bazbo – de wereld van Bas Langereis, het middelpunt der aarde

Bas Langereis leest u voor!

31-03-2018

B-log: 31 maart t/m 6 april 2018

Filed under: B-log 2018 — bazbo @ 19:18

Vrijdag 6 april:
Geen wekker. Toch om half zeven op. Koffie, nog geen krant. Even voor half negen is de aannemer er. De Vrouw gaat naar het werk. Ik heb de werklaptop open en doe werkzaamheden voor Arnhem en de Kap. De aannemer is rond elf uur klaar. Een weekje mag het wandje uitharden en dan is het klaar. Nu nog de schilder de laatste dingen laten doen en dan is het helemaal af. Ik breng wat afval weg. Lunch. Dan maak ik de badkamer grotendeels schoon. Ook loop ik naar buiten om het groentepakket op te halen. Het is zonnig, maar doordat er een fikse wind staat, is het ook redelijk fris. Als ik terug kom, is De Vrouw weer thuis. Ik ga alle papier en plastic wegbrengen (negen zakken en zes keer heen en weer lopen); De Vrouw dweilt de vloeren. Dan is het vijf uur. Iets later stappen we bij GAteL en Reinier in de auto. In restaurant De Blauwe Hoek eten we mooie Turkse gerechten. Het is een genoeglijke avond. Moeten we vaker doen. Om elf uur zijn we thuis. Even uitblazen en dan ga ik slapen.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke), het derde en vierde plaatje uit de doos Brave (Deluxe Edition) (Marillion), Dead Magic (Anna von HaussWolff), Earth (Vangelis), Tooth (Mumpbeak)

–

Donderdag 5 april:
Dus gaan we door. Vandaag een volle dag op de werkplek. Veel overleg en veel te doen. Tussen de middag wandel ik door bos en lichte regen. Kwart voor zes ben ik thuis. De Vrouw heeft de gehaktchampignonnenschotel aangevuld met een spitskoolstamppot. Die eten we op. Ik was af en ga een ronde hardlopen. Het gaat nog niet helemaal lekker en heb veel spierpijn, maar het is al stukken beter dan afgelopen dinsdag. Ik werk de webstek bij en lees en luister nog wat. Half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: de derde show uit de doos The Roxy Performances (Frank Zappa), Auri (Auri)

–

Woensdag 4 april:
Geen wekker. Toch om half acht op. De Vrouw gaat vanmorgen even een moment weg. Ik blijf thuis om de eventuele badkamerboer op te vangen. Half elf is De Vrouw thuis, maar de badkamerboer niet. Ik heb inmiddels al veel werk gedaan voor de Kap en loop er nog even heen. Anderhalf uur werk ik er aan een artikel en overleg ik wat, daarna ga ik weer terug. Ondertussen is de badkamerboer wél geweest. De wastafel is klaar voor gebruik en de badkamerwand heeft een tweede bewerking gehad. Vrijdag verder. Tostilunch met De Vrouw. Dan was ik af en maken we wat schoon in huis. Even zitten. Vervolgens avondeten maken. Een schotel van rundergehakt, uien, knoflook, paddenstoelen en tomaten met ernaast aardappelpuree en een salade van bosui, komkommer, aardbei en peer. Toe is er yoghurt. We zijn op tijd klaar, want om half zeven willen we in Gigant zijn. Het is vandaag Wereld Autisme Dag. Er is een kleine beurs en om kwart over zeven begint de voorstelling Fuck You Rain Man door het duo Autimaatjes, twee spelers met autisme. De Zoon is er ook. De voorstelling is vermakelijk. Tien uur zijn we weer thuis. Ik verwerk nog wat foto’s en ga dan om half elf slapen.
Muziek vandaag: Prelude To A Century (Rick Wakeman), Dead Magic (Anna von Hausswolff), Music From The Penguin Cafe (Penguin Cafe Orchestra), de tweede show uit de doos The Roxy Performances (Frank Zappa)

