Bas Langereis leest u voor!

Zaterdag 29 maart 2008: een nieuwe YesFocus meeting in café ‘Wilhelmina’ aan het Wilhelminaplein in Eindhomoven. Ondanks de lage opkomst, was het toch gezellig en aangenaam. Niet in de laatste plaats door het geweldige optreden van Five Bridges!

Saturday, March 29, 2008: another YesFocus meeting in café ‘Wilhelmina’ at the Wilhelminaplein in Eindhomoven. Despite the less people visiting, it was nice to be there. Mainly because of the fantastic concert by Five Bridges!

Youtube movies:

Yes medley 1: Nous Sommes Du Soleil – Yours Is No Disgrace – South Side Of The Sky
Sollsbury Hill (Peter Gabriel)
Yes medley 2: Heart Of The Sunrise – Würm

Uitgebreid verslag (Olandese only): klik op de link (Meer…)

(more…)

Eigenlijk moet je in deze soep – volgens Russische traditie – al je kliekjes van gisteren gooien, maar vandaag doen we het georganiseerd. Dit recept is voor een joekelpan vol. Uitdelen maar!

Ingrediënten:
bakboter
500 g runderlappen
2 grote uien
4 wortels
3 stengels bleekselderij
1 halve witte kool
800 g gekookte rode biet
3 laurierblaadjes
peterselie
dille
2 eetlepels wijnazijn
suiker of zoetstof
200 g ham (dik)
2 rookworsten
250 ml zure room
zout
peper

Snijd de runderlappen in stukken.
Snijd de uien, wortels, bleekselderij en witte kool in smalle reepjes.
Snijd 600 g van de gekookte bieten in kleine reepjes.
Smelt de boter in een grote pan en bak het rundvlees aan.
Voeg de groente toe en laat dit al roerende enkele minuten meebakken.
Giet er 2 1/2 liter water bij.
Voeg peterselie en dille toe.
Giet de wijnazijn erbij en doe een theelepel suiker of een vergelijkbare hoeveelheid zoetstof erbij.
Doe de laurierblaadjes er ook bij.
Laat dit alles in een gesloten pan 45 minuten zachtjes koken.
Snijd de ham in blokjes en de rookworsten in plakjes en doe deze in de soep.
Meng er nog wat peterselie en dille doorheen.
Doe de resterende bieten in een mengkom en doe er de zure room bij.
Pureer dit met een staafmixer.
Doe het vuur onder de soep uit.
Roer het bieten-roommengsel door de soep.
Breng de soep op smaak met peper en zout.
Serveer met volkorenbrood.

De nieuwe jongen die bij onze supermarkt kwam werken was zenuwachtig. Hij wist natuurlijk niet hoe hij moest vakkenvullen. Logisch, hij zal een jaar of veertien zijn geweest, en dus de jongste van de vulploeg. Hij had een beetje blond piekhaar, sproetjes een een enkel puistje. Eigenlijk was het best een aantrekkelijke jongen, of hij zou het worden als hij wat ouder was. Een beetje bredere schouders en ik zou er blind de koffer mee in gedoken zijn.

De oudere jongens haalden regelmatig geintjes uit met Sok, zoals ze hem noemden. Hij was ook wel een beetje een zachte sok, ook al kwam zijn bijnaam van een incident met een banaan in zijn schoen, geloof ik. De jongen had altijd iets triests over zich. Ik denk dat hij helemaal niet wilde werken. Het zal wel bittere noodzaak voor hem zijn geweest. Dat soort jongens liepen hier ook vaak rond, al hielden ze het nooit lang uit. Grofweg was de mannelijke populatie van de vulploeg te verdelen in twee groepen. Je had de carrièrevullers, de jongens die vooruit keken naar een baan als assistent-bedrijfsleider op hun veertigste. En je had de jongens die voornamelijk naar buiten keken, in de ruimste zin van het woord. Die deden dit werk als bijbaan en gingen studeren. Dat waren ook de knullen die, als het supermarktwezen ze in het bloed bleef zitten, kwamen te werken bij Ahold. Op die manier konden ze hun voormalige pestkoppen wegsaneren bij de eerstvolgende reorganisatie. Sok was er zo een.

