Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 5 juni:
Half negen ben ik toch echt uit bed. Mijn keel is nog schuurpapier en de hoest zit gruwelijk vast. Buiten is het zonnig en al bijna heet. Ik zet de laatste vakantiefoto’s op de webstek en lees de krant in de tuin. Na wat koffie ga ik een boodschappenrondje doen en vervolgens lunchen we. De Zoon rijdt weer eens naar het Leo Kannerhuis. Daar overleggen we over de verhoudingen in het gezin, hoe we omgaan met conflicten en hoe de ideale situatie zou zijn. Dat laatste is niet moeilijk: het zou voor iedereen zo fijn zijn als De Zoon een leven voor zichzelf heeft, op zichzelf woont en ons echt als ouders ziet en heeft in plaats van dat we hem aan het begeleiden zijn. In de komende tijd gaan we dan ook kijken of er mogelijkheden zijn voor een ambulant begeleider die het traject naar zelfstandig wonen inzet. Weer thuis blijkt het nu écht heet. De kleren gaan uit. Ik lees in de tuin. De Vrouw maakt een salade niçoise; ik bak varkensfiletlapjes. Ik lees nog meer in de tuin, tot het begint te regenen en stormen. Binnen lees ik nog meer, onder andere Bruggenbouwers (Jan Guillou) uit en maak een begin met Dear Boy: The story of Keith Moon (Tony Fletcher). Ik lig voor elf uur in bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Breaking Of The World (Glass Hammer), Man & Myth (Roy Harper)

–

Donderdag 4 juni: Relatieavond in schouwburg Orpheus met voorstelling Witte Nar (Karin Bloemen)
Op tijd op. Mijn keel doet zeer zeer. Of het nu komt van gisteren in een aircokamer zitten of dat ik gewoon minder weerstand heb en dus een kou te pakken, zeg het maar. Ik kan een uurtje kalm aan doen, nog wat met foto’s van de vakantie en de krant lezen. Dan naar de carpoolplek. Op het werk van alles te doen. Ik doe ook van alles. En meer. Geen pauze. Wat ga ik met mijn boventallige uren doen? Ik ben het helemaal zat, het vreet energie, de werkplek is wel oké maar ik wil er niet te lang meer zitten/zijn. Zal ik vragen of ze me voor die twaalf uur ontslaan en een jaar salaris meegeven? Lijkt me wel wat. Het geeft me een jaar de tijd. Aan de andere kant mis ik dan de kans om door de organisatie ondersteund bij allerlei bureaus en bedrijfsarts te rade te gaan. Weet het nog niet. Geen pauze vandaag. Om half vier ga ik naar huis en daar kom ik om vijf uur aan ook. Ik eet de pastaprut van gisteren samen met De Zoon en om zes uur ben ik de deur weer uit. Op naar de schouwburg. Een relatieavond (vanuit het werk), wat moet ik me daarbij voorstellen? Niet zo veel. Ontvangst met drankje, korte uitleg, dan een snelle rondleiding door het grote gebouw, de vele vergaderkamers, de drie zalen (ik had die orkestbak in de Rabozaal nog nooit gezien) en het gangenstelsel achter de schermen. Mevrouw Bloemen tegengekomen en begroet. Toen de foyer weer in en een koffietje gekregen. Aansluitend de voorstelling Witte nar van mevrouw Bloemen. Zeer aardig. Weer zoiets waar ik zelf niet zo snel naartoe zou gaan, maar zeker bijzonder om een keer mee te maken. Mooie stem, goede liedjes, veelzijdig, noem maar op. Tien uur sta ik weer buiten en een half uur later ben ik thuis. Nog weer een half uur later lig ik – snipverkouden en doodop – in bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Man & Myth (Roy Harper)

–

Woensdag 3 juni:
Beter geslapen. Toch nog zeer moe als ik opsta. Ik ben vroeg op de werkplek en kan me snel opsluiten in een kleine kamer. Zo kan ik me ook goed concentreren en veel geplande dingen doen. Grote klus, plan maken, achterstallige verslagen uitwerken. Toe maar. Tussen de middag een half uurtje buiten. In de middag gaan we verder, maar merk ik dat de energie op raakt. Ik kom dan ook doodmoe thuis aan. Veel eten kan ik niet; ik heb farfalle gekookt met een saus van rund, ui, knoflook, peper, paprika, aubergine en spinazie. Vooral als De Vrouw vraagt naar de stappen die ik wil/moet zetten, zak ik helemaal in. Daar is een oude vertrouwde angstaanval met op het punt staan van huilbui. Slikken. Doorgaan. De Zoon en ik gaan nog hardlopen. Deze keer moet ik Hem een eind voor laten. Maar ik red het wel. Als we weer thuis zijn, lees ik de krant en ga ik naar bed (21.30 uur).
Muziek vandaag: The Breaking Of The World (Glass Hammer)

–

Dinsdag 2 juni:
Niet zo goed geslapen, dus het duurt even voordat ik fit en wakker ben. Ik ben ook nog eens wat later op de werkplek dan gepland. Veel te doen en dat doe ik dan ook. Geen pauze, maar wel een prima gesprek met mijn coach. Dat plan voor het komende half jaar, dat krijgt al volop vorm in mijn hoofd. Om zes uur thuis. De pijp is volledig leeg; ik ben doodmoe. De Vrouw heeft bamisoep en ik kan slechts een enkel bord eten. Als het op en opgeruimd is, lees en luister ik aan de keukentafel. Het laatste half uur besteed ik aan het bewerken van wat vakantiefoto’s. Dan is het kwart over tien.
Muziek vandaag: het tweede plaatje uit de box Minstrel In The Gallery (Jethro Tull), I’m In Your Mind Fuzz (King Gizzard & The Wizard Lizard)

