Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 2 september: Naar Brussel
Opnieuw wat onrustig geslapen. Half zeven ben ik op en ik start rustig op. Na een fietstochtje door de frisse ochtendzon beland ik op de nieuwe werkplek. Er ligt een mooi stapeltje klussen en anderhalf uur later heb ik al een heleboel gedaan. Eind van de morgen is echt alles afgerond en om een uur fiets ik naar huis. We lunchen, pakken de laatste spullen in en half drie wandelen we met de koffers naar de bushalte. De trein zit stampvol, maar de reis verloopt uiteindelijk voorspoedig. Wel komen we een half uur later aan op Brussel-Zuid, doordat we een omweg hebben moeten maken en twee stations hebben overgeslagen. We doen wat boodschapjes op het station onder het motto: stel we vinden geen ontbijt of lunch, dan moeten we van alles bij ons hebben op het gevulde koekniveau. De Vrouw had een wandelroute afgedrukt om van het station naar het hotel te komen. Als we het station uitlopen, zien we het hotel aan de overkant op de hoek. De kamer is prima. Het is donker als we naar een restaurant gaan wandelen. We passeren kasteel Hallepoort en eten steak met friet in restaurant La Huppeldepup d’Au. Bij de buren stopt een brandweerwagen. Hoop gedoe, met rondrennende brandweermannen en zwaailichten en sirenes. In het restaurant lijkt niemand zich druk te maken en gaat alles gezellig op z’n Belgisch door. Als we rond tien uur naar buiten gaan, zien we dat er ook een ladderwagen bij is, maar het is niet heel duidelijk wat er priecies gaande is. Iemand op de bovenverdiep ingesloten? We gaan terug naar het hotel en de brandweerauto’s verlaten het tafereel (opnieuw met zwaailichten en sirenes). In de hotelbar nemen we nog een drankje. Om half twaalf gaan we slapen. De wekker staat op acht uur.

Deze foto door Gerard Oltmans hangt in de bibliotheek:@055fotostad 2016!
Part of exhibition in our local library! pic.twitter.com/vF65ogdD6p

— Bas Langereis (@balangereis) 2 september 2016

–

Donderdag 1 september:
Nu heb ik echt slecht geslapen. Veel wakker geweest. Als de wekker me dan uit diepe slaap haalt, is opstaan niet gemakkelijk. Gelukkig gaat het in de eerstvolgende minuten alweer veel beter. Ik kan even kalm opstarten; pas om zeven uur wandel ik naar de carpoolplek en om acht uur ben ik op de werkplek, klaar voor een nogal hectische en volle dag. Ik maak veel rapportage en heb verschillende overleggen. Pas rond half twee wandel ik door zon en bos. Eind van de middag heb ik wel alles af wat ik af wilde hebben en heb ik zo goed als niets over te dragen aan de collega. Half zeven ben ik thuis en maak ik avondeten: een schotel van chorizo, prei, bosui, paprika, peper, tomaten en cottage cheese. Erbij een salade van komkommer en meloen. De Zoon is er om kwart over zeven. Op de vraag hoe het de afgelopen dagen is geweest, vertelt hij dat hij gisterenmorgen op de snelweg in een beginnende file tegen een andere auto aangereden is. Gelukkig is er geen persoonlijk letsel. Wat me opvalt is hoe goed hij de zakelijke kant aan het afhandelen is: schadeformulier ingevuld, verzekeringsmeneer gebeld, naar de garage geweest om de schade aan zijn auto te laten taxeren. Die schade voor hemzelf is minstens duizend ballen en daar baalt hij van, maar hij leert ook: lage zon is gevaarlijk en voortaan toch maar even moeite doen om aan het begin van de rit die zonnebril op te zetten. Na het eten pak ik twee koffers in en dan ga ik hardlopen. Allemensen, wat gaat het gemakkelijk en soepel. Waar komt die energie vandaan zo plots? Zou het komen omdat ik vandaag rond het middaguur veel gegeten heb (zes boterhammen, nog een extra broodje en salade) of dat ik gewoon pit krijg doordat ik bijna vakantie heb? Na de douche lees en luister ik nog een uurtje aan de keukentafel en om half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag:Gradually Going Tornado (Bruford), Earthworks (Bill Bruford’s Earthworks)

–

Woensdag 31 augustus:
Slapen gaat opnieuw niet zo heel goed, maar ik sta wel rustig op. Op de fiets naar de nieuwe werkplek is het fris, maar wel zonnig en lekker. Op de nieuwe werkplek is het stil en rustig en ik handel er enkele zaken af en werk aan een grote klus. Vrijdag weer verder. Om een uur is het mooi geweest en rijd ik naar huis. Daar een lunch met De Vrouw en vervolgens fiets ik naar de tandarts voor de jaarlijkse controle. Alles is in orde; gelukkig krijg ik geen vragen over hoe we met de twee ‘gaten’ in mijn onderkaak aanmoeten (ik had twee melkkiezen die sinds anderhalf jaar allebei missen en nu beweegt de boel af en toe een beetje). Ik rijd door naar de biowinkel voor wat overbodige boodschappen, maar ik heb nu wel een gratis boodschappenpakket bijeen gespaard. Het pakket zelf is net te groot om mee te slepen. Ik rijd met een omweggetje naar huis. Daar ruim ik de bergkamer leeg en die zet ik weer vol met alle dozen die we al hebben ingepakt en straks meenemen bij een eventuele verhuizing. Er komen weer leuke dingen tevoorschijn. Nu nog maar enkele doosjes doornemen en wat kratten speelgoed zien kwijt te raken. Ik maak avondeten: biorundervinken braden, fruitsalade van komkommer, meloen en bramen, plus een schotel van spekjes, bosui, snijbiet en cottage cheese. Alles blijkt goed gelukt en we spoelen het weg met rabarbersap. De laatste twee uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel. Iets na tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Endless River (Pink Floyd), Rattle That Lock (David Gilmour), Music For Wastelands (Ossicles), Jim Hall & Pat Metheny (Jim Hall & Pat Metheny)

–

Dinsdag 30 augustus:
Hm, toch weer onrustige slaap vannacht. Ik sta vermoeid op met nadrukkelijk aanwezige en genadeloze pieptoon. Eenmaal opgestart gaat het redelijk. De vaste ochtendhandelingen maken me opgewekt en opgeruimder. Als ik naar de bushalte loop en terugdenk aan de workshop van vanmorgen, merk ik dat ik gespannen en emotioneel ben. Ik weet mijn ‘desastreuze gedachten’ snel om te buigen naar realistischer ideeën. Op de werkplek doe ik eerst weer een paar grote en ‘moeilijke’ klussen; pas daarna kijk ik mail. Eind van de ochtend heb ik al echt veel gedaan, terwijl ik niet het gevoel heb dat ik heel erg druk ben geweest. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. ’s Middags doe ik opnieuw het een en ander; zo kan ik ook al wat zaken afhandelen die ik eigenlijk voor donderdag, de laatste dag voor mijn vakantie, had gepland. Ik krijg telefoon. De krant! Of we inderdaad meewerken aan een interview en fotoreportage over de kinderwagen die we te koop hebben gezet. Dat doen we en een en ander gaat gebeuren over twee weken. Ha! Eind van de middag is er nog een overleg en om vijf uur heb ik de bus naar huis. Daar maak ik het restant bamisoep heet. We eten gedrieën om zeven uur. Erna loop ik mijn ronde hard en die gaat me goed af. Niet lang nadat ik weer terug ben, wordt het alweer donker. Ik heb inmiddels een douche achter de rug en voel me eigenlijk zeer goed. Moe maar fijn. Ik lees de krant en blader in de PROG die vandaag binnen kwam. Ook luister ik iets. Ik sta in die PROG! Paar weken geleden kwam er op Twitter de vraag voorbij: ‘How PROG were Buggles?’ en mijn tweet staat in het blad nu. Tien uur is het welletjes voor vandaag.
Muziek vandaag: Mantelpiece (Ossicles)