–

Dinsdag 3 april:
Verdomd goed geslapen. Vreemd, omdat ik zo vroeg op moet. Alles verloopt voorspoedig. Op de werkplek ben ik snel weer bij en kan ik allerlei achterstallig werk doen. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag gestaag verder. Op de terugweg scoor ik in de muziekwinkel de bestelde doos The Roxy Performances (Frank Zappa). De hele wereld heeft hem al, maar wij, hier, hebben hem nu pas. Niet erg. Thuis zie ik het vervolg van het werk van de badkamerboer. Het badmeubel is bijna klaar en de wand heeft de eerste laag betonciré gekregen. Mooi wordt het. De Zoon is er om kwart over zes en De Vrouw serveert spitskool, kip uit de oven, de lamsstoof van gisteren, de fruitsalade van gisteren en rauwkost. De boel komt op en de fikse afwas is snel weg. Dan breng ik afval naar de containers en is het eindelijk zover. Mijn eerste ronde hardlopen sinds zes weken gaat niet zo heel goed, maar met afwisselend rennen en wandelen kom ik een heel eind. Het voelt goed. Nu weer langzaam opbouwen. Ik hoor de eerste show uit de doos (die belachelijk goed klinkt), werk de webstek bij, lees en luister en ga even na half elf slapen.
Muziek vandaag: de eerste show uit de doos The Roxy Performances (Frank Zappa), Auri (Auri)

–

Maandag 2 april: tweede paasdag
Ik ben nog voor acht uur op. Niet erg. Koffie, webstek, was vouwen. Koffie met De Vrouw. Ik ga het avondeten voorbereiden. Deze lamstajine wordt gevaarlijk. Dan maak ik een paasbrunch. Avocado op brood en daaroverheen roerei. Peper en zout en dan heb je een prachtig maaltje. Aanrader. Met dank aan Cappadocia in Londen. Na het afwasje ga ik bij Heidi ons groentepakket ophalen, althans wat ervan over is. Er is nog veel van over ook. Iets na twee uur gaat de deurbel. Arie en Jolande zijn er! Wat leuk! Goed dat we afgesproken hadden. We gebruiken de middag om enorm bij te praten en tegen zessen zitten we aan tafel. De pruttelpot smaakt goed, net als de bijkomende salade van little gem, rucola, bosui, komkommer en augurk, plus de fruitsalade van aardbei, ananas en peer. Brood van de Turkse bakker erbij en de knoflookmayosaus. Half negen nemen we afscheid. Was leuk! Vaker doen! Nog geen half uur later is alle afwas weg en heb ik gelegenheid om te lezen en te luisteren en dan is het alweer tien uur en de vakantie voorbij.
Muziek vandaag: The New Gospels (Rick Wakeman), Time (Steve Howe), To The Bone (Steven Wilson), One Quiet Night (Pat Metheny)

–

Zondag 1 april: eerste paasdag
Ik ben weer om kwart over acht wakker. Niet zo heel goed geslapen, maar het gaat. Douche, koffie en verder met foto’s bewerken en plaatsen op de webstek. Half elf is De Zoon er. Een half uurtje later fietsen we naar een hotel nog geen tien minuten verderop. Daar komen Onze Vader en Maarten ook. We gebruiken een uitgebreide paasbrunch. Het is alleraardigst; De Vader heeft het zichtbaar naar zijn zin, ook al is het soms wat lawaaiig en kan hij het gesprek niet goed volgen. Goh, van wie zou ik het hebben? Half drie nemen we weer afscheid. De Zoon gaat ook naar huis. Thuis doen we het rustig aan. Ik ga verder met foto’s bewerken en aan het eind van de middag is het klaar en staat alles op de webstek. We nemen wat van de paasstol en om zeven uur gaat De Vrouw naar de bioscoop, samen met De Zoon. Ik werk nog meer aan de webstek bij en lees en luister. De Vrouw is er weer rond een uur of tien en ik ga om elf uur slapen.
Muziek vandaag: The Gospels (Rick Wakeman), Folklore (Big Big Train), American Utopia (David Byrne), Fly From Here – Return Trip (Yes), Fractured (Lunatic Soul), Do Nothing Till You Hear From Me (The Mute Gods), Refugee (Refugee), Vision And Ageless Light (EYE), Speaking Of Now (Pat Metheny Group)

