Bas Langereis leest u voor!

1965
Ik word geboren op 17 mei aan de Govert Flinckstraat 37 te Apeldoorn.
Ik ben de tweede zoon in het gezin. Na mij komen nog een zusje en een broertje.

1968
Op vakantie in Egmond aan Zee. In het nabijgelegen Bergen staat stoomlocomotief Bello.

1969
Naar kleuterschool ‘Pinkeltje’ in Apeldoorn.

1971
Naar lagere school ‘De Bron’ in Apeldoorn. Juffrouw Karreman leert me lezen en schrijven.

(bazbo (9), broer Geert (4), zus Marieke (7), moeder (41) – 1974)

1975
Mijn familie gaat op vakantie naar Vlissingen; we logeren in het ‘internaat;  van de zeevaartsschool. In totaal gaan we er vijf jaren achtereen naartoe. Tijdens die eerste vakantie krijg ik oorontsteking en moet ik naar het ziekenhuis om mijn ‘oor door te laten prikken’.

1976
De hete zomer van 1976.
Ik mag van mijn moeder naar de welpen van de scoutinggroep vanuit de kerk in het Orderbos. Ik word niet echt lid, want binnen een jaar word ik te oud voor de speltak, en moet ik doorstromen naar de verkenners.

1977
Naar de brugklas (en later het Havo) op het Veluws College in Apeldoorn.
Mijn vader maakt een provisorische slaap- en studeerkamer voor mij op de grotendeels nog onbetimmerde zolder van het huis.
Van de welpen ga ik over naar de verkenners, maar die groep jongens vind ik niet leuk. Ik stop met scouting.

1978
Ik koop mijn eerste grammofoonplaatje: de single Paradise By The Dashboard Light van Meat Loaf.
Mijn grote broer heeft een baantje in een patatzaak en koopt van zijn eerste salaris een stereoinstallatie en wat grammofoonplaten van The Who en Earth & Fire. Ik hoor beide platen erg veel en wil ook een stereo en elpees gaan kopen.
Het huis wordt verbouwd. Er komt een uitbouw aan de achterkant, en ik krijg een grote zolderkamer op de bovenverdieping.
Van een buurjongen koop ik een plastic pick-up om de plaatjes van mijn moeder op te kunnen draaien. Later verkoop ik hem weer aan hem terug.
De grote broer van de buurjongen is net zo oud als ik en hij neemt mij mee naar zijn scoutinggroep in Ugchelen (bij Apeldoorn). In het begin ben ik daar een stille jongen, maar later ben ik een van de oudsten en de gangmaker op bizar creatief vlak.

1979
Mijn broer heeft wat grammofoonplaten geleend van een vriend van hem. Ik hoor voor het eerst Wish You Were Here van Pink Floyd en ben zeer onder de indruk. Zelf koop ik mijn eerste elpee Spirits (Having Flown) van de Beegees. Ik speel de plaat honderden keren achter elkaar op de platenspeler van mijn ouders in de woonkamer, totdat mijn moeder gek wordt van die hoge stemmetjes. Ik neem de pick-up mee naar mijn zolderkamer. Mijn ouders hebben zelf nooit meer een grammofoonplaat kunnen draaien. Ik koop platen van de Beegees, Electric Light Orchestra en Andrew Gold.

1980
Op school gaat het niet goed. Ik heb een nare klas en ben het slachtoffer van pesterijen. Ik blijf zitten in de derde klas van de Havo. Ik koop platen van Supertramp en heb snel mijn ELO-verzameling compleet.
Voor het eerst gaan we op vakantie naar het buitenland: Engelberg in Zwitserland. De hoge bergen vind ik erg indrukwekkend.
10 juli 1980. Tijdens een logeerpartij bij mijn neef in Nijmegen hoor ik Peter Gunn van Emerson Lake & Palmer. Die slag op die snaredrum verandert mijn leven in één klap. Diezelfde dag koop ik de single. Thuisgekomen koop ik (precies drie maanden later in verband met weinig zakgeld) de elpee en ga ik op zoek naar meer. Binnen een jaar heb ik alle platen.
In september krijg ik een baantje in dezelfde patatzaak als waar mijn broer werkt. Iedere vrijdagavond werk ik er van 17.00 tot 00.30 uur en dan vang ik vijfentwintig gulden. Na een half jaar heb ik genoeg geld gespaard voor mijn eigen stereoinstallatie.

1981
Ik doe het derde jaar van het Havo nog eens over en deze keer haal ik goede cijfers.
We zijn de zomervakantie in Medebach in het Sauerland. De bergen vind ik in vergelijking met de vakantie van vorig jaar enorm tegenvallen. Maar de omgeving en bezienswaardigheden (een stuwdam, Willingen, Basdorf) vind ik heel mooi.
Bij Ruud, een vriend van scouting, luisteren we naar platen van zijn grote broer. Voor het eerst hoor ik de muziek van Yes. Ik kopieer wat platen op cassettebandjes (Fragile, Yessongs, Relayer, Tormato) en draai die thuis bijna kapot.

1982
Op school laat een klasgenoot een cassette horen van Nude van Camel.
Ik ben ondertussen te oud voor de verkenners bij de scouting in Ugchelen. Ik mocht al een jaar langer blijven, maar wil niet over naar de volgende speltak, omdat ze daar alleen maar bezig zijn met brommers en bier drinken. Ik kies ervoor om bij de leiding van de welpen te gaan. Eerste zomerkamp met de welpen in Brummen. Ik kook.
Met mijn ouders op vakantie in Alkmaar. Ik doe de heenreis met de trein tot Amsterdam. Daar logeer ik bij mijn oudste broer. We gaan de stad in en ik koop mijn eerste Yes-plaat: Yesshows. Een dag later fiets ik van Amsterdam naar Alkmaar.
Met school ga ik een week naar Praag. Die stad is op dat moment nog hevig onder invloed van het communistische regime van de USSR, maar de stad maakt een diepe indruk op me.

1983
Ik word achttien jaar. Mijn moeder beloont me dat ik nooit heb gerookt. Ik krijg een zooi geld en koop een elektronisch orgel. Het staat in de woonkamer. In leen wat lesboeken, worstel er twee door en denk dat ik hetzelfde niveau heb als Keith Emerson. Niet, dus.
Voor de keuring voor militaire dienst vraag ik een maand uitstel, omdat ik midden in eindexamens zit. Dat uitstel krijg ik. Ik word goedgekeurd. Op zich heb ik geen bezwaar om in dienst te gaan (ik weet toch niet wat ik wil), maar mijn keuringslichting juni 1983 wordt vrijgesteld, terwijl de lichting ervoor (mei 1983) moet opkomen. Ik ben buitengewoon dienstplichtig.
Eindexamen Havo. Ik slaag met vijf zessen en een vijf op mijn lijst.
Ik moet noodgedwongen stoppen met scouting. Ik ga al niet meer mee met het zomerkamp, omdat we op vakantie gaan naar een huisjespark in de Ardennen, tegen de Franse grens aan. Moeder wil na een paar dagen weer naar huis. Ze zegt dat het huisje niet aan de verwachtingen voldoet. Ik begrijp er niets van, maar we gaan.
Ik ben achttien jaar en wil het huis uit. In een boekje lees ik over de Nationale Verkeersacademie in Tilburg. Klinkt interessant. Ik ga er studeren en betrek een kamer in een studentenhuis aan de Lovensestraat in Tilburg. In augustus ben ik een week in mijn nieuwe kamer en fiets ik Tilburg rond om kennis te maken. De week erop begint het studiejaar met kennismakingskamp. Een jongen heeft muziek van King Crimson en kopieert voor mij Discipline en Beat op een cassettebandje. Het is niet wat ik verwachtte, maar ik ben en blijf nieuwsgierig naar het oudere werk. Als het studiejaar echt is begonnen, vind ik al snel mijn draai. Aanvankelijk rijd ik op zondagavond met de trein naar Tilburg en op vrijdagavond weer terug naar Apeldoorn; na enkele weken rijd ik op die dagen met een studiegenoot uit Apeldoorn mee in de auto. Op de vier avonden dat ik in Tilburg ben, kook ik eerst een paar weken samen met een klasgenoot, maar later met drie huisgenoten (Bernd, Jan en Greetje) met wie ik een nogal eigen clubje vorm. Tussen het studeren door luister ik veel muziek. Ik ontdek het oude werk van King Crimson (Lizard en In The court Of The Crimson King) en koop veel klassiek werk.
Al snel bemerk ik dat de technische sector niets voor mij is.

1984
Aan het begin van het jaar besluit ik te stoppen met de opleiding. Dat heeft tot gevolg dat ik mijn studentenkamer op moet zeggen en weer in het ouderlijk huis ga wonen.
Ik krijg een beroepskeuzetest, maar weet nog niet wat ik ga doen. Ik sluit mij aan bij een werklozenproject in Arnhem. Daar leer ik belangrijke mensen kennen. Formeel ben ik werkloos en krijg ik een uitkering, maar ik doe via het project vrijwilligerswerk. Ik ontmoet veel nieuwe mensen van mijn leeftijd, waaronder een lief meisje E en raak bevriend met haar.
Die zomer ga ik ouderwets met mijn familie op vakantie naar Vlissingen.
Na de zomer kan ik in Arnhem niet verder. In Epe is echter ook zo’n project. Ik doe vrijwilligerswerk in de openbare bibliotheek en een jongerencentrum in Epe. Door een andere vrijwilliger in het jongerencentrum kom ik in aanraking met de muziek van Pat Metheny.

1985
Ik word gevraagd of ik weer bij de scouting kom. Deze keer leidinggeven aan de kabouters, meisjes tussen de zeven en twaalf jaar.
Vrijwilligerswerk in buurthuis ‘De Trekpot’ in de wijk Zevenhuizen.
In de zomer gaat mijn familie op vakantie; ik blijf alleen thuis en ben druk in het buurthuis. Ik ontmoet er een gast die fan van Frank Zappa is. Ik vraag: “Als ik wil starten met Zappa, waar begin ik dan?” Hij zegt: “Met de laatste plaat.” Ik koop Them Or Us en ben gematigd enthousiast.
Zomerkamp met scouting naar Biddinghuizen.
Ik verklaar mijn liefde aan E. Die blijkt wederzijds. Samen luisteren we veel muziek. Zij heeft platen van Japan. Mijn interesse is gewekt.
Start aan de Sociale Academie Twente in Enschede: HBO-Kultureel Werk. Een dag in de week loop ik stage in het buurthuis bij een kinderclub en als publiciteitsmedewerker.
In november verlies ik mijn vriendin E. Het begin van een donkere periode.

–

1986
Met het buurthuis op kinderkamp naar Texel. Ik vind het geweldig en dompel me onder in het familiegevoel. Het buurthuis kan de kampen niet meer organiseren en dus gaan we als zelfstandige stichting verder. Eerst ben ik secretaris, later ook penningmeester en voorzitter.
Zomerkamp met de kabouters in Arnhem.
Het tweede jaar van de opleiding start. Ik ga een dag in de week stage lopen in de streekschool bij partieel leerplichtigen. De hele opleiding gaat me makkelijk af.
Met lui uit het buurthuis begin ik een band. Ik koop een tweedehands synthesizer (Yamaha CS-15). Ik leen van iemand een orgeltje (Philicordia) en hoef deze niet meer terug te brengen. We besluiten om Engelstalige pop te gaan maken en vervolgens schrijf ik een hele stapel afgrijselijke songteksten. We repeteren drie keer en daarna bloedt het dood. Het schrijven vind ik wél leuk en voor mijzelf maak ik verhaaltjes, gedichten en andere onzin.
Het is herfst als ik in een tijdschrift een recensie lees van het album Gone To Earth van David Sylvian. Ik koop de plaat. Opnieuw verandert mijn wereld.
Verder ontdek ik Peter Gabriel (Sledgehammer!)

–

1987
De stage in de streekschool leert me dat ik nooit moet gaan werken met jongeren. Mijn begeleider geeft me het advies om mijn derdejaars jaarstage met volwassenen te gaan doen.
Zomerkamp met de kabouters in Zeist. De leiding schrijft muurkranten voor kinderen; ikzelf maak er ook een voor de leiding apart. Als we terug zijn van kamp, blijf ik muurkranten maken. Ik schrijf ook stukken voor het verenigingsblaadje en begin mijn eigen tijdschriftje, het inlegvel, speciaal voor de leiding. Ik ontwikkel een alter-ego genaamd Sjaak, een idealistische hippie, die stukken schrijft en optreedt op speciale scoutingfeesten.
Met scoutingvrienden maak ik muziek in allerlei samenstellingen.
Ik koop de Zappa LP’s  Sheik Yerbouti en You Are What You Is en ben deze keer wel degelijk onder de indruk.
Eerste kindervakantieweek als zelfstandige stichting: Mirns (Gaasterland, Friesland). Ik ontmoet AarJan aka Bril. (Hij die deze webstek mogelijk maakt.)
Met scoutingvrienden Marco en Marjolein ga ik een week naar Texel en we doen bijna exact dezelfde activiteiten als die ik vorig jaar met de kindervakantieweek heb gedaan.
Na de zomer ga ik een jaar stage lopen in een centrum voor volwasseneneducatie in Apeldoorn. Doordat ik vanuit de studiefinanciering wél reiskosten vergoed krijg, hou ik een hoop geld over. Ik koop veel elpees.

–

1988
Goede vriend Hans reageert op mijn eigen scoutingtijdschriftje en stuurt een ingezonden stuk.
Ik reageer per brief terug en dat is de start van een correspondentie die bijna twintig jaar heeft geduurd.
Ik koop een keyboard, mijn Keytek, om tijdens kampen te kunnen spelen.
Aan het eind van mijn stage is er een groot feest. Ik ontmoet E en we spreken af dat we elkaar blijven ontmoeten. Volgens mij hebben we een relatie.
De vakantieweek naar Middelbeers is een daverend succes. De groep leiding en kinderen is geweldig.
Zomerkamp met de kabouters in Harderwijk. Deze is minder. Het blijkt mijn laatste keer kamp met scouting te zijn.
In oktober gaan E en ik een midweek naar een huisjespark in Biddinghuizen. We bezoeken onder andere Elburg, Harderwijk en de Flevohof. We ontdekken steeds meer dat we het samen heel goed kunnen vinden. En dus besluiten we om ons gezamenlijk in te laten schrijven als woningzoekenden.
Ik koop mijn eerste cd: de 3″ single Ghosts van Japan.

–

1989
In februari gaan E en ik mee met een weekendje samen met wat scoutingvrienden naar een huisjespark in Reuver. Bij vlagen oergezellig, maar bij andere vlagen merk ik dat ik met een deel van deze mensen niet veel meer heb.
In april stop ik met leidinggeven bij de scoutinggroep. Ik heb het nu alweer een paar jaar gedaan en wil in de weekenden meer tijd met E doorbrengen.
Het is 5 mei. “Kijk mam,” zeg ik, “iedereen heeft de vlag voor mij uitgehangen. Ik ga het huis uit.” Ze vond hem niet leuk. Ik wel. E en ik gaan samenwonen in een flat op negen hoog aan de Gentiaanstraat 307 in Apeldoorn. We hebben het niet breed, maar een van de eerste grote dingen die we aanschaffen is een cd-speler. Via de boekenclub waar E al eeuwen lid van is. Voor nog geen honderd gulden.
Ik studeer af aan de Sociale Academie in Hengelo. Ik heb een eindscripte geschreven over taalwerkvormen in groepsactiviteiten. Vanaf dat moment doe ik veel invalwerk op mijn ouwe stageadres en uitzendwerk (schoonmaak, verhuizen, proefpersoon bij TNO, constructiebedrijf, enz.)
De kindervakantieweek gaat naar Westerbork. AarJan en ik spelen de uitvinders van een tijdmachine. Ik noem mijzelf Professor Buzz. Het begin van een malle bijnaam.
Vakantie: drie dagen naar Vlissingen Zeeland met onze vriendin Frouwke.
3 november: mijn eerste echte grote concert: Anderson Bruford Wakeman & Howe.
Ik stel een bundel samen met een selectie van stukken die ik schreef van 1986 t/m 1989. Titel: ‘Verzameld Werk – een debuut’.

–

1990
1 februari: mijn eerste vaste baan: ik word begeleider in een activiteitencentrum voor mensen met een lichamelijke handicap in Heerde.
Kindervakantieweek naar Noord-Scharwoude (NH).
Op 19 september trouw ik met E. Tijdens onze receptie in ‘De Ruggestee’ in Hoenderloo komen zóveel mensen, dat we gerust van een feest mogen spreken. Aansluitend gaan we op vakantie in De Haan (B).
Tijdens Kerstmis zijn we in Brussel, samen met vriendin Gera, onder andere om een expositie te zien over de Inca’s.
Live gezien: Marillion

–

1991
In mei gaan we naar het festival Pinkpop. Wat een mensenmassa. Wel leuke artiesten en bands, dat wel.
Kindervakantieweek naar Venray (L). Ik begeleid niet langer een groepje kinderen, maar kook samen met Nell.
In september gaan we op vakantie naar Albufeira in de Algarve, Portugal. (Bedenk dat dit toen nog bijna niet toeristisch was; de toerisme-industrie moest er nog komen.)
In december gaan we, samen met vriendin Gera, een aantal dagen naar Gent. Mooie stad.
Live gezien: Yes, Van Morrison, Pinkpop (Primus, Lenny Kravitz, Joe Jackson, Living Colour, Luka Bloom)

–

1992
E is zwanger. Een druk jaar vangt aan.
Ik schrijf in een brief aan Hans mijn eerste autobiografische verhaal, dat de aanzet blijkt tot drie complete boeken die later ‘bekend’ worden onder de titel ‘Party-trilogie’.
In het voorjaar gaan we voor de laatste keer met zijn tweeën op vakantie, wederom naar De Haan (België).
Kindervakantieweek naar Den Ham (O). Ik kook samen met Nell.
30 oktober: Luuk geboren
Ik koop mijn eerste Zappa-cd’s en binnen een jaar heb ik ze allemaal.
Peter Gabriel brengt Passion uit, zijn soundtrack van de film Last Temptation Of Christ. Op deze plaat spelen veel muzikanten van over de hele wereld. Ik ga verder op zoek naar wereldmuziekjes…

–

1993
Mijn verhaal Cy wordt geplaatst in het tijdschrift ‘Mens & Gevoelens’.
In februari gaan we (met mijn schoonouders) een midweek naar een huisjespark in of nabij de Flevopolder.
De Zoon groeit en ontwikkelt zich verbazingwekkend snel. Met vijf maanden staat hij al en hij lijkt het kruipen over te slaan. Ik neem hem veel mee uit wandelen en later voor op de fiets. Via het gastouderbureau in Apeldoorn vinden we een gastgezin bij ons in de flat, zodat De Vrouw haar werk met slaapdiensten kan blijven uitvoeren. Ik ben een dag in de week vrij en kan op donderdag met De Zoon naar babyzwemmen.
Kindervakantieweek naar Odoorn, Klijndijk (D). Ik kook samen met Margriet. Deze vakantieweek blijft in mijn hoofd gegrift als een van de allerbeste, niet in de laatste plaats vanwege de ontmoeting met Marianne.
Als ik thuiskom, is al mijn huisraad ingepakt. Enkele weken later verhuizen we naar een eengezinswoning aan de Rentmeestersveld 214 in Apeldoorn.
Voor De Zoon vinden we via het gastouderbureau een ander gastgezin in de buurt. Bij Marion, Wilfred en hun zoon David is De Zoon snel thuis.
In september gaan we anderhalve week (van maandag t/m vrijdag) naar het huisjespark bij of in de Flevopolder.
Live gezien: David Sylvian & Robert Fripp

–

1994
In januari Luuk wordt ziek. Hij heeft eerst stuipen bij koorts; later epileptische toevallen. Er volgt een onrustige tijd met veel onderzoeken en ziekenhuisbezoek.
In het park Berg & Bos in Apeldoorn vindt het eenmalige festival Bosvolpop plaats: Dulfer, Herman Brood, The Scene, Daryll-Ann, Van Dik Hout, Luka Bloom.
Kindervakantieweek naar Middelbeers. Ik kook samen met Inge.
De ‘Party-trilogie’ is eindelijk af. Ik ben niet tevreden over het eindresultaat en doe er helemaal niets mee.
Het gastoudergezin moet stoppen en we vinden een ander (Hanny en Jan).
De dagen na Kerst en met de jaarwisseling brengen we door in een huisjespark bij Kootwijk; enkele vrienden schuiven aan voor de viering van Oud en Nieuw.
Live gezien: Peter Gabriel

–

1995
Luuk heeft begin van het jaar gedurende twee weken zó veel epileptische insulten, dat hij naar jet ziekenhuis moet ter observatie en onderzoek. Hij krijgt een uitgebreid MRI (‘Tunneltje!’) en uiteindelijk weten de heren artsen de medicatie goed af te stemmen.
Kindervakantieweek naar Den Ham (O). Ik kook samen met Gerrit.
In september gaan we een week naar het vakantiepark in De Haan. Twee maanden later doen we ook nog een midweek in het huisjespark bij of in de Flevopolder.
Ik herontdek progrock en koop platen van Porcupine Tree en The Flower Kings.