Cool! I made it to this month’s issue of @ProgMagazineUK. @asiageoff
How PROG were #Buggles ? pic.twitter.com/sZKbwDaPHL

— Bas Langereis (@balangereis) 30 augustus 2016

–

Maandag 29 augustus:
Het duurt even voordat ik slaap en ik ben vannacht een keer of wat wakker, maar ik sta wel goed op. De reis naar de werkplek verloopt mooi en ik ben weer op tijd. Onderweg zie ik dat ik een bericht heb ontvangen van mijn leidinggevende. Met foto. Mijn kop hangt in de bieb. De foto van Gerard van afgelopen Cultuur Bij Je Buur is onderdeel van het project Fotostad Apeldoorn. Ha, woensdag maar even een kijkje en foto nemen. Vanmorgen neem ik deel aan de driedelige cursus Van werkdruk naar gezonde spanning. Ik had vorige week mailcontact met de trainer gehad en vanmorgen vroeg vraagt hij of hij mijn casus mag gebruiken. Dat mag hij. Zijn insteek is persoonsgericht: wat is je ware ik, je kern, wat zijn jouw waarden en hoe zorg je ervoor dat je trouw bent en blijft daaraan? Vanuit die vragen heb ik heus nog wat te leren, dat realiseer ik mij ten volle. Edoch, na vijftig jaar zijn zoals ik was kan ik niet in vier weken tijd een rigoureuze ommekeer in persoonlijkheid maken; dat is een heel proces en ik ben al bezig om keuzes te maken vanuit wie ik ben en wat ik belangrijk vind. De andere aanwezige collega’s zeggen in mijn verhaal te horen dat ik de lat voor mezelf erg hoog blijf leggen, dat ik veel van mijzelf moet, dat ik niet datgene doe wat ik het liefste doe in het werk (en dat ik mijn passie niet voldoende kwijt kan in mijn huidige functie) en dat men het knap vindt dat ik zo open over mijn situatie kan zijn. Kortom: een mooie ochtend die me wel weer stof geeft tot nadenken. Mijn wandeling door bos en veld tussen de middag heb ik wel echt nodig. Voor de rest van de werkdag doe ik vooral allerlei regeldingen. Eind van de middag gaan we met naaste collega’s en opdrachtgevers op een terras aan de rand van Arnhem zitten om vakantieverhalen te vertellen. Het is een zeer aangename bijeenkomst en er zijn ook echt leuke verhalen te vertellen en te horen. Om half acht ben ik thuis. Daar maak ik de bamisoep af. Even na acht uur zitten we gedrieën aan tafel. De Vrouw is vanmorgen met haar hoge koorts naar de huisarts gegaan en heeft het dringende advies gekregen het deze week vooral rustig aan te doen en niet te gaan werken of ander belastende dingen te doen. Na het eten is alle energie voor vandaag echt op. Ik kan nog een klein uurtje lezen en luisteren aan de keukentafel en dan ga ik om tien uur naar bed.
Muziek vandaag: Imaginary Day (Pat Metheny Group)

–

Zondag 28 augustus:
Redelijk geslapen, maar wel om acht uur echt wakker. Uit bed. Koffie, klussen, webstek. Met De Vrouw is er ook koffie in de tuin. Halverwege de ochtend wandel ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Nog meer koffie in de tuin. Even na twaalf uur is Arie er. Hij komt wat spullen ophalen (campingbrander, gastankjes, barbecueborden), maar vooral ook bijkletsen en verhalen vertellen over zijn afgelopen Citroënmeetingweekend. Als hij is vertrokken, lunchen we met z’n tweetjes. Daarna regelen we dat onze concertkaartjes voor volgend weekend bij de boxoffice in Aylesbury liggen in plaats van met de post hier te laat aankomen. Ook maak ik een eenvoudige mail aan enkele makelaars voor het maken van een afspraak voor een verkennend gesprek. Vervolgens ruim ik een doos met kabelmateriaal en een doos met bladmuziek op. Dan is het half zes en ga ik avondeten maken. Het wordt een fikse chili met uie, peper, paprika, courgette, bonen en mais. Erbij komt een salade van komkommer, bosui, augurk en zwarte olijven,plus een fruitsalade van aardbeien en twee soorten meloen. De Zoon is er om zeven uur en we maken het gebodene grotendeels op. Erna ga ik vast het avondeten van morgen maken voor zover dat kan. Dat kan ver. Ik kook bouillon, voeg gesneden scharrelkip yoe, snijd prei, peper en bladselderij en bak omeletten die ik vervolgens in reepjes snijd. Het laatste uur van het weekend lees en luister ik aan de keukentafel en om tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: (Beyond The) Missouri Sky (Pat Metheny & Charlie Haden), Juice (Medeski Scofield Martin & Wood), The Aristocrats (The Aristocrats), The Crazy World Of Arthur Brown (The Crazy World Of Arthur Brown), Go (Stomu Tamashta, Steve Winwood, Michael Schrieve), I See You (Gong), Warp (Jon Balke)

Onze druivenstruik is echt #sneu dit jaar. (Vorig jaar trouwens nog sneuër.) pic.twitter.com/xveLoHGdWp

— Bas Langereis (@balangereis) 28 augustus 2016

–

Zaterdag 27 augustus:
Niet zo goed geslapen. Erg onrustig. Om half acht ben ik al uit bed. Koffie, klussen, krant. Webstek ook. Om tien uur stap ik op de fiets voor een boodschappenronde langs de biowinkel (bijna een gratis boodschappenpakket bij elkaar gespaard), supermarkt en Turkse winkel. Thuis blijkt De Vrouw nogal niet helemaal fit te zijn. Ik neem nog een keer koffie en bereid de lunch voor. De Zoon komt die meehelpen te nuttigen. Erna wandel ik nog een keer naar de drogisterij en de supermarkt op de hoek voor hopelijk echt de laatste dingen. Vervolgens maak ik de courgettesoep van vanavond. De Zoon is er weer om half zeven en naast die courgettesoep serveer ik Turks brood, gezouten kruidenboter en allerlei ander lekkers. Als nagerecht heb ik een fruitsalade van aardbeien en twee verschillende soorten meloen. Daarbij roomyoghurt én slagroom. Fout, maar goed. Maakt wel dat ik het eerste uur zo vol zit, dat ik niet kan hardlopen. Gezien de temperatuur is dat ook niet wijs. Ik lees wat in de tuin en om half negen waag ik het erop. Lopen gaat goed. Te goed. Al snel weet ik dat ik te hard ga, zeker met deze benauwende warmte. Toch heb ik maar één korte extra wandelpauze nodig. Als ik terugkom is het bijna donker en na de korte douche helemaal. In de tuin kom ik verder op adem en het laatste uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel tot het bijna elf uur is. Het onweert, eerst in de verte, maar langzaam dichtbij. De Vrouw is ziek en ligt al grote delen van de dag in bed. Het begint te regenen en ik ga naast haar liggen slapen.
Muziek vandaag: The Shutov Assembly (2cd remaster), The Deform Variations (Adam Holzman), I’ve Always Kept A Unicorn – The Acoustic Sandy Denny (Sandy Denny), het derde en vierde plaatje uit de doos Message In A Box (The Police), On The Way To Two (Kenny Wheeler & John Taylor)

I sold my #Philicorda (1967/1969) to @NielsBoutsen from stoomboot.be
Nice to meet you and glad I made you happy! pic.twitter.com/acovQcLZ5d

— Bas Langereis (@balangereis) 27 augustus 2016

De schrijver knipperde met zijn ogen. Wat is die vent daar nou aan het doen? vroeg hij zich af. Wacht, hij had in de kranten gelezen over de nieuwe rage van de laatste tijd. Een of ander spel dat je kunt spelen op je mobiele telefoon. Het spel zorgde ervoor dat mensen buiten op de gekste plaatsen zoeken naar allerlei virtuele onzindieren. Hoe heette dat spel ook weer? Mokepon of zo. Pokkedom.

