Bas Langereis leest u voor!

Nee, dat deed de schrijver niet.

(more…)

Vrijdag 1 juli:
De wekker staat op half zeven. Douche, koffie, krant. Vreemd: De Zoon loopt me beneden niet voor de voeten. Vanmorgen loopt De Vrouw voor mijn voeten. Niet erg. Wel vreemd is de aanblik van de lege slaapkamer van De Zoon. We gaan vanmorgen naar het nieuwe huis. Echt op bezoek zijn we. Ook op bezoek is de ambulant begeleider die met zwangerschapsverlof gaat en de ambulant begeleider die haar gaat vervangen. We bespreken hoe het is gegaan met de overhuizing, wat er nog nodig is en hoe we de komende weken aanpakken. De stap naar een nieuwe baan is voor De Zoon op dit moment niet handig, dus die parkeren we: eerst maar eens lekker gaan wonen en eraan wennen. Ik ben even na tien uur op de nieuwe werkplek. In alle rust kan ik er de laatste klussen doen. En dan: vakantie! Dat het op de terugweg regent, vind ik niet erg. Thuis even uitblazen en dan met De Vrouw naar een elektronicawinkel voor de aanschaf van een wasmachine voor De Zoon. Het ding wordt over tien werkdagen bezorgd en geïnstalleerd. We zijn begin van de avond weer terug. Het wachten is op De Zoon; hij is een dagje uit met collega’s. Half acht zitten we aan tafel. Ik heb varkenshazen gebraden en een salade gemonteerd van spitskool, mandarijn en rozijnen. Na is er roomyoghurt en ijs. We maken plannen voor het weekend. Pas om half tien is De Zoon naar zijn huis; hij is echt op bezoek geweest. Ik neem nog anderhalf uur om te luisteren en te lezen – in Nooit meer te druk (Tony Crabbe) – aan de keukentafel. Dan ga ik slapen en is de vakantie echt begonnen.
Muziek vandaag: Morgenlandfahrt (Dunkelbunt), Folklore (Big Big Train), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio)

Ik ga een mooie #vakantie in #Berlijn tegemoet. Of kan het nu alleen nog maar tegenvallen? https://t.co/yxGxf0CmCK

— Bas Langereis (@balangereis) 1 juli 2016

–

Donderdag 30 juni:
Half zeven uit bed. Ik ben nog moe, maar in het hoofd is het rustig. Ik fiets door lichte regen naar de nieuwe werkplek. De baas is bezorgd en vraagt of ik het ga redden vandaag. De plek waar ik zit is niet heel rustig, maar ik red het vanmorgen goed. In de middag verhuis ik naar een rustiger stek. Ondertussen doe ik allerlei kleine afgebakende klussen en die gaan me goed af. Begin van de middag heb ik een gesprek met Erna. Ze is blij dat ik openhartig ben, we bespreken de zaak en ik zeg dat ik ervoor kies om bij de Kap te stoppen (twee banen is te veel; bij de andere werkgever heb ik een vast contract, mogelijkheden om me te ontwikkelen en enige zekerheid; bij de Kap is die zekerheid er niet, bovendien twijfel ik of de werkzaamheden aansluiten bij mijn diepe wens). We benoemen dat ik op veel vlakken van toegevoegde waarde ben en dat het een zoektocht is; tijdens die zoektocht ontdekt zij ook dat ze behoefte heeft aan iemand die de front office aanstuurt en die op beleidsniveau inbreng heeft. Ik ben dat niet en kan dat ook niet zijn. We spreken af dat ik ga stoppen en dat we na onze vakantie afspraken ga maken hoe ik een en ander ga afbouwen. Ik wil zorgvuldig achterlaten en de deur zeker niet dichtgooien; mogelijk kan ik in de toekomst iets betekenen op afroep of freelance basis. Ik ben haar zeer erkentelijk voor de kansen die ze me heeft gegeven en stel nadrukkelijk dat het werken bij de Kap me belangrijke levenslessen heeft geleerd. Erna adviseert me dringend om vooral aan mijzelf te denken en hoopt dat terugval me verder bespaard blijft. Om vier uur fiets ik via de supermarkt naar huis. Ik ben echt heel moe en kan nauwelijks rechtop blijven staan. De Vrouw en ik praten bij en daarna ga ik eten maken. Het wordt de Turkse gehaktschotel met snijbiet en ei met daarnaast het laatste beetje mosterdkaassaus en een salade van komkommer, galiameloen en cranberry. Zeven uur is alles opgeruimd en dan vindt een memorabele gebeurtenis plaats: De Zoon gaat slapen in zijn nieuwe huis. We brengen zijn laptops, bureaustoel, kleren en een ‘overleefkrat’ vol etenswaren met de auto. In het nieuwe huis ruimen we het in en dan is het zover. De Vrouw en ik zijn alleen thuis. Morgenochtend bezoeken we hem. Wat ga ik als eerste doen? Mijn hoofd leegmaken en een ronde hardlopen. Ten slotte lees en luister ik nog een klein uur aan de keukentafel en dan is het douche- en bedtijd (half elf).
Muziek vandaag: Invention Of Knowledge (Jon Anderson & Roine Stolt), Andando el Tiempo (Carla Bley, Andy Sheppard & Steve Swallow)

–

Woensdag 29 juni:
Opnieuw diep geslapen en lastig wakker worden. Maar à la: het gaat. Mooi op tijd op de werkplek. Daar rond ik van alles af: de laatste klusjes, een overdracht, papierzooi opruimen, enzovoorts. Tussen de middag loop ik door veld en bos. Eind van de middag gaan we naar een andere vergaderlocatie en evalueren we met het team het afgelopen jaar. Ik vertel over mijn beweging in het afgelopen jaar en wat het me uiteindelijk heeft opgeleverd: ik ga voor mijzelf en mijn gezondheid kiezen. Veel complimenten krijg ik en ik ben er blij mee. Maakt me ook trots; trots op mijzelf en op mijn team: een mooi stel mensen dat, hoe verschillend onderling ook, mooi weet samen te werken. Aansluitend gaan we gevieren de stad in en ergens eten en drinken we wat. Het is er vol en rumoerig; ik merk dat ik moe ben en nogal wat van het gesprek niet goed kan volgen. Gelukkig maken we het niet al te laat. Ik rijd mee tot de meubelboulevard in Apeldoorn en vandaar loop ik terug naar huis. Half tien ben ik er. Heel even praten De Vrouw en ik bij. Tien uur ga ik naar bed. De energie is op en ik heb morgen en overmorgen nog een paar voor mij pittige dagen.
Muziek: geen.

