De schrijver (2)
De schrijver had het licht zien worden.
‘Kijk,’ ging Sinterklaas verder. Hij graaide Joke bij haar middel en trok haar bij hem op schoot. ‘Dit is de mooie en lekkere piet.’
Het publiek gilde. Corien zag hoe de Sint zijn handen op de billen en borsten van Joke legde.
‘Handjes thuis, Sint,’ beet Joke van zich af en ze ging weer op beide benen naast de stoel staan. ‘Dit soort dingen doet u maar bij de gaypiet.’
Iedereen lachte. Sint Nicolaas schudde teleurgesteld zijn hoofd, maar knipoogde naar zijn publiek.
‘En dit,’ zei de goedheiligman, terwijl hij naar Corien draaide, ‘dit is de obese piet. Die ziet er niet uit.’
Weer lachte iedereen. (more…)
Ik geloofde er geen fuck van. Volgens mij zat die Fien me een beetje lekker te maken en ondertussen in haar vuistje te lachen. Dacht ze nou werkelijk dat ik tot de onnozelaars behoorde? Denk even nuchter na. Meisje van zestien zit op volleybal, vindt de trainer van vijf jaar ouder wel aardig en sleurt ’s avonds in bed de vinger door haar natte schacht. Jaren gaan voorbij. Meisje studeert theologie, wordt dominee in de kop van Groningen, trouwt en krijgt twee kinderen. Dan plots krijgt ze weer contact met trainer. Ze ontmoeten elkaar één, nee twee keer. Tijdens de tweede keer wordt dominee dronken en er volgt een fikse sekspartij. Dominee kiest voor gezin en baan en zegt dat ‘we elkaar maar een tijdje niet moeten zien’. Nog geen week later: ‘Ik moet je zien.’ Bovendien is ze bereid alles op te geven. Man en kinderen zijn op de hoogte gesteld en haar ontslag bij de kerkgemeente ingediend. En nu zou ze vanavond hier naar café De Kalknagel komen. Voorgoed. Geloof je het zelf? Ik was geen onnozelaar. Dorstig was ik wel. (more…)
Zo zo, dus Felicia was nog altijd in mij geïnteresseerd. Dat was een prettige gedachte. Hoe zaten de zaken? Ik was heftig op zoek naar liefde en het liefst enigszins lichamelijk. Wie niet? Wie niet? Met Felicia was het wel eens gekomen tot lijfelijke beroering. Zeer aangenaam. Het was dan ook een prachtig meisje, met haar enorme bos zwarte haren, haar donkere ogen, haar volle tietjes en nu ook nog eens een bol buikje. (more…)
‘Lieve Sjaak,
Dank je voor alles. Je hebt me de avond en nacht van mijn leven bezorgd. Maar het voelt niet goed. Ik moet afstand nemen. Hoe leuk het misschien ook was: ik moet kiezen voor mijn gezin, voor mijn kinderen, voor mijn werk, voor de mensen uit mijn gemeente.
Voorlopig moeten we maar even geen contact hebben, zodat ik alles op een rijtje kan zetten.
Ik hoop dat je het begrijpt.
Met lieve groet,
Fien’
26 januari: De schrijver (6)
19 januari: De schrijver (5)
12 januari: De schrijver (4)
5 januari: De schrijver (3)
29 december: De schrijver (2)
22 december: De schrijver (1)
15 december: Handen
8 december: Sjaak (8): Sjaak
1 december: Obese Piet