(more…)

Vrijdag 26 augustus:
Slapen gaat al wat beter; het lijkt erop dat ik wen aan de warmte, ook in de nacht. Ik sta goed op en kan in alle rust opstarten. Dan fiets ik in mijn overhemdje naar de nieuwe werkplek. Daar is het rustig: weinig collega’s en het werktempo laag. Ik doe er veel aan een paar grote klussen. Veel krijg ik af; enkele dingen ook niet en daar ga ik woensdag mee verder. Kwart voor een vertrek ik er weer en op de terugweg doe ik de supermarkt aan. Thuis ziet het ernaar uit dat het een bijzondere en hectische rest van de dag wordt. Er zijn ontwikkelingen op de verkoopwebstek. Vanmiddag komt er iemand mijn Philicorda voor de vraagprijs ophalen. Voor de kinderwagen heeft een journalist van de krant contact gezocht; binnenkort komt hij met een fotograaf voor een reportage over bijzondere spullen die mensen verkopen en het verhaal erachter. Ik eet snel iets. De jongeman die geïnteresseerd is in de Philicorda, blijkt een jongeman te zijn uit de buurt van Brussel. Niels is muzikant bij een bandje, speelt gitaar en is bezig zijn studio te bouwen. Hij vertelt dat hij al jaren op zoek is naar een dergelijk orgel en dat er in België nauwelijks online worden aangeboden. Nu is hij op vakantie op de Veluwe, ziet hij er eentje hier in Nederland online en nog in de buurt ook! Als hij hem ziet is hij gelijk enthousiast. Vergis ik me nu of zie ik sputum uit een mondhoek druipen? Ik vind het vooral fijn dat ik er iemand blij mee kan maken die het orgel echt graag wil hebben. Het maakt het afscheid minder zwaar, als het ware. Bij zijn vertrek krijg ik nog de cd Storm van zijn band Stoomboot. Dat is leuk! De jongeman is nog niet weg of De Zoon staat voor onze neus. Samen brengen we met de auto een fikse lading spullen naar de kringloopwinkel en het grof vuil. Als we weer terugkomen, is Zwager er met Isabel en zoon Dante; hij brengt de geleende steekkar terug en kijkt of er bij onze spullen nog wat interessants zit. Dat zit er wel en niet, geloof ik. Er is wat te drinken in de tuin. Inmiddels heeft De Vrouw bericht ontvangen dat ze twee VIP-kaarten heeft gewonnen voor het kanaalconcert van vanavond. Die moet ze wel even ophalen aan de andere kant van de stad en dus rijdt De Zoon haar even heen en weer. Ons bezoek vertrekt en ik wandel naar de supermarkt op de hoek voor wat vergeten zaken. De Vrouw maakt een salade niçoise en De Zoon valt in slaap op de bank. We eten op tijd, De Zoon vertrekt naar huis en even is er een moment van rust in de tuin. Iets na zeven uur stappen De Vrouw en ik op de fiets en rijden naar de kanaaloevers. Daar is het kanaalconcert. Omdat we VIP-kaarten hebben, mogen we bij de sponsor (een – niet schrikken – begrafenisonderneming) gratis hapjes en drankjes halen. Ook erg. Bovendien hebben we zitplaatsen ‘vooraan’. Heidi en Auke zijn er ook. Heidi heeft de kaarten eigenlijk gewonnen met het verhaal dat ze van mij ooit een speldje van een saxofoon te leen heeft gekregen dat ik ooit van Hans Dulfer heb gekregen toen ik hem live in de platenwinkel zag spelen; het speldje is Heidi helaas kwijtgeraakt en om het ‘goed te maken’ heeft ze de kaarten voor ons aangevraagd. Ze heeft ze inderdaad gekregen: voor ons én voor haarzelf. Leuk verhaal. Het concert zelf speelt zich af bij zonsondergang. De ambiance is natuurlijk heel aardig, de band is strak en zeer goed, Candy kan een mooie mop spelen en het publiek vermaakt zich opperbest. Zelf vind ik het mooi om mee te maken. Het duurt even voordat mevrouw Dulfer laat horen dat ze echt meer kan dan wat opzwepende gilletjes, geinige loopjes op haar sax, sexy danspasjes, aardig zingen en grappige geluidjes halen uit haar sax-synthesizer. De disco en rapachtige stukken zijn niet echt mijn ding, maar het funky stuff is lekker. Er was ons veel Prince-repertoire beloofd, maar ik heb het op een enkel Prince-achtig stukje na niet gehoord. De Amerikaanse toetsenist/zanger heeft ’the soul’ en het duet tussen drums en saxofoon vind ik indrukwekkend. Na afloop drinken we nog iets in de VIP-lounge. Voor mij blijven we iets te lang hangen; na een bigband komt er een dj en dan wordt het geluid me te hard, te veel en te lawaai. Het begint zeer te doen. Dat is het teken dat ik echt te moe ben. We zijn rond middernacht thuis en ik ga gelijk door naar bed.
Muziek vandaag: (verder) geen

–

Donderdag 25 augustus:
Het slaapkamerraam staat wagenwijd open en toch is het nog warm. Daardoor slaap ik wat onrustig. Als ik dan vroeg opsta, is het niet alleen nog pikkedonker, ik heb ook het idee dat ik niet echt uitgerust ben. Toch kom ik mooi op gang. Buiten is het al zeer aangenaam en als ik om kwart voor acht uit de bus stap, is het al warm. Op de werkplek doe ik mijn dingen. Tussen de middag wandel ik door het bos. ’s Middags zak ik wat in, maar ik houd mij staande. Om zes uur ben ik thuis. Daar zet de Vrouw een eenvoudige hap op tafel: broodjes hamburger en een fruitsalade van watermeloen, nectarine en wilde perzik. De Zoon eet mee en is anderhalf uur later weer naar huis. Ik lees de krant in de tuin en om acht uur durf ik het aan om in de hitte te gaan hardlopen. Wonder boven wonder lukt het nog aardig ook: ik heb maar één korte wandelpauze extra nodig. En ja, het is heel warm, dus ik kom zeer moe terug. Na de douche nog even lezen in de tuin en als het daarvoor te donker is geworden, lees en luister ik aan de keukentafel verder tot het half elf is.
Muziek vandaag: From The Law Offices Of (Levin Minneman & Rudess)