–

Dinsdag 28 juni:
Zo. Begin van de nacht slaap ik goed, dan ben ik een uurtje wakker en de laatste twee uur slaap ik weer zeer diep. Daarom gaat wakker worden niet zo soepel. Niet erg, want een kwartier nadat ik op ben, heb ik nergens last meer van. De reis naar de werkplek loopt wat vertraging op; ik mis de aansluiting in Arnhem en ben daarom wat later. Vandaag kan ik heel veel afronden voor de vakantie. Bovendien heb ik in de middag een bijeenkomst in een andere locatie. Ik voel me gerust. En opgelucht. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw serveert bamisoep en De Zoon vertelt over zijn oriëntatiegesprek bij een sociaal groenbedrijf dat hij vanmorgen had. Na het eten brengen we samen nog wat dozen en kratten vol boeken naar het nieuwe huis. Het einde komt nu echt in zicht; overmorgen of vrijdag gaat hij er voor het eerst overnachten. Van het weekend misschien nog wat boodschappen doen (wasmachine, tweede boekenkast) en dan is het wachten op de levering van bed en bank. Kwart over acht loop ik buiten mijn ronde hard. Ik ben er met mijn hoofd niet heel goed bij, maar het lukt me wel. De Vrouw heeft iemand ontdekt die een Facebookpagina heeft aangemaakt onder mijn naam met mijn geboortedatum en als profielfoto een foto van mij uit de krant heeft gebruikt. Ik ben het niet, mensen! Aan de keukentafel lees ik nog een uurtje en dan is het tien uur en bedtijd.
Muziek vandaag: The Unreasonable Silence (Cosmograf)

–

Maandag 27 juni:
Boven verwachting goed geslapen. Toch word ik niet echt gemakkelijk wakker. Eenmaal op is het helemaal oké. Ik ben vroeg op de werkplek. Daar maak ik eerst een mail naar Erna en ik deel wat ik heb besloten: ik ga minder uren werken. Ik vraag of we het er donderdag over kunnen hebben. Vervolgens maak ik mail naar een ondersteuner van de afdeling opleidingen en ik beschrijf mijn leervraag op het gebied van ervaringsdeskundigheid: of ik mijn ervaringskennis over druk kan omzetten in deskundigheid, wat ik daarvoor nodig heb en hoe ik dat kan bereiken. Er is nog wat overleg en allerlei andere klussen. Tussen de middag wandel ik door veld en bos en aan het eind ook vieze miezerregen. Om half twee spreek ik mijn coach Margo, naar aanleiding van mijn mail met de leervraag en we hebben een mooi gesprek waarin ik goede vragen krijg over wat ik beoog en wat ik wil bereiken. Denkstof, dus. De rest van de middag maak ik mijn geplande werkzaamheden af. Op de terugweg spring ik de platenwinkel in en ik koop het langverwachte album Invention Of Knowledge (Jon Anderson & Roine Stolt). Zes uur ben ik thuis en daar moet die plaat natuurlijk gelijk de speler in. Zo op het eerste gehoor: heel mooi; een echte Yes-plaat zoals Yes die zelf al in geen jaren meer gemaakt heeft met vooral ook goede inbreng van het typische Stolt-geluid. De Vrouw maakt avondeten: vis uit de oven met een groenteschotel van ui, paprika, knoflook en tuinbonen. Erbij de kaassaus van gisteren en rauwkost. Half acht brengen De Zoon en ik weer wat spullen naar het nieuwe huis: een matras en beddegoed. We leggen de boel klaar, ruimen op en gaan weer terug. Thuis heb ik nog anderhalf uur voordat het tien uur is. Lezen en luisteren aan de keukentafel dus.
Muziek vandaag: Invention Of Knowledge (Jon Anderson & Roine Stolt), Andando el Tiempo, (Carla Bley, Andy Sheppard & Steve Swallow)

–

Zondag 26 juni:
Het duurt even voor ik in slaap val, maar dan slaap ik redelijk. Slechts een paar keer wakker. Om acht uur ga ik uit bed. Koffie, klussen, webstek. Met De Vrouw praat ik uitgebreid over hoe het met me gaat en over de keus die ik maak: ik kies voor mijn gezondheid en die van mijn gezin. Zo kies ik ook dat ik minder ga werken, zodat ik energie en tijd en ruimte heb om te besteden aan ons samen, aan ons gezin en aan onze toekomst. Hoe ik het precies ga uitvoeren en op welke termijn heb ik nog niet scherp. De Vrouw staat achter de keuze, al zou ze willen weten wat er echt mis is met mij en wat ik zou kunnen doen om beter te worden. Volgens mij heb ik te aanvaarden dat ik beperkt ben in energie en ziet het er echt niet naar uit dat het op korte termijn beter wordt. Vandaar mijn keuze ook. Ik ga me bezinnen op de toekomst en wie weet wat er voorbij komt. In de praktijk wil ik minder uren gaan werken; zelf denk ik aan drie dagen, dan heb ik vier dagen om andere dingen te doen. Hoe en wat verder, dat zien we wel. Financieel gaan we het wel redden. Beetje zuinig doen en gerichter gaan kijken naar een kleiner huis. Zoiets. Eind van de ochtend wandel ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Aansluitend is er lunch en dan gaan we gedrieën naar het nieuwe huis. Veel dozen meenemen, nogmaals de boekenwand van de muur, de kabels compleet maken en vervolgens echt goed vastzetten, de kapstok definitief ophangen, ondertussen twee keer naar de bouwmarkt fietsen voor de juiste pluggen en dan is er nog het waterfestijn in de keuken bij het bijvullen van het verwarmingssysteem. Na vijven zijn we weer terug. Even uitblazen in de tuin en dan avondeten maken: een stoemp van aardappel en eikenbladsla met lamsbiefstukken, mosterd-kaassaus en een salade van komkommer, bosui, tomaten en peer. Acht uur is alles klaar voor vandaag en kan ik lezen en luisteren aan de keukentafel tot tien uur.
Muziek vandaag: Siwan (Jon Balke), La Cambiada (Di Giusto y Camerata Ambigua), Call Of The Gods (The Ipanemas), Kainuu (Sanna Kurki-Suonio & Riita Huttunen), M.I.S. (Mexican Institute Of Sound), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), Blackstar (David Bowie), het plaatje dat met de PROG meekwam, The Big Eyeball In The Sky (Colonel Claypool’s Bucket Of Bernie Brains)