–

Zaterdag 31 maart:
Ik ben om kwart over acht echt wakker en ga uit bed. Koffie, krant, was, foto’s op de pc zetten. Ik begin ook met de eerste selectie; de echt mislukte foto’s verwijder ik. En o ja, ik moet nog klokken een uur vooruit zetten. Meer koffie met De Vrouw. Dan fiets ik naar de biowinkel en vervolgens naar de supermarkt voor de paasboodschappen. Nog meer koffie met De Vrouw. Ik wandel naar de markt. Bij het tassentiep laat ik mijn mooie tas zien die ik nog geen jaar geleden bij hem heb gekocht, maar waarvan de schouderband is afgeknapt. Hij laat hem repareren en volgende week heb ik hem weer terug. Mooi. Verder koop ik fruit bij de fruitboer. Op de terugweg haal ik brood bij de Turkse bakker in de straat. Nog meer koffie? Nog meer koffie. De Zoon is er rond twee uur en we lunchen. Erna was ik af en sjouw ik nogmaals naar een supermarkt voor wat vergeten boel. Thuis even zitten en beginnen aan de stapel kranten van vorige week. Dan maak ik avondeten. Eenvoudige hap: een salade van rode ui, komkommer, rode paprika en tomaat. Ook maak ik een knoflookyoghurtsaus en bak ik kalfsbiefstukken. Dat is het. Even geen verdere vettigheid of zware hap. Ik merk dat mijn systeem na een weekje Londen weer goed bedorven was. De verkoudheid die gisteren inzette, lijkt nu wat stabiel: niet langer een keel als schuurpapier, maar wel snotteren en af en toe een niesbui. Het is te doen. We eten de boel op. Ik was af en ga dan verder met foto’s en webstek. Kom een eind. Niet ver. Tegen elf uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: async (Ryuichi Sakamoto), Fly From Here – Return Trip (Yes), Wing Beat Fantastic (Mike Keneally), Requiem (Goat), Cunning Stunts (Caravan), Planets + Persona (Richard Barbieri)

• • •
 

Londen 2018 – Dag 1 – vrijdag 23 maart: van Apeldoorn naar Brussel

Filed under: Vakantie 2018 - London — bazbo @ 18:34

• • •
 

Londen 2018 – Dag 2 – zaterdag 24 maart: van Brussel naar Londen

Filed under: Vakantie 2018 - London — bazbo @ 18:34

• • •
 

Londen 2018 – Dag 3 – zondag 25 maart: Camden Market + Yes in The Palladium

Filed under: Vakantie 2018 - London — bazbo @ 18:33

• • •
 

Londen 2018 – Dag 4 – maandag 26 maart: The Tower of London

Filed under: Vakantie 2018 - London — bazbo @ 18:32

• • •
 

Londen 2018 – Dag 5 – dinsdag 27 maart: Victoria & Albert Museum + Steven Wilson in The Royal Albert Hall

Filed under: Vakantie 2018 - London — bazbo @ 18:31

• • •
 

Londen 2018 – Dag 6 – woensdag 28 maart: Greenwich

Filed under: Vakantie 2018 - London — bazbo @ 18:31

• • •
 

Londen 2018 – Dag 7 – donderdag 29 maart: Holborn + Steven Wilson in The Royal Albert Hall