–

Woensdag 24 augustus:
Ietwat onrustig geslapen; ik ben even een keer goed wakker geweest. Als de wekker gaat, slaap ik dan weer diep. Eenmaal opgestaan, lukt het goed. Iets na acht uur fiets ik naar de nieuwe werkplek. Het is al zeer zonnig en vandaag gaat een zeer warme dag worden. Rustig aan, dus. En de jas thuislaten. Op de werkplek ligt weer een fijn stapeltje dat ik kan afwerken. Begin van de middag fiets ik via de toko en de supermarkt terug naar huis. Daar ga ik verder met papieren opruimen en aan de slag met de verkoop van mijn orgel en synthesizer, plus van een modeltrein startset van De Zoon en van de antieke kinderwagen die we zevenentwintig jaar geleden hebben gekocht. Eind van de middag maak ik avondeten: de Turkse gehaktschotel met spinazie die waterkers blijkt te zijn en een salade van eikenbladsla, komkommer en bosui. Ik vul het restant fruitsalade van gisteren aan met watermeloen en druiven. Zeven uur is iedereen thuis en zet ik het eten op tafel. We maken alles op en het is een aangenaam moment om met elkaar te zijn en bij te praten. Acht uur zit ik in de tuin te lezen. Ik lees Musicofilia uit (zeer intrigerend; dat wordt meer werk van Sacks lezen) en begin in De eeuw van mijn vader (Geert Mak), een boek dat al bijna anderhalf jaar ongelezen in de kast staat. Negen uur vlucht ik naar binnen wegens duisternis en oprukkende muggen en na een uurtje lezen en luisteren aan de keukentafel ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Please Don’t Touch (2016 remaster & Steven Wilson’s 2016 mix) (Steve Hackett), Live In The US (Karmakanic), Sattyg (Kaipa), Small Craft On A Milk Sea (Brian Eno, John Hopkins & Leo Abrahams)

–

Dinsdag 23 augustus:
Opstaan gaat beter en ik ben opgewekt en opgeruimd. Mooi. Buiten is het geweldig en het belooft een mooie dag te worden. De busrit verloopt zeer voorspoedig en ik ben mooi op tijd op de werkplek. Daar begin ik gelijk met een set lastige klussen die ik al een week zou doen, maar steeds heb uitgesteld. Nu zijn ze binnen een uur klaar. Dan volgen er nog wat kleine losse zaken die ik al geruime tijd heb willen doen. Steeds meer kom ik op orde en steeds meer is mijn hoofd opgeruimd hier op de werkplek. Dat is mooi. Tussen de middag loop ik door zon, bos en veld. Het is buiten lekker warm geworden; morgen gaat het een zomerse dag zijn, ziet het naar uit. In de middag gaat het werk gestaag verder. Ik schiet erg op. Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw serveert bamisoep voor drie personen en die laten het goed smaken. De Zoon is met een uurtje weer naar huis en ik lees de krant in de tuin. Het is nog erg warm. Toch ga ik om half acht mijn ronde hardlopen en dat gaat ondanks het broeierige klimaat bijzonder goed. Na afloop even douchen en dan wat verder afkoelen in de tuin. Als het wat te donker is om te lezen, ga ik naar binnen en aan de keukentafel lees en luister ik tot het bijna half elf is. Dan ben ik echt op voor vandaag en ga ik slapen.
Muziek vandaag: “Quartet” (Pat Metheny Group)

–

Maandag 22 augustus:
Het eerste dat opvalt vanmorgen (naast een werkelijk zeer genadeloze pieptoon) is hoe donker het is. Auto’s die me bij de bushalte voorrijden hebben de lampen nog aan. Even lijkt het dat de zomerrust op de weg voorbij is en ik de busaansluiting in Arnhem mis, maar gelukkig kan ik nog een stadsdienst pakken en na een lekker stukje wandelen door de miezerregen ben ik toch nog zeer op tijd op de werkplek. Vandaag begin ik met de volgende serie opdrachten uit Nooit meer te druk: beginnen met een moeilijke beslissing of taak, iets schrappen deze week, kijken naar hoe andere mensen omgaan met drukte (wat zijn sociale normen) en aansluiting zoeken bij iemand die in mijn ogen ‘goed’ ermee omgaat, de uitzondering zijn (andere prioriteiten leggen en ervaren hoe geschokt mensen erop reageren), en daarnaast ga ik antwoord formuleren op de vragen: Wat wil ik echt? (in werk en privéleven) en: Wat wil ik opgeven ten gunste van de dingen die het allerbelangrijkste voor mij zijn? Vraag is natuurlijk of het lukt. Vandaag begin ik in ieder geval met een klus die ik al een paar dagen voor me uit schuif, dus dat gaat goed. Tussen de middag wandel ik door veld, bos en lichte regen. In de middag doe ik nog een taak die al een tijdje ligt en zo kan ik morgen met een schone lei beginnen. Kortom: veel ruimte in mijn hoofd en toch gedaan wat ik vandaag graag wilde doen. Om half zeven ben ik thuis. Drie kwartier later is De Vrouw er ook en serveer ik het avondeten: lamsshoarma met gebakken aardappelen, plus een salade van bosui, komkommer, tomaat, mozarella en ei, met ernaast een fruitsalade van watermeloen en abrikozen. De laatste twee uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel tot tien uur. Jean ‘Toots’ Thielemans is overleden; hij werd 94 jaar.
Muziek vandaag: Please Don’t Touch (2016 remaster & Steven Wilson’s 2016 mix) (Steve Hackett), Live In The US (Karmakanic)

–

Zondag 21 augustus:
Acht uur ben ik te wakker om nog te blijven liggen, dus sta ik op. Koffie, klussen, webstek. Zo rond elf uur lopen De Vrouw en ik ons gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De Zoon komt lunchen en als hij weer naar huis is, gaan De Vrouw en ik verder met Het Grote Opruimen. Nog meer spullen verdwijnen in dozen of op de stapel voor kringloop of grof vuil. Ik haal posters van de wand in mijn werkkamer en dat zijn er nogal wat. De Vrouw heeft een begin gemaakt met de bergkamer en eind van de middag zijn we in totaal een heel eind verder. Ik maak avondeten: aardappelen uit de oven, met een curry van kip, bosui, paksoy en knoflook. Daarnaast een fruitsalade van watermeloen, aardbeien en frambozen. Die aardappelen uit de oven maak ik volgens een recept uit een tijdschrift en na het secuur opvolgen van de aanwijzingen zijn de aardappelen na meer dan een half uur (Wat zeg ik? Veertig minuten!) nog bijna helemaal rauw en dus oneetbaar. Jammer, maar we merken dat het bijgerecht ook wat ‘veel’ was geweest; morgen snijd ik ze in plakken en bak ik ze. Na het eten is het werk voor vandaag gedaan en lees en luister ik aan de keukentafel tot tien uur.
Muziek vandaag: 1999 (Robert Fripp), Soil Festivities (Vangelis), Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), Harry’s Bar (Gordon Haskell), Raising Sand (Robert Plant & Allison Kraus), Insurgentes (Steven Wilson), Renaissance (Renaissance), Bananamoon 1 & 2 (Daevid Allen), DOT (Karmakanic)

@AadvdSteenoven noemt me ‘inspirator én geestelijk vader van Carlo Piemol’. #zeervereerd #blozen

Maar wie weet (nog) wie Carlo Piemol is?