–

Zaterdag 25 juni:
Half acht ben ik beneden. Koffie, klussen, krant. Bernie Worell is overleden. Halverwege de ochtend fietsen De Zoon en ik mijn gebruikelijke zaterdagmorgenboodschappenrondje. De Zoon gaat mee; zo kan hij zien waar ik zijn cranberry’s koop en bovendien neuzen we in het centrum van Apeldoorn naar een paar benodigdheden voor in het nieuwe huis. Eind van de ochtend zijn we terug. Nog meer koffie en dan prepareer ik lunch. Daarna is het ‘wachten’ tot het droog is. Dat wordt het zo snel niet. Ons plan is om langs de kanaaloevers iets mee te maken van het Drakenbootfestival en dan door te rijden naar het ACEC, alwaar Adnan zijn vijfentwintigjarig jubileum als Apeldoorns ondernemer viert. Wij zijn klanten van het eerste uur. Om zes uur regent het nog steeds. Plots krijg ik een hevige paniekbui annex angstaanval. Ik had slechts een paar signalen gehad overdag (vooral dat ik schrik van plots geluid) en verwachtte niet dat het zo ernstig zou worden. Weer fout dus. Resultaat is dat we besluiten om niet weg te gaan. De Vrouw haalt eten voor De Zoon en zichzelf. Ik snijd een meloen en neem een paar happen. Dan ga ik een rondje hardlopen. Inmiddels is het dus wél droog. Tijdens het lopen volop gedachten.Ik had me voorgenomen om de komende vier weken te gebruiken om me te herbezinnen op mijn voornemen om alles dit jaar te laten zoals het is; nu weet ik in ieder geval welke keuze ik maak. Ik kies voor mijzelf en mijn eigen gezondheid. De situatie zoals die nu is (volle werkweek en daarna nauwelijks energie voor andere dingen) is niet gezond voor mijzelf, voor De Vrouw en Het Gezin. Dat moet dus anders. Ik wil minder uren in de week werken, zodat ik ruimte heb voor dingen in en om huis, om zaken op te pakken die ik graag nog wil, om plannen voor de toekomst te ontwikkelen en om rust in mijn hoofd te creëren. Het lopen doet me goed, zoals zo vaak. Thuis kan ik aan de keukentafel de PROG uitlezen en dan is het tien uur en ben ik doodop.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke), Cuong Vu Trio Meets Pat Metheny (Cuong Vu Trio & Pat Metheny), Ramshackled (Alan White), The Collection (Geoff Downes), Even In The Quietest Moments … (Supertramp), Famous Last Words (Supertramp), Do Nothing Till You Hear From Me (The Mute Gods), Letter From Home (Pat Metheny Group)

Vrijdag 24 juni:
Dat ik niet zo goed geslapen heb, is niet verwonderlijk. Ook al staat het raam wagenwijd open; het is vannacht warm, benauwd, broeierig. Ik ben dan ook niet heel goed uitgerust als ik opsta. De fietstocht naar de werkplek doe ik nog met jas aan, maar dat is niet nodig. Op de werkplek zelf is het ook warm. Aanvankelijk lijkt er niet zo veel werk te zijn, maar gedurende de ochtend stapelt het zich op. Ik kan het ordenen en structureren en handel het in alle rust af. Vier uur fiets ik naar huis. Weekend. Eerst maar eens via de supermarkt voor wat weekendboodschappen. Vijf uur thuis. In de tuin ruk ik wat paardenbloemen en eikenbomen uit ons weilandje en vervolgens val ik bijna in slaap van vermoeidheid. Het huidige volle leven met achtendertig werkuren en het weinige extra vraagt veel van me. Moet ik dan toch echt aanvaarden dat het niet meer wordt als vanouds en dat ik mijn leven anders moet indelen en mijn energie anders moet verdelen? Het is mijn opdracht voor de komende weken om hier antwoord op te vinden en te geven. De Vrouw serveert een soep van sla en snijbiet en tuinbonen en spek, met erachteraan kipvleugels. Nog weer heel even zitten in de tuin en dan wederom met De Zoon naar het nieuwe huis. Dit maal om een paar dozen en kratjes vol spullen te brengen en om er wat op te ruimen. Drie kwartier later zijn we weer terug. Ik lees in de tuin in de PROG die gisteren binnen kwam. Negen uur ga ik binnen verder lezen en luisteren aan de keukentafel. Half elf is het mooi geweest.
Muziek vandaag: Bottled Out Of Eden (Knifeworld), EP One (Paul Draper)

Altijd wat te doen in het zo majestueuze #Apeldoorn pic.twitter.com/1N55nRCt5U

— Bas Langereis (@balangereis) 24 juni 2016

–

Donderdag 23 juni:
Zo. slapen gaat netjes. Het belooft een warme en broeierige dag te worden. De wandeling naar de carpoolplek is nog lekker; daarna heb ik mijn jasje niet meer nodig. Op de werkplek heb ik alle tijd en gelegenheid om zaken af te ronden die nog liggen. Ook heb ik overleg met de leidinggevende. Ik had haar via mail al verteld hoe het momenteel met mij gaat en met welke zoektocht ik bezig ben (hoe kan ik mijn ervaring omzetten in ervaringsdeskundigheid). Ik ga mijn vraag neerleggen bij de interne scholingsafdeling; wie weet kan ik een training krijgen tot coach. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. In de middag krijg ik nóg meer afgehandeld. Van het beloofde noodweer zie ik (nog) niets. Op het station koop ik voor meerderlei doeleinden het boek Nooit meer te druk (Tony Crabbe). Om half zeven ben ik thuis. De Vrouw heeft een schotel van tonijn, ui, verschilllende groenten en kaassaus gemaakt met rauwkost ernaast. Niet heel veel later fietsen De Zoon en ik naar het nieuwe huis. Daar leggen we de laatste hand aan de deuren in de boekenkast. Het einde komt in zicht. Negen uur zijn we weer terug. Ga ik nog hardlopen? Ik ga nog hardlopen. Het is nog altijd zeer benauwd en plakkerig en ik doe het zo rustig mogelijk. Halverwege gaat het wat regenen. Onweer en hoosbui dreigt, maar het valt nog mee. Ik houd mijn wandelpauze gewoon op viervijfde en kom even voor tienen terug. Nog een kwartier iets lezen en dan ga ik slapen.
Muziek vandaag: geen.