–

Maandag 1 juni:
De regen lijkt voorbij. Koud is het nog wel. Ik ben op tijd op de werkplek. Daar doe ik van alles. Tussen de middag loop ik een rondje. Ik kan met een collega mee terug rijden en nog voor vijf uurben ik thuis. Daar kan ik nog iets doen aan de webstek (er zijn mooie foto’s van René Mathon) en ik ga eten maken. Een stamppot van zoete aardappel, raapsteel, spinazie, ui en peper, met een salade ernaast van komkommer, wortel, tomaat, avocado. Lekker. Vervolgens lopen De Zoon en ik hard. Nieuwe stap in ons schema: 7-8-7 met 2×2 minuten pauze ertussendoor. Het gaat fijn. De rest van de avond moet ik wel kalm aan doen, maar dat heeft niets met het hardlopen te maken. Ik lees en luister. En gaan we eind oktober naar drie dagen Wakemanfest in Boston, Lincolnshire (UK)?
Muziek vandaag: Cheating The Polygraph (Gavin Harrison), Camembert Electrique (Gong), A Natural Disaster (Anathema), het eerste plaatje uit de box Minstrel In The Gallery (Jethro Tull)

–

Zondag 31 mei: Bas, Willem en ik maken vrienden
Kwart over acht ben ik wakker. En wakker ook. Dan maar uit bed. Beneden wat klusjes en ik kan wat aan de webstek doen. Halverwege de ochtend loop ik door het druilregentje mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Op de hoek van de straat is het alweer droog. Als ik thuis ben, is er verse koffie, een paar stukken om te strijken en de voorbereidingen voor de lunch. Dan is er nog een uurtje om spullen voor vanmiddag bij elkaar te zoeken. Kwart over drie wandelen we Art café Sam Sam binnen en precies om vier uur begint de voorstelling Bas, Willem en ik maken vrienden. Deze keer zijn er gastbijdragen van RobF, BasF, HanzM (huidige stadsdichter), JeroenT en HenkvtV. Vooral de laatste weet mij aangenaam te verrassen. Na anderhalf uur is de show gedaan en krijgen we louter positieve reacties. Zelf ben ik ook tevreden. René maakt foto’s die we in de toekomst voor allerlei doeleinden kunnen en mogen gebruiken, dus daar ben ik zeer benieuwd naar. Diana maakt ook foto’s. Na afloop kletsen we na met allerlei mensen, maar veel animo om verder te ‘feesten’ of samen een hapje te eten is er niet. Dat vind ik zelf niet zo erg. Integendeel, ik heb alle energie alweer bijna op voor vandaag, dus we gaan naar huis. Na een natte fietstocht zet ik een voorgegaarde kip in de oven en daarnaast zet ik restantjes van de afgelopen dagen erbij. De laatste paar uurtjes lees en luister ik tot ik echt zowat omval van vermoeidheid.
Muziek vandaag: There’s A Light That Enters Houses With No Other House In Sight (David Sylvian), Arvo Pärt – Complete Music For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), het derde en vierde plaatje van A History (Penguin Cafe Orchestra), Breakfast In America (Supertramp), de drie plaatjes van Box (Bugge Wesseltoft – New Conceptions Of Jazz)

–

Zaterdag 30 mei: ‘Bas, Willem en ik’ bij RTV Apeldoorn
De wekker van De Vrouw gaat om kwart over zeven, maar ik ben als eerste uit bed. Even koffie en het rondje klusjes. Dan staat er een dakdekker voor de deur. Even later staat hij op het dak en als hij eraf komt, heeft hij wéér een ander verhaal dan de vorige drie die de afgelopen drie dagen op het dak hebben gestaan. Fijn. Nu dan maar even de vier offertes afwachten en dan maken we een keuze. Of niet. Net iets na tien uur zitten De Zoon en ik op de fiets. In het centrum van Apeldoorn bezoeken we een hardloopwinkel. De Zoon heeft wat last van knieën tijdens het hardlopen en wil een loopanalyse laten doen en wat advies krijgen omtrent schoeisel. Na een half uur is de analyse gedaan en hebben we gekozen voor een tijdelijke oplossing met nieuwe inlegzolen die wat meer steun geven. Voor de lange termijn zal De Zoon iets moeten met een podoloog. Vervolgens maken we een rondje door het centrum, kopen cranberry’s en sliptong op de markt, en doen een fikse hoeveelheid weekendboodschappen in de nieuwe grote Turkse winkel. De Zoon gaat naar huis; ik doe de biowinkel en nog een andere supermarkt. Op de terugweg rijd ik langs de studio van RTV-Apeldoorn. Wat krijgen we nu? Hebben ze de ballonnen opgehangen voor mij? Nee, het blijkt open dag. O. Zo. Reinier en Willem zijn er ook en we worden geïnterviewd in het programma Zaterdagmiddagmix om nog eens goed uit te leggen wat we morgen gaan doen tijdens onze voorstelling Bas, Willem en ik maken vrienden. We kunnen het (nog altijd) niet goed uitleggen, maar geven met ons gezever wel een aardige indruk van wat men mag verwachten. Het is bijna half drie als ik weer thuis ben; ik heb dan nog een grote supermarkt gedaan ook. De Zoon en ik nemen een lunch, ik doe nog wat boodschapjes bij de Turkse winkel en een zoveelste supermarkt, en vervolgens gaan we ons rondje hardlopen. Andere route dit keer: langs het kanaal naar de Landdrostlaan en dan via wat parkpaadjes weer terug. Mij lukt het prima, al is het colletje aan het eind enigszins verraderlijk. De Vrouw is weer thuis (was middagje weg), ik neem een korte douche en ga het avondeten maken. Sliptong met asperges in botersaus en een enorme salade. Het lukt allemaal zeer goed en het smaakt ook nog eens. Dan heb ik even een half uurtje niks. Ik lees en luister. Half negen wandel ik weer naar het centrum. In Art café Sam Sam speelt The Poor, het bandje van Reinier en EmileJ. Best aardig, muzikanten zijn goed op elkaar ingespeeld, bij vlagen is het heel strak en af en toe klinkt de zang nog goed ook. Mooi! De Zoon is er ook bij, ik spreek wat mensen en loop na half twaalf weer naar huis. Daar ben ik zo rond half een. De Vrouw is nog wakker, maar ik ben heel moe en ga zo ongeveer gelijk door naar bed.
Muziek vandaag: Discretion (Theo Travis & Robert Fripp), het tweede en derde plaatje van The Real Harry Nilsson (Harry Nilsson), Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles), Live at the Orpheum (King Crimson)

‘Hé, hoooi!’ hoorde hij een zachte vrouwenstem, toen hij de prijssticker op een banaan plakte. Gelijk daarna volgde zijn naam.
Hij keek op. Ach, zij was het. Hij kende haar wel.