— Bas Langereis (@balangereis) 21 augustus 2016

–

Zaterdag 20 augustus:
Ik ben om zeven uur echt goed wakker en een half uur later ben ik beneden. Koffie, klussen krant. Dan op de fiets voor een boodschappenronde langs biowinkel, markt, supermarkt en Turkse winkel. Net als ik om elf uur terug ben, is De Zoon er, klaar om naar de kringloop te rijden. De Vrouw gaat deze keer met hem mee en zo zijn we weer verlost van allerlei spullen die we niet meer gebruiken en waar een ander mogelijk nog plezier van heeft. Ik prepareer een lunch van brood, vis, kazen, vleeswaren en sap. De Zoon is vroeg in de middag weer weg en wij hebben ruim de tijd om verder op te ruimen. Zo selecteer ik in de werkkamer een rij singels en elpees en (kinder)boeken. En zijn de toetseninstrumenten aan de beurt. Ik maak ze schoon en zet ze op de foto, zodat ik ze via digitale weg nog kan verkopen. Ook de twee kleine keyboards stof ik af, maar ik kan ze niet uittesten omdat ik zo gauw geen adapter bij de hand heb. Enkele kinderboeken vinden al snel een weg naar (schoon)familie of vriendin. Aan het eind van de middag zijn we weer een flink stuk opgeschoten. Ik maak het avondeten: een salade van blad- en eikebladsla, komkommer, ham en bosui, daarnaast een fruitsalade van meloen, aardbei en blauwe bes, plus ik braad twee varkenshazen. Dit eten De Vrouw en ik (bijna) op. Zeven uur is het nog mooi en zonnig weer buiten, dus ik maak van de gelegenheid gebruik en ga mijn rondje hardlopen. Het is lekker, maar opnieuw moet ik wat meer wandelpauze houden. Nou ja, niet erg. Ik douche en dan kan ik vanaf acht uur uitgebreid aan de keukentafel zitten lezen en luisteren tot het bijna elf uur is en ik ga slapen.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp(, The Fall (Se Delan), Chariots Of Fire (Vangelis), Moving (Bugge Wesseltoft – New Conception Of Jazz), Battle Lines (John Wetton), de eerste twee plaatjes uit de doos Message In A Box (The Police), Yesshows (Yes), We Live Here (Pat Metheny Group)

Soon for sale: my old #Yamaha CS-15 (1977/1978). First, it needs to be cleaned a bit. pic.twitter.com/iAiZMMY36Z

— Bas Langereis (@balangereis) 20 augustus 2016

This #Philicorda (1967) needs some cleaning too. After that, it’s for sale. pic.twitter.com/ka5FCyCoO0

— Bas Langereis (@balangereis) 20 augustus 2016

Vrijdag 19 augustus:
Het is heerlijk vanmorgen. De zon schijnt volop en ook al is het fris op de fiets naar de nieuwe werkplek: ik vind het prettig. Op die nieuwe werkplek kan ik vanmorgen mooi uit de voeten met diverse werkzaamheden. Om een uur ga ik er ook weer weg. De Vrouw en ik ontmoeten elkaar bij een lunchgelegenheid in het centrum en nuttigen een aardige maaltijdsalade. Voorts gaan we in verschillende winkels op zoek naar mijn herfst-lente-regenjas en als we bijna de hoop hebben opgegeven redelijk te slagen – met als enige alternatief een zeer prijzige -, lopen we bij toeval tegen een zwaar afgeprijsde jas aan en ik betaal nog geen zesde van de oorspronkelijke vraagprijs. Kijk. Ik fiets via een supermarkt terug voor wat boodschappen. Het is flink warm, zo niet heet. Thuis is Marja er voor een moment. Ik ga in de werkkamer verder met opruimen en maak een start met het sorteren van oude boeken. De kleine muziekinstrumenten, inclusief mijn blokfluit uit 1973, geef ik aan Ingrid die muziektherapie studeert. De Zoon komt ook binnen in de verwachting dat we vanmiddag naar de vuilstortplaats gaan. Die is over enkele minuten gesloten, dus dat lukt vandaag niet meer. In plaats daarvan ga ik avondeten maken. Ik monteer een salade van komkommer, bosui, tomaten en mozarella en bak aardappelschijfjes en bioshoarma. Alles gaat goed op en daarna wil De Familie nog ijs ook. Als De Zoon weer is vertrokken, ruim ik een kratje papieren uit de lesgeeftijd in Zwolle (2001/2002) leeg in de papiercontainer en sorteer ik een kratje boeken. Het meeste mag hergebruikt door een ander; slechts enkele ga ik gericht aan mensen in de omgeving (terug)geven, waaronder wat heel ouds (1948) van mijn Vader. De Vrouw vindt twee koffertjes met 7″-singeltjes en die bladeren we door. Ik weet ze te behoeden voor de container. (De verzameling van mijn Moeder, potdorie!) Pas om half negen is het gedaan voor vandaag en ga ik lezen en luisteren aan de keukentafel tot het half elf is geweest. Dan ben ik moe en ga ik slapen.
Muziek vandaag: New World (Special Edition) (Dave Kerzner), Modern Primitive (Steve Vai)

–

Donderdag 18 augustus:
Het is echt heel donker als ik wakker word. Dat belooft nog wat. Als ik een uur later op straat naar de bushalte wandel, is het gelukkig weer licht. En zonnig. Tijdens de busrit lees ik dan na maanden eindelijk The Count of Monye Christo uit. In het Engels heb ik het gelezen, terwijl Alexandre Dumas toch echt een Fransman was. Dat realiseerde ik mij pas na drie hoofdstukken en toen wilde ik de resterende duizend pagina’s toch ook lezen. Het volgende werk op de e-lezer is The Black Arrow (Robert Louis Stevenson). Ik ben weer ruim op tijd op de werkplek en daar doe ik van alles op zeer ontspannen wijze en toch krijg ik een boel afgewerkt. Tussen de middag loop ik door zon, bos en veld. Ook in de middag werk ik het een en ander af. Fijn kalm. Zes uur ben ik thuis en ik merk gelijk dat ik heel moe ben. Voor een kort moment zit ik in de tuin in de zon de krant te lezen; dan is De Zoon er ook en gaan we aan tafel. De Vrouw heeft een stoemp van sla gemaakt en serveert die uit de oven met de restanten pruttelpot en gehaktschotel van de afgelopen dagen eroverheen. Erbij komt een fruitsalade van meloen en abrikoos. Toe is er nog ijs. Het is ook weer aangenaam aan tafel. Niettemin: even na zeven uur ga ik hardlopen. Ik denk dat het wel wat afgekoeld is, maar vergis me daarin enorm. Het is nog zeer zonnig, broeierig en benauwd. Ik red het dan ook niet om zonder een extra wandelpauze te lopen. Nou ka, toch voelt het lekker om buiten te zijn en te rennen. Na de douche neem ik twee uur om te lezen en te luisteren aan de keukentafel tot het bijna half elf is.
Muziek vandaag: The Difference Machine (Big Big Train), The Drop (Brian Eno)

–

Woensdag 17 augustus:
Ik slaap diep als de wekker gaat en het duurt even voordat ik wakker ben. Rustig op gang komen komt dus goed uit, al is het opstarten al snel geen probleem meer. Acht uur fiets ik door de zon naar de nieuwe werkplek. Over rust gesproken. Ik doe er van alles, zonder mezelf op te laten jagen of opgejaagd te voelen. Ik kan er nog wel even vooruit – men weet mij nog steeds te vinden voor leuke schrijf- en redactieklussen – en het ziet er nog niet naar uit dat de nieuwe ondersteuner snel gevonden is. Ik fiets via een warenhuis (nieuwe leesbrillen) en de supermarkt terug naar huis. Daar neem ik een snelle tostilunch en vervolgens ga ik in mijn werkkamer opruimen. Voornamelijk fotoboeken en fotomapjes verdwijnen in dozen, alsook een kleine schaduwcollectie aan muziek-cd’s en dvd’s. De Vrouw is om kwart over vijf nog werken en ik ga eten maken: de Turkse gehaktschotel met snijbiet uit de oven en daarbij een groene salade van bladsla, komkommer, bosui en avocado. Kwart over zeven zitten we aan tafel. Eerst maken we de soep van gisteren op en vervolgens eten we met z’n tweeën de ovenschaal zo ongeveer leeg. Na de dis neem ik nog even de gelegenheid om twee kratjes spullen uit de werkkamer leeg te ruimen. Zeer veel gebrande cd’s en een forse portie kabels en andere meuk verdwijnen in de container en als ik die aan de straat zet is dat een aardig zware sjouwklus. Dan neem ik plaats aan de keukentafel ter ontspanning en lees en luister ik tot het tien uur is geweest.
Muziek vandaag: Modern Primitive (Steve Vai), Just A Poke + Darness To Light (Sweet Smoke), Passion And Warfare (25th Anniversary Edition) (Steve Vai), Dreams Of Reason Produce Monsters