–

Woensdag 22 juni:
Zowaar, ik ben wat uitgerust als ik opsta. De eerste anderhalf uur zijn rustig. Ik doe de gebruikelijke ochtenddingen, lees de krant en fiets dan door het zonnetje naar de nieuwe werkplek. Eerst maar eens een mooi gesprek met de baas. Ik kan vertellen hoe veel beter het nu met mij gaat, wat het me opgeleverd en geleerd heeft en met welke zaken ik nog puzzel. Het blijft samen zoeken naar hoe we invulling geven aan mijn klus. Deels ben ik zeker van toegevoegde waarde (in ondersteunende, schrijvende en rechterhandzijnde zin); deels heeft ze behoefte aan een beleidsmaker/denker en dat ben ik niet en wil ik ook niet zijn. Ik denk nu en komende tijd na over mijn belastbaarheid en mogelijk zal ik daar toch keuzes in moeten maken. Vandaag zijn er wat schrijfklussen en regelzaken en die handel ik mooi af. Half vijf ben ik thuis. Eerst even in de tuin zitten lezen. Het is heel mooi en warm weer, vandaar. Als De Vrouw thuis is en eten maakt, knip ik de laurierboom in de tuin tot beschaafde proporties terug. Dan eten we kipvleugels, een groenteschotel met peulen, paksoy en de pastasaus van gisteren, plus een salade van eikenbladsla, komkommer, tomaat en bosui. Erna gaan De Zoon en ik naar het nieuwe huis. We nemen weer wat spullen mee. In het huis monteren we kastplanken, zetten we de garderobekast vast tegen de muur, hangen we de kapstok op in de hal en zetten we twee ladenblokken vsdt in de boekenkast. Voorzichtig hebben we het over slapen in het nieuwe huis. Voor De Zoon is dat nog te snel; hij heeft het nodig dat de zaken in zijn eigen tempo gaan. Half negen zijn we weer terug en dan heb ik nog anderhalf uur om te ontspannen en te luisteren en te lezen aan de keukentafel.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van English Electric Full Power (Big Big Train)

–

Dinsdag 21 juni:
Slapen gaat redelijk. Opstaan ook. Het is lekker buiten. Op de werkplek heb ik een paar opdrachten en die kan ik goed afhandelen. Ik werk mooi volgens planning, zo veel mogelijk een ding tegelijk. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Later in de middag heb ik echt veel tijd en gelegenheid om achterstallig werk te doen. Om zes uur ben ik thuis. Daar maak ik het avondeten: een ferme spaghetti met stevige saus. De Vrouw is uit huis. Met De Zoon heb ik afgesproken dat we niet al te veel klussen doen in het nieuwe huis. We rijden naar de bouwmarkt, laten daar kastplanken op maat zagen en kopen er schroeven en pluggen. Die brengen we naar het nieuwe huis en dan gaan we weer terug. Het is half negen als ik buiten mijn ronde hardloop. Het gaat heel redelijk, ook al is het nog steeds benauwd. Op drievierde moet ik echt even pauzeren en dan loop ik in een paar korte stukjes verder. Aan het eind is de lichte motregen veranderd in een fikse hoosbui. Daardoor kom ik nogal nat thuis. Het laatste uurtje lees en luister ik aan de keukentafel. Kwart over tien.
Muziek vandaag: EP One (Paul Draper), Something Else From The Move (2016 remaster) (The Move), het eerste plaatje van English Electric Full Power (Big Big Train)

–

Maandag 20 juni:
Ik heb wat onrustig geslapen en word moeilijk wakker. Eenmaal uit bed gaat het. Het voelt wat rustiger en ontspannen in mijn hoofd, zeker als ik op weg ga naar de nieuwe werkplek. Daar ligt van alles en ik kan het volgens planning uitvoeren. Ik doe daarbij minder dingen door elkaar dan voorheen. Zo kan ik me beter concentreren en blijf ik op mijn taak gericht. Dat werkt. Tussen de middag wandel ik door bos en veld, ook al regent het af en toe licht en heb ik geen paraplu bij me. In de middag werk ik aan een artikel voor een website. Ook heb ik goed contact met naaste collega’s. Bij het voorbereiden van een werkoverleg kom ik weer op allerlei inzichten. (Vorige week was een zware. Mijn lichaam gaf me de signalen en ik heb ze gehoord, maar er niet naar geluisterd. In plaats daarvan stapte ik volop in mijn valkuil: toegeven aan de gevoelens van somberheid en vermoeidheid. En ondertussen gewoon doordenderen, met alle gevolgen van dien. Afgelopen vrijdag viel het kwartje. Vervolgens heb ik de signalen serieus genomen, heb de dingen gedaan die me echt helpen en toen ging het ook beter. Heb in het weekend én mijn zoon kunnen helpen met een paar dingen én gebruikelijke weekendklussen kunnen doen én kunnen ontspannen. Nu heb ik weer ruimte in mijn hoofd én energie. Ik weet dus opnieuw beter hoe ik met mijn eigen spanning/stress/druk moet omgaan. Vraagt mogelijk ook om een heroverweging op mijn situatie: ik werk veel uren per week; dit is te doen zolang er niets onverwachts spannends gebeurt. Nu gebeurt er wél iets onverwachts spannends en zie hoe kwetsbaar de boel was…) Zes uur ben ik thuis. Ik maak het eten: een stevige soep van ui, bosui, peper, bloemkool, sambal, knoflook, gember en biosaucijzen. Met mie en omeletreepjes. Half acht rijden De Zoon en ik naar het nieuwe huis. We brengen enkele meubelstukken, doen wat kleine monteerdingen en zoeken uit wat we nog nodig hebben om alle kasten en de kapstok aan de muren vast te zetten. Tussendoor belt De Vrouw: of we naar Anderson Rabin & Wakeman gaan op dinsdag 28 maart 2017 in Tivoli Vredenburg. Laten we dat maar doen, hè? Op de terugweg brengen we weer veel papier naar de container. Thuis heb ik een uur om te ontspannen door te luisteren en te lezen aan de keukentafel. Tien uur.
Muziek vandaag: Signal To Noise (Andy Jackson), 73 Days At Sea (Andy Jackson), Folklore (Big Big Train)

