen en hem dus in meerdere stukken door de gleuf te schuiven. Moet ik dan ieder afzonderlijk katern signeren? Ik vraag het voor een vriend.

–

Aad:

Mijne heren,

Heb op verzoek van Reinier nog even aan Femke gedacht. Vind dat haar achternaam zo langzamerhand een beetje als ‘halsmisdaad’ gaat klinken. Hoop dat het rookadvies een vredespijp betrof. Vond het terras eerlijk gezegd ook wat aan de kleine kant. Vind dat we haar niet al te lang op de nek moeten zitten (dat is de heer Floyd in eerder stadium ook niet in de koude kleren gaan zitten. Of juist wel?).
Mijn schrijvende hand functioneert momenteel overwegend virus-gestuurd (zie bijgevoegd bewijsmateriaal/ een evident gevalletje van #PoetryToo).

Toch nog even een Coronavrij toetje: (“Het is een limerick, slimmerik!”).
Ik schreef het als een vlugge vingeroefening daags nadat ik mocht vernemen wat Paul McCartneys geheugensteuntje financieel had opgebracht.

Hey Jude
Voordat je het nieuws hoorde had je
Hey Jude nog gedraaid zonder dat je
met weemoed en spijt
en met rauw zelfverwijt
ooit dacht aan een weggegooid kladje

Heer Bas, laat u desgewenst naar eigen keuze maar een en ander in uw web verstrikt raken.
Gegroet Bas, Willem en ik

Ik ook

Reinier:

Wvttk: de diepere gedachte achter mijn aanwezigheid hier zijn 3 glazen whisky en twaalf glazen bier. Is wat ik dacht na mijn eerste toiletbezoek na mijn eerste terrasbezoek.
Dat niet werkelijk plaatsvond maar zomaar had kunnen plaatsvinden als Anja’s verjaardag geen roet in het spreekwoordelijke eten had gegooid.
Over Anja gesproken: Is er nog soep?

Die Vestdijk overigens waarde vriend, had je nooit mogen verwezen, maar dit terzijde. Beter was een Mulisch geweest. Die past beter bij de doelgroep van de weeskastbezoekers, zeker nu de theaters nog in halfslaap zijn.

Ik ga nu aan het werk. Dat moet van de baas. Want die heb ik. Ik ben de hond van de polder en die luistert naar zijn baas

Willem:

Bas, oprichter Newborn Pinksterbeweging;
Wat heb je toch veel boeken! En veel toetsen op je bord!

Omdat het het eerste boek is dat ik in het weesboekenkastje in de passage naar de parkeergarage van Amphion II plaats, noem ik het hier: Rumeiland, S. Vestdijk, 9e druk, 1977. Ongelezen exemplaar. Ooit in een vlaag van weetikwat aangeschaft, op 13 mei 1977. Dag boek.
Ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat hij niet meer met de trein reist omdat Anna Karenina zich ervoor heeft geworpen. Toch wel een bewijs van de belabberde populariteit van Tolstoj in dit land.

Strofe uit gedicht in wording:
(Ik had geen idee wat zijn hobby was
Blijkt kosteren bij uitvaartdiensten te zijn
Heeft zeker nooit iemand geraden, vermoed ik
Klopt, zegt hij, het echte verhaal is onkenbaar)

Bas:

Tekstkes die nog verder vorm moet krijgen (of de prullenbak in verdwijnen):

‘Wat als ik radicaliseerde?’ vroeg Ahmet zich af. Met explosieve kracht opende hij de oven. De soufflé stortte genadeloos in.  

–  
in het begin vond ik je al het einde

_
1 juni 2020