–

Dinsdag 16 augustus:
Opnieuw een aardige nacht, al is het lastig wakker worden en opstaan. Maar dan voel ik me goed, opgeruimd en opgewekt. Buiten is het zacht weer en de reis naar de werkplek verloopt voorspoedig. Op die werkplek kan ik bezig met zaken die ik graag nog wil doen, met overleg en met enkele noodzakelijke klussen. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. In de middag werk ik gestaag door en daarnaast heb ik nog een overleg met de leidinggevende. Zij is het laatste jaar wel veranderd; we kunnen gewoon ontspannen van gedachten wisselen in plaats van dat er een hoog-laaggesprek plaatsvindt. We hebben het onder andere over de huidige ontwikkelingen in het team en in onze werkzaamheden; binnenkort zou daar nog wel eens veel in kunnen veranderen, omdat management de plannen voor 2017 aan het smeden is. Het voelt op dit moment nog niet onzeker en spannend. Ik ben vooral benieuwd. Om half zeven ben ik thuis. De Vrouw heeft bamisoep gemaakt en die eten we samen met De Zoon op. Aan tafel weer een aardig gezellige boel. Kwart voor acht ga ik mijn ronde hardlopen. Deze keer start ik rustig en dat probeer ik vol te houden. Het lukt redelijk; volgende keer ga ik kijken of ik wat langer kan doorlopen, zodat ik uiteindelijk de wandelpauze op viervijfde kan schrappen. Snelle douche en dan ga ik aan de keukentafel zitten lezen en luisteren. Schoonzus Geraldine is er een moment om onze steekkar te lenen en het is kort maar fijn met haar bijkletsen. Een half uur nadat ze is vertrokken is het bedtijd. Kwart over tien, welteverstaan.
Muziek vandaag: The Difference Machine (Big Big Train), Memories In My Head (Riverside)

–

Maandag 15 augustus:
Verhip, ik heb redelijk geslapen. Slechts een keer wakker geweest. Genadeloze pieptoon, maar dat is het dan ook wel. Buiten is het heerlijk zacht en als de bus vertraging heeft en ik in Arnhem mijn aansluiting mis, dan maakt dat allemaal niet uit. Op de werkplek is het prima; in alle rust doe ik wat ik moet doen en tussen de middag wandel ik door de zon en het bos. ’s Middags nog wat verder werken aan de dingen die er toe doen en om vier uur pikt Peter me op. In een restaurant op de hoek drinken we iets samen en praten we bij. Hij vertelt zijn verhaal over zijn werk (deels productspecialist bij Klimmendaal in Arnhem, deels adviseur bij twee organisaties in West-Brabant), ik het mijne (mijn loopbaantraject, mijn droom en plan voor mijn werktoekomst, mijn huidige twee banen, de hectiek en de beperkte belastbaarheid, de keuzes die ik aan het maken ben). Dan komt hij vrij snel ter zake, de vuilak. Voor de organisaties in West-Brabant is hij op zoek naar iemand die kan tekstschrijven en die de materie rondom niet-aangeboren hersenletsel kent. En dat ben ik dus. Of ik eens wil nadenken of ik het komende jaar iets voor hem wil en kan betekenen. Ik benadruk mijn beperkte belastbaarheid en hoe mijn toekomstplan voor freelance werk nog niet eens in de steigers staat; daarnaast spreek ik wel de intentie uit graag iets te willen doen op dit gebied als de verwachtingen wederzijds zeer helder zijn. We spreken af dat ik wat materiaal stuur dat inzicht geeft in mijn kwaliteiten; Peter heeft morgen een overleg met zijn directeur in Brabant en laat snel weten of we verder in gesprek kunnen. We drinken iets, eten een blokje kaas en dan nemen we afscheid. Iets voor zeven uur ben ik thuis. De pruttelpot is snel opgewarmd, er komt een Turks broodje uit de oven en ik maak een salade van bladsla, komkommer, bosui en avocado. Kwart over zeven is De Vrouw er en een kwartier later zitten we aan tafel. We praten bij. De aanbieding die ik krijg, past helemaal in mijn oorspronkelijke plan van mijn loopbaantraject, dus dat is zeer mooi. Ook de flexibiliteit (een paar uur per week zonder vaste tijden en voornamelijk vanuit huis werken) spreekt me aan. Het is alleen de vraag of het op dit moment goed uitkomt, maar ik wacht morgen af. Half negen zijn we opgeruimd en kan ik Peter een snel bij elkaar geharkt miniportfolio sturen. Het laatste uur van vandaag breng ik door aan de keukentafel, al lezend en luisterend, tot het tien uur is.
Muziek vandaag: The Unity Sessions (Pat Metheny), Valley Of The Windmill (Circa:)

–

Zondag 14 augustus:
Pas om half tien uit bed. Koffie, webstek, klussen. Eind vab de ochtend wandelen De Vrouw en ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Even na een uur is De Zoon er voor de brunch; anderhalf uur later is hij weer vertrokken. Inmiddels ben ik aan de slag in de tuin: gras maaien, coniferen kortwieken, onkruid trekken en het brake grondje achterin omspitten en harken. Hierdoor komt er opnieuw een grindveldje tevoorschijn en wat we daar dan weer mee aanmoeten, weet ik even niet. Even helemaal niets, is onze gezamenlijke conclusie. De Vrouw heeft ondertussen haar werkkamer bijna leeggeruimd en dat wat ze bewaard wil in dozen gepakt. Ik ben inmiddels begonnen aan het avondeten: een zalmforel uit de oven, salade van komkommer, kerstomaat en bosui, plus fruitsalade van aardbei, framboos en rode bes. Tegelijkertijd zet ik vast een pruttelpot voor morgen op: kalfsvlees, ui, knoflook, peper, paprika, courgette en tomaten. De Vrouw heeft de smaak van Het Grote Opruimen goed te pakken en haar werkkamer voor het grootste gedeelte al leeg en in dozen ingepakt. Iets na half zeven eten De Vrouw en ik die hele zalmforel op en de rest ook. Drie kwartier later ga ik hardlopen. Hoewel ik rustig start, loop ik al snel toch te hard, waardoor ik het half uur niet onafgebroken red. Dat lukt overigens al een paar maanden niet; ik zal mijn energie anders moeten verdelen. Thuis neem ik een snelle douche en vervolgens dik anderhalf uur om te lezen en te luisteren aan de keukentafel. Het mooie boek van Knausgård komt uit en ik begin in Musicologie – Verhalen over muziek en het brein (Oliver Sacks). Tien uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: Souvenance (Anouar Brahem), YSQ (Yellow String Quartet), Like It Is – At The Mesa Arts Center (Deluxe Edition) (Yes), Sharing – Live (Bugge Wesseltoft – New Conception Of Jazz), Pretending 2 Run (Tiles)