Ik maakte zijn baantje af en toe wat leuker door hem achter de pallets koffie te verwennen. Als ik zag dat hij het moeilijk had, riep ik altijd: “Sok, ga je mee een bakkie doen?” De room zorgde hij dan zelf voor. Volgens mij waardeerde hij dat wel. Toen ik ging studeren in een andere plaats, ben ik hem uit het oog verloren.

Zelf ben ik ook altijd naar buiten gericht geweest, ook al vond ik het werk achter de kassa en het ‘gedoe’ in het magazijn altijd erg leuk. Ik had helaas teveel hersens om te blijven waar ik was.
Wat mij erg opvalt in het bedrijfsleven, is dat er dezelfde wetten en regels gelden als in de vulploeg. Het is alsof de tijd stilstaat en iedereen weer veertien is als ze beginnen in hun eerste baantje bij de supermarkt. Alleen dan met computers, mooiere kleren en soms een auto van de zaak.

Laatst was het weer de eerste van de maand. De eerste werkdag, welteverstaan. En dan zie je ook in het bedrijf waar ik nu werk dezelfde dingen gebeuren als in het magazijn van de supermarkt. Met dezelfde angstige blikken spiedden jonge, knappe jongens rond naar een plaatsje in de groep.
Plotseling ging er een schok van herkenning door me heen.
“Sok?!?” Ik had het al gezegd voor ik er erg in had. Je zag hem duidelijk schrikken van de bijnaam die hem niet zulke leuke herinneringen had gebracht.

“Sok?” vroeg ik nogmaals. Hij keek me aan met een rood hoofd. De rest van de medewerkers stond mee te luisteren.
“Hee, Priscilla!” Hij lachte eventjes. Je kon duidelijk zien dat hij zich niet zo op zijn gemak voelde bij zijn bijnaam van vroeger, maar dat hij wel blij was om me te zien. Er gloorde een blosje op zijn wangen.
“Hoe is het met mijn favoriete vakkenvuller?” Ik glimlachte naar hem.
De mannelijke collega’s keken een beetje jaloers. Heerlijk.
“Ja goed, ik ben vandaag hier begonnen. En hoe is het met jou?” Je zag dat hij genoot van de aandacht. Mannen blijven kleine jongens en een beetje aandacht van een lekker wijf geeft status. Zeker bij die gladjakkers die ik al een keer te kakken heb gezet hier in het bedrijf.
“Met mij alles goed hoor. Ik loop hier al even rond.” Ik stond op om te gaan. Met een knipoog voegde ik hem nog toe: “Ik ben niks veranderd, maar jij bent wel een lekker ding geworden, zeg.”
Hij bloosde een beetje meer. “Priscilla,” zei hij. “Leuk om je hier weer te zien.”
“Het is lang geleden,” zei ik. “En nu eens niet tussen de stellages in het magazijn van de supermarkt.” En terwijl ik langzaam inademde, draaide ik mijn heupen verleidelijk naar hem toe. Je had de geilheid in de ogen van zijn mannelijke medemanagers moeten zien.
“Ik geloof niet dat ik me daar veel van herinner,” stamelde Sok.
“Het was een leuke tijd,” glimlachte ik. “Je collega’s zijn gewoon jaloers.”
“Ik moet aan het werk,” zei hij met vaste stem, en in een flirt trok hij zijn wenkbrauwen op.

Hij moest naar zijn eerste vergadering. Zelfverzekerd liep hij weg. Veel zelfverzekerder dan de meeste jonkies die binnenkwamen. Ik keek hem na en kon alleen maar denken aan de glimlach op zijn gezicht als we ‘een bakkie waren doen’ in het magazijn.
Toen ik hem later in de kantine zag, kon ik het niet laten. Ten overstaan van zijn nieuwe collega’s zei ik tegen hem: “Oh, Sok, als je collega’s je pesten, kom je maar bij mij … een bakkie doen.” Ik gaf hem een knipoogje en een beetje meer heupwiegend dan normaal liep ik weg.
De blos op zijn wangen was als vanouds.

Maart 2008

Hier lees je ‘m op FOK!.

Final FoolZ rehearsal before the Zappateers Festival, March 14+15, 2008. Erwin, the new drummer, appears to be integrated into the group in a fantastic way, considering him having rehearsed with the band only five or six times! During this rehearsal, guitarist Remco was absent, but it all sounded great!