Filed under: Vakantie 2018 - London — bazbo @ 18:30

• • •
 

Londen 2018 – Dag 8 – vrijdag 30 maart – Van Londen naar huis

Filed under: Vakantie 2018 - London — bazbo @ 18:28

• • •
 

22-03-2018

B-log: 24 t/m 30 maart 2018

Filed under: B-log 2018 — bazbo @ 20:15

Vrijdag 30 maart: van Londen naar Apeldoorn
De wekker staat op half acht. Nog geen uur later zijn de koffers ingepakt, checken we uit en wandelen we over Gray’s Inn Road langs Cappadocia. Gaan we naar binnen? We gaan naar binnen. Nog één keer eggs benedict eten. Opnieuw zeer lekker. Dan nemen we afscheid van het aardige personeel en lopen we de laatste vijf minuten naar St. Pancras. Eerst even wat broodjes kopen voor onderweg en dan blijkt de rij voor de trein wel heel erg lang, terwijl we pas om elf uur vertrekken. De rij slingert door de hele stationshal. Als we eindelijk bij de bagagecontrole zijn, geeft mijn tas een boel gepiep. We moeten nogal wachten totdat iemand onze tas doorneemt, terwijl er tientallen beambten (ogenschijnlijk nietsdoend) rondlopen. Uiteindelijk is er niets aan de hand en mogen we door. Tijd voor koffie is er niet; we moeten gelijk instappen. De reis naar België gaat voorspoedig. Van mijn opkomende verkoudheid heb ik niet veel last, dankzij allerlei keelpastilles. Op station Brussel-Zuid hoeven we maar een kwartiertje in de straffe wind te zitten en dan kunnen we in de trein naar Amsterdam. Als die eenmaal op gang is, gaat hij wel erg langzaam. Bovendien rijdt hij niet verder dan Antwerpen. Daar moeten we met een enorme meute reizigers in de stoptrein naar Essen. Daar wachten bussen, is het bericht. De bussen wachten daar niet; de enorme meute reizigers moet wachten op de bussen. Er blijken er vijf heen en weer te pendelen tussen Essen en Roosendaal. Gelukkig is er een olijke stationsbeambte die wafels en water uitdeelt. We kunnen in de vierde bus die aankomt. Twintig minuten later zijn we op station Roosendaal. Daar nog vijftien minuten wachten op de trein naar Zutphen. De rest van de reis gaat vloeiend en uiteindelijk zijn we om negen uur, twee uur later dan aanvankelijk gepland, op het station in Apeldoorn. Bij de grillzaak eten we pizza en lamsshoarma. Half elf zijn de koffers uitgepakt en een uurtje later lig ik in bed. Het was een prachtige week: heel rustig aan gedaan, toch bijzonder veel gezien en gedaan. Drie topconcerten.

–

Donderdag 29 maart: Holborn + Steven Wilson in The Royal Albert Hall
[ uitgebreidere tekst volgt nog ]
Het ontbijt bij Cappadocia is vanmorgen toast met avocado, roerei en gerookte zalm eroverheen. Mooie combinatie. Verder koffie en sap. We nemen de underground naar Chancery Lane in de buurt Holborn. Even oriënteren waar we heen willen. We zien de Staple Inn en wandelen dan Chancery Lane in. Een regenbui. Niet lang. Tegen de tijd dat we op New Square en Lincoln’s Inn Fields komen, is het droog. Het is een aardig buurtje en we wandelen rond het park. De Old Curiosity Shop is een bezienswaardigheid tussen alle moderne gebouwen en bouwputten. Dan is het niet ver meer naar Aldwych. We drinken ergens koffie en lopen dan verder langs Somerset House naar de Thames. Nog even langs de rivier en bij Embankment nemen we de underground naar Knightsbridge. Daar regent het weer. We moeten even zoeken, maar dan vinden we Harrod’s (terug). Dit keer komen we iets verder dan de eerste zaal, maar na een half uur hebben we de drukte en het enorme aanbod al wel gezien. We lopen door de regen Brompton Road af naar South Kensington en druppelen na in Hoops & Toy. Het is er al druk, maar we vinden een tafeltje. Daar drinken we iets en later eten we (falafel)burgers. Inmiddels is het buiten weer droog. We gaan op tijd naar de Royal Albert Hall. Dit keer zitten we helemaal boven in de rausing circle op de tweede rij. We hopen erop dat we naar beneden de stalls in mogen, maar het lijkt echt uitverkocht. Er is voorprogramma: Richard Barbieri met een saxofoniste. Hij speelt stukken van zijn laatste plaat en na een half uurtje samen met Steven Wilson Buying New Soul. De show van Wilson zelf is nagenoeg hetzelfde als die van dinsdag, iets uitgebreider. Het geluid is vergelijkbaar met dat van dinsdag. We hebben redelijk zicht op het podium, maar minder op het projectiescherm erachter. Gelukkig worden vanavond filmopnames gemaakt, dus kunnen we later in het jaar alles nog eens (beter) terugkijken op dvd of bluray. Ik amuseer me overigens weer te pletter met wat deze zeer goede band op het podium neerzet. Er is een mooie toegift: een uitgeklede soloversie van Even Less en het korte maar indringende Blank Tapes. Daarna nog Sound Of Muzak en The Raven That Refused To Sing. Ik durf wat foto’s met de camera te maken. De meute mensen die na afloop naar het metrostation South Kensington loopt, is weer groot. Daardoor is het in de Underground heel vol, maar het gaat goed. Even na middernacht liggen we in bed.