–

Zaterdag 13 augustus:
Acht uur ben ik echt wakker en ga ik uit bed. Beneden: koffie, klussen, krant. Tegen tien uur stap ik op de fiets voor een rondje boodschappen bij de Turkse supermarkt, biowinkel en Turkse zaak. De Zoon is er rond half twaalf. Allereerst rijden we met de auto een boel rommel naar de kringloop. Voorts naar de bouwmarkt voor een stapel verhuisdozen (jaja) en dan bij ons thuis een uitgebreide lunch. Begin van de middag doe ik nog wat kleine dingetjes in het huis van De Zoon: zo’n kapje op een elektrapunt in het plafond monteren, bijvoorbeeld. Daarvoor moet ik weer naar de bouwmarkt. Uiteindelijk is het nog snel gebeurd. De Zoon zit er prima bij in zijn huis; hij heeft de boel op orde op zijn eigen manier. Mooi om te zien. Thuis is Het Grote Opruimen begonnen. De Vrouw is in haar slaap-werkkamer bezig en ik sleur nog een boel papierrommel uit mijn werkkamer. Tegen vijven is het leuk geweest en ga ik eten maken: venkel van onder de grill met een balsamico-olijfoliedressing en oude kaas, kalkoenshoarma en een fruitsalade van meloen, aardbei en framboos. Het is redelijk op tijd ook allemaal genuttigd en dan ga ik eens de dvd’s bekijken die met Steve Hackett’s laatste live-album meekwamen. Ouderwets. Half twaalf heb ik het wel gezien en ga ik slapen.
Muziek vandaag: Arkastran Cafe (Anouar Brahem Trio), Does Humor Belong To Classical Music? (Inventionis Mater), Zapping (Inventionis Mater), Magnolia (The Pineapple Thief), Like It Is – At The Bristol Hippodrome (Deluxe Edition) (Yes), DOT (Karmakanic), de dvd’s die mee kwamen met Total Experience Live In Liverpool – Acolyte to Wolflight with Genesis Classics (Steve Hackett)

Plots is ze er of lijkt ze er te zijn.

(more…)

Vrijdag 12 augustus:
Zowaar, ik heb redelijk geslapen, al ben ik een paar keer wakker geweest. Opgestaan heb ik beneden alle rust en gelegenheid om te ontbijten en krant te lezen. Als ik die krant uit de brievenbus buiten ga halen, valt me op hoe warm of het is. Anderhalf uur later stap ik op de fiets en rijd ik naar de nieuwe werkplek. Het is nu zeer donker en grijs en het motregent heel licht. Op de werkplek ligt weer een mooie verzameling zaken om af te handelen. Dat doe ik. Daarnaast spreek ik opnieuw collega’s die benieuwd zijn naar de achtergrond van mijn keuze om minder te gaan werken. Mooi: iedereen vindt het een goede keuze om mijzelf en mijn gezondheid voorop te stellen en om meer tijd te nemen voor de mensen dicht om mij heen. Eén uur zit de klus erop en fiets ik via twee supermarkten weer naar huis. Daar een snelle lunch (soep van gisteren en een kaas-bladslatosti). Jaap is vanmiddag op bezoek. Vijf uur ga ik avondeten maken: aardappelen koken om later te bakken, een salade van bataviasla, bosui, komkommer en tomaat, plus pepersteaks braden. Ook zet ik de tweede helft watermeloen op tafel, aangevuld met blauwe bessen. De Zoon is er om zeven uur. Het is een aangenaam etensmaal vol prettige gesprekken. Mooi. Zo mag het vaker zijn. Als De Zoon is vertrokken en alles is opgeruimd, ga ik hardlopen. Buiten is het zonnig en nog steeds warm. Het lopen gaat aardig; ik heb geen extra wandelpauze nodig. Thuis heb ik nog anderhalf uur om te lezen en te luisteren aan de keukentafel voordat het half elf is en ik goed moe naar bed ga.
Muziek vandaag: Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles), Clavell Morenet (La Troba Kung-Fú), EP One (Paul Draper), Courting The Widow (Nad Sylvan)

–

Donderdag 11 augustus:
Zal ik nog eens vertellen hoe lastig ik wakker word en opsta? Nee, laat ik vertellen dat me vanmorgen (en eerder al deze week) opvalt hoe donker het om half zes in de ochtend is. Vanmorgen (en eerder al deze week) valt me op hoe donker het om half zes in de ochtend is. Eenmaal beneden heb ik ruim tijd en gelegenheid op gang te komen en dan ga ik naar de oude vertrouwde werkplek. Daar is er nog altijd vakantierust en halverwege de ochtend heb ik weer zeer veel gedaan. Ik spreek mijn naaste collega veel. We hebben het over wat we belangrijk vinden in werk en ontdekken dat we allebei wel iets meer geprikkeld zouden mogen tot werkzaamheden waarbij we onze talenten en kwaliteiten optimaal kunnen inzetten. Tussen de middag wandel ik door bos, veld en lichte regen. De rest van de middag handel ik allerlei mail en zo meer af. Als ik naar huis ga, ben ik goed moe. Zes uur ben ik bij De Vrouw en zij heeft snel in de gaten dat mijn energie op is. Ik weet dat ze het liefst grote vaart maakt met opruimen van het huis en contact leggen met makelaars om ons huis in de verkoop te zetten, maar ik ben nog niet zo ver. Een uur later is De Zoon er en gaan we aan tafel. De Vrouw heeft een fikse pan aardappelsoep gemaakt en die komt niet leeg. Erbij is er watermeloen. Kwart voor acht vertrekt De Zoon weer. Ik blijf uitgeblust aan de keukentafel zitten lezen en luisteren tot ik om half elf geheel inzak.
Muziek vandaag: The Total Experience Live In Liverpool – Acolyte to Wolflight with Genesis Classics (Steve Hackett)

–

Woensdag 10 augustus:
Half zeven gaat de wekker en ik heb moeite met uit bed komen. Goh. Ik heb een dik uur en in dat uur kom ik mooi op gang. Dan naar de nieuwe werkplek. Daar blijkt de baas uitgevallen met pijnklachten. Dat betekent niet dat ik weinig te doen heb; integendeel. Er liggen allerlei regel- en organiseerzaken en die handel ik af. Daarnaast is bekend gemaakt dat ik minder ben gaan werken bij de Kap en vanzelfsprekend informeren collega’s daarnaar. Al met al een redelijk gevulde ochtend en om een uur vertrek ik dan ook met een vol hoofd. Tussen buien door fiets ik via de supermarkt en Turkse winkel naar huis. Daar even uitblazen en een tostilunch. De Vrouw is voor drie uur thuis en een uur later is onze financiële man er ook om wat uit te leggen over onze mogelijkheden als het gaat om een nieuw huis kopen en een nieuwe hypotheek afsluiten. Het blijkt dat we toch wat ruimer kunnen zoeken dan we hadden verwacht en dat we dan toch nog aangename maandlasten hebben. En dat ook nog eens op basis van twee deeltijdinkomens; van mij telt alleen mijn vaste contract in Arnhem mee. Volgende stap zou kunnen zijn dat we een verkoopmakelaar zoeken en als we die hebben gevonden kon het wel eens snel gaan. Als de financiële man weg is, vragen we ons hardop af of het zo rap moet gaan. We moeten eerst het huis nog op orde krijgen en wat betekent dat? De schuur leeg, de berging leeg, twee rommelkamers leeg. Is dat te overzien? Misschien. De Vrouw is om kwart over vijf weer naar haar werk en in ga avondeten maken. De venkel die in de schuur lag, is toch te slap en aangedaan om te nuttigen, dus verzin ik iets anders. Het wordt een biorisotto met ui, knoflook en wortel, plus daarnaast een salade van komkommer, meloen en blauwe bessen. Ik bak er twee biefstukken bij en serveer die met de test tajinesaus van gisteren. Iets voor half acht is De Vrouw weer terug en zitten we aan tafel. De boel gaat helemaal op! Acht uur ga ik mijn ronde hardlopen. Deze keer gaat het stukken beter. Ik heb nog één extra wandelpauze nodig, maar voor de rest loop ik lekker. Natuurlijk mag ik doodmoe zijn bij thuiskomst. Daar heb ik nog een dik uur om te lezen en te luisteren aan de keukentafel tot het tien uur is geweest en ik ga slapen.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de 3cd-set The Many Faces Of King Crimson (King Crimson), Once More ‘Round The Sun (Mastodon), Valley Of The Windmill (Circa:), Roux-Ga-Roux (DeWolff), I Can See Your House From Here (John Scofield & Pat Metheny)