(more…)

Voorbereiding en promotie:

Aankondiging op ApeldoornDirect

Zaterdag 30 mei in Zaterdagmiddagmix van RTV-Apeldoorn:

Zondag 31 mei in Art café Sam Sam:

Foto’s door Diana Ulrich:

Foto’s door René Mathon Koele:

–

Setlijst:

Blok 1
Willem Bierman – Tautologieën
Reinier Groenendijk – (nieuw verhaal over Vierdaagse Nijmegen)
Bas Langereis – Drie korte fragmenten uit mijn drie volgende boeken

Blok 2
Rob Feber – Schijthond
Bas Fontein – verscheidene stukken uit verscheidene publicaties
Henk van ’t Veen – verschillende delen uit Achter de dijken
Jeroen Taalman – Mourir un peu
Hanz Mirck – meerdere gedichten

Blok 3:
Reinier Groenendijk – Overbodige zooi + Overpeinzing + sinterklaasgedicht
Willem Bierman – De olijfgedichten + Bij het overlijden van Jack Bruce
Bas Langereis – Ontzettend geile beer

Vrijdag 29 mei:
Niet zo veel en goed geslapen, maar als ik op ben, is het oké. Heel op tijd ben ik op de werkplek. Daar is het zeer stil en rustig, dus kan ik mooi volgens schema werken en nog wat meer doen ook. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. En om zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft spaghetti met tonijn en peper en wilde spinazie in room, met salade van krulsla, komkommer en kertomaatjes. Zeer goed en zeer snel weg. Ik lees iets. Eigenlijk willen we hardlopen, maar het regent nogal hard. Morgen dan maar? Als het er maar van komt. Aan de pc voorzie ik weer wat foto’s van een naam en ik zet ze op de webstek. (Ik ben al tot en met de dinsdag. Nog slechts drie fotodagen te gaan…)
Muziek vandaag: het tweede plaatje van Merlin Atmos (Van Der Graaf Generator), The Hidden Tower (Barren Earth), Electro Shock Therapy (Barracuda Triangle)

–

Donderdag 28 mei:
Vroeg de deur uit hoef ik nietb vanmorgen, maar toch sta ik op de gebruikelijke tijd op. Ik neem koffie en bewerk. Hog wat vakantiefoto’s. Half acht wanfel ik naar de carpoolplaats en om half negen ben ik ter werkplaatse. Een vrij hectisch dagje wordt het. Toch kan ik veel doen. Een van de dingen is een mail naar de bedrijfsarts, met wie ik over anderhalve week een grsprek heb. Een preventief consult, noemen we het maar. Geen pauze vandaag en om zes uur thuis. De Vrouw heeft het voorwerk voor het eten al gedaan. Ik bak gehakt rul, voeg gesnipperde knoflook toe, in blokjes gehakte courgette, paprika en peper, dan gewassen en gesneden paksoy, gekookte zoete aardappel, chilipoeder, paprikapoeder, een blik tomatenblokjes en ten slotte wat gesnipperde bosui. Nog geen half uur later zitten we aan tafel. Net als het goed weggegeten en opgeruimd is, komt een meneer van een dakdekkersbedrijf. Hij neust rond, beantwoordt vragen en zal ons spoedig een offerte sturen. Fijn. De rest van de avond lees en luister ik, plus ik doe nog wat aan de vakantiefoto’s. En iets na tien uur lig ik weer in bed.
Muziek vandaag: het derde plaatje in de verzameling The Real Henry Mancini (Henry Mancini), Cover Version (Steven Wilson), het eerste plaatje in de verzameling The Real Harry Nilsson (Harry Nillson), het eerste plaatje van Merlin Atmos (Van Der Graaf Generator)

–

Woensdag 27 mei:
Wederom bij vlagen diep geslapen, maar ook wakker geweest. Nou ja. Eenmaal uit bed is het prima. Vanmorgen op de werkplek schiet ik goed op. Ook heb ik een evaluatie van mijn eerste jaar in het team. Uitkomst: bijzonder jaar, ik wil het niet de hele tijd hebben over ziekte maar mijn jaar stond natuurlijk wel in het teken ervan, ik leer nog altijd veel van werken in een team, al vraag ik me wel af of het echt iets voor mij is, soms kom ik nonchalanter over dan ik ben, wil onderzoeken hoe ik mijn eigen stijl kan blijven houden te midden van de teamafspraken en hoe perfect willen we het allemaal hebben? Tussen de middag loop ik een rondje buiten. In de middag werk ik alleen in een kamertje en dan schiet ik nog meer op. Om half zeven sta ik in de keuken en begin ik het avondeten te maken. De ovenschotel van rode ui, rode biet, peer, walnoot en honing, met daarnaast varkenshaas en een salade van wortel, komkommer, krulsla, bosui en tomaat. De Vrouw vertelt onder het eten over de voortgang van de dakdekkers: ze heeft contact gehad met enkelen en in deze paar dagen komen er een stuk of wat om te kijken, zodat ze spoedig offertes aan kunnen leveren. Om acht uur is de avondmaaltijd op en opgeruimd en zijn De Zoon en ik klaar voor ons rondje hardlopen. Het gaat uitstekend, maar als we terug zijn, ben ik enorm moe. Ik wil en kan niet veel meer dan nog iets lezen en luisteren. Het is niet ver na tien uur als ik naar bed ga.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit de verzameling The Real Henry Mancini (Henry Mancini), Electro Shock Therapy (Barracuda Triangle)