–

Woensdag 28 maart: Greenwich
Half negen regent het. We nemen de underground naar Tower Hill. In pub Liberty Bounds ontbijten we met eggs benedict, sap, koffie, koffie en koffie. Als we naar de river taxi gaan, is het nog wel druilerig, maar geen plensbui meer. We hebben nog genoeg saldo op de Oysterkaart om heen en weer naar Greenwich te gaan. De heenreis duurt net twintig minuten. De aanlegpier is vlak naast de Cutty Sark. We gaan er niet op, maar ik maak wel een paar foto’s om Onze Vader jaloers te maken. Doel van ons tripje is de Greenwich Market en dan niet eens de overdekte Market zelf, maar wel een van de winkels: The Flood Gallery. Lasse Hoile exposeert er zijn portretten en presenteert zijn boek Portraits. Het is er niet druk en ik laat zijn boek signeren. Heel lang zijn we niet binnen, want zo groot is het niet. We slenteren nog wat rond over de markt en gaan dan iets drinken in pub Coach and Horses. Onze wandeling vervolgen we over Nelson Road en we komen langs het Maritime Museum en bij het Elisabeth House. Het is open en gratis toegankelijk. We nemen een kijkje binnen en het is nog vermakelijk ook. Uitzicht op het Old Royal Naval College en Greenwich Park achter het Elisabeth House is mooi. Het is niet ver naar Trafalgar Tavern aan de Thames. In de naastgelegen pub The Yacht drinken we iets en kunnen we mooi over de Thames kijken. Dan lopen we langs het Old Royal Naval College terug naar de pier. Tijdens de terugtocht is het bijna zonnig. We varen een eindje verder tot aan Westminster en zien zo de stad weer van een geheel andere kant. De Houses Of Parliament en de Big Ben staan grotendeels in de steigers. We houden een stop in St. Stephen’s Tavern en besluiten dat we het wel gehad hebben voor vandaag. Als we door Parliament Street en Whitehall lopen, begint het donker te worden. Op Trafalgar Square gaan we een metrostation in en na wat vertraging – een ongeluk bij Leicester Square waardoor we daar niet kunnen overstappen – komen we terug bij St. Pancras. We eten bij Best Mangal allerlei Turkse gerechten. Een wat snelle zaak, maar het eten is formidabel: brood met hummus, shoarma en garnalen in tomaten. Schuin tegenover ons hotel, in The Lucas Arms, drinken we nog een laatste drankje en dan gaan we vroeg slapen.