–

1996
Na veel gepuzzel en geregel besluiten we om te gaan verhuizen en ons volgende huis te gaan kopen. We vinden een bijzonder ruim huis in de wijk De Maten in Apeldoorn.
In maart hebben we een korte vakantie in Zandvoort. Een dag voor het einde krijgen we bericht van familie dat schoonvader plots is overleden. We breken de vakantie gelijk af en gaan naar huis. Drie à vier intensieve dagen volgen.
Op 20 mei krijgen we de sleutel van het nieuwe huis. Bij het huis hoort een zwarte kater: Mo.
Ik ga niet mee met de kindervakantieweek wegens gebrek aan vakantiedagen …
De Zoon gaat naar de basisschool en we hebben voor hem wederom een nieuw gastgezin gevonden: bij Margaret vindt hij zijn plek. Na school kan hij met haar kinderen mee naar huis, ik haal hem daar begin van de avond op en breng hem dan weer begin van de volgende ochtend.
In september gaan we een midweek naar een huizenpark in Gramsbergen.

–

1997
In september zijn we een week op een vakantiepark in Zandvoort.
Kindervakantieweek naar Ursem. The return of professor Buzz. Ik begeleid een groep tieners.
Luuk is over zijn epilepsie heen gegroeid. Hij houdt er wel een lastige contact- en enkele ontwikkelingsstoornissen aan over.
In de kerstvakantie gaan we een paar dagen naar hetzelfde huizenpark in Gramsbergen.
Live gezien: John Wetton, Captain Gumbo

–

1998
Kindervakantieweek naar Diever (D). Ik begeleid een groep kinderen samen met Gerdox.
Een week vakantie op de camping nabij Loenen. We huren een tentje en terwijl de campinggasten om ons heen naar huis vluchten voor de regen, vermaken wij ons kostelijk.
Ik ontdek dat er in Apeldoorn een band is die Zappa speelt: The FoolZ.
In december gaan we een midweek naar een huisjespark in ’t Loo.
Live gezien: Captain Gumbo

–

1999
Kindervakantieweek naar Diever (D). Ik ben samen met Nens de spelleiding.
We hebben een bungalowtent gekocht. We staan drie weken op de camping. Naast onze bungalow staat een tent van SKAmp die ik heb geleend; deze is de ‘schuur’: we koken er en stallen er ’s nachts de fietsen in.
Tweede keer optreden van The FoolZ gezien; ze hebben geen zanger meer. Ik werp me op als hun nieuwe zanger, doe zelfs auditie, maar blaas het af. Sindsdien zing ik af en toe Bobby Brown als gastzanger op het podium.
In het najaar zijn we samen met de gehele schoonfamilie een weekend in een huisjespark ergens in Limburg.
Live gezien: Porcupine Tree

–

2000
Ik ga voor de laatste keer mee met de kindervakantieweek. Deze keer gaan we opnieuw naar Ursem (Noord-Holland) en ik begeleid er een groep kinderen. Ik besluit om ermee te stoppen. Ik doe het al vijftien jaar en ben ondertussen de oudste van de club; het kost me teveel vrije dagen en de echte lol is er vanaf.
We spenderen onze vakantie weer op de camping.
In de herfstvakantie gaan we een midweek naar een appartement aan de kust in Oostende.
Op het werk vervang ik tijdelijk een coördinerend begeleider. Het geeft me dusdanig veel druk en stress, dat ik aan het eind van het jaar lange tijd met rugklachten thuis zit.
Live gezien: The Muffin Men, Yes, The Flower Kings

–

2001
Op het werk ga ik op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Ik begeleid al een paar jaar stagiaires, heb goede contacten bij ROC Landstede in Zwolle en men vraagt mij of ik open wil solliciteren voor een klus van praktijkdocent. Dat doe ik; ik heb een paar gesprekken en krijg een tijdelijk contract voor twee dagen in de week.
Mijn eerste Zappanale. Tijdens concerten van The FoolZ kom ik vaak dezelfde mensen tegen: Martin en au3, bijvoorbeeld. Martin sleept me mee naar Zappanale. We rijden met drie auto’s. Onder de totaal acht mensen zijn ook Martins dochter Marieke en de mij op dat moment onbekende Reinier. Ik rijd met Lex en Pedro in de auto mee. Het festival is een geweldige ervaring. Ik maak ontmoet Billy en met hem en Marieke beleef ik een bijzonder weekend.
Vakantie op de camping.
In het schooljaar 2001/2002 ga ik lesgeven aan ROC Landstede te Zwolle als praktijkdocent. Ik heb nogal naïef hoge verwachtingen van de motivatie van de studenten. Twee dagen in de week geef ik les aan ‘ongemotiveerde kutpubers’. Zo tegen de kerstvakantie ervaar ik het als een enorme druk en begint mijn rugpijn weer op te spelen.
Live gezien: Yes Symphonic, Transatlantic

–

2002
Op het ROC heb ik een nieuwe manier van werken ontwikkeld die me beter afgaat. Het lesgeven bevalt me goed, maar ik heb geen aansluiting bij de doelgroep. Aan het eind van het schoolseizoen houd ik het dan ook voor gezien en kan ik weer volledig terugkeren op mijn oude werkplek in Heerde.
In het voorjaar spelen The Foolz drie avonden in het Bluescafé in Apeldoorn. Ik ontmoet er Billy opnieuw; een bijzondere vriendschap is ontstaan. Ik ga naar het Zappanale festival met Billy en Elvje. Vooraf heb ik een rubber kip gekocht die ik meeneem en daarmee is een nogal opvallende traditie geboren. Het festival is anders dan vorig jaar: niet langer twee avonden met ieder drie (knullige) bandjes, maar drie hele dagen en redelijk goede bands, plus een lange lijst van alumni.
Aansluitend gaan we voor drie weken op vakantie op de camping.
We ondernemen een nogal flinke verbouwing in het huis: we laten een geheel nieuwe keuken plaatsen die optimaal gebruik maakt van alle ruimte. Koken is inmiddels niet langer een noodzakelijk kwaad: we hebben een abonnement op een biologisch-dynamisch groentepakket en daarnaast proberen we van alles uit. De nieuwe keuken wordt het hart van het huis.
Op het werk vier ik mijn twaalfenhalfjarig jubileum.
Ik koop dit jaar onder andere de cd Tar Tapes vol 2 van Mike Keneally; daarop staat een freakerig pianostuk dat bazbo heet.
Live gezien: The Muffin Men

–

2003
Op 19 maart zijn E en ik twaalf en een half jaar getrouwd. We vieren ons feestje bij Adnan in Turks restaurant Byzantium.
E gaat mee naar Zappanale. Ze is enthousiast geworden door mijn malle verhalen. We zien het als onze tweede huwelijksreis en rijden samen met au3 en Billy. Tijdens het festival horen we van het bestaan van de Zappateers, een club fanatieke verzamelaars.
Aansluitend vieren we bijna drie weken vakantie op de camping.
In september hebben we dan eindelijk een internetaansluiting thuis! Mijn gebruikersnaam wordt ‘bazbo’. Ik sluit me aan bij de Zappateers en begin als een bezetene publieksopnames van Zappa te verzamelen.
In Heerde ontstaat een vacature van coördinator. Ik krijg hem eerst tijdelijk, maar na een jaar voor vast.
Luuk krijgt de diagnose PDD-NOS. Zijn gastgezin stopt ermee en we vinden een ander: Eefje woont vlakbij de basisschool van De Zoon en hij kan er aan het eind van de middag zo naartoe lopen of fietsen. Ik haal hem daar dan op.

–

2004
Met het werk ga ik mee met een grote groep op wintersport in Au, Oostenrijk.
Opnieuw gaan we met au3 en Billy naar Zappanale en daar maken we persoonlijk kennis met de Zappateers.
Voor de laaste keer gaan we op vakantie naar de camping bij Loenen.
In november viert au3 haar verjaardagsfeest in een grote locatie bij Apeldoorn. Veel Zappateers uit binnen- en buitenland komen erop af. Op vrijdag 26 november ontvang ik veel bezoekers bij mij thuis en een dag later is het feest in het Woldhuis. The FoolZ spelen en ik kook voor 120 man.
Vanaf dat feest besluit ik dat ik wegens mijn aankomende veertigste verjaardag mijn haar maar eens laat groeien.
Live gezien: Mike Keneally & Metropole Orkest, Yes (Arrow Rock Festival; ook aanwezig: Fripp, Vai, Caravan, ea), The Flower Kings, Blackfield

–

2005
Begin dit jaar (februari/maart) doen we een grote verbouwing aan het huis: we laten alle houten puien en kozijnen vervangen door die van kunststof.
E is jarig op 6 maart en ik verras haar met een concert van Värttinä.
In april gaan we met zijn drieën op bezoek bij Zappateer Ulli in Hannover. Als we terugkomen, is onze kater Mo overleden.
Begin mei gaan we met een groepsreis een paar dagen naar Parijs. Uiteraard bezoeken we Eurodisney.
Ik volg bij Adnan een cursus ‘Turkse hapjes koken’.
Op 17 mei word ik veertig jaar oud. Het feestje is druk en gezellig.
Dit jaar gaan we niet weg met de zomervakantie. E en ik gaan wel naar Zappanale. We gaan voor het eerst met de trein, samen met Billy.
Luuk begint het VMBO op het OSCAR in Apeldoorn. Het gastgezin is niet meer nodig; De Zoon redt zich prima op de momenten dat hij alleen is.
We vieren herfstvakantie in Hull bij Abi en Tony.
Live gezien: Amsterdam Klezmer Band (meerdere keren), Steve Howe, Jon Anderson, Mike Keneally, Värttinä

–

2006
Ik organiseer een feestje bij mij thuis voor de Nederlandse Zappateers. Tot mijn stomme verbazing zijn het eerst een flink aantal buitenlanders die zich aanmelden. Het feest is in februari en het is een daverend succes.
Ik volg een cursus ‘Turkse maaltijden koken’ bij Adnan.
Zappanale doen we deze keer met z’n vieren. E en ik worden vergezeld door Billy en zijn vriend Weasel.
Tijdens de zomervakantie zijn we een week in Oostende.
In de herfstvakantie brengen we vijf dagen door in Leipzig bij xal en ke.
In september schrijf ik plots een jeugdverhaal. Dat smaakt naar meer. In mijn hoofd ontstaat het idee dat de basis vormt voor een nieuw boek, dat uiteindelijk Alles kan kapot gaat heten. Enkele verhalen heb ik al (lang) klaar; enkele andere verhalen moet ik nog schrijven.
Live gezien: Bozzio (2x!), The Flower Kings, Keneally in het conservatorium in Arnhem, Amsterdam Klezmer Band (meerdere keren).

–

2007
Begin januari vraagt Billy of ik kom schrijven voor FOK! Officieel mag ik eens in de twee weken op donderdag iets plaatsen, maar van het begin af aan publiceer ik wekelijks. Vanaf april is dat structureel.
Rond diezelfde tijd komt Paul Haenen mij thuis interviewen voor zijn Margreet-DVD.
Februari: Zappateersfestival in Bradford-on-Avon (UK). Ik maak een filmreportage die later op de Margreet-DVD van Paul Haenen/Margreet Dolman terecht komt.
14 april: www.bazbo.net online, met dank aan AarJan.
Begin mei komt het schokkende nieuws dat Gerard, de broer van De Vrouw, plotseling is overleden.
Op 17 mei spelen The FoolZ op mijn verjaardag.
23 juni: ik lees mijn verhalen voor tijdens de Lange Cultuurnacht van Roermond in Galerie ‘Pittstowe’. Ook Tim Op het Broek en John Hölsgens lezen hun stukken.
Augustus: we gaan naar Zappanale met de hele familie, plus een vriendje van L en vier Limburgers.
Augustus: in de vakantie spenderen we acht dagen in Istanbul en deze stad maakt bijzonder veel indruk. Een stedentrip als vakantie bevalt ons zeer goed.
Luuk gaat de laatste twee jaar van het VMBO-Groen volgen op het AOC in Twello.
Door reorganisatie op het werk verander ik van werkplek. Op 1 november start ik met een nieuwe klus in een locatie dagbesteding in Apeldoorn. Ik ben er deels begeleider en deels ondersteun ik de teamleider met voorbereidende en coördinerende werkzaamheden.
Live gezien: Jon Anderson, Peter Gabriel, Ozric Tentacles, ZpZ (3x!), David Sylvian.

–

2008
Januari: ik stuur het manuscript van mijn boek ‘Alles kan kapot’ naar de uitgeverij. Lang hoor ik niets.
Maart: het Zappateers Festival in Overasselt vindt plaats. Ik heb veel meegeholpen met organiseren en ben de presentator van het festival. Het evenement is een succes in allerlei opzichten.
Juni: de uitgeverij neemt contact op. Het boek gaat er komen!
Augustus: Zappanale festival. Deze keer gaan we met zijn drieën, plus Billy en zijn aanstaande. Het is een superrelaxed en wonderbaarlijk leuk festival.
Augustus: Vijf dagen in Lissabon. Na een kwartier voel ik me er al heel thuis. Wat een prachtstad.
19 september: goede vriend Billy trouwt. Ik spreek op zijn verjaardag. (Het is ook ónze 18e trouwdag!)
6 oktober: mijn boek Alles kan kapot verschijnt! Een dag later ontvang ik een doos met mijn eerste exemplaren!
2 november: boekpresentatie in Art Café ‘Sam Sam’ in Apeldoorn. Lex verzorgt muziek en ik draag voor.
Live gezien: Asia, Adrian Belew

–

2009:
Langzaam komen de eerste reacties op het boek Alles kan kapot. Goede vrienden en bekenden zijn enthousiast; ook zijn er mensen die minder onder de indruk zijn.
Na bijna twintig jaar op de werkvloer in de gehandicaptenzorg maak ik in april een overstap naar kantoorwerk. Eerst voor 20 uur in de week; later in het jaar ben ik voltijds managementondersteuner/persoonlijk assistent
Zappa Plays Zappa komt weer naar Europa en we maken er weer een waar feest van. Zelfs Luuk gaat een keer mee (op 16 mei in Bochum, Duitsland)!
Op 14 juni lees ik samen met Tim Op het Broek en John Hölsgens voor in Art Café ‘Sam Sam’ met een programma onder de naam ‘De Drie Wijzen’.
Luuk doet eindexamen VMBO-Groen en slaagt.
Een jongensdroom lijkt uit te gaan komen op 17 juli. Dan speelt Keith Emerson met zijn band in De Boerderij in Zoetermeer. Helaas, het concert wordt afgelast.
De zomervakantie bestaat uit het traditionele Zappanale festival in Bad Doberan en een bezoek aan Praag. Tijdens de opwarmavond voorafgaand aan Zappanale speelt DOOT! in een voor de gelegenheid samengestelde formatie. Ik draag een tekst voor in het nummer Once Upon A Time. Later in het jaar gaan we naar Gebhardshain voor een concert met The FoolZ, waar ik mijn tekst nogmaals ten gehore breng.
Luuk begint met het MBO-groen ‘Open plantenteelt’.
In oktober heb ik de beste en leukste stukken die ik in de afgelopen twee en een half jaar voor FOK! schreef geselecteerd en stuur ik het manuscript van Zelfmoord is een optie naar de uitgever.
De FOK!columnisten lezen voor tijdens een gedenkwaardige avond in Amsterdam. Ook ik ben van de partij.
Op 18 december krijgt E te horen dat er een kwaadaardige tumor in haar rechterborst zit. Die moet verwijderd. De wereld staat even op zijn kop.
Live gezien: Allan Holdsworth, Robert-Jan Stips, Stuurbaard Bakkebaard, Terry Bozzio, Zappa Plays Zappa (2x), The Nits, Yes.

–

2010:
Op 5 januari wordt E geopereerd.
In dezelfde maand doet Marcel Mooij de fotoshoot voor het omslag van Zelfmoord is een optie.
Op 24 januari vindt de tweede FOK!columnistenvoorleesvoorstelling plaats. Deze keer heb ik hem georganiseerd in Art Café ‘Sam Sam’ in Apeldoorn.
Eind januari gaan we met z’n drieën een weekend naar Larvik, Noorwegen, voor een Zappafestivalletje.
E krijgt bestralingbehandeling en op 8 april vindt de eerste chemokuur plaats. De behandeling is zwaar, maar het vooruitzicht is dat ze goed zal herstellen.
Op 26 juni is de derde FOK!voorleesvoorstelling, wederom in Amsterdam.
Diezelfde dag verschijnt het boek Zelfmoord is een optie. Ondertussen rijpen de ideeën voor een heel nieuw boek …
21 juli heeft E de laatste chemokuur. Ze is sterk, maar haar conditie is finaal gesloopt.
Van 11 t/m 16 augustus gaan we naar Zappanale. E rijdt met hidihi en Auke mee met de auto; ik neem de twee zoons met de trein mee. Het hotel bevalt bijzonder goed en het hele festival is bijzonder ontspannen. Ondanks dat we twee weken ‘vrij’ zijn, hebben we niet echt het gevoel dat we tot rust komen.  Misschien later in het jaar een paar dagen weg naar Stockholm?
Op zondagmiddag 22 augustus is de presentatie van Zelfmoord is een optie. Ik heb weer alle kranten van Apeldoorn en omstreken gehaald, ben live in de uitzending van RadioApeldoorn en er is een recensie op ApeldoornDirect.
We vinden dat we iets te vieren hebben en 20 jaar getrouwd blijkt een leuke reden. Op zondag 19 september staat ons huis propvol leuke mensen die komen proosten!
E is inmiddels begonnen aan een hormoonbehandeling, die minimaal vijf jaar gaat duren. Op zich gaat het goed; ze is ‘schoon’ en de bloedwaarden zijn prima. Wel heeft ze veel last van oedeemvorming in de arm en haar conditie is nog lang niet optimaal. Langzaam begint ze weer wat te werken; ze begint met een paar uurtjes per week.
Donderdag 28 oktober lees ik twee verhalen voor in het programma SamBal in Art Café ‘Sam Sam’. Groot succes.
Drie dagen later vindt Zappalloween plaats, een eng feestje met muziek van Zappa door Lexolo & Friends en The FoolZ, en met voordrachten van Tim Op het Broek en van mij.
Op zaterdag 6 november verschijnt mijn eerste bijdrage voor ApeldoornDirect.
Zondag 14 november is er alweer de vierde FOK!columnistenvoorleesvoorstelling, deze keer in café ‘De Singel’ in Zwolle.
Van dinsdag 23 tot en met zondag 28 november zijn we in Stockholm. Echt vakantie hadden we dit jaar niet gehad. We logeren in het tijdelijke appartement van au3. In vier dagen tijd zien we veel van deze schitterende stad. Vier korte dagen, welteverstaan.
17 december sta ik te signeren tijdens ‘Boek en Bal’, het literaire festival in schouwburg Orpheus in Apeldoorn.
Op vrijdag 24 december om 11.50 uur overlijdt Wilhelmina Theresia Bannenberg, mijn moeder. Mijn vader en ik zijn erbij. De donderdag erna, 30 december, vindt de plechtige uitvaart plaats.
Live gezien: Dead Dino Storage en The Muffin Men (in Larvik), Sven Hammond Soul, Peter Gabriel & New Blood Orchestra… het concert van Keith Emerson & Greg Lake gaat helaas (weer) niet door …

