Buiten
Leestip.
Omdat het (nog heel even) boekenweek is.
(more…)
Lotgenoten,
Hoe erg is het om boodschappen te moeten doen? Niet erg, vind ik. Ik doe het graag. Het scheelt De Vrouw tijd en ik heb volledige controle over wat we in ons lichaam proppen. Ja ja, Uw Schrijver staat bewust in het leven en koopt doorgaans duurzaam geproduceerde voeding, biologische producten en ander biologisch-dynamische meuk. Dat doe ik al jaren. Inmiddels hebben we niet alleen een abonnement op een biologisch groentepakket, maar doe ik ook het gros van de boodschappen in de biowinkel. In de supermarkt koop ik enkel water en enkele biologische producten die aldaar goedkoper zijn dan in de biowinkel. Helemaal zuiver op de graat ben ik overigens niet. Ik ben niet te beschuldigen van bio-extremisme. Zo koop ik vis en fruit op de markt en bezondig ik me bij de Turkse slager aan de lamsbiefstukken. In het weekend ga ik naar de Turkse winkel. Daar verzamel ik kruiden, pepers, fruit en af en toe een Turks brood. En het was vlak na mijn bezoek aan deze Turkse winkel dat de volgende hachelijke gebeurtenis plaatsvond. Wat gebeurde er?
Met mijn handen vol plastic tasjes gevuld met groente en fruit verliet ik de Turkse winkel en ik liep naar mijn fiets. Die stond geparkeerd tegen de gevel. Er zijn wel rekken waarin ik mijn rijwiel had kunnen stallen, maar die fietstassen zaten al goed vol en ik wilde niet dat mijn fiets zou omvallen door het gewicht in de tassen of dat het voorwiel erdoor zou ombuigen. Of weet ik veel. Nee, liever parkeer ik ‘m dan tegen een hek, boom of muur. Zo ook vandaag. Met dat ik de vele plastic tasjes in mijn enorme fietstassen propte, viel mijn oog op iets. Wat was dat?
Wat bungelde daar nu onder mijn zadel? Het was het labeltje dat aan mijn fietssleutel zit. Die fietssleutel zat gewoon in het slot en mijn fiets was niet eens gejat! Hoe kon dat? Ik bevond mij hier in Zuid, de berucht ruige buurt van ons zo majestueuze Apeldoorn! Vreemd.
Als ik in mijn eigen gedegen woonwijk bij de supermarkt ben, zou ik mijn fiets nooit onbeheerd achterlaten, zou ik mijn fietstassen met een kettingslot dicht maken, zou ik uit voorzorg het zadel en de twee wielen verwijderen en meenemen de winkel in, maar hier in Apeldoorn-Zuid laat ik gewoon mijn eerder gedane boodschappen in de fietstas en hoef ik mijn fiets eens mijn fiets op slot te zetten. Zo levert een ronde boodschappen doen niet alleen fijne en gezonde producten op, maar ook nog eens wijze levensinzichten. Doordat ik de boodschappen doe, voel ik me een bevoorrecht mens.
Wel jammer dat ik binnenkort verhuis naar een geheel ander gedeelte van ons zo majestueuze Apeldoorn. Daar waar de winkel zo dichtbij is, dat ik mijn boodschappen lopend kan doen. Ook fijn.
Wat een avonturen weer.
–
Apeldoorn, februari 2017