 

Ik moest voor school een opdracht doen waarbij ik zelf brood moest bakken. Hieronder zie je hoe ik het heb gedaan en wat ervan geworden is.

Ingrediënten:
2 eetlepels gist (ik heb een zakje instantgist gebruikt)
1 dessertlepel honing
4 koppen volkorenmeel
2 eetlepels zonnebloemolie
water
zout

Verwarm de oven voor op 180 graden.
Zet alle ingrediënten klaar.
Doe het meel op je werkblad, maak een kuiltje en doe hierin de gist en de honing.
Kneed alles tot een mooie bal deeg. Voeg ook zout toe.
Voeg water toe totdat het niet meer aan je handen plakt.
Vet een bakblik in met de olie.
Doe het deeg in het bakblik. Zorg ervoor dat het blik voor de helft vol is.
Leg een natte doek over het blik en laat het deeg op een warme plek een uur rijzen.
Druk het deeg met de vuist aan, dek het opnieuw af met de natte doek en laat het nog 45 minuten rijzen.
Zet het bakblik in de voorverwarmde oven. Bak het brood 45 minuten goudbruin.
Haal het bakblik uit de oven en laat het brood afkoelen.
Proef of het brood lekker is. (Niet dus. Bij mij heeft het niet gerezen.)
Eet smakelijk!
Als je te weinig hebt, zorg dan voor extra brood.

Conclusie:
Bij mij is het brood mislukt. Ik weet niet precies hoe dat komt, maar misschien omdat het zout met de gist in aanraking is gekomen of omdat ik te weinig gist heb gebruikt.
Toen heb ik maar paasbroodjes gegeten; die waren wel lekker.

Thursday, March 13, 2008

During this evening, me and Luuk are trying to install the new monitor screen of our computer. Earlier this week, thunder and lightning struck our house and the screen and modem were destroyed. While being busy with cables and stuff, the door bell rings. Luuk opens up the front door. There’s moi aka idiotbs! Weeks ago he said he’d come, but since then he got silent, so this is a bit of a surprise to me. He has a present: a triple vinyl album of six bands playing; each band taking an album side. There’s Yes ánd the Mothers Of Invention on it!
We finish the installation of the monitor screen and have a drink. Then moi and I go to the FoolZ rehearsal room. The route is via the nearest hamburger joint. Tonight the FoolZ are rehearsing with ke and the new drummer Erwin, but without guitar master Remco. We hear them play and conclude that Erwin has integrated into the group in a fantastic way, so tomorrow at the Festival we’ll hear lots of electric stuff. Ke’ doing a wonderful job, both acousticly and electric.
After the rehearsal, we take ke with us to my place. We have a few beers and watch The Who documentary ‘The Kids Are Allright’, which pleases moi a lot. Then it’s time to go to bed.

Friday, March 14, 2008:

Last preparations for the festival and meeting lots of friends:

I wake up around 08.30, have a quick shower and start doing some shoppings. After that, some hot olives need to be prepared.
Robert, our sound technicean for the weekend, arrives around noon. We have lunch and then Robert takes Luuk and me to the place where the equipment is stalled in Radio Kootwijk. ModifiedDog and ke will travel later with hidihi and Auke tot he festival.
Luuk is a great help carrying all the gear and we’re finished quickly. Our road to Overasselt takes a lot of time, partly because of the traffic, partly because of Robert taking the tourist route.
We arrive at Het Buitencentrum at 14.30. “Here comes the gear, lads!” is a way of greeting all our friends. It’s so nice to see everyone again and there’s many hellos and hugs.
Robert and Luuk start to install all the sound equipment, and everyone else is preparing the reception of the guests. It’s 15.30 when the first guests arrive. It’s the British! Some guests appear to have problems with tickets, but in the end all is well en everyone is welcome.
When dinner is served at 17.30, most guests have arrived. We have our meal in the dining room. A three course dinner, and everyone payed for their eating card too!