–

Zondag 19 juni:
Negen uur uit bed. Redelijk geslapen en ik voel me rustig en ontspannen. Koffie, klussen, webstek. Eind van de ochtend lopen De Vrouw en ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Aansluitend nog wat koffie en de brunch. Begin van de middag loop ik een rondje post (van de nieuwe werkplek) in de buurt. De Vrouw en De Zoon zijn naar een verjaardag en ik heb ervoor gekozen om vanmiddag en vanavond te ontspannen; ik ga dus niet mee. Ik lees De Opwindvogelkronieken (Haruki Murakami) uit. Eind van de middag fiets ik nog een rondje post. Ik maak een eenvoudige maaltijd voor mijzelve: het restant van de biobietenshoarmastoemp van vrijdag en een groenteomelet van bio-eieren, biobosknoflook en biotomaat.
Muziek vandaag: het tweede plaatje uit de speciale editie van Continuum II (Steven Wilson & Dirk Serries), Açai (Alina de Lima), Inventan El Ser Feliz (Laura López Castro y Don Philippe), Eclipse (Lura), The Clockwork Fable (Gandalf’s Fist)

–

Zaterdag 18 juni:
Half acht uit bed. Ik heb niet goed geslapen, ben veel wakker geweest, onrustig en opgejaagd. De genadeloze pieptoon is er ook weer. Koffie, klussen, krant, webstek. Dan naar buiten. Ik fiets naar de biowinkel, markt, supermarkt en Turkse winkel en doe daar boodschappen. Het is goed om buiten te zijn en ik kom wat tot rust. Half twaalf ben ik weer thuis. Koffie met De Vrouw en aansluitend een lunch gedrieën bestaande uit haring, brood, kazen en zo meer. Begin van de middag fietsen we met z’n allen naar het nieuwe huis. De Vrouw verft de radiator en vensterbank in de woonkamer, De Zoon legt de laatste hand aan de garderobekast en ik monteer kasten aan de wand en zet vier lades in elkaar die straks in de boekenkast komen. Het einde komt in zicht en dat geeft me een gevoel van opluchting, ontspanning en innerlijke rust. Thuis heel even zitten en vervolgens maak ik avondeten: een groenteschotel van bosknoflook, peper, paprika, paksoy en groene asperges, met een salade van bosui, komkommer, tomaat en peer. Bivendien bak ik zalmforelfilets. Alles smaakt opperbest. Toch is er nog een nagerecht in de vorm van ijs. Tussendoor hebben we het natuurlijk over het nieuwe huis, de vorderingen ermee en het moment dat De Zoon er ook daadwerkelijk gaat wonen. Hij zelf heeft er nog geen idee bij. We besluiten in ieder geval dat we morgen een pauze- en rustdag inlassen. Kwart voor acht is het dan eindelijk zover: ik kan gaan hardlopen. Ondanks dat ik meer dan een week niet heb gelopen, gaat het me verrassend gemakkelijk af. Op viervijfde houd ik mijn korte wandelpauze en ik kom moe maar uiterst tevreden terug. Het lijkt wel of er in een half uur tijd enorm veel rust en ruimte in mijn hoofd is gekomen. Aan de keukentafel lees en luister ik tot het kwart voor elf is geweest. Dan ga ik moe maar opgeruimd naar bed.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de speciale editie van Continuum II (Steven Wilson & Dirk Serries), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Geese And The Ghost (Deluxe Edition) (Anthony Phillips), Cover Version (Steven Wilson), The Unreasonable Silence (Cosmograf), Bruford Levin Upper Extremities (Bill Bruford & Tony Levin)

‘Mag ik u iets vragen? U komt me zo bekend voor.’ De stem van de meneer schatte ik in als zijnde vriendelijk. Al lopende keek ik eens wie mij zo onverwacht had aangesproken. Het was geen opvallende meneer. Hij droeg een halflange blauwe jas, een spijkerbroek en zwarte lederen schoenen. Zijn haar was licht grijzend, zijn bril zonder montuur glanzend en zijn kop aan de bolle kant. Wilde ik wel met hem worden gezien? Vooruit, wat maakte het uit voor deze ene keer. De zon scheen en het was een aangename dag. Waarom zou ik die van hem verpesten? Hij had mij niets misdaan, deze meneer. Nog niet.

(more…)

Vrijdag 17 juni:
Slaap gaat redelijk. Toch ben ik nog zeer vermoeid als ik om half zeven opsta. Er is ook nog van alles aan onrustigheid en druk op mijn hoofd. Veel last van geluid, ook. Buiten regent het stort, ook als ik naar de nieuwe werkplek fiets. Daar bespreek ik met de baas hoe het momenteel met mij gaat: niet zo goed en daardoor ben ik minder scherp, alert en aanwezig. Zij heeft het zeker ook gemerkt en we spreken verwachtingen uit. Ik merk dat het ook hier lastig is om meerdere dingen tegelijk te doen, zeker nu er gisteren en vandaag een zekere hectiek in het pand is. Uiteindelijk kom ik de dag redelijk door. Vier uur ben ik klaar; ik fiets via de toko terug naar huis. Daar de tas uitladen en nog een boodschappenronde bij de supermarkt doen. Thuis is De Vrouw bijna klaar met het avondeten: een stoemp van aardappel, ui, shoarmavlees en rode biet. Erbij verse ananas. Snel na het eten rijden De Zoon weer naar het nieuwe huis. Daar beginnen we met het monteren van de garderobekast. Om negen uur is het grote werk gedaan; morgen de deuren en planken erin. Het einde komt in zicht. Het laatste uur van vandaag kan ik wat ontspannen. Ik lees en luister aan de keukentafel tot het half elf is.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van de speciale editie van Continuum I (Steven Wilson & Dirk Serries)

–

Donderdag 16 juni:
Ik slaap diep, maar wat onrustig. Opstaan gaan niet zo goed. Nog altijd voel ik me opgejaagd en leeg. Het fietstochtje naar de nieuwe werkplek is lekker; de zon schijnt volop. Op de nieuwe werkplek ligt er van alles aan klussen en ik weet veel af te handelen. Ook is er overleg. Hoewel ik fijn bezig ben, ben ik ook blij dat het vier uur voorbij is. Als ik thuis ben, fietsen we gedrieën naar een erge winkel hier vlakbij. De Zoon bestelt er een bank (leverdatum 2 september) en we kijken nog wat rond. Thuis maak ik avondeten: ik bak shoarma, doe daar aardappelschijfjes bij, vervolgens, knoflook, peper, paprika, de stelen van een paksoy en uiteindelijk het blad ook. Nog wat op smaak brengen met extra shoarmakruiden en klaar. Na het eten gaan De Zoon en ik naar het nieuwe huis. We monteren de deuren aan de kast in de keuken en dat is het dan voor vandaag. Kwart over acht zijn we weer thuis. Ik lees en luister aan de keukentafel. Tien uur ben ik nog vermoeider, leger en opgejaagder dan ik al was. Nu nog kunnen slapen.
Muziek vandaag: het eerste plaatje van de speciale editie van Continuum I (Steven Wilson & Dirk Serries)