–

Dinsdag 26 mei:
Bam. Wakker. De wekker gaat. Ik zet ‘m uit. Wil verder slapen. Vannacht veel wakker geweest. Toch ook diep geslapen. Eruit dan maar. Op zich gaat alles wel voorspoedig vanmorgen. Op de werkplek kan ik veel doen en bijwerken. Er ligt nog weinig achterstalligs. In de middag heb ik werkoverleg met de leidinggevende. We spreken af dat mijn boventallige uren tot 1 november blijven bestaan. Ik dien uiterlijk 15 juni een plan in waarin ik vertel welke stappen ik ga zetten, welke acties ik onderneem en wat ik van de organisatie nodig heb. Bijvoorbeeld: oriëntatiebureau inzetten. Dat plan stellen we schriftelijk vast. Ook ga ik in gesprek met de bedrijfsarts. Mogelijk heeft hij nog wat tips hoe om te gaan met onrust en de spanning. Kijk, dit lucht wel op. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft eten klaar: een kipfiletschotel met chorizo en paprika, een pan vol bloemkool en wortel, de blauwe kaassaus, plus salade van rucola en kerstomaatjes. Het is allemaal snel op en opgeruimd. Vervolgens bekijken we de reacties op de klus die De Vrouw op internet heeft gezet: we hebben lekkage en een nieuw dak nodig. Morgen gaat ze een paar bedrijven bellen om een afspraak te maken, want het zou mooi zijn als we het BTW-voordeel vóór 1 juli nog even meepakken. Ik lees en luister aan de keukentafel. Ook bewerk ik nog wat vakantiefoto’s en dan is het wel weer bedtijd.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van Anesthetize (Porcupine Tree), een deel van het plaatje dat met de PROG mee kwam, The Unquiet Sky (Arena)

–

Maandag 25 mei: Tweede pinksterdag
Op zich wel goed geslapen. Vroeg wakker, dat wel. Echter, pas om negen uur uit bed. Koffie, was vouwen, enzovoorts. Buiten is het zonnig. Ik zit aan de keukentafel en lees. Ook bewerk, hernoem en verklein ik foto’s van de eerste dag van onze afgelopen vakantie. De Zoon is vanmorgen werken en komt begin van de middag terug. Tijd voor lunch. Erna wandel ik naar het centrum van het majestueuze Apeldoorn. Er is Harleydag. De Zoon komt ook even aangefietst en we lopen een rondje langs de motoren, kramen en lawaai. Kwart over vier ben ik weer terug. Nog even iets met foto’s en dan ga ik eten maken: rollade braden, aardappels bakken, kaassaus verbeteren, salade inelkander prakken. En het lukt allemaal. Het lijkt erop dat de rust weer wat is weergekeerd. Soms schrik ik van plotse geluiden, maar dat is het dan. Na het eten gaan De Zoon en ik hardlopen. Een nieuw schema: 6-7-6, met daartussen steeds een minuut pauze. Hm, weer even wennen. Maar het gaat goed. Weer thuis heeft De Vrouw het toetje af: zelfgemaakt meloenijs met daarbij een brownie. Het laatste anderhalf uur lees en luister ik. Dan blijk ik toch weer zeer moe, dus ook weer vroeg naar bed.
Muziek vandaag: Dark Intervals (Keith Jarrett), The Köln Concert (Keith Jarrett), The Grand Wazoo (Frank Zappa), het tweede plaatje uit de grote doos Archive 1965-1972 (Neil Young), The Unquiet Sky (Arena), The Endless River (Pink Floyd), Heaven And Earth (Yes), het eerste plaatje van Anesthetize (Porcupine Tree)

–

Zondag 24 mei: Eerste pinksterdag
Ik slaap redelijk, diep en lang. Acht uur ben ik uit bed. Ik geniet van de rust beneden. Even wat kleine huishoudelijke klusjes en wat lezen in het boekenweekessay Waanzin in de wereldliteratuur (Peter Steinz). Halverwege de ochtend wandel ik buiten mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is prachtig zonnig buiten. In het kanaal zit een fuut met drie kuikens. Als ik terugkom, ga ik dan ook in de tuin zitten met koffie en boekje. De Vrouw doet ook een wandelrondje en als ze terug is nemen we nog meer koffie en niet veel later maak ik de lunch: bacon and eggs, plus broodjes met Britse kaas. Een groot deel van de middag zit ik in de tuin. Inmiddels ben ik begonnen in Bruggenbouwers (Jan Guillou). Zeer vermakelijk. Ondertussen proeven we de salgam suyu, het frisdrankje dat we gisteren in de grote Turkse winkel kochten en gemaakt is van zwarte wortel. Het is heel zout! Dat is zeer ongebruikelijk en in eerste instantie ook zeer vies. Gelukkig is er ook nog Turkse citroenlimonade en die verfrist wat ‘gewoner’. Ik maak het avondeten. Eerst een saus van blauwe kaas. Vervolgens schil en kook ik asperges. De asperges gaan met de saus in de oven en ondertussen braad ik varkensfiletlapjes. De Vrouw heeft dan al salade gemaakt van meloen, pruim en ananas. Alles is zeer smakelijk en spoedig is de tafel weer afgeruimd en kan ik verder met lezen. En met het instellen van mijn nieuwe telefoon. ‘Mijn nieuwe telefoon’, dat is de oude telefoon van De Vrouw. En zo oud is deze telefoon helemaal niet. Iets ouder dan een jaar of zo. Het is elf uur als ik echt nogal instort.
Muziek vandaag: Sibelius – Complete Symphonies (Berliner Philharmoniker, Herbert van Karajan, Okko Kamu), Two Seasons – Live In Japan – Volume One (GPS), Merlin Atmos (Special Edition) (Van Der Graaf Generator), A Spark In The Aether (The Tangent)