The FoolZ:

BowTieDad opens the festival by singing a special version of ‘Uncle Remus’. He’s backed by the first band of tonight: The FoolZ from Apeldoorn. Their first set is mainly acoustic, and ke is featured on viola. Erwin, the new drummer is doing a terrific job. The story goes that he practiced with the band only five or six times, and he really sounds like he’s fully integrated into the band already!
“There’s an irritating buzz in our monitor,” says Lex. Robert tries all his buttons and finds out it’s ke’s violin. I shout out loudly: “Het is die klootviool!” which is not nice to translate here.
Their second set is more electric and ke rocks with amplified viola solos. Lots of highlights in this set! ‘Echidna’s Arf’, ‘Eat That Question’ and a hilareous version of ‘Montana’. There’s even a third set!
I find myself being the lighting engineer. Robert has some simple lighting devices, very analogue and I can only choose four different modes. Besides switching them on and off, I collect glasses and clean up tables.  And serve some hot olives.

Blurp!:

Blurp! onstage! No one ever heard any material by these young dudes from Limburg. Usually they play britpop and punk, but they’ve rehearsed a Zappa-only set especially for this festival. The band has dressed up like women and there’s a huge pile of rubbish next to the stage; all kinds of stuff that will be used during their performance.
Their set starts off with ‘I’t Can’t Happen Here . During their first real song with instruments, the bass player breaks a string. FoolZ bassist Pedro is very helpful and lends the unfortunate Blurpist a new string.
What a setlist we get! The repertoire they’ve chosen is highly interesting: mainly very old material from the first Mothers album, and even before that one. We hear multiple vocals and Billy finally knows how to play the kazoo. There’s ‘Wowie Zowie Television’ and rubber chicken abuse. Billy drops down his skirt and gets a sandwich with peanut butter into his face, and drummer Weasel takes over the guitar when it comes to ‘WPLJ’.

When the Blurp! show is over, I find out we had some visitors. The city council has come by, shocked by the news that a true festival is happening here in their community. They were afraid of hundreds of thousand drunken festival guests partying their way through the streets of the neighbourhood. Besides that, the police have fallen into the building, because of noise troubles. We had to stop playing music at 23.00, but the owner of the house had told we could “go on for a little time”, so it’s not totally our fault. Anyway, some organizers have a nice conversation with both the council and the police, and there are no real trouble.
It’s kinda late when I find my bed.

Saturday, March 15, 2008:

Les Jeux Sans Frontières:

We wake up at 08.10 and are even on time to have breakfast twenty minutes later. Ob and I announce the rules and regulations of Les Jeux Sans Frontières, that will take place this morning. Ob’s doing the talk in English; he has asked me to translate in the beautiful language of Olanda. When Ob tells the people they have to gather at “the only hill in The Netherlands” a loud “Boo!” is shouted from the Limburgian table. Ob is very enthousiastic about the special prize for the winner of Les Jeux: a bottle of Manchester Port, in a subtle way translated to Dutch as “paardenzeik”.
We gather at 11.00 on the only hill in The Netherlands. Let ‘Les Jeux’ start! Luuk and I open the games with a demonstration of ‘egg throwing’. Everytime we catch we do a step backwards. The team that reaches the widest distance before the egg breaks, wins. After long debates (The English team wins the game and gets one point, but the Dutch invented it and get one point for that), we decide that the final game will show us the Winner. Ob introduces the balloon contest. Everyone blows his balloon and at the signal releases it. The balloon that flies most far wins. NotPedro’s balloon is that fortunate and he wins the framed picture of FZ and the bottle of Manchester Port. In his final speech he tells us to “Fuck the Swedes”.

Cucurullo Brullo Brillo:

Just before lunch, Cucurullo Brillo Brullo arrives. They’ve brought along a special guest: Jeff Hollie, the man who played saxophone on ‘Joe’s Garage’. (My joking remark to Billy: “I thought this was to be a white festival!”)
Also the recording crew of Uncle Meat shows up. The three young dudes unload a shipfull of professional digital equipment for recording audio and video.
I have a very quick lunch. The French lady complains: “Diz is terrible! Lunch iz exactly ze zame az breakvazt!” She seems really upset about this. “Do you really eat the zame zings wiz lunch az with breakvazt?” Sniff our culture, sweet lady, and remember: “There is no hell, …”
Back at the concert area CBB is soundchecking. The UM recording crew is helping Robert out with some technical problems. It doesn’t take me long to conclude: “This is going to be loud!” Unicrayon takes me to his bedroom. He’s got this idea of a tombola with collector’s items as prizes. Fanatastic idea. During the day, he will sell the tickets and all profits will be for the Festival costs.

