Bas Langereis leest u voor!

Plots is ze er of lijkt ze er te zijn.

(more…)

Zou ze van dichtbij ook een lekker stuk zijn?

(more…)

Het leven is geen lolletje. Je kunt nog zo gezond leven; op wat je kan overkomen heb je niet altijd invloed. Ik ken verhalen zat over mensen die hun hele leven biologisch aten, voortdurend bezig waren met sport en die zomaar neerstortten met een hartaanval, longembolie of tumor. Of werden overreden door de tractor van de achterbuurman (de klootzak). Die bewuste leefstijl is dus ook relatief. Wat voor zin heeft het dan om heel gezond te eten of veel te bewegen? Klauwen met geld kost het en wat het oplevert, is in de meeste gevallen marginaal. Een jaartje of wat extra, wie weet in welke afgrijselijke omstandigheden. Dat is het me niet waard. Ik leef nu en geniet van de dingen hier en nu. Fuck, het lijkt wel mindfoolish.

(more…)

Nee, dat deed de schrijver niet.

(more…)

‘Mag ik u iets vragen? U komt me zo bekend voor.’ De stem van de meneer schatte ik in als zijnde vriendelijk. Al lopende keek ik eens wie mij zo onverwacht had aangesproken. Het was geen opvallende meneer. Hij droeg een halflange blauwe jas, een spijkerbroek en zwarte lederen schoenen. Zijn haar was licht grijzend, zijn bril zonder montuur glanzend en zijn kop aan de bolle kant. Wilde ik wel met hem worden gezien? Vooruit, wat maakte het uit voor deze ene keer. De zon scheen en het was een aangename dag. Waarom zou ik die van hem verpesten? Hij had mij niets misdaan, deze meneer. Nog niet.

(more…)

De schrijver schrok. Van alles schoot door hem heen. Wat zag en las hij nou de laatste tijd veel in het nieuws? Bestuurders van voertuigen zitten tegenwoordig veel te bellen of te appen achter het stuur. Ze hebben zo minder aandacht voor het verkeer. Een groot risico op ongevallen, dus. Ook fietsers maken er een rommeltje van, vindt de minister. En dus zou bellen en appen op de fiets verboden moeten worden.

(more…)

Ik begeef mij naar het café De Lekkage. Dat doe ik niet eens om inspiratie op te doen. Kijk om je heen: aan inspiratie geen gebrek. De ellende ligt op straat. Nee, de reden dat ik mij aan kroegbezoek waag, is dat ik verlang naar variatie. Het moeten niet altijd verhalen zijn over schrijvers in neerslachtige buien. Het mag ook wel eens wat opgewekter allemaal. Bovendien heb ik iets te vieren. Of nee, ik heb bijna iets te vieren. Pas morgen ben ik jarig. Laat ik het er maar op houden dat ik mijzelf eens ga trakteren op een gezellig bezoek aan mijn oude stamkroeg. Ik ben er al in geen tijden geweest.

(more…)

Hij was alleen. De schrijver vond het een dag als alle andere.
Er kwam een groepje scholieren aangefietst. Luid kletsend kwamen de meisjes dichterbij gereden. Onmiddellijk was zijn aandacht gegrepen door die ene.

(more…)

Moet ik me nu schuldig voelen?

(more…)

De mist deed de schrijver niet zo veel.

(more…)