–

2011:
Op 6 maart wordt E 50 jaar jong. Ze viert het in Art Café ‘Sam Sam’ met alle belangrijke mensen om haar heen.
26 maart reizen we naar Tilburg. Daar speelt Amsterdam Klezmer Band. Leuk feestje, leuk weekend.
7 april is de tweede voorstelling van SamBal. Met Bertjo&Jaap, Henk en Denise maken we een dolle boel.
Vrijdag 8 april vertrekken we naar Gebhardshain in Westerwald, Deutschland voor een lang weekend. Daar ontmoeten we Georg. Hij geeft zaterdagavond een feestje en heeft The Muffin Men voor elkaar gekregen.
Zondag 17 april is de vijfde FOK!columnistencabaretvoorleesvoorstelling in Tilburg. Ondanks weinig publiek is het een mooie bijeenkomst.
Vanaf 1 mei werkt De Vrouw weer helemaal volgens haar contract. Ze heeft weer energie, ook al is haar conditie nog niet optimaal. Het lymfoedeem zal blijven en ze draagt een steunkous om haar arm. De hormoonbehandeling is gestopt, vanwege de vele nare bijwerkingen en het geringe risico dat de tumor terugkomt.
Vrijdag 6 en zaterdag 7 mei vindt het Mosae Zappa festival plaats in Maastricht. Het wordt georganiseerd door Billy en Ethell, goede vrienden. Mede dankzij het schitterende weer, de goede muziek en de fijne vrienden die we er weer treffen, is het een waanzinnig weekend.
Begin juni doe ik mee aan de verhalenwedstrijd CODA Open: Mijn verhaal. Aanvankelijk wil ik helemaal niet meedoen; één van de redenen is dat ik maar vierhonderd woorden mag gebruiken en dat is natuurlijk veel te weinig voor mijn geleuter. Op aandringen van enkele mensen om mij heen stuur ik tóch een bijdrage in en op dinsdagavond 7 juni lees ik mijn stukje voor in CODA, Apeldoorn.
Het eerste weekend van juli is een malle: vrijdagmiddag naar Deventer voor ‘Deventer Op Stelten’, zaterdag naar Kootwijkerzand voor het festival ‘Theater Op ’t Zand’ met de Amsterdam Klezmer Band en zondags naar Lexolo & Friends in Sam Sam. Een leuke start van de vakantie. En dat terwijl we nog helemaal geen vakantie hebben.
Zondagmiddag 10 juli verzorgen Willem Bierman, Reinier Groenendijk en ik het programma Bas, Willem en ik in Art café Sam Sam. Een merkwaardige voorleesvoorstelling die het best te omschrijven is als ‘Leuteratuur’. Er komt veel volk op af en de reacties zijn bijzonder positief. Het etentje na afloop mag ondergebracht worden in de categorie ‘hilarisch’.
Woensdag 17 augustus reizen we af naar Bad Doberan. Dit keer zonder de Zoon maar mét Reinier. (Wat is hij gróót geworden!) Goed festival, met als hoogtepunten het optreden van Chris Opperman en de Eddie Jobson band.
Donderdag 25 augustus vertrekken we voor zes dagen naar Londen. Mooie stad, we zien en doen veel en ontspannen toch ook.
In de drie weken vanaf 27 september laten we onze badkamer verbouwen. Toe maar.
Op zaterdag 29 oktober ontmoeten de FOK!columnisten elkaar wederom in Ratatouille in Amsterdam. Voor een propvolle zaal (dat kan ook niet anders als al die columnisten erin staan) lezen we de beste en leukste columns van de afgelopen tijd voor.
Woensdagavond 23 november stapt het hele gezin op de trein naar Kopenhagen. Daar komen we donderdagmorgen om 11.00 uur aan. Vervolgens pakken we een volgende trein en rijden we via Malmö door het lege Zweedse land naar Stockholm. We zijn wederom te gast bij au3, die hier voor enkele maanden werkt. We bekijken de stad, bezoeken het Wasamuseum en ontmoeten BowTieDad, ke, Lennart en Petter. Zondag gaat de reis terug. Deze keer met het vliegtuig naar Eindhoven.
De feestdagen verlopen rustig. Kerstavond party bij Reinier&Judi, op de dagen zelf wat activiteit in (schoon)familie en ook nog wat tijd en ruimte thuis.
Live gezien: Eric Vloeimans’ Gatecrash, The Genesis Project, Amsterdam Klezmer Band (2x!), The Muffin Men, Mayra Andrade, Yes (!), Heideroosjes

–

2012:
Plato Apeldoorn, mijn geliefde muziekwinkeltje, sluit op 6 januari haar deuren.
Op 8 januari opent er een tentoonstelling in Art café Sam Sam. Peter Vroon heeft onder de naam Alles liep anders een selectie van zijn foto’s opgehangen. Eentje vinden we wel heel mooi. Verkocht!
Begin januari is mijn nieuwe boek Maar we leven nog zo goed als klaar. Vanaf 2 februari kan iedereen het bestellen.
11 maart staan de FOK!columnisten in Art café Sam Sam in Apeldoorn. Veel volk, veel te lezen, veel lol. We lopen uit! Succes.
Twee dagen later ben ik in het ziekenhuis voor een onderzoek (coloscopie). Eerste uitslag: niets te zien.
Op 20 maart verschijnt Maar we leven nog!
Donderdag 22 maart ben ik in het Wegener-gebouw voor de opnames van de rubriek De Solist voor de Stentor.
Een dag later, vrijdag 23 maart, mag ik een verhaal voorlezen tijdens het Boek & Bal festijn in CODA.
Zaterdag 31 maart staat De Solist in De Stentor en zijn twee filmpjes online geplaatst: eentje waarin ik een verhaal voorlees en eentje met een interview.
8 april is de tweede Leuteratuurvoorstelling Bas, Willem en ik weer in Art café Sam Sam. Het is dan Eerste Paasdag. De voorstelling is wederom een succes. De reacties van het publiek zijn goed. Dit smaakt naar meer.
1 en 2 juni vindt het tweede Mosae Zappa festival plaats in het Kultuurhuis in Heerlen. Mooi om alle muziekliefhebbers weer te ontmoeten tijdens dit weekend.
9 juni doen we mee met de Culturele Pleinmarkt bij Orpheus. We staan er met sieraden en boeken en verhalen.
Op woensdag 20 juni gaan we wederom naar Stockholm, dit keer om het Midzomernachtsfeest mee te maken. We logeren bij Sven en Annemarieke, ontmoeten weer veel mooie mensen en zien weer nieuwe dingen in de stad
Van 1 t/m 5 augustus zijn we in Bad Doberan voor het Zappanale-festival. Een fantastische editie weer!
Halverwege september zijn we bij het festival Legends in het Mheenpark in Apeldoorn. Allerlei geweldige oude Nederlandse bands aan het werk: Focus, Gruppo, Kayak, Powerplay, Amazing Stroopwafels, noem maar op! Leuke dag.
Zaterdag 22 september is de negende voorleesvoorstelling van de columnisten van FOK!, deze keer in Leeuwarden.
Begin november gaan we met de trein naar Wenen. Hasi en PauluS vieren hun veertigste en vijftigste verjaardag met The Impossible Festival en wij grijpen de gelegenheid aan om de stad te bekijken.
Een heuse sinterklaasvoorstelling Bas, Willem en ik pakken uit vindt plaats op zaterdagmiddag 1 december.
20 december vliegen we naar Manchester. We logeren bij Dave en Nicola. Het was de bedoeling dat we samen het concert van Asia aldaar bezoeken, maar het concert gaat niet door wegens ziekte. Een mooi weekend wordt het wel, ondanks de regen. We ontmoeten Steve, Bev en Pam en ik mag een hele avond met Dave mee de kroeg in met zijn groepje grumpy vrienden. Een middag zijn we in de stad; daar is genoeg te zien en te beleven!
De jaarafsluiting is boven verwachting goed. Kerstavond bij Judi en Reinier, de beide kerstdagen met (schoon)familie, oudjaar bij Heidi.
Live gezien: De Amsterdam Klezmer Band, The Grande Mothers Re:visited (2x), The Genesis Project, La Boutique Fantastique (2x), The Nits, Gruppo Sportivo (2x), The Steel Breeze, Mangrove, Carl Palmer Band, Steven Wilson, UK, Beardfish, Flying Colours, Kayak (2x), DeWolff (2x), Asia (niet, concert in Manchester werd afgelast), heel veel kleins in Art café Sam Sam en in Gigant Café, het festival The Legends, het Impossible Festival in Wenen, en natuurlijk de festivallen Mosae Zappa en Zappanale.

–

2013:
Peter Vroon opent zijn expositie Lensbaby’s op 6 januari in Art café Sam Sam. Op een van de foto’s sta ik, haha!
Zondag 3 maart spelen Bas, Willem en ik een bescheiden rol tijdens de Radio CODA Cultuurlunch van 11.00 tot 14.00 uur.
Maandag 4 maart reizen we naar London, alwaar we dit keer voornamelijk parken zien. Donderdagmiddag 7 maart reizen we door naar Corby, waar vrijdag 8 en zaterdag 9 maart het allereerste Moo-ah Festival plaatsvindt. (Met The FoolZ!)
Vrijdag 17 mei zijn we samen honderd jaar geworden. We vieren het thuis, met muziek (Lex, Hans, Wan en zelfs Geert), veel eten en drinken, maar vooral al die goede mensen om ons heen.
Een week later reizen we naar Eindhoven. Eerst een optreden van Project/Object met heel veel oud-FZ-bandleden erbij; aansluitend gaan we met Tim en Chantal naar hun huis in Maastricht. Dagje later eerst struinen door de stad en dan samen met hen naar Heerlen voor Doctor Nerve in het Kulturhus. Pas zondag zijn we weer thuis.
Donderdag 6 juni vliegen we naar Stockholm. Eerst maar eens zelf wat rondkijken en vooral paleis Drottningholm is prachtig, maar daarnaast toch ook weer mooie ontmoetingen met goede bekenden. Zaterdag 8 juni trouwen Annemarieke en Sven in Stockholm. Twee dagen feest!
De tiende FOK!columnistenvoorleesvoorstelling vindt plaats op zaterdag 22 juni in Ratatouille in Amsterdam. Kleine, gezellige bijeenkomst. Op naar nummer elf!
Op dinsdag 25 juni komt een bestelling binnen: een andere fotocamera. Ik maak in de weken erna proefopnamen tijdens het Drakenbootfestival, Theater op ’t Zand en een ontmoeting met een boel Bannenbergen (ook uit Canada).
We hebben vanaf maandag 29 juli vakantie. Een dag later reizen we naar Bad Doberan. Midden in het dorp hebben we een klein appartement gehuurd. Wat een ontspannen vakantie is dit! We ontmoeten goede mensen, bekijken de omgeving en beluisteren lekkere muziekjes. Zappanale 2013 is een heel goede! In de dagen erna doen we het nog wat rustig aan. Met twee weken is de vakantie alweer voorbij.
Na een paar jaar van plannen maken, komt het er nu echt van: het fotoproject De rubberen poedel gaat van start. Het fotoproject is ontstaan vanuit de uitspraak van Peter Vroon: ‘Laten we iets gaan doen met de humor van Frank Zappa.’ Dat zijn we gaan doen. In de afgelopen maanden hebben we intensief gebrainstormd en nagedacht over wat we gaan doen. Vrijdag 30 augustus doen we de eerste praktische voorbereidingen en op zaterdag 31 augustus vinden de eerste twee fotoshoots plaats. Dit belooft wat!
Inmiddels is ook onze bestelde videocamera gearriveerd. De techniek van het filmen is niet moeilijk, maar het oefenen met monteren kost me een boel avondjes ploeteren. Niet erg.
Vrijdag 20 september gaan we naar Maastricht. Bij Tim en Chantal maken we een tussenstop. Een dag later rijden we met hen mee naar Westerwalder Hof in Gebhardshain, waar Georg zijn traditionele Zappanacht heeft georganiseerd. Deze keer Bonnen en The Grandsheiks op het programma. Op zondag brengen Tim en Chantal ons naar Köln; vandaar nemen we de trein terug naar huis.
Zaterdag 16 november: ik sta op en stap een wereld in die de mijne niet is. (Zie: B-log 2014) Na wat onderzoek stelt de huisarts de diagnose: zwaar overspannen, totale burnout. Oorzaak: hoge verwachtingen van mijzelf waaraan ik niet kan voldoen. Op het werk verveel ik me al een half jaar te pletter; ik word niet geprikkeld en uitgedaagd om mijn talenten en kwaliteiten in te zetten. In mijn vrije tijd leg ik heel veel druk op mezelf: ik moet schrijven als een bezetene en dat doe ik al bijna zeven jaar. Ik ben voor het werk volledig ziek. Thuis kom ik niet veel verder dan wat dagelijkse boodschappen en eten koken. Ik wandel veel. Mijn hoofd is zo in de war, dat ik weinig prikkels aankan. Het meest opvallende is dat mijn hersenen geluid anders verwerken: ik schrik van plotse geluiden, verschillende stemmen door elkaar hoor ik niet als verschillende stemmen door elkaar maar als veel geluid, muziek hoor ik niet als harmonische samenklanken maar als een boel geluid en lawaai. Het is heel lang doodstil in huis. Even lijkt het beter te gaan, maar tijdens Kerstmis heb ik een terugval en ben ik zeer neerslachtig.
Live gezien: DeWolff, The Watch, Mike Keneally Band, The Doors Alive, Project/Object, Doctor Nerve, Bonnen, The Grandsheiks, Orphaned Land, The Magic Band, Ensemble Omnio (plays The Yellow Shark)
Festivals: Mooo-ah! (UK), Zappanale (D), Brainstorm
Verder: veel zondagmiddagoptredens in Gigant Café

–

2014:
Het jaar begint als ik nog volop ‘patiënt’ ben: zwaar overspannen en totale burn-out. Het ziekteproces is wisselend: soms gaat het heel aardig en lijk ik de hele wereld aan te kunnen; andere momenten heb ik zware angstaanvallen en ben ik uitermate somber. In de loop van de eerste maanden van dit jaar gaat het over het algemeen wel langzaam vooruit.
Begin februari stop ik voor onbepaalde tijd met schrijven voor FOK! en ApeldoornDirect. Wél doe ik op zondagmiddag 9 februari een voorleesvoorstelling samen met Willem Bierman en Reinier Groenendijk. Tijdens de voorstelling presenteren we ons boek Bas, Willem en ik.
Per 6 februari werk ik een paar uur per week arbeidstherapeutisch; het is goed om van betekenis te zijn en om wat afleiding te hebben. In de loop van de komende maanden zal ik deze uren langzaam uitbreiden naar drie ochtenden per week van ieder drie uur.
13 februari wordt mijn vader tachtig jaar en hij viert het op 15 maart voor familie en vrienden. Eerder op die dag signeren ‘Bas, Willem en ik’ hun bundel in de plaatselijke boekhandel.
In maart krijg ik meer duidelijkheid over mijn baan: mijn functie gaat goed op de schop en ik ga een procedure in. Ik maak mogelijk kans op een deeltijd mbo-baan, maar ben vooral geïnteresseerd in een voltijds hbo-baan.
Langzaam kan ik weer wat muziek luisteren, maar vaak is het nog stil in huis.
Op vrijdag 21 maart reizen we naar Antwerpen. We bekijken de stad en bezoeken het Arf!Arf!Arf!-festival, vol met muziek van (o.a.) Zappa.
Zondagmiddag 6 april lezen Bas, Willem en ik voor tijdens een grote wijnproeverij van Chateau Het Loo in De Wilde Pieters in Apeldoorn.
Op 14 april start mijn behandeling bij een psycholoog. Hij geeft mij vooral praktische methoden die me helpen momenten van spanning en angst te doorstaan. Ik ga ook stoppen met kalmeringsmedicatie; de ontwenningsverschijnselen zijn heftig, maar het lukt.
Vrijdagmiddag 16 mei doen ‘Bas, Willem en ik’ mee aan het evenement ‘Cultuur bij je buur’. We lezen voor in de tuin bij een wijnproeverij van Chateau Het Loo en in de grote voortuin van een particulier aan de Brinklaan in Apeldoorn. De reacties zijn absoluut positief. Wederom hebben we veel plaatselijke kranten gehaald en bekendheid verkregen.
24 mei koop ik een e-lezer.
De procedure rondom mijn functie op het werk is eind mei gestart. Ik heb ervoor gekozen om gewoon het traject in te gaan, ook al ben ik nog volledig ziek. Volgens een afspiegelingssysteem krijg ik zowaar de mbo-klus voor 24 uur; mijn sollicitatie naar de hbo-baan lukt niet goed.
Donderdag 12 juni reizen De Vrouw en ik naar Stockholm. We beleven er vijf heerlijke dagen in het appartement bij au3, zien weer veel van de stad en ontmoeten ook nog verscheidene andere goede bekenden.
Op 1 juli begin ik op mijn nieuwe werkplek. Ik heb een functie op het centraal bureau van mijn organisatie voor 24 uur per week. Echter, omdat ik ziek werd in mijn oude contract zal ik eerst gaan re-integreren naar 36 uur en ben ik helemaal beter gemeld, dan gaan de 24 uur in. Hoe het met de overige twaalf uur gaat, weet ik nog niet en dat levert wel de nodige spanning op. Vanaf dezelfde week werk ik vier ochtenden van ieder vier uur, nog altijd arbeidstherapeutisch. De nieuwe klus is wel een uitstekende plek om te re-integreren: ik kan weer iets doen dat er toe doet plus men mag weer iets van mij vragen. Het gaat de goede kant op!
Zaterdag 5 juli gaan we met Reinier en Gea naar Heerlen. We beleven een genoeglijke middag op het terras, ook met Tim en Chantal. ’s Avonds maken we het concert van Crimson ProjeKCt mee en dat is werkelijk geweldig. We overnachten in een hotelletje en de volgende dag, na een rondje door de stad, gaan we weer terug naar huis.
Een week later is het vakantie. Ik heb ‘maar’ twee weken vrij, omdat ik de uren opbouwen op het werk niet al te zeer wil onderbreken. De vakantie start met het finalefeest op zondag 13 juli; twee dagen later reizen we naar Bad Doberan. Daar zijn we dit jaar een hele week. Het is heerlijk. Alles waar ik op hoop, komt uit, en alles waar ik tegenop zie, gebeurt niet. Goed weer, goede muziek en goede mensen. (The Magic Band! Crimson ProjeKCt! Stick Men!) De laatste vier dagen van de vakantie zijn voornamelijk ontspannen.
Dinsdag 5 augustus ben ik voor de zesde keer bij de psycholoog en we sluiten de behandeling af. Het is rustiger en overzichtelijker in mijn hoofd en ik kan kalmer de volgende stappen nemen. Toch ben ik er nog lang niet. De afgelopen maanden heb ik mij voornamelijk geconcentreerd op werk; buiten werktijd kom ik naast koken, boodschappen en lezen tot weinig: nauwelijks de deur uit (we gaan bijna nergens meer heen), ik mis het schrijven wel erg maar vraag me af of en hoe ik het wil oppakken, ik wil niet naar bijeenkomsten met veel mensen, ik kan geen tv kijken, en zo. Het blijft zoeken naar balans. Ondertussen ben ik in de loop van de maand augustus zo’n twintig uur per week hersteld en bouw ik rustig op naar de volledige uren.
Lichamelijk gaat het goed, al schrikken veel mensen dat ik zo veel ben afgevallen (bijna 25 kilo). Ik eet minder en drink geen alcohol meer sinds november 2013. Ik heb mijn bloed laten prikken en alles ziet er goed uit. Daarnaast ben ik sinds de zomervakantie van alle medicatie af, inclusief de slaappillen.
Het weekend van 14 augustus zijn we bij Aar en Jolande. Vanaf Gouda nemen zij ons mee naar Scheveningen. Daar wandelen we over de boulevard, eten we vis en maken we het vuurwerkfestival mee. We overnachten in Gouda, praten weer fiks bij en gaan de volgende dag weer naar huis.
Op 18 augustus neem ik ‘afscheid van mijn jeugd’: de tandarts verwijdert mijn laatste melkkies.
Eind augustus/begin september heb ik toch weer een terugval. De balans is zoek: ik concentreer me op re-integratie in werk, maar thuis heb ik geen enkele energie. Ik weet me te herpakken, maar herstart van de behandeling is toch nodig. Ik krijg opnieuw goede praktische handvatten om signalen nog beter en sneller te herkennen.
Begin oktober gaat het weer redelijk. Inmiddels werk ik vier hele dagen in de week. Vermoeidheid is er pas ’s avonds. Toch blijft het kwetsbaar. Soms, en dat blijkt meestal in een weekend te zijn, heb ik zeer sombere buien die ik met moeite kan overwinnen.
Begin november gaat het opnieuw mis. De wisselende buien blijven steken in heftige neerslachtigheid. Alles lijkt van doen te hebben met verlies. Ik zit in een rouwproces omdat er zo veel dingen zijn die ik altijd leuk vond om te doen, maar nu niet meer doe. Schrijven mis ik heel erg. Na een spoedoverleg met de psycholoog realiseer ik mij dat ik invulling moet geven aan de leegtes in mijn huidige leven; ik wil weer wat oppakken.
Gelijk het weekend van 8 en 9 november is het leuk raak. The FoolZ spelen die zaterdagavond in het Schaffelaartheater in Barneveld, samen met een percussie-ensemble. We zijn erbij en wij niet alleen; vele bekenden met ons. Een dag later staat de band in het Bluescafé, wederom met leden van het percussie-ensemble. Kijk, dit zijn leuke dingen en die doen me goed.
Nog weer een weekje later, op vrijdag 16 november, gaan we via Gouda en Aar naar De Boerderij voor het concert van The Grandmothers. We blijven bij Aar in Gouda slapen en kletsen weer bij.
De week ervoor werk ik voltijds en dan op maandag 18 november, ben ik 100% hersteld gemeld. Precies binnen een jaar. Wat betreft werk ben ik dus beter; voor mijzelf zijn er nog stevige stappen te zetten.
In het weekend erop schuif ik opnieuw onderuit. Zonder enige aanleiding, lijkt het. Het is een hevige, dit keer. Echter, na zes dagen verdwijnt hij ook weer als vanzelf. De psycholoog en ik staan voor een raadsel (‘Ben ik in de overgang of zo?’); het verloop is te onvoorspelbaar en we besluiten een psychiater mee te laten kijken. Dat kan op korte termijn en in het eerste gesprek valt het woord ‘depressief’. Vanaf 1 december slik ik anti-depressiva; de dosis wordt na twee weken verdubbeld. Ik heb nogal wat klachten: hoofdpijn, lusteloos, enzovoorts.
De laatste dagen van het jaar brengen we met z’n tweetjes door in Vlissingen. Niets hoeft; alles mag. We wandelen over de boulevard en door de binnenstad, doen een dagje Middelburg en struinen door de duinen. Vanaf ons appartement zien we hoe het vuurwerk een nieuw jaar inluidt.
Live gezien: MusikFabrik (plays Varese, Cage and Zappa), The FoolZ (4x, waaronder 1x met percussie-ensemble NKA!), DeWolff, Crimson ProjeKCt, The Grandmothers
Festivals: Arf!Arf!Arf! (B), Zappanale (The Magic Band! Crimson ProjeKCt! Stick Men!) (D)