Loud indeed the sound in the concert room is. When CBB start their performance, we have to close the window panes and doors in order to avoid causing too many noise.
CBB give us a solid set of FZ crowd pleasers in rock style. They’re a good band, steady as a rock. I’ve seen them before, and the only thing I do not like that much is the two singers walking on the stage while they’re not singing, and guitarist Derk taking his guitar solos a bit too far into noodling.
As soon as the concert is over, we open the large doors to get fresh air into the stage area. Outside, I witness a small conversation between UniMuta and Jeff Hollie.
UniMuta: “Nice to see you play so well with this band.”
Jeff Hollie: “It’s nothing. I don’t know any of the songs, but I just play some notes. That’s all.”

The Muzquitos:

The Muzquitos take their time building up their set. They have brought along a wide collection of instruments. Violin, saxophones, accordeon and the more usual keyboards, guitar and drums.
Before they start playing, I have the unpleasant task to tell them they only have one hour and fifteen minutes left to play. We really got to stop at 17.30 for dinner is served at that time, exactly. After some argument, we agree that I will give them a sign at 17.15, so they’ll know when they’ve got fifteen minutes left.
The band have rehearsed a 90 minute Frank Zappa set that includes ‘Deseri’ and a vocal version of ‘King Kong’. They’ve put the material into their own style. We hear folk, reggae, South-American style and much more. It’s fun to hear them play the music in their own way.
Again, the temperature is rising tremendously, and I do have to leave the hall and go outside to get some fresh air. There I meet the musicians of Uncle Meat. I speak to Willo and we agree that Uncle Meat will be onstage at 21.15, so they can stop at 22.45.
Back at the concert area. The Muzquitos have fifteen minutes left and I give them the signal. They’re so enthousiastic in playing their whole set, that they ignore all my signals. I’m getting very annoyed by the band leader and when they stop in between two songs, I have to do what I have to do. The public doesn’t agree; they want to hear more, of course. But the time slots are very strict. Too bad.
I’m a bit stressed when I go to have dinner. I can’t eat that much and I leave the dining room soon.

The Wrong Object:

Now the stress and time pressure really sets in!
There’s some things to consider. We have to stop at 22.45, so I want Uncle Meat to be onstage at 21.15. Uncle Meat has gotta be the big ending of the festival. I want them to perform in full splendour. They did bring along the sound and video recording crew. We just can’t say that they have very limited time to play. The band needs thirty minutes to build up their set when the stage is empty, so the stage must be cleared at 20.45. Which means that The Wrong Object has to stop at least at 20.30.
It’s 18.30 now and the guys from The Wrong Object don’t seem to understand the hurry. It’s even worse: they have a problem. Due to some miscommunication matter, they didn’t bring along their guitar and bass guitar amplifiers. It takes minutes before they’ve made themselves clear in their rotten French accent English. Meanwhile, the band takes all the time for their soundcheck and time is running out. Now where do we get the missing equipment?
And there they are, the bass player and guitarist from The Muzquitos, enjoying a drink in the evening sun, just outside the stage area. I explain them our problem and that problem is solved within two minutes. Thankz guys, that was really really friendly and helpful of you! Have I told you I just love The Muzquitos? All my anger from before has disappeared. Can I have some more coffee, please?

It’s 19.15 when finally The Wrong Object start their set. They know they only have 70 minutes to play.
But what a concert we get! I truly love their klezmer version of ‘Eat That Question’. The band gives us their technically high standard jazz Zappa. Their line-up is expanded with Olandese sax player Frank van der Kooij.
It gets so terribly hot inside, and the jazz noodling goes on and on, so the crowd gets thinner. Most people find some fresh air outside.
At the end of the concert the IdiotBastard is onstage again to recite his King Kong / Apes-Ma poem.
The Wrong Object play a compact set, mainly because of their late start.

Uncle Meat:

The Umbaupause is filled with unicrayon and Linnea doing the tombola. Unicrayon has framed some nice pictures and FZ-beer labels. UniMuta wins the main prize, but gives it to Hasi, who has bought forty tickets. And the main prize is the series of three full bottles of Zappa-beer.
And then, at 21.10, Uncle Meat is onstage!
I do the announcement and when they play their first not, all pressure and stress fall from my shoulders. It’s accomplished. Time for my beer now!