–

Dinsdag 9 augustus:
Wel goed geslapen, maar ik ben drie kwartier voor de wekker wakker. Dan sta ik goed op en in alle rust kom ik op gang. Lekker op tijd op de werkplek. Daar is het ook nog steeds rustig en ik kan dus uitstekend volgens mijn nieuwe systeem werken. Als ik om negen uur naar een overleg ga, heb ik het meeste voor vandaag al gedaan en dan heb ik nog geen mail gezien. Na het overleg gebruik ik de rest van de ochtend om zaken uit dat overleg uit te werken. Het laatste half uur voor de pauze handel ik alle mail af. Tussen de middag wandel ik door bos, veld en heel lichte regen, hoe dreigend het er ook uitziet. In de middag heb ik alle tijd voor een grote klus, die ik grotendeels af krijg. En dan komt er ook nog iets ‘spoeds’ tussendoor. Het werkt lekker zo. Zes uur ben ik thuis. Toch ben ik weer zeer vermoeid. De Vrouw heeft mijn pruttelpot nog wat verder laten pruttelen, bakt bionaan af en zet er een salade naast van bataviasla, komkommer, bosui en tomaat. Als het opgeruimd is en De Zoon weer is vertrokken, kan ik een moment tot rust komen door wat te lezen aan de keukentafel. Even na achten zijn Heidi en Auke er; we kletsen wat na van de vakanties en vertellen over actuele zaken. Best leuke avond. Het wordt wel laat voor mij: half twaalf ga ik naar bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Maandag 8 augustus:
En weer gaat wakker worden niet gemakkelijk. Ik heb dan ook opnieuw wat onrustig geslapen en aan het eind van de nacht ben ik in diepe slaap. Nou ja, ik merk nog steeds dat ik eenmaal opgestaan toch ook weer opgeruimd en opgewekt ben. Er is wel wat ‘ruis’ in de vorm van de hevig aanwezige genadeloze pieptoon. Op naar de werkplek. Daar ben ik mooi op tijd. Ik heb er zowaar ook nog van alles te doen. Ik gebruik het nieuwe principe dat ik eerst het werk doe dat ik belangrijk vind en dat ik echt gedaan wil hebben. Pas eind van de ochtend kijk ik mail en handel ik slechts de noodzakelijke dingen af; de rest laat ik ongelezen of onafgehandeld. Zo veel is het ook niet. Het is vakantietijd en dus redelijk rustig. Tussen de middag wandel ik door het bos en door de zon. Ik observeer dat ik wat onvast loop en af en toe pijnsteekjes in mijn hoofd voel. Even ben ik bang, maar verder lopen gaat goed. In de middag doe ik nog een grote klus die al een paar dagen ligt en eind van de middag maak ik voor de tweede keer een mailronde. Dat was het dan. Om half zeven ben ik weer thuis. Doodmoe, dat wel. Ik begin met het avondeten: een chili met rundergehakt, uien, peper, puntpaprika’s, courgette, tomaten en bruine bonen. Ook maak ik salade van komkommer, bosui en avocado. Terwijl het gerecht doorwarmt, maak ik vast de pruttelpot voor morgen in de tajine: lamsbout, knoflook, uien, paprika, peper, courgette en tomaten. De Vrouw is er om kwart over zeven en De Zoon drie kwartier later. We eten alles zo’n beetje op. Half negen is de rust wat teruggekeerd en kan ik een uurtje uitblazen en ontspannen door wat te lezen en te luisteren aan de keukentafel. Tien uur.
Muziek vandaag: het tweede plaatje (Giles Giles & Fripp) uit de 3cd-set The Many Faces Of (King Crimson), Valley Of The Windmill (Circa:)

–

Zondag 7 augustus:
Half negen uit bed. Koffie, klussen, webstek. Nog meer koffie met De Vrouw, was ophangen, gegevens uitzoeken. Eind van de ochtend wandel ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Dan prepareer ik een lunch die we met z’n tweetjes nuttigen. Aansluitend nemen we de tijd om wat te klussen en op te ruimen. De Vrouw poetst de garagedeur en de carport; ik schoon een grote lading papier, knipsels en schrijfwerk op. Echt heel veel verdwijnt in de blauwe container, maar ik kom ook wat ouder schrijfwerk tegen en dat moet ik toch archiveren. Eind van de middag houd ik kort pauze en dan ga ik avondeten maken. Het wordt een variatie op de kalfsvleespruttelpot van vorige week: deze keer met courgette erin en ik kook er pasta naast, plus maak het af met een salade van meloen en blauwe bessen. Om een of andere reden ben ik wel gespannen; De Vrouw is op haar telefoon bezig en ik merk dat het geluid van filmpjes zeer nadrukkelijk bij mij binnenkomen. De Zoon is er iets voor half zeven en hij helpt mee alles op te maken. Een nagerecht is er ook nog: het watermeloenijs van vorige week, aangevuld met vruchtenroomyoghurt. Het is te veel en te zwaar. Als ik erna ga hardlopen, kom ik niet heel ver. Op éénderde moet ik al een extra wandelpauze houden en daarna om de vierhonderd meter weer eentje. Toch kom ik echt doodmoe terug. Ik douche en heb nog anderhalf uur om te lezen en te luisteren aan de keukentafel voordat ik echt naar bed moet.
Muziek vandaag: The Astounding Eyes Of Rita (Anouar Brahem), The Deform Variations (Adam Holzman), Portraits (Vangelis), Platform One (The Wrong Object), Circa: 2007 (Circa:), Pretending 2 Run (Tiles), Let’s Drink Some Tea (The Muffin Men), Teide 2390 (Nosound)

–

Zaterdag 6 augustus: een dagje naar Gouda
Ik ben om half zeven wakker. Een kwartier later ga ik uit bed. Koffie, krant, klussen. De Vrouw is ook op tijd beneden. Om een uur of negen fietsen we naar het station en daar nemen we een bus naar Voorthuizen. We moeten daar even wachten voordat schoonzus en man thuis zijn en we wachten in de plensregen onder hun afdakje in de achtertuin. Als ze er zijn, hebben we anderhalf uur om bij te praten. Het gaat mooi met de schoonzus; ze is alert, reageert adequaat op verhalen en vragen en grapjes, en vertelt zelf ook het een en ander. Ze heeft nog een lange weg te gaan, maar zoals ze er nu bij zit is zeker hoopvol. Twaalf uur pakken we de bus naar Amersfoort en daar stappen we over in de trein. Even voor twee komen we in Gouda aan. Aar en Jolande pikken ons op bij het station en we wandelen naar het centrum. Op de markt nuttigen we een salade bij een lunchroom en vervolgens snuffelen we wat op de markt en de nabije straatjes. Uiteindelijk belanden wij bij Aar en Jolande in de tuin. We hebben volop gelegenheid om bij te praten en beleven een mooie namiddag en avond. Er is soep en broodjes en vooral veel aandacht en gezelligheid. Als we tegen negen uur naar het station wandelen kan ik terugkijken op een uitstekende dag. In de trein zak ik fiks in. De energie is op. Om half elf zijn we thuis en ik ga zo ongeveer gelijk door naar bed.
Muziek vandaag: 1999 (Robert Fripp), Le Pas Du Chat Noir (Anouar Brahem)