–

Woensdag 15 juni:
Ik slaap niet goed. Het duurt lang voordat ik in slaap val, terwijl ik doodmoe ben. Gedurende de nacht ben ik een paar keer wakker. Opstaan valt niet mee. Ik ben weer vroeg op de werkplek. Daar doe ik van alles en ik probeer zo min mogelijk werkzaamheden door elkaar te doen, maar juist een voor een taken af te ronden. Met veel klussen lukt het. Verder voel ik me moe, opgejaagd en rusteloos. Tussen de middag loop ik door regen, veld en bos. Half zeven ben ik thuis. De Vrouw heeft tomatensoep gemaakt en gehaktballen en een salade van bladsla, komkommer, ui en tomaat. Niet heel veel later gaan De Zoon en ik naar het nieuwe huis. Daar zetten we een kast in elkander. Morgen de rest. Vandaag heeft De Zoon zelf de vier eetkamerstoelen gemonteerd en de kapstok. Met de internetaansluiting lukte het nog niet; monteur voor nop geweest, dus die komt binnenkort nog een keer terug. Even voor negenen zijn we weer thuis. Een uur heb ik om aan de keukentafel te lezen en te luisteren. Dan is het tien uur en val ik zo ongeveer om van vermoeidheid.
Muziek vandaag: The Unreasonable Silence (Cosmograf)

–

Dinsdag 14 juni:
Diepe slaap, waardoor wakker worden en opstaan moeilijk is. Maar het gaat. Vanmorgen voor het werk naar een andere locatie voor een vervolgworkshop over beïnvloeden. Ik kies ervoor om er vanaf de vaste werkplek met de fiets heen te gaan; het dikke kwartier (door de lichte regen) rijden heb ik echt nodig. Ik ben er met mijn hoofd niet goed bij, maar het lukt. Later in de middag fiets ik weer terug naar de vaste plek; nu schijnt de zon volop. Anderhalf uur lang doe ik de gebruikelijke werkzaamheden en om zes uur ben ik thuis. Een half uur later zitten De Zoon en ik in de auto. We brengen een tv-kast naar het nieuwe huis en later rijdt De Zoon nog een keer voor zijn tv. Ondertussen begin ik met het monteren van de eettafel. De Zoon heeft vandaag al de boekenkast in elkaar gezet. Negen uur zijn we klaar. Thuis heb ik nog drie kwartier om aan de eettafel te lezen en te luisteren tot het tien uur is geweest.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke)

–

Maandag 13 juni:
Opstaan is lastig. Ik heb onrustig geslapen; het laatste stuk weer heel diep en dus word ik moeilijk wakker. Wat wel kan, is rustig op gang komen. De reis naar de werkplek verloopt voorspoedig. Op de werkplek veel werk en overleg. Ik probeer me niet gek te laten maken en het lukt. Toch ervaar ik druk op mijn hoofd en schrik ik van plotse geluiden. Ook ben ik moe. Tussen de middag loop ik door veld en bos. In de middag is het wat rustiger, lijkt het. Om zes uur ben ik thuis. Ik schuif de Turkse spinaziegehaktschotel in de oven en warm de kaassaus van gisteren op. De Vrouw maakt een salade van bladsla, komkommer, abrikoos en watermeloen. Half acht is alles ook weer opgeruimd. De Zoon en ik brengen wat spullen voor de komende dagen naar het nieuwe huis, we ruimen er veel op (De Vrouw heeft er vandaag veel schoongemaakt) en vullen het verwarmingssysteem bij met water. Tegen negenen zijn we weer thuis. Ik wil hardlopen, maar het ontbreekt me aan energie. Ik ben echt doodmoe en kan nauwelijks blijven staan. Het mag ook. Ik lees en luister nog een uurtje aan de keukentafel en dan ga ik toch echt slapen.
Muziek vandaag: Perilous (Glass Hammer)

–

Zondag 12 juni:
Acht uur wakker en uit bed. De Vrouw gaat vandaag een dag uit. Klussen, koffie, klussen, webstek, klussen. Eind van de ochtend wandel ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Ik wil ook een beetje aan mijzelf denken en wat ontspannen. Dan nog meer klussen en ik prepareer een lunch voor De Zoon en mijzelf. In de middag gaan De Zoon en ik in het nieuwe huis aan de slag: we hangen lampen en gordijnrails op en maken een begin met schoonmaak van de keuken. Jawel, hoor: ik draai drie schroeven in het plafond en heb de blaren in mijn tedere handen staan. Eind van de middag heb ik nog wat schilderwerk bijgewerkt ook. Half vijf zijn we terug. Even bijkomen en dan ga ik beginnen met het avondeten: asperges met kaassaus, bioworstjes en een fikse salade van tomaten, avocado, bosui en komkommer. Ook watermeloen erbij en rabarberlimonade. De Vrouw is iets voor zeven uur thuis en dan kunnen we aan tafel. Eten is goed gelukt, al zeg ik het zelf. Aansluitend maak ik ook nog het grootste gedeelte van het avondeten van morgen. Dat scheelt dan weer. Ik heb nog vijf kwartier om wat te lezen en luisteren en dan is het tien uur. Het ging me vandaag redelijk: ik heb van alles kunnen doen,maar toch ook tussendoor kunnen ontspannen. Voor het slapen gaan voel ik wel wat druk op mijn hoofd, is de pieptoon genadeloos en ben ik wat onrustig. Ben benieuwd hoe het morgen is en gaat.
Muziek vandaag: Cuong Vu Trio Meets Pat Metheny (Cuong Vu Trio & Pat Metheny), Once More ‘Round The Sun (Mastodon), One Live Badger (Badger), e (Adrian Belew), Exo (Monomyth), Southern Empire (Southern Empire), Volume One: Sound Magic (Afro Celt Sound System), On (Jane Getter Premonition), Shockwave Supernova (Joe Satriani)