As I expected, Uncle Meat plays a fantastic concert. Weird guitar, loud horns, a very tight rhythm section and a gorgeous singer. Their repertoire is a mixture of funky crowd pleasers (‘I’m The Slime’) and more obscure jazzy stuff (‘Big Swifty’). In between Kees ’t Hart recites Dutch versions of ‘Evelyn, A Modified Dog’, ‘Tiny Sick Tears’ (hilarious!) and ‘Cheap Thrills’ (‘Op en neer’).
Meanwhile, I serve hot olives and Turkish goat cheese.
The audience likes Uncle Meat a lot; the band is very well received. The instrumental ánd vocal version of ‘Sofa’ is the final tune. When it’s done, it’s 22.35. Uncle Meat is a band you can make an agreement with. Their encore is a steaming version of ‘Pygmy Twylyte’ and there’s even time for another short one: ‘Big Leg Emma’.
My final announcement is full of thankyous to the people who deserve some.

After the Uncle Meat concert, after the festival, Saturday night:

The stage area is cleared pretty quick and it’s time for some late night party. Unicrayon takes over all bar services. He gives me a framed FZ picture for my efforts in helping organize the Festival. It’s gorgeous and I’m very moved by this present. (It has got a central place in the living room in the bazbo house!)
Ob is distributing some Manchester paardenzeik. The party goes on and on, but there comes a time to get a little sleep.

In the middle of the night, suddenly the fire alarm goes off. Eelco wakes everyone up; we do have to clear the building. When we are all downstairs, lots of commotion is going on. The fire alarm is defect, and it’s a mixture of stress, fear, insecurity, impulsivity and alcohol in the group of freakz that are still awake that caused someone to push the big red button to call the fire brigade.
We all know it’s a false alarm, but the firemen rush in with sirens. Meanwhile, the guy-in-charge-of-the-house has arrived too. Some guests are very agitated, and some take the opportunity to decide to leave and go home immediately.
After fifteen minutes we all can go back to sleep and is everything nice and peaceful again.

Sunday, March 16, 2008

We wake up at 08.30. Showers are cold, so I just fresh-up a bit.
I manage to break into the locked kitchen and make some coffee. First sleepers are awake and gather in the courtyard, where I serve them some coffee.
Breakfast is served at 09.30. Where’s the box with all the bar income? Soon we’ll find out that it’s BowTieDad who’s put it in a safe place. It’s up to the British team to clean up this time. After that, we all make ourselves ready to leave and clear up the kitchen and concert area. Lots of goodbyes. At 11.30 the truck is loaded with gear and Robert, Luuk and I leave to Radio Kootwijk.
We’re at home at 14.00 and exhaustion attacks us. The bed is a good place to be.

Thank you:
All Zappateers involved in organizing the Festival and doing all the work on the spot. You know who you are!
Au3 for being the centre of everything.
Zymurgy for advice and unicrayon for the tombola and fantastic designs.
Our volunteers Linnea, Eelco (the Bacardi guy!) and Luuk for their tremendous hard work behind the bar.
Robert for excellent sound. You did a great job, man! Congrats for that!
The staff of Het Buitencentrum for cooperating so much all the time.
The community council, the police and the fire brigade for their unexpected visit.
The friendly Arfs. (“Nein, wir wollen kein Konkurrenz von Zappanale sein.”)
Ob for initiating ‘Les Jeux’, for his lovely present (another rubber chicken for the collection!) and for being one of the nicest people I’ve ever met.
YoungPumpkin for delicious sea banquet with the exquise bouquet.
Unholm for being the light in the dark.
LudzNL for all his videos on YouTube.
Hidihi and Auke for transport services.
The guitarist and bass player of The Muzquitos for lending us their amplifiers.
All the bands for their excellent concerts! Without good music a festival is boring and quiet.
Blurp! and The Muzquitos for their special FZ set they rehearsed for us.
Monty And The Butchers for helping to keep the Festival costs low.
Uncle Meat for cooperating so professionally and smoothly during the road to the festival.
The recording crew that Uncle Meat brought along for the great assistance during the Saturday.
Yara, Jeroen and Willem of ‘De Pers’ for their great article and photography in their daily newspaper.
And finally (last but certainly not least): ModifiedDog for being the secret behind myself. Thankz, love!

bazbo – April 2008

“We zijn hartstikke druk geweest met studeren,” zei Jasmijn. Samen zaten we in mijn kamer koffie te drinken. “Laten we onszelf eens verwennen.”
Ik keek mijn huisgenote aan. Ze kreeg rode wangen en dan wist ik genoeg: die had zichzelf betrapt op een dubbelzinnige opmerking. “Zo bedoel ik het niet!” riep ze. “Niet meteen denken in termen van ruige seks.”
“Ik begon niet over onszelf verwennen,” zei ik. We gierden het uit. Meiden onder elkaar.
“Maar wat gaan we doen?” vroeg Jasmijn.