–

2015:
Nieuwjaarsdag zitten we nog in Vlissingen. Een dag later gaan we weer naar huis. Het is een korte maar heerlijke vakantie; niets hoeft en alles kan.
Begin van het jaar weet mijn psycholoog me een nieuwe stap te laten zetten: ik ga bewegen ter ontspanning. Een dag later koop ik hardloopschoenen en hardloopkleding en nog een dag later start ik met een opbouwschema. Ook leuk: De Zoon loopt mee!
Het eerste weekend van maart vieren we de verjaardag van De Vrouw door met z’n tweetjes een trip te maken naar Rotterdam. We overnachten in een hotel met uitzicht op de Nieuwe Maas en de Erasmusbrug, zien veel en doen het toch rustig aan.
Twee weken later zijn we in Corby voor het tweede Moo-ah! festival. Het is prachtig om al die bekenden weer te zien en te ontmoeten. Goede mensen, goed weer en goede muziek; meer willen we toch niet? (Enne: The Muffin Men zijn het hoogtepunt van het weekend.)
Ondertussen heb ik al meer dan acht weken problemen met mijn darmen. Voortdurend diarree en vijf tot zeven keer per dag op de wc. Onderzoek van ontlasting en bloed wijst uit dat er niets bijzonders is, geen parasieten of bacteriën, bloedsamenstelling is oké, allergieën alleen honden. Ik word weer eens doorverwezen naar de maag-darm-leverarts en het ziet ernaar uit dat ik wederom een inwendig onderzoek ga krijgen.
Eind maart zit ik bij de jater. Hij hoort van de vele bijwerkingen rondom de medicatie: slecht tot niet slapen, ’s nachts overmatig transpireren, veel diarree en problemen op seksueel gebied (ja, hoe zal ik dat eens netjes omschrijven: de bloedtoevoer naar een zeker orgaan komt goed op gang, maar daar blijft het dan ook bij). ‘Stoppen,’ is het advies. Eind april spreek ik hem weer. Hem lijkt het ’t beste dat ik nog vier weken ‘clean’ blijf, zodat mijn lijf weer went aan de situatie en ik zelf weer kan ervaren hoe het is en wat er kan gebeuren. Ik heb een jaar nodig gehad voor genezing; herstel duurt ook zes maanden tot een jaar. Oké.
Donderdag 7 mei ben ik bijna drie weken afgekickt. De meeste bijwerkingen zijn verdwenen; alleen slapen is nog een probleem. Nu moet ik die dag nogal vroeg op. Half zes. Dat is niet vroeg voor mijn doen, want op een normale werkdag sta ik ook om half zes op, maar vandaag is geen normale werkdag. We gaan op reis. Twee dagen later vier ik mijn vijftigste verjaardag samen met Ob in zijn tuin in Obshire. Dat ligt in Gatley, Stockport, vlakbij Manchester. Een dag later is er nog altijd feest en spelen de Muffin Men speciaal voor ons in the Live pub in Stockport. De week erna blijven we in Obshire, rusten we uit en zien we Manchester en Lyme House en Park. Vrijdagavond zijn we weer thuis, maar zondagmiddag doen we mijn verjaardag nog eens dunnetjes over in onze eigen achtertuin.
Ik heb ruimte in mijn hoofd en heel veel zin om allerlei dingen op te pakken die ik al bijna anderhalf jaar heb laten liggen: schrijven, fotoproject met Peter, oriënteren op de toekomst. Nog geen twee dagen nadat ik weer aan het werk ben slaat de spanning en de angst weer toe. Ik merk dat er druk is die me persoonlijk raakt. Het maakt dat ik mijn leuke voornemens moet uitstellen en opnieuw in de weekenden de ontspanning moet zoeken. Een paar weken later, halverwege juni, krijgt mijn plan om me verder te oriënteren op mijn carrière en de arbeidsmarkt verder vorm: mijn coach Margo ondersteunt me fiks en van de organisatie krijg ik de gelegenheid om een loopbaantrajectbureau in te schakelen. Ik ga in verkennend gesprek met twee bureaus en denk tijdens de zomervakantie na over met welke ik in zee wil. Die zomervakantie, daar blijk ik nogal aan toe. De laatste twee weken ervoor kenmerken zich door opnieuw onrust en onzekerheid, druk op mijn hoofd en lijf, buien van angst. Wat helpt is … hardlopen. Het lukt me om drie keer per week ’s avonds eropuit te gaan en mijn hoofd leeg te rennen. Ondertussen kan ik al bijna twee keer een kwartier onafgebroken met een korte pauze ertussen hardlopen.
Zondag 12 juli brengt De Zoon ons met de auto naar het station. De vakantie in Noordoost-Duitsland kan beginnen! Anderhalve week zijn we er. We bezoeken Wismar en Rostock, maar we komen natuurlijk voor het festival Zappanale. Slechts vijftienhonderd mensen dit jaar, maar het voelt vertrouwd en intiem. We kopen kaarten voor volgend jaar en spreken met de familie van ons appartement af dat we er volgend jaar ook weer zijn. De overige anderhalve week van onze vakantie doen we achterstallige (tuin)klussen en administratie, krijgen we logées en gaan we een dagje uit naar Amsterdam. Veel gedaan, veel gezien, maar toch ook veel uitgerust en bijgetankt.
Dan is het augustus, begint het werk weer en is de tijd gekomen om keuzes te maken. Ik kies ervoor om mijn oriëntatietraject te doen bij het bureau van Henk. In een driegesprek met ook de leidinggevende daarbij spreken we elkaars verwachtingen uit. Henk maakt een offerte en die moet de organisatie nog goedkeuren (ik houd mijn hart vast). In de derde week van augustus starten we echt.
Met het hardlopen gaat het voorspoedig. In die derde week van augustus ben ik zo ver, dat ik een half uur aaneengesloten kan hardlopen. Hoe moet het verder? Ga ik door totdat ik een uur onafgebroken kan? Door de week vind ik een half uur prettig; met voorbereiding, opwarmen en afkoelen inbegrepen ben ik al een uur bezig en ik wil/moet ook op tijd naar bed. In het weekend zou ik een vierde keer kunnen lopen en in die tijd (heel) langzaam opbouwen naar een uur.
Op zaterdag 19 september zijn De Vrouw en ik vijfentwintig jaar getrouwd. We vieren het in het ACEC-gebouw in Apeldoorn in aanwezigheid van een heleboel belangrijke mensen. Een week later gaan we op derde huwelijksreis. We reizen via Utrecht (King Crimson in Tivoli Vreedenburg) naar Londen en aldaar bezoeken we onder andere The National Gallery, The Victoria & Albert Museum en Tate Modern, plus beleven we twee unieke shows van Steven Wilson in The Royal Albert Hall. Veel gezien, veel gehoord, veel gedaan, veel rust genomen. Bij thuiskomst ligt er wel veel achterstallig werk.
De gerichte aandachtstraining (mindfulness) is begonnen. In de komende acht weken leer ik om los te komen van de automatische piloot, met gerichte aandacht en zonder oordeel en met compassie het hier en nu te observeren en zo meer innerlijke rust te krijgen.
Het loopbaanontwikkeltraject is in volle gang. Ik kies ervoor om te gaan onderzoeken welke vorm van professioneel schrijven het beste bij mij past. Ik ga netwerken en leg contacten. Ook ben ik gestart met een training gerichte aandacht, beter bekend als Mindfulness. Het vraagt veel (tijd en energie) van me, maar ik weet ook zeker dat het me veel oplevert.
Op het werk ligt er een concept beëindigingsovereenkomst voor mijn twaalf boventallige uren voor mijn neus. Ik heb hem door twee juristen laten nakijken en na wat heen en weer mailen met de afdeling personeelszaken ligt er begin oktober een versie naar tevredenheid. Het komt erop neer dat ik vier maanden lang vrijgesteld ben van werk voor die twaalf uur en per 1 maart zal ik echt slechts vierentwintig uur in dienst zijn. Ik heb dus nog vier maanden de tijd en gelegenheid om vervangend werk te vinden.
Begin oktober krijg ik een telefoontje van de directeur van een organisatie in Apeldoorn. Zij was tot mei 2013 vier jaar lang mijn manager en ik was haar persoonlijk assistent. Op mijn LinkedInprofiel ziet ze dat ik op zoek ben naar uren werk en (da’s nou ook toevallig) zij zoekt iemand die haar kan ondersteunen bij schrijven. Een afspraak voor een gesprek is snel gemaakt en tijdens dat gesprek spreken we af dat we het gewoon gaan proberen. Waarom ook niet? Per 15 december ga ik twee dagen in de week voor haar werken. Bijzonder.
Het weekend van 30 en 31 oktober is ook bijzonder. Zappaloween! Ik had veel willen helpen met voorbereiden aan dit festival, maar het is me niet gelukt. Een enkel persbericht heb ik eruit kunnen drukken, wat flyers geregeld en dat was het dan wel. Het is een mooi weekend met goede muziek en leuke ontmoetingen met mensen. De zondag erna ruimen we wat rommel op en de dag eindigt bij ons thuis waar we de net uitgebrachte Roxy-dvd kijken, wat eten en bijpraten.
De netwerkgesprekken zijn in november en december in volle gang. Aanvankelijk stel ik vast dat ik geen ondernemer ben en wil zijn; eind november heb ik dat idee ietwat bijgesteld. Ik verkeer in een luxepositie: ik heb twee banen en kan van daaruit in alle rust mijn stappenplan opstellen en uitvoeren naar een zaak voor mijzelf. Ik wil niet echt een bedrijf, maar zal als zelfstandig tekstschrijver mijn diensten gaan aanbieden aan instellingen organisaties in de zorg. Het hoeft niet op stel en sprong, maar ik wil wel alert zijn dat ik niet mijn mooie plan op de lange baan schuif.
Eind november is ook de cursus gerichte aandachtstraining voorbij. Leuke is dat de loopbaancoach in het traject dezelfde taal spreekt als in de training gehanteerd wordt, dus voor mij sluiten beide mooi op elkaar aan. Van de aangeboden terugkomdagen zal ik waarschijnlijk niet zo veel gebruik gaan maken, maar de cursus heeft me in ieder geval opgeleverd dat ik minder van mijzelf moet, dat mijn gedachten geen feiten zijn, dat ik vriendelijker voor mezelf ben en minder op de automatische piloot doe.
Het jaar eindigt betrekkelijk rustig. In de week voor Kerstmis werk ik gewoon. Tussen Kerstmis en Nieuwjaar ben ik twee dagen aan het werk in Arnhem; in de week van 4 januari twee dagen aan het werk in Apeldoorn. Beide kerstdagen doen we iets met familie. Eerste kerstdag zijn we vanaf halverwege de middag bij Schoonmoeder in Voorthuizen; tweede kerstdag eten we met mijn Vader, Broer en Zus ’s avonds in een klein huiskamerrestaurant in Apeldoorn. Oudejaarsavond vieren we met zijn drietjes in huis.
Live gezien: Otis Blues (2x), Steven Wilson (3x! waarvan 2x in The Royal Albert Hall!), The Muffin Men (in Stockport), King Crimson, Banned From Utopia, Pauw, The FoolZ, Lex Bronkowitz Orchestra
Festivals: Moo-ah! (Corby, UK), Zappanale (Bad Doberan), Zappaloween 2015 (Apeldoorn)