–

Zaterdag 23 mei:
Half negen beneden. Ik heb veel en diep geslapen, maar ben ook veel wakker geweest. Er is nog druk op mijn hoofd, maar voor de rest voelt het redelijk rustig. Ik zucht en ga maar eens aan de slag met de gebruikelijke weekenddingen: de was, de vaatwasser en koffie. Halverwege de ochtend is De Vrouw ook beneden en ik wil mijn boodschappenrondje gaan doen. De verwachte motregen blijkt echter nogal een hoosbui. Even wachten, dus. Ik lees Wijsneus in de keuken (Julian Barnes) uit. Eind van de morgen is het beter. Ik bezoek een supermarkt en de Turkse winkel. Inmiddels is het zelfs droog. Thuis lunchen we en erna fietsen De Vrouw en ik naar het centrum om de grote nieuwe Turkse winkel nog eens te bekijken. Aansluitend rijden we samen met De Zoon naar het huis van Zwager, Schoonzus, Nicht en Neef. Ze vieren verjaardagen én het feit dat ze in januari getrouwd blijken te zijn. Gefeliciteerd! Het is er op zich aardig, leuk en vol. Na een uurtje merk ik dat het niet zo goed gaat. De druk op mijn hoofd is inmiddels fikse koppijn, geluiden doen me zeer en ik wil weg. Dat doe ik dan ook. Rustig fiets ik naar huis en alleen dat al maakt mijn hoofd leger. Thuis doe ik wat huishoudelijks en maak ik iets te eten voor mijzelf. Erna wil ik graag gaan hardlopen en De Vrouw en De Zoon komen ook thuis. Het hardlopen gaat mij goed af; het maakt mijn hoofd nog iets leger en rustiger. De Zoon heeft wat last van zijn knieën en kan me niet bijhouden. Ik ben dan ook eerder terug dan hij. Aan de keukentafel lees ik in stilte het boekenweekgeschenk 2015De zomer houd je ook niet tegen (Dimitri Verhulst) uit en om half elf moet ik naar bed.
Muziek vandaag: Discretion (Theo Travis & Robert Fripp), Swans And Turtles (Mark Springer & Sarah Sarhandi), Skyline (Steve Howe & Paul Sutin), The Unquiet Sky (Arena), Protein For Everyone (Schnouser)

Vrijdag 22 mei:
… waardoor vroeg opstaan lastig is. Zeker ook omdat ik niet zo heel goed geslapen heb. Maar buiten is het zonnig en lekker. Ik ben vroeg op de werkplek en weet daar veel werk te verrichten. Aan het eind van de dag ben ik weer helemaal bij en heb ik ook nog een boel extra gedaan. Tussendoor loop ik een rondje buiten. Om zes uur ben ik thuis. Ik heb me helemaal voorbereid op een zeer rustig weekend, waarin (bijna) niets hoeft en waarin ik weer wat kan bijtanken; ik ben namelijk heel erg moe. Als ik binnenkom vertelt De Vrouw dat we die avond weggaan. Reinier heeft ons kaartjes voor de schouwburg gegeven. Het kost me heel veel moeite om de omschakeling te maken. Aanvankelijk lijkt het me niet te lukken, maar ik wil me niet laten leiden door spanning en angst. Ik heb hoofdpijn, druk op de kop, het gevoel dat ik ieder moment weer kan huilen; het gaat ook gewoon niet goed. Het hele idee moet ook gewoon even bezinken. Daarnaast staat er een telefoon of tablet op tafel die luid een film afspeelt. Het geluid doet me weer zeer aan mijn hoofd.
De Vrouw heeft een viscurry gemaakt met zalm. Die is heel lekker, maar ik kan niet veel eten. Als we om kwart over zeven op de fiets zitten, is het al wel rustiger. We halen de kaartjes op bij Reinier; hij wil vanavond graag uitrusten na een drukke week (hij wel). In de grote zaal van ons lokale theater zien we de voorstelling Teerling door Claudia de Breij. Voor mij geen dijenkletser of onderkaak-op-de-grond-laten-valler, maar alleszins best mooi, kwalitatief prachtig en het toont de artiestes grote veelzijdigheid. En: het ontspant me. Om elf uur zijn we weer thuis. Ik lees de krant en ga naar bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Donderdag 21 mei:
Zowaar. Ik ben om kwart voor zes beneden. Niet dat ik zo vroeg op moet, niet dat ik zo fijn opsta. Integendeel, de ’taxi’ gaat pas om acht uur, ik heb niet veel geslapen en de wekker wekt me ruw uit de laatste diepe ruk. Vroeg in de ochtend bereid ik me rustig voor op de dag van vandaag en werk zowaar iets aan deze webstek bij. Ik wandel naar de snelweg, rijd met een collega mee naar Arnhem en ben om half negen op de werkplek. Op zich gaat het goed vandaag. Ik heb me voorgenomen dat alle spanning en onzekerheid in het werk me niet gaat raken; ik red het dan ook goed. Wel is het af en toe schrikbarend hectisch en loopt mijn hoofd om van verschillende klussen en ad-hoc-zaken die spelen. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. In de middag spreek ik een van de kwaliteitsmensen voor wie ik veel werk doe. We hebben het over de ontwikkelingen in de organisatie, over de onzekere tijden voor iedereen en onze bevindingen. Mocht hij een overstap maken, dan denkt hij aan mij. Fijn. Vandaag werk ik tot zes uur en aansluitend gaan we met het team en de kwaliteitsmensen voor wie we werken een hapje eten in een sjieke tent in Oosterbeek. Het eten valt wat tegen, maar het gezelschap is goed. Tien uur loop ik in Apeldoorn over straat naar huis en pas om half twaalf lig ik in bed…
Muziek vandaag: Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schock & Marcel Worms)