–

Zaterdag 11 juni:
Licht en onrustig geslapen. Nog voor half zeven ben ik uit bed. Koffie, klussen, krant. Als ik iets aan de website wil doen, krijg ik een scanrapport van de beveiligingssoftware. Er is een trojan aan boord en of ik die handmatig wil verwijderen. Even zoeken en mail gevonden waarin een lekkere zip zit. Ik verwijder de mail definitief en hoop dat het nu goed is en blijft. Om negen uur staan De Zoon en ik voor een elektronicazaak. De Zoon krijgt woensdag internet en digitale televisie in het nieuwe huis en heeft wat kabel nodig. Een half uur later zitten Het Gezin in de auto voor een dagje boodschappen doen bij een grote Zwödse Mökwinkel bij Amersfoort. Ik ben nog altijd wat prikkelbaar, schrikkerig en moe, maar het lukt me goed. We laten De Zoon in alle rust rondkijken en keuzes maken. Tussen de middag hebben we de eerste ronde gedaan en zetten we tijdens koffie en lunch veel op een rijtje. We moeten nog een tweede ronde maken en knopen doorhakken. Die maken en hakken we. Vervolgens moeten we alles nog uit de rekken rukken. Als we ten slotte hebben afgerekend en de bezorgservice hebben geregeld, blijkt het half acht te zijn. Pardon? We nemen een eenvoudig broodje en drinken vruchtenwater en spoeden op huis aan. Daar prepareren we nog een paar tosti’s met rabarberwater. Ik heb nog een uur om te lezen en luisteren aan de keukentafel en dan is het kwart voor elf.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke), The Deform Variations (Adam Holzman), Folklore (Big Big Train)

Omdat ik foto’s maakte, sta ik er zelf niet op. Leuk is dat.

Voorgelezen teksten:
Reinier Groenendijk: Willem (uit: Bas, Willem en ik) + nieuw verhaal uit de waslijnserie
Willem Bierman: alle gedichten uit Plaatsbepaling op Vlieland
Bas Langereis: Het grote geheim van meneer Van Veen (uit: Bas, Willem en ik)

Lees hier het bericht op ApeldoornDirect.

‘Bas, Willem en ik’ lezen voor tijdens Schrijverscafé in @CafeetjevMarja, za 4 juni 16.00 in Apeldoorn @CultuurBuur pic.twitter.com/kAPpstLjBr

— Bas Langereis (@balangereis) 31 mei 2016

Vrijdag 10 juni:
Wel ben ik voor zes uur wakker. Goed wakker. Slapen ging niet zo heel goed. Ik ga uit bed, doe de gebruikelijke doordeweekse dingen en bewerk foto’s van gisterenmiddag. Half negen ben ik op de nieuwe werkplek voor nieuwe klussen. Die zijn er. Halverwege de ochtend overvalt me de vermoeidheid plots en even zijn er momenten van beklemming. Ik weet de dag door te komen, maar optimaal gaat het niet. Vier uur fiets ik er weer weg. Ik rijd langs de biowinkel en de Turkse winkel voor weekendboodschappen. Thuis is het gedaan. Ik heb hoofdpijn, voel de druk op mijn hoofd, hoor alles (vooral de genadeloze pieptoon) zeer indringend binnenkomen en heb vlagen van angst. De Vrouw heeft een eenvoudig maal gemaakt: kipkarbonades met een salade. De Zoon eet met collega’s buitenshuis. Tijdens het eten merk ik weer eens dat als ik bezig ben, ik niet zo last heb van alles wat me aangrijpt en kan ik een gesprek voeren. De vermoeidheid blijft. Wel ga ik na het eten mijn ronde hardlopen. Het kost me veel, maar het lukt me goed. Erna wil ik het liefst buiten in de tuin blijven zitten, maar een buurman wil langdurig het starten van zijn motor testen en het lawaai maakt me prikkelbaar. Dan maar naar binnen, de stilte in. Hoewel: daar is tv en een telefoonspelletje van De Vrouw. Ik kan nog een uurtje lezen aan de keukentafel en dan moet ik om half tien naar bed.
Muziek vandaag: geen

–

Donderdag 9 juni:
Vroeg op. Wekker vergeten een uur later te zetten. O. Niet erg. Veel tijd om de webstek bij te werken. Dan naar de nieuwe werkplek. Daar heeft de baas een hectische dag; ik kan in alle rust de werkzaamheden doen die er liggen en meer. In de namiddag gaan we met het hele team van medewerkers op stap. We wandelen een ‘kunstroute’ langs de parken en door het centrum van het zo majestueuze Apeldoorn en belanden op het terras van een eet- en drinkgelegenheid waar we worden voorzien van eten en drinken. Veel zon, leuke mensen en aardige gesprekken. Rond acht uur merk ik dat alle energie op is en ik volledig inzak. Kwart voor negen ben ik thuis. Eerst een moment bijpraten: het saus- en schilderwerk in het nieuwe huis van De Zoon is bijna klaar; De Vrouw is naar de tandarts geweest voor een grote verbouwing na haar valpartij van enige weken geleden. Ik kan nog een uurtje aan de keukentafel lezen en luisteren, maar dan is de koek voor vandaag toch echt op. Even na tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke)

–

Woensdag 8 juni:
Het is koel vanmorgen. Alle ramen en deuren staan open en ik wacht met kleren aantrekken. In alle vroegte kan ik rustig op gang komen. Op tijd ben ik ook weer op de werkplek, vandaag in Arnhem. Daar doe ik veel. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. De Vrouw belt halverwege de middag. Ze is bij de bedrijfsarts geweest; die heeft haar geadviseerd om nog drie weken rust te nemen om duurzaam te herstellen van de wondroos. Nu nog even haar leidinggevende ervan overtuigd zien. Ikzelf zie ook graag dat ze zorgvuldig herstelt, zodat ze energie heeft om het leven volledig te herpakken, zich beter in haar lijf voelt en optimaal levenslustig wordt. Om zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft het avondeten klaar: een schotel van kip, paprika, courgette, wortel en roomkaassaus, plus een salade van tomaat, komkommer, ui en wortel. Een half uur later zitten De Zoon en ik op de fiets. In het nieuwe huis is het sausen bijna klaar; morgen houtwerk schilderen en wie weet kunnen we dan schoonmaken en spullen gaan overhuizen. Het schiet op! Thuis ga ik mijn ronde hardlopen. Het is er geweldig weer voor: niet te warm. Ik loop rustig en het gaat lekker. Op viervijfde houd ik mijn wandelpauze en de rest loop ik ontspannen uit. En dat terwijl ik van de week een keer heb overgeslagen. Mooi. Het is net te fris voor in de tuin, dus lees en luister ik aan de keukentafel tot tien uur.
Muziek vandaag: Looking On (2016 remastered 2cd) (The Move)