–

2016:
Het jaar begint met een ‘ouderwets’ open huis. Boel mooie mensen bijeen in onze woonkamer.
Er is sowieso meer ruimte in mijn hoofd voor extra dingen. Ik realiseer mij dat ik de neiging heb om me te identificeren met mijn patroon. Ik heb mijn beperking qua energie, maar ben het niet. We kunnen weer dingen plannen in het weekend en als het niet helemaal lukt, dan geeft mijn lijf dat op tijd aan.
De Zoon heeft via een indicatie bij de gemeente een ambulant begeleider. Hij heeft drie hulpvragen, op het gebied van wonen, werk en sociale contacten. De begeleider pakt het wonen voortvarend aan: de Zoon ‘solliciteert’ op sociale huurwoningen en wordt gelijk uitgenodigd voor bezichtigingen. Dus: binnen nu en enige tijd gaat de Zoon het huis uit. Aan de ene kant vind ik het helemaal geweldig, want al snel is hij gewend aan het idee en is hij er ook echt aan toe; aan de andere kant vraagt dat van mij loslaten en dat kan ik helemaal niet.
Halverwege de maand is mijn loopbaantraject formeel afgerond. Ik wil het zeker succesvol noemen. Dankzij mijn coach ben ik aangemoedigd om in beweging te komen; ik heb ervaringen opgedaan en dingen ondernomen en dat heeft me heel veel opgeleverd. Ondanks dat ik twee banen heb, solliciteer ik ook nog eens op de functie van junior communicatieadviseur in Arnhem.
Het weekend van 23 januari reizen we naar Brussel. We sjouwen een middag en de volgende ochtend door de stad en bezoeken het concert van Steven Wilson in Ancienne Belgique.
Die sollicitatie is deels succesvol. Ik word uitgenodigd voor een gesprek. Ik ben een van de tien genodigden, gekozen uit meer dan 250 reacties. Kijk. Uiteindelijk word ik niet geselecteerd voor de functie; ik heb nadrukkelijk gevraagd om ondersteuning en begeleiding en naar ontwikkelingsmogelijkheden, terwijl er kandidaten zijn die zeer veel ervaring hebben en zo het profiel in glijden. Met geheven hoofd ga ik voort; ik heb immers niets verloren; integendeel, weer iets gewonnen. In beweging blijven levert me altijd iets op. De tussenevaluatie op de nieuwe werkplek is positief: we gaan voorlopig op dezelfde voet verder en ik zie er mogelijkheden om verder te groeien als ik de organisatie en de cultuur ervan meer leer kennen.
Zaterdag 12 maart: Het nieuws dat Keith Emerson twee dagen ervoor is overleden raakt me diep. Hij was mijn absolute jeugdheld en tot de dag van vandaag volgde ik zijn leven en werk. Zijn muziek was hem alles en de laatste jaren kon hij door lichamelijke klachten zijn eigen hoge verwachtingen van zijn muzikale prestaties niet meer waarmaken. Op het laatst leed hij aan een diepe depressie en uiteindelijk maakte hij een eind aan zijn leven.
Vanaf 22 maart ben ik geregistreerd op Twitter.
Het contract bij de Kap krijg ik verlengd tot eind van het jaar. Dat levert me een luxeprobleem op: ik heb twee banen, werk meer dan 36 uur per week en heb geen tijd en gelegenheid (én energie) om mijn plannen iets voor mijzelf te beginnen verder uit te werken en ten uitvoer te brengen. Daarnaast zijn er nog veel liefhebberijen die ik graag weer zou oppakken, maar ook daar: geen energie voor. Ik wil tijd nemen om mijn energie weer op te bouwen en dus laat ik mijn verwachting van mijzelf de komende maanden los. Ik neem mij voor dat 2016 even gaat zoals het nu gaat: alle aandacht naar de twee banen en toekomstplannen op de langere termijn.
Het weekend van 16 en 17 april staat in het teken van het evenement ‘Cultuur bij je Buur’. Met ‘Bas, Willem en ik’ lees ik in twee goed bezochte huiskamers.
Het pinksterweekend van 14 t/m 16 mei gaat anders dan we hadden gepland. De planning was een lang weekend in Utrecht. Echter, de woensdag ervoor blijkt De Vrouw geveld door wondroos. Toch doen we de overnachting van zondag op maandag. Daaraan vooraf zien we Yes in Tivoli Vredenburg.
Donderdag 19 mei presenteert kunstcommissie Kunst-Zinnig-Brein tijdens een zeer druk bezochte opening van expositie bij Waterschap Vallei en Veluwe in Apeldoorn het boek Kunst-Zinnig-Brein: door kunst weer perspectief. Mijn naam staat in het boek, omdat ik de eindredactie heb gedaan en de afgelopen anderhalf jaar nauw betrokken ben geweest bij de totstandkoming ervan. Weer een publicatie op mijn naam.
Zaterdag 21 mei fiets ik samen met elf nichten en neven van mijn vaders kant een nostalgische route door Amsterdam Oud-Zuid.
De Zoon stuurt op 25 mei een sms: ‘Kut. We hebben een huis.’ Twee dagen later heeft hij het huurcontract ondertekend en de sleutels in ontvangst genomen. Een periode van plannen, organiseren en klussen vangt aan.
Die periode gaat niet zonder slag of stoot. Halverwege juni heb ik plots een fikse terugval met gevoelens van opgejaagdheid, spanning en angst. Het kost me veel moeite om me te herpakken, maar het lukt. Het heeft me nieuwe inzichten opgeleverd. Ik stel verwachtingen van mijzelf bij en neem meer tijd voor ontspanning. Als ik een week later toch weer een hevige angstaanval krijg, valt het kwartje. Deze situatie is niet gezond voor mij, mijn relatie en mijn gezin. Het kost me te veel. Ik heb tijd, ruimte en energie nodig om op adem te komen, om in en om huis dingen te doen, om weer echtgenoot en vader te zijn, om te mantelzorgen, om liefhebberijen op te pakken, om mijn plannen voor de toekomst verder te ontwikkelen. Het begint tot me door te dringen dat ik wel degelijk beperkt ben in belastbaarheid en aanvaard dat ik niet meer ben als voor 16 november 2013. Ik kies nu voor mij mijzelf en ik kies er ook voor dat ik nu mijzelf mag zijn. Ik ga minder gaan werken. Hoe precies, dat weet ik nog niet. wat ik wel in mijn overweging meeneem is dat ik bij de ene werkgever een vast contract, mogelijkheden tot ontwikkelen en dus enige zekerheid heb; bij de andere werkgever heb ik die garantie op zekerheid niet en daarnaast komen de werkzaamheden niet onvoldoende overeen bij mijn ambitie en bij waar de leidinggevende naar op zoek is. In de week erop spreek ik met die leidinggevende van de Kap af dat ik daar na de vakantie ga afbouwen. Gelukkig breekt twee dagen later die vakantie aan. Ik ben nog nooit zo toe geweest aan vakantie.
Die vakantie blijkt geweldig. Eerst een paar dagen nog klussen bij De Zoon in huis; hij woont al bijna een week op zichzelf! Dan reizen we per trein naar Berlijn en hebben vier dagen om de stad te bekijken. Onze eerste indruk is niet zo gunstig (beton, doods, verpauperd, rommelig), maar als we een lange boottocht maken zien we de stad van een andere zijde, komen we langs plekken waar we anders nooit zouden zijn geweest en stellen we dat we in de toekomst mogelijk een keer terug willen om meer te zien. Na vier dagen reizen we per bus naar Bad Doberan. Eerst een paar dagen uitrusten en dan kan het festival Zappanale beginnen. Het weer is niet heel goed, maar de sfeer is uitstekend en we zien en horen mooie muziek en mensen. Als toegift beleven we vijf zeer warme dagen terug in Nederland. De vakantie was heerlijk ontspannen en rustgevend. We hebben veel gedaan en gezien, maar zijn ook zeer uitgerust. Daarbij: ik heb geen moment gevoelens van opgejaagdheid, paniek of angst ervaren. Ik kan er weer even tegenaan.
Als ik weer aan het werk ben, spreek ik met de baas van mijn tweede baan af dat ik voorlopig niet veertien, maar slechts acht uur voor haar aan het werk ga op twee ochtenden.
De Zoon pakt het zelfstandig wonen goed op. In de eerste weken eet hij nog bijna dagelijks bij ons. Ambulante begeleiding is op drie momenten per week bij hem om week- en dagritme erin te laten slijpen en om langzaam het koken op te pakken. Wij doen nog wat kleine dingen in huis en samen met De Zoon wat administratie. Na de eerste weken zien we dat hij het mooi redt en zich echt thuis voelt in zijn eigen huis; tegelijkertijd komt hij ook nog graag bij ons en worden de momenten dat hij aanschuift steeds gezelliger en meer ontspannen.
Ons plan om te gaan verhuizen wordt concreter. Al jaren hebben we het over onze wens om in een appartement te wonen dat dichter tegen het centrum van Apeldoorn aan ligt. Financieel is best iets mogelijk, ook met mijn ‘halve’ inkomen dat gebaseerd is op drie dagen werken in de week. we beginnen met opruimen van ons huis. Van veel spullen nemen we afscheid. Zo ook van mijn Philicorda orgel; gelukkig maak ik er de Belgische muzikant Niels Boutsen heel blij mee.
Halverwege augustus krijg ik plots de vraag of ik iets zou willen betekenen als tekstschrijver voor een zorgorganisatie in West-Brabant.
Vrijdagmiddag 2 september stappen we op de trein naar Brussel. Daar overnachten we en de volgende dag reizen we met de trein via London naar Aylesbury. Drie dagen verblijven we in huis Ardenwood en we maken er in het Waterside Theatre twee gigantisch goede concerten van King Crimson mee. De dinsdag rijden we met de bus naar Oxford en daar hebben we drie overnachtingen in Greenwood House, vlakbij het station en op loopafstand van het stadscentrum. We zien Carfax Tower, Radcliff Camera, Christ Church en Trinity College, eten bij Jamie Oliver, bezoeken de Botanic Gardens en drinken iets bij allerlei pubs die een rol hebben gespeeld in de serie van inspector Morse. Vrijdagavond 9 september zijn we weer thuis en kijken we terug op een heel mooie week met alleen maar hoogtepunten.
In de week erna krijgen we verschillende makelaars op bezoek. Jazeker, de plannen om ons huis te gaan verkopen worden concreter. Nu De Zoon uit huis is, leven we met z’n tweetjes in een grote woning met vier slaapkamers. Dat is wel veel. We roepen al jaren dat we ooit eens naar een appartement tegen het centrum van Apeldoorn aan willen. Nu lijkt de tijd goed. De afgelopen weken zijn we al flink aan het opruimen geslagen en nu willen we grotere stappen gaan maken. We kiezen een (klein) makelaarskantoor en maken ons klaar voor een fotosessie in ons huis en voor de bezichtigingen van wat appartementen. Begin oktober is het openhuizendag en we doen zelfs een bieding op een appartement in het centrum van het majestueuze Apeldoorn. En dat terwijl ons huis nog niet formeel in de verkoop staat. De verkoper vindt ons bod interessant en wil het huis snel aan ons verkopen, maar ik laat me niet gek maken. Eerst ons eigen huis zien kwijt te raken. Op vrijdag 14 oktober staat ons huis te koop.
Donderdag 13 oktober vliegen we naar Stockholm en we beleven een lang weekend bij au3 in huis. We bezoeken het Nordiska Museet en het Etnografiska Museet en wandelen door Gamla Stan, de oude stad, en over het eiland Södermalm.
Vrijdag 14 oktober komt ons eigen huis in de verkoop. Er is al gelijk belangstelling en er komen aanvragen voor bezichtigingen binnen. Zelf bezichtigen we enkele appartementen en zowaar: er komen er wat op ons lijstje van ‘mogelijke kandidaten’. Het zou mooi zijn als we ons huis voor een aardige prijs verkopen en we iets anders kunnen kopen in een wat lager segment, zodat we maandlasten laag kunnen houden en de mogelijkheid om minder te werken achter de hand kunnen houden.
Doordat we het huis aan het opruimen zijn, kom ik veel spullen tegen die ik onmogelijk kan meenemen als we veel kleiner gaan wonen. Via een online-verkoopsite raken we veel kwijt. Ik neem afscheid van de antieke kinderwagen (sta ermee met een paginagroot artikel+foto in allerlei kranten in de provincie; uiteindelijk gaat hij naar het museum van het Zandsculpturenfestijn in Garderen), mijn Roland Alpha Juno-1 (aan een Zwitserse student uit Amsterdam), de Yamaha CS-15 (aan een jonge muzikant/dj uit Apeldoorn/Amsterdam) en de Philicorda (aan een muzikant uit Leuven).
Vrijdag 18 november krijgen we een bieding op ons huis. Een interessant bod, twintigduizend euro onder de vraagprijs. Als we nu in het midden eindigen, dan is dat mooi. Minder mooi is dat de potentiële kopers al in februari in het huis willen. Dat redden we nooit, want we moeten zelf nog iets kopen. We doen een tegenbod met daarin de vraag om de aanvaarding vast te stellen op half maart. In het weekend erop gaan we kijken hoe het staat met de twee woningen die bovenaan onze lijst van voorkeurshuizen staan. Barst, beide woningen zijn net verkocht. Wat nu?
Mijn peetoom Joop overlijdt op zaterdag 19 november. We hadden niet veel contact en zagen elkaar eens per jaar op een verjaardag. Maar het is mijn peetoom en daarnaast gewoon een leuke oom. Donderdag 24 november is de uitvaart in Nieuwkoop.
Dinsdag 22 november doen de potentiële kopers een laatste bod op het huis. Het is op zich een redelijke prijs en de aanvaarding is half maart 2017. We besluiten akkoord te gaan.
Vrijdag 25 november neemt het verhaal van een koophuis een nieuwe wending. De verkoper van het appartement dat al vanaf oktober bovenaan onze voorkeurslijst staat neemt contact met ons op. Hij wil graag alsnog met ons in zee gaan. We spreken hem bij hem thuis en zeggen toe dat we er wel uit gaan komen. Aansluitend spreken we de makelaar en hij gaat ons assisteren bij de aankoop.
Diezelfde middag reizen we naar Heerlen voor het festival Mosae Zappa. Tim en Chantal en enkele anderen hebben iets zeer moois neergezet. Vrijdagavond in café Bluff een welkomstfeest en de dag erop een opwarmertje in koffietent Coasters. Het echte festival vindt plaats in De Oefenbunker in Landgraaf. Vier bands zien we, waaronder onze eigen The FoolZ en The Wrong Object als absoluut hoogtepunt.
Maandag 28 november doen we een hernieuwde bieding op het appartement in het centrum. Donderdag 1 december ronden we de onderhandelingen af. Het is gelukt. Per 1 februari hebben we een appartement. De woensdag erna, op 7 december, tekenen we de voorlopige koopakte voor de verkoop van onze woning. Het huis wordt ook aardig leeg: we ruimen veel op en pakken alvast een boel in.
Kerst en Oudjaar vieren we klein: Eerste Kerstdag met familie en schoonfamilie, kerstavond, Tweede Kerstdag en Oudjaarsavond thuis in ons gezin. Tussendoor demonteer ik de grote boekenwand uit de woonkamer (om alle planken te gaan schilderen) en zet ik oude boekenkastjes ervoor in de plaats.
Oudejaarsdag is geen gemakkelijke dag. Een verse vlaag van somberheid, spanning en angst met alles wat er doorgaans bij komt, dient zich aan. Ik herken de signalen, weet hoe ik er het best op kan reageren en dat het op die manier van korte duur is en ga gewoon het nieuwe jaar in.
Live gezien: Steven Wilson, The Steel Breeze, DeWolff, Ozric Tentacles, The FoolZ, Yes, Candy Dulfer & Band, King Crimson (2x in UK), Antimatter, Pater Moeskroen, DeWolff, Nits
Festivals: Zappanale, Popronde, Mosae Zappa

–

2017:
Op Nieuwjaarsdag is het oude huis halfvol met goede mensen om een nieuw, gelukkig en gezond jaar in te luiden.
Op 18 januari, op de dag dat de ontbindende voorwaarden uit het voorlopige aankoopcontract (na verlenging) verlopen, krijgen we eindelijk de financiering van ons nieuwe huis rond. Inmiddels zitten we dan al volop in het regelen van schilder, aannemer, keukenboer en ander gedoe. Per 3 februari aanvaarden we ons appartement in het centrum van het zo majestueuze Apeldoorn. De eerste anderhalve week is een schilder aan het werk, plaatst een aannemer een wandje met schuifdeuren in de woonkamer en maken we schoon. Ik verhuis de boekenkast en zet die in een weekend op zijn plek in de nieuw gecreëerde eetkamer. Vrijdag 3 maart verhuizen we. Een verhuisbedrijf is in vierenhalf uur klaar. Na anderhalve week zijn we aardig op orde. De eerste weken erna zijn we nog volop bezig met dozen uitpakken, raamdecoratie uitzoeken en een wat vastere inrichting vinden. Er komt een nieuwe tv-kast, eetkamerstoelen, cv-ketel en vitrage. In de week van 15 mei installeert een monteur onze nieuwe keuken. Nog weer een week later hangen de nieuwe rolgordijnen.
De zomervakantie start raar en naar. Donderdag 6 juli nemen we afscheid van Bea. Na een nare periode van ziekte is ze een week ervoor overleden. We vieren haar leven met haar familie en vrienden. De zaterdag erna vieren we verhuizing, verjaardag en vakantie met onze familie en vrienden bij ons thuis. De dinsdag daarop begint de vakantie echt. Met de trein reizen we naar Bad Doberan. Daar zijn we een week in het ondertussen vertrouwde vakantiehuis. De Zoon is er vanaf donderdagmiddag voor het Zappanale festival. De editie van dit jaar lijkt wat kaal, maar we amuseren ons prima. Op de dinsdag erna reizen we met de bus en de veerboot naar Kopenhagen. Mooie stad, veel te zien en te doen. In alle rust wandelen we er rond. Op de zaterdag pakken we de trein terug naar huis. We pakken de koffers uit, doen de was en pakken de koffers weer in. Korte vlucht naar Birmingham. De stad is geen aanrader, maar het concert in de Symphony Hall (een eerbetoon aan het leven en de muziek van Keith Emerson) is geweldig.
In de maanden erna pakken we de draad van het gewone leven weer op. Zaterdag 26 augustus ontmoet ik alle neven en nichten van mijn vaders kant weer; we fietsen door het duinlandschap van Bergen aan Zee.
Woensdag 13 september overlijdt Grada Druijff-van Middendorp, mijn schoonmoeder. De avond ervoor heeft ze een hersenbloeding gehad en is ze buiten bewustzijn geraakt. Verdrietig, maar ook fijn dat ze het zelf nauwelijks heeft hoeven meemaken. De dagen erna staan vol van regelen en opruimen. Woensdag 20 september vindt de uitvaart plaats.
Zaterdag 16 september: Het Schrijversfeest van ‘Twello voor Taal’ in het kader van de IJsselbiënnale vindt plaats in galerie De Statenhoed in Twello. Ik lees een serie teksten en de vele reacties op mijn voordracht zijn erg positief. Komt hier een bijzonder vervolg uit voort?
Met mijzelf gaat het redelijk tot goed. Het leven is drie jaar lang nogal ingewikkeld geweest en pas sinds dit jaar heb ik het idee dat ik de meeste dingen weer aardig op de rit heb. Mijn lijf geeft me de juiste signalen, ik weet wat ik wel en niet kan, ik luister naar de signalen en weet te handelen als het signaal komt dat het niet goed dreigt te gaan. Lichamelijk ben ik goed gezond, financieel reden we het ook aardig. Ik heb een vast arbeidscontract voor drie dagen in Arnhem en daarnaast heb ik voor gemiddeld twee uur in de week een communicatieklus bij een organisatie in Breda en wat losse (schrijf)opdrachten.
Het eerste weekend van november zijn we in Londen. We wandelen langs de Thames, lopen de musea Tate Britain en The British Museum binnen en maken een solo piano concert mee van Rick Wakeman. Het laatste weekend van november is voor Mosae Zappa, het festival in Heerlen en Landgraaf. De Zoon is mee. Het is een ontspannen en genoeglijk weekend en festival.
December staat in het teken van Kunst-Zinnig-Brein, het collectief kunstenaars met hersenletsel, waarbij ik betrokken ben en dat een geldinzamelingsactie houdt voor Serious Request (dat in Apeldoorn plaatsvindt). Samen met Ank en anderen ben ik aanwezig bij verschillende actiemomenten om loten te verkopen en KZB bekendheid te geven.
Ook krijg ik van mijn werkgever in Arnhem de vraag of ik in 2018 een deel van het zwangerschapsverlof van een collega kan vervangen. Gedurende vier maanden werk ik dan vier dagen in de week voor Arnhem. De Kap doet inmiddels ook weer een beroep op mij voor gemiddeld een halve dag in de week. De klus voor de organisatie in Brabant is voorlopig klaar; mijn contract loopt ten einde. De organisatie wacht verdere ontwikkelingen af en mocht ik in 2018 verder nodig zijn, dan krijg ik een nieuw contract. Van de Kap komt er een nieuw contract en dat is niet langer tijdelijk. Mijn 0-urenovereenkomst is vanaf 2018 voor onbepaalde tijd.
Het jaar eindigt rustig. Kerstavond zijn we met de Schoonfamilie bijeen, de dag erop neemt Vader de kinderen mee uit eten in Hoog-Soeren. Tweede Kerstdag hebben we dan voor ons tweeën. Oudejaarsavond komt De Zoon eten en films kijken.
Live gezien: Ralph de Jongh, Fillmore East, UK Subs met TV Smith, The FoolZ, Anderson Rabin & Wakeman, Ensemble MusikFabrik, The FoolZ, Eddie Jobson & Marc Bonilla (Fallen Angels eerbetoon aan Keith Emerson en John Wetton), Fillmore East, Keith Emerson: A Musical Celebration Of His Life (met Terje Mikkelsen, Marc Bonilla, Thierry Eliez, Rachel Flowers, Aaron en Ethan Emerson, Noddy’s Puncture, Lee Jackson en Rick Wakeman), The FoolZ, Rick Wakeman (solo piano in Edmonton, London, UK), Dweezil Zappa & Noord-Nederlands Orkest
Festivals: Zappanale (D), Zappaloween, Mosae Zappa

–

2018
Het traditionele nieuwjaarsopenhuis trekt veel volk. Een week later hebben we nieuwe kunstwerken voor in de woonkamer: drie foto’s van Cees de Wilde. Nog weer een week later hangen die.
Vrijdag 23 februari start de renovatie van de badkamer. Drie weken lang kamperen we in ons eigen huis. Dan ligt het werk even stil. Het is grotendeels klaar, maar er moet nog een muur afgewerkt en een badmeubel geplaatst.
Vanaf vrijdag 23 maart gaan we op reis. Via Brussel naar London. Daar doen we het bovenal rustig aan. We zetten geen wekkers, hebben geen strak plan, maar wel wat dingen die we willen doen en bekijken. Drie concerten, bijvoorbeeld, want daar komen we voor. Aan het eind van de week kijken we elkaar aan en zeggen we tegen elkaar: ‘Wat hebben we afgelopen week belachelijk veel gezien en gedaan.’ En toch uitgerust.
De week erop rondt de badkamerboer de renovatie van de badkamer af. Niet alleen is de badkamer aanzienlijk groter doordat hij allerlei voorzetwanden heeft verwijderd, ook ziet het er licht en ruimtelijk en bovenal mooi uit. We zijn er blij mee. Nu nog wat schilderwerk organiseren.
In het weekend van 14 en 15 april viert het evenement Cultuur bij je Buur haar vijfde verjaardag. Bas, Willem en ik doen voor de vijfde keer mee. We lezen voor uit eigen werk in twee verschillende huiskamers.
Vanaf 15 april ga ik tijdelijk vier dagen in de week werken in Arnhem. Ik vervang een collega die met zwangerschapsverlof is, vandaar. Op woensdag ben ik dan thuis, maar dan doe ik (steeds meer) werkzaamheden voor de Kap.
We luiden de zomer in met een bezoek aan het Midsummer Prog Festival in Valkenburg op zaterdag 23 juni. Mooie line-up en de knallers zijn Lazuli en Riverside. Lekkere muziek in een bijna sprookjesachtig openluchttheater. En dan is het nog maar twee weekjes voordat onze vakantie begint.
De eerste week van die vakantie kan ik thuis wat opruimen. Ook zijn we een dagje in Zwolle. De vakantie begint pas echt op zaterdag 14 juli. We reizen naar Amsterdam, alwaar we ’s avonds in het Concertgebouw King Crimson zien optreden. Een dag later reizen we van Amsterdam met de trein naar München. De maandag hebben we tijd om de Altstadt te bekijken en ’s avonds zien we in de Philharmonie King Crimson nog een keer optreden. Dinsdag 17 juli reizen we per trein naar Bad Doberan. Woensdag fietsen we via Heiligendamm naar Börgerend en Nienhagen, donderdag is het welkomstfeest in het dorpspark en vrijdag begint het Zappanalefestival pas goed. Het is heel mooi weer en we kopen gewoon toch weer kaarten voor volgend jaar. Maandag rusten we uit en fietsen we naar Kühlungsborg en dinsdag reizen we op ons gemak met de trein terug naar huis. In Nederland is de temperatuur dan ver boven de dertig graden. Op vrijdag 27 juli is het bijna 38 graden en krijgen we dubbel glas op ons balkon. Kan de hitte lekker binnen blijven. Vier weken later is alles op het balkon ook weer geschilderd. Dat er een schilder in huis is, komt mooi uit: we hadden nog wat werk na de renovatie van de badkamer en toiletruimte en dat kan de man fijn even meenemen.
Augustus is een mooie zomermaand met veel zon en af en toe een plensbui. Op vrijdag 17 augustus begin ik (samen met nog een paar gasten op internetsite FOK!) iets leuks: alle vinyl grammofoonplaten uit de kast weer eens draaien, alfabetisch van voor naar achter. Dat wordt een meerjarenplan, ben ik bang. Ik houd alles bij op sociale media en krijg veel leuke reacties.
Vanaf september werk ik vier uur meer in Arnhem, in totaal 28 uur: de ene week werk ik drie dagen (ma-di-do), de andere week werk ik ook vrijdag (vanuit huis).
Vijftien september treed ik samen met oud-stadsdichter Willem Bierman en huidige stadsdichter Aad van der Waal tijdens de Kapparade, het vijftigjarig jubileumfeest van de Kap, waar ik een paar uur per week werk. Gedrieën vormen we een mooie combinatie (naast Bas, Willem en ik) en we spreken af dat we het vaker zo gaan doen.
Eind september zijn er wat bijzondere werkzaamheden voor Kunst-Zinnig-Brein: we zijn bijvoorbeeld speciale gasten op het Nursing-congres in Dordrecht en op de kunstveiling van Hersenstrijd in Meerssen (nabij Maastricht). Mooi om mee te maken.
Dertien oktober is een bijzondere zaterdagmiddag. Ruim twintig mensen, die ooit eens vrijwilliger waren bij de kindervakantieweek van buurthuis De Trekpot of later bij de Stichting Kindervakantie Apeldoorn, komen bij op bezoek. Ik had alle foto’s van 1986-2000 nog in huis en wilde die opruimen. Vanmiddag gaan we alle foto’s bekijken én verdelen. Wat is het fijn om zo veel oude bekenden weer eens te zien en te spreken. Sommigen had ik dertig jaar niet gezien en dat maakt geen bal uit; we hebben weer even echt contact. Mooi.
Zaterdag 27 oktober vieren we Zappaloween. We kleden de concertzaal van Sam Sam weer aan en ’s avonds spelen The FoolZ voor een klein publiek. Een dag later doen we het nog eens dunnetjes over in een ander café, waar The FoolZ een korte set spelen ter introductie van Anima Mundi.
Dinsdag 30 oktober viert De Zoon zijn zesentwintigste verjaardag (niet) en ’s avonds treed ik met Bas, Willem en ik op tijdens het Cultureel Café in de Theaterzaal van Gigant. De zaal zit vol en wij hebben met veertig minuten een mooi en afwisselend programma. Leuk om (weer) eens in een wat grotere zaal te staan, mooi uitgelicht, versterkt, enzovoorts. Goede reacties na afloop.
In deze weken heb ik redelijk veel contact met Onze Vader. Hij heeft een diagnose maculadegeneratie te pakken. Zijn gezichtsvermogen gaat zienderogen achteruit. Hij kan niet meer lezen, puzzelen, internetten. Dat zijn juist dingen die hij graag doet. Hij krijgt wat visuele hulpmiddelen, maar er is meer nodig. Hij verkoopt zijn auto, we gaan samen op zoek naar hulp bij het huishouden en ik ben wat vaker bij hem om hem wat te helpen met praktische dingen en om naar zijn nog altijd prachtige verhalen te luisteren. We hebben inmiddels samen het plan om een van zijn jeugdverhalen vast te leggen, maar door de ontwikkelingen met zijn ogen leggen we dit plan tijdelijk terzijde.
De Vrouw tobt met rugklachten. Ze is ondertussen minder gaan werken. De huisarts heeft het over ernstige slijtage. Door de kanker en de behandeling is ze lichamelijk tien jaar ouder geworden. Het vraagt een ander leefritme.
Zaterdag 17 november lezen Bas, Willem en ik ook uitgebreid voor uit eigen werk tijdens een avond Cultuur bij je Buur Light in een huiskamer ergens in Apeldoorn. Ongekend mooie reacties.
Vrijdagmiddag 23 november ga ik alleen naar het Mosae Zappa festival in Heerlen. De Vrouw ligt al een week voor pampus met een zeer zware blaasontsteking en zit volop aan de antibiotica. Het gaat gelukkig wel al beter, maar fit genoeg voor een weekendje uit is ze niet. ’s Avonds speelt Gabba Zappa Hey! in het punkcafé Bluff, zaterdagmiddag is er het Carillon From Hell bij koffietent Coasters en zaterdagavond in de Oefenbunker in Landgraaf blijken De Schuldjongens en The Wrong Object de hoogtepunten van het festival.
Eerste kerstdag zijn we bij de schoonfamilie, tweede kerstdag gaan we met z’n drietjes ergens lunchen. Tussen Kerst en Nieuwjaar werk ik thuis. Oudejaarsavond brengen we ook met z’n drietjes door; om klokslag twaalf staan we op het Marktplein om het vuurwerk te bekijken.
Live gezien en gehoord: The Foolz (4x), Asko|Schönberg Ensemble, Fillmore East (2x), Yes (in Londen), Steven Wilson (2x in de Royal Albert Hall, Londen), Camel, King Crimson (2x, Amsterdam en München), Anima Mundi, DeWolff
Festivals: Midzomer Prog Festival (met Riverside, Amplifier en Lazuli), Zappanale (Duitsland), Mosae Zappa