–

Dinsdag 27 maart: Victoria & Albert Museum + Steven Wilson in The Royal Albert Hall
Half negen staan we op. Vanmorgen nemen we ontbijt in het hotel. Het stelt niet zo heel veel voor, maar er is voldoende om een flink deel van de dag mee door te komen. Dan nemen we de underground naar South Kensington. Een groot deel van vandaag zijn we in het Victoria & Albert Museum. Een vorige keer zijn we er ook al eens geweest, maar je kunt er gerust dagen in rondzwerven en rondkijken. We bekijken jewelry, zilver, fashion, enkele zalen van Middle-East en uiteindelijk twee hoge zalen met enorme beelden. Halverwege de middag staan we buiten. In een klein pannenkoekenzaakje op het plein van Thurloe Street en Exhibition Road drinken we koffie, iets later vinden we een tafel in pub Hoop & Toy. We eten er en dan zijn we klaar voor vanavond. De klim van Exhibition Road valt mee; in mijn herinnering was die zwaarder. Ook The Royal Albert Hall staat in de steigers. We kunnen naar binnen en vinden de winkel. Een shirt en een tourboek. In de zaal hebben we niet al te goede plaatsen in de Stalls, maar toch zien we het podium redelijk. Het blijft een avontuur om in de zaal aanwezig te mogen zijn en we kijken onze ogen weer uit. Het openingsfilmpje Truth is vermakelijk en prikkelend. Dan begint het eerste stuk. Het geluid is (zoals bekend) niet zo heel goed en het duurt twintig minuten voordat ik erdoorheen kan luisteren. Maar dan ga ik er ook helemaal in op. De setlijst is bijna ‘gewoon’ aan wat Steven Wilson de afgelopen weken/maanden tijdens de tournee heeft gespeeld, behalve dat Ninet Tayeb in levenden lijve aanwezig is. Geluid en beeld sluiten weer mooi op elkaar aan en het is indrukwekkend. Verrassingen: The Creator Has A Mastertape, de hele zaal aan het disco dansen tijdens Permanating, Song Of Unborn (met nieuwe video) en in de toegift Blank Tapes met Ninet Tayeb. Tjonge. Na afloop lopen we met de meute mee naar de underground en nog geen half uur later drinken we iets in The Water Rats. Half een gaan we slapen.

–

Maandag 26 maart: The Tower of London
Half tien zijn we op. Eenmaal op gang gaan we naar Cappadocia en daar eten we toast met avocado en gepocheerd ei en drinken we koffie en jus. Vervolgens nemen we de underground naar Bank, maar we komen bij Monument uit. Via Gracechurch Street komen we bij de Leadenhall Market en dan staan we midden in The City tussen wolkenkrabbers à la Lloyds of London. Naar New York hoeven we niet meer, haha. Het is dan ook niet ver meer naar The Tower of London. Toegang is niet gratis, duur zelfs, maar we hebben het er graag voor over. Bijzonder om op deze historische grond rond te kijken. We zien The Crown Jewels, The White Tower, the Torture Tower en lopen een stuk over de vestingsmuur. Ergens is er gelegenheid voor koffie en lemoncake. Na een paar uur hebben we het gezien en gaan we er aan de kant van de Thames eruit. Even op London Bridge kijken? Doen we. ook bijzonder. De Wetherspoon pub The Liberty Bounds kijkt uit op de Tower en de Thames en daar drinken we iets. Erna nemen we de underground naar Covent Garden. In Neal Street hebben we in 2011 een Indiaas restaurant bezocht en ja hoor, Punjab is er nog. We eten hete pompoen en lamb curry, zeer goed. Dan nemen we de underground weer terug en schuin tegenover het hotel drinken we het laatste glas in The Lucas Arms.