–

Woensdag 20 mei:
Slapen gaat redelijk, maar ik ben ook veel wakker. Vanmorgen weer op tijd op de werkplek. Al snel kruip ik in een klein kamertje en kan ik zeer veel doen en bijwerken. Tussen de middag loop ik een rondje door het bos. Uiteindelijk ben ik om half zeven thuis. De Vrouw heeft al voorwerk voor het eten gedaan. Ik hoef slechts aardappels te schillen, in bouillon aan de kook te brengen, prei te reinigen en toe te voegen, te pureren, rookworsten te snijden en mee te warmen, en dan is de aardappelpreisoep klaar. De Vrouw is inmiddels thuis en we spreken over de spanning die ik momenteel voel. Ik heb een concept mail naar de jater geschreven; die gaat vanavond laat de deur uit. De soep is goed, het hardlopen gaat lekker en het toetje erna is ook weer fijn. Ik lees en luister nog iets en ga toch vroeg naar bed.
Muziek vandaag : A Spark In The Aether (The Tangent), On Lonely Towers (Barren Earth)

–

Dinsdag 19 mei:
Wilde ik gisteren nog ergens vermelden dat het tegenwoordig goed gaat met slapen; dat ging vannacht wel anders. Toch is het oké als ik eenmaal op ben. Op de werkplek kan ik verschrikkelijk veel doen. Alle achterstallige klussen zijn aan het eind van de dag bijna weggewerkt. Het lucht op. Toch is er ook weer wat spanning. Aan mijn coach mail ik het volgende. ‘Ik merk dat ik behoefte krijg aan een gesprek, waarin je me het vuur weer na aan de schenen legt. Er zijn wat ontwikkelingen op het gebied van mijn klus/contracturen en ik merk dat er weer druk/spanning op mij komt. Niet goed. […] Vanaf 13 mei lopen er drie (3!) vacatures […]. Ik ben niet voorgedragen. Volgens P&O “omdat er een vakgerichte HBO-opleiding wordt gevraagd. Deze heb je niet.” In de vacature zelf staat: “Om wederzijdse teleurstellingen te voorkomen, vragen wij alleen te reageren indien je aan alle functie-eisen voldoet.” Nu heb ik een HBO-opleiding, maar geen vakgerichte; aan de andere kant heb ik wel veel ervaring in de (secretariële) ondersteuning van een regiomanager. En weet je wat ik merk? Dat ik er helemaal geen zin in heb. Ik wil er niet van wakker liggen. Ik wil graag hard werken en veel doen en betekenen, maar ik wil ook de rust en de zekerheid. Ik wil ook graag ontwikkelen en beter worden, maar niet met de gekte/drukte/jachtigheid van vandaag de dag. Ik wil steeds meer genieten van de dingen die ik doe en die wil ik dan ook voor de volle 100% doen en ondergaan, … verhip, het lijkt wel mindfoolishness.’ Over twee weken spreken we elkaar. In de tussentijd kan ik mooi onderzoeken wat er zoal gevraagd wordt in vacatures. Om half zeven ben ik weer thuis. De Vrouw heeft de bamisoep klaar. (De woordvoorspeller op mijn mobiel voorspelt nu al hele zinnen.) Die smaakt. Na het eten blijf ik aan de keukentafel zitten om te lezen en te luisteren. Tussendoor serveer ik het nagerecht: de extra taart die ik gisteren heb meegenomen. Aan het eind van de avond lees ik (eindelijk) de PROG uit, begin ik (eindelijk) in Wijsneus in de keuken (Julian Barnes) en beantwoord ik nog wat mail.
Muziek vandaag: Teide 2390 (Nosound), Of Time & Stars (Hawkwind)

–

Maandag 18 mei:
… want vanmorgen gaat de wekker weer iets voor half zes. Ik voel me rustig en opgewekt als ik iets na achten de werkplek betreed. Ook hier volop felicitaties; de verjaardag is nog niet afgelopen. Ik trakteer op taart(en) en mag alle aandacht in ontvangst nemen. Tussendoor is er ook veel drukte om bij te lezen en te werken. Het lukt me om gedurende de dag het overzicht terug te krijgen. Aan het begin van de middag loop ik een rondje. Uiteindelijk heb ik aan het eind van de dag veel voor elkaar gekregen. Om half zeven ben ik thuis. Ik maak een lasagne van courgetteplakken, rundergehakt, ui, knoflook, gezeefde en snoeptomaten, met voor De Zoon wat pasta erbij en voor ons allen parmesan. En natuurlijk sla van komkommer, bosui, wortel, appel en dergelijke. Pas tegen acht uur zitten we aan tafel en om iets voor negen lopen De Zoon en ik onze vier keer vijf minuten hard. Daarna nog even iets lezen en luisteren en is het weer welletjes geweest.
Muziek vandaag: Just Another Band From LA (Frank Zappa), A Fine Day To Exit (Anathema), het derde plaatje van Gathering The Threads – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble)

–

Zondag 17 mei: 50
Nog voor acht uur ben ik uit bed. Slapen gaat de laatste tijd redelijk; toch moet ik er vroeg uit. Eenmaal beneden doe ik wat gebruikelijke zondagmorgenklussen. Halverwege de ochtend wandel ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Ik prepareer een lunch, we nemen nog een koffie, zetten spullen klaar en nuttigen die lunch. Tussendoor weet ik alle foto’s te bewerken en het gras te maaien. Om twee uur kan het kliekjesfeest beginnen. Het lijkt wel of ik al anderhalve week mijn verjaardag aan het vieren ben. Er is nog redelijk veel volk, de meeste tijd is iedereen in de tuin, Lex en Hans zingen hun Bottlesliederen en ik vind het vanmiddag helemaal geweldig. Kwart over zes ruimen we op en om acht uur zijn we klaar en hebben we ook al een hap gegeten (inderdaad: de kliekjes). We kletsen wat na en ik lees en luister aan de keukentafel. Vroeg naar bed…
Muziek vandaag: Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schock & Marcel Worms), The Deform Variations (Adam Holzman), Spirits (Having Flown) (Bee Gees), Benja (Amsterdam Klezmer Band), The Rough Guide To The Music Of Hawaï (div), het bonusplaatje dat meekwam met 1974-1979 (Bee Gees), Let’s Have Some Tea (The Muffin Men), Pale Communion (Opeth), The Ghosts Of Prypiat (Steve Rothery), het tweede plaatje van Gathering The Threads – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble)