–
2019
Op dinsdag 1 januari zetten we getrouw de deur open voor een nieuwjaarsbijeenkomst met de naaste vrienden en bekenden.
Diezelfde week opper ik bij mijn broers en zus om de vijfentachtigste verjaardag van Onze Vader eens leuk te gaan vieren: we bieden hem een feest aan.
Op woensdag 13 februari wordt hij daadwerkelijk vijfentachtig jaar. De zaterdag erop, 16 februari, zijn we met alle kinderen en kleinkinderen in het Oude Ambachten- en Speelgoedmuseum in Terschuur. Veel andere naaste familie (zusters, schoonfamilie, neven en nichten) en vrienden en bekenden zijn er ook. We lunchen er eenvoudig en aansluitend bezoeken we het museum. Het is een leuke manier om herinneringen op te halen. Eind van de dag dineren we met de kinderen en kleinkinderen in een groots restaurant.
De dag erna, zondag 17 februari, reizen we met z’n tweetjes per trein naar Brussel. De gehele maandag kunnen we er rondkijken en ’s avonds maken we het concert van Steven Wilson mee in het Nationaal Circus. De volgende dag reizen we met de bus naar Luxemburg-Stad. Daar hebben we tweeënhalve dag om rond te kijken. We bezoeken het natuurhistorisch museum en het museum voor geschiedenis en kunst.
Vrijdag 8 maart reizen we naar Hamburg. We bivakkeren twee nachten in een vakantiehuisje met Clint en Klaus. Die zaterdag bekijken we de stad en ’s avonds viert Steffen zijn zestigste verjaardag met een feest vol muziek en eten.
Ondertussen komt er bericht van Onze Vader. Hij heeft al een tijdje problemen met zijn darmen en heeft onderzoek laten doen. De uitslag is niet goed: darmkanker. Het vooruitzicht is wel goed: het is goed te behandelen en te genezen; ondanks zijn hoge leeftijd durven de artsen de behandeling van bestraling en operatie aan. Vader zelf stapt een Nieuwe Wereld in vol hectiek, afspraken, gesprekken en onderzoeken. Hij is positief, maar het is veel voor hem.
Zelf klungel ik ook. Sinds enige maanden heb ik verdikkingen op de gewrichten van enkele van mijn vingers, vooral de ringvinger en pink van mijn rechterhand. Bloedonderzoek vertelt dat ik helemaal kerngezond ben en op foto’s is niets te zien. Het zou overbelasting kunnen zijn, volgens de huisarts, dus twee weken lang probeer ik mijn handen te ontlasten. Dat lukt nauwelijks, want ik heb een toetsenbordbaan en naast schrijven kan ik niets anders. Na twee weken is er niets beter. Bij nader inzien blijkt uit het bloedonderzoek dat ik ernstig tekort heb aan vitamine D. Voordat de huisarts me kan doorverwijzen naar een reumatoloog, moet dat eerst op orde. Daarom krijg ik zes weken lang een wekelijks shot vitamine D.
Onze Vader overleeft de hectiek, ook al kan hij het nauwelijks volgen. De week voor de operatie krijgt hij vijf intensieve bestralingen. Dinsdagmorgen 16 april haalt de chirurg een deel van de overgang van de dikke naar de endeldarm weg. Als ik ’s avonds op bezoek kom, zit Vader te eten en heeft hij net een rondje gelopen. De zaterdag erop is hij alweer thuis, wonderbaarlijk snel hersteld.
Ik ben dan met De Vrouw een lang weekend in Oostende. We wandelen door de zon en de stad, gaan met de tram naar De Panne en De Haan, plus bezoeken (op 22 april, tweede paasdag) het concert van Steve Hackett in de Kursaal. Na vijf dagen lijkt het of we veel langer zijn weggeweest.
De vrijdag erop ga ik met Onze Vader naar zijn eerste controleafspraak. Uit het weefselonderzoek blijkt dat hij helemaal schoon is en de chirurg wil hem in ieder geval de komende twee jaar grondig in de gaten houden. Als ik ook maar een fractie van de veerkracht en conditie van Onze Vader heb meegekregen, ben ik al heel blij. Mooie opluchting dat het zo goed is afgelopen.
Op 16 mei reizen we opnieuw naar Oostende. ’s Avonds zien we (opnieuw in de Kursaal) de show The Bizarre World Of Frank Zappa. De dag erop reizen we weer terug.
Mijn vitamine D-shot heeft voor de gewrichten in mijn vingers niet veel opgeleverd en de huisarts heeft me doorverwezen naar een reumatoloog. Die constateert op 11 juni ‘knucklepads’, huidverdikkingen op de gewrichten die veelal voorkomen bij mensen die intensieve werkzaamheden met hun handen verrichten. Er is niet veel aan te doen; tijdelijk kan een injectie helpen. Op proef krijg ik er gelijk eentje in mijn rechtermiddelvinger. Au. Over vier weken mag ik laten weten hoe het gaat; gaat het goed, dan mogen mijn andere vingers ook.
Vrijdag 14 juni reizen we met de trein naar Stuttgart. ’s Avonds wandelen we er wat rond, de zaterdag erop overdag ook. Zaterdagavond 15 juni zitten we in de Liederhallen en maken we een belachelijk goed concert van King Crimson mee. De dag erop reizen we weer terug.
Vrijdag 21 juni reizen we met de trein naar Valkenburg. De dag erop vindt het Midsummer Prog Festival plaats in het Openluchttheater. Hoogtepunten: IQ, verrassend Focus en vooral The Flower Kings!
Eind juni stopt mijn tijdelijke uitbreiding van uren in Arnhem. Het geeft me weer wat rust in mijn hoofd en maakt dat ik minder gejaagd en gespannen ben.
Tja en dan mijn gehoor. Daar gaat het al een paar jaar niet goed mee. Ik hoor slecht, zeker in gezelschap, maar ook in huis kan ik vaak de ander niet goed verstaan. Ik besluit gehoorondersteuning uit te gaan proberen en via een audicien krijg ik twee keer een set apparatuur mee om uit te testen. De eerste set is een ‘goedkope’, die de zorgverzekering grotendeels vergoedt. Ik gebruik ze een week en ben gematigd enthousiast. In een normale huiselijke situatie is het fijn, ik kan de ander goed verstaan, maar het geluid is blikkerig en schel, ik hoor minieme geluiden heel hard, ik hoor dingen die ik helemaal niet wíl horen, de balans is niet goed, het programma voor rumoerige omgeving werkt voor mij niet goed en het programma ‘muziek’ klinkt niet anders dan de andere. Niet zo’n succes, dus. Ik krijg een duurdere set mee om meer dan drie weken te testen en die neem ik mee op vakantie.
We zijn vrij vanaf 8 juli. In de eerste dagen doen we wat huiselijke dingen, waaronder wat schilderwerk. Vrijdag 12 juli stappen we op de trein en reizen we naar Schwerin. Drie dagen wandelen we door deze oude binnenstad en we zien het Schloss Schwerin en het Staatliches Museum en we maken een boottocht over de Schweriner See.
Dinsdag 16 juli reizen we een klein stukje door, naar Bad Doberan. Daar verblijven we in ons oude vertrouwede vakantieappartement. We hebben fietsen gehuurd en maken twee tochten: eentje naar Kühlungsborn en eentje naar Nienhagen, Börgerende en Heiligendamm. Maar we komen natuurlijk voor het festival Zappanale. Het is een ‘goed’ festival: redelijk leuke bandjes, aardige mensen, over het algemeen prima weer (op één uur noodweer na; het programma ligt drie uur stil en het publiek moet het festivalterrein verlaten). We kopen ter plekke geen kaarten voor volgend jaar, omdat we in ons hoofd hebben dat het de laatste keer is, maar eenmaal thuis, twee weken later, maken we toch weer voorzichtig plannen. Dinsdag 23 juli reizen we weer naar huis. Daar is het heel heet en de dagen erop is het veertig graden. Alle geplande dingetjes in en om huis doen we niet en het is helemaal niet erg. Op maandag 29 juli ga ik weer aan het werk. 
Woensdag 7 augustus ga ik dan over tot de aanschaf van gehoorondersteuning. De geavanceerde set die ik op vakantie heb mee gehad, bevalt me ontzettend goed. In het weekend ervoor, als ik ze uitdoe terwijl De Vrouw tegen me praat, schrik ik van het verschil in gehoor en van mijn slechthorendheid…
Donderdag 29 augustus ondergaat De Vrouw een operatie, die veel lichamelijke ongemakken (veroorzaakt door de behandeling van borstkanker negen jaar geleden) moet wegnemen. Ze moet een nachtje blijven en daarna zes weken rust houden: niet bukken, tillen, boven haar macht, fietsen en wat mag ze eigenlijk wel?
Twee dagen later overlijdt haar Zus. Al een aantal jaren weten we dat de kanker in haar lijf ongeneeslijk is en dat het einde eraan komt. Ze heeft hard gevochten om lang bij ons te zijn, maar de laatste paar weken ging het echt slecht. Gelukkig hebben we afscheid kunnen nemen en heeft zij alle mensen die haar dierbaar zijn nog een tijdje om zich heen gehad.
Herstel valt wat tegen. De wond blijft zeker acht weken nog open en heeft de eerste vier weken intensieve wondverzorging nodig. Dan lijkt het wat rustiger en is ze voorzichtig weer aan het werk.
Ik heb inmiddels een baan aangeboden gekregen. Directeur van de Kap wil me graag terug, maar niet voor onbepaalde tijd. Detachering misschien? Het is me de onzekerheid niet waard en hoe zeer ik ook dankbaar ben voor het aanbod, ik ga het niet doen.
Het eind van het jaar komt redelijk rustig in beeld. Op de werkplek in Arhem komt van alles voorbij, bij de Kap zijn de werkzaamheden wat minder, met Onze Vader gaat het redelijk, mijn jongste Broer viert zijn vijfentwintigjarig huwelijksfeest en we zijn getuige van de landelijke intocht van Sinterklaas in ons zo majestueuze Apeldoorn.
Vrijdag 29 november reizen we naar Heerlen voor het jaarlijkse Mosae Zappa Festival. Die avond zijn er drie bandjes in de Oefenbunker in Landgraaf, de volgende dag twee akoestische dingen op het Bongerdplein in Heerlen en ’s avonds speelt Dweezil Zappa in het Theater. Het is een relaxed weekend, met veel ontmoetingen en gezelligheid.
In de week erna zien ik met De Vrouw het Supersister Project in Musis Arnhem en een dag later met De Zoon in het Burgerweeshuis allerlei helden: Rikard Sjöblom, iamthemorning en The Flower Kings.
Halverwege december blijkt dat mijn werkzaamheden bij de Kap voorlopig gaan stoppen: de consequentie van mijn keuze om niet in te gaan op het aanbod daar een jaar te gaan werken. De nieuwe medewerker neemt veel taken over; als ik nodig ben krijg ik het te horen. Het lijntje blijft en dat waardeer ik. Tegelijkertijd weet ik dat ik in de loop van 2020 weer tijdelijk extra uren ga werken ter vervanging van zwangerschapsverlof van een collega.
Op 20 december gaan we voor het laatst voor controle naar het ziekenhuis: De Vrouw is uitbehandeld na operatie. Alles uitstekend.
Kerstavond zijn we met z’n drieën in huis. Eerste Kerstdag gaat De Vrouw aan het eind van de middag werken; op Tweede Kerstdag neemt Onze Vader zijn kinderen en kleinkinderen mee uit eten. Het weekend erna, op zondag 29 december, lunchen we uitgebreid met de schoonfamilie in een restaurant hier in Apeldoorn.
Zaterdag 28 december beëindig ik het project dat ik op vrijdag 17 augustus 2018 was begonnen: alle vinyl van voor naar achter draaien. Ik heb er 880 gehad.
Ik werk de laatste twee maandagen van het jaar nog in Arnhem, de andere werkdagen thuis. Het is rustig.
Oudjaarsavond komt De Zoon eten, daarna is hij bij vrienden. Wij beëindigen met z’n tweetjes het jaar.
Live gezien en gehoord: Klein Orkest met Harry Jekkers, Orgel Vreten, Ensemble Insomnia (plays Frank Zappa’s The Yellow Shark), Steven Wilson (in Brussel), Raymond van het Groenewoud, het zestigste verjaardagsfeestje van Steffen in Hamburg (met Chris, Tante Tofu, Chato ea), Damian Wilson & Adam Wakeman, Steve Hackett (Oostende), Fillmore East, The Bizarre World Of Frank Zappa (Oostende), King Crimson (in Stuttgart), Zappa Talks, Supersister Project, Rikard Sjöblom, iamthemorning, The Flower Kings
Festivals: Midsummer Prog, Zappanale (Duitsland), Mosae Zappa (met Dweezil Zappa)