–

Dinsdag 7 juni:
We hebben geslapen met het raam wagenwijd open. Ik word wakker met een fris windje langs mijn lijf. Het is nog geen half zes en ik sta op. In alle rust kom ik op gang. Als ik naar de bushalte loop, is het buiten heerlijk. Ik ben weer zeer op tijd op de werkplek. Daar is het ook niet echt heel druk en ik kan allerlei werkzaamheden doen en achterstallig spul afhandelen. Tussen de middag wandel ik langs bos en door veld en zon en warmte. In de middag werk ik in alle kalmte verder. Om zes uur ben ik thuis. Daar maak ik avondeten: een stoemp van bio- en zoete aardappel met spekjes en andijvie, plus biosaucijzen en een salade van bleekselderij, komkommer, bladsla, tomaat en walnoten. Het smaakt goed. Zo rond half acht fietsen De Zoon en ik nog een keer naar de bouwmarkt voor een emmer saus. Die brengen we naar het nieuwe huis. De schilder schiet goed op; nog slechts de badkamer, de hal en een stukje plafond in de woonkamer gesausd en dan het houtwerk geschilderd. We maken nogmaals een rondje om te zien wat er echt nog aan boodschappen op de lijst voor zaterdag moet en dan weer terug naar huis. Daar een half uurtje in de tuin; vervolgens het laatste uur van vandaag lezen en luisteren aan de keukentafel. Dan is het tien uur.
Muziek vandaag: Folklore (Big Big Train), Warp (Jon Balke)

–

Maandag 6 juni:
Lukt het met slapen? Een beetje. Ik ben weer vroeg op. Beneden gooi ik de deur naar de tuin open en een vlaag van koude komt het huis binnen. Dat is voor het huis wel lekker, want het is de afgelopen paar dagen goed warm geworden binnen. Heel op tijd weer op de werkplek. Er ligt een leuke stapel zaken die ik wil afhandelen en dat lukt me ook nog. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. In de middag ga ik met Ger (voor wie ik allerlei werkzaamheden verricht) mee naar een overleg met afdeling P&O over de inzet van ervaringsdeskundigheid. Ha, hij heeft me gevraagd aan te schuiven; lepe zet, want ik zit er vooral vanuit eigenbelang. Ik kan in ieder geval vertellen dat ik ook ervaringsdeskundige ben en doende om te onderzoeken hoe ik mijn ervaringskennis kan omzetten in ervaringsdeskundigheid. Veel levert het (nog) niet op. Om zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft veel snijdwerk al gedaan; ik vul pakketjes met poonfilets, wortel, ui, paprika, ingelegde citroen en kruiden, zet die in de oven, bak aardappelschijfjes en maak een fikse salade van komkommer, bosui, bleekselderij en tomaten. Mooi eten en het is op voor we het weten. Dan gaan De Zoon en ik op de fiets naar de bouwmarkt. Daar kopen we voorstrijkmiddel voor de plafonds (die nog altijd vol vochtrestplekken zitten; de woningcorporatie lijkt er toch niets aan te gaan doen). In het nieuwe huis monteren we een lamp in de badkamer en zoeken we in de meterkast uit welke groep waar zit. De schilder is vandaag mooi opgeschoten. Nog maar een enkele wand, de plafonds en de kozijnen. Half negen zijn we weer terug en zak ik in. Alle energie is op. Ik kan nog iets lezen in de tuin en later wat luisteren aan de keukentafel. Tien uur haal ik net.
Muziek vandaag: One Live Badger (Badger)

–

Zondag 5 juni:
Half negen uit bed. Koffie, klussen, webstek. Eind van de ochtend als De Vrouw ook beneden is, wandelen we ons gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is zeer zonnig en al aardig warm. Thuis nog een kop koffie en vervolgens maak ik lunch. In de middag zit ik een moment in de tuin te lezen. Even na drieën fiets ik naar het centrum. In en bij een café presenteert een plaatselijk collectief haar boekje vol soap. Reinier is een van de vijf auteurs en Willem doet het inleidende woord. Hoop bekenden verder. Het is heel aardig, maar na anderhalf uur heb ik het gezien. Thuis nog een kwartier in de tuin en dan prepareer ik avondeten. Vanavond wél de varkenshazen, met daarbij een groentecurry van ui, peper, knoflook en zoete aardappel, plus een salade van bosui, bleekselderij, komkommer en tomaten. Extra is het restje pastasaus van afgelopen week. De boel gaat er goed in en al alles is opgeruimd, lees ik langdurig in de tuin. Verhip, ik merk dat ik heel moe en snotterig word. Negen uur ga ik naar binnen en aan de keukentafel lees en luister ik nog een klein uur.
Muziek vandaag: Siwan (Jon Balke), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Ma Ya (Habib Koité & Bamada), Mraya (Abdel Ali Slimani), Narcotango 2 (Carlos Libedinsky), The Unquiet Sky (Arena)

–

Zaterdag 4 juni: ‘Bas, Willem en ik’ lezen voor tijdens het Schrijverscafé in het Cafeetje van Marja
Acht uur ben ik beneden. Koffie, klussen en krant. Die krant lees ik in de tuin. Verwachting was dat het wat regenachtig zou zijn, maar vooralsnog is het zonnig en warm. Halverwege de morgen fiets ik een boodschappenronde langs de biowinkel, markt en Turkse winkel. Aansluitend lunchen we en dan fietsen De Zoon en ik nog eens naar het nieuwe huis. We nemen een trap mee daar wat maten op. Halverwege de middag rijd ik naar het centrum. Op het buitenterras van een kroeg vindt een Schrijverscafé plaats. Bas, Willem en ik doen ook mee, zij het verdeeld tussen andere dichters, vertellers en voorlezers. Ik vind het niveau wel zeer verschillend, maar doordat ieder tien minuten heeft is de middag afwisselend. Volgens mij maak ik met mijn bijdrage Het grote geheim van meneer Van Veen een zeer goede indruk op het veertigkoppige publiek. Dat is altijd mooi. Leuke bijeenkomst en wie weet komt er een herhaling. Pas tegen half acht ben ik thuis en we vinden het te laat om nog varkenshazen te braden, dus wandelen we gedrieën naar de grillzaak op de hoek. Daar hebben ze geen varkenshazen op de kaart; desondanks eten we er onze buiken vol. Even na half negen loop ik mijn ronde hard. Het is nog steeds warm en benauwd en ik heb enkele korte pauzes nodig. Toch is het lekker om te lopen. Ik koel wat af in de tuin. De laatste drie kwartier lees en luister ik aan de keukentafel en om kwart voor elf ga ik proberen te slapen.
Muziek vandaag: Souvenance (Anouar Brahem), The Guide (Wommat) (Youssou N’Dour), Nu-Med (Balkan Beat Box), Night Song (Nusrat Fateh Ali Khan & Michael Brook)