“Wat doen we eerst?” vroeg ik, toen we ons hadden uitgekleed. Jasmijn heeft een mooi lijf en ik vind het altijd leuk om naar haar te kijken. Mooie ronde borsten, lekkere volle billen en een zorgvuldig onderhouden streepje schaamhaar. Ik ben niet ontevreden over mijn eigen lichaam, maar word wel eens jaloers als er iemand naast mij staat die er zo uitziet als Jasmijn. Zij heeft ook altijd de meeste aandacht van mannen als we samen uitgaan. Haar vriend Johan is altijd heel trots als hij met haar door de grote winkelstraat paradeert. Jasmijn is een meid met wie je gezien wilt worden.
“Een ontspannende voetmassage,” zei ze. Ze deed haar badjas aan en ging me voor.
Het voetenbad was prettig warm. Heerlijk om mee te beginnen. We keken eens om ons heen. Rondom het voetenbad waren de toegangsdeuren naar allerlei sauna’s en baden.
“Gaan we straks beginnen met een sauna?” stelde ik voor. “Dan kunnen we later een stoombad of kruidenbad nemen.”
“Goed idee,” zei Jasmijn. “Laten we lekker de hitte opzoeken.”

Nog geen kwartier later liepen we een sauna binnen. We waren de enigen. Ik legde mijn handdoek op de houten bank en ging er bovenop zitten. Jasmijn kwam naast me. Even waren we stil. Na een paar minuten deed de warmte me transpireren. Ik gaf me er helemaal aan over en zuchtte.
“Lekker?” vroeg Jasmijn.
“Hmmm,” bevestigde ik.
“Dit ook lekker?” Ik voelde de hand van Jasmijn op mijn bovenbeen. “Ik word altijd opgewonden als ik in de sauna zit,” fluisterde ze. “Wat wil je ook, met al die blote lijven om je heen?”
Ik liet haar begaan. Ze streelde mijn borsten en drukte haar lippen op die van mij.

Plotseling ging de deur van de sauna open. Er kwam een jongeman binnen. Tja, en waar kijk je dan als eerste naar? Niet naar zijn hoofd, want zo knap was hij niet.
“Oei,” zei Jasmijn. Ik zag dat zij ook naar de jongen keek. Haar ogen waren groot. Ik stootte haar aan en ze keek me aan. Onmiddellijk moesten we allebei lachen. Jasmijn boog naar mij toe en fluisterde in mijn oor: “Dat is geen piemel meer, maar een gevaarlijk stuk gereedschap.”
De knul klom naar een bank in de donkere hoek. Daar legde hij zijn handdoek neer en ging hij er bovenop zitten.

“Zullen we hem een beetje plagen?” vroeg Jasmijn.
Ik knikte.
“Waar waren we gebleven?” vroeg ze. Ze legde haar handen weer op mijn borsten en kuste me weer. Ik streelde haar rug. Ondertussen keek ik naar de jongen. Die zat verbaasd naar ons te kijken. Ik zag zijn ogen glinsteren in het halfduister.
Jasmijn gleed met haar tong langs mijn hals naar beneden. Ik kreunde zachtjes en legde mijn hand op haar heerlijke billen. Het puntje van haar tong draaide kleine rondjes rondom mijn tepel. Ze was lief en teder. Terwijl ze bezig was, draaide ze haar hoofd een beetje, zodat ze naar de jongeman kon kijken.
“Gelukt,” fluisterde ze.
Ik keek. Het was zo donker in het deel van de saunacabine waar hij zat, dat ik flink moest turen om goed te kunnen zien hoe de jongen erbij zat. Hij had zich uitgebreid geïnstalleerd, zodat hij goed uitzicht op ons had. Hij leunde met zijn rug tegen de houten wand. Hij hield zijn fors gezwollen deel in zijn hand en maakte er ritmische bewegingen mee.
Ik grinnikte en keek weer naar Jasmijn. Die lachte terug en stopte haar tong in mijn mond. Haar hand gleed langs de binnenkant van mijn dijbeen. Net toen ze zachtjes mijn benen iets verder uit elkaar duwde en met haar vingertop mijn warmte aanraakte, ging de deur van de sauna open.