2020

Op woensdag 1 januari is het traditioneel open huis. In januari is er veel te doen rondom Kunst-Zinnig-Brein, het collectief kunstenaars met hersenletsel, waarvoor ik veel vrijwilligerswerk doe. Expositie inrichten en openen, netwerkgesprekken voorbereiden en voeren en allerlei overleg.
Zondag 9 februari lees ik samen met Willem en Reinier (als Bas, Willem en ik) voor in de vestzaktheaterzaal De Walvis in Gigant in Apeldoorn. Mooie bijeenkomst, leuke opkomst en veel goede reacties.
De Vrouw is eind januari geveld door wondroos. Ze ervaart veel spanning en stress rondom haar werk en dat heeft uitwerking op haar conditie. Zeker vier weken is ze thuis; eind februari pakt ze de draad weer op.
Begin maart sijpelt in Nederland het besef door dat een virus dat al een paar maanden rondwaart in het Verre Oosten nu ook in Europa opduikt. Het is zeer besmettelijk en kan voor kwetsbare mensen dodelijk zijn. Dringend advies om anderhalve meter afstand te bewaren van anderen, bijeenkomsten van meer dan honderd personen gaan niet door en horeca sluit tot 6 april (en later tot 1 juni). Het heeft gevolgen voor het dagelijks leven. Voor mij geldt vanaf 12 maart: zo veel mogelijk thuiswerken. Dat doe ik dan ook.
De Zoon is begin dit jaar gestart met een nieuwe baan bij Staatsbosbeheer. Hij werkt er in een ploeg met gelijkgestemden die allerlei klussen doet in verschillende natuurgebieden in de omgeving. Helaas moet ook hij vanwege het virus zijn werkzaamheden stoppen; ook zijn vrijwilligerswerk kan niet doorgaan.
Er volgt een tijd van zelfisolatie. Zo min mogelijk het huis verlaten, om verspreiding van het virus te voorkomen. Ik ga alleen de deur uit voor essentiële boodschappen en ’s morgens vroeg om mijn ronde te gaan hardlopen. Op maandag 23 maart horen we dat evenementen en concerten en dergelijke (waar meer dan honderd man is) tot 1 juni niet door kunnen/mogen gaan. Ook samenscholing van meer dan drie mensen is verboden.
Donderdag 19 maart start ik een volgend project: alle cd’s van voor naar achter draaien. Ik begin met de pop/rock/jazz van A tot Z. Ben benieuwd hoe lang ik erover doe. Denk een paar jaar.
Maandag 6 april heb ik een eerste overleg met de werkgroep van theater Wirwar en vanaf dan ben ik hun coördinator.
Eind april kan De Zoon gelukkig zijn vrijwilligerswerk weer oppakken. Zelf ben ik dan al zeven weken thuis aan het werk en slechts twee keer naar Arnhem gereisd. Op zich redden we het prima, maar het voelt wat saai en de dagen vlieden heen. We missen het persoonlijke contact en de mogelijkheid om eropuit te gaan, maar we houden vol. Zo zwaar is het niet. Het is echter moeilijk om te zien dat anderen om ons heen zich ‘losser’ gaan gedragen, naar buiten gaan en drukte in de winkelstraat veroorzaken. Het voelt als een dikke middelvinger naar de kwetsbare mensen om ons heen en naar de mensen die zo hard werken in de ziekenhuizen om levens te redden.
Eind april ga ik tijdelijk vier uur in de week meer werken; ik vervang een collega die met zwangerschapsverlof is.
Ik vier mijn vijfenvijftigste verjaardag thuis met De Vrouw en De Zoon. Wel zijn er veel kaarten, online berichten en telefoontjes.
In de week erna kondigt de minister-president versoepelingen van de maatregelen aan per 1 juni (horeca, theaters en bioscopen weer open voor maximaal dertig mensen), maar de anderhalve meter afstand blijft voorlopig nog wel. De dagen erna is het mooi weer en heel druk in de winkelstraten. Gaat dat goed?
Het gaat goed. De versoepelingen gaan door en grote problemen blijven uit. Begin juni komt ook het bericht dat verschillende landen vanaf 15 juni de grens opendoen voor toeristen. Dat is goed nieuws. Het Zappanalefestival gaat niet door en we waren bang dat onze geplande zomervakantie naar Noord-Oost Duitschland door kan gaan, maar nu is er hoop. Als er dan ook bericht komt van het echtpaar bij wie we ons vakantiehuis in Bad Doberan huren, dat we van harte welkom zijn, hebben we iets om naar uit te kijken. Plan: eerst twee dagen naar Stralsund, dan twee dagen naar Binz op het schiereiland Rügen en vervolgens een week in Bad Doberan.
Ondertussen zijn we tachtig dagen in zelfquarantaine.
Vanaf maandag 6 juli hebben we drie weken vakantie. Donderdag 9 gaan we inderdaad met de trein naar Stralsund. Daar regent het, maar we zien de schilderachtige Altstad. De derde dag is het heel veel beter weer. Zondag reizen we door naar Binz op Rügen en we bezoeken het Baumwipfelpfad en de KDF Koloss bij Prora. Dinsdag komen we aan in Bad Doberan. Geen Zappanalefestival dus, maar we zijn niet de enigen die toch vakantie komen vieren. Met een aantal Duitse vrienden is het gezellig; zelf doen we rustig aan, al fietsen we langs Nienhagen, Börgerende, Heiligendamm en Kühlungsborn. Ook bezoeken we Warnemünde. Dinsdag 21 juli reizen we weer terug naar huis. Wat zijn we blij dat we deze reis hebben kunnen maken. Overal was het rustig (behalve misschien in Warnemünde en de trein van Hamburg naar Osnabrück) en het lijkt erop dat we de nieuwe uitbraken van het virus her en der voor zijn.
De eerste paar weken na de vakantie is het rustig, zeker op het werk. Wel krijgen we een hittegolf voor ons kiezen: bijna twee weken lang is het warmer dan dertig graden.
Vrijdagavond 28 augustus ontvangen we het verschrikkelijke bericht dat Ank (aanjager van Kunst-Zinnig-Brein met wie ik veel vrijwillig samenwerk) die ochtend is getroffen door een zware hersenbloeding. We zijn ontdaan, verslagen, verdrietig, boos, weten niet wat we moeten. Al snel heb ik contact met andere vrijwilligers en kijken we wat we moeten en willend doen. Dagenlang is mijn stemming wisselend.
Begin september is de periode dat ik op het werk (op vrijdag) extra inviel voorbij en ga ik terug naar 28 uur. De ene week werk ik op vrijdag wel en de andere week op vrijdag niet.
Ik pak allerlei dingen en projecten op van Ank en ben er druk mee. ZO help ik een kunstenaar met het maken van zijn stripverhaal voor een tijdschrift en ondersteun ik een ander bij de voorbereiding van het geven van schilderles bij een dagbestedingslocatie. Donderdagavond 25 september kunnen we eindelijk bij Ank op bezoek. Gelukkig is veel van de oude Ank er nog. En ze gaat steeds meer vooruit. Wel is er afasie, apraxie en verstoring in de motoriek van haar rechterzijde.
De Vrouw krijgt begin oktober klachten die mogelijk van het virus zijn. Ze krijgt voorrang in de teststraat en laat zich op donderdagmorgen 8 oktober testen. Een dag later heeft ze de uitslag: gelukkig negatief. We kunnen weer naar buiten.
Met Ank gaat het na zes weken plots wonderbaarlijk goed. Ze loopt, ze kan in de weekenden naar huis, ze is in wezen weer de oude Ank die ik zo liefheb.
In de tweede week van oktober krijgen we te maken met nieuwe en strengere coronamaatregelen. Nog meer thuis werken, horeca dicht, bijna geen bezoek ontvangen of op bezoek, enzovoorts. Minimaal vier weken. Het maakt het leven er niet spannender op. Het betekent ook dat we Ank niet meer kunnen bezoeken; wel hebben we af en toe telefonisch contact (ze loopt weer en kan weekenden naar huis.)
Eind oktober gaat de boel zelfs nog verder op slot. Ik merk dat het thuiswerken zwaar wordt. Ik niet alleen; De Vrouw ook. Plots heb ik weer zeer wisselende stemmingen, terwijl die sinds de rust van maart zijn weggebleven. Ik kaart het aan bij mijn leidinggevende en we spreken af dat ik een dag in de week wél naar de werkplek kan om uitval te voorkomen. Dat is fijn. Het ziet ernaar uit dat het donkere en stille tijden worden tot en met de jaarwisseling.
Ondertussen speelt er lekkage in de keuken. Begin november is er een monteur die de keuken deels weghaalt, de afvoerleiding herstelt en de keuken opnieuw plaatst. Het euvel blijkt er al jaren te zitten, zelfs vóór de vorige bewoner van ons huis; in de loop van de jaren is het beton verzadigd van water en nu begint het te druppen bij de onderbuurvrouw. Gelukkig is alles hersteld; wat volgt is een verzekeringszaak.
In november heb ik een pijnlijke ontsteking in mijn linkeroor. Eerst krijg ik zeven dagen lang antibiotica en daarna gaat het een week goed; dan gaat het opnieuw mis. Dit keer kan de huisarts niet eens in mijn oor kijken en ik moet nu tien weken antibiotica slikken en druppelen. Het lijkt voorbij.
Vrijdag 11 december ga ik naar de paradontoloog in Zwolle. Doel is de boel grondig schoonmaken onder het tandvlees, waardoor het verloren bot zich kan herstellen, zodat de boel in de onderkaak rechtgezet kan en uiteindelijk twee implantaten geplaatst. Operatief maakt hij mijn tanden en kiezen aan de linkerzijde onder het tandvlees schoon. Een week lang kan ik met links nauwelijks eten. Vier dagen is het uitermate pijnlijk en ik neem veel pijnstillers. Op vrijdag 18 december haalt dezelfde paradontoloog de hechtingen eruit.
Op maandagavond 14 december kondigt de minister-president nog strengere regels aan in verband met toch weer verdere verspreiding van het virus: het land gaat vijf dagen op slot.
Ondertussen is Ank weer thuis (per 11 december) van de interne revalidatie; vanaf dan krijgt ze nog wel poliklinische therapie. We hebben een eerste verhaal over haar ervaringen op de website van Kunst-Zinnig-Brein gezet en de reacties zijn heel goed. Dit soort verhalen gaan we regelmatig maken, maar dan meer per thema.
De weken voor Kerst is het vol met werk. Kerstmis zelf vieren we met z’n drieën in alle rust. In de week naar het nieuwe jaar werk ik thuis, haal ik allerlei achterstallige zooi in en Oudejaarsavond zijn we eveneens thuis, deels met z’n drieën. Raar jaar.
Live gezien en gehoord: Silhouette en Mangrove, Amsterdam Klezmer Band, Eric Vloeimans’ Gatecrash (uitgesteld tot mei en opnieuw uitgesteld naar januari 2021), Wilson & Wakeman (uitgesteld tot september en opnieuw uitgesteld naar 2021), Nits (uitgesteld tot september en dan weer tot 2021), Yes (uitgesteld tot 2021), Steven Wilson (geannuleerd)
Festivals: Midsummer Prog Festival (met RPWL, Klone, Leprous, Casey McPhearson, Antimatter, Mystery) (geannuleerd), Zappanale (met Dweezil Zappa, Mike Keneally, The Muffin Men, John McLaughlin, Camembert, etc – uitgesteld tot 2021), Mosae Zappa (geannuleerd)

–

2021:
Nieuwjaarsdag overlijdt Marloes, de vrouw van het neefje Gerard van De Vrouw, aan de gevolgen van een gruwelijk agressieve vorm van kanker. We nemen in kleine kring afscheid van haar op zaterdag 9 januari.
Vrijdag 8 januari is de rechterzijde van mijn gebit klaar voor de operatie bij de paradontoloog. Dit keer is de ingreep veel zwaarder en ik zit twee weken lang met een forse zwelling. Met behulp van antibiotica gaat het uiteindelijk veel beter.
Niet alleen is de lekkage in de keuken hersteld; ook heeft de verzekering van de Vereniging van Eigenaren inmiddels het volledige schadebedrag betaald. Fijn.
De virusmaatregelen door het kabinet gaan nog door tot 9 februari; per zaterdag 22 januari komt er nog een avondklok bij.
Het eerste kwartaal verloopt rustig, stil en nogal saai. De strenge maatregelen gaan door tot eind april. De Vrouw viert haar zestigste verjaardag in huis met weinig tot geen bezoek, maar wel een (bezorgd) etentje.
Pas eind april gaat het land een klein beetje open: geen afspraak meer maken om te winkelen in de boeken- en platenzaak, terrassen open tussen 12.00 en 18.00 uur. Toch blijft het kalm en weinig opzienbarend in huis. Mijn verjaardag vier ik voor de tweede keer in alle rust.
Begin juni overlijdt onze Zappavriend Luuk. We bezoeken zijn (korte) uitvaart.
Eind juni is er plots veel meer mogelijk en zijn er nauwelijks nog beperkingen. Dat duurt drie weken, dan blijkt het aantal besmettingen toch weer schrikbarend te stijgen. Even ziet het ernaar uit dat onze geplande vakantie in duigen valt, maar het lukt. We zijn beiden gevaccineerd en kunnen reizen.
Dinsdag 13 juli zitten we in de trein naar Bad Doberan. Daar beleven we een rustige en zonnige week, maar ontmoeten we weer veel gave mensen en doen en zien we toch weer veel. Het Zappanalefestival gaat wederom niet door, maar we zijn wel present op een kleine concertavond in de buitenlucht met een man of 250 en drie bandjes. We reizen terug via de steden Lübeck en Bremen, die we een bezoek brengen. De derde week van de vakantie zijn we thuis en doen we niet heel veel.
Met Willem, Aad en Reinier maak ik mooie plannen.
Terug van vakantie zijn er ontwikkelingen in het werk. Eerder in het jaar nam mijn leidinggevende afscheid en werd mijn team onderdeel van een grote afdeling. Er komt een reorganisatie aan per 1 januari 2022 en we moeten kijken naar mijn werkzaamheden. De ondersteuning van de managers is het afgelopen jaar veranderd (minder inhoudelijk) en mijn steeds grotere voorkeur gaat uit naar het ondersteunen van aandachtfunctionarissen en expertiseteam rondom grensoverschrijdend gedrag. Het ziet ernaar uit dat we naar een ander team gaan.
Begin september doe ik iets waar ik al jaren tegenaan hik. Heel moeilijk is het niet. Ik eet definitief helemaal geen vlees meer.
Ook leuk: vanaf september ben ik iedere woensdagmorgen aanwezig bij de theaterlessen van Theater Wirwar. Ik help theaterdocent en vriend Aad en maak foto’s en filmpjes voor de sociale media.
Op het werk is er wat onzekerheid: er is een herorganisatie gaande en waar gaat mijn team ondergebracht? De onduidelijkheid veroorzaakt spanning en stress, maar uiteindelijk komt het goed: per 1 januari ga ik een nieuwe manager ondersteunen en een paar oude klussen (rondom meldingen ongewenst gedrag) blijf ik doen.
Twee overlijdens in mijn familie: mijn oom Gerard (zwager van mijn moeder en dik in de negentig) en tante Lia (jongste zus van Onze Vader) en in beide gevallen bezoek ik met Onze Vader en Zus de uitvaart.
Half december gaat het mis met besmettingen in het land en sluiten winkels, horeca en culturele instellingen tot zeker half januari.
Rond die tijd ook heb ik weer een neerslachtige periode. Dat gebeurt wel vaker en ik kom de tijd altijd goed door, maar dit keer is het wel heel diep en hevig. Vlak voor kerst is het gelukkig weer voorbij.
Kerstavond zijn we met z’n drieën thuis, Eerste Kerstdag moet De Vrouw werken en op Tweede Kerstdag rijden we met z’n drieën mijn Broer en Schoonzus in Eindhoven.
In de dagen erna komt de bevestiging: De verjaardag van Anja (verhalen, gedichten en kleinkunst) vindt plaats op zondagmiddag 16 januari, 20 maart en 21 mei in vestzaktheater De Walvis in Gigant te Apeldoorn. Uw gastheren: Bas, Willem, Aad en ik. De eerste verjaardag zal vervallen vanwege de virusmaatregelen, maar we hebben akkoord dat we het tweemaandelijks terugkerend evenement kunnen blijven organiseren. Gaaf.
Oudejaarsdag is dan weer een mindere dag vol donkerte in de kop. Gelukkig is het rustig. De Zoon is in huis en dat is het. Met moeite blijf ik wakker tot even na middernacht.
Live gezien en gehoord: Eric Vloeimans’ Gatecrash (samen met 180 andere luisteraars), Zappanale 30,75 (Jazzprojekt Hundehagen, Die Reise & Coogan’s Bluff)

–

2022
Nieuwjaarsdag klaart het langzaam op. Geen activiteiten vandaag en hooguit een rondje buiten lopen.
Twee dagen later start de nieuwe klus. Aanvankelijk is de agenda leeg, maar al snel vult die. Ik krijg er energie van.
De verjaardag van Anja van 16 januari gaat helaas niet door; alle culturele instellingen en horeca zit nog dicht.
Eind januari gaat de wereld in stappen weer open. We gaan af en toe uit eten of bezoeken mensen. Ook Theater Wirwar en Kunst-Zinnig-Brein starten weer op.
We reizen op 9 maart naar Den Haag en tot en met 12 maart bekijken we de stad.
Zondagmiddag 20 maart is De verjaardag van Anja in zaal De Walvis in Gigant, een intiem feest vol verhalen, gedichten en kleinkunst. We hebben een mooi programma. De huidige stadsdichter is er en een dichter die onlangs uit Syrië naar Nederland is gekomen en zijn werk in het Koerdisch voordraagt. Aad en drie andere spelers brengen drie korte parodieën op de persconferenties van de afgelopen twee jaar. Daarnaast lezen Willem, Aad, Reinier en ik voor uit eigen werk. De zaal (niet zo groot, gelukkig) zit vol en de reacties na afloop zijn zeer positief.
Cultuur bij je Buur vindt plaats op 23 en 24 april en die zondagmiddag lezen Willem en ik voor in verzorgingshuis Talma Borgh. Het publiek bestaat voor honderd procent uit ouderen en we passen ons programma daarop aan. Niet erg, leuk om een keer te doen, maar volgende keer wel anders.
Het weekend erna reizen we op zaterdag naar Gronau. Daar treffen we Duitsche vrienden en met z’n zessen bezoeken we het Rock ’n Pop Museum.
Woensdag 11 mei speelt Theater Wirwar in het Gelre Ziekenhuis en ik help de groep mee met van alles. Voorstelling werkt goed en maakt veel indruk, zo blijkt uit het afsluitende gesprek met de zaal (dat ik leid).
We doen De verjaardag van Anja nog een keer over op 22 mei. Helaas zijn Willem en Reinier dan verhinderd door omstandigheden, maar Aad en ik weten er toch een zeer succesvolle aflevering van te maken. Gasten zijn Lotte & Seije (muziek), Margit (verhalen) en Peter-Jan (dichterlijke kunstgeschiedenis). Wederom een mooi gevulde zaal.
Vrijdag 24 juni reizen we naar Valkenburg. Een dag later bezoeken we het Midsummer Prog Festival in het Openluchttheater aldaar. Leuke lineup, zeer mooi weer en fijn om weer eens eruit te zijn.
Donderdagavond 30 juni speelt Theater Wirwar in de theaterzaal van Gigant. Bijzondere voorstelling, want samen met koor Rubato. Ik ben erbij voor ondersteuning achter de coulissen.
Nog forser eruit doen we vanaf woensdag 6 juli. We treinen naar Hamburg. Daar hebben we drie overnachtingen en we wandelen door de stad. Bomen und Planten, het Karolenvirtel, St.Pauli. Een boottocht over de Alster en door de Alsterkanalen, Speicherstadt. Vervolgens verder naar Rostock. Altstadt, dagje Warnemünde, de Marienkirche en het oostelijke deel van de Altstadt. De dinsdag 12e juli gaan we naar Bad Doberan. In onze vaste Ferienwohnung kunnen we niet terecht, maar we hebben een mooi alternatief gevonden. Veel ontmoetingen met (Duitsche) vrienden. We doen het er heel rustig aan. Bezoek aan Heiligendamm. De Zoon is er weer voor het Zappanalefestival. Het programma is wat mager, ondanks enkele fikse hoogtepunten (Keneally!) en we weten het nu zeker: dit was onze laatste. Op de laatste dag beleven we met de Duitsche vrienden een boottocht door de haven van Warnemünde. Als we de dag erna thuis komen, is de hittegolf in volle gang.
De maand augustus staat voor mij in het teken van Living History. Het is theatermaker en regisseur Aad die mij vraagt of ik een rol wil spelen in dit historische toneelstuk dat hij schreef in opdracht van het Erfgoed Platform Apeldoorn. Nu zijn er twee dingen die ik niet kan: tekst onthouden en nee zeggen. Dat van die tekst valt uiteindelijk erg mee. Oorsponkelijk is mijn rol slechts aanwezig in de tweede scène van dit driedelige stuk, maar ik weet het uit te breiden met een belangrijke figurantenrol in de derde. Na een repetitie weet ik mijn tekst en gedurende de paar repetities erna wordt het vloeiender en automatischer. We spelen dit stuk – over een rechtszaak op 7 juli 1625 – vijf maal op zaterdag 27 en zondag 28 augustus op het Herenhul bij Engelanderholt. Ik leef een heel weekend in een bubbel, raak zwaar verliefd op die bubbel, op het stuk, de groep acteurs en het personage Diedewij.
Dinsdag 6 september ondergaat De Vrouw een operatie. De laatste tien jaar gaat – vooral door de behandeling van borstkanker – haar conditie steeds meer achteruit, beweegt ze minder gemakkelijk en lukt het haar niet meer om op gewicht te blijven. Ze krijgt een ‘gastric bypass’ (googlen!) en gelukkig verloopt alles redelijk voorspoedig. Een verandering in eetpatroon is noodzakelijk en die was ze al begonnen een paar weken voor de (zware) ingreep. De eerste zes weken na de operatie is ze thuis; de eerste paar weken is het vloeibaar en gepureerd eten, daarna langzaam andere dingen uitproberen. Niet alles lukt, maar langzaam gaat het beter. Eind oktober pakt ze ook werkzaamheden weer op.
Zondagmiddag 25 september vieren we De verjaardag van Anja. Gasten zijn Gerrie&Gert, Peter-Jan en de heer Knipping. Het is een afwisselende en uiterst mooie aflevering, die louter goede reacties van het publiek voortbrengt. Mooi!
Maandagavond 3 oktober lig ik bij de implantatoloog onder het mes. Ik had lange tijd aan weerszijden van mijn onderkaak een melkkies, waar geen volwassen kies onder zat. De eerste is rond 1995 verwijderd, de andere in 2014. Sindsdien heb ik dus twee ‘gaten’ in mijn onderkaak en de voortanden zijn daardoor wat in beweging. Om de boel weer te stabiliseren ben ik al geruime tijd aan het uitzoeken wat mogelijkheden zijn. De kaakcorrectie (mijn onderkaak is nogal kort waardoor ik een fors diepe beet heb) en de orthodontistische behandeling laat ik voor wat het is, maar de implantaten zitten er nu in. In januari het vervolg: kronen plaatsen en dan is het hopelijk weer klaar. De operatie valt me redelijk mee (na het avontuur van anderhalf jaar geleden) en ik heb nauwelijks napijn.
Een dag later zijn er bouwfuckers aan de slag in huis. Om ons jarenzestigappartement te verduurzamen laten we de centrale verwarmingsinstallatie op nieuw inregelen en daarnaast stroom voor inductiekoken aanleggen.
Woensdag 19 oktober hebben we het oude fornuis afgekoppeld en op het balkon gezet. Die ochtend krijgen we het nieuwe fornuis geleverd, maar de bezorger vertrekt zonder te monteren. Fraai is dat. Contact met de winkel: ja, dat gaat niet helemaal goed, maar een monteur kan niet eerder komen dan eind volgende week. Vááát? Een dag later staat ons oude fornuis weer terug op z’n plaats. Vrijdag 28 oktober is er dan een monteur. Heel soepel gaat het niet; er zijn problemen met elektra en er komt een elektricien en later ook nog een techneut van de netwerkbeheerder aan te pas. De monteur is dan allang weg. Uiteindelijk komt alles goed en sinds donderdag 3 november kunnen we koken op inductie.
Zaterdag 5 november reizen we naar Oberhausen. We lopen een rondje door het afgrijselijke winkelcentrum en overnachten in een prima hotel. De dag erna wandelen we naar de Kaisergarten en zien we Schloss Oberhausen. In de avond maken we in de Arena het prima concert van Porcupine Tree mee en de maandagochtend gaan we weer terug.
De dag erna, op 8 november, is er een andere monteur in huis die in twee dagen tijd onze kamers van infraroodpanelen voorziet. Het is (voor hem) even een klus, maar het resultaat is uitstekend: vanaf heden verwarmen we ons huis niet meer met gas en gebruiken we de combiketel alleen nog voor het verkrijgen van warm water.
Zondag 20 november vieren Bas, Willem, Aad en ik de vierde verjaardag van Anja. Wederom een bijzonder geslaagde aflevering met duo Puur Zang, gastspreker Guus Essers en een klein voorproefje van de première van Ik pas!, de nieuwe voorstelling van Theater Wirwar. Opnieuw concluderen we dat de formule goed is, dat het de afwisseling is die het zo succesvol maakt, want: volle zaal!
Tien dagen later is die première van Ik pas! door Theater Wirwar. Ik ben nauw betrokken geweest bij de voorbereidingen en tijdens de voorstelling zet ik de muziekfragmenten in en zorg ik voor de projecties. De theaterzaal van Gigant is helemaal uitverkocht en na afloop krijgen de spelers zeer veel complimenten en terecht.
Kerstmis is zeer rustig dit jaar. Zondag 25 december zijn we met z’n drieën thuis en een dag later werkt De Vrouw. Op het werk is het echter volle bak; ik ben betrokken bij een grote inspectieklus rondom documentbeheer en de combinatie van niet echt leuk en zware werkdruk maakt dat ik een paar weken nogal gespannen ben. In die week ontdekken we dat er nog kaarten zijn voor het theaterprogramma De schreef van Freek de Jonge en zowaar: De Vrouw weet kaarten te bemachtigen. Twee dagen later beleven we een uitstekende voorstelling in Orpheus. Oudejaarsavond zijn we met z’n tweeën.
Live gezien en gehoord: Nits, Wilson & Wakeman, Porcupine Tree, Freek de Jonge en de festivals Midsummer Prog (Perfect Storm, Klone, RPWL, Mystery, Antimatter, Leprous), Zappanale (Oiapok, Valentina Ciardelli, Colosseum, Mike Keneally Report) en Mosae Zappa