–

Zaterdag 16 mei:
Wakker om zeven uur, een half uurtje later ben ik uit bed. Koffie, de was, de blogs. Dan nog meer koffie en de krant. Vervolgens een ronde boodschappen langs de markt, de biowinkel, de grote nieuwe Turkse winkel in het centrum en een andere supermarkt. Aansluitend met De Vrouw naar nog een Turkse winkel en nog een supermarkt. En maar weer koffie. Het is grijs en koud buiten en het regent af en toe lichtjes. Dan lunch. En nogmaals naar een supermarkt, voor wat doosjes bier en de laatste dingetjes. Het laatste stukje van de middag zit ik aan de keukentafel en lees ik de kranten van de afgelopen negen dagen. Ik maak een groentecurry en een salade en bak pepersteaks. Die eten we op (goh). Na het eten gaat De Vrouw foto’s in de woonkamer hangen. Foto’s van mij, welteverstaan. Ik hang een paar slingers op en begin met het bewerken van de foto’s van de vorige week. Het schiet (niet) op. Aan het eind van de avond ben ik (nog niet) op de helft. Aan het eind van de avond schiet me ook te binnen: ik heb helemaal vergeten om te gaan hardlopen. Oei. Maandag dan maar weer en hopen dat ik het ritme en de afstand weer kan oppakken. Helemaal aan het eind van de avond hoor ik dé plaat nog en dan ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schock & Marcel Worms), Time (Steve Howe), The Deform Variations (Adam Holzman), Children Of The World (Bee Gees), Judgement (Anathema), Camembert Electrique (Gong), het eerste plaatje van Gathering The Threads – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble), Day Trip (Pat Metheny with Christian MacBride & Antonio Sanchez), Waka/Jawaka (Frank Zappa), Prog Fusion With Balls (Chato!), Technicions Of The Sacred (Ozric Tentacles), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson)

Vrijdag 15 mei: Stockport en terugreis
Ik ben vroeg op. De Zoon, Ob, Geoff en ik maken een korte wandeling door het park en langs een paar winkels. Ob neemt me dan met de auto mee naar een typisch Britse ’tip’; wat er typisch is aan deze vuilstortplaats is dat medewerkers paniekerig beginnen te schreeuwen als ik een foto maak van afval. We verorberen een breakfastachtige lunch met kazen, koffie, croissants en toast in de tuin. Kunnen we nog heel even naar Stockport? Ja, dat kan. We bezoeken een vintagewinkel, wandelen door wat oude straatjes, zien het Merseyway shopping centre, betreden een muziek- en een boekwinkel, slenteren door de overdekte markt en kopen kaas. Verdere buit: Dear Boy – The life of Keith Moon (Tony Fletcher), Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles) en Day Trip (Pat Metheny, Christian McBride & Antonio Sanchez). Als we terug zijn in Gatley nemen we bliksemsnel afscheid van Janice (helaas zien we de kinderen niet meer) en brengt Ob ons naar vliegveld Stockport. Thank you, dear peopz, for your hospitality and your lovely everything. We hebben de vlucht om 15.30 en landen om 17.15 uur plaatselijke tijden. Zowaar, we halen een trein van 18.30 naar Utrecht en zijn om 19.45 uur in Apeldoorn. Bij de lokale grill eten we gezonde Hollandse kost (lamsshoarma met kaas) en met de bus zijn we om 21.00 uur thuis. Ik pak koffers uit, zet een eerste was aan en verzamel de eerste lichting foto’s in een map op de pc. En dan? Dan is het twaalf uur geweest en ga ik naar bed. Allemensen, wat een vakantie!
Muziek vandaag: Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles)

–

Donderdag 14 mei: Lyme House and Park
Gisterenavond hadden we dan toch stiekem een plan gemaakt voor vandaag. Vandaar dat iedereen op tijd op is. Half elf zitten we in twee auto’s. Ob heeft zijn hele gezin bij zich (Jack spijbelt van school). Het tochtje gaat naar Peak district: we bezoeken Lyme House en Park. We wandelen eerst naar boven. Het House zelf kunnen we niet in, maar dat geeft niet echt. De tuin van het mansion en de oranjerie zijn echt zeer mooi. Inmiddels zijn Marja, Robert en Richard er ook gearriveerd. Met z’n allen picknicken we bij de parkeerplaats. Omdat de wind nogal koud is, gaan de dames terug naar huis; de rest maakt nog wandeling door het park (bomvol herten) en over een nabijgelegen heuvel. Het uitzicht over het dal en de omgeving is adembenemend. Zo rond vier uur gaan ook wij terug naar Gatley. Daar doen we eerst met z’n allen nog een paar spelletjes (blufdobbelen en golf); vervolgens gaat het naar Mousam; ik eet een pannenkoekje gevuld met kikkererwtencurry en een lamscurry rezalla). Dan is het tijd om afscheid te nemen van de Nederlanders; wij gaan – het is immers donderdagavond – nog eens de pub in om Jim en Paul te ondersteunen bij de pubquiz.

–

Woensdag 13 mei: Manchester
Als we allemaal wakker zijn en hebben ontbeten, komt de vraag: Wat gaan we doen? We hebben inmiddels het bedachte dagje Liverpool van ons lijstje (‘We hebben geen plan. We hebben alleen een lijstje met daarop dingen die we graag zouden willen doen.’) geschrapt. Uiteindelijk valt de beslissing. Ob blijft thuis wegens ziekte; wij gaan gedrieën opnieuw Manchester in. Een uur later wandelen we langs de hippe winkels vol games en stripboeken. We pakken een eenvoudige paninilunch bij een of andere koffietent en bezoeken het grote winkelcentrum (Arndale). In een grote WHSmith koop ik A Slip Of The Kkeyboard (Terry Pratchett) en 1000 Years Of Annoying The French (Stephen Clarke). We gaan terug naar het station via het centrum en de pub The Ape and Apple. Pas om zeven uur zijn we weer in Gatley. Daar nemen we de Oblings mee uit eten in Italiaans restaurant Piccolo. De ambiance is zeer mooi, de muziek zeer luid en het eten zeer lekker. We zijn laat weer thuis, dus gaan we bijna gelijk door naar bed.