Er kwam een wat oudere dame binnen. Ze was nogal corpulent. Nogal erg. Met haar handdoek probeerde ze van alles te verbergen, maar dat lukte niet. De handdoek was veel te klein. Ze ging met haar blubberbips tussen ons en de jongeman in zitten. De jongen had zijn klusje moeten staken. Hij zat met een rood hoofd zijn erectie te verbergen door zijn benen over elkaar heen te leggen. Jasmijn en ik keken elkaar aan. Dat hadden we beter niet kunnen doen. We kregen onmiddellijk de slappe lach.
“Even afkoelen,” zei ik en stond op. Jasmijn liep giechelend achter me aan.

We hadden onder een koude douche gestaan en buiten wat rondgelopen. Daarna waren we wat andere cabines gaan doen. Het stoombad was ook lekker. Aan het eind van de dag lagen we in het bubbelbad.
“Heerlijk, zo’n dagje,” zei Jasmijn.
“Moeten we vaker doen,” zei ik.
Jasmijn boog naar mij toe en gaf mij een zoen op mijn mond. “Doen we.” Ze kroop tegen me aan en we keken om ons heen.
“Verrek, daar heb je hem ook weer,” zei Jasmijn. De jongeman die we in de eerste sauna hadden zitten ophitsen, kwam in onze richting gelopen. Ineens voelde ik Jasmijns tong in mijn oor. De jongeman zag het en het had gelijk effect. Zijn geslacht kwam in beweging en werd wat stijfjes.

“De held,” zei ik. “Hij gaat dompelbad in.”
“Stoer, hoor.”
Even was hij onder water. Toen kwam hij weer boven en klom hij eruit. Tja, en toen kwam hij naar het bubbelbad toe. De bubbeltjes waren even opgehouden. Het bad moest gezuiverd worden. De knul kwam het bad in en zo konden we hem van dichtbij bewonderen.
“Het is toch allemaal betrekkelijk,” zei Jasmijn die de jongen met haar ogen volgde.
“Wat bedoel je?” vroeg ik.
“Moet je kijken,” fluisterde ze. “Zijn joekelaar is geslonken tot slap hapje.”
Ik begon te schudden van het lachen, maar probeerde me in te houden. De jongen ging ging vlak naast Jasmijn zitten. We keken elkaar aan en hadden moeite om niet in huilend lachen uit te barsten.
Ineens leek het of de bubbeltjes weer gingen werken. Maar dat was niet zo. Van tussen de benen van de jongen vandaan kwamen grote bubbels. Hij liet een enorme scheet. Jasmijn en ik keken elkaar met grote ogen aan.
“Kijk, dan haak ik af,” zei ik.
Jasmijn kreeg opnieuw de slappe lach en als dat gebeurt, is dat heel aanstekelijk. Snel verlieten we het bad. We gierden het uit. Meiden onder elkaar.

“Het was heerlijk,” zei ik, toen we thuis kwamen. Jasmijn liep even mee naar mijn kamer, omdat we al onze spullen in mijn grote tas hadden gestopt.
“Prima dagje,” zei ze. “Zoals we hebben afgesproken: dit doen we vaker.” Ze haalde haar spulletjes uit mijn tas. “Ik ga naar boven, naar Johan. De warmte zit nog steeds in me. Godskolere, wat ben ik heet. ’s Kijken of hij me op een andere manier kan verwennen.”
Ter afscheid gaven we elkaar nog een trage kus. Toen ze weg was, schopte ik mijn schoenen uit en plofte ik neer op de bank. Ik voelde me loom en rozig. Herinneringen aan vandaag vulden mijn hoofd. Langzaam vond mijn hand de weg in mijn onderbroekje.

Maart 2008

Hier lees je ‘m op FOK!.

If you thought Swedish girls are nice, try this stuff! It sure makes you vomit drool!

Â

FoolZ still preparing for the Zappateers Festival on March 14. This time the band was complete. And photographer Willem took pictures for a large article in ‘De Pers’, a Dutch daily magazine!