–

2023
Nieuwjaarsdag is het eveneens rustig. We zijn met z’n tweetjes.
De eerste maand van het jaar verloopt vol en druk. Op het werk een urgente megaklus, die veel van me vraagt. Te veel. Ik loop tegen mijn grens aan.
De verjaardag van Anja op 29 januari is zeer succesvol. Volle zaal en wederom een bijzonder afwisselend programma (Loes Huis in ’t Veld, Tammo Tamminga, Olivier en nieuwe stadsdichter Peter-Jan de Wilde) met veel vaart erin. Gaaf.
Ondertussen heb ik de vraag van Peter-Jan gekregen om mee te komen doen in een toneelgroep. Het eerste wat in mij opkomt – vanuit het diepst van mijn hart – is een luid JA!, maar twee tellen later is er een NEE, want op dit moment overbelast. Gelukkig kan ik me ook bedenken dat het vreemd is dat ik iets moois weiger omdat het op het werk te veel is en ik vraag enige bedenktijd. Na twee weken antwoord ik met ja. Repetities van een stuk beginnen halverwege februari.
Halverwege februari loopt de spanning in mijn lijf dusdanig op, dat ik ook fysieke klachten krijg. Slecht slapen, zeer veel vermoeid en onvast op de benen. Via de werkgever ga ik op consult bij een bedrijfsmaatschappelijk werkende en via de huisarts laat ik bloedonderzoek doen.
De verjaardag van Anja op 26 maart is volledig uitverkocht. Wederom is hij compleet anders van programma (English Theater Apeldoorn, Caroline en Olivier) en het absolute hoogtepunt is Aads vertolking van Edgar Allan Poe’s The Raven.
Bloedonderzoek wijst uit dat fysiek alles op orde is; de huisarts constateert een terugval sinds 2014. Ik ga op zoek naar psychologische hulp. De bedrijfsmaatschappelijk werkende en de werkgever helpen en vanaf begin april ga ik aan de slag: wat geeft me energie en wat sloopt me? Hoe vind ik de balans tussen werk en privé opdat ik ’s avonds en in het weekend nog energie over heb om dingen te doen? En past dit werk daar dan bij?
Van woensdag 26 tot en met zaterdag 29 april zijn we in Gent. We hebben een hotel in de binnenstad. Die sjouwen we af. We bezoeken het SMAK en het MSK en op de laatste middag ontmoeten we Peter en Inge. Mooi weekend.
De verjaardag van Anja op 21 mei is wederom bijzonder. Goede gasten (Guus Essers, Harry Voss) en een mooi eerbetoon aan de onlangs overleden Coen.
Zaterdag 3 juni gaan we naar Utrecht. We hebben kaarten voor het concert van Yes, maar het is – net als in 2020, 2021 en 2022 – ook in 2023 uitgesteld. Het geboekte hotel bleek helaas niet meer te annuleren, dus maken we er gewoon een ontspannen weekend van. We bezoeken het Catharijneconvent Museum en een dag later het Speelklokmuseum.
De vrijdag erop – 9 juni – reizen we naar Keulen. Het is er heel erg warm en dus wandelen we in alle rust langs de Rijn. Zaterdagavond 10 juni zien en horen we Peter Gabriel een zeer mooi concert geven en een dag later reizen we kalm weer terug.
Ondertussen gaat het met de energie veel beter; door meer dingen in mijn vrije tijd te ondernemen krijg ik energie die ik door de week gebruik op het werk. Het is er nog niet naar mijn zin, maar – halverwege het traject met de psycholoog – kan ik zeggen dat ik op goede weg ben. De volgende stap is kijken naar wat ik in een werkomgeving nodig heb en dan daarover in gesprek gaan.
De theatergroep komt even stil te liggen vanwege omstandigheden rondom een van de andere spelers. Eind oktober pakken we de draad weer op.
Woensdag 12 juli reizen we naar Zoetermeer en horen we Jon Anderson live veel werk van Yes zingen. Mooi!
Zaterdag 22 juli ontmoeten we – samen met twee neven en mijn broers en zus – zes nichten en neven uit Canada (al dan niet met aanhang). Het is bijzonder, want vier neven heb ik nog nooit gezien. Na een korte bijeenkomst eten we met z’n allen in een dichtbij gelegen Indonesisch restaurant. Inmiddels is er een appgroep en proberen we ook de Australische familie daarin te betrekken.
Ondertussen heb ik op het werk gesprekken gevoerd met de bedrijfsmaatschappelijk werkende, de psycholoog en (nieuwe) direct leidinggevende. Het gaat opmerkelijk beter, ik zit er heel anders bij, ervaar werkplezier en ruimte in hoofd en agenda. Het traject heeft me veel opgeleverd; ik heb meer grip op energie, ik weet wanneer ik in gesprek moet als die energie het weer laat afweten en kan concluderen dat zoals het nu gaat ik op dit moment op de goede werkplek zit.
De maand augustus verloopt rustig. Vanaf 28 augustus heb ik vakantie. Woensdag 30 reizen we per bus en trein naar Koblenz. Daar lopen we door de Altstadt en regen en langs de Rijn, we bezoeken de Festung Ehrenbreitstein en maken een boottocht langs de vele burchten en paleizen langs diezelfde Rijn. Zaterdag 2 september treinen we naar Regensburg. Wat een prachtige stad. In de twee volle dagen dat we er zijn dwalen we in alle rust door de smalle middeleeuwse straatjes, bezoeken basiliek en Dom, wandelen door parken en over pleinen en de Steinerne Brücke en het is bijzonder aangenaam weer. Dinsdag 5 september gaat de treinreis naar Dresden. Daar bivakkeren we bijna een week in een appartement in het souterrain van een Ferienwohnung net buiten het centrum. In de vijf volle dagen zien we de Altstadt, de Neustadt en de Grosse Garten, bussen we naar de Elbschlösser en Loschwitz en varen we over de Elbe naar Schloss Pillnitz. Het is er zeer warm en we doen het daarom zeer kalm aan. Toch zien we zeer veel. De terugreis op maandag 11 september duurt lang vanwege vertraging, maar we blijven terugkijken op een fantastische vakantie.
Woensdag 13 september speelt Wirwar de voorstelling Ik pas! nog een keer, dit maal in de kleine zaal in Theater Orpheus in Apeldoorn. Ik ben er weer om helpende handen te bieden en de knoppen van de beeldapparatuur te bedienen.
De verjaardag van Anja is dan op zondag 17 september. Opnieuw een bijzonder programma (schrijver/performer Henk van ’t Veen, muziek van Bernard Brogue en een verrassend optreden van Theater Buiten Alle Perken).
De eerste weken na de vakantie verlopen redelijk rustig. Ik weet een doorpakplan ter afsluiting van mijn behandeling te maken. We starten de repetities van de toneelgroep weer op. De Vrouw moet op dinsdag 24 oktober plots naar het ziekenhuis om onder narcose een abces op een lastige plek te laten verwijderen. Gelukkig zijn we ’s avonds weer thuis. Een week later is er controle op de poli en blijkt alles weer dik in orde.
Woensdag 8 november reizen we met de trein naar Wenen. In de drie dagen erna zien we veel moois. We wandelen langs de Stephansdom en het Hundertwasserhaus en door het Prater, we bezoeken het Naturhistorisches Museum en MUMOK, het museum voor moderne kunst, we slenteren door het buurtje Josefstadt en door de Hofburg en uiteindelijk maken we het Impossible Festival mee in de Arena, georganiseerd door Hasi en JP. Zondag 12 november reizen we weer terug.
Hectische weken volgen. Ik raak wat snotterig en onfit en dat blijft een boel weken. Twee weken na Wenen reizen we naar Heerlen voor het Mosae Zappa-festival. Ook leuk. De zondag 26 november maak ik het festival niet mee, want die middag sta ik weer in De Walvis in Gigant voor De verjaardag van Anja. Wederom een mooie middag die gruwelijk uitloopt in tijd, maar zeer veel fijne momenten heeft. Een zoveelste hoogtepunt in het amper tweejarig bestaan van ons fenomeen.
Nog weer een weekend later reizen we naar Brussel om het Zappa.Yes.Yes.Yes. mee te maken. We zien de film van Alex Winter nog een keer en mooie concerten van Ryelandt Trio, Ensemble Styx (met Pierre Vervloesem) en Sinister Sister.
De donderdag erop zien we Supersister in Luxor Live in Arnhem en dan lijkt het even wat kalmer aan te gaan.
In december rond ik het traject met begeleiding en behandeling rondom werk af. Ik heb dan een doorpakplan klaar, dat ik kan inzetten als het (weer) even niet goed gaat. Alleen dat al werkt geruststellend.
In de laatste volledige werkweek van december neemt De Vrouw op het werk afscheid van haar team en een paar dagen later van enkele naaste (oud-)collega’s.
De kerstdagen doen we rustig aan. Twee dagen ervoor bezoeken we Onze Vader thuis. Op kerstavond en eerste kerstdag is De Zoon er met eten en voor de rest geen gedoe. Tussen Kerst en Nieuwjaar werk ik een paar uur thuis, verspreid over drie dagen. ik probeer wat tot rust te komen en dat lukt deels. Oudjaarsavond zijn we met z’n drieën. We eten iets, maar ik voel me niet fijn. Nog geen half uur na middernacht lig ik in bed.
Live gezien en gehoord: Focus, Peter Gabriel, Jon Anderson & Paul Green Rock Academy, Supersister. Daarnaast de festivals Impossible (Wenen), Meet Your World (Apeldoorn), Mosae Zappa (Heerlen/Landgraaf) en Zappa.Yes.Yes.Yes (Brussel).

–

2024

Nieuwjaarsdag zijn we heerlijk met z’n tweeën. De spierpijn en angst in mijn lijf zijn weer weg.
De hoge (grond)waterstand veroorzaakt nogal wat wateroverlast in het souterrain van ons appartementencomplex. Een structurele oplossing laat op zich wachten en dus staan we een paar keer per week met behulp van een waterstofzuiger, bakken en emmers water uit de kelder te hozen.
Zondagmiddag 21 januari vieren we voor de tiende keer De verjaardag van Anja. Het eenvoudige programma (dichters Hanz Mirck en Kevin de Haan en Zappa-muziek door Lex en Wan) pakt bijzonder goed uit in de zo goed als uitverkochte zaal. Deze is wéér heel anders en toch bijzonder vermakelijk.
Onze Vader viert zijn negentigste verjaardag. Formeel is het op 13 februari, maar op zondagmiddag 25 februari ontvangt hij naaste familie en vrienden in een theehuis in Lieren.
De maand maart verloopt rustig. Op het werk ben ik inmiddels al geruime tijd weer op volle sterkte. De Vrouw viert haar verjaardag in kleine kring.
Zondagmiddag 24 maart vieren we voor de elfde keer De verjaardag van Anja met Judith Velthuizen, De Cornetto’s en improvisatie door Fulco de Deken. Mooie middag, weer helemaal anders en goede reacties.
Woensdagavond 10 april speelt Wirwar de voorstelling Ik pas! voor een uitverkochte zaal in Theater Veluvine in Nunspeet. We zijn er maar druk mee, maar het levert ook veel goeds op. Mooi spel van de groep, veel goede reacties en wie weet nieuwe boekingen.
Zondag 21 april lezen Bas, Willem en Aad voor tijdens het evenement Cultuur bij je Buur in de tuin van Marja. Mooie aanloop, mooie gelegenheid, mooie reacties.
Zondag 5 mei speelt Wirwar de voorstelling Ik pas! in het Dru Industriepark Theater in Ulft. De voorstelling staat in het reguliere programma van het theater, maar is georganiseerd mede door een CVA-keten in de regio. Het spel en de voorstelling zelf verlopen zeer soepel; na afloop gemengde reacties: het ene deel van het publiek is wat stug, het andere deel is enthousiast en vol complimenten.
Op zaterdag 11 mei ontmoeten we Nona, Sascha en Michael in Münster. We wandelen door het centrum van de stad, bezoeken platenwinkels, drinken en eten her en der wat en praten fijn bij.
Ik vier mijn negenenvijftigste verjaardag op vrijdag 17 mei. Geen bezoek; in plaats daarvan reizen we ’s middags naar Arnhem. ’s Avonds speelt Yes in het Musis Sacrum. De dag erna ontvangen we wat vrienden, bekenden en (schoon)familie in huis.
We vieren De verjaardag van Anja op zondag 26 mei. Resi en Pier lezen voor en er is muziek van Angela, Robert en Reinier. Dit keer zorgen we zelf voor het nodige vuur en uiteindelijk is het wederom een zeer afwisselende en geslaagde aflevering met mooie reacties na afloop.
Donderdag 6 juni stappen we op de trein. Via de lastige overstap in Parijs (die we willen uittesten in verband met de zomervakantie) gaat de reis naar Rouen. Daar logeren we drie nachten in een oud en eenvoudig maar fijn hotelletje, bezoeken we het keramiekmuseum en het Musée de Beaux-Arts en wandelen we twee dagen door de nauwe straatjes van het oude stadscentrum, langs de Seine en door de Jardin des Plantes.
Drie weken later wordt het spannend. De Vrouw heeft klachten (hoofdpijn, dubbelzien en disbalans) en krijgt een spoedverwijzing naar een neuroloog; die organiseert met hoge urgentie een mri-scan van de hersenen. Er is iets te zien (een waarschijnlijk goedaardig gezwel) maar niet op de plaats waar het gebied van (dubbel)zien plaatsvindt. De grootste angst en onzekerheid is weg, maar het wachten is nu op een lumbaalpunctie om het hersenvliesvocht te onderzoeken op mogelijk aanwezige losse kankercellen. Lekker dan.
Die lumbaalpunctie lukt niet. Als de neuroloog hoort van mogelijk erfelijke belasting, wordt ook zij bezorgd. Een ct-scan van de romp levert niets op, behalve dat er sprake is van scoliose. Een tweede poging tot lumbaalpunctie (met röntgendoorlichting) lukt ook niet, vanwege die vergroeiing en verdraaiing van de rugwervels. Een internist-oncoloog raakt betrokken. Die doet bloedonderzoek en wat denk je? Niets bijzonders. En dus weer terug naar de neuroloog. Die zet voor de zekerheid toch een oogarts en optometrist in.
Op maandag 26 augustus, de dag voordat we op vakantie gaan, zit De Vrouw bij een optometrist. Die doet wat metingen, constateert dat het linkeroog trager meebeweegt met het rechter, trekt vervolgens een la open en plakt folie met prisma erin op het linkerbrilleglas. Probleem lijkt opgelost.
De dag erna stappen we heel vroeg in de trein naar Schiphol en vervolgens reizen we met de Eurostar naar Parijs. Daar stappen we over op een TGV en rond het avonduur zijn we in Montpellier. Daar hebben we twee hotelovernachtingen en we zien de historische binnenstad, het Romeinse aquaduct en de botanische tuin. Donderdag 29 augustus treinen we verder zuidwaarts, via Barcelona naar Valencia, alwaar we vier nachten slapen in een allervriendelijkst hotel. We zien het oude centrum, de buurt bij het strand, het Jardí del Túria en eten in de hippe wijk Rufazza. Maandag 2 september gaat het dan weer naar Barcelona en daar hebben we voor vijf nachten een appartement. We zien de oude Gotische wijk, de buurt El Raval en het buurtje rondom Carrer de Montcada. De tweede dag is een Gaudi-dag waarop we de Sagrada Familia, het Guellpark en La Pedrera (Casa Mila) zien. Op de derde dag bezoeken we op de berg Montjuïc het schitterende Fundacio Joan Míro en de botanische tuin. De vierde dag begint als rustdag met wat winkelen, maar al snel verdiepen we ons verder in de Gotische wijk, het Parc de la Ciutadella en belanden we uiteindelijk aan het strand. Zaterdag 7 september pakken we een trein terug naar het noorden. In Lyon hebben we drie hotelovernachtingen. We zien de mooie pleinen, bezoeken de Notre Dame de Fourvière, de Romeinse amfitheaters en Vieux-Lyon. Op de laatste dag wandelen we door het Parc de la Tête d’Or met de kleine dierentuin en de grote botanische tuin. Dinsdag 10 september reizen we via Brussel en Schiphol terug naar huis. In Montpellier is het 30C, in Valencia 32-34C (’s nachts koelde het af naar 27C) en in Barcelona en Lyon 25C (met af en toe een beetje regen); als we die dinsdagavond op het Stationsplein in Apeldoorn staan is het 14C en komt de plensregen met bakken naar beneden.
De tweeënhalve weken erna staan in het teken van Doekertoe, het toneelspel waar ik met toneelgezelschap Hoop Gedoe anderhalf jaar aan heb gewerkt. We doen nog een paar repetities, op dinsdagavond 24 september vindt de generale repetitie plaats, woensdagmiddag 25 september de voorpremière voor genodigd publiek en dan kan het echte werk beginnen. Op vrijdagavond 27, zaterdagavond 28 en zondagmiddag 29 september brengen we het stuk drie maal voor een propvolle zaal in landgoed Klein Noordijk in Wilp voor in totaal 200 mensen. De reacties zijn bijzonder goed, dus wie weet nog het land in.
Begin oktober zitten we bij de neuroloog. Het lijkt dat de klachten van De Vrouw voorbij zijn; toch zijn we blij dat we de route via de neuroloog hebben doorlopen. We weten nu dat er een goedaardig gezwel in het hoofd zit en dat we die in de gaten kunnen en moeten houden; de tweede scan wijst uit dat hij stabiel is.
Dinsdag 22 oktober reizen we naar Den Haag. In de middag bezoeken we het Kunstmuseum en ’s avonds maken we het reünieconcert van Uncle Meat mee. De volgende ochtend wandelen we door de stad en daarna gaan we weer naar huis. Heel even eruit.
Zondag 3 november valt Onze Vader in huis. Hij kan niet opstaan, heeft de noodknop niet bij zich en pas na een paar uren vindt De Zus hem. Met een ambulance gaat hij naar het ziekenhuis. Daar blijkt zijn heup gebroken en de volgende dag ondergaat hij een operatie. De dagen erna bezoek ik hem een aantal malen in het ziekenhuis. Na anderhalve week is hij in een herstel- cq. revalidatieafdeling. Fysiek is hij snel op de been, maar we signaleren daarnaast dat hij vergeetachtig en verward is. Vraag is of hij op korte termijn naar huis terug kan en welke hulp daar nodig is.
De verjaardag van Anja vieren we weer op zondagmiddag 17 november. Loes Huis in’t Veld, Anneke van der Weg, Margit Peters en Frans Scholten zorgen ervoor dat het weer een mooie en afwisselende middag is. Reinier is voor het laatst.
Woensdag 20 november speelt Theater Wirwar de voorstelling Ik pas!, opgenomen in de reguliere programmering van het Hoftheater in Raalte. Anderhalf uur voor de voorstelling begint, wordt een van de spelers onwel en we moeten haar laten ophalen door een ambulance. De groep wil de voorstelling toch spelen, ze verdelen de rollen onderling en de voorstelling is een succes. De volgende ochtend krijgen we bericht dat de speler is overleden. Een week later is de uitvaart.
Vrijdag 13 december reizen we naar Aken.
Live gezien en gehoord: Mangrove, Penguin Cafe (in de Lebuinuskerk in Deventer!), Wishbone Ash, Yes (uitgesteld van 2020, 2021 en 2023), Guus Essers Band in het Gigant Jazzcafé, het Württembergische Philharmonie Reutlingen met dirigent Ariane Matiakh en pianist Roman Borisov (Mussorgsky’s Pictures At An Exhibition en Tchaikovsky’s Piano Concerto No. 1 ) in het Concertgebouw, Amsterdam Klezmer Band, Uncle Meat, Damian Wilson, Nits