–

Zondag 26 maart: Camden Market + Yes in the Palladium
Pas om kwart voor tien zijn we wakker. Dat betekent dat we eind van de ochtend op straat lopen op zoek naar een gelegenheid waar we kunnen ontbijten. Niet ver van het hotel in Gray’s Inn Road vinden we bistro Cappadocia en daar eten we eggs benedict en drinken we koffie en versgeperst sinaasappelsap. Het is een klein tentje, gerund door van oorsprong Turkse ondernemers en waar behalve de toerist ook veel lokale bevolking komt. Hebben we vandaag een programma? Tot vanavond niet echt. We nemen de underground naar Camden Town. Daar blijkt het heel druk. Dat is niet erg. We hebben geen haast en hoeven niets. Alle kramen lijken op elkaar en met wat moeite vinden we her en der wat echt speciaals. De Vrouw koopt een bijzondere gebreide muts en even verderop vind ik in een speciale kraam een geweldige jas. Geld uitgeven, dat gaat hier gemakkelijk. Na een paar uurtjes hebben we het gezien en gaan we ergens koffie met wortel- en limoentaart eten. Dan pakken we de underground naar Charing Cross Road. In The Monteque Pyke drinken we iets en eten we fish and chips. Is het dan tijd? Dan is het bijna tijd. Via Oxford Street lopen we naar Argyll Street en daar zien we al snel The Palladium. Bij binnenkomst doe ik boodschappen: het (dikke) tourboek en de nieuwe cd Fly From Here – Return Trip. The Palladium blijkt een heel mooie zaal. Acht uur begint het. Yes! Bill Bruford doet de introductie: ‘Actually, I’m the only original band member on stage tonight.’ We zitten op het eerste balkon, achterin, maar het geluid is heel goed. Gelijk met Yours Is No Disgrace weten we dat het snor zit. De eerste set bestaat uit songs van diverse albums uit de jaren zeventig en is solide. In de pauze blijkt dat De Vrouw last heeft van haar knie; de krappe beenruimte helpt niet mee. We organiseren dat ze op het achterpad kan zitten; daar is het zicht ook prima. Was de eerste helft van het concert al verrassend goed, de tweede helft is geweldig. (Na de show uit 2016 in Utrecht hield ik mijn hart een beetje vast.) Sowieso zit de vaart er weer in, dankzij ‘jonge’ drummer Jay Schellen. Als de oude drummer het eind van de tweede set overneemt, zakt het in mijn beleving weer wat in. Voor mij is het hoogtepunt Ritual. De eerste toegift is Tempus Fugit mét Trevor Horn en daarna krijgen we nog Roundabout en (de iets ingekorte) Starship Trooper. Alles bij elkaar een mooie show! Eerder vandaag had De Vrouw contact met Paula van Yesfocus; zij en Jan zijn ook hier in Londen en hebben geprobeerd om ons mee te krijgen naar achteren om na afloop de band te ontmoeten. Dat is niet gelukt, maar als we naar beneden lopen, glippen we de grote zaal weer in en voor het podium spreken we hen nog even. We krijgen een goodiebag (omdat we er dinsdag in Tilburg niet bij kunnen zijn). Leuk! Dank! Mooie avond. We gaan met de underground terug naar St. Pancras. Het is zondagavond laat en nergens is meer iets open voor een laatste drankje. Dan maar slapen.

–

Zaterdag 26 maart: van Brussel naar Londen
Om tien uur staan we weer op het station. Daar nuttigen we ontbijt en koffie. Inchecken gaat zeer voorspoedig. Iets voor een uur hebben we de trein en twee uur plaatselijke tijd zijn we in London. We halen geld, bekijken hoe veel er nog op onze openbaar-vervoerkaarten staat (voldoende) en gaan dan op zoek naar Gray’s Inn Road. Die is niet ver. Na nog geen tien minuten lopen staan we voor ons hotel. Ernaast is pub The Water Rats. Daar drinken we iets. Wacht: The Water Rats, dat is toch een klein genootschap waar … precies. Boven ons tafeltje hangt aan de muur een foto met leden van de orde en prominent in het midden zit de heer Rick Wakeman. In het hotel moeten we even wachten tot we kunnen inchecken, want het computersysteem is er niet. We krijgen koffie en een tegoedbon om een keer het ontbijt in het hotel te gebruiken. Onze kamer is op de zevende (en bovenste) verdieping en is klein kamer, maar voldoende. We wandelen terug naar het station en nemen de underground naar Baker Street. De Vrouw zou graag het Sherlock Holmes museum binnen willen, maar het is er heel druk en er staat een lange wachtrij. In plaats daarvan neuzen we rond in de bijbehorende museumwinkel en daarna gaan we ets drinken in pub Globe aan Marylebone Road. Het is ondertussen al begin van de avond, dus gaan we op zoek naar een plaats om te eten. Een paar jaar geleden waren we hier in de buurt in een Turks restaurant. zou het er nog zijn? We lopen een paar honderd meter Crawford Street in en zowaar: daar is Ishtar nog altijd. We krijgen een tafel voor twee ergens achterin en zeggen dat we alle tijd hebben en er dus geen haast nodig is. Toch gaat het sneller dan verwacht. Het eten is bijzonder goed: börek vooraf en erna gegrild lamsvlees van de spies. Toe is er baklava met pistache-ijs. We nemen de underground terug naar St. Pancras en zoeken daar een tent om nog iets te drinken. Die vinden we: de Bar & Blocks in York Way. Dan gaan we terug naar het hotel en om half elf gaan we slapen.

• • •
 
Volgende pagina »