–

Dinsdag 12 mei: Manchester
Opnieuw ben ik niet laat uit bed. We doen het wel kalm aan. Halverwege de ochtend hebben we het programma voor elkaar duidelijk. We gaan met Ob naar het station en nemen de trein naar Manchester Piccadilly. Ob zal ons wat bezienswaardigheden, musea, bibliotheken en winkelbuurtjes laten zien. We beginnen gelijk in de homobuurt (gotcha, Ob!). Aansluitend zien we Chinatown, bezoeken we de Manchester Art Gallery, lopen we door de Town Hall en dan betreden we iets dat aanvankelijk lijkt op een moderne kunst galerie. Het blijkt de John Ryland library en plots waan ik mij verdwaald in een film van Harry Potter. Het is fantastisch en zeer indrukwekkend! Anderhalve straat verderop is Mr. Thomas Chop House. Daar zijn we voor een lunch en Janice is er ook. De wandeling gaat verder via St. Mary’s Church en we komen door de wijk met de hippe winkeltjes. In een vinylzaak koop ik een cd (goh): de promo van The Lost Episodes (Frank Zappa) voor een heel mooi prijsje. Echt veel tijd om in deze leuke wijk rond te neuzen hebben we niet, want we hebben goedkope treinkaartjes en moeten voor vier uur met de trein terug. Dat doen we dan ook. Als we weer in Obshire zijn, maak ik met Geoff nog een wandeling door het park en Gatley. Ob heeft soep gemaakt van prei en aardappelen en ’s avonds is er nog tijd voor kaartspellen: golf.

–

Maandag 11 mei: Gatley
Vandaag een rustdag. Ik ben wel op tijd op en begin vast met opruimen. In de loop van de ochtend breken we met een paar mensen de feesttent af en ontbijten/lunchen we in de zon in de tuin. Erna brengt Ob Hoops&Laura naar het vliegtuig. Aansluitend gaat Ob stevig uitrusten; hij voelt zich niet zo goed. Ik maak met Geoff een lange wandeling door het park en Gatley. Eind van de middag ben ik weer terug. Ob is inmiddels bezig met het maken van een risotto met (restjes) kip. Toetje: chocolatecake. In de avond wijden de Oblings ons in in een paar goede kaartspellen: golf en scum. En: op tijd naar bed.

–

Zondag 10 mei: The Muffin Men in Stockport
En het feest is niet eens afgelopen. Ik ben ook niet laat op. We ontbijten met familie en vrienden in fases. Op tafel staat toast, cheese en chocolatecake. En iedereen maakt dan een start met opruimen. Familie Ob vertrekt, maar daar staat tegenover dat er in de middag opnieuw bezoek arriveert. We gaan naar Indian restaurant Mousam voor een middagcurry. Goed voer! Eind van de middag zijn we weer klaar voor het avondprogramma. We reizen met auto’s en taxi naar de Live pub in Stockport. Het is een zeer mooie zaal. The Muffin Men zijn al gearriveerd en bouwen hun set op. Steeds meer volk komt er binnen. Zo om acht uur begint het concert. Er kan nog volk bij, maar de opkomst is zeker goed. Wat de heren op het podium brengen is fenomenaal als vanouds, maar de akoestiek van de zaal is niet zo goed. Ik maak wat videofilmpjes en tijdens de toegift dansen Ob en ik, gekleed in onze alohapakken, eindelijk. Na meer dan twee uur tellen Ob en ik het geld van de entree. Er is zo veel betalend volk geweest, dat de kosten voor de band voor ons meevallen. We gaan met taxi’s terug naar Gatley en rond een uur ga ik naar bed.

–

Zaterdag 9 mei: Ob & bazbo – Hawaii 50 party!
En wederom ben ik redelijk vroeg uit bed. In huis is het stil. Na een uurtje en wat koffie, besluit ik om een lange wandeling maken met Geoff. Maar hoe werkt die hondenriem? Ik rijg het voor elkaar. We wandelen naar en door het park en gaan weer terug via het ‘centrum’ van Gatley. Als we terugkomen heeft Giles Rob en Laura van het vliegveld opgehaald. We ontbijten met een heleboel personen: toast met bacon en gebakken eggs. Ook doen we de laatste voorbereidingen voor wat ons feest wordt. Vanaf twee uur zijn we helemaal klaar voor Hawaii 50. We ontvangen de gasten, iedereen is in Hawaii-stijl gekleed, de vuurkorf staat aan, de vader van Ob heeft een reuzenjengaspel gegeven dat volop in gebruik gaat, gasten hebben zelf ook veel te eten en te drinken meegenomen, we worden oveladen met kaarten en cadeaus en gelukwensen, kortom: helemaal geweldig. Het is koud in de tuin maar wel droog. Er is ook een mooie opkomst; mijn hele familie uit Nederland is er zo’n beetje, plus Marja&Robert&kids en Emile&Cynthia; daarnaast allerlei goed bekende figuren: Daggie&Petter, TPS, NotPedro, Dave&Nicola, Steve, BigTony&Kay, (andere) Ged, Jim & Paul (uit de pub), (gewone) Ged en iedereen heeft het zo te zien naar de zin. Had ik al gezegd dat het helemaal geweldig is? Aan het begin van de avond doen Ob en ik onze geïmproviseerde speech in ons alohapak met bowlerhat; we worden goed ontvangen. Het buffet is open, de chocolatecake is geweldig, het kampvuur gaat aan. Mijn familie vertrekt, niet veel later Robert&Marja ook. Als het echt koud wordt, gaan De Vrouw en ik binnen verder bij de familie van Janice. En niet eens heel gek laat lig ik in bed. Wat een feest.